Tag: economische groei

  • Column: Euforie over Nederlandse economie

    Eerder deze week kopten de kranten met het nieuws dat de economie in ons land weer op volle toeren draait. In het tweede kwartaal van dit jaar werd een groei van 1,5% gemeten, een groei die de afgelopen zeventien jaar nog maar twee keer eerder werd waargenomen. Ten opzichte van een jaar geleden groeide de economie met 3,3%, wat na correctie voor het aantal werkdagen zelfs 3,8% bleek te zijn.

    Volgens het CBS wordt de economische groei breed gedragen, aangezien zowel de consumptie, de investeringen als de export toenamen. Dat klinkt als goed nieuws, maar is natuurlijk niet het volledige verhaal…

    Wat is economische groei?

    Stel je voor dat mensen in uw omgeving opeens weer huizen gaan kopen of een nieuwe auto voor de deur zetten… dan krijg je de indruk dat hun persoonlijke economische situatie verbeterd is. Maar als vervolgens blijkt dat het huis gekocht is met een maximale hypotheek bij de bank en dat die auto pas over een paar jaar afgelost hoeft te worden, dan kijk je opeens heel anders naar hun economische situatie.

    Dit voorbeeld klinkt misschien heel logisch, maar als het gaat over de groei van de Nederlandse economie als geheel verliezen we dit totaalplaatje al snel uit het oog. Dan gebruiken we economische modellen waarin de factor schuld niet in de vergelijking wordt meegenomen.

    Dat is opmerkelijk, aangezien het vermogen dat wij als Nederlanders hebben voor een aanzienlijk deel bepaald wordt door de waarde van de eigen woning. Het zijn de schommelingen van de huizenprijzen die ervoor zorgen dat we in crisistijd massaal de hand op de knip houden en dat we ons in tijden van stijgende huizenprijzen te snel rijk rekenen. Met tienduizenden euro’s overwaarde op je huis geef je nou eenmaal makkelijker geld uit aan een vakantie of een nieuwe badkamer dan wanneer je huis onder water staat of de waarde gelijk is aan de hoogte van de hypotheek.

    Schuld gedreven economische groei

    Ik durf de bewering aan dat een groot deel van de groei van de Nederlandse economie, waar de media deze week euforisch over bericht hebben, te herleiden valt naar de stijgende huizenprijzen en het positieve sentiment dat daaruit voortkomt.

    Natuurlijk is het prettig dat het economisch weer beter gaat, de werkloosheid daalt en minder mensen naar de voedselbank gaan. Maar laten we deze gunstige omstandigheden ook gebruiken om lastige hervormingen door te voeren, zoals het versneld afbouwen van onze extreem hoge hypotheekschuld. En laten we deze kans ook aangrijpen om vaart te maken met het hervormen van ons pensioenstelsel, dat door de jongere generatie werknemers vaak als een ‘zwart gat’ wordt gezien waar alleen maar geld in verdwijnt.

    Het gezegde gaat dat je het dak moet repareren als de zon schijnt. Het is dan ook diep bedroevend om te zien dat de vier formerende partijen in politiek Den Haag zich in deze lastige tijden meer bezighouden met de vraag of het Wilhelmus wel of niet gezongen moet worden in de klas…

    Frank Knopers

    gs-logo-breed

    Deze column van Frank Knopers verscheen eerder op GoudstandaardGoudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].




  • Column: Consumptie gedreven economische groei

    Tijdens de verkiezingscampagne konden politici van links tot rechts weer allemaal mooie dingen beloven om de gunst van de kiezer te winnen, omdat de economie weer ‘groeit’. Dat klinkt natuurlijk heel mooi, maar mogen we ons eigenlijk wel rijk rekenen? Is de economische groei van de afgelopen jaren het resultaat van een hogere productiviteit? Of zijn we door de lage rente meer gaan lenen, waardoor we ons rijker voelen?

    Dat zijn zomaar een paar dingen waar we goed over na moeten denken, zeker nu de extreem lage rente de illusie geeft dat alles gratis is. Een hypotheek binnen een week, een zakelijke lening binnen een paar dagen op je bankrekening, een auto op krediet tegen bijna nul procent rente… betalen doen we later wel.

