Tag: vs

Het boemerang effect van sancties tegen Rusland

De Amerikaanse en Europese sancties die afgelopen week werden aangekondigd hebben een boemerangeffect, onder andere op de Duitse economie. Dat concluderen Matthias Schepp en Cornelia Schmergal in Der Spiegel. Maandenlang was Europa zeer terughoudend met het opleggen van sancties tegen Rusland, maar de afgelopen week besloten ze toch het voorbeeld van Amerika op te volgen met zwaardere economische straffen tegen Rusland.

Tot voor kort bleven de sancties beperkt tot een lijst van personen, maar vanaf nu zullen er ook verschillende bedrijven door geraakt worden. Ook bedrijven die handelsrelaties onderhouden met Duitsland en andere Europese landen. De Verenigde Staten leggen sancties op aan oliegigant Rosneft, aardgasproducent Novatek, de Gazprombank en wapenfabrikant Kalashnikov. Deze bedrijven mogen voortaan geen geld meer lenen bij Amerikaanse financiële instellingen en geen leningen uitschrijven aan beleggers die verbonden zijn met de VS.

Voor deze Russische bedrijven hebben de sancties serieuze consequenties. Binnen Rusland is het sinds de Russische inval in de Krim al moeilijker geworden om kapitaal aan te trekken, omdat buitenlandse investeerders massaal geld weghaalden uit Rusland. Het is dan ook geen verrassing dat de Russische premier Medvedev sprak van een terugkeer van de Koude Oorlog en dat Vladimir Poetin waarschuwde voor het ‘boemerang effect’ van sancties.

Zijn de sancties tegen Rusland schadelijk voor de handelsrelaties?

Handelsrelaties met Rusland
Terwijl de VS zonder problemen sancties kan opleggen aan Rusland zitten de Europese regeringsleiders in een veel ingewikkelder dilemma. Verschillende Europese bedrijven onderhouden namelijk handelsrelaties met Russische collega's, relaties die niet alleen van economisch belang zijn. Neem bijvoorbeeld Siemens, dat een contract van €90 miljoen ondertekende voor de levering van turbines en generatoren aan Rosneft. Deze installaties heeft Rusland nodig om aardgas te kunnen transporteren richting Europa. "Als dit soort handelsrelaties op het spel worden gezet, dan is dat een verlies voor zowel de Europeanen als de Russen", zo verklaarde Frank Schauff van de Association of European Businesses in Moskou. Ulrich Ackermann, export op het gebied van buitenlandse handel voor de VDMA, denkt dat de sancties blijvende schade kunnen veroorzaken in de handelsrelaties met Rusland. De VDMA vertegenwoordigt 3.100 kleine en middelgrote Duitse bedrijven die zich bezig houden met machinebouw en engineering. Volgens Ackermann zoeken Russische bedrijven, die voorheen samenwerkten met Europese leveranciers, nu al naar alternatieve leveranciers buiten Europa. "Ze maken zich zorgen dat Europese bedrijven, vanwege de dreiging van zwaardere sancties, in de toekomst niet in staat zullen zijn om te leveren." [polldaddy poll=8204744] Sinds de eerste ronde van sancties tegen Rusland zien Duitse bedrijven al verzwakking in de handel met Russische partners. Het in Dusseldorf gevestigde E.on bouwde onlangs voor €9 miljard verschillende energiecentrales in Rusland. De meeste daarvan zijn al operationeel, maar door de terugval in de Russische economie leveren die veel minder op dan verwacht. Ook grote autofabrikanten als Volkswagen en Opel merken de gevolgen. Hun omzet is dit jaar lager dan vorig jaar en in het geval van Opel moest een autofabriek in St. Petersburg enkele weken de productie stopzetten.

Rusland en Duitsland handelen veel met elkaar (Bron: Der Spiegel)

Deze bedrijven hebben goede handelsbetrekkingen met Rusland (Bron: Der Spiegel)

24 juli 2014
VS scherpt sancties tegen Rusland aan

De Verenigde Staten heeft woensdag nieuwe sancties opgelegd aan Gazprombank en Rosneft Oil, twee Russische bedrijven die actief zijn in de olie- en gassector. Ook de VEB bank, die betalingsverkeer voor de Russische regering verwerkt, is doelwit van de nieuwe sancties. De nieuwe sancties zorgen ervoor dat de genoemde bedrijven niet langer aan middellange en lange termijn dollarleningen kunnen komen. Volgens Obama zijn het hardere, maar wel zeer gerichte straffen die geen schadelijke gevolgen zullen hebben voor Amerikaanse bedrijven.

