Afgelopen week ontving ik naar aanleiding van mijn column een aantal zeer interessante reacties (waarvoor dank!). Erg leuk dat er massaal gereageerd wordt, uit een aantal reacties kwamen zeer intelligente inzichten naar voren. Ik kom hier in de toekomst nog op terug.
Afgelopen week viel mij op dat de hele wereld – terecht – viel over United Airlines. Een Chinese arts werd letterlijk met geweld uit het vliegtuig getrokken, omdat de vlucht overboekt was (er moesten op het laatste moment vier medewerkers mee). Elke luchtvaartmaatschappij verkoopt expres meer stoelen dan dat er beschikbaar zijn. Ze gaan er dan vanuit dat er een aantal passagiers uiteindelijk niet op komen dagen. Stel dat er 100 plaatsen in een vliegtuig zijn, er worden dan door de luchtvaartmaatschappij 105 tickets verkocht voor deze vlucht. Ze gaan ervan uit dat minstens 5% van de passagiers niet op komen dagen. Met andere woorden, ze verkopen zitplaatsen die in werkelijkheid niet bestaan. Op zich geen probleem, totdat alle passagiers wel komen opdagen en er problemen ontstaan zoals op de vlucht van United Airlines.
Bovenstaand voorbeeld is precies wat banken wereldwijd ook doen, op een veel grotere schaal. En het opvallende is dat er geen haan is die er momenteel naar kraait! Banken lenen geld uit en vragen rente over dit geld dat ze eigenlijk niet bezitten.
Fractioneel bankieren
Dit heet ‘Fractional Reserve Banking’, een financieel systeem waarbij banken maar een piepklein deel van het spaargeld van de klanten daadwerkelijk hoeft aan te houden. Henry Ford, oprichter van het gelijknamige automerk, verwoordde het als volgt:
“It is well enough that people of the nation do not understand our banking and monetary system, for if they did, I believe there would be a revolution before tomorrow morning.”
Een zeer klein gedeelte van de bevolking wereldwijd heeft écht door hoe ons geldsysteem werkt. Ik heb zelfs tijdens mijn studie economie aan de UvA nooit geleerd hoe dit systeem precies werkte. Media schrijven er vrijwel niet over en het overgrote deel van de bevolking vindt het maar een saai onderwerp. Die kijken liever naar The Voice of laten al hun vrienden weten wat ze de avond daarvoor gegeten hebben.
Er zijn overigens nog een aantal landen ter wereld waar het systeem niet zo in elkaar steekt, bijvoorbeeld in Iran en Noord-Korea. Tot voor een aantal jaren geleden hadden ook Libië, Irak en Afghanistan andere geldsystemen.
Nu een voorbeeld ter verduidelijking: Een persoon stort €100.000 op een spaarrekening bij bank A. Deze bank houdt €5.000 als reserve aan, de resterende €95.000 wordt uitgeleend. Dat geld begint te circuleren en komt uiteindelijk op een bankrekening bij bank B. Deze bank ziet dat geld weer als ‘bezit’ en leent op basis daarvan weer €90.250 EUR uit (95%). Dit gaat alsmaar door, totdat het banksysteem als geheel leningen ter waarde van €2 miljoen heeft verstrekt op basis van een oorspronkelijke inleg van €100.000.
Dit is natuurlijk geen probleem als het goed gaat, de bankiers verdienen dan enorme salarissen en bonussen. In 2008 zagen we hoe het echter bijna volledig misging en de banken door u als belastingbetaler gered moesten worden. Ik geloof niet dat ze de bonussen van de jaren daarvoor hebben hoeven teruggeven…
Hypotheekschulden
Verder las ik afgelopen week een stuk over de hoogte van de hypotheekschulden in Nederland. De Nederlandse hypotheekschuld is ten opzichte van het bruto binnenlands product één van de hoogste ter wereld en vormt het grootste deel van de schuldenlast van Nederlandse huishoudens, te weten maar liefst 277% van het bbp.
Over schulden moet rente worden betaald en dat geld kunnen huishoudens dus niet besteden aan consumptiegoederen. Een te grote nationale schuld remt zo de nationale consumptie.
Er is echter een truc gebruikt door ervoor te zorgen dat de consumptie niet vermindert. De Europese Centrale Bank (ECB) houdt al enkele jaren de rente kunstmatig laag. Hierdoor hoeven huishoudens weinig rente te betalen over bestaande schulden en is het goedkoop om nog meer te lenen, het wordt zelfs aangemoedigd. Met dat geld kunnen burgers alsnog dat huis of een nieuwe auto kopen. Er wordt geld uitgegeven alsof er geen vuiltje aan de lucht is en het lijkt of de economie weer is aangetrokken.
Het is alleen geen duurzame groei, maar koopkrachtgroei aangedreven door groei van schulden. Consumeren op de pof en speculatief investeren met geleend geld overschaduwen het onderliggende probleem dat ondertussen almaar groter wordt: Echte economische groei blijft uit en de uiteindelijke klap zal daardoor heftiger zijn dan alle voorgaande. Een kleine renteverhoging kan grote gevolgen hebben voor de houdbaarheid van schulden en bestedingen en zo een nieuwe financiële en economische schok veroorzaken.
De rekening wordt zonder twijfel ooit gepresenteerd. En wat zullen de mensen dan boos zijn op de politiek dat dit probleem nooit écht aangepakt is. Maar snappen, net als het geldsysteem, zullen de meesten het niet. Wel weten ze inmiddels alles wat hun vrienden in de tussentijd hebben gegeten…
Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].
Follow the Money organiseerde onlangs een discussieavond waarin het thema geld en schuld centraal stond. Dirk Bezemer, Theo Kocken, Maarten Schinkel en Arno Wellens analyseren de grootste economische crisis sinds de jaren dertig en denken hardop na over de vraag hoe we naar een beter geldsysteem kunnen.
Is er wel een alternatief voor onze schuld gedreven economie? Heeft de euro nog wel een toekomst? En hoe komen we van onze torenhoge schulden af? Dat zijn zomaar een paar vragen die tijdens deze avond aan bod kwamen. De hele discussie is op video vastgelegd en duurt ongeveer twee uur, een aanrader!
