Tag: goud

Grafiek: Inflatie VS aangejaagd door Fed en loskoppeling goud

De inflatie in de Verenigde Staten was tot de oprichting van de Federal Reserve in 1913 vrijwel nihil, zo blijkt uit de volgende grafiek. Daarna zijn de prijzen bijna ieder jaar gestegen, met uitzondering van de Eerste Wereldoorlog, de Grote Depressie en de financiële crisis van 2008. Opvallend is dat de inflatie na de ontkoppeling van goud in 1971 aanzienlijk toenam. Was de inflatie tussen 1774 en 1912 gemiddeld -0,2% per jaar, vanaf 1913 tot en met 2015 was deze gemiddeld 3,3%. Dat is het resultaat van een geldsysteem dat geen monetair anker meer heeft en dat een bijna onbeperkte geldgroei mogelijk maakt.

Inflatie neemt toe na oprichting Federal Reserve in 1913 (Bron: VisualizingEconomics)

15 september 2016
Marc Faber verwacht binnen vijf jaar crash financiële systeem

Marc Faber verwacht dat het huidige monetaire systeem binnen vijf jaar in elkaar zal klappen als gevolg van het roekeloze beleid van centrale banken. Hij verwacht dat centrale banken door zullen gaan met het financieren van overheidstekorten door nog meer staatsobligaties op te kopen. Deze vorm van schuldfinanciering is volgens hem niets anders dan wat er eerder gebeurd is in onder meer Venezuela en Zimbabwe. Daarom ligt het gevaar van hyperinflatie nog steeds op de loer.

Als gevolg van het monetaire beleid van centrale banken worden nieuwe bubbels opgeblazen in vastgoed, aandelen, grondstoffen en obligaties. Maar in plaats van de centrale banken als veroorzaker aan te wijzen zal de publieke frustratie zich richten tot de superrijken, zo verwacht Faber. Hoewel zij de bubbels in de economie niet veroorzaakt hebben, profiteren zij er namelijk het meest van. De Epoch Times sprak met de beleggingsgoeroe over zijn toekomstvisie.

Hoe lang kunnen centrale banken de markten blijven manipuleren?
Dit is een kwestie die beslist wordt door centrale banken en ik heb geen invloed op de manipulatie van centrale banken. Haruhiko Kuroda van de Bank of Japan heeft al gezegd dat er geen limiet zit op monetaire inflatie en dat ze financiële activa als aandelen en obligaties kunnen blijven opkopen. Dus de waanzin van vandaag zal nog even aanhouden. In een gemanipuleerde markt weet je dat het niet goed zal eindigen, maar je weet niet wanneer het zal eindigen en hoe lang de manipulatie stand kan houden.
Uiteindelijk bereik je een punt waarop centrale banken alles bezitten...
Ze kunnen in essentie alles opkopen, en dan hebben ze alles in hun bezit. En door het systeem van centrale banken introduceer je dan communisme en socialisme, wat betekent dat de staat alle productie en consumptie bepaalt. Als dat het doel is, ze kunnen het bereiken. De Bank of Japan bezit nu al meer dan de helft van alle Japanse ETF's, die op hun beurt weer grote belangen hebben in allerlei bedrijven. Dus indirect bezit de centrale bank wellicht al 20% van alle Japanse bedrijven. Ze kunnen dus nog veel verder gaan. Ik denk niet dat centrale bankiers intelligent genoeg zijn om te begrijpen wat de gevolgen zullen zijn van het huidige monetaire beleid. Ze focussen zich op de inflatie, maar naar mijn mening moeten ze helemaal niets doen. Ze focussen zich te weinig op de gevolgen van het monetaire beleid voor de levensstandaard van de gemiddelde burger en het inkomen van een doorsnee huishouden.

