Categorie: Goud en Zilvermarkt

De munten blijven netto hetzelfde gewicht aan edelmetaal houden, maar zouden vanwege de toenemende vraag naar zuivere 24 karaats gouden en zilveren muntstukken aangepast zijn. De gouden Brittannia munten bevatten eerder ook al 1 troy ounce, maar werden net als de Zuid-Afrikaanse Krugerrand en de Amerikaanse Gold Eagle gemengd met een ander metaal voor een betere krasbestendigheid. De gouden Brittannia beleggingsmunten die tot en met 1989 geslagen zijn bevatten naast goud ook wat koper. Sinds 1990 is het gedeelte koper vervangen door zilver.

Gouden Brittannia

Doordat de gouden Brittannia munten vanaf nu met een zuiverheid van 99,99% geslagen worden zijn de munten iets kleiner en iets minder zwaar geworden. Een 22 karaat gouden met met 1 troy ounce goud weegt in totaal 33,93 gram, terwijl een 24 karaat gouden munt 31,105 gram weegt. In feite bespaart de Royal Mint materiaalkosten door over te schakelen naar 24 karaat goud, want er hoeft geen zilver meer aan toegevoegd te worden. Voor de handelswaarde maakt het overigens weinig uit of een munt 22 of 24 karaat goud is, het is toch het gele edelmetaal dat bepalend is voor de waarde en niet de paar grammen koper of zilver die eraan toegevoegd zijn.

De nieuwe 24 karaats gouden Brittannia zal in dezelfde coupures geslagen worden als voorheen, namelijk met 1/10, 1/4, 1/2 en 1 troy ounce goud. De 'face value' van deze munten is respectievelijk £10, £25, £50 en £100. Als gevolg van het schrappen van een gedeelte zilver uit de gouden Brittannia zal de 24 karaat versie een andere gloed hebben dan het 22 karaat model.

Zilveren Brittannia

De zilver Brittannia munt is ook altijd een geval apart geweest, want hoewel deze munt voldoet aan de standaard van 1 troy ounce aan zilver kende deze munt altijd een afwijkende zuiverheid van 95,8%. De resterende 4,2% bestaat uit koper. De standaard van .958 werd ingevoerd met de Britse muntwet van William III in 1696, in een poging het afschaven en smelten van Sterling zilveren munten met een .925 zuiverheid te ontmoedigen.

Deze historische standaard wordt losgelaten om plaats te maken voor modee 24 karaat zilveren munten, waar beleggers blijkbaar de voorkeur aan hebben gegeven. Zilveren 1 troy ounce beleggingsmunten van de VS, Canada, Australie, China, Mexico, Oostenrijk en dergelijke hebben ook allemaal een zuiverheid van tenminste 99,9%. De Amerikaanse Silver Eagle bevat een klein beetje koper, namelijk 0,07%.

Groeistrategie

De Britse Royal Mint heeft ook aangegeven dat het de productie van gouden en zilveren munten meer wil afstemmen op de vraag vanuit de markt. Voorheen werden de zilveren Brittannia's altijd in een beperkte oplage van 100.000 stuks geslagen. Die beperking wil de Royal Mint nu loslaten. De munt heeft de ambitie om de productie af te stemmen op de vraag naar de munten. Of de Royal Mint zich over een jaar kan meten met grote producenten als de U.S. Mint en de Canadian Mint is nog maar de vraag. In 2011 sloeg de U.S. Mint een recordhoeveelheid van 40 miljoen Silver Eagle muntstukken en produceerde de Canadian Mint ruim 22 miljoen zilveren Maple Leafs van 1 troy ounce. De nieuwe zilveren Brittannia muntstukken van puur zilver krijgen een 'face value' van £2.

In elk geval gaat de Royal Mint volgend jaar meer inspanning leveren om klanten te winnen. Volgens Nick Bowkett, verkoopmanager van de Royal Mint, heeft de munt ''een groeiplan dat de Royal Mint moet positioneren als wereldleider in beleggingsmunten''.