Vijftien jaar na de invoering van de euro zijn er nog steeds veel oude munten en bankbiljetten in omloop. Volgens berekeningen van Bloomberg is er voor ongeveer €15 miljard aan oud geld nog steeds niet ingeleverd, waarvan €6,5 miljard aan Duitse marken. Ook is er nog steeds voor ruim €1 miljard aan Franse francs, Spaanse peseta’s en Italiaanse lira in omloop.
Het is opvallend dat er nog zoveel oude lira’s, peseta’s, drachmes en francs in omloop zijn, want een derde van het oude geld dat tot op de dag van vandaag nog rondzwerft is al compleet waardeloos geworden. In twaalf landen van de eurozone kunnen muntstukken al niet meer ingewisseld worden, terwijl in Frankrijk, Italië, Finland en Griekenland de deadline voor het inwisselen van bankbiljetten ook al verstreken is. Kom je dit geld nog tegen bij een erfenis, dan krijg je daar helemaal niets meer voor.
Miljarden aan oud geld nog steeds niet ingewisseld (Grafiek via Bloomberg)
Geld inwisselen
Niet alle centrale banken zijn even streng met het inwisselen van bankbiljetten. In Portugal kreeg je maar één jaar de tijd om je oude escudo’s om te wisselen voor euro’s, terwijl de laatste generatie guldenbiljetten nog tot 2031 ingeleverd kunnen worden bij de Nederlandsche Bank. Onze oosterburen gaan nog een stap verder, want de Bundesbank heeft geen einddatum ingesteld voor het inwisselen van Duitse marken. In sommige winkels in Duitsland kun je vijftien jaar na de introductie van de euro nog steeds met Duitse marken betalen.
In Italië verstreek de deadline voor het inwisselen van bankbiljetten al in 2011. Dat was een zware tegenvaller voor een vrouw uit Brussel die in 2014 een bedrag van 1,4 miljard lire aan bankbiljetten erfde. Een vermogen dat ooit meer dan €700.000 aan waarde vertegenwoordigde lag al een paar jaar als waardeloos papiergeld in een bankkluis. Dan kun je nog beter gouden munten bewaren, want die kunnen niet waardeloos verklaard worden door overheden.
Ruim €6 miljard aan Duitse marken nog niet ingeleverd (Bron: Maxpixel)
Door het opkoopprogramma van de ECB zijn we op een monetaire gletsjer terechtgekomen, die langzaam maar zeker omlaag schuift. Dat zegt Wim Boonstra, Hoogleraar Economische en Monetaire Politiek en econoom bij de Rabobank in gesprek met Paul Buitink voor Café Weltschmerz.
Hoe langer de ECB doorgaat met stimuleren, hoe groter de problemen uiteindelijk zullen worden. Als het aan hem ligt zou de ECB direct moeten stoppen met het opkopen van staatsobligaties, omdat dit beleid een verkeerde prikkel geeft aan landen in de Eurozone.
In dit gesprek van bijna een uur praten de heren over de definitie van geld en over ons geldsysteem dat door de eeuwen heen evolueerde van goud naar papier naar puur elektronisch geld. Dachten we vroeger bij geld aan gouden en zilveren munten, nu denken we bij geld aan munten en bankbiljetten die geen enkele intrinsieke waarde hebben.
Evolutie van geld
Door alle technologische innovaties zien we al bijna geen onderscheid meer tussen geld in de portemonnee en tegoeden op bankrekeningen. Daarmee vervaagt ook langzaam maar zeker de grens tussen geld dat de centrale bank in omloop brengen en de tegoeden die we op een bankrekening hebben staan. Ook roept het nieuwe vragen op ten aanzien van privacy, omdat alle elektronische betalingen ergens geregistreerd worden. Is dat iets waar we ons zorgen over moeten maken?
Ook bespreken de heren nog een aantal actuele thema’s, zoals de dekkingsgraad van onze pensioenen, de ontwikkeling van de huizenprijzen in Nederland, het depositogarantiestelsel en de voordelen van een depositobank. Al met al een zeer interessant interview!
Het geld systeem waarbij het volk over de geldcreatie gaat….
Door: Jacob Schot
Geld & Monetaire Rechtvaardigheid
Een minimaal aspect van geld is representatie. Wat dient geld te vertegenwoordigen, of wat moet het vertegenwoordigen? Dit is de eerste vraag die we moeten beantwoorden voordat we een goed begrip kunnen krijgen wat monetaire rechtvaardigheid is, en hoe we een eerlijk monetair systeem kunnen ontwikkelen.
We kunnen kortweg stellen dat geld de meeteenheid is van waarde, zoals bijvoorbeeld “kilo” een meeteenheid is van gewicht. Essentieel is dat de meeteenheid niet wordt veranderd door externe factoren. Immers, bij een verandering van de meeteenheid hebben we altijd te maken met verliezers en winnaars (inflatie en deflatie).
Geld dient een consistente waarde te vertegenwoordigen gedurende haar levensduur, waardoor niemand onrecht wordt aangedaan en niemand onverdiende winsten geniet zoals nu het geval. In ons huidige geldsysteem creëren banken geld tegen rente gebaseerd op onderlinge betalingsbeloftes zonder dat de bank daar iets voor opgeeft of zelfs maar risico loopt. Men bewijst ons ook geen service maar een disservice, omdat geldcreatie tegen rente uiteindelijk onoplosbare schuldenproblematiek met zich meebrengt, en de daaruit voortvloeiende consequenties.
In plaats van ruilhandel, gingen we geld gebruiken. Geld is daarom wellicht een van de grootste uitvindingen omdat het de liquiditeit van iedere economie enorm vergroot. Geld stelt ons tenslotte in staat om snel en effectief verschillende goederen en diensten te ruilen.
Belangrijkste eigenschappen voor geld:
Reken/Meet eenheid voor waarde
Opslageenheid van consistente waarde
Ruilmiddel
Geld is het fundament voor iedere economie, en wanneer we monetaire rechtvaardigheid nastreven dient geld een consistente waarde te behouden gedurende haar levensduur. Alleen in “mathematically perfected economy™” (hierna MPE) wordt de waarde van geld gedurende de gehele levensduur bewaard door een 1:1:1 verhouding tussen [1] de geldcirculatie, [2] de resterende schuld/verplichting, en [3] de resterende waarde van het gerelateerde onderpand.