Centrale banken blijven geld bijdrukken

Maar als het beleid hetzelfde is, waarom zien we dan nog geen hyperinflatie zoals in Zimbabwe of Venezuela?
In de ontwikkelde landen kan dit enige tijd doorgaan. Als Zimbabwe geld drukt en niemand anders doet het, dan klapt de waarde van je munt in elkaar. Maar als de grote centrale banken zoals de Fed, de ECB, de Bank of Japan en de Bank of England allemaal tegelijk geld bijdrukken en dat onderling met elkaar afstemmen, dan blijven de munten ten opzichte van elkaar redelijk liggen. Er kunnen dan fluctuaties optreden, maar je hebt dan niet een totale ineenstorting van de munt. Papiergeld heeft de laatste dertig jaar wereldwijd aan waarde verloren ten opzichte van aandelen, obligaties en edelmetalen. Een prijsstijging van financiële activa is minder zichtbaar voor de doorsnee burger. De meeste Amerikanen hebben niet veel geld, dus die merken het niet als de prijzen van schilderijen en vastgoed stijgen, totdat het ze persoonlijk raakt. Het is nonsens om te claimen dat de inflatie in de Verenigde Staten met slechts één procent per jaar stijgt. De kosten van levensonderhoud voor een doorsnee huishouden gaan veel harder omhoog, denk aan verzekeringen, transportkosten en collegegeld. Huishoudens worden financieel uitgeknepen, maar daar kijken centrale banken niet naar. Ik verwacht dat dit systeem binnen vijf jaar zal imploderen. Zodra centrale banken beginnen met geld drukken is het einde nabij.
Hoe kunnen we een dergelijke implosie vermijden?
Dat kun je beter vragen aan de bureaucraten die de plannen maken. Ze hanteren al een rente van nul procent sinds december 2008. Binnenkort zijn er acht jaren verstreken, maar het heeft niets opgeleverd voor de economische activiteit van huishoudens. Niet in Japan, noch in de Verenigde Staten of de EU. En nu praten ze over fiscale stimulering... We hebben nu al grote tekorten, maar geen tekort is groot genoeg voor de interventionisten, dus zullen ze de fiscale stimulering opschroeven. Ze financieren hun tekorten met de uitgifte van nieuwe staatsobligaties, die de centrale banken zullen opkopen. Het ministerie van Financiën geeft nieuw schuldpapier uit dat de Federal Reserve vervolgens zal opkopen. Natuurlijk zal dat slecht aflopen, maar het zal de problemen tenminste enige tijd uitstellen. Vervolgens zullen ze een paar academici vinden die bereid zijn de vermogensongelijkheid af te schuiven op 'kwaadaardige kapitalisten' die zoveel geld verdienen aan de financiële bubbels. Deze groep zal de schuld krijgen van de economische malaise, terwijl zij helemaal niet verantwoordelijk zijn voor de bubbels in de economie. Dat zijn tenslotte de centrale banken, die de rente naar nul of zelfs onder nul gebracht hebben. Eerst manipuleer je de prijzen middels een kunstmatig lage of zelfs negatieve rente en vervolgens stijgt het inkomen van de superrijken. Het is in het beste geval alleen de top 0,1% die echt profiteert van de stijgende prijzen van vermogenstitels, ten koste van alle mensen die deze niet bezitten. Daardoor stijgt de vermogensongelijkheid en dat zal als reden opgevoerd worden om meer belasting te vragen van de rijken. Geld afpakken van de rijken is een aantrekkelijke manier om stemmen te winnen. Je spreekt de kiezers aan en zegt "Het gaat slecht met de economie vanwege de rijke mensen. We moeten twintig procent van ze afpakken en dat aan jullie geven." Ik durf te beweren dat bijna iedereen hier voor zal stemmen, omdat de rijken in de minderheid zijn. Dit is wat er gaat gebeuren zodra het monetaire beleid faalt. Sommige rijken met goede connecties zullen in staat zijn hun vermogen op tijd veilig te stellen, maar heel veel mensen zullen daar niet in slagen. Maar zelfs als je de helft van het vermogen van de rijken afpakt is het niet genoeg. De volgende stap zal zijn om geld te pakken van de middenklasse, de interventionisten zullen hierin heel ver gaan.
Hoe kun je je vermogen het beste investeren onder deze omstandigheden?
De meeste beleggingscategorieën zijn momenteel te duur, als je ze waardeert met traditionele waarderingsmethoden. Maar zijn ze ook overgewaardeerd in vergelijking met een rente van nul procent of een negatieve rente? Neem je de Duitse, Zwitserse of Japanse 10-jaars obligaties, dan ontvang je vrijwel geen rente meer. Maar als je aandelen kunt kopen die een dividend van 2% of meer geven, dan zijn aandelen nog steeds goedkoop in verhouding tot een rente van nul. Maar op basis van de traditionele waarderingsmethoden zijn aandelen helemaal niet goedkoop. Toch is het gevaarlijk om tegen iemand te zeggen dat hij of zij al zijn vermogen in cash moet bewaren. Ten eerste moet je beslissen welke valuta, ten tweede weet je niet wanneer het mis gaat. In een situatie waarin centrale banken heel veel geld drukken kan de Dow Jones index naar 100.000 stijgen (staat nu op ruim 18.000 punten). De aandelenmarkten kunnen in nominale zin onbeperkt blijven stijgen, maar niet ten opzichte van edelmetalen. Ik heb verschillende gevallen van hyperinflatie van dichtbij meegemaakt en in al deze gevallen daalde de levensstandaard voor de meeste mensen. Brengen centrale banken de negatieve rente van -0,5% naar -5%, dan zullen burgers en bedrijven op grote schaal hun geld uit het financiële systeem halen en in de vorm van bankbiljetten opslaan in een kluis. Dit gaat dus niet werken, tenzij je contant geld afschaft. Je kunt dan nog steeds voedsel, sigaretten en edelmetalen hamsteren, maar geen contant geld. Ik verwacht dat dat kan gebeuren, als ze de negatieve rente echt willen doordrukken.
En wat vind je van goud?
Ik heb eind jaren negentig een zeer sterk pleidooi gehouden voor goud, zilver en platina. Ik schreef het boek "het goud van morgen", wat overigens niet over goud ging maar over de opkomst van Azië. De goudprijs is van 1999 tot 2011 sterk gestegen, maar corrigeerde daarna weer. Waarschijnlijk was de koers te snel opgelopen. Maar tussen oktober en december vorig jaar is er opnieuw een bodem gezet in de goudmijnaandelen en de prijzen van edelmetalen. Vanaf dat niveau kunnen de prijzen weer stijgen. Of de goudprijs morgen of de komende drie tot vijf jaar zal stijgen, dat weet ik niet. Maar als je geld blijft bijdrukken, de geldhoeveelheid toeneemt en vermogenstitels schaars zijn - of het nou een klassieke auto is of een schilderij - ze zijn schaars en zullen daarom in prijs toenemen. Niet alle vermogenstitels zullen op hetzelfde moment en in dezelfde mate toenemen. Er zullen ook bubbels ontstaan in vastgoed en in verzamelobjecten. Ook zullen er weer bubbels ontstaan in aandelen, wat we sinds 1999 drie keer gehad hebben. Ik denk dat het risicovol is om al je geld langs de zijlijn te bewaren. Ik zou streven naar diversificatie. Dus ik bezit cash, obligaties, aandelen, wat vastgoed en wat edelmetalen. Door meer spreiding toe te passen haal je een minder dan optimaal rendement, maar het is wel het meest waarschijnlijk dat je dan je vermogen zult behouden. Door de geschiedenis heen heeft fysiek goud altijd waarde weten te behouden. Volgens de World Gold Council is de negatieve rente zelfs reden om twee keer zoveel goud in de portefeuille aan te houden.
Deze bijdrage is afkomstig van Hollandgold

