The Great Escape: Delivering in a Delevering World
When interest rates cannot be dramatically lowered further or risk spreads significantly compressed, the momentum begins to shift, not necessarily suddenly, but gradually – yields moving mildly higher and spreads stabilizing or moving slightly wider.
In such a mildly reflating world, unless you want to ea an inflation-adjusted retu of minus 2%-3% as offered by Treasury bills, then you must take risk in some form.
We favor high quality, shorter duration and inflation-protected bonds; dividend paying stocks with a preference for developing over developed markets; and inflation-sensitive, supply-constrained commodity products.
About six months ago, I only half in jest told Mohamed that my tombstone would read, “Bill Gross, RIP, He didn’t own ‘Treasuries’.” Now, of course, the days are getting longer and as they say in golf, it is better to be above – as opposed to below – the grass. And it is better as well, to be delivering alpha as opposed to delevering in the bond market or global economy. The best way to visualize successful delivering is to recognize that investors are locked up in a financially repressive environment that reduces future retus for all financial assets. Breaking out of that “jail” is what I call the Great Escape, and what I hope to explain in the next few pages.
Dat Bill Gross allesbehalve een domme man is, bewijst hij in zijn Outlook Letter April 2012. Hij bekijkt het financiële landschap met arendsogen en doet dat met het historische besef dat goud door overheden als monetair en disciplinair middel is verwijderd. Terecht merkt hij op dat de geld- en kredietexpansie heeft geleid tot financiële repressie en dat zal volgens hem in de toekomst alleen maar toenemen.
In deze financiële, fiscale en monetaire omgeving is er voor beleggers sprake van louter slechte beleggingsmogelijkheden. Bill Gross ziet echter ook mogelijkheden dat er toch ook mogelijkheden bestaan om rendement te maken. Allesbehalve US Treasury bills (kortlopende Amerikaanse staatsobligaties) is het devies, want iedere houder daarvan levert vrijwillig 2 tot 3% van zijn vermogen in.
The term delevering implies a period of prior leverage, and leverage there has been. Whether you date it from the beginning of fractional reserve and central banking in the early 20th century, the debasement of gold in the 1930s, or the initiation of Bretton Woods and the coordinated dollar and gold standard that followed for nearly three decades after WWII, the trend towards financial leverage has been ever upward. The abandonment of gold and embracement of dollar based credit by Nixon in the early 1970s was certainly a leveraging landmark as was the deregulation of Glass-Steagall by a Democratic Clinton administration in the late 1990s, and elsewhere globally. And almost always, the private sector was more than willing to play the game, inventing new forms of credit, loosely known as derivatives, which avoided the concept of conservative reserve banking altogether. Although there were accidents along the way such as the S&L crisis, Continental Bank, LTCM, Mexico, Asia in the late 1990s, the Dot-coms, and ultimately global subprime ownership, financial institutions and market participants leaed that policymakers would support the system, and most individual participants, by extending credit, lowering interest rates, expanding deficits, and deregulating in order to keep economies ticking. Importantly, this combined fiscal and monetary leverage produced outsized retus that exceeded the ability of real economies to create wealth. Stocks for the Long Run was the almost universally accepted mantra, but it was really a period – for most of the last half century – of “Financial Assets for the Long Run” – and your housewas included by the way in that category of financial assets even though it was just a pile of sticks and stones. If it always went up in price and you could borrow against it, it was a financial asset. Securitization ruled supreme, if not subprime.
Goud noteert op het moment van schrijven een verlies van 0,55% op $1680,60 per troy ounce. Uitgedrukt in euro’s noteert goud een verlies van 0,27% op €1264,26 per troy ounce.
Zilver noteert op het moment van schrijven een verlies van 0,76% op $32,59 per troy ounce. Uitgedrukt in euro’s noteert zilver een verlies van 0,37% op €24,51 per troy ounce.
Gisteren boekten zowel goud als zilver forse winsten. De reden voor die prijsstijging was vooamelijk de speech van fed voorzitter Beanke, hij maakte duidelijk dat de Amerikaanse rentes voorlopig laag blijven staan. Hierdoor gaan beleggers op zoek naar andere middelen dan een spaarrekening om winst te maken over kapitaal. Goud en zilver profiteren hier blijkbaar erg van, aangezien de prijzen van beide edelmetalen ongeveer 1% omhoog schoten in de enkele minuten dat Beanke hier over sprak. Vrijwel alle markten reageerden overigens positief op de uitspraken van Beanke.
Vandaag deden goud en zilver het echter wat minder goed. De verliezen van vandaag lagen in de lijn van de inteationale beurzen die allemaal een kleine min noteerden door ietwat tegenvallende cijfers uit Amerika. Aan het begin van de dag leken de edelmetalen door te gaan met de opmars van gisteren en was goud slechts $4 verwijderd van de $1700 grens. Hiermee lagen de prijzen van goud en zilver ook boven hen 200-daagse gemiddelde, dit is het belangrijkste technische hulpmiddel voor beleggers. De sterker wordende dollar gooide echter roet in het eten waardoor de koersen weer omlaag gingen. Aangezien de dollar aan het einde van de dag zo’n 0,3% hoger noteerde dan de euro, zijn de verliezen uitgedrukt in euro’s kleiner vandaag.
Ten slotte wordt er in India nog steeds door juweliers gestaakt als protest tegen de verdubbeling van de importbelasting op edelmetalen. Hierdoor is de fysieke vraag van ’s werelds grootste goudconsument vele malen kleiner dan normaal.
Op de website van de St. Louis Fed worden veel interessante cijfers over de economie gepubliceerd, die een heel ander beeld schetsen van de ontwikkeling (of het gebrek ervan) van de Amerikaanse economie. Een voorbeeld daarvan is de verkoop van nieuwe gezinswoningen, een cijfer dat vanaf de absolute top uit 2007 al behoorlijk is gekelderd. Formeel gezien zijn we uit de recessie (een recessie wordt op onderstaande grafieken gemarkeerd met een grijze balk), maar de daling blijft zich even goed voortzetten. De laatste data van februari 2012 liet opnieuw een daling zien en kwam uit op een niveau van ongeveer 150.000 in die maand. Vergeleken met de drukste maanden van 2007, toen het aantal boven de 550.000 stond, spreken we al over een daling van pakweg 77%. Ten opzichte van het gemiddelde van de afgelopen dertig jaar staan we ook ongeveer de helft lager, wat duidelijk maakt dat de huidige crisis op de vastgoedmarkt dieper gaat dan de vorige crises, waaronder die van 1974 en 1980.
Gezien het koersverloop lijkt de bodem nog niet in zicht te zijn. Opvallend is dat onderstaande grafiek laat zien dat er na voorgaande crises meestal wel spoedig een herstel volgde, maar dat daar nu helemaal geen sprake van lijkt te zijn. De definitie van een recessie wordt daarmee ook steeds minder duidelijk. De data betreft slechts één categorie, namelijk die gezinswoningen. Hoe de ontwikkeling is bij appartementen en andere soorten woningen is niet in deze statistieken opgenomen. De voorraad van gezinswoningen groeide omgerekend van 5,7 naar 5,8 maanden aan verkoop.
Volgens de National Association of Home Builders (NAHB) zijn de slechte cijfers te verklaren door terughoudendheid van de banken bij het verstrekken van hypotheken en de de 'milde winter'. “We geloven in zekere zin dat de uitzonderlijk goede weersomstandigheden in december hebben geholpen om verkopen van januari en februari naar voren te halen. Dit verklaart deels de daling die we hebben gezien in januari en februari”, aldus David Crowe, hoofdeconoom bij NAHB. Zijn verhaal klinkt plausibel, maar als we vervolgens kijken naar de grafiek kunnen we er weinig soep van maken. De daling is juist zeer constant en van een gesuggereerde opleving in december was geen sprake.