De export van goud en gouden muntstukken zonder goedkeuring van de centrale bank is hierdoor niet meer mogelijk. Munstukken die goud bevatten mochten voorheen zonder toestemming uitgevoerd worden, maar de huidige economische toestand zou de centrale bank ertoe aangezet hebben de export te limiteren. Als gevolg van het olie-embargo kan Iran minder olie exporteren, met als gevolg dat er minder Amerikaanse dollars het land in komen.

De Amerikaanse dollar wordt in Iran beschouwd als een relatief sterke valuta, omdat die zijn koopkracht beter weet vast te houden dan de Iraanse rial. Door het tekort aan dollars worden deze steeds meer waard op de zwarte markt, waar de wisselkoers van de dollar met de rial inmiddels veel hoger is dan de officiële wisselkoers. In de afgelopen vijftien maanden heeft de rial al ongeveer tweederde van haar waarde verloren ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Als gevolg daarvan willen Iraniers hun spaargeld zoveel mogelijk veiligstellen, door rials die ze niet meteen nodig hebben om te zetten in andere valuta of in fysiek goud. Naast dollars zouden ook euro's erg populair zijn op de zwarte markt, zo schrijft Reuters. De euro is net als de dollar een breed gedragen valuta die zijn koopkracht relatief goed weet te behouden.

Averechts effect

De Iraanse overheid probeert mensen aan de rial vast te houden, door het aanbod van 'harde' buitenlandse valuta verder te beperken. Zo heeft de centrale bank van Iran beperkingen opgelegd aan de hoeveelheid rial die bedrijven en particulieren kunnen inwisselen voor Amerikaanse dollars. Ook wisselkantoren hebben de mogelijkheid om rials in te wisselen voor buitenlandse valuta beperkt.

Het beperken van de toegang tot buitenlandse valuta moet Iraniers ontmoedigen om rials te 'dumpen', maar het tegenovergestelde effect wordt bereikt. Amerikaanse dollars en euro's worden op deze manier alleen maar schaarser, waardoor de wisselkoers van deze valuta ten opzichte van de rial waarschijnlijk nog verder zal oplopen.

De restricties op de export van goud moet ervoor zorgen dat Iraniers minder buitenlandse valuta omzetten in goud in een poging spaargeld het land uit te krijgen. Het is niet duidelijk hoeveel goud de grens over is gegaan. De totale reserves van Iran – waaronder buitenlandse valuta en goud – hadden eind vorig jaar een waarde van $106 miljard, aldus het IMF. De Iraanse overheid heeft al een tijdlang geen nieuwe informatie gegeven over de omvang van haar buitenlandse reserves, volgens sommige analisten zouden die dit jaar al met enkele tientallen miljarden dollars geslonken zijn vanwege de sancties.

De laatste tijd koopt Iran wel veel goud, vooamelijk via Turkije en Dubai. Deze stroom van goud richting Iran zou samenhangen met de export van olie richting Turkije. Nu Iran is afgesloten van het inteationale betalingssysteem lijkt goud een voor de hand liggend middel om olie mee af te rekenen.

Gouden munten mogen zonder toestemming van de centrale bank Iran niet meer verlaten (Bron: Bullioncoinsandbars)

Onderstaande grafieken zijn gebaseerd op de spotprijzen van goud, zilver, platina, palladium en koper en vatten de prijsontwikkeling over de afgelopen 30, 32 of 36 jaar samen. Vervolgens heeft Dimitri Speck van Seasonalcharts.com doorgerekend hoe deze verschillende (edel)metalen gemiddeld presteerden in alle maanden van het jaar. Uit deze informatie kunnen we een aantal interessante conclusies trekken.

Goud

Als eerste valt op dat de goudprijs historisch gezien vooral sterk stijgt in de tweede helft van het jaar, met een opvallende dip in oktober en halverwege december. Blijkbaar ging de goudprijs in deze periode van het jaar regelmatig wat omlaag. Maart en juni lieten over de afgelopen dertig jaar gemiddeld de laagste prijsstijging zien voor goud, terwijl de maanden november en december traditioneel het sterkst waren.