De Verenigde Staten dreigden al langer met het intensiveren van de sancties en het geduld lijkt nu op te zijn. De Amerikaanse sancties kwamen eerder dit jaar als reactie op de Russische inval in de Krim, maar de Russen lijken zich er maar weinig van aan te trekken. Poetin beschouwt de Krim als Russisch grondgebied en langs de grens met Oekraïne zijn naar verluid nog steeds duizenden militairen gestationeerd.

Boemerang-effect
De Russische president Poetin had zijn antwoord op de aanscherping van de sancties snel gereed. Vanuit Brazilië, waar hij aanwezig is voor het zesde topoverleg van de BRICS-landen, gaf hij een duidelijke verklaring af.
"Sancties hebben meestal een boemerang-effect en zullen de relatie tussen de VS en Rusland ongetwijfeld verder in een hoek duwen. Dit is een serieuze aanval op onze verstandhouding met de Verenigde Staten. Ook ondermijnen de sancties de lange-termijn belangen van veiligheid voor de VS en haar bevolking. We staan open om een oplossing te vinden voor deze situatie. Ik hoop dat gezond verstand en de wil om alle problemen op diplomatieke wijze op te lossen zal prevaleren.

De maatregelen die de Amerikaanse regering genomen heeft tegen Rusland zijn, naar mijn mening, in strijd met de belangen van de Verenigde Staten. Ik bedoeld daarmee dat grote bedrijven die in Rusland willen werken door de sancties minder concurrerend zijn dan de grote energiebedrijven uit andere landen. We gaven het grootste Amerikaanse energiebedrijf de kans om aan de slag te gaan in het Arctische gebied. En nu willen de Verenigde Staten dat zelf tegenhouden? De sancties schaden de grootste energiebedrijven, maar waarom doen ze dat? Waarom maken ze opnieuw die fout?

Dit is op zijn minst een zeer onprofessionele aanpak. Vroeg of laat moet er een andere aanpak komen om de internationale problemen op te lossen, maar het leed is dan al geleden."
Poetin maakt ook van de gelegenheid gebruik om zijn ongenoegen te uiten over de werkwijze van het IMF. Die hebben reeds geld uitgeleend aan Oekraïne, terwijl het land nog steeds niet stabiel is. Het resultaat is wat we nu zien gebeuren in het Oost-Europese land. Het geld was bedoeld om de bankensector van het land te herstellen, maar voor zover ik weet is het meeste geld terechtgekomen bij private banken van Oekraïense oligarchen. Poetin merkt op dat de eerste tranche niet gebruikt is om achterstallige rekeningen voor Russisch aardgas te voldoen, terwijl dat wel de bedoeling was.
Poetin laakt Amerikaanse sancties

17 juli 2014
Xi Jinping: “Wees niet bang voor problemen tussen China en de VS”

“De wereld hoeft niet bang moet zijn voor problemen in de relatie tussen China en de Verenigde Staten, zo lang beide machtsblokken samenwerken aan een oplossing”. Dat zei de Chinese president Xi Jinping tijdens de openingsceremonie van de zesde ronde van Strategisch en Economisch dialoog. “De bouw van een samenwerkingsmodel tussen China en de Verenigde Staten is nog niet eerder voorgekomen in de geschiedenis. Er zijn geen ervaringen uit het verleden waar we van kunnen leren”, zo voegde Jinping eraan toe.

In juni vorig jaar sprak de Chinese premier in Californië met de Amerikaanse president Barack Obama. Tijdens dat overleg bereikten de twee grootmachten overeenstemming over het opbouwen van een relatie waarin samenwerking en wederzijds respect centraal staan en waarin conflict en confrontatie vermeden wordt. Volgens Xi Jinping is deze aanpak – waarbij de twee grootmachten het conflict vermijden – in het belang van alle mensen in de wereld. China en de VS hebben de afgelopen 35 jaar veel moeilijkheden overwonnen, een prestatie die te danken is aan wederzijds begrip.

“Vandaag de dag zouden onze twee landen de veranderende tijden beter moeten observeren en creatief na moeten denken over nieuwe perspectieven in de bilaterale samenwerking”, zo concludeert Xi Jinping. Waarschijnlijk doelt hij daarmee op de zichtbare machtsverschuiving van de Verenigde Staten richting het Verre Oosten, een trend waar we ook op Marketupdate met enige regelmaat over schrijven.

