Marketupdate

Categorie: Grondstoffen

  • Oliebedrijven verdacht van prijsafspraken

    De oliegiganten hebben mogelijk verkeerde prijzen doorgegeven aan het agentschap Platts, dat de prijzen vaststelt voor een aantal olieproducten. Zelfs een kleine afwijking van de gecommuniceerde prijzen kan gevolgen hebben voor de prijzen van ruwe en geraffineerde olie, waar uiteindelijk de consument voor moet betalen. Ook bij Platts zijn dinsdag functionarissen van de Europese Commissie langs geweest om het proces van het vaststellen van de prijzen te bestuderen.

    Als blijkt dat er inderdaad gemanipuleerd is met de doorgegeven prijzen zou dat een zaak zijn die net zo serieus is als de manipulatie van de Liborrente. De Europese Commissie zei dat de invallen bij oliebedrijven een voorzorgsmaatregel zijn om verdachte praktijken te kunnen onderzoeken en dat het niet betekent dat de bedrijven bij voorbaat al schuldig zijn van concurrentievervalsing.

    De Amerikaanse toezichthouder CFTC wees eerder ook al op het risico van manipulatie. De manier waarop de olieprijs bepaald wordt kent veel gelijkenissen met de vaststelling van de Liborrente, zo schrijft de Telegraph. Als blijkt dat de olieprijs inderdaad gemanipuleerd is, dan zou dat een groot schandaal zijn. De olieprijs heeft direct invloed op transportkosten, maar indirect ook op de productiekosten van tal van producten.

    De oliebedrijven die de inval bevestigd hebben verklaarden volledige medewerking te verlenen aan het onderzoek.

  • China sluit alliantie met IJsland voor Arctische handelsroute

    De Chinezen zijn niet verbonden met de Arctische Zee, maar willen graag meer inspraak hebben in de Arctische Raad. In de Arctische Raad zitten momenteel acht landen (Canada, Denemarken, Finland, IJsland, Noorwegen, Rusland, Zweden en de Verenigde Staten) en China zou daar als tweede grootste economie ter wereld nu ook inspraak in willen hebben. Naar verwachting zal men volgende maand een besluit nemen ten aanzien van de mogelijke toetreding van China tot deze groep.

    Handelsroute

    De Chinezen willen de Arctische Oceaan gaan gebruiken als alteatieve handelsroute naar West-Europa én naar de oostkust van de Verenigde Staten. Door het smeltende ijs wordt deze route steeds makkelijker te bevaren. Aan het eind van het 2012 seizoen waren er al 45 schepen die via de Arctische Zee de oversteek gemaakt hadden naar de Atlantische Oceaan, terwijl dat er in 2011 nog maar 34 waren. In het seizoen van 2010 maakten slechts vier schepen de oversteek met succes. De hoeveelheid vracht die vervoerd werd over de Arctische Oceaan was in het afgelopen jaar zelfs 53% groter dan het jaar daarvoor.

    China heeft hoge verwachtingen van de Arctische verbinding. Huigen Yang, directeur van de Polar Research Institute of China, liet onlangs tijdens een conferentie in Oslo weten dat China tegen 2020 tot 15% van haar goederen via de Arctische Oceaan kan laten vervoeren. De verbinding via de Arctische Oceaan is commercieel bijzonder interessant, want het maakt een boottocht van de haven van Shanghai naar een Noord-Europese haven meer dan 6.000 kilometer korter. De handelsroute van Shanghai naar Hamburg zou 5.300 kilometer korter zijn dan de traditionele route via het Suezkanaal, zo schrijft Russia Today.

    Het terugtrekkende ijs in de Arctische Oceaan trekt nu nog vooral exploratiebedrijven aan, die op zoek gaan naar nieuwe reserves van olie, gas, diamanten, goud en andere metalen. De president van IJsland, Olafur Ragnar Grimsson, zou zijn voorkeur hebben uitgesproken voor oliebedrijven en landen die geen territoriale claims hebben op Arctisch gebieden en gelooft dat deze ook inspraak moeten hebben in de toekomst van de regio.

