Econoom Steve Keen was afgelopen week in Nederland en hield op vrijdag 13 december een lezing aan de Duisenberg School of Finance in Amsterdam. Helaas konden we geen plaats meer reserveren, maar gelukkig is zijn lezing ook op video vastgelegd. In zijn lezing staat de private schuldenlast centraal, want dat is volgens de Australische econoom het grote probleem in deze crisis. Aan de hand van tal van modellen en grafieken geeft Keen zijn visie op de crisis. De lezing duurt ongeveer veertig minuten.
Categorie: Economie
Economisch Nieuws
-
Grafiek: Productiviteit versus inkomen
De volgende grafiek laat zien dat het minimale inkomen (na correctie voor inflatie) al sinds 1980 sterker is achtergebleven bij de productiviteit van de Amerikaanse beroepsbevolking. De gemiddelde productiviteit ligt vandaag de dag ongeveer drie keer zo hoog als in 1970, terwijl het minimuminkomen aanvankelijk alleen maar verder omlaag is gegaan. De grafiek suggereert dat de lagere inkomens de afgelopen decennia relatief weinig geprofiteerd hebben van deze ontwikkeling. Ligt in deze grafiek de verklaring besloten voor massale gebruik van voedselbonnen in de Verenigde Staten? En waren de hogere looneisen door werknemers van de Amerikaanse fastfood restaurants ook het gevolg van de dalende reële minimuminkomens?
De grafiek is afkomstig uit het rapport ‘The Next Social Contract‘ van de New America Foundation. We kwamen de grafiek tegen op de twitter van Arne Verbeke (@sjoofer) en kwamen zodoende bij dit rapport uit.
Productiviteit versus minimuminkomen in de VS (Bron: New America Foundation)
-
Zweden neemt afscheid van contant geld
In Zweden wordt er nauwelijks nog contant geld gebruikt. Terwijl in de Eurozone en in de VS respectievelijk 9,8% en 7,2% van alle betalingen nog met contanten wordt afgehandeld ligt dat percentage in het Scandinavische land op amper 2,7%. Zweden lijkt vastberaden om het gebruik van contant geld verder terug te brengen, want in september kregen alle verkopers van de daklozenkrant nog een elektronische kaartlezer. Dat was hard nodig, aangezien de Zweden steeds minder contant geld op zak hebben en de daklozen daardoor simpelweg opbrengsten misliepen met de straatverkoop.
De drie grootste banken van Zweden accepteren ook al geen cash meer aan het loket. Wie geld wil overmaken is dus aangewezen op bankpasjes, internetbankieren en betalingen via de mobiele telefoon. Het ontmoedigen van contant geld lijkt te werken, want de afgelopen twaalf maanden werden pinautomaten waar men contant geld kan opnemen 11% minder gebruikt dan het jaar daarvoor. Ook werd er 7% minder contant geld afgehaald bij de bank. Supermarkten en winkels kregen gedurende deze periode 11% meer digitale betalingen te verwerken.
Contant geld raakt uit de gratie
Het verdwijnen van contant geld in de Zweedse economie geeft het vertrouwen weer dat de Zweden hebben in het financiële systeem en in de technologie, zo stelt Bengt Nilervall van de Zweedse handelsfederatie. Opvallend genoeg is de centrale bank van het land nog met meest terughoudend met de cashloze maatschappij. Er moet altijd een noodplan gereed zijn dat in werking kan treden als het elektronische betalingsverkeer om wat voor reden dan ook niet functioneert. Er zijn ook voordelen aan een maatschappij waarin weinig contant geld gebruikt wordt. Het Belgische Express refereert naar een bankovervaller die in april met lege handen bleef staan, omdat de bank geen contant geld meer accepteerde.