Zilver

Zilver wordt vaak gezien als het kleine broertje van goud, omdat het vaak in één adem met goud wordt genoemd en omdat het ook een rijke monetaire geschiedenis heeft. Maar vandaag de dag speelt zilver geen rol meer als geld en is het vooral een industrieel metaal geworden. Ruim tweederde van het totale aanbod van zilver wordt vandaag de dag gebruikt voor industriële toepassingen, ongeveer een derde wordt in de vorm van munten en baren gekocht door beleggers. De afwijkende fundamentals van zilver zien we ook terug in onderstaande grafieken, want dit edelmetaal blijkt qua timing meer overeenkomsten te hebben met koper en palladium dan met goud. Waar de goudprijs historisch gezien vooral in de tweede helft van het jaar stijgt zien we dat bij zilver, palladium en koper juist in de eerste helft van het jaar gebeuren.

De prijsstijging van zilver was over de afgelopen dertig jaar het sterkst in april en mei. Soortgelijke resultaten krijgen we met de koperprijs van de afgelopen 36 jaar en de palladiumprijs van de afgelopen 30 jaar. In de tweede helft van het jaar stijgen deze drie metalen relatief iets minder sterk.

Platina

Hoewel platina vrijwel uitsluitend een industrieel metaal is (met een kleine beleggingscomponent) zien we dat de platinaprijs wat meer gespreid over het hele jaar stijgt. Historisch gezien bereikt de platinaprijs in november de hoogste niveaus, net als goud.

Disclaimer

Met deze grafieken in het achterhoofd is het interessant om in de gaten te houden hoe de verschillende metalen het in de laatste twee maanden van 2012 gaan doen. De geschiedenis wijst uit dat de goudprijs naar verhouding het meeste stijgt in deze periode, terwijl zilver het in november en december relatief wat minder goed doet. De grafieken zijn gebaseerd op historische informatie en geven daarom uiteraard geen enkele garantie voor de toekomst.

De regering van Vietnam probeert de bevolking al langer te ontmoedigen om goud te kopen. Zo schreven we in april op Marketupdate al over de Vietnamese 'War on Gold' en gaven we dit artikel in augustus een vervolg. De Vietnamese centrale bank wil nu nog een stap verder gaan, door goud op dezelfde manier te behandelen als vreemde valuta. De centrale bank wil nu een einde maken aan de opslag van goud in Vietnam, omdat dat een riskante bedrijfsactiviteit zou zijn voor banken.

De SBV stuurde eerder een brief uit naar alle Vietnamese banken om te stoppen met het faciliteren van de opslag van goud en het edelmetaal met ingang van 25 november terug te geven aan de eigenaren. Die datum is later verschoven naar 30 juni 2013. De Vietnamese banken geven een hoge rente op goudrekeningen, waardoor vermogende Vietnamezen veel buitenlandse reserves omzetten in goud dat wordt geïmporteerd en in de kluis bij de bank wordt opgeslagen.

De centrale bank van Vietnam wil een einde maken aan de goudrekeningen bij banken, maar biedt klanten van banken nog wel de gelegenheid om goud op te slaan in een bankkluis. Het verschil is dat de eigenaar van het goud daarover kosten moet betalen, in plaats van dat het rente oplevert. Dat maakt het voor mensen minder interessant om goud te bezitten en bij de bank in bewaring te geven.

Goudbaren in Vietnam (Bron: Bullionstreet)

Volgens bestuurslid Thiele van de Bundesbank ligt er 1536 ton goud bij de Federal Reserve in New York, wordt ongeveer 1.000 ton goud bewaard in eigen land (Frankfurt) en ligt er ook nog voor 374 ton aan goud in Parijs en 450 ton in Londen. Opgeteld komen we met deze getallen niet aan de 3.395,5 ton goud die Duitsland zou moeten hebben volgens het laatste lijstje (pdf) van het IMF, wat op zich al genoeg reden is voor een grondige telling van de goudvoorraad. De doorgegeven cijfers wijken enkele tientallen tonnen af, maar dat kan nog worden toegeschreven aan een afwijking van de genoemde ''ongeveer 1.000 ton'' goud in Frankfurt.

