Marketupdate

Tag: olie

  • Grafiek: Olieprijs meest stabiel sinds 1970

    Het is u misschien niet eens opgevallen, maar de olieprijs schommelt nu al enkele jaren in een relatief smalle bandbreedte van $90 tot $110 voor een vat WTI. Vergelijken we de volatiliteit in de olieprijs van de afgelopen drie jaar, dan zien we dat we sinds het uiteenvallen van Bretton Woods in 1971 niet meer zoveel stabiliteit hebben gehad in de olieprijs. De volgende grafiek laat het gewogen gemiddelde van drie jaar zien, gemeten vanaf 1967 tot en met nu.

    Voor 1971 was de dollar nog gekoppeld aan goud en bleef de olieprijs zeer stabiel. Toen bevestigd werd dat dollars niet meer inwisselbaar waren voor goud begonnen olieproducerende landen een hogere prijs in dollars te vragen, daaruit volgde de oliecrisis. Eind jaren ’70 begon de olieprijs opnieuw fors te stijgen, vanwege de hoge inflatie van de dollar en de stijging van de goudprijs. Ook rond de eeuwwisseling en in de aanloop naar de financiële crisis van 2008 liep de volatiliteit van de olieprijs op. Ook deze periodes worden gekenmerkt door een oplopende inflatie.

    Ondanks de oplopende spanningen in Oekraïne en het Midden-Oosten daalt de olieprijs. Dat komt omdat zowel Saoedi-Arabië als als Irak de olieproductie wisten op te schroeven en de VS haar productie zag stijgen naar het hoogste niveau in 27 jaar.

    oilprice-stability

    Olieprijs meest stabiel sinds uiteenvallen Bretton Woods (Grafiek via Bloomberg)

  • Rusland sluit miljardendeal voor olie met Iran – update

    Rusland heeft een historische deal gesloten met Iran, zo lezen we op de website van de Telegraph. Voor de komende vijf jaar gaan de twee landen een samenwerkingsverband aan, waarbij het hoofddoel is om Iraanse olie op de markt te brengen. Rusland gaat Iran niet alleen helpen met het verkopen van de bestaande olieproductie, ook gaat de olie- en gasindustrie van Rusland die van Iran helpen met de exploitatie van de Iraanse energiereserves. In de praktijk betekent het dat de Russen gaan helpen met de aanleg van energiecentrales, infrastructuur en installaties in Iran. Rusland helpt Iran niet alleen met de exploitatie en verkoop van haar olie en gasreserves, maar ook met de levering van consumentengoederen en landbouwproducten.

    Half miljoen vaten olie per dag

    Onder de nieuwe overeenkomst koopt Rusland iedere dag een half miljoen vaten Iraanse olie op. Dat is ongeveer 1/5 deel van de totale dagelijkse olieproductie van het Perzische land. De deal tussen Rusland en Iran heeft naar schatting een omvang van $20 miljard en levert voor de twee landen een win-win situatie op. Doordat Iran voortaan een deel van haar olieproductie kwijt kan in Rusland heeft het land minder last van de Westerse sancties. Door de sancties kon Iran vorig jaar moeilijk olie en gas verkopen, waardoor er niet genoeg buitenlandse valuta binnenkwam om de import van goederen te financieren. De waarde van de Iraans rial ging de afgelopen jaren ook hard onderuit als gevolg van de sancties. Iran produceert momenteel ongeveer 3 miljoen vaten olie per dag, maar het land heeft plannen om de productie tussen nu en 2018 op te schroeven tot 5,7 miljoen vaten olie per dag. Een gewaagd plan, aangezien Iran niet zeker was van voldoende afnemers voor de olie. Nu Rusland een deel van de olieproductie opkoopt kan de productie probleemloos opgeschroefd worden. De Russische minister van Olie heeft gezegd dat zijn land Iran gaat helpen met de verkoop van haar olie. Ook tegen Rusland zijn onlangs nieuwe sancties opgelegd door de Verenigde Staten en Europa. Door nu samen te werken met Iran verliezen de Westerse sancties tegen Iran aan kracht. Rusland kan de Iraanse olie doorverkopen aan landen die niet hebben ingestemd met de sancties, zoals India en China.

