Marketupdate

Auteur: admin

  • Drie redenen om weinig geliefde Britse aandelen te omarmen

    Britse aandelen zijn uit de gratie, ondergewaardeerd, maar hoog renderend. Ideale omstandigheden voor stock pickers, schrijft Sue Noffke, hoofd op de afdeling van Britse aandelen bij Schroders. Met alle onzekerheid rond de Brexit mijden de meeste beleggers de Britse aandelenmarkt, terwijl Schroders juist kansen ziet.

    De prestaties van Britse aandelen blijven sinds het EU-referendum achter bij wereldwijde aandelen. De waarderingen bevinden zich daardoor op het laagste niveau sinds decennia. Daarnaast ligt het dividendrendement boven het langdurige gemiddelde. Schroders ziet drie redenen om deze weinig gewilde aandelen te omarmen.

    Niet geliefd

    Internationale beleggers zijn negatief gestemd over de Britse aandelenmarkt. Fondsbeheerders zijn al drie jaar onderwogen in Britse aandelen, zo blijkt uit onderzoek van Merrill Lynch. Schroders houdt altijd nauwlettend het gedrag van bedrijfsinvesteerders in de gaten, omdat zij met hun investeringen een langetermijndoelstelling nastreven. Opvallend is dan dat buitenlandse bedrijven juist aangetrokken worden tot Britse aandelen, vanwege hun lage waarderingen en het zwakke Britse pond.

    Onlangs kocht Coca Cola de internationaal snelgroeiende Britse koffieketen Costa Coffee – dat het grootste deel van zijn winst in het Verenigd Koninkrijk realiseert – en Boston Scientific nam de farmaceut BTG over, die 90% van zijn omzet uit de VS haalt. Daarnaast wijzen de aandeleninkoopprogramma’s erop dat Britse bedrijven hun eigen aandelen als ondergewaardeerd zien.

    Ondergewaardeerd

    Die waarderingen bevestigen het beeld dat beleggers zich afkeren van Britse aandelen. Zowel de price-to-book value, de koerswinstverhouding en de price-to-dividend ratio wijzen op een relatieve onderwaardering van Britse aandelen van 30% ten opzichte van de mondiale soortgenoten. Dit is dichtbij het laagste punt in dertig jaar. Die lage waardering biedt wel een aantrekkelijk instappunt voor beleggers met een lange horizon.

    Britse aandelen relatief goedkoop ten opzichte van aandelen in andere landen (Bron: Morgan Stanley, Schroders)

    Vermogensbeheerders hebben momenteel weinig Britse aandelen in portefeuille (Bron: Morgan Stanley, Schroders)

    Aantrekkelijke rendementen

    In de afgelopen dertig jaar is het dividendrendement van de Britse aandelenmarkt ten opzichte van de rest van de wereld alleen tijdens de recessie in 1991 en tijdens de piek van de techbubbel hoger geweest. Het dividendrendement bedraagt momenteel 4,5% en dat steekt gunstig af ten opzichte van het gemiddelde rendement van de afgelopen dertig jaar, dat op 3,5% ligt. Om terug te keren naar het langetermijngemiddelde is ofwel een sterke koersstijging nodig, ofwel dermate slecht nieuws dat bedrijven hun dividenduitkeringen fors gaan korten.

    In de nasleep van de financiële crisis daalden de dividenduitkeringen met 15% en dat is mede veroorzaakt door het opschorten van de dividenduitkering door BP na het Deepwater Horizon debacle in de Golf van Mexico. Schroders denkt niet dat een recessie, zoals die volgde op de grote financiële crisis, waarschijnlijk is. Als er een recessie komt, dan blijft hij waarschijnlijk beperkt tot het Verenigd Koninkrijk en slaat hij niet wereldwijd om zich heen. In zekere zin is dat geruststellend aangezien de meeste Engelse dividend-uitkerende bedrijven het grootste deel van hun inkomsten uit het buitenland halen.

    Britse aandelenmarkt biedt momenteel een aantrekkelijk dividendrendement (Bron: Morgan Stanley, Schroders)

    Superieure rendementen gloren met Britse aandelen

    Als stock picker ziet Schroders voldoende aantrekkelijke kansen in grote en kleine beursgenoteerde ondernemingen in het Verenigd Koninkrijk. Door hierin te beleggen kan de portefeuille zodanig worden ingericht dat de kans op superieure rendementen op de langere termijn toeneemt.

    Lees meer in het artikel “Three reasons why the UK stock market looks compelling“, van Sue Noffke, hoofd van de afdeling Britse aandelen bij Schroders.




  • Deflatoire schok bedreigt wereldeconomie

    Ariel Bezalel, hoofdstrateeg fixed income bij Jupiter Asset Management, gaat in op de factoren die achter de de rally’s op de aandelen- en obligatiemarkten van dit jaar zitten. Hij gelooft dat de wereldeconomie kwetsbaar is voor een deflatoire schok.

    Discrepantie markten en indicatoren

    Er is een opvallend verschil in de signalen die dit jaar door zowel de aandelen- als obligatiemarkten gegeven worden. Beide hebben zich hersteld – aandelenmarkten hebben de verliezen van eind 2018 ingelopen, terwijl de markten voor staatsobligaties hebben geprofiteerd van lagere rendementen. Maar economische indicatoren schetsen een gematigde kijk op de wereldeconomie. De Chinese economie vertraagt en in landen rond China, zoals Taiwan, Zuid-Korea en Singapore daalt de export. Daarnaast blijft de economische activiteit in Europa achter.

    Het is de moeite waard om wat dieper in te gaan op de aandelenrally. De prestaties van cyclische sectoren zoals energie, industrie, materialen en financials blijven achter, en zijn dus eigenlijk een weerspiegeling van de macro-economische zorgen in de obligatiemarkten. De olie- en ijzerertsprijzen stijgen dit jaar sterk, maar dat lijkt meer gedreven te worden door aanbod dan door vraag.

    Zwakkere inflatiecijfers, een vertraging in de groei van de geldhoeveelheid en het afvlakken of omkeren van de rentecurves vormen nu wereldwijd de uitdaging voor centrale banken. Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Duitsland kondigen nu – net als de VS – pauzes aan bij rentestijgingen, of gaan over tot renteverlagingen. In maart gaf Duitsland zelfs voor het eerst een negatief renderende 10-jarige Bund uit.

    Omgekeerde wereld met omgekeerde rentecurve

    De vraag komt weer op hoe betrouwbaar de rentecurve is om een recessie te voorspellen (of zelfs te veroorzaken). Historisch gezien heeft een omgekeerde rentecurve in 85% van de keren dat het is voorgekomen een recessie voorspeld. Bezalel denkt dat het op zijn minst een afspiegeling is van hoe vergevorderd de cyclus van vele ontwikkelde markteconomieën is. We bevinden ons in wat in juli de langste bullmarkt in de naoorlogse geschiedenis kan worden. Dat op zichzelf rechtvaardigt al voorzichtigheid en is een sterk signaal om risico’s in de portefeuille af te bouwen.

