Iran heeft plannen om voor €300 miljoen aan contant geld in te vliegen vanuit Duitsland, zo meldt de Duitse krant Bild. Het gaat om tegoeden die Iran momenteel geparkeerd heeft bij de Europaeisch-Iranische Handelsbank AG in Hamburg en die ze uit vrees voor nieuwe Amerikaanse sancties in veiligheid wil brengen.
De financiële toezichthouder van Duitsland onderzoekt momenteel of deze operatie, vanwege wetgeving omtrent het tegengaan van witwassen. Als deze horde genomen is kan de bank het bedrag in de vorm van bankbiljetten opvragen bij de Bundesbank.
Het zou niet de eerste keer zijn dat Iran een grote hoeveelheid contant geld per vliegtuig laat invliegen. In 2016 werd bekend dat de Amerikaanse regering voor omgerekend $400 miljoen aan contanten in de vorm van euro’s en Zwitserse franken naar Teheran had gestuurd. De biljetten voor dit transport werden toen geleverd door de Nederlandse en Zwitserse centrale bank.
Sancties
In de Verenigde Staten en Israel worden de geldtransporten naar Iran met enige argwaan bekeken. Zij vrezen dat Iran het geld mogelijk gebruikt voor financiering van de Hezbollah en strijdgroepen in Syrië. Volgens Iran zijn die zorgen onterecht en is het geld bestemd voor Iraniërs die naar het buitenland reizen en vanwege de financiële sancties geen bankpasjes en creditcards kunnen gebruiken om mee te betalen.
Met deze operatie komt de Duitse centrale bank voor een lastig dilemma te staan. Geeft ze het tegoed van €300 miljoen aan contant geld vrij, dan handelt ze in feite tegen de Amerikaanse belangen. De nieuwe sancties tegen Iran zijn er namelijk op gericht het land economisch te isoleren en haar tegoeden in het buitenland te blokkeren.
Iran probeert op verschillende manieren de impact van de Amerikaanse sancties te verkleinen. Zo heeft het land twee jaar geleden besloten olie niet langer in dollars, maar in euro’s af te rekenen. Ook kiest het land nu bewust voor contant geld in andere valuta dan de dollar. Met contant geld kan Iran financiële sancties ontwijken, omdat bankbiljetten buiten het banksysteem verhandeld kunnen worden.
Goud is een metaal dat een bijzonder prominente rol heeft gespeeld in de geschiedenis van munten, geld en valuta’s. Gedurende ongeveer 2,5 duizend jaar vormden gouden munten een belangrijk onderdeel van de monetaire systemen van bijna alle staten, en goud speelt nog steeds een belangrijke rol als reserve voor deze vandaag.
Om meer inzicht te krijgen in de enorme betekenis van goud voor valuta, organiseert de Bundesbank een eendaagse conferentie in Frankfurt am Main, waar vooraanstaande deskundigen verslag zullen doen van belangrijke gouden munten uit de oudheid, de middeleeuwen en het moderne tijdperk en van andere onderwerpen die betrekking hebben op goud. Sprekers zullen ook de verwerking van goud bespreken en inzicht geven in de wereld van internationale goudhandel en monetair beleid onder de gouden standaard.
Conferentie over goud
Historische ontwikkelingen op lange termijn zijn van cruciaal belang om te begrijpen hoe de goudreserves van Duitsland na het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn ontstaan. De Bundesbank is verantwoordelijk voor het beheer en de opslag van de goudreserves in Duitsland. Aan het einde van 2017 had dit goud een waarde van €117 miljard en vertegenwoordigde het 70% van de totale reserves van de Bundesbank. Met een gewicht van 3.374 ton zijn de goudreserves van Duitsland de op een na grootste ter wereld, na die van de Verenigde Staten.
Deze eendaagse conferentie wordt op 11 april gehouden in het geldmuseum van de Duitse Bundesbank in Frankfurt am Main.