    Door een overvloed aan goedkoop geld is bijna alles te regelen. Maar voegt deze schuld gedreven en consumptie gedreven economische groei wel genoeg waarde toe om de economische groei ook op lange termijn in stand te houden? Precies daarover schreef de Bank for International Settlements (BIS) onlangs een zeer interessant artikel.

    Schuld gedreven economische groei

    De BIS onderzocht de economische groei sinds het uitbreken van de financiële crisis en concludeerde dat de opwaartse trend van de afgelopen jaren wereldwijd in zeer grote mate gedreven werd door een stijgende consumptie van huishoudens. Investeringen en de export leverden slechts een marginale bijdrage aan het ‘herstel’ van de afgelopen jaren.

    consumption-growth-bis

    Consumptie gedreven economische groei (Bron: BIS)

    Maar waarom is dat een probleem? Voor de volledige uitleg raad ik u aan het rapport van de BIS te lezen, maar waar het in feite op neerkomt is dat een economische groei die leunt op consumptie geen duurzame groei is.

    Men leent geld voor consumptieve doeleinden en doet dat in sommige gevallen tegen de waardestijging van het onderpand (eigen huis). Op korte termijn levert dat meer consumptie en dus meer economische activiteit op, maar door het uitblijven van investeringen neemt de productiviteit die nodig is om de nieuwe schulden af te betalen niet toe. De schuld komt als een boemerang terug!

    Nieuwe recessie

    Het resultaat is dat de economie al vrij snel weer in een nieuwe recessie terechtkomt, omdat het geld op een gegeven moment is uitgegeven en consumenten weer moeten bezuinigen om leningen terug te betalen. Deze cyclus blijkt versterkt te worden in landen waar men veel kan lenen om een huis te kopen. Precies, daarin lopen wij Nederlanders voorop…

    De op consumptie gedreven economische groei van de laatste jaren stelt beleidsmakers voor nieuwe uitdagingen. Ze zouden zich juist nu moeten richten op een beleid dat de groei van onproductieve schulden beperkt en dat investeringen juist stimuleert. Alleen op die manier kan er duurzame groei gerealiseerd worden, zo concludeert de BIS.

    Frank Knopers

    Reageren? Stuur een mail naar [email protected]

    gs-logo-breed

    Deze column van Frank Knopers verscheen afgelopen weekend op GoudstandaardGoudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

  • Europa kan stimuleringsbeleid VS niet volgen

    Europa kan stimuleringsbeleid VS niet volgen

    In de Verenigde Staten trekt de economische groei aan. Ook de inflatie loopt dankzij de plannen van nieuwe president Donald Trump weer op. Voor Europa is het lastig om de Trump-strategie te kopiëren. Het is tevens afwachten of het continent profiteert van de Amerikaanse opleving.

    De plannen van Donald Trump om de belastingen te verlagen en investeringen in infrastructuur aan te moedigen zetten de economische ontwikkelingen in de Verenigde Staten volop in de schijnwerpers. Voor Europa is het goed nieuws als de Amerikaanse economie op stoom komt. “Er is zeker een mogelijkheid dat de export van Europese bedrijven toeneemt als de opleving in de Verenigde Staten zich de komende tijd doorzet”, vertelt Robeco-hoofdeconoom Léon Cornelissen.

    Importheffing

    In de ogen van Cornelissen is het te vroeg om al optimistischer te worden over de Europese groeivooruitzichten: “In zijn toespraken vertelt Trump dat hij de productie-industrie in de Verenigde Staten zoveel mogelijk wil beschermen. Onlangs had hij het daarbij over een importheffing van 35 procent voor Duitse auto’s. Als hij die plannen daadwerkelijk doorvoert, gaan de positieve effecten van de Amerikaanse groei grotendeels voorbij aan Europese exportbedrijven.” 

    Voorbeeld volgen?