    Bezalel denkt dat de wereld kwetsbaar is voor een deflatoire schok. Daarom positioneert hij de portefeuille defensief en rekent op een verdere vertraging van de groei, met het vooruitzicht dat de wereldeconomie zucht onder het gewicht van te veel schulden en een verslechterende demografische situatie, vooral in de ontwikkelde landen. Hij is er al lang van overtuigd dat toenemende bezorgdheid over een wereldwijde vertraging onvermijdelijk een einde zal maken aan kwantitatieve verkrapping in de VS en dat renteverlagingen wellicht op de agenda staan ​​in de tweede helft van 2019.

    Lees meer in het meegestuurde artikel “Why is the Global economy vulnerable to a deflationary shock?“, van Ariel Bezalel, hoofdstrateeg fixed income bij Jupiter Asset Management.




  • Centrale banken bespreken toekomst geldsysteem en rol virtuele munten

    Centrale banken bespreken toekomst geldsysteem en rol virtuele munten

    Op 14 mei 2019 werd door de centrale bank van Zwitserland de negende High-Level Conference on the International Monetary System georganiseerd met als onderwerp: ‘Past, Present and Future of the International Monetary System’. Deze conferentie verzamelde een aantal belangrijke kopstukken uit de financiële wereld en prominente onderzoekers om te praten over het geldsysteem voor een multipolaire wereld en de rol van virtuele munten.

    Belangrijke sprekers en toehoorders waren onder andere Agustin Carstens (voorzitter BIS), Christine Lagarde (voorzitter IMF), Tobias Adrian (directeur IMF), Ahmed Abdulkarim (gouverneur SAMA), Norman Chan (voorzitter Hong Kong Monetary Authority), John C Williams (President Federal Reserve Bank of New York), en Elvira Nabiullina (gouverneur van de centrale bank van Rusland). De conferentie gaf iedere spreker tien minuten voor het bespreken van een belangrijk onderwerp.

    Van unipolaire wereld naar een multipolaire wereld

    Het belangrijkste onderwerpen dat werd besproken was hoe de huidige unipolaire wereldorde migreert naar een multipolaire wereldorde. Er is daarover nogal veel onduidelijkheid, vooral over de vraag of het financieel wel mogelijk is om meerdere reservemunten te handhaven. In de presentaties en vragenrondes kwamen twee verschillende visies aan de orde.

    De eerste is de Harvard visie, die er vanuit gaat dat de Amerikaanse dollar de status als wereldreservemunt zal behouden en waarbij de wereld unipolair zal blijven onder leiding van de Verenigde Staten. De tweede is de Berkeley visie, die eerder de verschijning van een multi-polaire wereld met uiteindelijk verschillende reservemunten voorziet.

    Het is verder een anomalie in de financiële geschiedenis dat er maar één zo’n dominante wereldreservemunt is geweest. Het is eerder de regel dat er sprake was van verschillende belangrijke reservemunten (de Duitse Mark, Franse Frank, Engelse Pond) die in de wereldhandel veelvuldig werden gebruikt. Het is waarschijnlijk dat de wereldhandel weer teruggaat naar dit model en dat de Amerikaanse dollar haar dominante positie zal verliezen. De IMF kan in deze transitie helpen met de SDR’s.

    Herbalancering van monetair systeem

    Deze visie werd verdedigt door twee professoren, namelijk door Barry Eichengreen en Tobias Straumann. Straumann voorziet dat een economische-militaire herbalancering zal leiden tot een multipolaire wereldorde. Hij ziet de manier waarop de dollar als een machtsinstrument wordt gebruik voor financiële repressie als een symptoom van het economisch en militair verval van de Amerikaanse hegemonie. Het zoeken naar het gebruik van alternatieve reserve munten zal hierdoor verder worden gestimuleerd.

    Het probleem is echter dat het ook niet goed gaat met de euro en de Europese Unie (geen eurobonds) en dat China niet in staat is om haar kapitaalmarkt te liberaliseren aangezien het uiteindelijk geen stabiele eenheid is en haar financiële sector onvoldoende is ontwikkeld. Hij voorziet daardoor meer volatiliteit op de valutamarkten en een chaotische transitie.

    Ook maakt hij een vergelijking met de jaren twintig en de daaropvolgende financiële crisis. Toch is hij optimistisch dat het goed komt, aangezien de internationale diplomatieke verhoudingen niet worden verziekt door de erfenis van een wereldoorlog met herstelbetalingen en wraakgevoelens. Verder is de globale financiële orde in het licht van de 2008 crisis robuust gebleken.

    Er zijn goede vooruitzichten dat de transitie uiteindelijk goed zal verlopen. De algemene teneur op de conferentie gaf aan dat bijna iedereen ervan uitgaat dat er een transitie naar een multipolaire wereld zal plaatsvinden, maar er is nog veel onduidelijk over hoe dit zal verlopen en hoe centrale banken met hun monetair beleid dit in goede banen kunnen leiden.

    Fintech en virtuele munten

    Een ander belangrijk onderwerp was de rol die fintech en cryptocurrency zullen spelen in de nieuwe monetaire wereldorde. Het was hierbij uiterst opmerkelijk te noemen dat de directeur van Ripple, Brad Garlinghouse, tien minuten van het podium kreeg om de xCurrent technologie van Ripple te presenteren als een SWIFT 2.0 netwerk. Brad Garlinghouse gaf te kennen dat het internationale betalingsnetwerk ver achterloopt op het internettijdperk. Zo ondervindt ongeveer 6% van alle SWIFT transacties problemen waarbij menselijke interventie nodig is om de transactie goed uit te voeren. Het was vreemd dat de heren niet op de hoogte waren van het feit dat SWIFT de blockchain technologie al aan het testen is. SWIFT heeft een samenwerking het R3 Consortium voor het testen van de Corda blockchain technologie voor het afwikkelen van internationale transacties.

    Naast Ripple’s technologie werd er ook uitvoerig gesproken over stablecoins, Central Bank Digital Currencies (CBDC’s) en zelfs over een Central Bank Bitcoin. Over het algemeen werden deze onderwerpen met scepsis besproken en wordt er vooral positief gekeken naar de rol van fintech in het moderniseren van de financiële infrastructuur. Het feit dat virtuele munten uitvoerig werden besproken als een middel voor het moderniseren van de financiële infrastructuur is een teken dat de heren aan de monetaire top hun huiswerk beginnen te doen en alle kaarten op tafel leggen. Hoewel er bijna geen berichtgeving over de conferentie is geweest, is gelukkig de hele conferentie opgenomen. Deze is in zijn geheel terug te kijken op de site van de centrale bank van Zwitserland.