Contant geld steeds minder populair in Zweden
-
Eric Sprott slachtoffer van daling goudprijs
De Canadese vermogensbeheerder Eric Sprott is slachtoffer geworden van het negatieve sentiment in de markt voor edelmetalen. Zijn beleggingsfonds is dit jaar in waarde gehalveerd, nadat er in 2011 en 2012 ook al een procentueel verlies met dubbele cijfers gemeten werd. Het fonds van Eric Sprott – dat in 2008 nog bijna $3 miljard beheerde – heeft nu nog maar $350 miljoen onder management. De vermogensbeheerder speculeerde op een prijsstijging van edelmetalen en een daling van de aandelenmarkt, maar dat bleek dit jaar een uitermate dodelijke cocktail…
Zo daalde de goudkoers dit jaar 27% en werd zilver zelfs 36% goedkoper. De mijnbouwaandelen waar Eric Sprott zijn beleggingsportefeuille mee vulde gingen nog harder omlaag. Tegelijkertijd verloor zijn fonds veel geld met shortposities op de reguliere aandelenmarkt, die het afgelopen jaar een uitstekend rendement liet zien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat steeds meer mensen geld uit het fonds van Sprott haalden.
Als gevolg van de slechte prestaties heeft het beheer van het fonds besloten om Eric Sprott niet langer te betrekken bij de beleggingsbeslissingen van het fonds. Hij blijft overigens nog wel directeur van het fonds, maar zijn collega’s zullen voortaan het beheer van de beleggingsportefeuille overnemen. Volgens Peter Grosskopf van het investeringsfonds blijft Eric Sprott “cheerleader functies” vervullen voor het fonds. “Niemand vind het leuk dat ik het woord ommekeer in de mond neem, maar laten we eerlijk zijn: dat is wel wat we gaan doen”, zo voegde Grosskopf eraan toe. “Het fonds zal zich blijven concentreren op edelmetalen, maar zal proberen om voortaan beter risicobeheer te voeren”, zo lichtte hij toe.
Participanten stappen uit door daling goudkoers
De volledige tak van vermogensbeheer van Eric Sprott beheert momenteel $7 miljard, terwijl dat afgelopen herfst nog $10 miljard was. De meerderheid van die daling is het gevolg van beleggers die hun inleg terugtrokken. De verliezen die de Canadese vermogensbeheerder en 'gold bug' leed waren groter dan de verliezen van andere benchmarks in edelmetalen. Dat komt door de grote blootstelling die Sprott had aan de kleinste en meest speculatieve mijnbouwbedrijven en de shortpositie op internationale aandelen. Procentueel kwam alleen het goudfonds van John Paulson in de buurt met een verlies van 63% in 2013 (t/m oktober). Maar de omvang van dat fonds is veel kleiner dan dat van Sprott.
Veel verliezen voor het fonds van Eric Sprott (Bron: WSJ)
Eric Sprott was overtuigd van strategie
Eric Sprott was er volledig van overtuigd dat de prijzen van edelmetalen verder zouden stijgen en dat zijn mijnbouwaandelen daar goed van zouden profiteren. Zo dacht hij dat de zilverprijs naar $100 per troy ounce zou stijgen, terwijl de prijs op het moment van schrijven rond de $20 schommelt. Ook probeerde hij opnieuw short te gaan op de aandelenmarkt, een strategie die in 2008 nog bijzonder goed uitpakte voor Eric Sprott. Hij was zo overtuigd van zijn visie dat hij onvoldoende rekening hield met onverwachte scenario's. Persoonlijk heeft Eric Sprott om die reden ook verlies geleden. De Wall Street Journal schrijft dat zijn eigen belang in zijn fonds dit jaar meer dan $100 miljoen in waarde is gezakt. Bijna de helft van het vermogen dat Sprott nog in zijn eigen fonds heeft zitten komt van hemzelf en van zijn medewerkers. Het beleggingsfonds van Sprott werd populair door het rendement van meer dan 40% in 2010, maar daarna ging het alleen maar verder bergafwaarts met zijn beleggingen.
Daling goudkoers speelt Eric Sprott parten
-
Marc Faber gaat voor cash
Volgens Marc Faber is er een vorm van vermogen die door steeds meer mensen veracht wordt, maar die eigenlijk zo slecht nog niet is. Hij heeft het niet over edelmetalen, maar over cash. Hoewel de rente bijna op nul procent staat, de aandelenkoersen stijgen en de kosten van levensonderhoud omhoog gaan is het voor een belegger helemaal geen verkeerd idee om nu wat extra cash aan te houden. Hoewel dat geld op lange termijn aan waarde verliest kunnen andere beleggingscategorieën in korte tijd veel meer waarde verliezen.