14 september 2016
Rusland wil meer onafhankelijkheid van dollarsysteem

Na meer dan twee jaar economische crisis in Rusland probeert president Poetin de impasse te doorbreken. Vanaf nu zal het land een meer onafhankelijk monetair beleid voeren, dat bestaat uit een ruimere kredietverlening aan bedrijven, het uitbreiden van de economische samenwerking in de Euraziatische regio en het versterken van de ‘gouddekking’ van de roebel. Dat lezen we in een uitgebreide analyse op New Eastern Outlook, die we speciaal voor onze lezers vertaald hebben.

“Poetin zegt nee tegen neoliberalen en ja tegen economische ontwikkeling”

Op 25 juli gaf Poetin een economische denktank genaamd Stolypin Club de opdracht om uit te zoeken hoe Rusland haar economie het beste kan stimuleren. Daarmee nam hij afstand van twee invloedrijke neoliberale economische groeperingen die Rusland in een gevaarlijke politieke en economische recessie brachten.

Met relatief weinig bombarie publiceerde de Russische pers in augustus een publicatie die zeer ingrijpende invloed zal hebben op de toekomstige ontwikkeling van de economie. De Russische president Poetin gaf de Stolypin Club de opdracht om een rapport te schrijven en een nieuw programma voor economische ontwikkeling te presenteren, een alternatief voor het economische plan dat de toenmalige minister van Financiën Alexei Kudrin had voorbereid. Dit alternatieve plan wordt in het vierde kwartaal van dit jaar aan de regering gepresenteerd.

Een aantal van de plannen uit dit rapport zijn inmiddels al bekend. Zo adviseert de economische denktank om meer te investeren in de economie, door fiscale stimulering van de overheid enerzijds en monetaire stimulering van de centrale bank anderzijds. Daarmee slaat de groep een andere weg in dan Alexei Kudrin, die van mening is dat investeren in de economie geen publieke taak is.

Monetaire en fiscale stimulering
Als gevolg van de Westerse sancties wordt er veel minder kapitaal geïnvesteerd in de Russische economie. Doordat buitenlandse beleggers hun geld weghalen is er een schaarste aan geld ontstaan in de Russische economie, waardoor een snel herstel na de crisis bemoeilijkt wordt. Om dit probleem aan te pakken moet Rusland minder afhankelijk worden van buitenlandse investeerders en meer kunnen vertrouwen op kredietverlening in eigen land. President Poetin heeft zich gerealiseerd dat meer investeringen nodig zijn en dat daarvoor een economisch stimuleringsprogramma nodig is dat meer ruimte biedt voor binnenlandse kredietverlening. Daarover zei de president tijdens een economische conferentie op 25 mei het volgende:
"Ik stel voor dat we vandaag beginnen met nieuwe groeibronnen die de Russische economie de komende tien jaar kan benutten... De huidige dynamiek heeft laten zien dat de reserves en bronnen die we aan het begin van deze eeuw hadden niet meer hetzelfde resultaat opleveren als in het verleden. Ik heb in het verleden al eens gezegd - en dat wil ik nu weer benadrukken - dat de economische groei niet geheel uit zichzelf weer op gang kan komen. Als we geen nieuwe bronnen van groei vinden, dan zal de groei van ons bruto binnenlands product (bbp) rond de nul blijven. In dat geval zijn de verwachtingen op het gebied van sociale zekerheid, defensie en andere sectoren van de economie aanzienlijk lager dan wat nodig is om het land te ontwikkelen en vooruitgang te boeken."
Twee maanden na deze bijeenkomst nam Poetin zijn besluit, mede door het vooruitzicht van de presidentsverkiezingen in maart 2018. Hij koos voor een herstelprogramma dat voor een belangrijk deel gebaseerd is op het Duitse herstelprogramma van 1871, dat Duitsland in drie decennia tijd deed transformeren van een achtergestelde economie naar een economie die zich kon meten met het Verenigd Koninkrijk.

Russische economie wordt al jaren belemmerd door uitstroom van buitenlands kapitaal (Grafiek via Quartz)