In het noord-oosten van de VS ging het iets beter met de verkoop van nieuwe gezinswoningen, want daar werd maand-op-maand een toename van 14,3% gemeten en kwam het cijfer uit op een voor seizoensinvloeden aangepast jaarlijks aantal van 24.000. Dat was het hoogste niveau voor deze regio sinds april vorig jaar. Tegenover deze positieve uitschieter zijn er natuurlijk ook gebieden waar het juist veel slechter ging dan gemiddeld, maar die gegevens konden we zo snel niet vinden. De mediaan van de prijzen van nieuwe woningen kwam in februari uit op $233.700. Het aantal verkochte woningen is sinds de top veel harder gezakt dan de gemiddelde prijs, een fenomeen dat ook in ons land bekend is. Als we de twee grafieken van de St. Louis Fed onder elkaar zetten lijkt het erop dat de huizenprijzen nog wel wat verder kunnen zakken en dat er nog geen sprake is van een echt herstel.
Aantal nieuw verkochte gezinswoningen in de VS zakt naar dieptepunt (Bron: St. Louis Fed)
Gemiddelde huizenprijzen zijn minder hard gezakt (Bron: St. Louis Fed)
De huizenbubbel van 2000 tot en met 2006 is goed te zien op deze grafiek, we keren terug naar het gemiddelde (Bron: CoreLogic, The State of the Nation's Housing 2011)
Citigroup over Nederland Niet echt uit Nederlandse media, maar buitenlands nieuws over Nederland. Wat wij al lang en breed weten wordt nu voor het eerst door een grote buitenlandse financiële partij gezegd: Citigroup acht Nederland niet langer behoren tot de kelanden van Europa. Het Nederlandse huishoudboekje is te fragiel en onzeker om nog langer tot de ke gerekend te worden. Niet dat Nederland volgens Citigroup haar triple A zal verliezen, maar het moest gezegd worden. Of dit nu iets uitmaakt? Nee, maar het is wel een signaal dat de financiële markten de aandacht gaan vestigen op Nederland en dat kan uiteindelijk resulteren in een hogere rente.
De ietwat matte analyse van Citigroup's Jurgen Michels komt het kabinet goed uit omdat zij daarmee een argument in de schoot geworpen krijgt om de bezuinigingen ondanks alle electorale en Haagse beslommeringen door te drukken. Wie weet is de analyse van Citigroup een vriendendienst via oud minister van Financiën Onno Ruding die tevens oud Citigroup is. Willem Buiter is de andere connectie.
Citigroup Expels The Netherlands From Europe's “Core” (Zero Hedge)
Onze SNS-correspondent dacht er het zijn bij en en passant neemt hij de laatste EFSF/ESM ontwikkelingen mee..:
Jurgen Michels is Managing Director en Lead euro area economist en ECB watcher bij Citibank. Je zou zeggen dat hij gezien zijn drukke baan helemaal geen tijd heeft om bij de ECB in de bosjes op de loer te liggen. Het lijkt ons veel handiger om gewoon een webcam op te hangen maar wat weten wij er nou van?
Anyway, Jurgen heeft bepaald dat Nederland niet meer tot de harde ke van Europa behoort: Sjaal en jasje inleveren en tattoo laten verwijderen.
Bijgaand sturen we de link naar het artikel maar geven hier alvast de essentie: “While Dutch general govement debt remains much below the euro area average (66% of GDP in 2011 compared to 88% for the euro area as a whole) and the centre-right minority govement of PM Mark utte and Finance Minister Jan Kees de Jager has long been an advocate of strict fiscal rules in the euro area, the Netherlands no longer seems to satisfy all of our other requirements for Core membership.
The reliance of Dutch banks on Eurosystem liquidity has also multiplied since mid-2011, along with that of Italian, French and Spanish banks. While we do not expect the Netherlands to lose its AAA rating in the near-term we expect that at least S&P will put the rating on negative outlook and that spreads to Bunds will widen. ” Bijgaand de grafiek van de 10Y spread tussen Duitsland en Nederland.
Finland, bij monde van haar PM Jyrki Katainen, laat weten dat er een compromis mogelijk is om het Europese reddingsfonds groter te maken dan de 500Mrd die nu nog met een potloodje in de boeken staat. Omdat Finland samen met Duitsland optrok om het fonds niet groter te laten worden is het vermeldenswaardig, vooral ook omdat Der Spiegel dit weekend met een artikel is gekomen waaruit blijkt dat ook Merkel en Schäuble het nu wel zien zitten om EFSF en ESM tijdelijk naast elkaar te laten opereren. Als beide instellingen dan later tot één worden omgevormd dan is het niet meer dan logisch de portefeuilles bij elkaar op te tellen waardoor we in de buurt van de 750Mrd uitkomen. ————-
Mario Monte is bezorgd over besmetting vanuit Spanje. “Spain made decisive reforms of the labour market but it did not pay the same attention to public finances. This is causing us a big conce because their yields are rising and it wouldn't take much to recreate the contagion that would also involve us.” ————
Deze week verwachten we 7.5Mrd aan nieuw staatspapier waaronder ook Italiaanse BTPs. Er vervalt ca 13Mrd aan rente en aflossing dus zijn er centjes genoeg om deze snoepjes te kunnen kopen
Zuid-Europese griep De ziekteverschijnselen onder Zuid-Europese landen blijven aanhouden. Portugal heeft meer geld nodig, Spanje moet toch strenger bezuinigen om de staatsschuld financierbaar te houden en Italië doet nu opeens alsof zij het risico lopen besmet te raken door Spanje; alsof Italië zo veel betere kaarten heeft..
René Tissen kijkt alvast uit naar de grote schoonmaak. Een helaas; hij verwacht een ramp – ook al wil hij die liever voorkomen – waaa een grote schoonmaak kan beginnen. Daar kan ik me bij aansluiten; ook ik zie liever een preventieve oplossing dan een ramp, maar cynisch genoeg zie ik dat niet gebeuren. Tot die tijd is het wachten om de financiële zwijnenstal uit te mesten en schoon te maken..
Climax en daaa grote schoonmaak? (René Tissen; RTL-Z)
Griekenland Angela Merkel stelt dat het rampzalig zou zijn wanneer Griekenland uit de eurozone wordt gezet. De wereld zou zich gaan afvragen wie de volgende zou zijn. De ketting is zo sterk als de zwakste schakel wordt wel eens gesteld en Griekenland heeft zich ruimschoots gekwalificeerd als kandidaat voor de zwakste schakel. De ketting laten breken zou de eurozone verzwakken en daar zit wat in.
Merkel: Griekenland uit euro zou ramp zijn (RTL-Z)
Stompzinnig Voor een topman in het bedrijfsleven is het veel makkelijker om een fout toe te geven dan voor een politicus of bestuurder. Als een topman het woord stompzinnig als reflectie voor het eigen gedrag gebruikt dan kan je gerust stellen dat er sprake is van voortschrijdend inzicht. Nu de politiek nog..