Aandelenkoersen kunnen tijdens een crisis in een relatief korte tijd met tientallen procenten dalen en zelfs edelmetalen als goud en zilver blijken niet immuun voor een correctie van dertig tot veertig procent in één jaar. Naast zulke koersschommelingen is dat kleine verlies aan koopkracht door cash aan te houden zo gek nog niet. Zeker niet als de aandelenmarkt of een andere markt al een grote prijsstijging achter de rug heeft.
Volgens Marc Faber is dit een goed moment om wat meer cash achter de hand te houden en daar desnoods wat aandelen voor te verkopen. Hij zegt daar het volgende over bij King World News:
“Het kan even duren voordat de aandelenmarkt corrigeert, maar als dat gebeurt moet je niet vergeten dat de koersen doorgaans sneller omlaag gaan dan omhoog. Dus ik zit er niet zo mee om een grote positie in cash aan te houden, wachtend op een correctie. Mijn enige zorg is: hoe kun je het beste cash aanhouden? Doe je dat op een bankrekening of in een Amerikaanse staatsobligatie? Wat is veilig?”
Cash is king
Helaas vraagt Eric King hier niet op door, want het is juist deze vraag die zo moeilijk te beantwoorden is. We weten allemaal inmiddels dat spaartegoeden boven de €100.000 niet meer onder het garantiestelsel vallen en dat ook achtergestelde leningen niet veilig zijn als een bank omvalt. Het is om die reden dat er nog steeds een gigantische markt is voor staatsobligaties. De kans dat een overheid haar belofte niet nakomt is nog een stuk kleiner dan de kans dat een bank omvalt. Bovendien is de obligatiemarkt heel erg groot, waardoor de liquiditeit veel beter is. De voordelen van liquiditeit van cash moeten afgewogen worden tegen die hele kleine kans dat de waarde van de valuta zelf in twijfel wordt getrokken. Voor die kleine kans heeft ook Marc Faber wat fysiek goud in zijn portefeuille.
Marc Faber houdt liever wat meer cash aan
-
Russische roebel krijgt eindelijk een symbool
De Russische centrale bank heeft woensdag haar symbool voor de roebel onthuld, zo bericht de Moscow Times. Van alle inzendingen werd uiteindelijk de letter ‘P’ met een extra horizontaal streepje gekozen als het symbool van de Russische roebel. Het publiek mocht stemmen op verschillende ontwerpen en 61% koos het symbool dat u hieronder ziet staan. Het nieuwe symbool komt in 2014 op alle Russische bankbiljetten en munten te staan en zal voortaan ook gebruikt worden door de Russische centrale bank.
De roebel als wereldreservemunt
Het idee om een symbool uit te brengen voor de roebel past in de strategie van Rusland om haar eigen munt meer naar voren te schuiven op het internationale toneel. Vice-premier Medvedev heeft de afgelopen jaren meer druk gezet om van Moskou een internationaal financieel centrum te maken. Ook heeft hij zijn wens uitgesproken om de roebel naar voren te schuiven als wereldreservemunt. Valuta als de Amerikaanse dollar, de euro, het Britse pond de Japanse yen en de Chinese yuan hebben al een symbool, maar de Russische roebel moest altijd voluit geschreven worden. Volgens critici kan het nieuwe symbool voor de roebel voor buitenlanders onduidelijk zijn, omdat de letter P in veel talen een compleet andere klank heeft dan de R van roebel. In Rusland wordt de P als een R uitgesproken. Andere symbolen waren variaties op de letter 'R', maar die bleken minder aan te spreken bij de Russische bevolking. Elvira Nabiullina, de gouverneur van de Russische centrale bank, weerlegt de bezwaren en merkt op dat de de letter 'S' van het dollarsymbool ook niet voorkomt in het woord dollar.
Het nieuwe symbool van de Russische roebel
-
Grafiek: Peak Exorbitant Privilege
In een zoektocht naar de laatste cijfers over de betalingsbalans van verschillende Europese landen kwamen we uit bij een overzichtspagina op Wikipedia. Daar troffen we een lijst aan van de cumulatieve handelsbalans van alle landen over de periode 1980-2008, gebaseerd op data van het IMF. We hebben er de cijfers van de afgelopen vijf jaar bij gezocht en een nieuw overzicht gemaakt van de cumulatieve handelsbalans van 1980 tot en met 2013. Dat levert een beangstigende grafiek op!