Opvallend is dat de Bundesbank alleen in Londen voor de opslag van goud moet betalen, namelijk €500.000 per jaar. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Duitse centrale bank al in 2001 begonnen is met het terughalen van goud uit Engeland. Volgens de Telegraph werd er in 2000 en 2001 ongeveer 930 ton goud weggehaald uit Londen, deels vanwege de hoge opslagkosten. Met deze actie bracht de Bundesbank haar goudvoorraad in Londen terug van 1.440 naar 500 ton. De komende drie jaar zal de Bundesbank naar verwachting nog eens 50 ton per jaar terughalen. De ruim 900 ton aan goud die Duitsland in 2000 en 2001 weghaalde uit Londen werd naar verluid per vliegtuig overgebracht naar Frankfurt.

Het goud dat is teruggekomen uit Londen is grondig gecontroleerd, aldus de het bestuurslid van de Bundesbank. Over de echtheid van het goud bij de Federal Reserve zouden ook geen twijfels bestaan, want Thiele heeft eerder dit jaar met eigen ogen kunnen zien dat er goud ligt in de kluis in New York. Dat er goud ligt hoeft nog geen uitsluitsel te geven, want het goud kan ook uitgeleend zijn aan een andere partij. In dat geval zijn er meer claims op goud dan wat er aan fysiek goud ligt.

Verdeling van de Duitse goudvoorraad volgens de Bundesbank

Het transportschip was onderweg van de haven van Kiran naar haar bestemming in de haven van Ochotsk. Het schip had negen bemanningsleden aan boord, zo berichtte het bedrijf dat verantwoordelijk zou zijn voor het goudtransport. De berichtgeving over het aantal bemanningsleden verschilt, want uit verschillende bronnen zou eerder een aantal van elf genoemd zijn. Het Russische Ministerie van Noodgevallen houdt het op acht bemanningsleden.

De Amurskaya zou vanmorgen om kwart over acht Moskou tijd (05:15 GMT) een noodsignaal hebben afgegeven. Het schip bevond zich toen naar verluid bij de Shantar eilanden in het zuidwesten van de Zee van Ochotsk. De olietanker Novik, die als eerste anticipeerde op het noodsignaal van de Amurskaya, kon het schip op de aangegeven locatie niet vinden. De zoektocht naar het schip waar 700 ton gouderts in zou moeten zitten is voortgezet. Ten tijde van de vermissing waren de weersomstandigheden slecht.

Het bericht is door verschillende media overgenomen, maar door de beperkte informatievoorziening is terughoudendheid bij dit soort nieuws gepast. Het is moeilijk voor te stellen dat een schip met een dergelijke lading 'zoek' raakt. Ook wordt er in de berichtgeving niet vermeld wie de eigenaar is van het gouderts.

Update [31-10-2012]: In het oorspronkelijke bericht werd gesuggereerd dat het om 700 ton goud ging, terwijl het 700 ton gouderts betreft. Het verschil tussen beide is substantieel. Uit een ton gouderts komen na verwerking en zuivering enkele grammen goud, met een waarde die dus maar een fractie is van de waarde van een ton aan zuivere goudstaven.

Update [07-11-2012]: Het schip is inmiddels gevonden op de zeebodem op een diepte van 25 meter. Van de bemanning is nog geen spoor gevonden. Zie hier de laatste berichtgeving.

De Russische Amurskaya met aan boord 700 ton gouderts zou vermist zijn geraakt in de Zee van Ochotsk

De vermeende plaats van vermissing (Afbeelding van Maritime Bulletin)

Volgens Sander Boon is het een goed idee om de goudvoorraad te tellen en om na te gaan of deze van goede kwaliteit is. De goudvoorraad die Duitsland op de verschillende locaties heeft liggen wordt jaarlijks op papier doorgegeven, maar er is nog nooit een feitelijke telling gedaan van de goudstaven. Volgens Boon heeft de Duitse centrale bank geen lijst van baaummers, waarop staat aangegeven welke goudbaren bij de Duitse reserve horen en waar deze opgeslagen liggen.