    Grondstoffen

    China heeft niet alleen interesse in het opbouwen van een nieuwe handelsroute door de Arctische Oceaan, ook wil het graag profiteren van de grondstofwinning in het gebied. China zou bereid zijn te investeren in Russische projecten met betrekking tot de exploratie en exploitatie van olievoorraden in de Arctische Oceaan. Daaaast zou China plannen hebben om $2,3 miljard dollar te investeren in Groenland, zodat China er jaarlijks 15 miljoen ton ijzererts kan produceren.

    China heeft recent haar grootste ambassade in Reykjavik voltooid, een ambassade waar 500 mensen kunnen wonen en werken. Ook dat geeft een bevestiging van de ambities die China heeft in de ontwikkeling van de Arctische regio. IJsland verwacht ook te profiteren van een nauwere samenwerking met China. Russia Today schrijft dat de importheffingen verlaagd kunnen worden en dat IJsland makkelijker vis kan exporteren naar China. De handel tussen IJsland en China groeide in 2012 volgens het Chinese ministerie van Inteationale Handel met 21,1% naar $180 miljoen.

    IJsland en China sluiten handelsovereenkomst (Foto via Straitstimes)

  • Irak-oorlog moest olie van de markt houden?

    Greg Palast wist de hand te leggen op een 323 pagina’s tellend document over de toekomst van Irakese olie, een document dat was samengesteld door het State Department van de toenmalige Amerikaanse president George Bush. Uit de inhoud blijkt dat er ook insiders uit de olie-industrie aanwezig waren en op de hoogte waren van de plannen, die onder meer tijdens geheime meetings in Texas besproken worden.

    Palast dacht dat de oorlog in Irak draaide om het verkrijgen van controle over de olievelden, zodat de olie goedkoop teruggebracht kon worden naar de VS en haar bondgenoten. Het ‘blood for oil’ verhaal dat vaker in de media voorbij gekomen is, maar dat in het geval van Irak toch een andere insteek blijkt te hebben. Een grafisch overzicht op pagina 15 van het vertrouwelijke document onthult veel informatie over de werkelijke strategie achter de Irak-oorlog.

    Blood for oil?

    Generaal Jay Gaer zou bevestigd hebben dat de Irak-oorlog bedoeld was om de olie goedkoop uit het land weg te halen. Door de olieproductie van Irak sterk op te schroeven zou het kartel van de OPEC-landen gebroken kunnen worden. Maar zo ging het niet, want toen Gaer zei dat de Amerikaanse invasie een burgeroorlog in Irak zou kunnen ontketenen werd hij door minister Rumsfeld van Defensie aan de kant geschoven.

    Rumsfeld schoof een andere Amerikaan naar voren om de functie van Gaer over te nemen, namelijk Paul Bremer. Die werkte samen met Henry Kissinger met als taak de Irakese staatseigendommen over te nemen, “vooamelijk de olie”. Bremer zag toe hoe staatseigendommen van Irak verkocht werden aan buitenlandse bedrijven, maar hij liet de olievelden en olie-installaties achter de hand…

    Die kwamen onder controle te staan van James Baker, een vertrouwelijk van de Bush familie en tevens een voormalig minister van Buitenlandse Zaken in de VS. Baker was tevens raadgever voor oliegigant Exxon-Mobil en het Saoedische koningshuis. Hij verdedigde kennelijk de belangen van de olie-industrie, want hij voorkwam dat ook de olievelden geprivatiseerd werden en de olieproductie werd opgeschroefd om de prijs omlaag te brengen.

    Blood for no oil…

    De olieproducenten hadden helemaal geen belangstelling voor het aanbieden van Irakese olie. Greg Palast schrijft dat juist het tegenovergestelde waar was. De olie-industrie wilde er zeker van zijn dat er een zeer gelimiteerde hoeveelheid olie uit Irak kwam, waardoor de olieprijs hoog bleef (en daarmee de winstmarge en de waardering van de olievoorraden).

    Het was juist Saddam Hussein die de olieproductie van zijn land wilde opschroeven. Als gevolg van de sancties tegen Irak werd de olieproductie al gehalveerd van vier naar twee miljoen vaten olie per dag, waardoor de olieprijs verdrievoudigde. Toen Saddam Hussein was weggejaagd door de Amerikanen kon de oliereserve van het land ‘onder controle’ worden gebracht en kon de productie verlaagd worden. Via lucratieve deals met China werd er wel wat Irakese olie verkocht, maar de productie was veel lager dan voor de Amerikaanse invasie.