Hervormingen
Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie begonnen de jaren van de 'schoktherapie'. Harvard economen, waaronder Jeffrey Sachs, kregen de controle over het economische beleid van Rusland. Wat volgde was een voor Rusland rampzalig economisch beleid. Staatsbedrijven werden geprivatiseerd en voor een bodemprijs verkocht aan Westerse investeerders als George Soros. Daarnaast werden er drastische bezuinigingen doorgevoerd, waardoor de gemiddelde levensstandaard omlaag ging en pensioenen ernstig versoberd werden. Dit alles werd gedaan onder de noemer van "vrije markt hervormingen". Na dit trauma kwam er eind 1999 een nieuwe president die het land er weer bovenop moest helpen. Vladimir Poetin pakte de oligarchen en belastingontduikers hard aan en bracht de economie weer op het pad van herstel. De schade die was aangericht door de 'schoktherapie' van de jaren negentig kon langzaam weer hersteld worden. Ondanks de slechte ervaringen met de schoktherapie heeft de vrije markt ideologie in Rusland tot op de dag vandaag een monopoliepositie in het economische en financiële beleid van de Russische regering. Dat geldt ook voor de gouverneur van de centrale bank Elvira Nabiullina, die vooral gefocust lijkt te zijn op het beteugelen van de inflatie en het stabiliseren van de roebel. Door de aanhoudende economische crisis in Rusland kwam Poetin tot het inzicht dat het economische beleid van de regering misschien toch niet het beste is voor de Russische economie. Hij riep de Russische economische raad bijeen en gaf ze de opdracht een plan te schrijven om de Russische economie weer te stimuleren. Deze economische raad bestaat uit 35 leden, afkomstig uit drie verschillende economische stromingen.
Drie stromingen
De voormalig minister van Financiën Alexei Kudrin stond aan het hoofd van één van deze stromingen, samen met de ministers Anton Siluanov en Alexey Ilyukayev. Hun visie is dat Rusland een laisse faire beleid moet voeren, met onder andere de privatisering van de spoorlijnen en van energiebedrijven als Gazprom. Veel Russische economen zijn tegen dit beleid, omdat zij vrezen voor een nieuwe 'schoktherapie' zoals die van de jaren negentig. De tweede stroming wordt vertegenwoordigt door de gouverneur van de centrale bank, Elvira Nabiullina. Zij pleit voor een zeer conservatief economisch beleid, zonder ingrijpende hervormingen en zonder fiscale stimuleringsprogramma's. Zij wil slechts de waarde van de roebel stabiliseren en de inflatie in toom houden. Dit beleid zal gepaard gaan met een zeer lage economische groei. De derde stroming schrijft een economisch beleid voor dat in het Westen sterk bekritiseerd werd. De aan het Pentagon gelieerde website Stratfor omschreef deze stroming in haar rapport als een 'merkwaardig gezelschap'. Dit is de groep die na twee maanden van Poetin het mandaat kregen om hun plannen uit te werken. In dit team zaten onder andere adviseur Sergey Glazyev en Boris Titov. Glazyev adviseerde Poetin ten aanzien van Oekraïne en coördineerde de oprichting van de douane-unie tussen Rusland, Wit-Rusland en Kazachstan, de drie landen die later de basis vormden van de Euraziatische Economische Unie (EEU). Boris Titov is een succesvol ondernemer die bovendien sterke relaties onderhoudt met het Chinese bedrijfsleven. Deze groep volgt in essentie het herstelprogramma dat in de negentiende eeuw werd uitgevoerd in Duitsland en dat bedacht was door econoom Friedrich List. Zijn aanpak stond lijnrecht tegenover de destijds dominante economische stroming van Adam Smith. Onder dit herstelprogramma werd de Duitse binnenlandse markt herenigd en begon de economie weer op te bloeien. Adviseur Glazyev ontwikkelde een vijfjarenplan dat Rusland dichter bij economische soevereiniteit zou brengen. Rusland zou minder kwetsbaar moeten worden voor externe economische schokken en zou er alles aan moeten doen om de binnenlandse economie te versterken. Een van de doelen van dit vijfjarenplan is om de Russische industriële productie met 30 tot 35 procent te verhogen, een ander doel is het ontwikkelen van een kenniseconomie door nieuwe investeringen te doen in het onderwijs, de gezondheidszorg en diverse sociale projecten.
Monetaire onafhankelijkheid
Het eerste wat de regering in Washington en het IMF na de val van de Sovjet-Unie wilden bewerkstelligen was de privatisering van de Russische centrale bank. Daartoe werd de Russische regering en de toenmalig president Jeltsin onder druk gezet. De nieuwe centrale bank van Rusland moest een private instelling worden, losgekoppeld van de staat en gebonden aan het dollarsysteem. In het economische plan van Glazyev krijgt de centrale bank een grotere rol om de economie te stimuleren, door in vijf jaar tijd in totaal 20 biljoen roebel (ruim €270 miljard) aan goedkope leningen te verstrekken aan het bedrijfsleven. Deze leningen moeten tegen een rente van 1 tot 4 procent verstrekt worden, veel lager dan de officiele rente van 10,5% die de centrale bank op dit moment hanteert. Juist door de rente zeer hoog te houden remt de centrale bank de economische ontwikkeling in Rusland af, zeker nu de beschikbaarheid van kapitaal uit het buitenland als gevolg van de Westerse sancties is opgedroogd. De centrale bank moet volgens Glazyev daarom de kredietverlening aan bedrijven versoepelen.
Geen dollars, maar goud
De monetaire visie van Glazyev is interessant, want naast monetaire verruiming blijkt hij ook voorstander te zijn van een uitbreiding van de publieke goudvoorraad. In het vijfjarenplan stelt de adviseur van Poetin voor dat de centrale bank het failliete dollarsysteem verlaat en de roebel sterker maakt door de goudreserve uit te breiden. De rol van dollarreserves zou verkleind moeten worden, ten gunste van de goudreserve. Zonder de roebel rechtstreeks te koppelen aan goud krijgt iedere roebel op deze manier wel een hogere 'gouddekking'. De Russische centrale bank zou volgens Glazyev het mandaat moeten krijgen om de totale goudproductie van Russische goudmijnen op te kopen. De centrale bank van Rusland beschikt op dit moment over een goudreserve van ongeveer 1.500 ton. Dit is een vertaling van een artikel dat eerder verscheen op New Eastern Outlook

14 september 2016
ABN Amro stelt verwachting goudprijs bij
De goudprijs zal de rest van dit jaar op het huidige niveau stabiliseren en pas volgend jaar weer verder stijgen, zo verwacht analist Georgette Boele van de ABN Amro. Volgens de analiste van de bank zal de goudprijs niet veel verder stijgen door beter dan verwachte macro-economische cijfers uit de Verenigde Staten en de verwachting van een renteverhoging door de Amerikaanse centrale bank. Rekende de analiste van de ABN eerder nog op een goudprijs van $1.350 per troy ounce voor eind december, nu heeft ze haar koersdoel bijgesteld tot $1.325.