    Olie voor euro's

    De contouren van een nieuwe oliemarkt voor euro's worden langzaam zichtbaar. India gaf vorig jaar al aan olie in euro's af te willen rekenen en door de recente sancties tegen Russische olie- en gasbedrijven stelde Gazprom voor om olie voortaan in euro's af te rekenen. De klanten van Gazprom in Azië stonden daar zeer positief tegenover. Ook in het Russische parlement gaan stemmen op om olie en gas in euro's af te rekenen. In juli zei de topman van energiebedrijf Total nog dat de euro een grotere rol moet krijgen in het internationale handelsverkeer. Update: Kort nadat Moskou deze overeenkomst bekendmaakte werd deze ook weer ingetrokken, aldus de Moscow Times. Waarom de verklaring binnen enkele minuten is ingetrokken is nog niet duidelijk. We houden de ontwikkelingen in de gaten.

    Rusland gaat Iran de komende vijf jaar helpen met de verkoop van olie

    Rusland gaat Iran de komende vijf jaar helpen met de verkoop van olie

  • China sluit deals voor olie en goud met Venezuela

    De Chinese president Xi Jinping heeft tijdens zijn staatsbezoek aan Venezuela een aantal handelsovereenkomsten gesloten voor de levering van olie, goud en andere grondstoffen. Dat schrijft Russia Today. In totaal werden er 38 overeenkomsten gesloten die betrekking hebben op de landbouw, mijnbouw en olie-industrie van het Zuid-Amerikaanse land. Ook investeert China in sociale en culturele projecten in Venezuela.

    China verstrekt $4 miljard aan Venezuela in ruil voor olie en olieproducten. Daarnaast wijst China $691 miljoen toe voor de exploratie van nieuwe goud en koper reserves. China en Venezuela zullen ook samen werken aan de bouw van een derde satelliet.

    China vergroot invloed in Zuid-Amerika

    China haalt wereldwijd handelsbanden aan, vooral met landen die over olie, goud en andere waardevolle grondstoffen beschikken. Wereldwijd investeren de Chinezen in nieuwe grondstofprojecten, waarmee het land haar energievoorziening en economische behoefte aan grondstoffen veiligstelt. In ruil voor de grondstoffen verstrekt China leningen en bouwt ze aan de infrastructuur van haar handelspartners. Xi Jinping was vorige week in Brazilië voor de jaarlijkse bijeenkomst van de BRICS-landen. Daarna reisde hij door naar Argentinië, waar hij onder andere leningen verstrekte en een valutaswap ondertekende. Argentinië heeft moeite om geld aan te trekken op de kapitaalmarkt, sinds het in 2001 in gebreke bleef met het betalen van haar schulden aan het buitenland. De Chinese leider brengt ook een staatsbezoek aan Cuba, ook een voormalig communistisch land dat al decennia lang goede banden heeft met China. Ook met dit land wil China de handelsbetrekkingen verbeteren. De handel tussen China en Latijns-Amerika is de afgelopen jaren snel gegroeid en bereikte in 2013 een record van $261,6 miljard. China is inmiddels de tweede grootste handelspartner van zowel Argentinië als Cuba en de grootste handelspartner van Brazilië. In 1990 stond China nog op de 17e plaats van landen waar Latijns-Amerika de meeste handelsbetrekkingen mee had. China is na de VS de grootste afzetmarkt voor olie uit Venezuela.

    Chinese premier Jinping ontmoet zijn Venezolaanse collega Maduro

    Chinese premier Jinping ontmoet zijn Venezolaanse collega Maduro

  • Video: De flow van goud en olie

    De Amerikaanse regering produceerde in 1945 en 1947 een reeks gouden munten voor Arabian American Oil Company (Aramco). Dit bedrijf had een afspraak met de regering van Saoedi-Arabië gemaakt om $3 miljoen per jaar aan royalty’s te betalen in fysiek goud. Op dat moment was de goudprijs onder het Bretton Woods akkoord vastgelegd op $35 per troy ounce, maar als gevolg van de Tweede Wereldoorlog was de goudprijs op de vrije markt veel hoger dan die $35.