    Slotwoord

    De vraag is of de rol van virtuele munten in het licht van een chaotisch financieel systeem en de transitie naar een multipolaire wereld niet teveel onderbelicht is gebleven. Hopelijk zal hier meer worden gezegd tijdens de volgende conferentie.

    Gerelateerd artikel:

    Dit artikel is gebaseerd op verschillende artikels die je kunt vinden op de bestebank.org. Het is geschreven door Luuk Soons, de hoofdredacteur van deze diepgravende crypto kennisbank.




  • Wie betaalt rekening van oplopend handelsconflict?

    Wie betaalt rekening van oplopend handelsconflict?

    De laatste ontwikkelingen in het handelsconflict tussen de VS en China wijzen erop dat de spanningen langer zullen aanhouden dan verwacht. De VS hebben onlangs aangekondigd dat zij de importheffingen op $200 miljard invoer uit China verhogen van 10% naar 25% en China heeft hierop gereageerd door de tarieven op $60 miljard invoer uit de VS te verhogen.

    De VS hadden China gewaarschuwd om niet op de tariefverhoging te reageren. Het Chinese besluit om tegenmaatregelen te nemen lijkt erop te wijzen dat China de kans op een gunstig resultaat van de handelsbesprekingen klein acht, in ieder geval op korte termijn.

    Wat het effect op het bbp betreft verwacht Keith Wade, hoofdeconoom van Schroders, dat dit voor beide landen ongunstig zal uitpakken. Het bbp in de VS en China zal in 2020 in vergelijking met een basisscenario zonder tariefverhogingen lager uitvallen. De gevolgen voor China zullen groter zijn, gezien de grotere afhankelijkheid van de handel. Het bbp van Japan en Europa zal ook een tik krijgen.

    Laat Trump het handelsconflict verder escaleren?

    Hoewel het er op het eerste gezicht niet op lijkt, verwacht Wade dat president Trump het handelsconflict niet verder laat oplopen door een algemeen tarief van 25% in te stellen. Een uitbreiding van de tarieven zou betekenen dat de prijzen van een breed scala aan consumptiegoederen worden opgedreven, wat zal doorwerken in de Amerikaanse inflatie. Trump heeft altijd gezegd dat “China zal betalen” voor de importheffingen, maar de data wijzen uit dat de bedrijven de hogere kosten doorberekenen aan de Amerikaanse consument.

    Wanneer importheffingen voor Chinese goederen worden opgelegd, moeten de Amerikaanse importeurs hogere kosten betalen die zij ofwel in hun marges kunnen absorberen ofwel aan de consument kunnen doorberekenen. De inflatie in de VS is sinds de invoering van de heffingen relatief laag gebleven. Dit wekt de indruk dat bedrijven de heffingen met hun winstmarges hebben verrekend.

    Maar dit is moeilijk aan te tonen, aangezien de heffingen vooral betrekking hebben op halffabricaten die in productieprocessen worden aangewend en in kapitaalgoederen worden gebruikt. Slechts 25% van de importheffingen wordt op consumptiegoederen geheven. Hoewel de Amerikaanse invoer uit China is gedaald, was het voor de Amerikaanse importeurs in veel gevallen moeilijk om alternatieven te vinden, omdat de meeste van de ingevoerde producten zeer gespecialiseerde producten zijn.

    Amerikaanse bedrijven verhogen prijzen, consument betaalt

    Amerikaanse bedrijven klagen nu over hogere kosten. De CEO van autofabrikant Ford zei bijvoorbeeld dat de importheffingen op staal een extra $1 miljard aan kosten zouden veroorzaken. En dit is ondanks het feit dat Ford een groot deel van zijn benodigde metaal van binnenlandse producenten betrekt. Wat er gebeurd lijkt te zijn, is dat binnenlandse leveranciers hun prijzen hebben verhoogd omdat de invoerheffingen het concurrentievermogen van de Chinese leveranciers hebben verzwakt. Zij hebben hun prijzen niet verlaagd. In het algemeen rekenen de bedrijven deze hogere kosten door aan de consument.

    Als de VS de resterende $325 miljard aan invoer uit China zou belasten, dan zouden de Amerikaanse huishoudens nog meer worden getroffen, vooral omdat consumptiegoederen dan een groter deel voor hun rekening nemen. Met de presidentsverkiezingen die in 2020 snel naderen, zal Trump willen voorkomen dat de Amerikaanse consument door de invoerheffingen wordt getroffen.

    Daarom verwacht Wade aan het eind van dit jaar een handelsakkoord en het terugdraaien van een aantal van de recente tariefverhogingen. De inflatie zal op korte termijn hoger zijn en de economische groei iets zwakker. Het gevaar is dat de handelsspanningen en -volatiliteit zullen toenemen voordat een akkoord wordt bereikt, waardoor de groei en de inflatie zwaarder geraakt zullen worden.

    Lees meer in het artikel ‘Who will pay as US-China trade wars intensify?’ van Keith Wade, hoofdeconoom Schroders.




  • Levert een 60/40-beleggingsstrategie nog altijd een beter rendement?

    De afgelopen twee decennia zijn tumultueus verlopen voor beleggers. In de afgelopen twintig jaar hebben beleggers twee van de grootste crashes op de aandelenmarkt meegemaakt. Zij willen daarom rendementen veiligstellen en verliezen voorkomen. Dat is de reden waarom veel beleggers een 60/40 portefeuille hebben, waarbij 60% van de beleggingen in risicovollere assets – met een doorgaans hoger rendement – en 40% in staatsobligaties wordt belegd. Maar levert een 60/40-strategie nu ook nog voordelen op, vraagt Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders, zich af.

    Rendementen uit het verleden…

    Uitgangspunt is dat een 60/40-strategie vergelijkbare rendementen oplevert als aandelen, maar met een lagere volatiliteit. Walsh heeft onderzoek gedaan naar de rendementen over de laatste dertig jaar, gebaseerd op een 60/40-strategie. Daarbij keek de Britse vermogensbeheerder naar volatiliteit en rendement. Het blijkt dat inderdaad de volatiliteit beperkt blijft, terwijl er met een dergelijke strategie een superieur rendement behaald is.

    Een belegger die eind 1988 voor $1.000 belegde in drie verschillende strategieën, zou na dertig jaar verschillende rendementen hebben behaald.