    De stijging van de groei- en inflatievooruitzichten als gevolg van de plannen van Trump roept de vraag op waarom Europa dit voorbeeld niet volgt. Dit continent kampt al lange tijd met een zeer zwakke economische groei en met een extreem lage inflatie. Mario Draghi, de president van de Europese Centrale Bank (ECB), probeert de inflatieverwachtingen aan te wakkeren met een negatieve depositorente en het doorzetten van een programma waarbij tegenwoordig elke maand €60 miljard aan staatsobligaties en andere activa wordt opgekocht.

    Verschillen tussen noord en zuid

    De ECB-maatregelen hebben echter steeds minder effect en Draghi zou niets liever zien dan dat overheden zelf in actie komen om de economie te stimuleren. Voorlopig ontbreekt het hen echter aan de mogelijkheden of de wil om fiscale maatregelen te nemen. Zuid-Europese landen kampen met hoge staatsschulden. Hierdoor hebben ze geen ruimte voor belastingverlagingen of het opvoeren van infrastructuurinvesteringen. In het noorden van Europa ligt dat heel anders.

    Liever begrotingsevenwicht dan groei-impuls

    “De Duitse infrastructuur kan ook wel een likje verf gebruiken”, zegt Cornelissen: “Het land hecht echter meer waarde aan een evenwicht op de begroting dan aan het vrijmaken van middelen voor een economische stimulans waar ook andere Europese landen van zouden profiteren. Dat evenwicht op de begroting is voor een groot deel te danken aan de extreem lage rente van de ECB en aan het overschot op de lopende rekening. Zolang landen als Duitsland en Nederland vasthouden aan het huidige beleid, wordt de economie van Zuid-Europese landen afgeknepen en blijven de onevenwichtigheden binnen het continent bestaan. De groeivooruitzichten voor Europa halen het dan ook niet bij die voor de Verenigde Staten.”  De aanstelling van de nieuwe president Donald Trump kan ook invloed hebben op beleggen. Lees op de website van Robeco welke kansen en risico’s het met zich mee brengt. Robeco

    Belangrijke informatie: Robeco Institutional Asset Management B.V. heeft een vergunning als beheerder van ICBE’s en ABI’s van de Autoriteit Financiële Markten te Amsterdam.

  • Komt na het zuur eindelijk het zoet?

    Ooit zong Bob Dylan ’the times they are a changing’. Het zou zo maar kunnen dat we aan de vooravond staan van een belangrijke verandering in het economisch beleid in de Westerse landen. Tot dusverre waren overheden ervan overtuigd dat de financiële crisis, die de wereld al bijna acht jaar in haar greep houdt, alleen op te lossen was door fors te bezuinigen om zo hervormingen te kunnen doorvoeren. Als er al gestimuleerd moest worden dan was dat een taak van centrale bankiers. Economen als Larry Summers, die een meer Keynesiaanse aanpak van overheidsstimuleringen bepleitten, kregen geen voet aan de grond!

    Na jaren van bezuinigen, lastenverhogingen voor de burger en monetaire verruiming moeten we vaststellen dat dit beleid grotendeels gefaald heeft. Er is weer wel economische groei, maar daar is alles mee gezegd. Daar staan ontegenzeggelijk grote nadelen tegenover. De inkomensongelijkheid is in veel westerse landen tijdens de crisisjaren versneld toegenomen. De positie van de middenklasse staat zwaar onder druk met als gevolg dat de politieke instabiliteit in het Westen snel toeneemt.

    Overheidstekorten weer omhoog

    Onder druk wordt alles vloeibaar en dat gebeurt nu. In veel Westerse landen groeit de neiging en de bereidheid om de huidige overheersende economische doctrine van eindeloos bezuinigen los te laten. Het eerste land dat niet langer twijfelt om de overheid weer een dominante rol te laten in het economisch leven is Canada. De huidige premier Justin Trudeau gaat de komende zes jaren bewust de overheidstekorten laten oplopen om de economie nieuw elan te geven.

    shinzo-abe-wikipediaBij het buurland, de Verenigde Staten, is het sinds de pijlsnelle opkomst van Donald Trump niet langer uit den boze om over het opvoeren van de overheidsbestedingen te filosoferen en ook daadwerkelijk reële plannen op te stellen. De dreiging van een presidentschap van Donald Trump dwingt ook Hillary Clinton daadwerkelijk aandacht te besteden aan de klachten van de doorsnee Amerikaanse burger. Het kan bijna niet anders of dat betekent dat ook de Amerikaanse overheid meer zal doen om de ontevreden en verarmde burger tegemoet te komen.