    Door de stijging van de goudprijs namen de Saoedi’s geen genoegen meer met een betaling in dollars. Door de kunstmatig lage goudprijs kregen ze te weinig goud voor hun olie, waardoor ze zich genoodzaakt voelden fysiek goud te vragen als betaling. Kon Aramco daar niet aan voldoen, dan zou de levering van olie beperkt en de prijs verhoogd worden. In de volgende video wordt de historie van deze gouden munten besproken. Ook maakt de video van ‘belangp’ de relatie tussen olie en goud inzichtelijk. Een aanrader!

  • Rusland accepteert roebels voor olie en goud

    Rusland maakt het met ingang van 8 juni mogelijk olie en goud af te rekenen in Russische roebels, zo bericht Rianovosti vandaag. Het Russian Trading System (RTS) biedt nieuwe futures en opties aan voor goud, ruwe olie en geraffineerde olie (benzine, diesel en kerosine). Wat al deze contracten met elkaar gemeen hebben is dat ze niet in Amerikaanse dollars, maar in roebels worden afgerekend.

    De olieprijs in roebels wordt bepaald door Platts, terwijl de goudprijs gebaseerd wordt op de PM-fix die in Londen wordt vastgesteld. De margeverplichting voor de contracten ligt op 5% van het totaalbedrag. Tevens wordt er per contract een roebel aan commissie in rekening gebracht.

    Olie en goud voor roebels

    Dit nieuws volgt op uitspraken die de Russische president Poetin eerder deze maand maakte. In een toespraak voor het volk zei hij dat Rusland als één van de belangrijkste exporteurs van olie een eigen handelsplatform moet hebben waar men de olie in roebels kan aanbieden. Die wens wordt binnenkort in vervulling gebracht. De overstap van dollars naar roebels is tekenend voor het machtsverlies van de Amerikaanse dollar als handelsmunt. Steeds meer landen ondertekenen valutaswaps en onderlinge handelsakkoorden die het mogelijk maken om met de eigen munt te betalen. Het tijdperk van één wereldreservemunt komt langzaam maar zeker ten einde, om opgevolgd te worden door een nieuw tijdperk waarin verschillende handelsmunten naast elkaar gebruikt worden in het internationale handelsverkeer. (h/t: kai, Goudstudieforum)

    russian-ruble

    Rusland accepteert binnenkort roebels in ruil voor olie en goud

  • Documentaire: Gasland

    De volgende documentaire kregen wij als tip doorgestuurd van een lezer. Schaliegas (en olie) wordt gezien als een oplossing om de schaarste te overbruggen die er zal ontstaan nadat de makkelijk te winnen olie- en gasvoorraden zijn uitgeput en voordat duurzame energie op wereldschaal geïmplementeerd is. Vooral in de Verenigde Staten zijn ze de afgelopen jaren voortvarend aan de slag gegaan met de nieuwe manieren van boren naar de fossiele brandstoffen. Fracking zoals dit genoemd wordt is een boormethode waarbij met behulp van veel chemicaliën het aardgas aan de diepe aardlagen wordt onttrokken. Deze nieuwe methoden blijven echter niet zonder gevolgen.

    In Gasland (2010) neemt de Amerikaanse filmmaker Josh Fox ons aan de hand door de Amerikaanse schaliegas industrie. Fox, woonachtig in een waterwingebied van New York krijgt het aanbod om zijn land te leasen aan een gaswinning bedrijf. Voordat hij hierop wil ingaan zoekt hij uit nieuwsgierigheid mensen op die gezwicht zijn voor het geld van de schaliegas industrie. Het brengt hem tot een tocht die het Amerikaanse streven naar energie onafhankelijkheid in een bijzonder kwaad daglicht zet. Zijn de negatieve externaliteiten wederom groter dan de opbrengsten? De documentaire is inmiddels al vier jaar oud maar zoals de mensen in Boxtel zullen beamen heeft hij niet aan urgentie ingeboet.

  • Deze grondstoffen worden door Rusland gecontroleerd

    De geopolitieke spanningen rondom Oekraïne worden door velen nauw in gaten gehouden. Rusland is als producten één van de mondiale spelers op de energie- en grondstoffenmarkt. Rusland produceert onder andere 13% van de wereldwijde jaarlijkse olieproductie en 14% van de jaarlijkse wereldwijde gasproductie.