De huidige realiteit & de privatisering van ons geld door bankiers, voor bankiers
In het huidige aan ons opgelegde private geldsysteem is vrijwel al het geld ¨Schuld¨, en die ¨Schuld¨ bestaat uit een hoofdsom + (periodieke) rente.
Het bankensysteem) heeft op slinkse wijze de macht verkregen om onze betalingsbeloftes (b.v. een hypotheekakte) te her-publiceren in de vorm van Euro’s als een schuld + periodieke rente tegen verwaarloosbare kosten en zonder zelfs maar risico te lopen. Het bankensysteem geeft gedurende dit proces niets op van eerder legaal bezit wat naar mijn bescheiden mening contractfraude bewerkstelligd, althans in contractrecht geldt dat beide partijen “iets” op moeten geven van gelijksoortige waarde om het contract geldig te laten zijn. “Het ene voor het andere”, en “voor wat hoort wat”. https://nl.wikipedia.org/wiki/Quid_pro_quo
Het bankensysteem is een organisaties waarbij een tussenpersoon die niets produceert (en niet de echte crediteur is) op onnatuurlijke wijze tussenbeide komt met betrekking tot transacties tussen crediteuren en debiteuren. Zij kunnen simpelweg stellen dat betalingsbeloftes alleen goed zijn wanneer deze uitgegeven worden op hun papier of in hun systemen. Door een centrale bank te omgeven met satellietbanken – die in feite acteren als tussenpersoon – werpt de centrale bank de façade op dat legaal verdiende waarde en het risico daarvan op het spel zet. De tussenpersonen (commerciële banken) hebben zogenaamd “geld geleend” van de centrale bank en dit geld is zogenaamd aan “risico” onderhevig als de obligatie niet kan worden terugbetaald. Maar dit is niet het werkelijke risico van dit zogenaamde bankensysteem.
Alles wat de banken doen is onze betalingsbeloftes uitgeven zonder noemenswaardige kosten. Daarbij brengen ze de schuldenaar rente in rekening, alsof eerder legaal verdiende waarde of risico van de bank op het spel staan. Dit geveinsde risico bestaat natuurlijk niet. De bank brengt simpelweg geld in omloop door het op de balans te zetten en in de computer in te voeren. Als die kosten terug zijn verdiend is er voor de bank geen verder risico meer. Dankzij dit systeem vermenigvuldigen ze hun onverdiende winst vele malen met de eerste terugbetaling van de schuld. Een schuld die vanaf het begin vele malen groter is dan de waarde van het onderliggende onderpand.
Door het moedwillig misleiden, en afleiden (middels onnodig ingewikkeld vakjargon) van het publiek denken de meeste mensen dat we geld van een bank lenen, U weet nu beter. Middels bijvoorbeeld een hypotheek verkrijgt een bank onder valse voorwendselen, het “recht” op een belangrijk deel van uw arbeid/productie, en indien nodig claimt men het onderpand. En dat gebeurt zonder dat de bank daar iets van eerder legaal bezit tegenover stelt. De bank creëert via elektronische invoer in het systeem een krediet extensie gebaseerd op uw handtekening (betaalbelofte) met het onderpand en uw kredietwaardigheid als zekerheid.
Zoals gezegd stelt de bank daar niets tegenover. De bank is op de een of andere manier verstrekker geworden van onze onderlinge betalingsbeloftes (geld) van koper aan verkoper tegen verwaarloosbare kosten. Desalniettemin betaalt u per saldo over de hele looptijd van de hypotheek uw woning misschien wel twee tot drie keer, afhankelijk van de gemiddelde rentestand over de looptijd van de hypotheek. De Nederlandse bank voelt de bui al hangen, en legt het nog maar zeer recent zo uit.
Er is echter wettelijk gezien geen schuld aan de bank, immers was het geld voorheen niet legaal in het bezit van het bankensysteem, en het is moreel verwerpelijk. Je geeft één private organisatie het recht om claims op ons allemaal uit te geven, zonder dat daar een tegenprestatie tegenover staat. Het geeft een immense macht, en die leg je dan op één centrale plek
Misdaden tegen de mensheid
Gefalsificeerde leningen, tegen daardoor onrechtmatige rente.
Banken pretenderen dus dat ze ons geld lenen (misleiding), maar komen slechts tussenbeide in zaken tussen burgers en bedrijven en her-publiceren onze betalingsbeloftes als Euro’s in hun computersysteem tegen verwaarloosbare kosten. Het bankensysteem brengt ons hiervoor periodieke rente in rekening. In de realiteit zijn wij als burgers de scheppers van geld. De mensen die produceren, uitvinden, ontwikkelen, werken, enzovoort.
Waarom zou een weldenkend volk (en haar gekozen overheid) rente betalen over haar eigen ruilmiddel, immers zijn wij het die waarde creëren en dus het ruilmiddel. Maar erger nog, het is diezelfde onrechtvaardige rente dat het criminele, en immorele geld systeem terminaal van karakter maakt, waarvan we de gevolgen overal om ons heen waarnemen.
Ongelijkheid (een rekenkundige zekerheid)
Prijsinflatie (voortdurend stijgende kosten van levensonderhoud)
Monetaire deflatie (chronisch gebrekkige geldcirculatie in economie/samenleving)
Onomkeerbare vermenigvuldiging van vervalste schuld door ongerechtvaardigde rente in terminale schulden
Bedrijven, overheden (landen), en private faillissementen
Kind verwaarlozing, kinderen niet opgevoed door ouders, maar door leraren en dagcentra die plotseling overal om ons heen verschenen
Vermogens verschuiving van de “many” naar de “few” die steeds meer van ons leven beheersen middels media, politiek, justitie, en onderwijs (belangrijk) omdat onze enige kans is dat we het allemaal begrijpen. Waarom is een van de belangrijkste fundamenten van onze samenleving (geld) geen verplicht studie onderwerp op (basis)scholen?
Schuldenlast neemt onomkeerbaar toe door rente
Toename van schulden sinds 2007 (Bron: Financial Times)
Schuld is niet het probleem!
Waarom geld creatie als schuld?
De twee voor de hand liggende alternatieven met betrekking tot de uitgifte van nieuw geld zijn: [1] Als overheidsbestedingen in de economie (geld wordt simpelweg gecreëerd door de overheid, vrij van schuld), of… [2] de uitgifte als schuld. Wat zijn de gevolgen of eventuele verschillen?