Xi Jinping wil vreedzame samenwerking met de VS (Afbeelding van News.cn)

9 juli 2014
Video: “De Amerikaanse overheid kan niet failliet gaan”

“De Amerikaanse overheid kan nooit failliet gaan, omdat ze schulden maakt in een valuta die waar ze zelf de controle over heeft.” Dat zegt Randal Wray, professor economie aan de Missouri-Kansas City in een college van een half uur. Vergelijkbare woorden werden eerder uitgesproken door Bernanke en Alan Greenspan van de Federal Reserve. Als uitgever van de wereldreservemunt kan de VS het zich permitteren om veel schulden te maken, want ze kan die schulden altijd terugbetalen met nieuwe dollars.

Volgens Wray zijn de zorgen omtrent het omvallen van de dollar overdreven, omdat de grote hoeveelheid dollarschulden juist heel veel vraag naar dollars creëert binnen en buiten de Verenigde Staten. Dollarschulden moeten immers afbetaald worden in dollars, waardoor er altijd vraag zal zijn naar deze munt. Het is duidelijk dat de inzichten van Wray gebaseerd zijn op de Modern Monetary Theory. Maar is deze theorie echt feilloos? Als een land met soevereine munt tot in het oneindige schulden kan maken, waarom zijn er door de menselijke geschiedenis dan zoveel valuta aan hyperinflatie ten onder gegaan? Is het echt onmogelijk dat de rest van de wereld de dollar op een dag gewoon de rug toe keert? Of dat centrale banken (gecoördineerd) een devaluatie van de dollar afdwingen door een hoge dollarprijs te bieden voor fysiek goud…?

8 juli 2014
China en de VS gaan in gesprek over monetair beleid

China en de Verenigde Staten gaan volgende week om de tafel zitten om het monetaire beleid te bespreken. Onderwerpen op de agenda zijn de waarde-ontwikkeling van de Chinese yuan en de impact van het monetaire beleid van de VS op de rest van de wereld, zo verklaarde Zhu Guangyao tegenover de pers. Guangyao is de plaatsvervangende minister van Financiën van China. Diplomaten van beide wereldmachten, waaronder de Amerikaanse minister van Financiën Jack Lew, verzamelen zich op 9 en 10 juli in de Chinese hoofdstad Beijing voor de meeting die het ‘Strategic and Economic Dialogue’ wordt genoemd.

Verdere details over deze bespreking ontbreken vooralsnog, maar het is opmerkelijk om te zien dat de VS en China gezamenlijk over het monetaire beleid in gesprek gaan. De VS heeft China in het verleden regelmatig beschuldigd van het kunstmatig goedkoop houden van de yuan, waardoor China haar sterke exportpositie beschermde. Toen de yuan dit jaar weer in waarde begon te zakken wees de VS opnieuw met de beschuldigende vinger naar haar grootste handelspartner. De Chinezen maakten zich op hun beurt weer zorgen over het onconventionele monetaire beleid van de VS.

China en Verenigde Staten bespreken monetair beleid (Afbeelding van AP Photo)

7 juli 2014
Is het Amerikaanse banencijfer van 288.000 echt zo goed?

Vandaag werd bekendgemaakt dat er in de maand juni 288.000 nieuwe banen zijn gecreëerd, veel meer dan de 215.000 waar analisten op rekenden. Daarnaast werd ook het banencijfer van de vorige maand fors naar boven bijgesteld. Zodoende was juni al de vijfde maand op rij met een banengroei van meer dan 200.000. Mede als gevolg daarvan zakte het werkloosheidspercentage naar 6,1%, het laagste niveau sinds het uitbreken van de crisis. Dat klinkt als goed nieuws, maar zijn de banencijfers ook echt zo goed? Zero Hedge plaatst de nodige kanttekeningen bij het banencijfer dat de Dow Jones boven de 17.000 punten zette.

Zo is de daling van de werkloosheid van 6,3% naar 6,1% in de maand juni voor een groot deel te verklaren door een toenemend aantal Amerikanen dat niet langer actief meer op zoek is naar werk. Deze groep mensen komen in de categorie Not in Labor Force en worden vervolgens niet meer aangemerkt als werkzoekend en ook niet als werkloos. Ze tellen simpelweg niet meer mee. In de maand juni groeide deze groep Amerikanen met 111.000 naar een all-time high van 92,12 miljoen personen. Dat is bijna 30% van de totale Amerikaanse bevolking!