    De grootste stappen voorwaarts worden echter in het Verre Oosten gezet. Aan kop gaat Japan, dat een ongekend groot bedrag van ongerekend $270 miljard gaat vrijmaken voor leningen en projecten voor de langere termijn en voor stimuleringsmaatregelen op de korte termijn. Er zijn plannen om de salarissen in de publieke sector te verhogen en er zijn voorstellen gedaan die het mogelijk en aantrekkelijk moeten maken dat meer vrouwen in Japan de arbeidsmarkt op gaan. Ook China doet van zich spreken met goedkope leningen aan banken, bedrijven en lokale overheden in een poging de groei te stimuleren.




    Europa

    De regio die het minst warm loopt voor veranderingen is Europa. Hoewel zelfs het Internationaal Monetair Fonds zich meer en meer opwerpt als pleitbezorger van een grotere rol voor de overheid om de economie te stimuleren, is zeker in noordwest Europa de bereidheid daartoe gering. Landen als Duitsland en Nederland zijn er nog steeds van overtuigd dat de huidige economische gang van zaken juist te wijten is aan een teveel aan schulden en overheidsuitgaven. Het helpt dus niet om die weg opnieuw in te slaan als de groei nog steeds heel zwak is. Het helpt zeker niet als er schulden genaakt gaan worden om bodemloze putten mee te financieren! schauble-wikipediaMisschien dat de Brexit aanleiding kan zijn om die mening toch te herzien. Sinds de memorabele dag van 24 juni is de bereidheid om het fiscale beleid te herzien over de volle breedte van het politieke spectrum sterk gegroeid. Symbolisch daarvoor is het ontslag van de Britse minister van Financiën, George Osborne. Hij was als minister pleitbezorger voor een streng bezuinigingsbeleid door de overheid. Zijn opvolger, Philip Hammond, heeft al gezegd dat het tijd is voor een 'fiscale reset', mocht dat nodig zijn om een recessie te voorkomen of te bestrijden. Misschien de grootste stimulans om het huidig strenge bezuinigingsbeleid te herzien komt waarschijnlijk uit het stemhokje. Ook in Duitsland en Nederland zijn er binnen een jaar belangrijke verkiezingen. Een grote winst lijkt weggelegd voor meer extreme partijen, terwijl het midden weggevaagd dreigt te worden. Dat kan het midden ertoe brengen de burger meer zoet in plaats van alsmaar meer zuur te bieden! Cor Wijtvliet Deze bijdrage is mogelijk gemaakt door Beurshalte beurshalte-logoOver Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden! Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.

  • Federal Reserve houdt spoedoverleg over economie

    De Federal Reserve houdt vandaag een spoedbijeenkomst waar ook de Amerikaanse president Obama en vice-president Joe Biden bij aanwezig zullen zijn. Volgens Reuters staat de toestand van de Amerikaanse economie en hervormingen op Wall Street op de agenda, maar als we wat verder zoeken zien we dat er meer aan de hand is.

    Volgens een prognose van de Federal Reserve of Atlanta zal de economische groei in de Verenigde Staten in het eerste kwartaal van dit jaar niet op 2,3%, maar slechts op 0,1% uitkomen. Stagnatie van de economie op dit moment zou erg slecht uitkomen. De Federal Reserve heeft de verwachtingen voor verdere renteverhogingen al moeten temperen en met dit nieuws wordt een rentestap door de centrale bank nog minder waarschijnlijk. Ook voor Obama is het vervelend nieuws, omdat hij in het laatste jaar van zijn presidentschap zit en de economische vooruitzichten tot een paar maanden geleden nog redelijk gunstig waren.