De totale waarde van alle bankbiljetten die de Duitse Bundesbank in omloop heeft gebracht is vorig jaar met 7,2% toegenomen tot een nieuw record van €635 miljard. Dat is opvallend, want in de Eurozone als geheel steeg de totale waarde van alle eurobiljetten in omloop met slechts 0,4%. Uit deze cijfers kunnen we afleiden dat er in de grootste economie van de Eurozone nog steeds veel vraag is naar contant geld.
Niet alleen wordt er in Duitsland nog relatief veel met contant geld betaald, ook zien spaarders de bankbiljetten als een veilig alternatief in het geval van een nieuwe bankencrisis. Blijkbaar is er bij onze oosterburen nog steeds een zeker wantrouwen ten aanzien van het financiële systeem. Dat verklaart mogelijk ook waarom er nog steeds voor meer dan €12 miljard aan oude Duitse marken in omloop is. Voor spaarders is het bewaren van bankbiljetten in huis of in opslag een serieus alternatief geworden voor spaargeld dan geen rente meer oplevert.
Vorig jaar publiceerde de Bundesbank een rapport over het gebruik van euro bankbiljetten in binnen- en buitenland. Vorige week schreven we op Marketupdate al over de toegenomen populariteit van eurobiljetten als spaarmiddel, zowel binnen als buiten de muntunie.
Good morning from #Germany where Cash is still King. Euro banknotes in circulation issued by the Bundesbank has grown by another 7.2% in 2017, much faster than GDP to fresh record of €635bn while there was no growth in the rest of #Eurozone (+0.4%). Cash has a future in Germany! pic.twitter.com/XuNbF78u58
Door de extreem lage rente houden spaarders steeds meer contant geld aan, zo constateert de Bundesbank. Volgens de centrale bank worden negen van de tien bankbiljetten die in Duitsland in omloop worden gebracht nooit gebruikt om in eigen land mee te betalen, maar om in de spreekwoordelijke oude sok te stoppen. Ook verdwijnen er opvallend veel bankbiljetten naar het buitenland, waar ze zowel als betaalmiddel als spaarmiddel gebruikt wordt.
“Banken in Duitsland hebben vorig jaar ongeveer €12 miljard aan contant geld opgenomen om dat fysiek te kunnen bewaren”, zo verklaarde Bundesbank bestuurslid Carl-Ludwig Thiele deze week tegenover journalisten in Frankfurt. In een driejaarlijkse onderzoek naar het gebruik van contant geld in Duitsland merkt de centrale bank op de meeste eurobiljetten die in Duitsland in omloop worden gebracht hun weg vinden naar het buitenland.
Eurobiljetten populair
De wereldwijde vraag naar eurobiljetten is volgens Thiele inmiddels bijna even groot als de wereldwijde vraag naar dollarbiljetten. “Dit geeft blijk van een enorm vertrouwen in de munt”, aldus de centraal bankier. De vraag naar contant geld in de grootste economie van de eurozone steeg vorig jaar met 7% – bijna twee keer zoveel als de groei van de Duitse economie – naar een totaal van €635 miljard. De Bundesbank is met een marktaandeel van ongeveer zestig procent de grootste leverancier van deze biljetten.
Veel van het geld blijft echter niet in eigen land, want uit het onderzoek van de centrale bank blijkt de maar liefst de helft van de uitgegeven biljetten al snel zijn weg vindt naar landen buiten de eurozone, terwijl veertig procent van het totaal binnen de muntunie blijft met als doel opgepot te worden. In de helft van die gevallen gebeurt dat buiten Duitsland.
Uiteindelijk wordt dus maar één op de tien eurobiljetten die de banken in Duitsland in omloop brengen ook daadwerkelijk gebruikt voor het binnenlandse betalingsverkeer. Dat blijkt ook wel als je kijkt naar de hoeveelheid contant geld die in handen is van de bevolking. Zou je het totaal van €635 miljard delen door het aantal inwoners, dan zou er voor iedere Duitser ongeveer €7.700 aan cash zijn. Maar in werkelijkheid ligt het gemiddelde per inwoner volgens cijfers van de Bundesbank slechts op €107.