De integriteit van de schuld
Het belangrijkste verschil zit hem in het feit dat we bij schuldvrije overheidsbestedingen geen middel hebben om geld ook weer te onttrekken uit de circulatie (per afschrijving/consumptie onderpand), om zodoende een dynamische balans te garanderen tussen geld in omloop en datgene wat het geld representeert/dekking geeft. Bovendien is het onmogelijk om via overheidsbestedingen de hele breedte van de economie te bereiken op een eerlijke manier.
Schuld is dus simpelweg het rekenkundige gereedschap benodigd om de 1:1:1 verhouding tussen de geldcirculatie, de resterende schuld/verplichting en de resterende waarde van het gerelateerde onderpand te bewerkstelligen, hetgeen op zijn beurt onveranderde koopkracht garandeert van ons geld (geen inflatie, en geen deflatie). Niemand kan problemen hebben met het terugbetalen van een schuld aan de hand van afschrijving of consumptie van het onderpand. De echte crediteur (bijvoorbeeld de verkoper van een huis) wordt direct volledig betaald. Er wordt niemand onrecht aangedaan.
Het is dus niet schuld wat het probleem is. Schuld stelt bijvoorbeeld een pas getrouwd stel in staat om een woning te kopen, terwijl ze daar de middelen nog niet meteen voor hebben. Het is schuld dat ons de mogelijkheid verschaft om geld weer te onttrekken vanuit de geldcirculatie, teneinde een dynamische balans te behouden tussen de circulatie en datgene (resterende waarde onderpand) wat die circulatie vertegenwoordigt. Dit is de enige oplossing voor monetaire inflatie en deflatie*. De som van de schuld is nooit groter dan het geld in circulatie, en de integriteit van de schuld wordt gewaarborgd door een afbetalingsschema waarin de debiteur terugbetaald voor het gerelateerde onderpand aan de hand van consumptie of afschrijving. Martijn Jeroen van der Linden heeft volledig gelijk wan neer hij zegt dat we alleen een waardevaste munt kunnen realiseren zodra we inflatie en deflatie oplossen. Alleen met het in MPE omschreven proces wordt die doelstelling gerealiseerd.
*Inflatie en deflatie gedefinieerd als toename of afname van het geld in circulatie per datgene wat het vertegenwoordigt.
Het probleem is Rente
Het betalen van (gefalsificeerde) schuld in het huidige monetaire systeem veroorzaakt een onomkeerbare cyclus van voortdurend lenen tegen rente en daardoor onomkeerbare vermenigvuldiging van schulden. Tegenover iedere nieuwe schuld staat een verplichting om rente te betalen, terwijl alleen de hoofdsom van de schuld in circulatie wordt gebracht. Om een noodzakelijke vitale circulatie van geld in omloop te kunnen handhaven moet men opnieuw minstens zoveel lenen als men heeft betaald uit de oorspronkelijke omloop, terwijl de totale schuld onomkeerbaar blijft toenemen. Dit terminale proces veroorzaakt uiteindelijk onoplosbare schuldenproblematiek waarvan we het bewijs nu overal om ons heen zien. Het probleem is de onomkeerbare vermenigvuldiging van gefalsificeerde schuld door onrechtvaardige rente. Rente heeft een kritische fout, zolang rente wordt toegepast is het onmogelijk om de effecten te neutraliseren en de consequenties te stabiliseren, het proces is voortdurend, onomkeerbaar, en terminaal. Het is een fundamenteel mensenrecht om betalingsbeloftes uit te geven vrij van extrinsieke manipulatie, wijzigingen, of exploitatie van die beloftes, of de natuurlijk mogelijkheid om die beloftes na te komen.
“Anyone who believes that exponential growth can go on forever in a finite world is either a madman or an economist”
Op de website www.perfecteconomy.com kun je nog steeds de spreadsheets downloaden die in 1983-84 zijn gemaakt op verzoek van de Reagan Administratie, waarvan de uitkomst was dat het op krediet (onderwerp van rente) gebaseerde private geldsysteem rond 2010 in de terminale fase zouden belanden. Waarvan akte!
“Het is geen mysterie om het storingspatroon in onze pseudo “economie” te projecteren veroorzaakt door rente, als rente de ¨schuld¨ onomkeerbaar en voortdurend vermenigvuldigt in verhouding tot de gewenste geldcirculatie, en steeds meer van iedere Euro gewijd wordt aan deze ¨schulden¨, dan kan daardoor steeds minder van iedere Euro in circulatie aangewend worden voor de economie. Reguleringen en boetes kunnen dit terminale proces slechts vertragen.”
In MPE worden noch productie noch consumptie belemmerd door het opleggen van extrinsieke kosten (rente). Van belang is dat we een valuta circulatie beschikbaar stellen voor de productie die geen belemmeringen, beperkingen, of andere onrechtvaardigheden oplegt. Productie en ondernemen worden volledig ondersteund door een liquide, waardevaste en efficiënte valuta.
Monetaire inflatie en prijsinflatie verklaard
Hedendaagse “economen” gebruiken de term “inflatie” om twee heel verschillende dingen uit te drukken, alsof prijsinflatie een gevolg zou zijn van monetaire inflatie. In de pseudo-wetenschap die men ten onrechte economie noemt is er geen formele stelling en/of bewijs dat in een geldsysteem onderhevig aan rente [1] monetaire inflatie daadwerkelijk optreedt en dat [2] monetaire inflatie de prijsinflatie veroorzaakt.
Integendeel, de enige manier om monetaire inflatie te produceren is wanneer we meer lenen dan de waarde die het onderpand vertegenwoordigt, of dat we minder terugbetalen dan de verplichting. Het eerste is niet toegestaan, en het tweede is rekenkundig onmogelijk omdat we naast de hoofdsom ook de rente moeten betalen uit een circulatie slechts bestaat uit resterende hoofdsommen. Faillissementen zijn hierin meegerekend en het verder inflateren van de geldhoeveelheid in circulatie werkt slechts tijdelijk en de effecten hiervan zijn te verwaarlozen.
Dus in plaats van de gevreesde monetaire inflatie, lijden we aan een chronisch deflaterende circulatie. En om deze reden alleen kan monetaire inflatie dus nooit de reden zijn van prijsinflatie. Derhalve is het onmogelijk dat er een correlatie is tussen monetaire inflatie en prijsinflatie.