Georgette Boele verwacht dat de Federal Reserve nog voor het einde van dit jaar een rentestap van 25 basispunten (0,25%) zal nemen, terwijl ze begin dit jaar geen renteverhoging voor 2016 incalculeerde. Ook verwachtte ze dat de nasleep van de Brexit veel groter zou zijn en langer zou aanhouden.

Hogere goudprijs in 2017

Voor dit jaar heeft de ABN Amro haar verwachting voor de goudprijs wat getemperd, maar de vooruitzichten voor volgend jaar zijn nog steeds vrij positief. Zo verwacht Boele dat goud eind 2017 als gevolg van een hogere inflatie en een zwakkere dollar waarschijnlijk rond de $1.450 per troy ounce zal noteren.

“De inflatie zal waarschijnlijk hoger zijn dan de groei, de reële rentes blijven naar verwachting negatief en de langetermijntrend van de Amerikaanse dollar is negatief”, zo verklaarde Boele tegenover het Financieele Dagblad.

Lees ook:
- Georgette Boele: “Trend goudmarkt fundamenteel gedraaid”
- ABN Amro: Goud naar $1.450, zilver naar $24
ABN Amro verwacht volgend jaar pas verdere stijging goudprijs
6 september 2016
Bank of England leent goud aan GLD

De Bank of England heeft in het eerste kwartaal van dit jaar goud uitgeleend aan GLD, het grootste goud-ETF ter wereld. Dit is opmerkelijk, omdat het nog nooit eerder is voorgekomen dat de centrale bank moest bijspringen om het fonds van goud te voorzien.

Normaal gesproken is dit de verantwoordelijkheid van de bullion banks, die het edelmetaal aanbieden als onderpand voor de uitgifte van nieuwe aandelen van het ETF. Dat de centrale bank zich nu ook in de fysieke goudmarkt moet opwerpen als ‘lender of last resort’ doet vermoeden dat er sprake is van een extreme schaarste in de goudmarkt.

In de kwartaalrapportage naar de toezichthouder SEC schrijft GLD het volgende:

“Subcustodians held no gold on behalf of the Trust as of March 31, 2016. During the quarter ended March 31, 2016, the greatest amount of gold held by subcustodians was approximately 29 tonnes or approximately 3.8% of the Trust’s gold at such date. The Bank of England held that gold as subcustodian.“

29 ton van de Bank of England

Uit de rapportage over het eerste kwartaal blijkt dat de Bank of England gedurende dit kwartaal 29 ton goud heeft uitgeleend aan GLD, op dat moment goed voor 3,8% van de totale goudvoorraad van het fonds. Blogger FOFOA analyseerde de voorraadcijfers en concludeerde dat de ingreep van de centrale bank heeft plaatsgevonden tussen 19 en 26 februari.

Zowel op vrijdag 19 februari als op maandag 22 februari werd er 19,33 ton goud aan het ETF toegevoegd, waarvan de tweede tranche naar alle waarschijnlijk een noodinjectie was van de Bank of England. Voeg je daar de 8,03 ton goud van woensdag 24 februari en de 2,08 ton van vrijdag 26 februari aan toe, dan kom je uit op het totaal van ruim 29 februari zoals vermeld in de kwartaalrapportage van het goud-ETF.

Het onderstaande overzicht laat de goudvoorraad van het ETF zien. Uiterst links zie je de betreffende datum en helemaal rechts staan de dagelijkse mutaties van de voorraad. Rood omcirkeld is de periode waarin de Bank of England goud verstrekte aan het ETF. Klik op de afbeelding voor een grotere versie.

De Bank of England verstrekte eind februari goud aan GLD (Bron: SPDR Gold Trust)

Waar haalt GLD haar goud vandaan?
In het kader van transparantie publiceert GLD periodiek een lijst van alle goudstaven uit de goudvoorraad. Blogger Warren James heeft de afgelopen jaren alle mutaties in deze lijsten bijgehouden en concludeerde op basis van de laatste ontwikkelingen dat er sinds dit jaar ook goudbaren met compleet andere en willekeurige serienummers aan de lijst zijn toegevoegd. Dit zijn volgens Warren James waarschijnlijk goudstaven die afkomstig zijn van een zeer oude voorraad. Dit zou dus het goud van de Bank of England kunnen zijn. FOFOA deed navraag bij Warren James en die gaf de volgende verklaring:
"Er zijn grofweg drie bronnen waar GLD haar goudstaven vandaan haalt. Ongeveer 30% is goud dat in het verleden al in het ETF heeft gezeten, nog eens 30% bestaat uit gloednieuwe goudbaren van smelterij Johnson Matthey en de resterende 40% is een mix van willekeurige goudbaren. De gebeurtenissen van begin dit jaar waren opzienbarend, omdat de verhouding van deze drie bronnen op een gegeven moment veranderde van 30:30:40 naar 0:0:100. Dat suggereert dat de eerstgenoemde twee bronnen van goud tijdelijk niet beschikbaar waren. Het is de vraag of die trend zal doorzetten of niet."
De 'willekeurige goudbaren' vertegenwoordigen onder normale omstandigheden slechts 40% van de totale instroom van goud in het ETF, maar eind februari was al het goud afkomstig uit deze voorraad. Volgens Warren James zijn dit goudstaven die al heel lang in de kluis liggen en die waarschijnlijk slechts uitgeleend zijn aan het ETF.
Bank of England als 'lender of last resort'
Het is zeer opvallend dat de Bank of England begin dit jaar goud heeft uitgeleend aan het ETF, omdat dat normaal gesproken niet de taak van de centrale bank is. Mogelijk konden de bullion banks de plotselinge instroom van speculatief geld richting de goudmarkt niet aan en moest de centrale bank tijdelijk garant staan om dit gat op te vangen. We benadrukken nog maar eens dat dit nog nooit eerder is voorgekomen sinds de oprichting van het goud-ETF in 2004. Dit versterkt ons vermoeden dat de beschikbaarheid van fysiek goud tegen de huidige goudprijs wel eens veel kleiner kan zijn dan over het algemeen wordt aangenomen. Als het grootste goudfonds ter wereld nu al moeite heeft om voldoende goud te verzamelen, wat gebeurt er dan als de run op fysiek goud echt losbarst? Zorg dat je fysiek goud in bezit hebt, want een claim op goud via een ETF blijkt al lang geen harde garantie meer te zijn...