Vodafone-topman: telecomsector was stompzinnig met chatheffing (FD)
In ander nieuws:
'Groter reddingsfonds zal markten kalmeren' (NU.nl)
MF Global: Jon Corzine gaf wel degelijk opdracht Een bommetje ontplofte via de openbaring van een intee memo van de assistent Treasurer (lees: penningmeester) van MF Global. Edit O'Brien schreef in een e-mail 3 dagen voor de fatale ondergang van MF Global ten aanzien van het illegaal doorsluizen van geld van klanten: “Per JC's direct intstructions”. Et voilà: wat iedereen in de markt al lang en breed weet, natuurlijk wist hij er vanaf. De automatische reflex in dit soort gevallen dat men er niets vanaf wist, gaat niet op. $1,6 miljard dollar verdwijnt niet zo maar.
Wat de gevolgen zijn, blijft gissen maar deze e-mail staat haaks op wat Corzine voor het Amerikaans congres verklaarde. Corzine's advocaten lieten weten dat er geen sprake is van meineed. Het commentaar van Zero Hedge vat die verdediging hilarisch samen:
(Quote via Bloomberg:) ..Corzine testified that he never intended a misuse of customer funds at MF Global, and that he doesn’t know where client funds went. “I did not instruct anyone to lend customer funds to anyone,” Corzine told lawmakers in December.
(ZH:) ..Steven Goldberg, a spokesman for Corzine, declined immediate comment. Oops. Of course, in Jonny's defense there was no perjury here. The truth was merely rehypothecated.
Full memo below. And for those who say it is not a smoking gun, read last paragraph on page 4 and first paragraph on page 5. It appears the administration has tued on “JC”..
Bij het bericht van Reuters over MF Global en de geopenbaarde e-mail lazen we dat JPMorgan MF Global om een garantie vroeg dat het geld dat JPMorgan zou krijgen niet het geld van klanten is. De cynische lezer weet dan genoeg: JPMorgan vraagt zoiets alleen als zij weten dat dit wel het geval is, en dat zwart op wit navragen om juridisch volledig ingedekt te zijn.
The $200 million transfer from a customer fund account to JPMorgan was made to cover a $175 million overdraft in one of MF Global's accounts at the bank in London, the memo said. The memo prepared by committee staff points out that segregated customer accounts like the one in question can contain funds that belong to the futures brokerage and can be used for transfers.
The memo says, however, that JPMorgan chief risk officer Barry Zubrow called Corzine directly to seek assurances that the funds being transferred belonged to MF Global and did not include customer funds. The bank followed up with a letter requesting written assurances that all MF Global transfers – “past, present and future” – complied with Commodity Futures Trading Commission rules about keeping customer money separate from the broker's own, the committee staff said.
Laurie Ferber, MF Global Holding's chief lawyer, balked at the request as being too broad and sought to narrow the written assurance to include only the October 28 transfer, the memo said. MF Global employees drafted several versions of the letter but the firm did not retu one to JPMorgan before it collapsed.
Lees verder: MF Global's Corzine faces new scrutiny on customer accounts (Reuters)
Interview Max Keiser met Lars Schall! “9-11 Insider Trading and Germany’s Elusive Gold Reserves”:
Grethcen Morgenson: Wall Street krijgt speciale spelregels Joualiste Gretchen Morgenson van de New York Times is één van de weinige Amerikaanse joualisten die nog haar huiswerk doet en niet selectief vergeet om kritisch te zijn over het financiële reilen en zeilen van Wall Street. Zij concludeert in een interview met Chris Martenson dat er voor Wall Street andere regels gelden dan voor gewone Amerikanen.
Gretchen Morgenson: Wall Street Really Does Enjoy a Different Set of Rules Than the Rest of Us (Chris Martenson)
Ook in Duitsland is er armoede Bron: Spiegel.
Onder de begeleiding van deze veelzeggende foto valt er in de inleidende alinea een wel heel aparte beschrijving te lezen van marktwerking:
They can retu them to stores or supermarkets for a few cents per bottle. But as the activity becomes more popular, competition among collectors has intensified.
Armlastigen die naar blikjes struinen zodat zij hun magere inkomsten aan kunnen vullen. Het zegt iets over de kwaliteit van de samenleving en haar economische organisatie.
Lees verder: Increasing Retus – Berlin's Poor Collect Bottles to Make Ends Meet (Spiegel)
Humor van het Von Mises instituut: “de zeven regels van bureuacratie”:
Hoard of 30,000 silver Roman coins discovered in Bath
One of the largest hoards of Roman coins discovered in Britain has been uncovered during an archaeological dig in Bath, experts have said. More than 30,000 silver coins have been found by archaeologists working at the site of a new city-centre hotel. The hoard, believed to date from the third-century, was unearthed about 450 feet from the historic Roman Baths. Experts believe the “treasure trove” is the fifth largest hoard ever discovered in Britain and the largest from a Roman settlement.
Kredietbeoordelaar Fitch kwam een paar dagen geleden met een opmerkelijk bericht, waarin ze schrijft dat de betalingsachterstanden op studentenleningen in de VS steeds groter worden. Bij 27% van alle uitstaande studentenleningen zou er al een achterstand zijn van 30 dagen. Met een totale uitstaande studieschuld in Amerika van meer dan $1 biljoen hebben we het dus over een bedrag van ongeveer $270 miljard. Fitch is van mening dat de betalingsachterstanden een risico beginnen te vormen voor beleggingsproducten die gebaseerd zijn op dergelijke leningen, zogeheten asset-backed securities (ABS).
Fitch wijst de hoge werkloosheid aan als de primaire oorzaak voor de wanbetaling. De betaalbaarheid van de schulden hangt niet zo zeer samen met de rente, want die is nog relatief laag, maar met het simpele gegeven dat veel studenten niet het inkomen hebben gekregen waarop ze gehoopt hadden na het behalen van hun diploma. De officiële werkloosheid in de leeftijdscategorie van 20 tot en met 24 jaar is volgens het Bureau of Labor Statistics 14%, maar andere cijfers laten zien dat er volgens de ruimere definitie van werkloosheid ongeveer 46% van de jongeren van 18 tot en met 24 jaar geen werk heeft, te weinig uren kan maken of werk beneden hun opleidingsniveau uitvoert.
De enorme studentenschuld is opgebouwd in de jaren van economische voorspoed, waarin studenten na het behalen van hun diploma een goede baan konden krijgen met een dito salaris. Die belofte gaat niet meer op, maar de schuld blijft altijd staan. Dat er nu al $270 miljard aan studentenleningen wordt getroffen door achterstallige betalingen belooft niet veel goeds. De Amerikaanse bevolking kan als geheel opdraaien voor deze potentiele financiële strop, want een groot deel van de studentenleningen is verstrekt met garanties van de overheid.
Gemiddelde schuld is $23.300, maar uitschieters naar boven zijn erg groot
Per student staat er gemiddeld een schuld van $23.300 open, maar dit gemiddelde geeft geen goed beeld van de feitelijke situatie. Zo ligt de mediaan, de middelste waaeming in volgorde van klein naar groot, 'slechts' op $12.800. De verdeling is dus bijzonder scheef, waarbij een kleine groep studenten veel meer schuld open heeft staan dan die gemiddelde $23.300. Zo blijkt 10% van de studenten met een studieschuld voor meer dan $54.000 in het rood te staan. Een aantal studenten (3,1% van het totaal), staat met zes cijfers in het rood (+ $100.000). Nog eens 0,45% (omgerekend 167.000 studenten), heeft zelfs een schuld van meer dan $200.000 opgestapeld gedurende de studententijd.