    Desalniettemin dreigen zowel de Verenigde Staten als Europa met economische sancties. Dat deze direct betrekking zullen hebben op deze sectoren lijkt echter onwaarschijnlijk. Een verstoring van de energie- en grondstoffenmarkten zou een direct invloed hebben de wereldmarktprijzen en daarmee het prille “herstel” van de wereldeconomie pijn kunnen doen. Europa en de Verenigde Staten zijn niet van plan om de verbeterende economische cijfers op het spel te zetten en daarnaast is de Russische staat eveneens sterk afhankelijk van de inkomsten uit deze sectoren.

    Sancties op een paar speciale grondstoffen zoals platina, palladium en nikkel zijn eveneens onwaarschijnlijk aangezien Rusland verreweg het grootste deel van de wereldproductie van deze grondstoffen voor hun rekening nemen. De volgende grafiek van Business Insider laat zien dat het land een aanzienlijk marktaandeel heeft in tal van grondstoffen.

    Rusland produceert veel grondstoffen

    Rusland produceert veel grondstoffen

    Bron: Business Insider

  • The Gold Trail: Fundament (Deel I)

    Marketupdate duikt de komende periode op de Gold Trail, een ander verhaal over de goudmarkt. Een verhaal dat tot de kern probeert te komen van ons monetaire systeem. Het werd eind jaren negentig geschreven door twee personen die luisteren naar de schuilnamen Another en Friend of Another (FOA). Op het forum van USAGold wisselden ze hun gedachten uit over goud, olie en de dollar. Met een ongekende nauwkeurigheid voorzagen ze onder meer de sterke prijsstijging van zowel olie als goud sinds de eeuwwisseling…

    Toen dit verhaal werd geschreven op het USAGold forum hielden weinig mensen zich nog bezig met goud. Na een bear market van bijna twintig jaar was de goudprijs teruggezakt tot ongeveer $300 per troy ounce. Er zouden grote veranderingen gaan plaatsvinden in het internationale monetaire systeem. Europa introduceerde een alternatief voor de machtige dollar. Na vele jaren van voorbereiding was eindelijk de euro geboren, een munt die een transitie van het huidige dollarsysteem naar een toekomstig monetair systeem mogelijk maakte.

    De Gold Trail is een verhaal dat je waarschijnlijk niet in één dag uit zult lezen of volledig zult doorgronden. Marketupdate gaat de uitdaging aan om dit verhaal over te brengen op een groter publiek, door de Gold Trail stukje bij beetje te vertalen naar het Nederlands. In deze Weekendeditie maken we een begin. Daarna zullen we iedere week een passage van de Gold Trail vertalen en op Marketupdate publiceren. Het eerste deel werd in februari 2000 geschreven. Opmerkingen ter verduidelijking van de tekst staan tussen [haakjes].