Volgens Sander Boon, die eerder dit jaar het boek 'de Geldbubbel' publiceerde, is er sinds het einde van de Koude Oorlog niet veel reden meer om de nationale goudvoorraad in het buitenland op te slaan. Toen de Duitsers het goud naar New York en Londen brachten werd dat gedaan uit angst voor een mogelijke Russische inval. Door de oorlogsdreiging voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog besloot Nederland een groot gedeelte van haar goud de oceaan over te sturen en bij de Federal Reserve op te slaan. Ook ging er een gedeelte richting Canada en Londen.

Nu de oorlogsdreiging voorbij is zijn er geen goede redenen meer te bedenken om het goud elders op te slaan. Het schept volgens Boon een tegenpartij risico, dat je niet hoeft te nemen door het goud zelf op te slaan. Dat kan in de toekomst ook nog wel eens erg goed van pas komen, zo voegt de politicoloog eraan toe.

Doordat Duitsland haar goudvoorraad niet nauwkeurig heeft geteld loopt het risico's. Zo is het nu nog niet met 100% zekerheid te zeggen dat al het goud dat in het buitenland opgeslagen is er ook daadwerkelijk ligt. Het goud kan uitgeleend zijn (leasing) aan een andere partij, die het edelmetaal bijvoorbeeld gebruikt heeft als onderpand voor andere contracten of die het gebruikt heeft om sieraden van te maken. In beide gevallen wordt het dan moeilijker om het goud terug te krijgen.

Goud ophalen

Sander Boon merkt op dat Duitsland al begonnen is met het terughalen van relatief kleine hoeveelheden goud uit Londen. Eerder berichtte Marketupdate dat de centrale bank van Duitsland de komende drie jaar jaarlijks 50 (metrische) ton aan goud gaat terughalen. Sander Boon merkt op dat het niet verstandig zou zijn als de Duitse centrale bank in één keer al haar goud opeist uit Londen. Dat zou schadelijk zijn voor het vertrouwen, aldus Boon. Doorgaans wordt een goudvoorraad uit veiligheidsoverweging in porties verscheept van de ene naar de andere locatie. De Venezolaanse president Hugo Chavez besloot eerder ook al om het goud terug te halen, toen werd ruim 200 ton goud in meerdere tranches verscheept vanuit Londen.

Het hebben van volledige beschikking over de eigen goudvoorraad is volgens Sander Boon ook noodzakelijk als je als land besluit om bijvoorbeeld staatsobligaties met goud te dekken. Alleen dan zullen beleggers er vertrouwen in hebben dat er in een worst-case scenario daadwerkelijk aanspraak gemaakt kan worden op een bepaalde hoeveelheid fysiek goud. Sander Boon bracht dit onderwerp naar voren omdat econoom Sylvester Eijffinger er afgelopen weekend iets over geschreven had in de Telegraaf. Hij liet zich niet inhoudelijk uit over het voorstel van de econoom.

• Klik hier om het volledige audiofragment van een kleine zes minuten te beluisteren op de website van Radio 1.

Duitsland heeft nooit een grondige telling gedaan van haar goudvoorraad, volgens Sander Boon is het verstandig dat snel te doen

Naast goud is Hugh Hendry ook een liefhebber van Amerikaanse staatsobligaties. Met aandelen heeft hij weinig meer op, want hij zegt short te zijn op de S&P 500 index. Zijn motivatie: “Aandelen waren een prachtige belegging voor de vijf jaren voorafgaand aan het einde van 2008. Het was winstgevend, maar sinds de interventie van de centrale bank (in de vorm van QE) in maart 2009 is de beurs steeds minder voorspelbaar. Door monetaire verruiming heeft de S&P 500 het niet slecht gedaan ten opzichte van goud, maar dat kan volgens Hendry ook komen omdat goud in 2009 al iets te hard was gestegen.”