    Federal Reserve somberder

    Sterke groeicijfers, een dalende werkloosheid en een zeer lage rente zorgden de afgelopen jaren voor een positief sentiment op de aandelenmarkt. Bedrijfswinsten stegen en aandelenkoersen werden verder ondersteund doordat bedrijven op grote schaal met geleend geld eigen aandelen inkochten. Als de Amerikaanse economie opnieuw een harde landing maakt is een renteverhoging zo goed als uitgesloten. Dat zou weer een negatieve impact kunnen hebben op de waarde van de dollar en een positieve invloed op de goudprijs.

    fedatlanta-forecast

    Federal Reserve houdt spoedbijeenkomst na slechte groeiprognose (Bron: Atlanta Fed)

  • David Graeber: “Verenigd Koninkrijk stevent af op nieuwe crisis”

    david-graeberVolgens antropoloog Dabid Graeber is de economische groei die we in het Verenigde Koninkrijk zien het gevolg van het opblazen van een nieuwe vastgoedbubbel. Door de groeiende hypotheekschuld stijgen de huizenprijzen weer en durven mensen weer meer te lenen om een huis te kopen of een verbouwing te financieren. Daardoor lijkt het alsof de economie aansterkt, maar toch mogen we ons volgens Graeber niet rijk rekenen.

    uk-housing-prices

    Stijgende huizenprijzen geven de illusie van economische groei

    Nieuwe vastgoedbubbel

    Door de extreem lage rente en het stimulerende beleid van de overheid stijgen de huizenprijzen in het Verenigd Koninkrijk weer. Maar die stijging komt niet uit zichzelf, want Graeber laat in zijn opiniestuk voor the Guardian zien dat deze ontwikkeling gepaard is gegaan met een stijging van de private schulden. En die stijging zal een keer stoppen, bijvoorbeeld wanneer de rente stijgt of huishoudens zich simpelweg niet meer schuld kunnen veroorloven. Het Britse 'Office for Budget Responsibility', een soort tegenhanger van het Nibud, maakte een projectie van de schuldengroei van de Britse huishoudens tot en met 2020. En daar wordt je niet vrolijk van, want als de analyse van Graeber klopt betekent het dat de maximale schuldenlast die huishoudens kunnen dragen ergens in 2019 of in 2020 opnieuw bereikt zal worden. Als de kredietverlening in dit tempo aanhoudt zal de schuldenlast over een paar jaar weer terug zijn op het niveau waarop in 2008 de wereldwijde financiële crisis losbarstte.

    uk-debt-households

    Schulden huishoudens tegen 2020 weer in 'gevarenzone'

    David Graeber bestudeerde vijfduizend jaar geschiedenis van het fenomeen 'schuld' en schreef zijn bevindingen op in het boek 'Debt: The First 5000 Years'. Uit zijn onderzoek kwam naar voren dat in elke beschaving schulden opgebouwd worden tot op het moment waarop ze niet meer te betalen zijn. Dan volgt de onvermijdelijke correctie, die gepaard zal gaan met dalende huizenprijzen en een oplopende werkloosheid.

  • Draghi ziet weer economische groei in Europa

    draghiVolgens ECB-president Draghi zit Europa weer op het pad van economische groei, nadat het jaren lang geworsteld heeft met achtereenvolgens een bankencrisis en een schuldencrisis in verschillende Zuid-Europese landen.

    “De afgelopen drie jaar hebben we tastbare vooruitgang geboekt in het stabiliseren en versterken van de Eurozone. De groei komt weer terug en de weg naar voren is duidelijk zichtbaar. We zullen niet rusten totdat de monetaire unie voltooid is”, zo verklaarde Draghi afgelopen donderdag tijdens een speech in New York.

    De topman van de ECB wilde geen commentaar geven over wat dit betekent voor het toekomstige monetaire beleid. Wel liet hij blijken dat verdere integratie in de Eurozone noodzakelijk is om alle schaalvoordelen en de potentie van de muntunie maximaal te benutten.