Prijsinflatie is niettemin aanwezig in het huidige systeem. Op zoek naar de oorzaak komen we al snel bij de boosdoener, de enige component die toegevoegd is aan onze valuta, namelijk rente. Dat komt omdat de rente permanent en onomkeerbaar de schulden laat toenemen in verhouding tot de hoeveelheid geld in circulatie.
De steeds stijgende kosten van deze vermenigvuldigende schulden komen te rusten op onze industrie en samenleving, wat alsmaar stijgende kosten van levensonderhoud (prijsinflatie) tot gevolg heeft. Prijsinflatie wordt veroorzaakt door rente, en de enige manier om prijsinflatie (los van tijdelijke vraag en aanbod situaties) te voorkomen is door het elimineren van deze rente.
De meeste “economen” pleiten dus voor een systeem dat de diefstal op ons maximaliseert door de façade dat prijsinflatie wordt gecontroleerd door rente, terwijl het juist die rente is die de solvabiliteit steeds verder onder druk zet.
Vier cruciale vragen aan de Nederlandse Bank
Omdat gefalsificeerde geldcreatie begon bij centrale banken, en omdat alles draait om financiële stabiliteit (zoals op de site van De Nederlandsche Bank en andere centrale banken staat vermeld), hebben we eerder in dit verband DNB verzocht antwoorden te geven op onderstaande vragen, waarvan we tot op heden slechts een bevestiging van ontvangst hebben, maar nog geen antwoorden.
Hoe is het mogelijk om een vitale geldcirculatie te onderhouden zonder het opbouwen van onoplosbare schulden?
Wat is de claim van de bank dat er een schuld bestaat aan de bank?
Wat is de claim op rente wanneer de bank slechts de marginale kosten absorbeert van het her-publiceren van onze onderlinge betalingsbeloftes aan elkaar?
Op basis van welke wettige (contractuele) overweging claimt de bank dat het eerder bezit opgeeft wanneer geldcreatie plaatsvindt?
Wat nu?
Van geprivatiseerd “geld” naar een verantwoorde publieke monetaire infrastructuur.
Wat is “Mathematically Perfected Economy™”? (MPE)
MPE biedt ons een publiek (non-profit) boekhoudkundige monetaire infrastructuur met een valuta (ons geld) zonder rente, bestaande uit de administratie van onderlinge betalingsbeloftes voor alle personen en toegestane ondernemingen, met een terugbetaal verplichting zoals men verbruikt/consumeert van de gerelateerde onderpanden.
Mike Montagne is (sinds 1968) de grondlegger van dit alternatieve rentevrij geldsysteem, waarover hij het een en ander gepubliceerd heeft op http://www.perfecteconomy.com. (de website is helaas wat gedateerd, maar inhoudelijk een absolute aanrader)
Er is in MPE geen inflatie of deflatie, omdat het geld in omloop altijd nagenoeg gelijk is aan de resterende waarde van de bestaande onderpanden. De hoeveelheid geld is in dit systeem altijd consistent in kwantiteit met de resterende waarde van de onderpanden die bestaan, en waarvoor de valuta in circulatie was gebracht. Hierdoor verkrijgt de valuta zijn gelijkblijvende koopkracht. Het (resterende) geld in omloop is altijd toereikend om de som van schuld af te betalen. Verdere productie wordt dus niet belemmerd door een gebrekkige geldcirculatie (zoals nu het geval is omdat er meer moet worden terugbetaald dan er in de circulatie aanwezig is door de factor rente). In MPE nemen schulden ten opzichte van de resterende waarde van de onderpanden niet exponentieel toe, omdat simpelweg de rentelast ontbreekt.
In MPE worden noch productie noch consumptie belemmerd door het opleggen van extra kosten (rente). Van belang is dat we een geldcirculatie beschikbaar stellen voor onze productie die geen belemmeringen, beperkingen, of andere onrechtvaardigheden oplegt. Productie en ondernemen worden volledig ondersteund door een liquide, waardevaste, en efficiënte valuta.
“MPE is niet meer dan een enkelvoudig recept, voor het elimineren van onrechtvaardige en terminale interventie.”
In dit model wordt een betalingsbelofte aangegaan voor b.v. een woning met een vrije marktwaarde van €100.000 en een levensduur van 100 jaar tegen €1.000 aflossing per jaar, oftewel €83,33 per maand. Na 100 jaar is de woning afgeschreven en de belofte van €100.000 volledig terugbetaald. De betalingsbelofte van €100.000 is nu volledig uit circulatie genomen, en is het eigendom van niemand meer.
MPE kort samengevat:
Geen private (geldscheppende) banken meer, maar een landelijk/Europese nutsinstelling als Gemeenschappelijk Monetaire Infrastructuur (GMI, een vierde macht los van politieke invloeden).
Niet anders dan de infrastructuur die banken nu gebruiken. Als het aan mij ligt nemen we de bestaande structuur over (we hebben die immers zelf betaald). In deze omgeving wordt het MPE geldbeheer* geïmplementeerd en toegepast. Alles wordt daar onder voorwaarde van uiterste privacy bijgehouden. Je salaris komt binnen, betalingen worden gedaan, kredietwaardigheid gecontroleerd in geval van aanvraag “financiering”, etc.
*De rekenkundige/boekhoudkundige relatie van 1:1:1 tussen [a] Geld in omloop (Circulatie), [b] (Rest) Waarde Vertegenwoordigt Eigendom, en [c] Resterende Aflossings Verplichting.
Hoe we de valuta noemen is niet relevant voor de integriteit. We kunnen met de naam Euro doorgaan en (bij voorkeur) implementeren op Europees niveau. De kosten van implementatie zijn te verwaarlozen. Er verandert praktisch gezien niet veel ten opzichte van het huidige systeem.
Door de voorwaarden en de uitvoering op te nemen in onze grondwet voorkom je dat de politiek zichzelf afwijkend gaat gedragen ten opzichte van datgene dat we afgesproken hebben. Overheid kan voor controle en uitvoering zorg dragen.
Ter implementatie en naleving is er een concept mandaat (Absolute Consensual Representation) kortweg ACR genoemd. Het volledige concept is te lezen op: https://holland4mpe.wordpress.com/2013/05/20/mpeacr/ Opnemen (per democratisch besluit, geheel, of aangepast) in de grondwet.