Bank of England leende goud uit aan GLD

6 september 2016
Poetin: “Rusland heeft genoeg valutareserves”

Rusland heeft meer dan genoeg reserves en hoeft daarom niet meer zoveel dollars te kopen als in het verleden. Dat zei de Russische president Poetin in een uitgebreid interview met Bloomberg. In 2014 moest Rusland heel veel dollars verkopen om de waardedaling van de roebel op te vangen. De roebel ging toen onderuit als gevolg van een dalende olieprijs en Westerse sancties. Op de vraag waarom Rusland – net als veel andere landen – minder Amerikaanse staatsobligaties (dollarreserves) als reserve bewaart zei hij het volgende.

“Jullie weten net als wij hoeveel valutareserves een land nodig heeft. En het goud is algemeen bekend. Ik kan zeggen dat de goudvoorraad en de valutareserves van onze centrale bank niet bedoeld zijn voor de financiering van de binnenlandse economie, maar voor de handel. En daarvoor hebben we reserves nodig die voldoende zijn voor tenminste drie maanden aan importen. Wij hebben nu een voorraad reserves die groot genoeg is voor een half jaar of langer. Wanneer alles vastloopt kunnen we ons goud en onze valutareserves gebruiken. En dat is dus meer dan genoeg.

Vanuit het oogpunt van het bewaken van de economische stabiliteit en de buitenlandse handel hebben we absoluut genoeg goud en valutareserves. En al het andere, het kopen en verkopen van valuta is afhankelijk van de valutamarkt. Maar hoe de centrale bank hierop reageert en of ze haar reserves gaat uitbreiden, dat is lastig te zeggen. Bedenk dat we twee publieke reserves hebben, naast de reserves van de centrale bank is er ook een staatsfonds. Dat fonds is goed voor $100 miljard dollar.”

Goud- en valutareserves Rusland sinds 1999

5 september 2016
Papiergoud is geen goud

Afgelopen week dook er een verhaal op over Xetra-Gold, een beleggingsobject dat op de Duitse beurs verhandeld wordt en dat de mogelijkheid biedt tot fysieke uitlevering van goud. Deze belofte werd onlangs gebroken, toen een klant van Deutsche Bank erachter kwam dat hij zijn Xetra-Gold belegging niet kon omzetten in fysiek goud.

Zonder een duidelijke verklaring werd hem duidelijk gemaakt dat hij het beste zijn positie in Xetra-Gold kon verkopen, om vervolgens met de opbrengst bij een ander adres goud te kopen. Dat nieuws kwam op een Duitse website en bereikte vervolgens al snel Zero Hedge. Zelfs Deutsche Bank voelde zich genoodzaakt te reageren en plaatste op vrijdag een verklaring op haar website.

Fysieke uitlevering

Volgens de aanbieders van Xetra-Gold vertegenwoordigt ieder aandeel 1 gram goud, dat grotendeels gedekt wordt door goudstaven in een kluis in Frankfurt. De rest van het goud staat op een gewichtsrekening bij de smelterij, om de fysieke uitlevering van goudbaren gemakkelijker te maken.

Maar wat er niet bij verteld werd is dat je voor de fysieke uitlevering niet alleen afhankelijk bent van Xetra-Gold, maar ook van de bank of broker waar je het product hebt aangekocht. En dat betekent dat het blijkbaar lang niet altijd zeker is of je als belegger fysiek goud kunt krijgen.

Papiergoud is geen fysiek goud
Een papieren claim op goud is niet hetzelfde als fysiek goud in eigen bezit. Dat heb ik eerder ook al eens geschreven, maar ik kan het niet vaak genoeg benadrukken. Onder normale omstandigheden zal het geen probleem zijn om je papieren claim om te zetten in fysiek goud, maar dat wordt anders als er krapte in de goudmarkt ontstaat. Veel afgeleide beleggingsproducten die zich voordoen als goud (papiergoud) worden gedekt door een goudvoorraad die slechts in bruikleen is gegeven door een zogeheten bullion bank. Moeten zij aan een leveringsverplichting voldoen, dan is het al snel gedaan met de inwisselbaarheid voor fysiek goud... Dat is de reden waarom ik de voorkeur geef aan het privé bezit van gouden munten en goudbaren. Wilt u om veiligheidsreden toch geen goud in huis hebben? Dan informeren we u graag naar de mogelijkheden om het goud zo veilig mogelijk voor u op te slaan. U kunt contact met ons opnemen via [email protected] en +31(0)88 46 88 488. Sander Noordhof

Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen vrijdag in de nieuwsbrief van Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal.