Voor wat betreft het beleggen in aandelen van goudmijnen is Hendry resoluut: “Er is geen reden om in goudmijnaandelen te zitten, het zit zo dicht tegen waanzin aan als je maar kunt bedenken.” De risicopremie gaat omhoog als de goudprijs omhoog gaat, maar tegelijkertijd zullen meer mensen azen op het ondergrondse goud. Het risico van confiscatie is volgens Hugh Hendry dermate groot dat mijnbouwaandelen moeilijk te waarderen zijn.

Hier snijdt Hugh Hendry een onderwerp aan dat vaak genoeg onderschat wordt. We hebben alleen dit jaar al verschillende voorbeelden voorbij zien komen waarin gehint wordt naar (gedeeltelijke) nationalisatie van goudmijnen. Ook keert de tendens zich doorgaans tegen de 'blanke Westerse belegger', die in de ogen van de armere goudproducerende landen een onevenredig groot aandeel hebben in de winst van goudmijnen. Voor veel mijnwerkers in Zuid-Afrika was dat een reden om deze zomer te staken en hogere lonen te eisen. Of die opmerkingen nou terecht zijn of niet laten we in het midden, maar een belegging in goudmijnen is zeker niet zonder risico's.  Naast een mogelijke (gedeelde) nationalisatie van goudmijnen kunnen overheden in de goudproducerende landen ook besluiten om een extra hoge belasting te heffen op de winning of op de export van waardevolle metalen, zodat de winstgevendheid van mijnbouwbedrijven onder druk komt te staan (en daarmee de aandeelhouderswaarde).

Hugh Hendry zegt niet te kunnen voorspellen waar de goudprijs heen gaat, maar hij denkt dat een long positie op goud en een short positie op de S&P 500 aandelenindex zijn vruchten zal afwerpen.

Hugh Hendry is zeer kritisch over beleggen in goudmijnaandelen

Ongeveer tweederde van de Chinese zilverconsumptie komt voor rekening van de industrie, dat het edelmetaal verwerkt in onder meer elektronica, fotografie, zonnepanelen en accu's. De rest wordt gebruikt voor de productie van juwelen en munten, zilverwaar dat we als een vorm van belegging kunnen aanmerken. De zilvermarkt is door haar unieke fundamentals bijzonder grillig, omdat de vraag naar het edelmetaal enerzijds wordt gedreven door de economische groei (industriële vraag) en anderzijds door zorgen over geldontwaarding (beleggers en spaarders).

Op dit moment zoeken veel Chinese beleggers hun toevlucht in zilver, omdat de economie van hun land voor het zevende kwartaal op rij aan het vertragen is en veel andere beleggingscategorieën minder interessant zijn geworden. Zo bevindt de Chinese aandelenmarkt zich al een aantal jaar in een neergaande trend en maken de verhalen over een vastgoedzeepbel Chinezen huiverig om in stenen te beleggen. De Chinese aandelenbeurs staat sinds het begin van 2012 ongeveer 3,8% lager en de huizenprijzen gingen de afgelopen maand in minder dan de helft van de steden omhoog.

De zilverprijs steeg dit jaar met 15% en dat trekt op dit moment veel beleggers aan. ''Chinezen zoeken een tastbare belegging zoals zilver, vooral omdat het veel goedkoper is dan goud'', aldus analist Shi Heqing van Beijing Antaike Information Development Co. ''Veel producenten en beleggers hebben het edelmetaal in de portefeuille opgenomen, in de vorm van zilverbaren of ruw zilver''.