Zou je deze werkloze Amerikanen ook als zodanig erkennen in de statistieken, dan zou er een veel hoger werkloosheidspercentage uit komen dan 6,1%. Een betere manier om de situatie op de arbeidsmarkt te beoordelen is om te kijken naar de participatiegraad, het percentage van de Amerikanen dat kan werken dat ook daadwerkelijk een baan heeft. Een ander cijfer is de Employment-Population ratio. Deze staat op dit moment op 59%. Dat is weliswaar beter dan de situatie in 2010 en 2011, maar het herstel is lang niet zo krachtig als de officiële werkloosheid van 6,1% doet suggereren. De grafieken zien er als volgt uit.

Participatiegraad kwakkelt op 35-jaars dieptepunt (Bron: Zero Hedge)

Percentage Amerikanen met een baan herstelt nauwelijks (Bron: Zero Hedge)

Banencijfer zegt niet alles

Dat de Amerikaanse arbeidsmarkt er nog steeds niet heel goed uitziet blijkt ook wel uit het feit dat steeds meer fulltime banen plaats maken voor part-time banen. Dat hoeft niet per se slecht te zijn, ware het niet dat de gemiddelde inkomens al jaren stagneren. De stijging van de lonen is in ieder geval veel lager dan de stijging van de kosten van levensonderhoud. De kwaliteit van de banen is minstens zo belangrijk als de kwantiteit van banen. Hoewel de Amerikaanse economie langzaam uit het dal lijkt te kruipen kunnen we de presentatie van de officiële werkloosheid als bijzonder optimistisch beschouwen.

Inkomens stijgen veel minder snel dan de kosten van levensonderhoud (Bron: Zero Hedge)

3 juli 2014
China droomt van spoorlijn naar Verenigde Staten

China heeft de afgelopen jaren veel geld geïnvesteerd in een landelijke netwerk voor hogesnelheidstreinen. Het land heeft inmiddels al het grootste hogesnelheidsnetwerk ter wereld, maar dat betekent niet dat het land stopt met investeren. Eind 2015 moet het spoorwegennet dat geschikt is voor de hogesnelheidstreinen in totaal 19.000 kilometer lang zijn, bijna een verdubbeling ten opzichte van de 10.000 kilometer die er nu al ligt. Nog eens vijf jaar later, in het jaar 2020, moet het netwerk in totaal 25.000 kilometer lang zijn. De Chinese regering gaat obstakels niet uit de weg. Zo komt er een onderzeese tunnel richting Taiwan, die twee keer zo lang is als de Kanaaltunnel die Frankrijk met Groot-Brittannië verbindt. Ook wil men 1.776 kilometer aan spoorrails aanleggen door verlaten woestijngebied in het westen van China.

Met de trein naar de VS?
Dat zijn niet eens de meest extreme plannen, want China wil op de langere termijn ook een spoortunnel aanleggen door de Beringstraat. Een 200 kilometer lange tunnel kan het Euraziatische met het Noord-Amerikaanse continent verbinden, een project waar Rusland en de Verenigde Staten sinds een aantal jaar ook over in gesprek zijn. Nu ook China zich bij dit enorme project wil betrekken neemt de kans op daadwerkelijke realisering van het project toe. China wil zelf ook de spoorlijn naar het meest oostelijke punt van Rusland aanleggen, evenals het laatste stuk van Alaska naar de rest van de Verenigde Staten. In totaal gaat het om 13.000 kilometer aan rails, geschikt voor de hogesnelheidstreinen die nu al tussen de grote miljoenensteden in China rijden.
China bouwt
Een spoorlijn die van China, via Rusland, Alaska en Canada naar de Verenigde Staten loopt klinkt als een absurd plan. De totale kosten worden geraamd op meer dan $200 miljard, waarvan $52 miljard nodig is voor de 200 kilometer lange tunnel onder de Beringstraat. China exporteert haar expertise op het gebied van spoorlijnen ook naar Afrika, want daar leggen Chinese constructiebedrijven de komende jaren ruim 600 kilometer spoorwegen aan door verschillende Afrikaanse landen. Daarnaast promoot China de ontwikkeling van de nieuwe 'Silk Road', een spoorverbinding die van China tot aan Duitsland loopt.