Vlucht in contant geld
De populariteit van bankbiljetten is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan de extreem lage spaarrente, maar het is ook denkbaar dat Duitsers minder vertrouwen hebben in de stabiliteit van de bankensector. Met contant geld heb je minder tegenpartij risico en kun je op ieder moment betalingen doen. In dat opzicht lijkt het een soort veilige haven te zijn geworden, in het verlengde van edelmetalen als goud en zilver.
Voor het dagelijkse betalingsverkeer geeft men overigens steeds vaker de voorkeur aan het gemak van elektronische betaalmiddelen als bankpassen, internetbankieren en mobiel bankieren. In 2017 werd 48% van alle transacties in Duitsland met contant geld betaald, terwijl dat in 2008 nog bij 58% van alle transacties het geval was.
De Bundesbank heeft besloten de Chinese yuan in haar reserves op te nemen. Dat zei bestuurslid Andreas Dombret van de Duitse centrale bank deze week tijdens het Asian Financial Forum in Hong Kong. In een gesprek met Bloomberg legt hij uit dat de Chinese valuta steeds vaker door centrale banken wordt gebruikt als onderdeel van de valutareserves en dat het ook handig is om de munt in de reserves te hebben nu deze onderdeel uitmaakt van de SDR.
De ECB besloot halverwege vorig jaar al om voor €500 miljoen aan valutareserves om te zetten naar de Chinese yuan. Ook dat speelde volgens Dombret mee in de afweging om de munt ook in de valutareserves van de Duitse centrale bank op te nemen. In een toelichting op dit besluit zei Dombret het volgende:
“Het is geen grote hoeveelheid, maar het is wel iets waarover we een besluit hebben genomen en iets waar we onderdeel van uit willen maken. Het feit dat de yuan nu is opgenomen in het valutamandje van de SDR en het feit dat de ECB heeft besloten om dat ook te doen waren beide factoren die we in onze overweging hebben meegenomen.
We moeten misschien een deel van onze verplichtingen aan het IMF in renminbi betalen, dus hebben we tegoeden nodig waarmee we aan onze verplichtingen kunnen voldoen als het vierde grootste lid van het IMF.
In de basis heb je als centrale bank valuta in je valutareserves voor zover je die nodig hebt. Het is niet zo dat we dit per se nodig hebben om aan onze verplichtingen te kunnen voldoen als centrale bank, maar het is ook een kwestie dat we die tegoeden willen hebben in deze valuta en dat we deze markt van staatsobligaties willen begrijpen.”
Het hebben van een goudvoorraad levert een belangrijke bijdrage aan het publieke vertrouwen in de stabiliteit van een centrale bank. Dat zei Carl-Ludwig Thiele, bestuurslid van de Bundesbank, in een interview met de World Gold Council. In de decembereditie van hun nieuwsbrief legt Thiele uit welke maatregelen de Duitse centrale bank de afgelopen jaren heeft genomen om het publiek meer inzicht te geven in haar goudvoorraden en waarom ze een aantal jaar geleden besloten heeft een deel van het goud uit het buitenland terug te halen.
De Bundesbank heeft sinds 1951 een goudvoorraad van bijna 3.400 ton opgebouwd, waarmee Duitsland momenteel de tweede grootste publieke goudvoorraad ter wereld heeft. Het grootste gedeelte van deze reserve werd opgebouwd tussen de jaren ’50 en de jaren ’70, toen Duitsland een overschot op de handelsbalans had en dus de financiële middelen had om grote hoeveelheden goud te kopen. Tot voor kort lag het grootste gedeelte daarvan nog in het buitenland, maar door de repatriëring van 674 ton ligt de helft van de totale goudreserve inmiddels in de kluis van de Bundesbank in Frankfurt.