    • $1.000 in uitsluitend aandelen, levert een rendement op van 7,2% per jaar ($7.554)
    • $1.000 in staatsobligaties, levert een rendement op van 6,2% per jaar ($5.806)
    • $1.000 in een 60/40 portefeuille, levert een jaarlijks rendement op van 7,5% ($8.091)

    Een 60/40-strategie kan betere rendementen opleveren. Aandelen is MSCI World en obligaties is de Amerikaanse 10-jaars rente (Bron: Schroders)

    Het geheim van een succesvolle 60/40-strategie: jaarlijks herbalanceren

    Om de strategie goed te laten werken moet minimaal eenmaal per jaar de portefeuille worden aangepast, zodat de verhouding op 60/40 blijft. Dit noemt men herbalanceren. In de praktijk komt het neer op verkopen van goed presterende assets en herbeleggen in de achterblijvers. In het ideale geval maken dan de minder presterende assets een inhaalslag en verbeteren zij het rendement, terwijl de volatiliteit beperkt blijft.

    Werkt de 60/40 strategie nog altijd?

    De ultra lage rentestanden van de laatste jaren en het monetaire beleid hebben echter de rendementen verstoord. Dit beleid heeft geleid tot een laag rendement op staatsobligaties. Een belegging in staatsobligaties in 2008 zou slechts een rendement van 2,5% hebben opgeleverd, terwijl aandelen over dezelfde periode 10,3% gerendeerd hebben. Op dit moment levert een 60/40 portefeuille niet het rendement op zoals historisch gebruikelijk was.

    In 2013 pleitte Warren Buffett voor een 90/10 strategie. Die zou sindsdien zeker goed hebben gepresteerd, omdat de MSCI World index sinds het dieptepunt in 2009 met 242% gestegen is. Maar een dergelijke overwogen positie in aandelen is zeer risicovol.

    Psychologisch voordeel

    Walsh ziet vooral een psychologisch voordeel in een strikte 60/40-strategie, al is die momenteel minder effectief dan in het verleden het geval was. Het regelmatig herbalanceren voorkomt enkele klassieke beleggersfouten, zoals het verkopen op de bodem en kopen op de top van de markt. Herbalanceren biedt beleggers een zekere rust.

    Lees meer in het artikel “Can a 60/40 split portfolio deliver better outcomes?“, van Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders




  • Crypto en Bitcoin als een geopolitieke machtsfactor?

    In het begin van mei hebben verschillende prominente mensen zich publiek uitgesproken over cryptocurrency, uitspraken die mogelijk niet zonder gevolgen zullen blijven. Ze geven de onmacht en onzekerheid weer van de gevestigde orde ten aanzien van virtuele munten zoals Bitcoin. De uitspraken helpen in feite om virtuele munten als een geopolitieke asset verder op de kaart te zetten en ondermijnen op termijn de hegemonie van de Verenigde Staten.

    Tijdens de laatste hoorzitting van de Financial Services Committee, die op 9 mei plaatsvond, deed congreslid Bradley Sherman een oproep om het gebruik van cryptocurrency als Bitcoin in de Verenigde Staten te verbieden, omdat hij van mening is dat deze de macht van de Verenigde Staten ondermijnt. Hij gaf te kennen dat Amerikaanse dollar wordt gebruikt bij internationale betalingen voor olie en dat deze betalingen worden verwerkt door het Amerikaanse banksysteem. Dit staat bekend als petrodollar recycling en is volgens Sherman het fundament voor de Amerikaanse hegemonie in de wereld.

    Virtuele munten zoals Bitcoin staat buiten het financiële systeem en kunnen worden gebruikt om de Amerikaanse dollar voor internationale transacties te vermijden. Vooral in het geval van handelssancties en financiële sancties is dit voor de Verenigde Staten uiterst problematisch. Iran kan met behulp van cryptocurrency de Amerikaanse sancties makkelijk vermijden, aldus het Amerikaanse congreslid.

    ‘Iran kan sancties omzeilen met virtuele munten’

    Iran wordt op dit moment geteisterd door sancties en is van het SWIFT-netwerk afgesloten. Iran is daarmee in feite genoodzaakt alternatieven te zoeken. De regering van Iran werkt al aan een goud afgedekte cryptocurrency “PayMon”. Deze wordt ontwikkeld door vier Iraanse banken – Bank Mellat, Bank Melli Iran, Bank Pasargad en Parsian Bank – in samenwerking met het blockchain bedrijf Kuknos.

    Inderdaad. Iran werkt al aan een eigen cryptocurrency voor het omzeilen van sancties. De vraag is in hoeverre deze nieuwe cryptomunt in de toekomst ook kan worden ingewisseld voor Bitcoin, om zo een globale dimensie te krijgen waarbij de Verenigde Staten in feite niet meer de geldstromen van de Iraanse oliehandel kan stoppen. Het openhartige betoog van congreslid Sherman en zijn oproep tot een verbod is een duidelijk teken van onmacht. Deze impliciete erkenning zal meer mensen nieuwsgierig maken om meer te leren over cryptocurrency.

    Bekende economen negatief over Bitcoin

    Bradley Sherman was de vorige week niet alleen in zijn oproep. Joseph Stiglitz, de beroemde Nobelprijs winnende econoom, sprak zich tijdens een CNBC-interview ook publiekelijk uit tegen cryptocurrency. Hij verdedigde de Amerikaanse dollar als wereldmunt. Hij vindt dat het nergens voor nodig is om cryptocurrency te gebruiken. Ze beschikken volgens hem niet over de attributen die het een goede valuta maken, terwijl de Amerikaanse dollar wel deze eigenschappen heeft.

    Cryptocurrency zijn niet transparant en worden verder massaal gebruikt worden volgens Stiglitz vooral gebruikt voor illegale praktijken zoals het witwassen van geld. Verder gaf hij te kennen dat virtuele munten niet de juiste manier zijn om een efficiënte wereldeconomie te creëren. “Ik denk eigenlijk dat het verstandig is te stoppen met cryptocurrencies”, zo vertelt Stiglitz de CNBC-reporter.

    Charlie Munger, de vice-voorzitter van Berkshire Hathaway, is een bekende Bitcoin hater. Hij gaf tijdens een recente jaarlijkse vergadering (4 mei) te kennen dat hij walging voelt voor Bitcoin beleggers die volgens hem in drollen (turts) handelen. Bitcoiners zijn allemaal aanhangers zijn van de waarden van Judas Iscariot. Wie is dan de Jesus die de Bitcoin beleggers verraden? Wie wordt er aan het kruis genageld? Wie wordt er vergiftigd?

    Tenslotte heeft ook ECB-president Mario Draghi zich uitgesproken over Bitcoin. Tijdens een gesprek met studenten werd zijn mening gevraagd over virtuele munten als Bitcoin. Mario Draghi hield zijn hoofd koel, marginaliseerde de mogelijke impact van Bitcoin en cryptocurrency, maar gaf wel stof tot nadenken voor degenen die het nog niet in de gaten hebben. De juiste vragen en vervolgvragen leiden tot interessante antwoorden. Volgens Draghi:

    “Cryptocurrencies or bitcoins or anything like that is not really currencies or assets. A Euro is a Euro, today, tomorrow, is always a Euro, and the ECB is behind the Euro, who is behind the cryptocurrencies?’’