    Draghi neemt een Global Citizen Award in ontvangst van de Atlantic Council, een organisatie die gevestigd is in Washington. In het verleden ontving Christine Lagarde van het IMF deze prijs ook al eens.

  • IMF wil dat er gewacht wordt met een renteverhoging

    Het IMF (Internationaal Monetair Fonds) wil dat de belangrijkste centrale banken hun rente nog niet verhogen. De internationale geldschieter geeft aan dat het beter is te wachten totdat de wereld economie er weer beter voorstaat. De wereldwijde groei moet op dit moment gestimuleerd worden. Een rente verhoging zou de wereldwijde economie juist afremmen.

    Vandaag komt de ECB weer bijeen. De financiële wereld is wacht in spanning af of de ECB de economie meer gaat stimuleren of niet. Op dit moment koopt de Europese Centrale Bank elke maand voor €60 miljard aan staatsobligaties om de economie te stimuleren.

    Federal Reserve

    Op 16 en 17 september zal de Amerikaanse Federal Reserve gaan vergaderen over een eventuele renteverhoging. Door de onrust in China vragen steeds meer economen zich af of deze verhoging er echt gaat komen. Directrice Christine Lagarde van het IMF heeft in juni al medegedeeld dat de Amerikaanse centrale bank de rente niet moet verhogen voor volgend jaar.

  • Monetaire verruiming alleen zal niet werken

    Na eindeloos dubben gaat het in maart van dit jaar toch gebeuren. De ECB gaat voor veel, heel veel miljarden maandelijks schatkistpapier opkopen in de hoop zo uiteindelijk de groei in Europa aan te zwengelen. Er zijn echter maar weinig mensen te vinden die van mening zijn dat dit beleid de definitieve route naar herstel zal zijn. Natuurlijk zal het beleid van verruiming een beetje helpen en de eerste tekenen zijn nu al zichtbaar. Zo is de euro in waarde gedaald ten opzichte van veel andere concurrerende valuta’s. Dat zal de export vanuit de eurozone goed doen en dus de economische groei een zetje in de rug even. De verzwakking van de euro heeft ook als gevolg dat de importprijzen wel moeten stijgen en dat zal de inflatie versterken. Deflatie is dan ook geen probleem meer.

    draghi-bazooka

    Herstructurering

    Dat is echter allemaal niet genoeg om alle problemen weg te werken. Er is en blijft noodzaak tot verdergaande herstructurering van de arbeidsmarkt, maar ook blijft de noodzaak onverminderd hoog om de productiviteit in de eurozone te verbeteren. De eerste stap zal en moet echter blijven om de vraagkant van de economie te verbeteren. Een puur Keynesiaanse aanpak is daarvoor nagenoeg onmogelijk, omdat teveel landen nu al kampen met te hoge schulden om verantwoord de tekorten te kunnen lapten oplopen. Het middel van kwantitatieve verruiming had trouwens sowieso meer kans van slagen in de VS dan nu het geval is voor de eurozone. Toen de Fed in 2008 met QE1 startte, bedroeg de rente op de 10-jaars Treasury 4%. Door jarenlang hetzelfde beleid te voeren en dankzij de toezegging de rente voor een heel lange periode laag te houden, is de yield op de treasury uiteindelijk gedaald naar 1,5%. De scherpe daling van de yield dwong beleggers min of meer om aandelen te gaan kopen. Dat dreef de koersen steeds verder omhoog. Dankzij de ultra lage hypotheekrente kreeg ook de huizenmarkt een impuls.

    'Wealth effect'

    Stijgende huizenprijzen gecombineerd met hoge aankoersen versterkte in 2013 de vermogenspositie van gezinnen met maar liefst $10 biljoen. Dit leidde tot hogere consumentenuitgaven, wat bedrijven stimuleerde de productie op te voeren en meer personeel aan te nemen. Het uiteindelijk resultaat is dat na jaren van haperen de economische groei in de VS alweer neigt naar 4%. De sleutel tot het tamelijk grote Amerikaanse succes was het vermogen van de Fed de rente op obligaties fors omlaag te drukken. Maar in de meeste Europese landen is de rente al extreem laag. In een land als Duitsland is de rentevergoeding op de Bund slechts 0,5%. De dollar kan nog wel verder in waarde dalen, maar het positieve effect ervan zal beperkt zijn.