    Olieprijs kunstmatig hoog houden

    Greg Palast concludeert dat George Bush op deze manier de Irak-oorlog wist te winnen. De invasie ging niet om het verkrijgen van olie, maar om juist olie voor de markt weg te houden. Irak, dat in staat zou zijn om 12 miljoen vaten olie per dag te produceren, haalt vandaag de dag nog steeds minder dan het oude OPEC-quotom van 3 miljoen vaten olie per dag uit de grond.

    Het resultaat: Na bijna tien jaar Irak-oorlog bereiken we nu het vijfde jaar op rij waarin de olieprijs rond de $100 per vat ligt. Een hogere olieprijs die olieproducerende bedrijven in staat stelt meer winst te maken.

    Bron: Vice.com

    Irak-oorlog moest olieprijs hoog houden? (Bron: Iraq-businessnews)

  • China en Rusland sluiten belangrijke deals voor olie, kolen en gas

    De Chinese premier Xi Jinping werd afgelopen week hartelijk ontvangen in Moskou, compleet met een rode loper en bewakers te paard. In het paleis van het Kremlin zei de Chinese premier bij aankomst dat China en Rusland “de grootste en belangrijkste strategische partners” zijn. Hij voegde daaraan toe dat hij uitkeek naar de ontmoeting met de Russische president Poetin. “Op veel manieren spreken wij dezelfde taal”, zo lichtte hij toe.

    De handel tussen China en Rusland leunt sterk op olie en gas. Rusland is één van de grootste producenten ter wereld, terwijl Chinese één van  de grootste afnemers is van energie. Deze verhouding weegt zwaarder dan de traditioneel gespannen relatie tussen deze grote buurlanden, die in de tijd van het communisme nog bittere rivalen van elkaar waren.

    Rusland bekeek de opkomst van China de afgelopen jaren met zorgen, omdat het bang was dat het buurland op een dag haar dominantie over de grenzen in het oosten zou verliezen. Maar een veel grotere zorg, die Rusland en China gemeenschappelijk hebben, is de toenemende invloed van de VS in Azie. Poetin beschreef de relatie tussen Rusland en China als een “extreem belangrijke factor in de wereldwijde politiek”.

    Voordat Xi Jinping arriveerde zei Poetin het volgende: “We werken samen om een nieuwe, meer eerlijke, wereldorde te scheppen. Eén die vrede en veiligheid verzekert en die de basisprincipes van inteationale wetgeving respecteert”.

    De afgelopen jaren heeft de behoefte om de macht van de VS te beperken een aantal meningsverschillen tussen Rusland en China opzij gezet. De toenemende handelsactiviteit tussen beide landen heef ook geholpen om de relatie tussen de twee Aziatische machten te verwarmen. De bilaterale handel steeg vorig jaar naar een record van omgerekend €68,5 miljard, zo schrijft de Britse nieuwssite The Independent.

    Beijing en Moskou hebben op tal van geopolitieke conflicten dezelfde positie ingenomen, van Noord-Korea tot Iran en Syrie. Vaak spraken beide landen hun veto uit over sancties die de Verenigde Naties wilden opleggen aan deze landen. Veel analisten geloven dat de relatie tussen Rusland en China zal intensiveren, vooral nu de VS zich in toenemende mate gemengd heeft in het Midden-Oosten en aan de grenzen van Azie. Beide landen negeren ook de kritiek die Westerse landen hebben geuit over de vermeende schending van mensenrechten.

    Olie en gas

    In de gesprekken tussen de twee regeringsleiders kwamen ook geopolitieke onderwerpen aan bod, maar waarschijnlijk gingen de gesprekken primair over economische en financiele ontwikkelingen. Zo werd vlak voor de bijeenkomst van Jinping en Poetin een deal van €1,53 miljard getekend door Russische en Chinese bedrijven die nieuwe kolenmijnen willen openen in het oosten van Siberie.Rusland ziet China ook als een interessant alteatief voor de Europese afzetmarkt. De Chinese markt is enorm, want Rusland denkt de komende dertig jaar tot 70 miljard kubieke meter gas per jaar te kunnen exporteren naar China.