    Decentraal geld

    De mensheid heeft nog nooit globaal gedecentraliseerd geld zonder muntheren, koningen of banken gehad. Bitcoin verwezenlijkt een nieuwe scheiding der machten, namelijk een scheiding van het bankwezen en de overheid van het geld. Het introduceert een nieuwe financiële orde die in opbouw diametraal tegenovergesteld is aan de huidige orde. Dit zal geopolitieke gevolgen hebben, aangezien het de wereldreservemunt als machtsmiddel voor financiële repressie ondermijnt.

    Hoe meer mensen helpen met het opbouwen van deze alternatieve orde, die daarmee het netwerkeffect en het vertrouwen verder vergroten voor cryptocurrency, hoe meer en meer de status van Amerikaanse dollar verder zal worden ondermijnd. Bitcoin heeft de afgelopen tien jaar een steeds sterker netwerkeffect gekregen, is nog nooit gehackt, is 99,999% van de tijd van bestaan online geweest en wordt beveiligd door globaal verspreide Bitcoin miners. Iedereen die daar aan bijdraagt en meedoet is een Judas.

    Gerelateerde artikels op Marketupdate:

    Dit artikel is gebaseerd op verschillende artikels over de ontwikkeling van de wereld van crypto financiën. Deze informatie kun je vinden op de bestebank.org. Het artikel is geschreven door Luuk Soons, de hoofdredacteur van deze diepgravende crypto kennisbank.

    Disclaimer: Dit artikel over Bitcoin’s mogelijke geopolitieke implicaties is alleen bedoeld voor educatieve doeleinden. Het is geen beleggingsadvies.




  • Passen je beleggingen nog bij je? Doe een check!

    Passen je beleggingen nog bij je? Doe een check!

    Als je al een tijdje aan het beleggen bent kan het zijn dat je meerdere spaar- of beleggingsrekeningen hebt bij verschillende banken. Het is dan verstandig om is kritisch naar je keuzes te kijken die je in het verleden hebt gemaakt. Is bijvoorbeeld je doel tussentijds aangepast of komt je doel in zicht. Evalueer dan of je beleggingen nog goed bij je passen.

    1. Financiële doelen

    Beleggen doe je om bijvoorbeeld financiële doelen te behalen, denk hierbij aan schenken, grote uitgave of gewoon algemene vermogensgroei. Het is dan belangrijk om zo nu en dan te toetsen of je doel veranderd is omdat bijvoorbeeld je persoonlijke situatie is veranderd. Misschien gaat je kind studeren of wil je een tweede huis kopen. Is je persoonlijke situatie veranderd of kom je dichter bij je doel, dan kan je de hoeveelheid risico aanpassen die je neemt.

    2. Het behaalde rendement

    Als belegger wordt je beloond voor het risico dat je neemt door te investeren, hoeveel dat rendement is hangt nauw samen met het risico wat je daarbij neemt. Door te kijken naar de verschillende profielen en daarbij behorende rendementen kan je kijken of je wellicht geld laat liggen. Je zou hierbij kunnen overwegen om een expert (vermogensbeheerder) in de armen te sluiten om je beleggingen uit te besteden. Let op: een overstap kan wel kosten met zich meebrengen.

    3. Tarieven voor beleggen

    Er komen bij het beleggen altijd kosten kijken. Zo betaal je bijvoorbeeld voor transacties en voor het beheer van je beleggingen. Vaak wordt hier onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte kosten. Directe kosten zijn voor het uitvoeren en beheren van de beleggingen, dit is een percentage van het gemiddeld belegde vermogen. Indirecte kosten zijn kosten die zijn verwerkt in de beleggingen zelf. Het is van belang om te weten dat je precies betaalt, zo gaat bijvoorbeeld niet elke euro aan kosten ten koste van het rendement. Daarnaast kan je zo ook verschillende aanbieders van vermogensbeheer vergelijken met elkaar.

    4. Service en gemak

    Een goede beleggingsaanbieder maakt vermogensopbouw zo simpel en gemakkelijk mogelijk voor jou. Daarom is het bij een portefeuillecheck ook verstandig om hier kritisch naar te kijken. Kun jij je beleggingen eenvoudig en op de manier die jij wil volgen? Hoe makkelijk is het om extra vermogen in te leggen, je beleggingen aan te passen of je vermogen op te nemen? En kun je makkelijk bij je aanbieder terecht met vragen of zorgen?

    Maak de balans op

    Heb je alles uitgezocht en op een rijtje gezet, dan is het tijd om de balans op te maken. Ben je tevreden met de huidige situatie en je aanbieder? Blijf dan met een gerust hart verder gaan met beleggen. Zo niet, kijk dan eventueel naar andere aanbieders. Let bij een eventuele overstap dus goed op de huidige situatie van je levensfase.

  • Zorgen over economie Turkije en Argentinië nemen toe

    Zorgen over economie Turkije en Argentinië nemen toe

    De zorgen over Turkije en Argentinië zijn weer toegenomen. De valuta van beide landen staan opnieuw onder druk. Nu de economische groei lijkt te haperen en de vrees voor een mogelijke recessie in de VS toeneemt, na de recente omkering van de rentecurve, groeit de nervositeit over eventuele besmetting van andere opkomende markten (EM) door de problemen in Turkije en Argentinië. Zijn deze zorgen terecht? Dat vraagt Craig Botham, econoom opkomende markten bij Schroders, zich af.

    Macro-economische indicatoren spelen belangrijke rol

    De problemen van Turkije en Argentinië vertonen gelijkenissen. De inflatie is een grote zorg in beide economieën en de respectievelijke centrale banken hebben grote moeite hem te beteugelen. De inflatie in Argentinië is gestegen tot 54,7% en in Turkije tot 19,7% in maart. Deze niveaus liggen ver boven het EM-gemiddelde en zijn gestegen op een moment dat de inflatie in de rest van de EM vlak of dalend is.

    Wat echter ook duidelijk is, is dat dit probleem nergens anders in de EM bestaat. De inflatie in andere landen is goed onder controle dankzij een mix van mondiale en binnenlandse factoren. Een andere uitdaging voor Turkije is dat het land nog maar weinig munitie over heeft om zijn munt te verdedigen. De deviezenreserves zijn ontoereikend. Of het land voldoende reserves heeft om een paar maanden import te financieren, of om zelf de schuld in harde valuta te financieren (schuld uitgedrukt in de valuta van een land dat als historisch politiek en economisch stabiel wordt beschouwd, zoals de Amerikaanse dollar of de Japanse yen), maakt niet uit; in beide gevallen staat Turkije er slecht voor.