5 september 2016
Bron Suchecki: “China wil zoveel mogelijk goud verzamelen”

Bullionstar sprak onlangs met goudexpert Bron Suchecki van de Australische Perth Mint. In een kort interview van tien minuten bespreken ze de laatste ontwikkelingen in de goudmarkt, de rol van de papieren goudmarkt en de mindset van beleggers die goud kopen. Onder de video lees je de samenvatting van dit interview.

Welke trends zien we in de goudmarkt?

We zagen de laatste jaren een stroom van goud van West naar Oost, maar dit jaar is er juist vanuit het Westen weer veel vraag naar fysiek goud. De goudimporten in China lopen weer wat terug en in India ligt de goudprijs zelfs lager dan elders in de wereld. Ondertussen is in het Westen de belangstelling voor goud kopen juist toegenomen.

Veel beleggers verwachten nu dat de goudprijs verder gaat stijgen, maar ik denk dat we nog wel een tijdje rond dit niveau zullen blijven hangen. We moeten consistent rond een goudprijs van $1.300 tot $1.400 blijven hangen om hernieuwde belangstelling te krijgen voor goud.

De prijs wordt op dit moment onderdrukt door beleggers die een aantal jaar geleden op een hoger niveau zijn ingestapt en die nu uit de markt willen. Dat moet eerst uitgewerkt worden, zodat er een solide basis ontstaat voor een verdere prijsstijging.

Papiergoud versus fysiek goud
De markt voor 'papiergoud' wordt opgeblazen door speculanten die vaak met geleend geld beleggen. Omdat ze met veel geleend geld in de markt zitten wachten ze op een goed moment om uit te stappen. Dit zijn niet de spelers die voor de lange termijn in goud zitten. Speculatief geld kan de prijs doen stijgen en daarmee ook de belangstelling voor fysiek goud doen toenemen, maar lange termijn is dit geen factor die de goudprijs zal beïnvloeden. De papieren goudmarkt zorgt voor meer liquiditeit. Het zorgt voor meer omzet en dat is volgens goudanalist Suchecki juist positief. Dat betekent namelijk dat je heel makkelijk goud kunt kopen en verkopen. Als belegger koop je ook niet snel aandelen van een bedrijf waar bijna niet in gehandeld wordt. Juist door die papieren goudmarkt kun je heel makkelijk je positie in goud weer verkopen. Wanneer de spotprijs van goud en de futures te ver uit elkaar gaan lopen, dan zorgt arbitrage ervoor dat deze twee prijzen weer dichter bij elkaar komen. Dit is een soort elastische band die kan bewegen. Door te kijken naar het verschil tussen de actuele goudprijs en de futuresmarkt voor goud kun je een indicatie krijgen van wat er onderliggend in de goudmarkt gebeurt.
Over de Chinese goudmarkt
Door de goudmarkt open te stellen en toegankelijk te maken voor particulieren komt er meer goud in de handen van de Chinese bevolking. Volgens mij streven ze er in China vooral naar zoveel mogelijk goud in eigen land te hebben, of dat nou in bezit is van de centrale bank, staatsfondsen of particulieren maakt voor de regering volgens mij niet zoveel uit. Zo lang er maar genoeg goud in het land aanwezig is, want dat zorgt voor een solide basis. Ik geloof niet dat ze goud kopen voor een soort geopolitieke reset van het geldsysteem waarin goud centraal staat, omdat overheden profiteren van fiatgeld. Ik zie dus geen lange termijn strategie richting een goud gedekte munt. Ik denk dat ze het gewoon een verstandig beleid vinden om ervoor te zorgen dat de bevolking goud bezit als een vorm van stabiele waardeopslag.
Over de waarde van goud
Voor de meeste beleggers is het moeilijk om een mindset aan te leren waarin je je vermogen uitdrukt in aantal ounces goud. De meeste beleggers zullen toch blijven kijken naar de waarde van hun goud, uitgedrukt in hun eigen valuta. Mijn ervaring is dat veel beleggers zich niet helemaal bewust zijn van het wisselkoerseffect op de goudprijs. Soms bellen ze op en zeggen ze: "Ik zie dat de goudprijs gestegen is, ik wil verkopen", terwijl de prijs in Australische dollars op dat moment juist lager staat. En dan kijken ze niet naar het effect van de wisselkoers. Veel beleggers in landen buiten de Verenigde Staten krijgen dus een verkeerde interpretatie van wat de goudprijs doet. Dat is iets wat je lastig kunt doorbreken. Je zou eigenlijk moeten kijken naar hoeveel troy ounce goud je bezit en dat proberen uit te breiden.
Hoe bereik je deze mindset?
Het is een educatief proces. Veel beleggers komen naar goud voor de korte termijn, maar er zijn ook anderen die een meer cyclische macro-economische visie hanteren voor een langere termijn. Ze kopen vaak goud met als doel om winst te maken, maar gaandeweg verdiepen ze zich via verschillende blogs en websites in het onderwerp en gaan ze anders over goud denken.

26 augustus 2016
Meer sloopgoud door stijging goudprijs

De stijging van de goudprijs zorgt voor een duidelijke toename in het aanbod van sloopgoud. Oude sieraden, munten en andere ornamenten die niet meer gebruikt worden komen door alle berichtgeving over de ontwikkeling van de goudprijs opeens weer tevoorschijn en worden bij een juwelier of een ander inkoopkantoor ingewisseld voor geld.