Repatriëring goudreserve
Door de Europese schuldencrisis en de stijging van de goudprijs kwam het edelmetaal opnieuw in de belangstelling te staan. Niet alleen bij beleggers en spaarders die goud kopen, maar ook bij burgers die zich zorgen begonnen te maken over de veiligheid van de Duitse goudvoorraad. Zodoende besloot de Bundesbank in de herfst van 2012 voor het eerst inzicht te geven in de verdeling van haar goudreserve over de verschillende locaties waar het opgeslagen werd.
Ook besloot de centrale bank op dat moment een substantieel gedeelte van het goud terug te halen uit New York en al het edelmetaal bij de Franse centrale bank over te brengen naar Frankfurt. Dit besluit werd niet alleen genomen om het publieke vertrouwen te versterken, maar ook omdat de omstandigheden daarvoor gunstiger waren geworden. De Bundesbank had voldoende opslagcapaciteit in Frankfurt, terwijl de geopolitieke onzekerheid door het wegvallen van het ‘IJzeren Gordijn’ een stuk kleiner was geworden.
De repatriëring van een deel van de goudvoorraad werd in 2013 officieel bekendgemaakt en werd eerder dit jaar al voltooid, ruim twee jaar voor de vastgestelde deadline van begin 2020. Inmiddels heeft de centrale bank de helft van haar edelmetaal weer in eigen beheer.
Ontwikkeling goudvoorraad Duitsland sinds 1951
Publicatie lijst van goudbaren
Om het publieke vertrouwen verder te versterken publiceerde de Bundesbank in oktober 2015 ook een gedetailleerde lijst van alle goudbaren, wat in de wereld van centrale banken zeker niet gebruikelijk is. Op deze lijst van bijna 2.400 pagina’s staan de serienummers en kenmerken van de ongeveer 270.000 goudstaven van de Bundesbank. Deze lijst is sindsdien drie keer bijgewerkt, omdat er gedurende deze periode steeds goudbaren vanuit New York en Parijs werden overgebracht naar Duitsland.
De Bundesbank publiceerde in 2015 een uitvoerige lijst van goudbaren
Ook bracht de Bundesbank in 2015 een video naar buiten, waarin ze aan het publiek uitlegt waarom ze edelmetaal terughaalt uit het buitenland en hoe ze de zuiverheid en het gewicht van deze goudstaven controleert.
Goud als strategische reserve
De Duitse centrale bank heeft omgerekend naar de actuele goudkoers ongeveer 68% van haar reserves in het edelmetaal. De overige reserves houdt ze aan in de vorm van vreemde valuta. Niet alleen in Duitsland bewaart de centrale bank een groot gedeelte van haar reserves in het edelmetaal. Ook veel andere Europese landen hebben naar verhouding zeer grote goudvoorraden, zeker in vergelijking met belangrijke opkomende economieën als China en Rusland.
In navolging op de Duitse centrale bank besloten ook de centrale banken van Nederland en Oostenrijk de afgelopen jaren een deel van hun goudreserve uit het buitenland terug te halen. Ook hebben onder meer de Amerikaanse en Mexicaanse centrale bank de afgelopen jaren naar het voorbeeld van de Bundesbank een lijst van goudbaren vrijgegeven.
Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.
De Duitse Bundesbank heeft eerder dan gepland de gewenste hoeveelheid goud teruggehaald uit New York en Parijs. Nadat vorig jaar de repatriëring van 300 ton goud uit de Verenigde Staten werd afgerond is nu ook de laatste stapel van 91 ton goud uit Frankrijk weer terug in Frankfurt. Daarmee is het plan om de helft van haar goudvoorraad in eigen land te houden drie jaar eerder dan gepland afgerond.