Omdat studenten in de VS het terugbetalen van de schuld kunnen uitstellen tot na het behalen van het diploma kunnen de werkelijke problemen in de toekomst nog veel groter worden. Veel studenten die nu nog aan het studeren zijn kunnen niet worden gerekend tot de groep van wanbetalers, terwijl het van een aantal van hen wel duidelijk is dat ze niet het geld hebben om de schulden af te betalen. De werkelijke omvang van de betalingsproblemen kan dus nog wel eens veel groter zijn dan van 'normaal' consumentenkrediet bij banken en creditcardmaatschappijen. Dit verklaart ook het grotere aantal wanbetalingen in de leeftijdscategorie van 30-39 dan in de categorie onder de 30 jaar.
In totaal wordt 47% van de studentenleningen niet terugbetaald, deels voor studenten die pas later in de toekomst gaan beginnen met het terugbetalen van de schuld en deels voor afgestudeerden die simpelweg het geld niet bij elkaar kunnen krijgen om de maandelijkse aflossing te kunnen voldoen. Bij 17,6% van de studenten bleef de studieschuld gelijk van het tweede tot het derde kwartaal van 2011, bij 29,1% groeide de studieschuld door het aannemen van nieuwe leningen of het opstapelen van rentelasten. In totaal zijn er ongeveer 37 miljoen Amerikanen die gebruik maken van studentenleningen, bijna 10% van de totale bevolking van het land.
Landelijk probleem
De studieschuld van de jongere Amerikanen vormt een probleem voor jong en oud, want alle schulden die niet betaald worden en die in de toekomst als verbeurd moeten worden verklaard komen op het bordje van de belastingbetaler te liggen. Ook hangt de studieschuld als een molensteen om jongeren heen, want met tienduizenden dollars aan schuld en een gebrek aan goed inkomen is het erg moeilijk om een huis te bekostigen en om de consumptieve cultuur voort te zetten. Op een dag zullen de studenten die boven hun stand hebben geleefd het financieel gezien rustiger aan moeten doen, met als gevolg een dalende consumptie die de economie kan vertragen.
Aantal personen in elke leeftijdscategorie met studentenschuld
Betalingsproblemen bij studentenschuld naar leeftijdscategorie
Omvang studieschuld in segmenten
In het blauw de studentenschuld waarop betalingsachterstand is geconstateerd
Niemand mag denken dat “vanwege de bereidwilligheid [tot monetaire stimulering] (van centrale banken), er geen [meer] crisis is,” vertelde Jean Claude Trichet op een conferentie in Washington op zaterdag. Dat moet een “collectief en collegiaal bericht van zijn van centrale banken”.
Jean-Claude Trichet stelt onomwonden dat de crisis bij lange na niet over is, en dat centrale bankiers wereldwijd die boodschap samen en in alle collegialiteit moeten verkondigen. Dat zet te denken. Immers, zegt Jean-Claude Trichet hiermee dat sommige centrale bankiers hun hoofd in het zand steken door te doen alsof er vooruitgang is geboekt? En zegt Jean-Claude Trichet dat er momenteel een gebrek aan collegialiteit bestaat onder centrale bankiers? Trichet sprak deze woorden in Washington.
Niemand zou verwachten dat zo lang na Lehman we nog steeds de uitbreiding van de omvang van onze balansen zouden hebben.” De Franse bankier, die na acht jaar aftrad als ECB-president in oktober, zei dat de stap van zijn Italiaanse opvolger, Mario Draghi om Europese banken goedkope, drie-jarige leningen aan te bieden “volledig gelegitimeerd” zijn.
Draghi begon met het aanbieden van deze [nood]leningen in december uit vrees dat een financiële instelling zou instorten als gevolg van het opdrogen van financiering. “Wat er onlangs is gebeurd in Europa is, uiteraard, zeer aanzienlijk,” zei Trichet. “De stap die is genomen is naar mijn mening volledig gerechtvaardigd. We hadden te maken met een zeer, zeer estige en onmiddellijke bedreiging.”
Trichet staat volledig achter Draghi en het beleid van de LTROs waarmee een systeemimplosie voorkomen werd. Trichet lijkt met deze verwijzing naar de fragiliteit in Europa te erkennen dat het financiële stelsel insolvabel is. Immers, het was pure noodzaak.
Welbespraakt is Trichet nog altijd want zo wonderschoon komt een opgestoken vingertje zelden uit de mond rollen: “wij in Europa hebben misschien problemen, maar wij zijn zeker niet de enige!”, zegt hij met zoveel woorden (zie de vetgedrukte zin..):
In een breed opgezette toespraak, zei Trichet dat de wereldeconomie de laatste vier decennia een grote structurele aanpassingen heeft ondergaan.
“Wat mij betreft [zitten] we nog steeds in een crisis”, zei Trichet. “Het is niet alleen het voorrecht van Europa om nog steeds in een crisis te verkeren”. Al 35 jaar beginnend met Latijns-Amerika en Azië, bevindt de wereldwijde economie zich in een periode van structurele aanpassingen met de grote westerse economieën op dit moment in de focus, zo vertelde hij.
Toen crises uitbraken in Latijns-Amerika en Azië in de jaren '80 en '90 [van de vorige eeuw], luidde de consensus dat het westen beschermd werd vanwege de zegeningen van het als eerst geïndustrialiseerd zijn, zei Trichet, die de centrale bank van Frankrijk leidde voordat hij verhuisde naar de ECB.
Opmerkelijk zijn de uitspraken over het verloop van het inteationale monetaire stelsel sinds de ontkoppeling van de dollar van goud. Sinds die ontkoppeling zijn economische structuren volop in verandering, maar gaan deze veranderingen gepaard met crisis na crisis. En terwijl het lange tijd uitgesloten leek dat westerse geïndustraliseerde economieën hiervan uitgezonderd waren, is nu het tegendeel bewezen: de focus van de crisis ligt op westerse economieën.
De meest opmerkelijke uitspraak in het verslag van de Telegraph over de toespraak van Trichet was echter het onderstaande:
Trichet poneerde ook [een stelling] dat een mix van globalisering en onmiddellijke overdracht van informatie aan beleggers dat door inteet wordt mogelijk wel eens een permanente verandering in het financiële systeem teweeg kan hebben gebracht. Zonder het te definiëren, suggereerde de heer Trichet dat dit misschien een nieuwevan“tail risk” vormt voor beleidsmakers.
“Dat is iets dat iets te doen heeft met “gedrags-besmetting” (“behavioral contagion”) die niet wordt “gevangen” in traditionele modellen”.
In een bezoek aan de universiteit van Harvard eerder deze week, drong de heer Trichet erop aan dat hij geen enkele spijt heeft ten aanzien van het beleid van de ECB onder zijn leiding: “Ik heb nergens spijt van”. De ECB heeft veel kritiek gekregen voor de renteverhoging van april [2011]. Die verhoging is inmiddels teruggedraaid.
De laatste alinea nemen we ter kennisgeving aan en dat geldt ook voor het overgrote deel van het bericht. Maar dat doen we zeker niet met de ene laatste alinea vanwege het ultiem saillante karakter van Trichet's woorden “behavioral contagion”: waarschuwt Jean-Claude Trichet voor hyperinflatie?
De reden voor deze vraag heeft betrekking op één facet van een hyperinflatie. Dat facet draait om de oncontroleerbare paniek die onder de bevolking uitbreekt en die hen ertoe beweegt om hun spaargeld en andere beleggingen om te zetten naar hetgeen dat in hun perceptie veilig is. Indien particulieren en beleggers massaal met “één klik op de muis” hun beleggingspositie afsluiten en/of hun geld overboeken naar een andere beleggingscategorie – lees: uit staatsobligaties, in “cash” en vervolgens in fysieke goederen en producten (waaronder edelmetaal) – dan staan “beleidsmakers” waaronder centrale bankiers machteloos. Tegen die beweging is simpelweg niets opgewassen.