    Ook tekende het Russische OAO Rosneft, de grootste beursgenoteerde olieproducent ter wereld, een overeenkomst met de China Development Bank Corp. In ruil voor een lening van $2 miljard uit het Chinese fonds garandeert het Russische bedrijf 25 jaar aan levering van olie. Het Russische bedrijf gaf het Chinese National Petroluem Corp. ook toegang tot Arctische oliebronnen. Gazprom maakte bekend dat het eind dit jaar een contract zal tekenen met China voor 30 jaar levering van aardgas aan China, zo schrijft Bloomberg.

    Eind vorig jaar schreef Marketupdate over een belangrijke oliepijpleiding die momenteel aangelegd wordt in Rusland. Deze loopt van het oosten van Siberie naar de Stille Oceaan (ESPO) en moet de capaciteit van het olietransport richting Azie sterk uitbreiden.

    BRICS

    De Chinese regeringsleider bezoekt deze week ook landen als Tanzania, Zuid-Afrika en Congo. In Zuid-Afrika zal hij het vijfde topoverleg van de BRICS-landen bijwonen. De vijf opkomende economieen die samen de BRICS-landen vormen (Brazilie, Rusland, India, China, Zuid-Afrika) zijn voor China en Rusland zeer belangrijk om de macht van de VS in te dammen.

    De BRICS-landen zitten gezamenlijk op omgerekend $4,4 biljoen aan buitenlandse reserves, waarvan China het grootste gedeelte voor haar rekening neemt. Sinds 2009 is China ook de grootste handelspartner geworden van het Afrikaanse continent, een rol die eerder was weggelegd voor Europa en de VS. Het is geen geheim dat China veel investeringen doet in Afrika, met als doel grondstoffen en olie veilig te stellen voor haar eigen economie.

    Xi Jinping werd hartelijk ontvangen door de Russische president Poetin (Afbeelding via AFP)

    China benadert Rusland voor nieuwe overeenkomsten voor levering van kolen, olie en gas (Afbeelding van AP)

  • “Redding Cyprus draait om gasvoorraden”

    Het eiland Cyprus ligt op een strategische positie, want eerder ontdekt Israel op de bodem van de Middellandse Zee een gasveld met een omvang van 3,45 biljoen kubieke meter, waarvan een belangrijk gedeelte via Cyprus over de zeebodem richting Turkije doorgevoerd kan worden. Van daaruit kan het gas richting Europa gebracht worden, zonder tussenkomst van Rusland. Een ander Israelisch gasveld met 250 miljard kubieke meter gas kan vanaf april al gas leveren naar Europa, opnieuw zonder tussenkomst van de Russen.

    James Stafford van Oilprice.com schrijft dat niet alleen de financiële belangen in Cyprus een rol speelden (de kleine en grotere spaarders en de stabiliteit van de bankensector), maar dat ook de levering van gas veiliggesteld moest worden. Voorheen was Europa zeer sterk afhankelijk van gas uit Rusland, waardoor Rusland makkelijk druk op Europese landen kon uitoefenen door de gaskraan dicht te draaien. Het was Europa er alles aan gelegen om te voorkomen dat Rusland ook meer controle zou krijgen over de aanvoerlijn van gas uit de Middellandse Zee en de gasvoorraden op Cypriotisch grondgebied.

    De gasvelden in de Middellandse Zee kunnen naar schatting voorzien in 40% van de totale Europese behoefte aan gas, waarmee de macht van Rusland over de Europese gasmarkt opeens een stuk kleiner wordt. Het politieke besluit om de Europese bailout aan te nemen in plaats van de Russische is niet goed gevallen bij de Russen. Niet alleen zag ze een uitgelezen kans voorbij glippen om de macht op de wereldwijde gasmarkt uit te breiden, ook worden vermogende Russen die geld geparkeerd hadden op Cyprus hard aangepakt door de Europese 'bail-in'. Spaarders boven de €100.000 zijn hun geld kwijt of zien hun vermogen omgezet worden in aandelen waar ze voorlopig niet vanaf kunnen.