Cumulatieve handelsbalans van 1980-2013 Klik voor een grote versie van de grafiek
Wat u ziet is de cumulatieve handelsbalans over de afgelopen 23 jaar van 76 verschillende landen. We hebben weliswaar data gevonden van 182 verschillende landen, maar voor de leesbaarheid van de grafiek hebben we alle landen met de kleinste cumulatieve overschotten en tekorten (minder dan 20 triljoen dollar) weggelaten. Dit zijn landen die op bovenstaande grafiek een plek in het midden zouden krijgen.
Peak Exorbitant Privilege
De Franse minister van Financiën Valéry Giscard d'Estaing omschreef de positie van de Amerikaanse dollar als wereldreservemunt als een exorbitant privilege. De VS was het enige land dat dollars bij kon drukken, terwijl de rest van de wereld alleen aan dollars kon komen door goederen te exporteren naar de rest van de wereld. En iedereen moest dollars hebben, omdat vlak na de Tweede Wereldoorlog besloten werd dat iedereen de Amerikaanse dollar zou gebruiken voor internationale handel. Wat volgde was een opeenstapeling van tekorten op de handelsbalans van de Verenigde Staten en een opeenstapeling van dollarreserves in andere delen van de wereld. Barry Eichengreen publiceerde in 2010 een boek getiteld Exorbitant Privilege en FOFOA schreef er in 2012 een uitvoerige analyse over.
Van dollars terug naar goud
In de jaren zestig waren het Europese landen die veel dollaroverschotten op de balans hadden staan en die hun reserves bij het Amerikaanse ministerie van Financiën konden inwisselen voor fysiek goud. Het dollarprivilege leek toen al aan haar einde te komen, maar bij het gebrek aan een alternatief voor de almachtige Amerikaanse munt kon de rest van de wereld in 1971 niets anders doen dan het besluit van de VS te accepteren. Het besluit om niet langer dollarreserves om te wisselen voor goud tegen de vaste prijs van $35 per troy ounce.
De VS hield behield ook na 1971 haar exorbitante privilege en dat levert deze veelzeggende grafiek op. Tussen 1980 en 2013 was het cumulatieve tekort op de handelsbalans van de Verenigde Staten ruim $9.600 biljoen, bijna tien keer zo veel als het cumulatieve tekort van de de nummer twee (Spanje) en ruim tien keer zoveel als de nummer drie (Verenigd Koninkrijk). We zien in één oogopslag welk land decennia lang veel te ver boven haar stand heeft geleefd, ten koste van de rest van de wereld. Helemaal links zien we China en Japan met het grootste cumulatieve overschot op de handelsbalans. China exporteerde tussen 1980 en 2013 ruim $4.500 biljoen aan goederen en diensten, Japan meer dan $3.100 biljoen.
Vandaag de dag hebben de Chinezen de grootste dollarreserves. Niet geheel toevallig is dat ook het land dat de afgelopen twee jaar enorm veel goud heeft ingevoerd. Ziet u de gelijkenissen?
-
Farmaceuten succesvol in de strijd tegen leukemie
Er daagt nieuwe hoop voor leukemiepatiënten. Deze ziekte tast het bloed en het beenmerg aan. Tot voor kort was chemotherapie de enige manier om deze ziekte te stoppen. Maar de bijeffecten waren aanzienlijk en zeer onprettig. Chronische vermoeidheid, misselijkheid en een aantasting van het immuunsysteem maken het leven er niet gemakkelijker op, vooral niet als je al wat ouder bent.
- Wereldwijd sterven er jaarlijks 7,6miljoen mensen aan kanker. In 2030 zijn er dat naar schatting 12 miljoen zijn
- Kanker is een ziekte die vooral bij ouderen boven 60 jaar voorkomt (40%)
- De ziekte kanker is niet langer een doodvonnis. Het gaat geleidelijk aan over in een chronische ziekte
- Preventief onderzoek kan de kans op borstkanker en baarmoederhalskanker halveren
- Het aantal kankerpatiënten blijft de komende jaren wel toenemen, maar dat komt vooral door de vergrijzing
Therapie
Studies, gepresenteerd door the American Society for Hemataolgy, wijzen op de komst van alternatieve biotechnologische therapieën. Die zorgen er op eigen houtje of in combinatie met andere therapieën voor, dat chemo op termijn wellicht helemaal overbodig wordt. Er zijn nu al enkele combinaties van medicijnen bekend, die hoopgevende resultaten leveren. Zo verbetert het medicijn Idelalisib van het bedrijf Gilead in combinatie met het medicijn Rituxan van de Zwitserse farmaceut Roche de kans om de ziekte terug te dringen. Rituxan is tot nu toe een van de succesvolste therapieën tegen deze ziekte. Een andere succesvolle combinatie is die tussen het nieuwe medicijn Gazyva, ook van Roche, en Rituxan. De combinatie verlengde het leven van de patiënten met gemiddeld een jaar vergeleken met het toedienen van alleen maar Rituxan.