    …maar ook geloofwaardigheid van het beleid

    Verwachtingen spelen een cruciale rol in macro-economische modellen en op de financiële markten. Als niet op beleidsmakers kan worden vertrouwd dat ze in de toekomst de nodige maatregelen treffen, ook al doen ze nu de juiste dingen, dan zullen consumenten, bedrijven en beleggers zich zorgen maken.

    Zowel in Turkije als in Argentinië is er reden om grote vraagtekens bij het beleid te plaatsen. In Turkije is dit inmiddels een bekend verhaal. President Erdogan is fel gekant tegen een meer conventioneel monetair beleid en heeft daartoe herhaaldelijk de centrale bank gemaand. Dat de centrale bank, ondanks de druk op de valuta, zich niet houdt aan een eerdere toezegging om het rentebeleid aan te scherpen, gaf aan dat de twijfels bij het beleid gegrond zijn. De benoeming van de schoonzoon van Erdogan als minister van Financiën heeft er ook niet toe geleid om de zorgen van de markt weg te nemen. Er zijn tot nu toe weinig aanwijzingen dat het beleid in Turkije de goede richting zal uitgaan.

    Argentinië

    In Argentinië heeft president Macri moeite om zijn verkiezingsbeloften na te komen. Hij werd in 2015 gekozen op basis van een traditionele economische hervormingsagenda, die in eerste instantie werd aangemoedigd door de markten. Resultaten laten echter langer op zich wachten dan gedacht en de kiezers zijn er wel een beetje klaar mee. Voormalig president Cristina Fernández de Kirchner is inmiddels begonnen met een stijgende lijn in de peilingen voor de presidentsverkiezingen in oktober van dit jaar. De terugkeer van Kirchner en het populistische beleid lijken steeds reëler te worden.

    De politieke uitdagingen voor Turkije en Argentinië zijn fors. Het goede nieuws voor de rest van de EM-landen is echter dat deze uitdagingen duidelijk land-specifiek zijn en dat er weinig reden is om te veronderstellen dat andere EM-landen besmet kunnen raken. Wel kan het sentiment onder EM-beleggers worden aangetast. Het wijst er ook op dat beleggers de politieke ontwikkelingen in de gaten moeten houden en dat de beleidsmakers in woord en daad geloofwaardig moeten blijven.

    Lees meer in het meegestuurde artikel ‘Quarantining Turkey and Argentina’ van Craig Botham, econoom opkomende markten van Schroders dat is verschenen in de nieuwste Economic & Strategy Viewpoint.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Zijn institutionele beleggers klaar voor beleggen in Bitcoin?

    Zijn institutionele beleggers klaar voor beleggen in Bitcoin?

    Er zijn het afgelopen kwartaal een tweetal interessante enquêtes uitgevoerd door de DeVere Group en Fidelity Investments. Uit de resultaten blijkt dat institutionele beleggers zich klaar maken of al begonnen zijn met het beleggen in Bitcoin.

    De Amerikaanse vermogensbeheerder Fidelity Investments heeft meer dan 400 beleggers gevraagd naar de beleggingsvooruitzichten voor Bitcoin en cryptovaluta. De resultaten zijn positief. Bijna de helft alle deelnemers van de enquête (47%) staan open om te investeren in Bitcoin en zoals het zo mooi wordt geformuleerd: digitale activa.

    Institutionele beleggers kijken naar Bitcoin

    Digitale activa is de term die wordt gebruikt voor vooral onder andere aandelen en schuldpapieren die op een blockchain wordt uitgegeven. Zo heeft het Franse Société Générale onlangs €100 miljoen aan obligaties uitgegeven als een digitaal effect op de Ethereum blockchain.

    Verder blijkt dat de belangrijkste redenen waarom institutionele beleggers willen investeren in Bitcoin en andere cryptovaluta is afgezien van de technologie, dat er een lage prijs correlatie is met de traditionele activa zoals effecten. Er is een lage prijs correlatie tussen Bitcoin en de reguliere effectenhandel. De ‘handelsoorlog’ tussen de Verenigde Staten en China heeft flinke gevolgen voor de reguliere valutamarkt, maar niet de Bitcoin markt.

    Bitcoin lijkt langzaam te ontdooien en komt ongehavend de crypto winter uit om weer opgekocht te worden door beleggers en speculanten. Bitcoin stond begin dit jaar op $3.746 en breekt op het moment van schrijven door de $6.000. Er is meer vraag naar bitcoins en de handelsvolumes nemen toe. De vraag laat zich verder niet afremmen, ondanks negativiteit omtrent de Binance hack en de Amerikaanse financiële toezichthouder (de CFTC) die het moederbedrijf (iFinex inc) achter de Bitcoin exchange Bitfinex en de stablecoin Tether heeft gedagvaard op verdenking van fraude.

    De bevindingen van Fidelity geven duidelijk aan dat institutionele beleggers zich meer informeren en interesseren voor de crypto sector. De komende vijf jaar kan een toenemende groeiende vraag worden verwacht naar crypto-beleggingsproducten en mogelijkheden voor de institutionele beleggers om eerst Bitcoin toe te voegen tot het beleggingsportefeuille.

    Meer belangstelling onder vermogende particulieren

    Een andere interessante enquête werd uitgevoerd geworden door DeVere Group. Dit is een financiële adviesbureau die een groot aantal vermogende klanten bedient met financieel advies. DeVere Group heeft in 2019 een enquête onder haar klanten (700 miljonairs) gehouden over het investeren in cryptovaluta.

    Volgens de resultaten van deze enquête zijn de meeste rijke klanten al begonnen met het investeren in cryptovaluta of staan op het punt te investeren. Voor 2020 zal elke klant Bitcoin en mogelijk andere cryptovaluta hebben toegevoegd in hun beleggingsportefeuille. Hoewel FOMO (Fear of Missing Out) de belangrijkste drijfveer blijken hun klanten kennis van zaken te hebben. De redenen waarom beleggers willen investeren in cryptovaluta is dat ze in de toekomst net zo’n belangrijke rol kunnen gaan spelen voor geld als Amazon voor retail.

    Veel potentieel voor virtuele munten

    Cryptovaluta zijn de toekomst van geld. Ze zijn grenzeloos en perfect voor de globale handel. Globalisering en digitalisering zijn met elkaar verbonden waarbij een mogelijke nieuwe vierde industriële revolutie ook digitaal zal zijn. Cryptovaluta passen natuurlijk prima in dit verhaal. Verder bieden ze oplossingen aan voor dagelijkse problemen zoals de meer dan 2 miljard mensen wereldwijd die geen bankrekening hebben. De beleggers zien ook dat jongeren de nieuwe technologie omarmen en er mee experimenteren. De jongere generaties zullen de adoptie en acceptatie van cryptovaluta en blockchain technologie verder verspreiden.