    ficus-belastingen

    In principe hebben beleidsmakers in de Eurozone nog enkele andere wapens in hun ransel. Er kunnen bij de belastingheffing andere accenten gelegd worden, waardoor bijvoorbeeld de bouwsector gestimuleerd wordt. Ook kan het investeringsklimaat belastingtechnisch bevorderd worden zonder dat de tekorten hoeven te stijgen. Het is aan de beleidsmakers van de afzonderlijke lidstaten om te bezien wat nodig is. Tot nu toe blijven ze steken in generieke in plaats van specifieke maatregelen. Soms doen ze ook helemaal niets en kijken ze alleen naar de ECB. Dat zal zeker niet helpen. Cor Wijtvliet Over Cor Wijtvliet: Als econoom studeerde Wijtvliet af op economische geschiedenis en kent hij als geen ander de valkuilen en mogelijkheden van crises. Wijtvliet werkte tot de vorige crisis van 2008 als onderzoeker, analist en vermogensstrateeg voor banken en instellingen zoals het Nederlands Instituut voor het Bank- en Effectenbedrijf (NIBE), Centraal Bureau voor de Statistiek, KBW-Wesselius, Friesland Bank Securities en Van Lanschot Bankiers. Die wereld laat hij in 2009 achter zich en vestigt zich succesvol als onafhankelijk analist. Hij schrijft in 2009 onthullende commentaren en vileine columns en wordt regelmatig gevraagd zijn doortastende kijk op geld- en beleggingszaken te geven in de Nederlandse media. Zo was Dr. Wijtvliets opinie onder andere te zien, te horen en te lezen in RTLZ, Business Nieuws Radio (BNR) en Het Financieele Dagblad (FD). Meer informatie:

  • Grafiek: China stapelt ook schulden

    Wie dacht dat de Chinezen een magische truc gebruikten om de economie te laten groeien heeft het mis, want de volgende grafiek laat zien dat ook daar een groot deel van de economische groei te danken is aan schuldengroei. De private schuldquote is sinds 2008 met bijna de helft toegenomen, namelijk van 130% naar 209% van het bbp. Als gevolg daarvan besteden Chinezen vandaag de dag ook een groter deel van hun inkomen aan het aflossen van schulden. Was dat voor de crisis nog ongeveer 20%, nu is dat al meer dan 33% van het inkomen.

    china-debt

    Private schulden in China zijn de laatste jaren sterk toegenomen (via twitter)

  • Ongelijkheid: soms goed, meestal slecht

    Ongelijkheid tussen mensen is van alle tijden. In sommige periodes neemt de ongelijkheid toe en soms neemt die af. In het westen is de ongelijkheid de afgelopen decennia bijna stiekem omhoog gekropen. Er was een diepe financiële crisis voor nodig om duidelijk te maken hoe groot de maatschappelijke en economische verschillen in het Westen geworden zijn. Daarmee is ongelijkheid een door etterend maatschappelijk probleem geworden. Alleen de rijken profiteren ten volle van het beetje groei, dat er is!

    piketty

    Voor een goed verstaan van dit probleem is het noodzakelijk zicht te krijgen tussen groei en ongelijkheid. Is ongelijkheid slecht of goed voor economische groei. In landen als de VS en China is de ongelijkheid heel groot, maar de economische groei is er fors. Is ongelijkheid nodig om te groeien? Is er zoiets als een positieve correlatie tussen groei en ongelijkheid? Doe conclusie is te voorbarig. Als we de hele wereld in ogenschouw nemen, dan neemt de ongelijkheid juist af! Steeds meer opkomende landen zijn in staat hun burgers deel te laten nemen aan de welvaart dankzij een onstuimige economische groei.