China droomt van spoorverbinding langs Rusland en Canada naar de VS

13 mei 2014
Werkloosheid VS sinds 2000 met 27 miljoen toegenomen

De werkloosheid in de Verenigde Staten is sinds 2000 sterk toegenomen. Vergeleken met het jaar 2000 zijn er op dit moment 27 miljoen meer Amerikanen die behoren tot de beroepsbevolking, maar die geen werk hebben. Dat schrijft Economic Collapse Blog op basis van een eenvoudige rekensom. Deze cijfers zijn even officieel als het werkloosheidscijfer, dat in de maand april spectaculair daalde naar slechts 6,3%.

Veertien jaar geleden, in de maand april van het jaar 2000, waren er in de Verenigde Staten slechts 5,48 miljoen officiële werklozen. Daarnaast waren er op dat moment 67,27 miljoen Amerikanen aangemerkt als ‘Not in Labor Force’. dit zijn Amerikanen die wel kunnen werken, maar die al enige tijd niet meer actief op zoek zijn naar een baan. Opgeteld kom je dan uit op 74,75 miljoen werkloze Amerikanen. Leggen we de cijfers van april 2014 ernaast, dan maken we een optelsom van 9,75 miljoen officiële werklozen plus 92,02 miljoen Amerikanen werklozen die niet meer actief naar werk zoeken. Opgeteld zijn dat dus 101,77 miljoen Amerikanen.

Werkloosheid VS stijgt
Vergelijk je de bijna 102 miljoen werklozen anno 2014 met de bijna 75 miljoen werklozen in 2000, dan kom je tot de verontrustende conclusie dat de werkloosheid in de afgelopen veertien jaar met 27 miljoen Amerikanen is toegenomen! Zelfs als je corrigeert voor de groeiende populatie is dat een stijgende trend. Dat zien we ook terug in de participatiegraad op de arbeidsmarkt, gedefinieerd als de Civilian Employment-Population Ratio. Dit is een definitie van de werkloosheid die ook rekening houdt met alle Amerikanen die al heel lang werkloos zijn en die niet meer zoeken naar werk. Dit cijfer verschilt aanzienlijk van het officiële werkloosheidspercentage, zoals de volgende grafieken laten zien. Zoals u ziet is het makkelijk om met statistiek de uitkomsten te manipuleren. Het banencijfer en de officiële werkloosheid worden met veel bombarie aangekondigd, cijfers die de indruk wekken dat de Amerikaanse economie aan de beterende hand is. Maar wat ze niet laten zien is het totaalplaatje, waarop geen enkel teken van herstel zichtbaar is... In april werden er opnieuw bijna een miljoen mensen uit de statistieken gehaald en niet meer als werkloos beschouwt. U begrijpt dat de officiële werkloosheid op deze manier naar ieder gewenst niveau gemasseerd kan worden.

De officiële werkloosheid daalt al sinds begin 2010... (Bron: St. Louis Fed)

... maar het percentage Amerikanen met een baan stijgt nauwelijks (Bron: St. Louis Fed)

5 mei 2014
Goud verhuist via Zwitserland naar Azië

Zwitserland heeft in de eerste drie maanden van dit jaar het meeste goud naar Azië geëxporteerd, zo blijkt uit de laatste cijfers van de Swiss Customs Administration. Zwitserland exporteerde in deze periode het meeste goud naar Hong Kong, namelijk 206,44 ton. India komt met gepaste afstand op de tweede plaats met een volume van 87,52 ton. Zwitserland exporteerde het edelmetaal ook rechtstreeks naar het Chinese vasteland, het volume van 74,9 ton in het eerste kwartaal van dit jaar is goed voor een derde plaats. Ook ging er veel geel metaal naar Singapore (40,69 ton) en naar Saoedi-Arabië (15,36 ton).

De eerste grafiek laat de tien landen zien die in het eerste kwartaal van 2014 netto het meeste goud uit Zwitserland importeerden.

Hong Kong, India en China halen meeste goud weg uit Zwitserland

Goud verschuift van West naar Oost
Zwitserland staat bekend staat als een belangrijk knooppunt voor de fysieke goudmarkt en veel transacties worden om die reden dan ook via dit land uitgevoerd. Als we kijken waar Zwitserland in de eerste drie maanden van dit jaar het meeste goud vandaan haalde, dan zien we de 'usual suspects' de lijst aanvoeren. Het Verenigd Koninkrijk exporteerde met 270,3 ton netto het grootste volume richting Zwitserland. De Verenigde Staten verscheepten in het eerste kwartaal van dit jaar in totaal 56,77 ton goud naar de kluizen in Zwitserland. De derde en vierde plaats worden opgevuld door Turkije en Rusland, die respectievelijk 39,93 en 25,89 ton van het edelmetaal aanleverden.