Dat een dergelijke massapsychologie van blinde paniek kan uitbreken heeft echter niets te maken met de komst van het inteet maar alles met het fragiele karakter van het financiële stelsel. Het inteet zou in die zin een noviteit kunnen toevoegen die van grote invloed kan zijn op de snelheid waarmee en de schaal waarop paniek zich (wereldwijd) verspreidt.
Toen in Weimar hyperinflatie uitbrak, was daaraan voorafgaand de overheidsbegroting al lang en breed uit het lood geslagen en printte de Duitse centrale bank erop los. De bevolking wilde die toenemende geldontwaarding een stap voor zijn, en zoals het spreekwoord luidt, zodra één schaap over de dam is volgen er meer, ontstond er een massavlucht in “Sachwerte”: een vlucht naar fysieke goederen en producten. De beweging en de exploderende omloopsnelheid van geld die de massa daarmee teweegbrengt zal tegenwoordig niet opeens anders zijn. Echter, het inteet zou deze “behavioral contagion” – zoals kranten dergelijk nieuws vroeger verspreidden – een stuk sneller kunnen laten verlopen.
Of Jean-Claude Trichet dit heeft bedoeld? Hij wijst op een risico waarmee nauwelijks rekening wordt gehouden. Het is geen onderdeel van traditionele modellen. Bovendien kan hij moeilijk het begrip hyperinflatie in de mond nemen terwijl hij – als oud-president van de ECB – het over actuele problemen heeft. Als hij het gevaaar op hyperinflatie heeft willen beschrijven met de term “behavioral contagion”, dan is hij wat ons betreft met vlag en wimpel geslaagd in zijn opzet.
Het verhogen van de kapitaalreserve kan op twee manieren: ofwel door de reserves zelf te vergroten ofwel door het totale uitstaande vermogen terug te brengen. Dat laatste kan bereikt worden door bepaalde bezittingen van de hand te doen of terug te brengen tot kleinere proporties. Een bank kan bijvoorbeeld de geldkraan voor bedrijven en consumenten terugdraaien, maar iedereen zal begrijpen dat dit problemen oplevert zodra alle banken tegelijk hun kapitaalreserve gaan opschroeven. In dat geval is er minder geld beschikbaar (krimpende M3) in de economie, hebben bedrijven en burgers meer moeite om hun openstaande leningen af te betalen en belanden we zo in een nieuwe crisis. Daarom krijgen banken twee jaar de tijd om hun kapitaalreserve geleidelijk op te schroeven tot 7%, waarvoor ze effectief ongeveer $900 miljard aan vermogen van hun balansen af moeten bouwen. Daaaast wordt er van banken verwacht dat ze hun operationele kosten terugbrengen, bijvoorbeeld door personeel te ontslaan en investeringen in bepaalde afdelingen stop te zetten die niet horen bij hun keactiviteiten.
'Snijden in bedrijfsacitiviteiten'
Volgens analist Huw van Steenis van Morgan Stanley, de bank die deze informatie onlangs in een rapport naar buiten bracht, is dit echt “het moment voor investeringsbanken om beslissingen te nemen”. Volgens hem onderschat de markt de mate waarin banken hun portfolio van activiteiten zullen rationaliseren als gevolg van de hogere kapitaalseisen.
In het rapport valt te lezen dat investeringsbanken al 7% van hun leencapaciteit hebben teruggetrokken en dat er in de komende twee jaar nog meer gesneden zal worden in de kredietverstrekking. Als gevolg van nieuwe wetgeving en de schuldencrisis in de Eurozone zijn veel banken in de afgelopen zes maanden al begonnen met kostenreducties, door personeel te ontslaan en bepaalde activiteiten af te stoten of te verkleinen, zo schrijft CNBC. Een voorbeeld is de Royal Bank of Scotland, een bank die al voor £70 miljard aan bezittingen heeft afgebouwd binnen haar investeringsbank, bijvoorbeeld op het gebied van aandelen- en valutabeleggingen. De Zwitserse bank UBS heeft wat vermogen afgebouwd in het segment van vastrenderende beleggingen (zoals obligaties) en in haar eigen beleggingsportefeuille.
Volgens Ted Moynihan, werkzaam bij Oliver Wyman, zal de hogere kapitaaleis ervoor zorgen dat ongeveer 15% van alle financiële bezittingen van eigenaar zal wisselen. “Het is als een stoelendans, banken moeten nu beslissen welke activiteiten ze gaan afbouwen en welke ze beter kunnen houden vanwege een sterke concurrentiepositie”, aldus Moynihan.
Winstgevendheid
Volgens analist Huw van Steenis van Morgan Stanley kan het terugschalen van de bankbalans helpen om het rendement op het vermogen te vergroten naar 12 tot 14 procent, tegenover ongeveer 8% in het recente verleden. Deze verwachting baseert de analist op de aanname dat de opbrengsten van banken hun laagste punt hebben bereikt en vanaf nu jaarlijks met 5 tot 10 procent zullen stijgen. Deze verwachting wordt overigens niet gedeeld door andere analisten en door de mensen met een hoge positie bij verschillende banken. “De bankensector zal dit jaar en ook volgend jaar niet in staat zijn om een rendement op vermogen van meer dan 11 of 12 procent te halen”, aldus de directeur van een grote, maar niet nader genoemde, Europese bank.
Volgens JP Morgan zal de strengere regulering op financiële markten en de hoge personeelskosten het gemiddelde rendement op het vermogen van banken omlaag brengen, tot 6,8% volgend jaar.
Het komt niet vaak voor dat een verhaal over een vervalste goudbaar naar buiten komt. De vorige keer dat het grootschalig werd opgepakt was in 2010, toen er in Duitsland een 500 gram goudbaartje van Heraeus werd onderschept door een goudhandelaar. Dit baartje, dat afkomstig was van een niet nader genoemde bank, bleek van binnen ook vol te zitten met tungsten. Dit materiaal, ook wel wolfraam genoemd, is bijzonder hard en is zeer moeilijk te bewerken door de hoge smelttemperatuur. Maar omdat tungsten een bijna identieke dichtheid heeft als goud kan het materiaal worden gebruikt door vervalsers om gouden baren te 'bewerken'. Doordat goud heel erg zacht is kan een baartje door experts nauwkeurig vervalst worden, ook zonder zichtbare schade aan het oppervlak toe te brengen.
De vervalsers gingen ook dit keer zeer geraffineerd te werk. De goudbaar die nu is gevonden in het Verenigd Koninkrijk, een 1 kilo exemplaar van Metalor, bleek van de buitenkant niet te onderscheiden van een 'echt' exemplaar. De baar was 2 gram lichter dan normaal, maar werd met een oppervlakkige test op zuiverheid beoordeeld als zijnde 99,98% puur goud. Toen de baar doormidden werd gehakt werden de vijf tungsten staafjes zichtbaar, die als opvulling dienden voor goud dat eruit is geboord. Volgens de goudhandelaar die deze baar in handen kreeg is het gehalte aan tungsten ongeveer 30 tot 40 procent, waardoor deze nepper bij de goudsmelterij maar de helft zal opleveren van de ongeveer €41.000 die vandaag de dag moet worden neergeteld voor 1 kilo puur 99,99% goud.