Trends in de industrie Het succes van een bedrijf als het Zwitserse Roche komt niet uit de lucht vallen, maar is het resultaat van een jarenlang volgehouden strategie. Van meet af aan lag bij Roche de nadruk op innovatie. In 2012 investeerde de Zwitsers Sfr 8,4 miljard in R&D. Als innovatief bedrijf heeft Roche al in een vroeg stadium de mogelijke voordelen van biotechnologie gezien. In 2009 nam het voor een bedrag van $ 46,8 miljard Genetech over en sindsdien heeft het bedrijf wereldwijd een leidende positie in biotechnologie. De doelbewuste keuze voor biotechnologie hing samen met andere, ongunstige trends. De zogeheten blockbuster medicijnen waren tot voor kort de sleutel voor financieel succes voor menig farmaceut. Het financieel succes van deze millionsellers dwong bedrijven om dit kunststukje steeds meer te herhalen. Blockbusters vormden de basis voor winstgroei. Het ontbreken van succesvolle medicijnen of erger nog het aflopen van patenten van deze medicijnen had een daling van winst en omzet tot gevolg.
Figuur 1 Traditionele R&D levert steeds minder resultaat
Het wordt echter steeds moeilijker om een potentiële blockbuster te ontwikkelen. Deels is dat toe te schrijven aan de steeds grotere (financiële) inspanningen die nodig zijn om een heuse doorbraak op medicijngebied te forceren. Daarnaast krijgt de sector steeds meer last van generieke concurrentie. Dat zijn medicijnen waar het patent op is komen te vervallen. Die zijn dus aanmerkelijk goedkoper. Steeds meer overheden, zeker in Europa zijn in deze barre tijden op zoek naar alternatieven om de kosten van de gezondheidszorg te verlagen. Daarnaast stuit de sector op steeds meer regelgeving en op de groeiende onwil van verzekeraars om dure medicijnen te vergoeden.
Figuur 2 Patentexpiratie tussen 2008 - 2012. (bedragen in USD mrd)
Deze combinatie van factoren zet al weer bijna een decennium een druk op de marges van de sector. Daardoor kan het gebeuren, dat de ontwikkelingskosten groter zijn dan de uiteindelijke opbrengsten. Vooralsnog lijkt een verdere consolidatie de enige uitweg, waarbij de top tien bedrijven het leeuwendeel van de markt voor zich opeisen. Strategie De Zwitsers van Roche bouwen de toekomst van hun bedrijf op meerdere pilaren. Ze accepteren de generieke concurrentie als een fact of life. Voor hen heeft dat als consequentie dat ze fors blijven investeren in R&D om hun pijplijn continue aan te vullen. In het afgelopen jaar investeerden ze bijna Sfr 8,5 miljard in onderzoek en ontwikkeling. Ook in hun R&D maken ze bewuste keuzes. Ze streven niet meer naar de ontwikkeling van one size fits all producten, maar het accent komt te liggen op op maat gesneden, gepersonaliseerde medicijnen. Het (komende) succes van Gazyva en van en Rituxan bewijst de juiste insteek van Roche. Beide medicijnen zijn afkomstig uit de biotechnologie en kunnen afzonderlijk en in combinatie gebruikt worden voor verschillende groepen patiënten Bovenstaande strategie maakt ook begrijpelijk waarom Roche graag het bedrijf Alexion Pharmaceuticals wil overnemen. Dit bedrijf is gespecialiseerd in de ontwikkeling van medicijnen voor zeldzame ziektes. Het medicijn Soliris, dat bedoeld is als behandeling van twee zeldzame bloedziekte, kost de patiënt $ 400 000 per jaar. Er lijden wereldwijd ongeveer 20 000 mensen aan