    Nigel Green, de CEO van de DeVere Group is op basis van de resultaten zeer bullish geworden over Bitcoin en beschouwt de $6,000 Bitcoin koers grens als een belangrijke breekpunt. Wanneer Bitcoin deze prijs doorbreekt zal dit het vertrouwen in de Bitcoin markt weer volledig herstellen. In zijn eigen woorden:

    “Once this confidence is in place, the sky is the limit for cryptocurrencies, which are increasingly accepted by both retail and institutional investors as the future of money.”

    Het jaar 2019 zal dus weer een spannend jaar worden voor de Bitcoin.

    Gerelateerde artikelen op Marketupdate:

    Dit artikel is gebaseerd op verschillende artikels over de ontwikkeling van de wereld van crypto financiën. Deze informatie kun je vinden op de bestebank.org. Het artikel is geschreven door Luuk Soons, de hoofdredacteur van deze diepgravende crypto kennisbank.

    Disclaimer: Dit artikel is alleen bedoeld voor educatieve doeleinden. Het is geen beleggingsadvies.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Is gespreid beleggen écht beter voor je rendement?

    Is gespreid beleggen écht beter voor je rendement?

    De laatste drie decennia is gebleken hoe volatiel de financiële markten kunnen zijn. Na de hausse van de jaren negentig kwam de dotcom crash rond de eeuwwisseling. Die werd gevolgd door een mini-herstel, voordat de financiële crisis in 2008 toesloeg. Het was een hobbelige rit voor beleggers. De ups en downs van de markt kunnen de beslissing om op het juiste moment te beleggen zeer moeilijk maken.

    Waarschijnlijk is er nooit een perfect moment. Maar berekeningen van Schroders tonen aan dat met een ‘dollar cost averaging’- beleggingsstrategie waarmee gespreid wordt belegd, beleggers risico’s kunnen beperken en rendementen gladstrijken. Vooral wanneer de markten volatiel zijn.

    Wat is dollar cost averaging?

    Dollar cost averaging (dca) is een beleggingsstrategie om het marktrisico te beperken. Dat gebeurt door het systematisch aankopen van effecten met eenzelfde bedrag op regelmatige tijdstippen gedurende een lange periode, in plaats van het gehele bedrag in een keer te beleggen (lump sum beleggen).

    Door zijn geld druppelsgewijs naar de markt te laten vloeien, belegt een belegger met tussenpozen. Theoretisch betekent dit dat hij effecten koopt tegen verschillende prijzen. Op die manier kan hij de meer extreme hoogte- en dieptepunten die hij kan ervaren als hij al zijn geld in één keer belegt, gladstrijken. Het betekent ook dat als de markten beginnen aan een daling er de mogelijkheid is om direct volledig te stoppen met beleggen.

    Neem de periode tijdens de wereldwijde financiële crisis als voorbeeld. Berekeningen van Schroders, zoals getoond in de onderstaande grafiek, laten zien dat als een belegger op 1 januari 2008 was begonnen met beleggen en een bedrag van $1.200 (de oranje lijn) in een keer had belegd in de MSCI World Total Return Index, zijn belegging 12 maanden later $716 waard zou zijn, inclusief dividenduitkeringen. Een verlies van 40%.

    Dollar cost averaging versus lump sum beleggen (Bron: Schroders, Refinitiv)

    Dollar cost averaging versus lump sum tijdens de financiële crisis

    Maar als hij zijn belegging in 12 gelijke termijnbedragen van $100 elk (de blauw gekleurde lijn) had opgesplitst, dan zou de waarde van zijn belegging nog steeds zijn gedaald, maar lang niet zo sterk. Op 1 januari 2009 zou zijn belegging $867 waard zijn geweest. Een verlies van 28%.

    Een tweede voorbeeld, nu over een langere periode. Onderstaande grafiek toont het rendement van een maandelijkse belegging van $100 (blauwe lijn) in de MSCI World Total Return Index, over een periode van 31 jaar, tussen 1 januari 1988 en 1 januari 2019. Dit wordt vergeleken met de eenmalige belegging van $37.200 (oranje gekleurde lijn) – het equivalent 31 jaar maandelijkse stortingen van $100 – gedurende de periode van 1 januari 1988 tot 1 januari 2019.

    Volgens de berekeningen van Schroders zou de eenmalige lump sum belegging nu $350.000 waard kunnen zijn, wat gelijk staat aan een jaarlijks rendement van 7,5%. Hetzelfde bedrag dat in dezelfde 31 jaar stapsgewijs wordt belegd, zou nu $123.395 waard kunnen zijn, wat gelijk staat aan een jaarlijks rendement van 3,9%. Let wel, geen van deze cijfers is gecorrigeerd voor inflatie of kosten.

    Dollar cost averaging versus lump sum sinds 1988 (Bron: Schroders, Refinitiv)

    Voor- en nadelen van lump sum beleggen

    De voorbeelden illustreren het oude marktgezegde dat hoe meer een belegger in staat is te beleggen en hoe eerder hij dat doet, des te groter het potentiële rendement, mits hij in staat is om de belegging de tijd te geven om te groeien. Maar als hij het hele bedrag in één keer belegt, loopt hij een risico. Hoe zou hij zich hebben gevoeld als hij die belegging van $37.200 in januari 2008 had gedaan en deze in december 2008 tot iets meer dan $20.000 had zien dalen? Niet al te best waarschijnlijk. Aan de andere kant, als hij belegd zou zijn gebleven, zou hij nu een prachtig rendement hebben behaald. Dat is het aardige van terugblikken. Vraag is of hij niet in actie was gekomen toen de markten heel hard onderuit gingen.

    Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders, heeft zelf ervaring met het maken van de keuze tussen een lump sum belegging en dollar cost averaging:

    “Er zijn psychologische drijfveren waar we allemaal mee te maken hebben, ook wel ‘behavioral finance’ genoemd. Van cruciaal belang is dat beleggers verliezen willen vermijden en een mooi rendement willen maken. Je kunt niet voorspellen wat de markten zullen doen, maar je kunt wel nadenken over hoe je je zou voelen als de markten instorten. Moet je een dalende markt zien als het moment waarop je moet kopen of als het moment om eruit te stappen en in cash te gaan? Marktschommelingen zijn voor de meeste mensen schrijnend. Gespreid beleggen kan beleggers meer gemoedsrust geven en hen ervan weerhouden om op de bodem van de markt te verkopen en op de top te kopen”.