De kwaliteit van de vervalsing was opmerkelijk goed, want de baar was vrijwel gelijk aan het oorspronkelijke gewicht en was op het oog en gehoor ook vrijwel niet te onderscheiden van een bonafide goudbaar van 1 kilo. Het is te verwachten dat dit soort vervalsingen op een grotere schaal worden uitgevoerd en dat er dus meer van dit soort baartjes circuleren in de wereld. Maar omdat het grootste gedeelte van het goud jarenlang ligt opgeslagen in kluizen en niet van zijn plek komt kan een vervalst exemplaar heel lang blijven circuleren tussen de echte baren.
We vragen ons af hoe het gesteld is met de echtheid van de goudbaren die liggen opgeslagen bij centrale banken en bij goudfondsen als het GLD. Hopelijk zijn al deze baren wel 100% echt goud, maar aangezien er geen grondige inspecties worden uitgevoerd op dit goud zullen wij daar als gewone burgers niet snel achter komen.
Romeinse denarius
Het 'knoeien' met goud en zilver is zeker niet nieuw, want door de monetaire geschiedenis heen zijn er al verschillende geldsystemen geweest waar het goud of zilver langzaam maar zeker uit de munten werd gehaald en werd vervangen voor een ander metaal. Door de jaren heen werden onze guldens en rijksdaalders ook met steeds minder zilver geslagen en sinds 1967 zit er helemaal geen zilver meer in ons muntgeld.
In het Romeinse rijk werden tekorten van de overheid ook gefinancierd door te knoeien met het geld, door het percentage zilver in de Romeinse denarius steeds wat terug te schroeven kon er met hetzelfde zilver steeds meer geld in omloop worden gebracht om de verzorgingsstaat en de oorlogsvoering te bekostigen.
Zilvergehalte Romeinse denarius werd door de jaren heen steeds lager om oorlogsvoering en verzorgingsstaat te bekostigen
In 2010 werd ook al eens een vervalste goudbaar ontdekt. Door de gestegen goudprijs wordt er meer goud verhandeld en komen vervalsingen aan het licht.
Met geluidsgolven kan elke vervalste goudbaar worden onderschept
Goud noteerde vrijdag een winst van 1,09% op $1662,80 per troy ounce. Uitgedrukt in euro’s noteert goud een van 0,51% op €1248,63 per troy ounce.
Zilver noteerde vrijdag een winst van 2,06% op $32,24 per troy ounce. Uitgedrukt in euro’s noteert zilver een winst van 1,49% op €23,93 per troy ounce.
Zowel goud als zilver noteerden vrijdag een solide plus. Over de afgelopen week gezien noteert goud een winst van 0,4%, terwijl zilver het moet stellen met een verlies van ongeveer 1%. Met de winst van vrijdag is goud van het laagste punt in 9 weken tijd af, op dit niveau stond het edelmetaal donderdag nog.
De inteationale beurzen lieten vrijdag weinig bewegingen zien en noteerden dan ook een kleine min of plus. Momenteel gedragen goud en zilver zich over het algemeen als risicovolle beleggingen zoals aandelen. Vrijdag was dit niet helemaal het geval. De meest waarschijnlijke reden dat beide edelmetalen, en vrijwel alle grondstoffen, vrijdag een prijsverhoging zagen is de hogere olieprijs. De prijs van ruwe olie steeg vrijdag zo’n 1,5% doordat er zorgen ontstonden over het aanbod nadat bekend werd dat de olie-export uit Iran de afgelopen weken met 14% gedaald is. De prijs van edelmetalen en die van olie zijn sterk met elkaar gecorreleerd. Het feit dat een stijgende olieprijs gelijk staat aan toenemende onzekerheid in de wereld is hier de vooaamste reden voor.
De euro won vrijdag ongeveer 0,5% tegenover de dollar. Een zwakkere dollar is ook gunstig voor de goud en zilverprijs, uitgedrukt in euro’s zijn de winsten voor beide edelmetalen juist kleiner.
Ten slotte zijn de voorruitzichten voor de goudprijs van komende week zeer gemengd. Dit blijkt uit de wekelijkse rondvraag van Kitco onder experts op de goud en –zilvermarkt. Van de 24 respondenten zien 11 de prijs van goud stijgen, 8 zien een daling en 5 zien de goudprijs ongewijzigd volgende week. De respondenten die de goudprijs omhoog zien gaan vinden vooral dat goud “oversold” is de afgelopen dagen. Het zwakke technische support voor het edelmetaal is de reden dat een aantal de prijs juist omlaag ziet gaan.
Beleggers die blootstelling willen hebben aan de goudprijs hebben verschillende opties tot hun beschikking. Ze kunnen simpelweg gouden munten en baren kopen, maar hebben daaaast ook de mogelijkheid om op de beurs geld te investeren. Bijvoorbeeld in grondstoffenfondsen die als enige bezit een grote stapel metaal hebben liggen (de zogeheten ETF's zoals het GLD en SLV) of in aandelen van mijnbouwbedrijven en exploratiebedrijven. Die laatste categorie wordt als meer speculatief gezien, omdat de prestaties van een mijnbouwaandeel veel meer afhankelijk zijn van de kwaliteit en de productie van het bedrijf zelf. Valt dat tegen, dan kan zo'n aandeel sterk achterblijven bij de prijzen van het onderliggende metaal of kan een dergelijk aandeel zelfs minder waard worden. Aan de andere kant wordt gesuggereerd dat mijnbouwaandelen meer rendement kunnen opleveren dan het goud of zilver zelf, omdat een mijnbouwbedrijf veel meer kan profiteren van de stijgende winstmarges en de winsten kan uitkeren aan haar aandeelhouders. Stijgt de goudprijs, dan stroomt er doorgaans meer speculatief geld richting de mijnbouwaandelen.
Totnogtoe is er weinig enthousiasme in de wereld van mijnbouwaandelen, want de koersen bleven sinds de beurscrash van 2008 nog ver achter bij die van het goud en zilver zelf. Uit een onderzoek van Lipper blijkt dat de belangstelling voor goudmijnaandelen in de VS verder afgenomen is. De netto uitstroom van vermogen bij goudmijnaandelen als Barrick Gold Corp (ABX.TO), Newmont Mining Corp (NEM.N) en fondsen die beleggen in diverse mijnbouwaandelen lijkt nog steeds niet te stoppen. Tom Roseen, senior analist bij Lipper, zegt nog niet eerder een dergelijk consistente uitstroom van vermogen gezien te hebben bij de mijnbouwaandelen. De trend dat de goudmijnaandelen achterblijven op de spotprijs van het fysieke metaal is al jaren gaande, maar lijkt de laatste maanden te zijn versterkt.
Geld stroom (gedeeltelijk) richting fysiek goud en zilver
Tegelijkertijd zagen de analisten van Lipper een tegenovergestelde trend bij de fondsen die direct in fysiek goud en zilver beleggen, de zogeheten ETF's. Ook is er meer belangstelling voor futurescontracten op de termijnmarkt, waar ook levering van fysiek goud of zilver mogelijk is. In de periode van november vorig jaar tot en met halverwege maart dit jaar stroomde er $3,75 miljard richting de fondsen die rechtstreeks in fysiek goud, zilver of andere metalen beleggen. Tegelijkertijd werd er ongeveer $850 miljoen weggehaald bij de beleggingsfondsen die voor een groot deel in mijnbouwaandelen en exploratiebedrijven beleggen.