deze ziektes. Outlook Roche herhaalde bij de presentatie van de halfjaarcijfers de Outlook voor heel 2013. De omzet zal in dit jaar dezelfde groei laten zien als in 2012, terwijl de winstgroei die van de omzet zal overtreffen. In 2012 groeide de omzet met 4%. De markt gaat vooralsnog uit van een groei van bijna 11% tot een bedrag van Sfr 12,792 miljard. Dat is nagenoeg hetzelfde percentage als in 2012. Het dividendrendement bedroeg het afgelopen jaar 2,9% en zal in dit jaar waarschijnlijk op 3,1% uitkomen. -
Sombere statistieken uit Spanje
We brengen u graag even op de hoogte van de situatie in Spanje. Dat doen we gemakshalve aan de hand van drie grafieken, die we zomaar bij Zero Hedge hebben weggeplukt. De eerste grafiek laat de werkloosheid en de economische groei van het zonnige Zuid-Europese land zien. Het is geen mooi plaatje, want de werkloosheid stabiliseert op een hoog niveau van meer dan 25%. Als we de experts van het IMF moeten geloven zal die situatie tot en met 2018 niet veel verbeteren. Dat het economisch slecht gaat blijkt ook wel uit de bijna onafgebroken daling van het bbp.
Werkloosheid en economische groei in Spanje (Bron: Bloomberg)
Slechte leningen
De tweede grafiek laat het percentage slechte leningen zien. Dat zijn de leningen die door Spaanse banken verstrekt zijn en waar een betalingsachterstand op rust. In de jaren tachtig en aan het begin van de jaren negentig steeg het percentage slechte leningen ook al, maar toen was de situatie niet zo ernstig als nu. Merk op dat het aantal wanbetalingen in de hoogtijdagen van het Spaanse vastgoed ver beneden de 1% lag. Bijna iedereen kon zijn of haar lening toen nog terugbetalen. Volgens de cijfers van de Spaanse centrale bank had 12,68% van alle leningen een betalingsachterstand. Steeds meer Spanjaarden kunnen de schulden die ze eerder hebben gemaakt door de financiële crisis niet meer afbetalen. Deze ontwikkeling houdt direct verband met de oplopende werkloosheid en de krimp van de economie.
Percentage wanbetalingen op leningen neemt toe (Bron: Bloomberg)
Huizenmarkt Spanje
De derde grafiek laat de ontwikkeling op de huizenmarkt zien. Van de top naar de bodem zijn de Spaanse huizen ongeveer een kwart goedkoper geworden. Leuk voor mensen die nu een huis willen kopen, maar vervelend voor de banken die veel hypotheken uit hebben staan. Hun onderpand wordt immers steeds minder waard. Een klein lichtpuntje: de prijzen lieten dit jaar voor het eerst sinds 2007 een kleine stijging zien. Zero Hedge schrijft dat er in september minder dan 15.000 hypotheken in Spanje verstrekt werden, terwijl dat er op de piek van september 2005 er ongeveer 129.000 waren in één maand.
Huizenmarkt Spanje heeft bodem bereikt? (Bron: Bloomberg)
-
Conclusie Harvard studie: “Huren zijn veel te hoog”
Wie geen koopwoning kan veroorloven moet maar gaan huren, maar wat als ook huren nauwelijks op te brengen is? Dat is een probleem waar steeds meer Amerikanen mee geconfronteerd worden, zo blijkt uit een onderzoek dat maandag gepubliceerd werd door de Universiteit van Harvard. Uit het onderzoek blijkt dat de beschikbaarheid van met name de goedkopere huurappartementen de laatste jaren sterk is achtergebleven bij de vraag. Door de recessie van 2007-2009 is de situatie op de Amerikaanse woningmarkt alleen maar slechter geworden.