    Drie potentiële voordelen van dollar cost averaging

    Dollar cost averaging levert niet altijd het meeste rendement op, maar het heeft wel zijn voordelen:

    1. Regelmatige besparingen: Niet alle beleggers kunnen in een keer een groot bedrag beleggen. Door dollar cost averaging kan een belegger op regelmatige basis geld sparen.
    2. Vermindert risico’s: Door regelmatig kleinere bedragen te beleggen, is een belegger minder blootgesteld aan de pieken en dalen van de markt. Hij koopt immers tegen verschillende prijsniveaus. Na verloop van tijd helpt dit om de gemiddelde prijs glad te strijken.
    3. Profiteer van dalende markten: Theoretisch gezien werkt het in een dalende markt beter om een dollar cost averaging strategie te volgen, omdat een belegger dan aandelen tegen een lagere prijs koopt, waardoor hij er meer van kan kopen.

    Op de lange termijn kan een zo vroeg mogelijke lump sum belegging een hoger rendement opleveren. Maar beleggers hebben de neiging om verlies te vermijden, zelfs als ze hun geld voor een lange periode belegd willen houden. Dat is er een sterk argument voor het volgen van een dollar cost averaging strategie als de onzekerheid op de markten toeslaat. Deze aanpak biedt uiteindelijk meer bescherming tegen marktvolatiliteit.

    Lees meer in het artikel ’30 years of ‘dollar cost averaging’: does it work?’ van Schroders

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Winstmarges in VS onder druk en angst voor recessie neemt toe – renteverlaging op komst?

    Beleggers maken zich momenteel meer zorgen over politiek en economische groei dan over handelsconflicten, constateert Keith Wade, hoofdeconoom bij Schroders. De omgekeerde rentecurve versterkt de vrees voor een Amerikaanse recessie. De laatste negen recessies in de VS zijn alle voorafgegaan door een omgekeerde curve, met 1966 als enige uitzondering. De kans op een Amerikaanse recessie in de komende twaalf maanden schat Schroders momenteel op 36%, dat is het hoogste percentage sinds 2007.

    Marges krimpen

    Hoewel de kortetermijnindicatoren nog steeds zwak zijn, blijft Schroders voor het tweede kwartaal een opleving van de activiteit verwachten. Het is bemoedigend dat er een paar positieve signalen te zien zijn. Zo zijn de grondstoffenprijzen gestabiliseerd (industriële metalen zijn de afgelopen maand met 3,8% gestegen), is de wereldwijde inkoopmanagersindex (PMI) in februari gestegen, terwijl in de VS de samengestelde ISM is versterkt en de woningmarkt is gestabiliseerd. De detailhandelsverkopen in de eurozone herstelden in januari en bleven in februari goed op peil in Duitsland en Spanje, waardoor de regio in het eerste kwartaal goed van start is gegaan.

    Er is echter een duidelijk verschil tussen de dienstensector en de industrie. In de goederenproducerende sector is er sprake van een voorraadopbouw die vooral in de eurozone, en met name in het Verenigd Koninkrijk (om Brexit-gerelateerde redenen), een negatieve invloed zal hebben op de conjunctuur. Uit PMI-rapporten blijkt dat bedrijven in de ontwikkelde markten hun productie zullen moeten inkrimpen om de voorraden beter in evenwicht te brengen met de orders. De opkomende markten lijken daarentegen in een betere positie te verkeren en zullen de komende maanden wellicht een sterkere activiteit kennen.

    De korte termijn neemt de verbetering van de economische activiteit wat van de zorgen bij beleggers weg. Maar op de iets lagere termijn voorziet Schroders wel degelijk een groeivertraging in de VS als de stimuleringseffecten afnemen. Daarnaast is er een lagere inflatieverwachting, wat geleid heeft tot een meer accommoderende houding van de centrale banken. Dat is positief voor de markten, maar de lagere inflatie veroorzaakt ook drukt op de winstmarges. Bedrijven worden geconfronteerd met stijgende loonkosten en als ze deze niet kunnen doorberekenen in de prijzen, dan moeten ze interen op hun winstmarges.

    Recessie in bedrijfswinsten

    Schroders verwacht dat met name in de VS de marges onder druk komen te staan. Voorzichtigheid met betrekking tot de Amerikaanse bedrijfswinsten is dan ook de komende kwartalen op zijn plaats. De Amerikaanse bedrijfswinsten zullen naar verwachting pieken in het derde kwartaal van dit jaar. Daarna vertraagt de economische groei en dat raakt ook de winstgroei. De verwachting is dat in 2019 de winsten nog met 6% zullen groeien, om het jaar erna met bijna 4% te krimpen. Een matige economische groei leidt tot een lagere capaciteitsbenutting en zet de winst onder druk. De marges krimpen door stijgende loonkosten, terwijl inflatie en productiviteit onder druk staan als gevolg van de lagere economische groei.

    Luidt een lagere marge het einde van de huidige cyclus in?

    Druk op het bedrijfsresultaat leidt doorgaans tot lagere kasstromen, waarop een reactie van het bedrijfsleven niet kan uitblijven. Doorgaans zullen bedrijven bezuinigen op arbeid en kapitaalbestedingen. Dat verzwakt het bbp en leidt tot lagere inkomens, minder vertrouwen en afnemende consumentenbestedingen. Dit kan op zijn beurt een einde maken aan de cyclus en leiden tot een recessie. Het zou passen bij de omgekeerde rentecurve, die doorgaans een betrouwbare indicator is voor een naderende recessie.

    Of kan de cyclus doorrollen?

    Om de huidige cyclus te kunnen voortzetten, moet de margekrimp worden voorkomen. Dat kan als het bedrijfsleven de loonkosten onder controle houdt of de productiviteitsgroei stimuleert. Dit is mogelijk, maar zal moeilijk zijn gezien de krapte op de arbeidsmarkt. De aanbodzijde van de arbeidsmarkt zou positief moeten verrassen door een hogere arbeidsparticipatie om de loondruk tegen te gaan.

    Een andere mogelijkheid is een grotere vraag om de output te ondersteunen, waardoor capaciteit en productiviteit worden gestimuleerd. Dit zou kunnen komen door een grotere vraag uit China, of een versoepeling van het monetair beleid door de Fed door een renteverlaging. De politieke druk op de centrale bank zal volgend jaar waarschijnlijk groot zijn, gezien de presidentsverkiezingen. De Fed krijgt te maken met een zwakkere groei en een matiging van de inflatie, en ondervindt dus eigenlijk weinig hinder om het beleid te versoepelen.

    Renteverlagingen in aantocht

    Schroders voorspelt twee renteverlagingen van de Fed in 2020. Op dit moment verwacht ze die in juni en september volgend jaar maar de vraag zal zijn of deze te laat komen om te voorkomen dat een winstrecessie uitmondt in een volledige economische recessie. Bij de inschatting van de risico’s zullen beleggers een versoepeling van het beleid moeten afwegen tegen lagere winstverwachtingen.

    Lees meer in het meegestuurde artikel “Profit pressures, recession fears and the Fed” uit de nieuwste Economic and Strategy Viewpoint – April 2019 van Keith Wade, hoofdeconoom bij Schroders.

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!