    Bron: Oilprice.com

    Het Levant Bassin bevat omvangrijke gasreserves (Afbeelding via Dissidentvoice)

  • “Nieuwe oliepijpleiding naar de Pacific cruciaal voor Canada”

    Baird heeft woensdag zijn werkbezoek aan Azië beëindigd in Hong Kong, waar hij tot besluit een speech gaf voor de Asia Society. Maandag was hij in Singapore, dinsdag bezocht hij Vietnam en woensdag vertegenwoordigde hij de belangen van Canada in Hong Kong. In deze Chinese regio wonen bijna 300 duizend Canadezen en zijn ongeveer 180 Canadese bedrijven gevestigd. Het was voor John Baird al de zevende reis naar Azië, maar als het aan hem ligt was dat zeker niet de laatste.

    “Hoewel de handelsrelatie sterker wordt, heeft deze nog niet het volledige potentieel bereikt en moet Canada nog de eerste vrijhandelsovereenkomst tekenen met een Aziatisch land”, zo liet hij in zijn speech weten. “We weten dat de handel met deze regio niet vanzelfsprekend is en dat er geen ruimte is om achterover te leunen. Om die reden hebben we de handel met Azië tot topprioriteit verklaard in ons buitenlandse beleid”, zo maakte hij bekend tegenover een publiek bestaande uit diplomaten, zakenmensen en religieuze leiders.

    Tijdens de vragensessie zei Baird dat Canada haar handelsbetrekkingen graag wil diversifiëren. Momenteel is de VS de belangrijkste handelspartner, maar Canada is druk bezig om haar banden aan te halen met de Europese Unie en met de opkomende economieën in Azië. Er worden onderhandelingen gevoerd met India en een vrijhandelsakkoord met Zuid-Korea staat bij de Canadese regering ook hoog op de agenda, vooral omdat Zuid-Korea sinds eind februari een nieuwe premier heeft.

    Keystone XL

    Vorig jaar zorgde de VS voor veel frustratie, omdat de geplande Keystone XL pijpleiding op losse schroeven kwam te staan. De plannen voor de aanleg van deze pijpleiding, die Canadese olie zou transporteren naar haar belangrijkste handelspartner, werd vanwege milieubezwaren vertraagd en in de ijskast gezet. “We hopen dat de Keystone XL pijpleiding binnenkort toch geaccepteerd wordt. We werken nauw samen met de Obama regering om dat gedaan te krijgen. Desondanks is het het belang van het land om ook een oliepijpleiding naar de westkust te leggen”, zo verklaarde Baird.

    “Het vooruitzicht van een Verenigde Staten dat netto exporteur zal worden van olie en gas is een andere reden waarom Canada nieuwe klanten zoekt”, zo merkt de Canadese minister op. “We worden gedwongen nieuwe markten te zoeken en daarom is die oliepijpleiding naar de Stille Oceaan zo ontzettend belangrijk.”

    Betere handelsbetrekkingen

    Baird zei dat de overeenkomst met China om buitenlandse investeringen te beschermen en te promoten een stap in de goede richting is geweest. Hij sluit niet uit dat er uiteindelijk een vrijhandelsovereenkomst gesloten zal worden met China. “Ik ben positief verrast door de belangstelling die China getoond heeft voor een dergelijke overeenkomst met Canada.” De Canadese minister van Buitenlandse Zaken voegde eraan toe dat de Canadese waardes zoals mensenrechten en de rechtsstaat niet ondergeschoven zullen worden in het versterken van de banden met China. Daarin zal Canada volgens Baird een goede balans moeten zoeken.

    John Baird hield een toespraak voor de Asia Society (Bron: CBC News)

  • Grafiek: Ontkoppeling aandelen en grondstoffen

    De CRB grondstoffenindex bestaat sinds 1957 en volgt de prijzen van 28 verschillende grondstoffen, waaronder diverse 'hard commodities' en 'soft commodities'. De index is door de jaren heel regelmatig bijgewerkt en heeft in één oogopslag weer hoe de grondstoffenprijzen zich door de jaren heen hebben ontwikkeld. Omdat de vraag naar grondstoffen meebeweegt met de stand van de economie is het niet verwonderlijk dat de CRB index een nauwe correlatie laat zien met de S&P 500. Toch zien we nu al enige tijd een ontkoppeling plaatsvinden, waarbij de aandelenkoers wegloopt van de grondstoffenindex. Zijn de Amerikaanse aandelen overgewaardeerd?