De Bundesbank maakte in 2013 haar plannen bekend om een groter deel van de goudvoorraad terug te halen naar eigen land. De doelstelling was om in 2020 weer de helft van het edelmetaal in Frankfurt te bewaren, waarvoor 300 ton uit de VS en 374 ton uit Frankrijk teruggehaald moest worden.
Duitse goudvoorraad
Duitsland heeft met 3.378 ton goud verspreid over drie locaties de tweede grootste goudvoorraad ter wereld. Alleen de Verenigde Staten hebben met 8.133 ton nog meer edelmetaal in de kluis. Met het terughalen van de goudvoorraad komt de centrale bank van Duitsland tegemoet aan de kritiek dat ze te weinig goud in eigen beheer had.
Na de Tweede Wereldoorlog heeft Duitsland in hoog tempo een nieuwe goudvoorraad aangelegd. In ruil voor de export van goederen kreeg het land steeds meer goud toegewezen dat reeds in de kluizen van de Bank of England en de Federal Reserve lag.
Vlak voor de introductie van de euro in 1999 haalde de Bundesbank al een aanzienlijke hoeveelheid goud terug, voornamelijk uit Londen. Daarna gebeurde er weinig, totdat Duitsland in 2013 haar plannen bekendmaakte om goud weg te halen uit New York en Parijs. De volgende grafiek laat de ontwikkeling van de Duitse goudreserve vanaf 1951 tot en met nu zien.
Ontwikkeling goudvoorraad Duitsland sinds 1951
Controle goudvoorraad
De Bundesbank heeft naar eigen zeggen alle teruggehaalde goudstaven aan een grondige inspectie onderworpen, waarbij geen onregelmatigheden zijn aangetroffen. In 2015 publiceerde de Bundesbank een video, waarop te zien is hoe de goudstaven op echtheid gecontroleerd worden.
Met deze repatriëring zal ook de meer dan duizend pagina’s lange lijst van goudbaren worden bijgewerkt. Het nieuwe overzicht met de stand van zaken op 31 december 2017 wordt volgend voorjaar verwacht.
De overheden van alle Eurolanden hebben sinds 2008 in totaal bijna €1 biljoen aan rente bespaard dankzij de extreem lage rente en het opkoopprogramma van de ECB, zo concludeert de Duitse Bundesbank. Volgens de Duitse centrale bank hebben overheden de afgelopen jaren enorm geprofiteerd van de lage rente, met besparingen die in sommige landen zijn opgelopen tot in totaal 10% van het bbp.
De grootste profiteur van het ruime monetaire beleid van de Europese Centrale Bank is Italië. Dit land wist in de periode van 2008 tot en met 2016 dankzij de extreem lage rente een totale besparing van meer dan 10% van het bbp te realiseren. Ook Nederland, Oostenrijk en Frankrijk profiteerden aanzienlijk van het rentebeleid van de ECB.
Handelt ECB in strijd met mandaat?
Uit de berekeningen van de Bundesbank kunnen we concluderen dat de ECB met haar monetaire beleid inderdaad overheden heeft geholpen, wat eigenlijk in strijd is met het mandaat waarmee de centrale bank is opgericht. Met het opkopen van staatsobligaties en het kunstmatig verlagen van de rente heeft de ECB indirect haar ‘no bail-out’ clausule geschonden.
De Bundesbank waarschuwt overheden om op tijd orde op zaken te zetten en reserveringen te maken voor het geval de rente weer gaat stijgen. De kans is groot dat de ECB later dit jaar haar stimuleringsprogramma zal afbouwen. Als dat gebeurt zal de obligatiemarkt waarschijnlijk weer meer onderscheid maken tussen de kredietwaardigheid van de verschillende Eurolanden.
Overheden hebben €1 biljoen aan rente bespaard dankzij beleid ECB (Grafiek via Bloomberg)
In 2013 maakte de Bundesbank haar plannen bekend om een aanzienlijk deel van haar goudvoorraad terug te halen uit het buitenland. De centrale bank beloofde voor 2020 in totaal 300 ton goud uit New York en nog eens 374 ton uit Frankrijk te repatriëren. Er moet nog 91 ton uit Frankrijk opgehaald worden.