Deze kapitaalstromen weerspiegelen de prestaties van de twee categorieën. Over de afgelopen twaalf maanden verloren de fondsen die beleggen in mijnbouwaandelen gemiddeld 12,1% van hun vermogen, terwijl de mijnaandelen een kleine koerswinst van 6,8% wisten te noteren. Nog steeds een matige prestatie, gezien het feit dat de spotprijs van fysiek goud over de afgelopen twaalf maanden met 19% wist te stijgen en de Dow Jones index over diezelfde periode een koersstijging van 10% neerzette.
Volatiliteit
De goudprijs heeft een wilde rit achter de rug, nadat het in september vorig jaar een nieuw record van meer dan $1.900 had aangetikt. De correctie die vervolgens in gang werd gezet wist het gele metaal terug te brengen tot een prijs van $1.522 in december. Begin dit jaar begon de koers weer rap te stijgen, totdat bijna de $1.800 werd aangetikt. Inmiddels is goud weer wat gezakt tot een koers van $1.660. De sterke volatiliteit zal nog wel blijven aanhouden als we experts als Eric Sprott, Rick Rule en vele anderen mogen geloven. Een waarschuwing voor iedereen die van plan is om met geleend geld te beleggen in het metaal…
Gedurende de laatste twaalf maanden stonden vrijwel alle mijnbouwaandelen onder water. Volgens onderzoek van Lipper gaven de fondsen die beleggen in de mijnbouwsector het afgelopen jaar de slechtste rendementen van alle 25 specifieke categorieën waarin beleggingsfondsen actief zijn. De mijnbouwaandelen deden het met een winst van 6,8% beter dan het gemiddelde (3,7%), maar veel slechter dan sectoren als 'consumer services' en 'gezondheid en biotechnologie'. Deze twee groepen haalden beide een koerswinst van ongeveer 18% over de laatste twaalf maanden.
Goudmijnaandelen blijven ver achter bij de spotprijs van het metaal zelf (Bron: Reuters)
Populariteit ETF's drukt koersen mijnbouwaandelen
Sinds 2006 hebben de verschillende ETF's in goud een grote vlucht genomen, met als gevolg dat er geld werd onttrokken aan de mijnbouwaandelen. De koerswinst verhoudingen van de mijnbouwaandelen zijn sindsdien ook aanmerkelijke lager geworden. Door de betere prestatie van fysiek goud ten opzichte van de aandelen van mijnbouwbedrijven die goud opgraven kiezen veel beleggers voor fondsen die direct in fysiek metaal beleggen. Niet alleen het rendement was over de afgelopen jaren veel beter, ook worden de ETF's als minder risicovol beschouwd dan mijnbouwaandelen. Voor veel beleggers is het dus een eenvoudige keuze.
Volgens analist Tom Kendall van Credit Suisse kunnen mijnbouwaandelen de beleggers moeilijk overtuigen, omdat er weinig overtuigende redenen zijn om deze te verkiezen boven de onderliggende waarde, het edelmetaal zelf. ''Als je als mijnbouwbedrijf een gevecht moet leveren om de kosten onder controle te houden en de investeerders denken dat er toenemende politieke of operationele risico's op de loer liggen in het gebied waar het mijnbouwbedrijf opereert, dan voert je een strijd tegen de bult op''. De waardering van goudmijnaandelen, die vroeger nog een premium wisten aan te trekken, is gezakt tot het laagste niveau in tien jaar tijd en zakt nu zelfs onder het gemiddelde van alle mijnbouwaandelen.
Enorme instroom aan vermogen in goud ETF's (Bron: Reuters)
Wereldwijd hebben mijnbouwaandelen momenteel een gemiddelde koerswinst verhouding van 10,5, lager dan het gemiddelde van alle aandelen wereldwijd, want dat is ongeveer 12 volgens de Thomson Reuters Datastream. Ter vergelijking: in 2006 waren de mijnbouwaandelen op hun hoogtepunt, toen de koerswinst verhoudingen tussen de 30 en 35 lagen en meer dan dubbel zo hoog waren als het wereldwijde gemiddelde van alle aandelen in die tijd.
Tom Kendall is van mening dat de goudmijnaandelen inmiddels ondergewaardeerd zijn, maar hij vraagt zich wel af hoeveel de koersen nog kunnen herstellen. ''Ik verwacht dat er nog steeds veel investeerders zijn die verwachten dat de waardering van de mijnbouwaandelen zal verbeteren, maar ik denk niet dat er veel zijn die verwachten dat de waardering weer terug komt op het niveau wat het eerder geweest is.''
Waardering goudmijnaandelen blijft achter bij gemiddelde van alle aandelen (Bron: Reuters)
AFM richt zich op malafide boekhoudkunders Bonafide boekhouders hoeven nergens voor te vrezen, maar malafide boekhouders zullen zich daarentegen zorgen moeten maken: de AFM gaat individuele malafide boekhouders en hun kantoren strenger aanpakken. De accountants van Est & Young moeten zich voor de tuchtrechter verantwoorden voor de handtekening onder het jaarverslag van het failliete DSB. Zelf sturen zij aan op een zitting achter gesloten deuren, zo valt in het FD te lezen:
‘Wij zijn van mening dat onze accountant de controle goed heeft gedaan. Wij willen dat de Accountantskamer in alle rust tot een zorgvuldige conclusie kan komen, zonder dat onze accountant in de media al is veroordeeld’, zegt een woordvoerder van Est & Young.
In het FD dient Marcel Pheijffer, hoogleraar accountancy aan de Nyenrode universiteit de accountants van repliek en wijst op het publieke belang van een openbare zitting: er zijn nogal wat beleggers met DSB het schip in gegaan. Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar niemand zit te wachten op een doofpot.
Zelf willen er ook nog even aan toevoegen dat media accountants niet veroordelen; dat doen rechters. Dat accountants wel aandacht willen als alles goed gaat, maar de geslotenheid opzoeken als zij fouten hebben gemaakt is begrijpelijk, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Media berichten over financiële malversaties en dus ook over accountants die onhoudbare accountantsverklaringen hebben afgegeven. Bovendien is de rol van accountants er één van de kleine lettertjes, maar dat zijn zo'n beetje de belangrijkste lettertjes: kunt u gepubliceerde cijfers vertrouwen? Dat media en ook wij bij herhaling onze twijfels uiten bij de kwaliteit van het accountantswerk dat heeft een reden.. in het verleden behaalde resultaten bieden (g)een garantie voor de toekomst. De “g” staat uiteraard niet voor niets tussen haakjes.
Europa, transactietaks en verleidingen Nu er in Nederland geld aangemerkt moet worden dat overbodig wordt uitgegeven komt Europa met een saillant voorstel voor het 'Catshuis'. Het is min of meer een Europese reactie op de Nederlandse weerstand tegen het invoeren van een transactietaks: met het te ontvangen belastinggeld kan Nederland de Europese afdracht halveren. Die bedraagt naar verluid €6 miljard.
Dat is nog eens een fiscale stimuleringsmaatregel: Europa gaat een belasting heffen, waardoor Nederland minder geld hoeft af te dragen. Nederland hoeft alleen maar ja te zeggen en dan hoeven we €3 miljard minder bij elkaar te sprokkelen aan overbodige uitgaven. Politici, of ze uit Nederland komen of uit Europa, 't is één pot nat. Effectief worden de kosten van lagere bezuinigingen en een verhoogde belastingdruk afgewenteld op de finale eindgebruiker en dat bent u per definitie altijd. Of de Nederlandse politiek de verleiding kan weerstaan moet blijken. Wat ons betreft maakt dat de noodzaak om te bezuinigen niet minder groot: we verkopen veel te veel toekomstige belastinginkomsten.