“In 1960 was slechts een kwart van de huurders meer dan 30% van het inkomen kwijt aan huur. Vandaag de dag betreft het de helft van de huurders”, zo lezen we in het onderzoek America’s Rental Housing. De onderzoekers maken het onderscheid tussen de categorieën ‘cost burdened‘ en ‘severely cost burdened‘ voor huishoudens die respectievelijk meer dan 30% of meer dan 50% van hun inkomen aan huur kwijt zijn. In 2011 viel 28% van de huurders in de VS in die laatste categorie. Een zorgelijke ontwikkeling, want in vier jaar groeide het aantal huishoudens dat meer dan de helft van het inkomen aan huur kwijt is met 2,5 miljoen naar 11,3 miljoen.
Huren steeds duurder
Door de sterk gestegen huizenprijzen van de afgelopen twintig jaar is het kopen van een woning voor steeds meer Amerikaanse huishoudens onbereikbaar geworden. Toen de huizenbubbel barstte werden ook veel mensen uit hun huis gezet. In het onderzoek lezen we dat er in korte tijd 2,7 miljoen woningen beschikbaar kwamen voor de huursector. Door de stijgende vraag naar huurwoningen daalt de leegstand in de VS. Was die op de top in 2009 nog 10,6%, in de eerste drie kwartalen van dit jaar was de leegstand gemiddeld nog maar 8,4%.
De krapte op de huurmarkt neemt toe omdat er relatief weinig betaalbare huurwoningen gebouwd worden, zo schrijft Bloomberg. Dat probleem kan nog groter worden als de ‘Low-Income Housing Tax Credit’ wordt afgeschaft, een subsidie die projectontwikkelaars kunnen krijgen als ze kleine en betaalbare woningen bouwen. Afgelopen zomer schreven we al over de stijgende huren in de Verenigde Staten. Ten opzichte van 1990 is de gemiddelde huur meer dan verdubbeld naar gemiddeld $732 per maand.
Huren eist een steeds groter deel van het inkomen op (Bron: America’s Rental Housing)
-
Steeds meer armoede onder werkende Britten
Steeds meer Britten merken de gevolgen van de economische crisis, zo blijkt uit een rapport van de denktank New Economics Foundation (NEF). Meer dan vijf miljoen Britten doen laagbetaald werk en ook zijn er steeds meer mensen in de publieke sector die moeite hebben om financieel rond te komen. Naar verhouding merken vooral vrouwen en parttime werknemers de negatieve gevolgen van de crisis, omdat het inkomen vaak achter blijft bij de stijgende kosten van levensonderhoud.
“Werknemers met lage inkomens en gemiddelde inkomens maken nu de grootste daling in levensstandaard mee sinds het midden van de 19e eeuw, toen er voor het eerst betrouwbare cijfers werden bijgehouden”, zo lezen we in het rapport. Het NEF heeft berekend dat er in Groot-Brittannië een miljoen laagbetaalde banen zijn in de publieke sector, een verdubbeling ten opzichte van de vorige schatting. Vooral in de gezondheidszorg en in het onderwijs zijn er steeds meer laagbetaalde banen bij gekomen. In de private sector leveren banen als ober, serveerster, winkelbediende en cassiere ook steeds minder geld op.
Volgens de denktank gaan de lagere inkomens er steevast op achteruit, omdat hun inkomen niet of nauwelijks mee stijgt met de inflatie. Daardoor neemt de koopkracht met het jaar verder af. De officiële werkloosheid is sinds begin 2012 weliswaar een beetje gezakt, maar veel van de nieuwe banen leveren maar een klein inkomen op. Inmiddels heeft één op de vier mensen werkzaam bij de lokale overheid een laag inkomen, dat geclassificeerd wordt als minder dan 60% van het gemiddelde landelijke inkomen. Dat inkomen is equivalent aan £7,47 per uur of £13.600 per jaar. "Tot op heden werd aangenomen dat slechts een kleine groep mensen in de publieke sector een laag inkomen had, maar nu steeds meer taken worden uitbesteed blijkt het 'probleem' veel groter te zijn", zo verklaart Helen Kersley van NEF. Er zijn meer dan een half miljoen Britten die voor minder dan die £7,47 per uur werken in sectoren als de gezondheidszorg en het onderwijs. Het outsourcen is lucratief voor de overheid, want de werknemers die in de zorgsector werken en die ingehuurd worden krijgen een salaris van £6,44 tot £7,38 per uur, veel minder dan de £9 tot £11 voor iemand die rechtstreeks voor de overheid werkt en hetzelfde werk doet. Bron: Independent
Steeds meer armoede onder werkende Britten