De centrale bank ligt goed op schema, want eerder dit jaar maakte de Bundesbank bekend dat het goud uit de Verenigde Staten inmiddels is teruggebracht naar de goudkluis in Frankfurt. Dat betekent dat de Duitsers zich nu kunnen richten op het terughalen van de laatste 91 ton goud bij de Franse centrale bank.
Net als veel andere centrale banken bewaart ook de Bundesbank haar goudvoorraad over verschillende locaties, zodat het ook in tijden van crisis op verschillende locaties verhandeld kan worden. Maar met de invoering van de monetaire unie heeft het echter geen strategische waarde meer om een deel van het goud in Frankrijk op te slaan. Dat het goud daar nu pas opgehaald wordt komt omdat er een paar jaar geleden pas voor het eerst publiek druk werd uitgeoefend op de Bundesbank om meer goud terug te halen.
Duitsland wil helft goudvoorraad in eigen land bewaren
Duitse goudvoorraad terug naar eigen land
De Duitse goudvoorraad moest na de Tweede Wereldoorlog bijna helemaal opnieuw worden opgebouwd. Door het ‘Wirtschaftswunder’ herstelde de economie razendsnel en kon de goudvoorraad worden uitgebreid van 24,6 ton in 1951 naar 1.514,6 ton in 1958. Dat goud kwam met de invoering van de euro pas naar Duitsland, toen het ook van groot strategisch belang was om een deel van het edelmetaal in eigen land te bewaren.
Momenteel liggen er ongeveer 270.000 goudstaven in de kluis van de Bundesbank, goud dat voortdurend door de Duitse politie wordt bewaakt. Ieder jaar verkoopt de centrale bank een paar ton aan het ministerie van Financiën, die er verzamelmunten van maakt voor de binnenlandse markt. Afgezien daarvan heeft de Bundesbank geen plannen om goud te verkopen, wat volgens veel Duitse economen verstandig beleid is. Het edelmetaal levert weliswaar geen cashflow op, maar daar staat tegenover dat de waarde van deze strategische reserve in tijden van crisis explosief kan stijgen.
Goud als strategische reserve
“In een grote crisis of bij het uiteenvallen van het monetaire systeem zal de vraag naar goud – en daarmee ook de goudprijs – omhoog schieten. Het goud van de Bundesbank is dan zoveel waard dat het de euro kan redden. Als is het maar om het vertrouwen dat de markt dan legt in de waarde van de munt”, zo verklaarde econoom Jörg Guido Hülsmann van de Universiteit van Angers tegenover het Duitse Handelsblatt. De Bundesbank beaamt deze stelling en benadrukt dat goud het meeste waarde heeft wanneer je het niet hoeft om te zetten in geld.
Als de repatriëring van het goud voltooid is heeft de Bundesbank de helft van haar totale goudreserve van 3.378 ton in eigen land liggen. Gewaardeerd tegen de actuele goudprijs vertegenwoordigt het edelmetaal een waarde van €126 miljard, omgerekend is dat 69% van de totale reserves van de centrale bank. Alle landen van het Eurosysteem hebben gezamenlijk ruim 10.000 ton goud achter de hand, waarmee de euro een relatief hoge ‘gouddekking’ heeft ten opzichte van andere grote valuta.
Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.
In navolging op de Bank of England komt nu ook de Bundesbank met een verhelderend stuk over geldcreatie. In haar maandrapportage van april schrijven economen van de Duitse centrale bank dat commerciële banken inderdaad geld ‘uit het niets’ creëren. Zodra je een lening afsluit bij een bank wordt dat bedrag gewoon op je bankrekening toegevoegd als nieuw geld, waardoor de totale geldhoeveelheid toeneemt.