De VS en het Verenigd Koninkrijk exporteerden het meeste goud naar Zwitserland

29 april 2014
Documentaire: Gasland

De volgende documentaire kregen wij als tip doorgestuurd van een lezer. Schaliegas (en olie) wordt gezien als een oplossing om de schaarste te overbruggen die er zal ontstaan nadat de makkelijk te winnen olie- en gasvoorraden zijn uitgeput en voordat duurzame energie op wereldschaal geïmplementeerd is. Vooral in de Verenigde Staten zijn ze de afgelopen jaren voortvarend aan de slag gegaan met de nieuwe manieren van boren naar de fossiele brandstoffen. Fracking zoals dit genoemd wordt is een boormethode waarbij met behulp van veel chemicaliën het aardgas aan de diepe aardlagen wordt onttrokken. Deze nieuwe methoden blijven echter niet zonder gevolgen.

In Gasland (2010) neemt de Amerikaanse filmmaker Josh Fox ons aan de hand door de Amerikaanse schaliegas industrie. Fox, woonachtig in een waterwingebied van New York krijgt het aanbod om zijn land te leasen aan een gaswinning bedrijf. Voordat hij hierop wil ingaan zoekt hij uit nieuwsgierigheid mensen op die gezwicht zijn voor het geld van de schaliegas industrie. Het brengt hem tot een tocht die het Amerikaanse streven naar energie onafhankelijkheid in een bijzonder kwaad daglicht zet. Zijn de negatieve externaliteiten wederom groter dan de opbrengsten? De documentaire is inmiddels al vier jaar oud maar zoals de mensen in Boxtel zullen beamen heeft hij niet aan urgentie ingeboet.

29 april 2014
VS klaagt over goedkope yuan

De Verenigde Staten beklagen zich over de vermeende onderwaardering van de Chinese yuan en gaf een waarschuwing aan Beijing om iets te doen aan de wisselkoers. De regering van Obama betwijfelt bovendien of China wel in staat is de waardebepaling van hun munt volledig over te laten aan de vrije markt. Het Amerikaanse ministerie van Financiën gaat nog niet zo ver dat ze China verdenkt van het manipuleren van de munt, maar van alle grote handelspartners noemt ze alleen het wisselkoersbeleid van China.

Het Amerikaanse ministerie van Financiën vreest dat de recente waardedaling van de Chinese yuan een teken is dat het land de munt niet verder in waarde wil laten stijgen. Volgens Washington vormt het valutabeleid van China en dat van andere ontwikkelende landen een belemmering op de her-balancering van de wereldeconomie. Doordat deze landen hun valuta kunstmatig goedkoop houden blijft de onbalans in stand die ervoor zorgt dat rijke landen meer importeren dan ze kunnen exporteren, zo schrijft Reuters.

Valutaoorlog
Opkomende markten bouwen dollarreserves op om hun eigen munten zwak te houden. Daarmee behouden ze een gunstige exportpositie ten opzichte van de Verenigde Staten. Even leek het erop dat China haar munt verder zou blootstellen aan marktinvloeden, door een hogere bandbreedte toe te staan. Maar vrij snel daarna intervenieerde de Chinese centrale bank en werd de yuan in korte tijd 5% goedkoper tegenover de dollar. Volgens het Amerikaanse ministerie van Financiën wordt er maar weinig vooruitgang geboekt in het op orde brengen van de wereldwijde vraag. "Mogelijk is de situatie zelfs verslechterd", wijzend op de sterke toename van het aantal interventies op de valutamarkt en de groei van buitenlandse dollarreserves in de tweede helft van 2013. Volgens berekeningen van het Amerikaanse ministerie van Financiën is de Chinese yuan nog steeds sterk ondergewaardeerd en apprecieerde de munt te langzaam. De recente waardedaling van de yuan schoot bij de Amerikanen dan ook in het verkeerde keelgat.
Europa
Ook Europa moet volgens de Verenigde Staten iets doen om de onbalans in de wereldhandel te verkleinen. Vandaar de boodschap van de Verenigde Staten aan de sterkere economieën in Europa om de binnenlandse vraag te stimuleren en de economische groei in de Eurozone aan te jagen. In het laatste halfjaarlijkse rapport van de Amerikaanse Treasury werd een minder felle toon gehanteerd dan in het vorige rapport, zo merkt Reuters op.

VS beschuldigt China voor de zoveelste keer van manipulatie yuan

16 april 2014