Een voorbeeld: We hebben de volgende gegevens en ik neem daarbij een loonbedrijf (kredietwaardig) als voorbeeld die de aanschaf van een machine wil financieren. De op dat moment geldende vrije marktprijs van een machine inclusief een service contract en garantie. €100.000. De financieringsbehoefte voor aan te schaffen machine is dus €100.000. De gemiddelde levensduur van de machine is voor dit voorbeeld bekend of kan redelijkerwijs ingeschat worden. Laten we zeggen tien jaar.
We hanteren een 1:1:1 ratio tussen a) geldcirculatie, b) vertegenwoordigd eigendom van de (rest)waarde), en c) (resterende) Aflossingsverplichting/afschrijving
(Nieuwe) Geld Circulatie
a.) De €100.000 die in circulatie worden gebracht met de machine en de kredietwaardigheid van de koper (lener) als onderpand. De verkoper wordt meteen volledig betaald.
(Resterende) Waarde onderpand
b) Dit is de €100.000 aan waarde vertegenwoordigd door eigendom met lineaire afschrijving over 10 jaar.
(Resterende) Aflossingsverplichting per afschrijving/consumptie
c) €100.000 betekent een aflossing €10.000 per jaar over de levensduur van de machine van 10 jaar.
Totaal terugbetaald na 10 jaar: €100.000.
In de praktijk gebruiken we een de-escalerende/non lineaire afschrijving, waarbij de afgeschreven bedragen van hoog naar steeds lager gaan. Zo zijn er nog een aantal methodes om de realiteit zo dicht mogelijk te benaderen.
Je ziet dat we hier de levenscyclus van geld hebben voorgesteld zonder rente, met geld als meeteenheid en verschaffer van liquiditeit voor de handel gedekt en waarde gegeven door onderpand, en kredietwaardigheid ondernemer. Een kredietwaardigheid die hij niet wil verliezen!
De concrete voordelen
Geen inflatie of deflatie, geen mogelijkheid tot systematische manipulatie van ons geld en eigendommen, en geen onoplosbare schuldenbergen die zichzelf (exponentieel) blijven vermenigvuldigen door rente. Vennootschapsbelasting kan worden afgeschaft, overheden financieren op dezelfde wijze, en gebruikers van een door de overheid gefinancierde structuur/dienst betalen aan de hand van afschrijving, voor pensioenvoorzieningen kunnen we besluiten om een bepaald percentage van het verdiende geld verplicht te reserveren (behoud van koopkracht is immers gewaarborgd), aandelenmarkten (centers van exploitatie) worden overbodig gemaakt, immers is privaat kapitaal niet langer noodzakelijk ter financiering (wie wil concurreren tegen 0% rente?), meer besteedbaar inkomen, behoud van koopkracht.
“To find the players in all the corruption of the world, ‘Follow the money.’ To find the captains of world corruption, follow the money all the way.”
De Russische ministeries van Financiën en Economische Ontwikkeling willen het gebruik van contant geld beperken, zo schrijft zakenkrant Vedomosti. Rusland wil de zwarte economie aan te pakken en problemen als corruptie, belastingontwijking en witwassen effectiever kunnen bestrijden. Daarom overweegt men verschillende maatregelen, zoals een limiet op cash betalingen en een eventuele belasting op contant geld. Ook zou het voor bedrijven niet meer mogelijk moeten zijn om salarissen in contanten uit te betalen.
De regering wil het gebruik van contant geld voor grote aankopen als vastgoed, auto’s en luxegoederen aan banden leggen, maar er is nog geen overeenstemming over het maximumbedrag dat men contant mag aankopen. In januari spraken verschillende Russische media nog over een limiet van 500.000 roebels, omgerekend met de huidige wisselkoers is dat ongeveer €8.250. De minister van Financiën, Anton Siluanov, heeft al laten weten dat hij het idee van een limiet op contant geld transacties steunt, maar hij sprak zich nog niet uit over de hoogte van deze limiet.
Contant geld populair in Rusland
Op dit moment is het gebruik van contant geld in Rusland zeer populair. In de eerste negen maanden van 2016 haalden rekeninghouders in totaal 19 biljoen roebels van hun bankrekening, meer dan twee keer zoveel als de 8,7 biljoen roebels die in dezelfde periode gebruikt werden voor elektronische betalingen. Volgens cijfers van de Russische centrale bank vertegenwoordigen alle munten en bankbiljetten een waarde van 9% van het bbp. Ter vergelijking, in de Eurozone benadert de geldhoeveelheid bijna 10% van het bbp.
Het gebruik van contant geld loopt in Rusland achter ten opzichte van veel Westerse landen, mede door de hoge kosten voor elektronische betalingen. De kosten voor elektronische betaalsystemen kunnen tot 10% van de nettowinst van bedrijven voor hun rekening nemen.
Een andere optie die besproken wordt is een gedifferentieerd belastingtarief voor goederen en diensten, waarbij consumenten minder belasting betalen als ze elektronisch betalen. Toch lijkt dit plan volgens experts niet haalbaar, omdat het in strijd is met de regels omtrent vrij verkeer van goederen en geld in Rusland.
Rusland wil gebruik contant geld beperken (Foto via Pixabay)
Sinds de hyperinflatie van tien jaar geleden heeft Zimbabwe geen eigen munteenheid meer en heeft de Amerikaanse dollar de rol van betaalmiddel overgenomen. Maar door een structureel tekort op de handelsbalans stromen de dollars het land uit en blijft er steeds minder geld over om de binnenlandse economie draaiende te houden.
Om te voorkomen dat de liquiditeit opdroogt en de economie van het Afrikaanse land opnieuw tot stilstand komt heeft de centrale bank eind vorig jaar nieuw geld in omloop gebracht, de zogeheten ‘bond notes’. Officieel zijn deze biljetten één op één gekoppeld aan de Amerikaanse dollar, maar in de praktijk blijkt die koppeling geen stand te houden. De bond notes zijn namelijk alleen in Zimbabwe te gebruiken, terwijl de dollars wereldwijd geaccepteerd worden.