Door het toenemende aanbod van sloopgoud hebben ook de goudsmelterijen het weer erg druk. Na de topdrukte van 2009 tot en met 2012 volgde een rustige periode, omdat de daling van de goudprijs toen niet uitnodigde om oude sieraden te verkopen. Maar door de grootste prijsstijging in een half jaar sinds 1974 komen er weer veel oude sieraden terug op de markt.

“We kopen meer goud in dan we verkopen”, zo verklaarde juwelier Mark Williams uit Londen tegenover Bloomberg. “Wanneer de goudprijs stijgt en daar ook in de media over gesproken wordt, dan duiken mensen weer in de kastjes om oude sieraden in te leveren.”

Sloopgoud
Het sloopgoud is een belangrijke bron van aanbod in de goudmarkt. Volgens cijfers van de World Gold Council is ongeveer een derde van al het edelmetaal dat momenteel verkocht wordt afkomstig van gerecycled goud. De rest is 'nieuw' goud dat ergens in de wereld door een goudmijn is opgegraven. Door de prijsdaling van de afgelopen jaren zakte het aanbod van sloopgoud in 2015 naar het laagste niveau in acht jaar. Maar dit jaar wordt er weer meer gerecycled. Voor sommige smelterijen is dat reden om hun productiecapaciteit verder uit te breiden. Baird & Co, inkoper van goud in het Verenigd Koninkrijk, heeft zelfs plannen om de smeltcapaciteit van 20 ton dit jaar met 50% uit te breiden. "We hebben een deel van onze smelterij weer uit de mottenballen gehaald. Toen de prijzen lager waren hadden we moeite om genoeg materiaal aangeleverd te krijgen. Nu zien we twee keer zoveel volume als een jaar geleden", zo verklaarde de directeur van het bedrijf, Tony Dobra, tegenover Bloomberg.

Aanbod sloopgoud neemt toe door stijging goudprijs (Grafiek via Bloomberg)

Brexit
Vooral na de Brexit kwam er opeens veel meer goud op de markt. Dat was niet alleen sloopgoud, maar ook meer aanbod van goudbaren en gouden munten. In het Verenigd Koninkrijk schoot de goudprijs omhoog tot 1.000 pond per troy ounce, het hoogste niveau in drie jaar. Dat was voor een aantal mensen reden om winst te nemen op het edelmetaal. Ook bij Goudstandaard werd op dat moment veel meer goud ingekocht dan normaal. Maar toen de onrust over de Brexit weer ging liggen en de goudprijs op een hoog niveau bleef nam de belangstelling om goud te kopen ook weer toe.

Deze bijdrage wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor fysiek edelmetaal.

Wilt u meer informatie over goud kopen? Neem dan contact op via [email protected] of bel 088-4688488.

23 augustus 2016
Chinese banken beheren ruim 2.500 ton goud
De voorbije jaren is China uitgegroeid tot de grootste producent en afnemer van goud ter wereld. Volgens de laatste schattingen beschikt het land over in totaal 16.000 ton aan goud. Daarvan is het grootste deel in private handen; niet enkel sieraden, want Chinezen kopen ook steeds vaker gouden munten en baren als alternatief voor spaargeld.

De groei van de Chinese goudmarkt is het resultaat van de Chinese regering die een actief beleid hanteert om het bezit van goud onder de eigen bevolking te stimuleren. Zo kan je in China zonder problemen fysiek goud kopen bij een bank – iets wat in veel Westerse landen niet meer mogelijk is – en dat gebeurt op behoorlijk grote schaal, zo blijkt. Zo schrijft de World Gold Council in haar nieuwe kwartaalrapport dat meer dan 60% van alle goudbaren en gouden munten via commerciële banken wordt verkocht.
- Lees verder bij Argentor
Chinese banken hebben al meer dan 2.500 ton goud op de balans (Bron: WGC)
18 augustus 2016
Hans de Geus (RTL-Z): “Misschien moeten we meer naar goud kijken”

Volgens RTL-Z beurscommentator Hans de Geus is het misschien tijd geworden om meer naar goud te kijken als veilige haven, omdat staatsobligaties door de extreem lage rente veel risicovoller zijn geworden. Stoppen centrale banken met het opkopen van staatsobligaties, dan valt opeens een belangrijke zekerheid weg. Kiezen centrale banken voor meer monetaire stimulering, dan kan dat de rente doen stijgen. En een stijging van de rente betekent een waardedaling voor obligaties.

Het is interessant om te zien dat ook bij een mainstream nieuwskanaal als RTL-Z het edelmetaal genoemd wordt als veilige haven en als een serieus alternatief voor spaargeld en staatsobligaties. Opvallend is dat Hans de Geus eind 2014 nog zei dat de rol van goud in ons financiële stelsel uitgespeeld was.

Hans de Geus (RTL-Z): “Goud is een hedge tegen hele hoge inflatie, want het behoudt zijn waarde net als huizen… Maar wat aardig is, als de rente nog veel negatiever wordt en we misschien moeten betalen om geld aan te houden bij banken. Dan is goud een veilige opslag, misschien kun je dan beter goud kopen – giraal of fysiek – dan allemaal bankbiljetten in je huis te bewaren.

Er zijn zowel bij deflatie als bij inflatie argumenten te bedenken waarom goud het goed zou kunnen doen. Obligaties worden een moeilijk verhaal, want het kan misschien wel helemaal mis gaan met die opkoopprogramma’s. Ook kan de rente wel eens hard stijgen als er helikoptergeld (fiscale stimulering) komt, dan verliezen die staatsobligaties aan waarde. Dat zijn overwegingen waarom staatsobligaties misschien minder die status [van veilige haven] hebben.”

17 augustus 2016