    (h/t @Not_Jim_Cramer)

    CRB-index volgt sinds begin 2012 de S&P500 index niet meer (Bron: Bloomberg, via Zero Hedge)

     

  • China passeert de VS als grootste importeur van olie

    De Financial Times schrijft dat we nog even moeten wachten voordat we kunnen concluderen dat China echt de grootste importeur van olie geworden is. Amerikaanse importeurs schroeven hun import traditioneel wat terug in de laatste maand van het jaar, zodat ze wat voorraden weg kunnen werken en daardoor minder belasting betalen.

    De import van olie in de VS – zowel ruwe olie als geraffineerd product – zakte in december naar 5,98 miljoen vaten per dag, het laagste niveau sinds februari 1992. Dat blijkt uit voorlopige cijfers van de US Energy Information Administration. In dezelfde maand steeg de Chinese import van olie naar 6,12 miljoen vaten per dag. “China lijkt de VS te hebben ingehaald als grootste importeur van ruwe olie en olieproducten”, aldus grondstoffenanalist Eric G. Lee van de bank Citigroup.

    De Amerikaanse netto import van ruwe olie veert in januari traditioneel sterk op ten opzichte van december, waardoor men nog niet met zekerheid kan zeggen dat China de grootste importeur van olie ter wereld is. De Chinese cijfers over de import in januari zijn al bekend, die kwam uit op 6,30 miljoen vaten per dag.

    Op jaarbasis is de VS de nog steeds de grootste netto importeur van olie, maar de achterstand wordt razendsnel ingelopen door de Chinezen. In 2012 zakte de import van de VS naar het laagste punt in 20 jaar tijd tot gemiddeld 7,14 miljoen vaten per dag. Op langere termijn bezien zal China pas eind 2013 of ergens in 2014 de Verenigde Staten inhalen als grootste importeur van olie. Zakenbank Goldman Sachs zag deze ontwikkeling al wat langer aankomen, want ruim een jaar geleden zeiden ze al dat China de VS in één tot anderhalf jaar zou inhalen.

    Deze verandering zegt niet alleen iets over de oliebehoefte van de twee landen, maar ook over de productiecapaciteit van beide landen. De VS wist haar olieproductie het afgelopen jaar op te schroeven tot 800.000 vaten per dag. Dat was de grootste stijging in productie in de VS in 150 jaar tijd. Daaaast exporteerde de VS meer olie naar opkomende economieën in Zuid-Amerika en Afrika.

    Onlangs werd bekend dat de VS in 2012 meer olie heeft geïmporteerd uit het Midden-Oosten dan in de voorgaande jaren. Gegevens uit 2011 laten zien dat China vooral olie importeert uit Saoedi-Arabie, Angola, Iran, Rusland en Oman.

    China haalt meeste olie uit Saoedi-Arabie (Bron: Resourceinvestor.com)

  • VS importeerde in 2012 meer olie uit Midden-Oosten

    De VS is ondanks de 'schaliegasrevolutie' niet minder afhankelijk geworden van olie uit het Midden-Oosten. Een opvallende constatering, omdat de berichtgeving over de productie van schaliegas vaak anders doet vermoeden. Amerika haalt nog steeds heel veel olie weg uit het Midden-Oosten, zo schrijft de Financial Times vandaag. Weliswaar levert schaliegas een bijdrage aan de energieproductie van de VS, want de binnenlandse productie was in 150 jaar niet meer zo hard gestegen als het afgelopen jaar. Toch is het een illusie dat Amerika spoedig onafhankelijk zal zijn van olie uit het Midden-Oosten, omdat de productie uit schaliegas daarvoor simpelweg nog niet toereikend is.

    Raffinage

    Daar komt bij dat de raffinagecapaciteit van de VS nog niet is afgestemd op de olie van het Bakken veld in Noord-Dakota en het Eagle Ford veld in Texas. Dat is zeer lichte en hoogwaardige olie, terwijl de olieraffinaderijen in de VS vooamelijk zijn ingericht op de verwerking van zwaardere olie uit het Midden-Oosten. De schaliegasontwikkeling in de VS heeft er vooral voor gezorgd dat het land minder lichte olie invoert uit landen als Nigeria, maar nog steeds veel zwaardere olie haalt uit andere gebieden. De olie uit het Midden-Oosten blijft om die reden nog onmisbaar voor de Amerikaanse economie.