    Toch zijn er aanwijzingen die aannemelijk maken dat snel toenemende ongelijkheid slecht voor de groei is. Als een samenleving te weinig kansen biedt, dat kan dat als gevolg hebben dat de sociale consensus voor een groei georiënteerd beleid gaat afbrokkelen. Juist het maatschappelijk en economisch uitsluiten van bevolkingsgroepen op basis van willekeur kan funeste gevolgen hebben voor het onderschrijven van het economisch beleid. Maatschappelijke stijgers vormen een aanwijzing, dat een samenleving kansen biedt. Er mag ongelijkheid bestaan binnen een maatschappij, maar die samenleving moet dan op aan aantal vlakken iedereen gelijke kansen bieden. Iedereen heeft recht op goede gezondheidszorg en op goed onderwijs. Als bijvoorbeeld het onderwijs kwalitatief verslechtert, dan zal de bovenkant van de maatschappij zijn eigen onderwijs gaan organiseren. Een dergelijk verschijnsel verkleint de kans op maatschappelijke stijgers en daarmee op mobiliteit tussen verschillende generaties.

    wallstreet

    Er zijn nog meer voorbeelden van een negatieve correlatie tussen ongelijkheid en groei. Hoge inkomens en grote vermogens gaan vaak hand in hand met groeiende politieke invloed. Dat kan er in uitmonden, dat beleidsmakers kiezen voor het handhaven van de status quo om de gevestigde belangen te beschermen. Het kan er ook toe leiden, dat de economie meer gesloten raakt om diezelfde gevestigde belangen tegen externe concurrentie te beschermen. Daarmee verliest de economie aan dynamiek. Dat maakt duidelijk, dat er verschillende vormen van ongelijkheid zijn, die niet per se allemaal slecht zijn. Als ongelijkheid de uitkomst is van afschermen van bestaande belangen, dan kan dat slecht voor de maatschappelijke cohesie uitpakken. Ongelijkheid, die de uitkomst is van meritocratische beginselen, kan maatschappelijk juist gunstig uitpakken. De inspanning wordt uiteindelijk beloond. Daarom is de anti-corruptie campagne in China zo belangrijk voor de Communistische Partij. Door corruptie wordt de toegang tot markten en transacties beperkt tot de happy few. Dat kan op den duur de geloofwaardigheid van de partij aantasten.

    broken-dollar

    In landen als de VS, maar ook in Europa, kan groeiende ongelijkheid ongelukkige beleid tot gevolg hebben. Te veel burgers gaan te hoge schulden aan om toch hun consumptie op peil te houden. Verkeerd beleid is ook, dat overheden grootschalig gaat lenen om consumptie en werkgelegenheid op peil te houden. Zulk beleid kan problemen scheppen op het gebied van productiviteitsontwikkeling en concurrentievermogen. Als verschillende landen, dan ook nog dezelfde munt hebben, dan worden die problemen alleen maar groter. Vraag dat maar aan de Grieken en de Spanjaarden. Maar wat kun je eigenlijk tegen de groeiende ongelijkheid doen? Op korte termijn is dat maar heel weinig. Een vorm van inkomensondersteuning voor die groepen die slachtoffer zijn van de nieuwe structurele problemen is zonder meer wenselijk. Voor de langere termijn zou de overheid er streng op moeten toezien, dat publieke diensten en het bijzonder het onderwijs voor iedereen toegankelijk blijft. De overheid moet ook toezien op de kwaliteit van de publieke dienstverlening. Alleen op die manier benut een samenleving zijn economisch potentieel ten volle. Cor Wijtvliet Bron: Michael Spence, Good and bad inequality. Project-syndicate, August 26 2014 BELANGRIJK: - Opmerkingen en vragen kunt u richten aan: [email protected] - Bezoek ook de website van Cor Wijtvliet en lees meer door hem geschreven artikelen - U kunt Cor Wijtvliet boeken voor een inspirerende spreekbeurt. Laat u verrassen! - U kunt zich hier abonneren voor het wekelijks Cor Wijtvliet Journaal, voor het geval u deze nog niet automatisch ontvangt. - Klik HIER (u downloadt een pdf) en maak kennis met de Crash Investor, een waardevolle bijdrage voor de actieve belegger!