Dollars versus bond notes
Winkeliers kunnen de bond notes gebruiken om hun personeel te betalen, maar voor de import van goederen blijven ze aangewezen op dollars. Daarom proberen winkels op allerlei manieren klanten over te halen om met Amerikaanse dollars te betalen. Volgens de Economist hanteren sommige winkels een korting van 50% voor klanten die met dollars betalen, terwijl tankstations apart de prijs vermelden voor iedereen die met Amerikaanse dollars kan betalen. Een prijs die uiteraard lager is dan wanneer je met een bankpasje of met het nieuwe Zimbabwaanse geld zou betalen.
Grote winkelketens in Zimbabwe hebben niet de mogelijkheid om twee verschillende prijzen te hanteren en hebben daarom simpelweg besloten alle prijzen te verhogen. Daarmee compenseren ze voor het feit dat het Zimbabwaanse geld in realiteit minder waard is dan een Amerikaanse dollar. Officieel zijn ze evenveel waard, maar op de zwarte markt worden de Amerikaanse dollars tegen een premie van 5 tot 30 procent aangeboden.
Met de invoering van nieuwe bankbiljetten komt er weliswaar meer geld in omloop, maar de waarde van het geld daalt. De snelheid waarmee het nieuwe geld aan waarde verliest roept bij de lokale bevolking de herinnering op naar de verschrikking van de hyperinflatie van ruim tien jaar geleden. Het is de vraag wat de centrale bank kan doen om het vertrouwen in de nieuwe bankbiljetten te herstellen.
Euro
Het voorbeeld van Zimbabwe laat duidelijk zien hoe belangrijk het is dat de bevolking vertrouwen heeft in de centrale bank die het geld uitgeeft. Ook laat dit voorbeeld zien hoeveel voordelen het biedt om een munt te hebben die wereldwijd geaccepteerd wordt. Stel je eens voor dat een Europees land – bijvoorbeeld Griekenland – besluit uit de euro te stappen en een eigen munt in te voeren. Zouden bedrijven en consumenten in de rest van de Eurozone dat nieuwe geld dan accepteren in plaats van euro’s?
Die kans is zeer klein, omdat de euro in veel meer landen gebruikt wordt en iedereen in de Eurozone gewend is om in euro’s te rekenen en te betalen. Een bedrijf uit Duitsland of Italië dat goederen levert aan Griekenland zal dat in euro’s willen afrekenen, want dat is de munt waarmee het bedrijf haar eigen rekeningen moet betalen. Ook is er veel meer zekerheid over de waarde van de gemeenschappelijke munt.
Griekenland kan haar eigen munt wel proberen te koppelen aan de euro, maar dan is het nog maar de vraag of die koppeling stand zal houden. Als ook de Griekse bevolking meer vertrouwen heeft in euro’s dan in de nieuwe eigen valuta, dan zullen ze iedere kans aangrijpen om hun eigen geld in te wisselen voor euro’s.
Je kunt je voorstellen wat dat betekent voor de waarde van de eigen munt ten opzichte van de euro. De Griekse regering en centrale bank zullen dan alles uit de kast moeten halen om een kapitaalvlucht te voorkomen. Daarbij vergeleken stellen de huidige kapitaalrestricties maar weinig voor.
In Arizona is een nieuw wetsvoorstel aangenomen dat het gebruik en bezit van goud en zilver moet stimuleren. In het wetsvoorstel worden goud en zilver erkend als een valuta en worden beide edelmetalen uitgezonderd van de zogeheten ‘capital gains tax’, een vorm van vermogensbelasting die je betaalt over de winst op beleggingen.
Het wetsvoorstel geeft een ruimere definitie van het begrip wettig betaalmiddel, waardoor ook gouden munten en zilveren munten als zodanig beschouwd kunnen worden. Dat heeft ook gevolgen voor de manier waarop de belastingdienst naar edelmetalen kijkt, want die worden dan op dezelfde manier behandeld als dollars. Het verkopen van goud of zilver voor dollars wordt dan in feite een valutatransactie, waar geen vermogensbelasting over betaald hoeft te worden.
Onder de huidige wetgeving in Arizona moeten spaarders en beleggers belasting betalen over de waardestijging van goud en zilver, zelfs als ze het edelmetaal rechtstreeks willen ruilen voor goederen of diensten. Volgens het wetsvoorstel moet deze belasting verrekend kunnen worden met de inkomstenbelasting.
Komen gouden munten terug als wettig betaalmiddel?
Goud als geld
Met dit wetsvoorstel wordt goud en zilver opnieuw erkend als alternatief betaalmiddel en wordt in feite de Amerikaanse grondwet weer erkend. Daarin staat namelijk dat alleen goud en zilver gebruikt mogen worden om schulden af te lossen. Maar gaandeweg hebben de edelmetalen plaatsgemaakt voor fiatgeld, waar de Federal Reserve sinds 1913 het monopolie op heeft.
Met de acceptatie van dit wetsvoorstel kan een nieuwe wet ingevoerd worden die gouden en zilveren munten op gelijk niveau zet met de Amerikaanse dollar. Daarmee krijgt de bevolking van de staat Arizona weer de keuze tussen dollars en edelmetalen als betaalmiddel.
“Dit zal het monopolie van de Federal Reserve niet in één keer beëindigen, maar het legt een fundament en opent de deur voor meer marktactiviteit. Dit is een belangrijk onderdeel van een grotere strategie en activisten in Arizona moeten doorgaan om deze wetten erdoor te krijgen”, zo verklaarde Michael Boldin van het Tenth Amendment Center, een beweging die zich inzet voor een beperking van de rol van de federale overheid en die pleit voor een grotere rol voor de individuele Staten.
Goud of geld?
Het is nog maar de vraag of de massa zal overstappen op gouden en zilveren munten, wanneer ze daar de kans toe krijgen. De praktijk heeft uitgewezen dat het overgewaardeerde geld het ondergewaardeerde geld uit omloop verdrijft, zoals ook beschreven is in de wet van Gresham. Dat zou betekenen dat men liever de dollars zonder intrinsieke waarde dan gouden en zilveren munten met intrinsieke waarde zal uitgeven.
De dollars zullen als het overgewaardeerde geld in circulatie blijven, terwijl de ondergewaardeerde gouden en zilveren munten waarschijnlijk opgepot zullen worden. Ook als deze weer wettig betaalmiddel worden. Het zou hoe dan ook een positieve bijkomstigheid zijn als beide edelmetalen worden vrijgesteld van belasting. Dat maakt het aantrekkelijker om een deel van je vermogen te beleggen in goud, zeker als andere beleggingen wél belast worden met die zogeheten capital gains tax.
Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.
De terugkeer naar een goudstandaard is geen goed idee, omdat je daarmee de geldhoeveelheid in de economie vastlegt. Daarmee belemmer je de economische groei, omdat iedereen moet werken voor diezelfde gelimiteerde hoeveelheid geld. Dat zegt econoom Michael Norman op zijn videoblog.
Een terugkeer naar een goudstandaard geeft ook onevenredig veel macht aan diegene die het goud bezitten, omdat zij uiteindelijk bepalen wie het geld krijgt. Ook kunnen vermogende mensen macht naar zich toetrekken door het goud op te potten, waardoor iedereen nog afhankelijker wordt van die kleine groep superrijken.
Goudstandaard
Juist het feit dat banken geld als krediet kunnen creëren geeft mensen uit alle lagen van de bevolking de vrijheid om nieuwe economische activiteiten te ontplooien, zonder dat ze daarmee afhankelijk worden van de mensen die het goud bezitten.
Onder een goudstandaard is het veel minder aantrekkelijk om geld te lenen, omdat een toenemende productiviteit van de economie bij een vaste geldhoeveelheid betekent dat ieder muntstuk meer waard wordt. Heb je geld geleend, dan wordt je schuld dus steeds moeilijker om af te lossen.
De Griekse regering heeft een nieuwe manier gevonden om het gebruik van contant geld te ontmoedigen. Met ingang van dit jaar zijn belastingbetalers verplicht om een bepaald percentage van hun uitgaven met een bankpas of via internetbankieren te doen. Halen ze dat quotum niet, dan moeten ze over het verschil een boete van 22% betalen. Deze maatregel geldt niet alleen voor werknemers, maar ook voor werklozen en gepensioneerden.
Grieken met een inkomen tot €10.000 per jaar moeten tenminste 10% van dat bedrag elektronisch betalen. Verdien je €10.000 tot €30.000 per jaar, dan moet je 15% daarvan giraal betalen. Grieken die meer dan €30.000 verdienen moet zelfs tenminste 20% van hun inkomen via een bankpas, creditcard of internetbankieren uitgeven.
Griekenland wil contant geld ontmoedigen
De Griekse regering heeft een lijst gemaakt van alle goederen en diensten die meetellen voor het quotum. Dat zijn onder andere de boodschappen, elektronische apparaten, huishoudelijke apparaten, meubels, kleding, schoenen, brandstof, sigaretten en drank. Ook rekeningen van restaurants, cafetaria, bars en hotels kun je beter met de pinpas afrekenen, want ook die rekent de belastingdienst mee.
Ook worden de diensten van de kapper, schoonheidsspecialist, sportschool, dansschool, autoreparateur, loodgieter, elektricien, schilder, vloerbedekker, advocaat en accountant meegenomen. Al deze diensten worden meegenomen in het totaalbedrag zo lang deze met een pinpas of bankoverschrijving betaald worden. Voor dokters en apothekers blijven de regels hetzelfde als vorig jaar.
Misschien denk je dat het quotum makkelijk te behalen valt, maar schijn bedriegt. Grote uitgaven als huur, hypotheek, energierekening en telefoonabonnement vallen buiten het quotum. Je moet dus naast deze vaste lasten nog minstens 10 tot 20% van je inkomen uitgeven aan bovengenoemde zaken, een percentage dat dus bepaald wordt door je inkomen. Hieronder een aantal voorbeeldsituaties:
Lukt het om wat voor reden dan ook niet om het quotum te halen, dan moet je zoals gezegd een boete van 22% betalen over het verschil. Dat kan zomaar gebeuren als je bijvoorbeeld een gezin hebt met twee inkomens, want iedereen moet aan het quotum voldoen. Dat betekent dat ieder stel of gezin moet bijhouden hoeveel geld er per persoon giraal is uitgegeven. Dat leidt tot de bizarre situatie dat je de ene keer boodschappen met je eigen bankpas moet afrekenen en de andere keer je partner de bankpas moet gebruiken.
Ook verplicht deze maatregel alle Grieken om een bepaald minimumbedrag te consumeren, of ze dat nou willen of niet. Voor bepaalde inkomensgroepen kan het lastig zijn op die grens te halen, bijvoorbeeld als je een heel laag inkomen hebt en veel van je uitgaven opgaan aan vaste lasten als huur, water en elektra en verzekeringen. Maar ook voor de hoge inkomens is de maatregel problematisch, zeker als je een spaarzaam type bent dat relatief weinig geld uitgeeft.
Om het gebruik van contant geld nog verder te beperken werd de maximumgrens voor cash betalingen enige tijd geleden al van €1.500 naar €500 verlaagd. Alle uitgaven boven dat bedrag moeten met een bankpas, creditcard of via een bankoverschrijving uitgevoerd worden.
Niet alle volwassenen zullen geconfronteerd worden met deze nieuwe vorm van financiële repressie. Mensen die op afgelegen gebieden wonen, die een ernstige fysieke en/of lichamelijke beperking hebben of die ouder zijn dan 70 jaar hoeven niet aan het quotum te voldoen.
Lees ook:
Een argument dat vaak wordt gebruikt tegen goud kopen is dat de prijs van het edelmetaal zo volatiel is. Op de korte en middellange termijn is dat zeker waar, maar als je nog wat verder terugkijkt in de geschiedenis zie je dat alle valuta waarde verliezen ten opzichte van goud. De volgende grafiek van de World Gold Council laat zien dat het edelmetaal door de jaren heen haar koopkracht behoudt, terwijl valuta steeds minder waard worden. De Amerikaanse dollar, het Britse pond, de Japanse yen en zelfs de degelijke D-Mark verloren in een paar decennia allemaal een groot deel van hun koopkracht.
Nu vraagt u zich misschien af of goud kopen beter is dan geld op een spaarrekening zetten. Dat is natuurlijk afhankelijk van de rente. Binnenkort plaatsen we op Marketupdate een grafiek van de waardeontwikkeling van goud, afgezet tegen de waardeontwikkeling van een spaarrekening die ieder jaar rente oplevert.