    Golfregio onmisbaar

    De golfregio als geheel was in 2012 verantwoordelijk voor meer dan 25% van de totale import van olie, het hoogste percentage in negen jaar tijd. Ook andere golfstaten zien een ongebruikelijk hoge vraag naar olie vanuit de VS. Koeweit verscheepte sinds 1998 niet meer zoveel olie over de Grote Oceaan. Analisten verwachten dat de trend van de eerste maanden van 2012 ook in december nog heeft doorgezet. 

    De olieproductie van de VS werd na de olieramp van BP in de Golf van Mexico even gehinderd. Enige tijd mochten platformen geen olie meer boren en waren nieuwe boringen uit den boze. Deze daling werd met het opschalen van de productie van de schaliegasvelden deels opgevangen. Volgens Milliondollarwayblog, een weblog dat dagelijk schrijft over de oliemarkt, is de productie in de Golf van Mexico verantwoordelijk voor ongeveer 20% van de Amerikaanse olieproductie. Het Bakken schaliegasveld levert 12% van de binnenlandse productie op.

    Amerika importeerde het afgelopen jaar meer olie uit het Midden-Oosten dan de afgelopen negen jaar

  • Umicore ziet winstmarge uit recycling afnemen

    De operationele marge van de afdeling recycling zakte van 42% in 2011 naar 38% in 2012. Umicore waarschuwt dat het ontbreken van herstel van de prijzen van gespecialiseerde metalen en de stijgende kosten van toekomstige ontwikkelingsprojecten tot gevolg zullen hebben dat de bijdragen van recycling in 2013 lager zal uitvallen dan in 2012.

    De aanvoer van elektronisch afval bleef in 2012 op peil, ondanks een toenemende concurrentie in de markt voor recycling van complexe en edelmetaalrijke materialen. De marges zouden vooral onder druk staan door waardedaling van de metalen die Umicore uit de recycling haalt. Edelmetalen en basismetalen bleven relatief stabiel in prijs, maar enkele gespecialiseerde en minder gangbare metalen als (Umicore noemt tellerium, selenium en indium) werden in 2012 een stuk goedkoper. Daardoor was de opbrengst van het gerecyclede materiaal simpelweg lager. De zilverprijs lag juist weer hoger, wat volgens Umicore tot gevolg had dat de vraag vanuit de industrie en de juwelensector daalde.

    Automobielindustrie

    Umicore levert veel grondstoffen aan voor de automobielindustrie en is daardoor sterk afhankelijk van de ontwikkelingen in die markt. De opkomst van elektrische auto's gaat langzaam, maar inmiddels zou de eerste generatie elektrische wagens al in de recycling terechtkomen. Uit deze accu's kunnen nog veel waardevolle metalen gehaald worden, waaronder zilver. Umicore heeft een deal gesloten met Toyota, zodat de recycling van waardevolle metalen uit deze auto's bij Umicore terechtkomt. Het is niet vreemd dat Umicore juist met Toyota een overeenkomst gesloten heeft, want dit bedrijf was één van de eerste die met een succesvolle en goed verkochte hybride auto op de markt kwam.

    In de bedrijfsafdeling Catalysis (katalysatoren) compenseerde Umicore een forse daling van de autoverkopen in Europa met een stijgende verkoop elders in de wereld. In Noord-Amerika en Azie nam de autoproductie vorig jaar alweer toe (respectievelijk 17 en 11 procent meer dan 2011). In de auto-industrie worden veel waardevolle metalen gebruikt, waaronder ook edelmetalen als platina, palladium en zilver. Umicore merkt op dat in deze markten er relatief minder dieselauto's verkocht worden dan in Europa, voertuigen waarop Umicore eeen hogere winstmarge kan halen.

    Het verlies van afzetmarkt in dieselauto's probeert Umicore te compenseren door toetreding tot de markt van katalysatoren voor vrachtwagens, bussen en bouwmachines (de zogeheten heavy duty diesel markt). Dit verliep volgens Umicore succesvol. De eerste HDD-productielijn wordt momenteel opgeleverd in Frankrijk en daar zal men ook een tweede productielijn toevoegen.