Met deze informatie probeert de Bundesbank een einde te maken aan het hardnekkige misverstand dat commerciële banken slechts tussenpersoon zijn in de kredietverlening en dat ze alleen het geld uitlenen dat door andere rekeninghouders bij de bank gestald is. Dat betekent ook dat banken niet per definitie reserves moeten hebben om een lening te kunnen verstrekken. Een handtekening van de schuldenaar is in principe voldoende om nieuw geld in omloop te brengen.
Banken creëren nieuw geld
Dat banken nieuw geld in omloop brengen wil overigens niet zeggen dat ze dat onbeperkt kunnen doen. Zo zijn banken verplicht een zekere kapitaalbuffer aan te houden, waarmee ze een eventuele uitstroom van spaartegoeden kunnen opvangen. Die reserves hebben banken nodig voor het geval spaarders geld van hun rekening halen of hun tegoed willen overschrijven naar een andere bank.
Een andere beperking op de geldcreatie is dat banken risico lopen als een lening niet volledig wordt terugbetaald. Dit zelfcorrigerend mechanisme moet voorkomen dat banken onverantwoorde leningen verstrekken. Helaas heeft de praktijk uitgewezen dat banken soms toch onverantwoorde risico’s nemen, zeker als ze de verliezen kunnen afwentelen op de samenleving.
Rente
Onder normale omstandigheden kunnen centrale banken de geldcreatie beïnvloeden door de rente te verhogen of te verlagen. Een hoge rente zal de kredietverlening afremmen, terwijl een lage rente de kredietcreatie juist stimuleert. Dat mechanisme lijkt inmiddels uitgewerkt, aangezien de kredietverlening zelfs met een rente van bijna nul procent nauwelijks op gang komt. Door onzekerheid over de toekomst is er simpelweg minder vraag naar krediet, ook al wordt het tegen een historisch lage rente aangeboden.
In 2014 publiceerden Marketupdate een uitgebreid artikel over geldcreatie. Hierin leggen we uit wat er op de bankbalans gebeurt op het moment dat er een lening verstrekt wordt en wat er gebeurt op het moment dat een centrale bank staatsobligaties opkoopt.
Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.
Nu de economie weer aantrekt en de inflatie oploopt is het tijd om financiële instellingen voor te bereiden op een periode van stijgende rente. Dat zei Andreas Dombret, bestuurslid van de Bundesbank, afgelopen donderdag in een interview met CNBC.
“De rente is nu al zo lang zo laag dat veel vermogensbeheerders en risicomanagers bij financiële instellingen niet eens meer weten hoe het is om te handelen in een omgeving van stijgende rentes. Daarom is het hoog tijd de financiële wereld voor te bereiden op een potentiële verandering”, zo concludeert Dombret.
De Bundesbank heeft zich vanaf het begin al zeer kritisch opgesteld ten aanzien van het rentebeleid van de ECB. Juist nu de waarde van de euro onder druk staat en de inflatie in sommige landen de grens van 2% passeert zou de centrale bank actie moeten ondernemen door de rente te verhogen.
Dat brengt nieuwe uitdagingen met zich mee voor de bankensector, maar daar is Dombret zich ook van bewust. Hij zei dat de Bundesbank nu al actief samenwerking met Duitse banken, zodat een verandering in het monetaire beleid opgevangen kan worden.
Stijging rente
Een stijgende rente betekent dat het voor bedrijven en consumenten duurder wordt om geld te lenen. Ook zal een stijging van het rentetarief van de ECB op termijn gevolgen hebben voor de rente op staatsleningen. Sinds het uitbreken van de financiële crisis heeft de ECB de rente in stappen verlaagd tot een historisch dieptepunt van 0%.
Het lijkt erop dat men bij de Duitse centrale bank al aan het voorsorteren is op een krapper monetaire beleid vanuit Frankfurt. Zo hintte Jens Weidmann in een interview met de Frankfurter Allgemeine Zeitung naar een geleidelijke afbouw van het opkoopprogramma van de ECB.