Zilver en QE

De zilverprijs is sinds de eerste ronde van quantitatieve verruiming door de Federal Reserve (december 2008 t/m maart 2010) met 53% in prijs gestegen, twee keer zoveel als goud. Gedurende de tweede stimuleringsronde (november 2010 t/m juni 2011) steeg de zilverprijs zelfs drie keer zo hard als de goudprijs. Met een derde ronde van stimulering, die op 13 september door Beanke werd aangekondigd, zal de prijs van zilver opnieuw harder stijgen dan die van goud, zo verwacht Morgan Stanley. Met dit nieuwe stimuleringsprogramma haalt de Federal Reserve maandelijks voor maximaal $40 miljard aan hypotheekleningen uit de markt, in ruil voor 'vers' geld.

In de eerste maanden van dit jaar was de vraag naar zilver voor juwelen in China 19,3% hoger dan in diezelfde periode vorig jaar, aldus het Chinese bureau voor de statistiek. Zilveren sieraden worden niet extra belast in China en zijn daardoor erg in trek. ''Het prijsverschil tussen een kilo zilver in China en in het buitenland is ongeveer $40 als gevolg van een importheffing en transportkosten'', zo merkt handelaar Guan Bingren van Shanghai Hedge Inteational Trading op. ''Begin mei vorig jaar was de vraag naar zilver door beleggers zo groot dat de premie voor een kilo zilver ten opzichte van de spotprijs opliep tot $200'', zo verklaarde de handelaar. Toen was er volgens Guan sprake van ''een speculatieve manie.''

De zilvermarkt wordt voor een sterk gedeelte gedreven door beleggersvraag, maar ook de vraag naar zilver voor de productie van zonnepanelen neemt snel toe. De Chinese overheid wil in 2015 jaarlijks 21 Gigawatt opwekken met zonne-energie en breidde alleen in 2011 de capaciteit al met 2,6 Gigawatt uit, zo blijkt uit cijfers van Bloomberg New Energy Finance.

China is naast de grootste afnemer van zilver ook één van de grootste producenten ter wereld. Naar schatting komt er dit jaar in totaal 13.000 ton zilver op de markt, afkomstig uit mijnproductie en de recycling van oud zilver.

Productie beleggingsmunten opgeschroefd

De Chinese munt heeft de productie van haar eigen 1 troy ounce zuivere zilveren beleggingsmunt flink opgeschroefd om aan de binnenlandse vraag van beleggers te voldoen. Op SilverDoctors verscheen eerder deze week een grafiek die laat zien dat de productie van deze munten in 2011 flink is opgeschroefd. Werden er van 2002 tot en met 2010 jaarlijks nog ongeveer 600.000 van deze munten geproduceerd, in 2011 waren dat er maar liefst 6 miljoen. Dit jaar zijn er al 8 miljoen zilveren Panda munten van 1 troy ounce bij de Chinese munt van de band gerold.

Productie zilveren 1 troy ounce munten door de Chinese Mint is meer dan vertienvoudigd sinds 2011 (Via SilverDoctors)

Zilver als belegging

Zonder de wereldwijde vraag naar zilver van beleggers is de zilvermarkt een overschotmarkt, zoals ook de cijfers van het Silver Institute laten zien. Daardoor blijft een belegging in dit edelmetaal speculatief van aard. Beleggers worden aangetrokken door zilver omdat het een rijke geschiedenis heeft als geld en omdat het een tastbare belegging is die bescherming biedt tegen geldontwaarding. Beleggers die zilver kopen omdat ze denken dat het edelmetaal weer terugkeert als geld moeten rekening gouden met het feit dat centrale banken uitsluitend goud kopen en geen zilver. Het is daardoor zeer onwaarschijnlijk dat zilver in de toekomst weer een monetaire functie zal krijgen.

Daar komt bij dat zilver wordt opgemaakt door de industrie en dat de vraag en het aanbod daardoor sterke schommelingen kunnen laten zien. Deze schommelingen vertalen zich in grote prijsbewegingen, die problematisch zijn indien zilver weer gebruikt wordt als geld. Door zilver te kopen kunnen beleggers zich beschermen tegen inflatie. Daarbij kunnen ze profiteren van een waardestijging die voortvloeit uit een krimpend aanbod van zilver en/of een stijging van de industriële vraag.