‘Transactietaks halveert Nederlandse afdracht EU’ (FD)
Firewall Smoke en mirrors: het gegoochel met cijfers voor het Europese noodfonds gaat maar door. Het is allemaal fictief want de honderden miljarden die het noodfonds “rijk” is, zijn garanties en geen harde euro's op een bankrekening. Men kan het noodfonds verhogen wat men wil maar dat geld kan alleen tevoorschijn komen als een contant gemaakte toekomstige financiële verplichting: meer schulden.
EU-voorstel schetst opties om eurozone-firewall te vergroten (RTL-Z)
Draghi over Griekenland ECB-president Mario Draghi legt het de Grieken nog eens uit: u leeft op een te grote voet en u moet een stap terug doen. Een opmerkelijke quote volgt aan het einde van het bericht. Na de korte inleidende tekst omtrent de context van de opmerking stelt Mario Draghi dat het te vroeg is voor eurobonds:
Landen moeten eerst het vertrouwen in de fiscale integriteit opbouwen en daarom is het nieuwe begrotingspact op basis van de gemeenschappelijke regels van de eurozone de juiste optie. “Het is daarom te vroeg voor eurobonds”, aldus Draghi.
Het woordje “goudgedekt” ontbreekt in de zin over eurobonds. Dat is vooralsnog voor insiders.
Draghi: Griekenland moet hervormingen implementeren (RTL-Z)
Voortschrijdend inzicht of collectief zelfbedrog? Soms zakt je broek ervan af. De voormalig president-commissaris van Vestia, Jan Remmerswaal, heeft geen enkele spijt van het salaris voor Erik Staal bij Vestia. Normaliter ben ik tegen elke vorm van salarisplafonds en dat is een principieel punt, maar in een kapot gecentraliseerde planeconomie zijn de salarissen van topbestuurders in het publieke domein niets minder dan een vorm van bij elkaar gegraaide zelfverrijking. Leest u de salarisvoorwaarden van Erik Staal er maar op na. Het is compleet losgeslagen van de werkelijkheid. Een maandsalaris van Fl. 45.000 gulden?? Misschien wordt het tijd voor Nederland om vrijwillig en uit eigen beweging een trojka uit te nodigen die bepaalt waar er bezuinigd kan worden, want met deze mentaliteit gaan we gegarandeerd failliet.
Grondstoffencomplex In het verleden heb ik hier al vaker op gewezen: grondstoffenmarkten zijn van papier. De termijnmarkten zijn een Walhalla voor speculatief geld en verliezen hun functie voor de industrie en dat kan niet zonder consequenties blijven. De financiële winsten die er te behalen zijn, zijn een afgeleide van te veel papier en dat gaat een keer fout. Anders gezegd: “Buyer beware”..
Welnu, een wetenschappelijk onderzoek van de medewerkers van de United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD) wijst uit dat sinds 2007-2008 de fundamentals er steeds minder toe doen. Het grondstoffencomplex wordt evenals aandelenmarkten (en haar afgeleiden zoals optiemarkten) geteisterd door een plaag bestaande uit High Frequency Trading algoritmes. Die zijn in staat om financiële markten te leviteren. Markten waar de fundamentals er niet toe doen zijn disfunctioneel. Nogmaals: buyer beware.
HFT Has Disconnected Commodities From Fundamentals (Zero Hedge)
Nu we het toch over grondstoffen hebben; Zero Hedge kwam met een aantal grafieken ten aanzien van gas en de grafiek is op zijn minst opmerkelijk. Energie-substitutie – in plaats van olie gas gaan gebruiken – is er kennelijk niet bij? Voor de begeleidende analyse en andere grafieken:
Olieprijs Er is iets gaande op de oliemarkt waar niemand zijn vinger op weet te leggen. Ik heb vermoedens, maar ik kan het niet substantiveren. Mijn vermoeden is dat de fysiek goudmarkt aan het opdrogen is en dat verdient een toelichting. Vanaf 1971 – nadat Richard Nixon het goudloket sloot – wordt olie niet langer direct afgerekend in goud. Althans dat is de conventionele lezing. Achter de schermen werkt het zeer vermoedelijk een heel stuk anders. De papiermarkt voor goud is namelijk het directe gevolg dat olie heimelijk nog steeds afgerekend wordt met goud. Niet door ieder olie-exporterend land, maar wel de belangrijkste (dit is eveneens niet “hard” te maken maar het zou om Saoedi Arabië moeten gaan..). De in dollars afgerekende olie wordt gedeeltelijk belegd in papiergoud dat beetje bij beetje fysiek geleverd wordt. Anders gezegd, olie biedt op goud via de papieren markten. Zodoende heeft het westen altijd toegang gehad tot goedkope olie en heeft het belangrijkste olie-exporterende land hun olie alsnog in goud afgerekend.
De aanleiding voor het uiten van deze vermoedens komt door onderstaande artikel. De strekking van het artikel rammelt..:
IMF sees $160 oil risk despite Libyan boost (Ambrose Evans-Pritchard; Telegraph)
Dat het IMF zich aan een prijsdoel voor olie waagt als gevolg van de politieke oorlogszucht omtrent Iran (Lagarde heeft het over een prijsverandering van 20% tot 30% hoger) is opmerkelijk. En toch bekruipt me het gevoel dat hier iets niet helemaal klopt.
Wat er niet klopt kan ik echter niet aanwijzen of hard maken. Wat ik wel kan doen is u wijzen op de informatie waardoor ik mijn twijfels heb. De analyse van FOFOA van 23 oktober 2010 is een klassieker, maar ik heb er nog één in de aanbieding en dat is een must read die u geheel op eigen risico mist!!
THE COVERT GOLD COST OF OIL (Sheik Abu Bekr al-Rashid; Gold Eagle)
Een gerucht van €1 biljoen Geruchten zijn er genoeg, maar deze wil ik u niet onthouden: Duitse banken zouden voor €1 biljoen aan slechte activa hebben, leningen die moeilijk terugbetaald kunnen worden. Er is weinig tot geen bewijs en het blijft bij vermoedens van analisten, maar toch zit er een ke van waarheid in. Denkt u alleen maar aan de rechtszaken die ABP heeft aangespannen vanwege ondeugdelijke hypotheeksecuritisaties in New York. Ook Duitse banken dachten makkelijke winsten te kunnen opstrijken. Of dat betekent dat er ècht €1 biljoen aan problematische leningen op de balansen van Duitse banken staan? De vergelijking is eerder gemaakt: Schrödinger's Cat is overleden, maar door boekhoudkundige aanpassingen staat de kat als springlevend op de balans gewaardeerd.
De tijd zal het ons leren. Blogger Golem ligt e.e.a. toe:
A rumour conceing €1 trillion in German bad debt (Golem XIV)
Importheffingen goud in India ontweken via importheffingvrije invoer vanuit Thailand Onlangs werd in India een importheffing op goud ingevoerd. De industrie weet die heffing handig te ontwijken door de vrijhandelszone verdragen met buurlanden zoals Thailand. Net zoals de wolken in de lucht, kent handel geen grenzen; ook al denken overheidsbureaucratieën daar tegen beter weten in anders over..
Gold from Thailand, China flood Indian markets (Mineweb)
WilliamBanzai7: er staat geen maat op deze kunstenaar. Wie de naam van Banksy* kent, heeft een idee in welke buitencategorie ik hem (WilliamBanzai7) plaats. Een overzicht van de spotprenten van WilliamBanzai7 ten aanzien van de Beank waarvan de onderstaande als 'teaser':