    Zonnepanelen

    De bedrijfstak Energy Materials zag zijn winst voor rente en belastingen (EBIT) halveren, als gevolg van een lagere vraag vanmuit de fotovoltaische industrie, de bouw en de autosector. In deze markt verwacht Umicore in 2013 geen noemenswaardig herstel in 2013. Het bedrijf heeft het afgelopen jaar al besloten de productie van germaniumsubstraten voor concentrator zonnecellen terug te schroeven. Umicore zei er het volgende over: “De snelle opmars van  zeer goedkope zonnepanelen op basis van silicium zette duidelijk een rem op de introductie van nieuwere fotovoltaische technologieen”. Wel was er veel meer vraag naar materialen voor oplaadbare accu's, gedreven door de populariteit van smartphones, tablets en andere mobiele apparaten. Desondanks blijft het totale volume dat in deze markt wordt omgezet nog relatief beperkt ten opzichte van andere markten. Umicore zegt dat de groei in deze markt de afname in andere markten niet kan compenseren.

    Onderzoek en ontwikkeling

    De uitgaven voor onderzoek en ontwikkeling stegen in 2012 ten opzichte van het jaar daarvoor, vooamelijk in de afdelingen Catalysis en Recycling. In de markt voor katalysatoren moest verandering in de wetgeving worden voorbereid. De investeringen vielen in 2012 iets hoger uit dan in 2011.

    • Klik hier voor het jaarverslag van Umicore over heel 2012

    Fabriek van het Belgische Umicore (Foto van Umicore, via Belgiumarchitects.com)

  • ‘Waterverbruik grote belemmering voor productie schaliegas’

    In Canada heeft men ervaring met de winning van olie uit teerzanden. Ook daar is veel water voor nodig, in de staat Alberta is dat ongeveer drie vaten voor de productie van één vat ruwe olie. Daar produceert men dagelijks 1,5 miljoen vaten olie, waarvoor dus ongeveer 4,5 miljoen vaten aan water nodig is (dat is meer dan 700 miljoen liter). Gelukkig is er in de omgeving van Alberta genoeg water te vinden, bijvoorbeeld van de Athabasca rivier.

    Ook voor de winning van schaliegas is veel water nodig, want daarmee wordt het gesteente gebroken waarin het gas opgesloten zit. Daar komen ook chemicaliën aan te pas, maar zonder het water kan er niet naar schaliegas geboord worden. Het probleem in de Vs is dat sommige velden met schaliegas in een gebied zitten waar schaarste is aan water. Het 'Eagle Ford' veld in Texas ligt bijvoorbeeld in een gebied waar men afgelopen zomer met vrachtwagens water moest aanvoeren van meer dan 100 kilometer verderop, omdat de schaliegas installaties anders niet gebruikt konden worden.

    In Pennsylvania is er een soortgelijk probleem met de 'Marcellus formatie' van schaliegas. In dat gebied hebben de autoriteiten de bedrijven al verboden om water af te tappen uit tenminste twee grote rivieren. Een tekort aan water had tot gevolg dat één schaliegas producent, Breitling Oil and Gas, de productie bij 10% van haar installaties moest stilzetten.

    De productie van het 'Bakken' schaliegasveld in Noord-Dakota kan ook alleen maar stijgen bij een goede beschikbaarheid van water. De productie van dit veld is momenteel ongeveer 700.000 vaten per dag en zou nog kunnen verdubbelen of verdrievoudigen. Die verwachting is gebaseerd op de aanname dat er voldoende water aanwezig is.

    Volgens Jeff Rubin van Advisoranalyst staat het waterpeil in bepaalde delen van de Missouri en de Mississippi als gevolg van de waterbehoefte van schaliegasinstallaties zo laag dat vrachtschepen er nog maar net door kunnen varen. Wie op Google zoekt naar 'shale gas drought' komt meer publicaties tegen die dit probleem aan de kaak stellen.

    Lees ook onzere eerdere berichtgeving over de winning van schaliegas:

    Schaliegas boorinstallatie (Foto van het AP)