    Gold Trail: Deel I - Fundament

    FOA (26-02-2000): Als ik een stuiver kreeg voor iedere keer dat we dachten dat de dollar op haar einde zou zijn, dan zou ik nu een hele stapel stuivers hebben! Denk terug aan begin jaren ’80 en zelfs verder terug tot de jaren ’70. We hoorden steeds dat de dollar ten dode opgeschreven was en dat de munt volledig zou instorten. De winkels lagen vol met boeken over hyperinflatie en de noodzaak om goud en Zwitserse franken te kopen… Ik heb deze boeken allemaal gelezen om een beter perspectief te krijgen en heb op basis van het advies uit deze boeken ook de daad bij het woord gevoegd. Daar heb ik ook wat geld aan verdiend. Maar zelfs toen klopte er iets niet helemaal aan het scenario. We blikken terug op deze periode en komen tot de conclusie dat de goudprijs nooit meer boven de $800 per troy ounce gekomen is en dat de dollar nog steeds niet door hyperinflatie uit elkaar gevallen is. De meeste landen bleven de dollar gebruiken als reserve. Vandaag de dag kunnen we beter begrijpen waarom al die inzichten van toen niet uitgekomen zijn. De dollar had in 1971 haar koppeling met goud verloren en alle prijzen om ons heen begonnen te stijgen. Maar omdat de hele wereld op een dollar/goudstandaard leefde, bleven alle landen dollars aanhouden als reserve. Dat deden ze zelfs met meer overtuiging dan in de jaren daarvoor. Het goud deed er niet meer toe, omdat centrale banken over de hele wereld alle dollars opnamen die wij drukten. De dollar was nog steeds de handelsmunt van de wereld en het feit dat landen die munt als reserve bleven aanhouden toonde aan dat er vanuit de rest van de wereld op dat moment nog steeds steun was voor het dollarsysteem. Het maakte niet uit hoeveel negatieve publiciteit er kwam, de dollar bleef overeind en genoot tot in de jaren ’90 steun van de rest van de wereld. De algemene opvatting van die tijd was dat als de Verenigde Staten niet zouden stoppen met geld drukken, we vroeg of laat een zeer hoge inflatie zouden krijgen. Een niet te stoppen inflatie! Nogmaals, die hoge inflatie kwam er niet. Dat roept de volgende vraag op: Als het dollarsysteem zo slecht was, waarom bleef de rest van de wereld dat systeem dan toch accepteren? Ze konden de dollar als reserve dumpen, vanuit de gedachte dat de dollar alleen de Amerikaanse economie moest dienen en niet meer gebruikt zou worden als de reserve voor het internationale monetaire systeem. De VS bleef geld bijdrukken, ook in de turbulente periode van de jaren ’70 en ’80. De geldhoeveelheid expandeerde non-stop en een deel van dat geld ging de wereld over. Door het tekort op de handelsbalans stroomden er ieder jaar weer meer dollars in de economische systemen van andere landen. We drukten dollars bij en kochten daarmee goederen uit het buitenland. Het buitenland zoog deze stroom van dollars op en gebruikte deze dollarreserves als basis voor de expansie van hun eigen geldhoeveelheid. Als een Amerikaan goederen uit het buitenland koopt worden dollars opgestuurd als betaling. Normaal gesproken wordt die dollar op de valutamarkt omgewisseld voor de munteenheid van het land waar de goederen vandaan kwamen. Maar vaker wel dan niet werden deze dollars aangehouden als reserve en drukten landen hun eigen geld bij voor gebruik in hun eigen economische systeem. Als andere landen die dollars op de valutamarkt zouden omwisselen voor hun eigen munt, dan zouden ze de waarde van hun eigen munt daarmee opdrijven ten opzichte van de dollar. En dat zou de goederen uit het betreffende land duurder maken ten opzichte van de goederen uit andere landen. In andere woorden: een Amerikaanse burger kon goederen voor $10 blijven kopen die zonder interventie op de valutamarkt $15 zou kosten. Zo lang landen dollars aanhouden als reserve en de VS een tekort op de handelsbalans heeft zal de wereldwijde geldhoeveelheid blijven inflateren. Dit systeem houdt de waarde van de dollar kunstmatig hoog, met als resultaat dat Amerikanen goedkoper goederen konen kopen dan wat de uitbreiding van de geldhoeveelheid zou rechtvaardigen. Het is een proces dat zichzelf versterkt, omdat het Amerikanen uitnodigt meer te importeren. Hadden buitenlandse centrale banken niet zoveel dollars ingenomen als reserve, dan had de wisselkoers op de valutamarkt al lang een hoge inflatie in de Verenigde Staten veroorzaakt. Juist, de hoge inflatie die iedereen toen zag aankomen en die toen zou moeten komen… Waarom bleven andere centrale banken die dollar dan ondersteunen? De standaard uitleg was dat landen op deze manier in de VS een markt creëerden voor hun eigen goederen. Dat is waar, maar dat roept gelijk de vraag op: Was er in eigen land dan niemand die deze lokaal geproduceerde goederen wilde kopen, en daarvoor wilde betalen met vers gedrukt geld? Als de goederen verkocht werden aan Amerikanen - die ervoor betaalden met vers gedrukte dollars – en die dollars vervolgens gebruikt werd als reserve om lokale valuta bij te drukken. Waarom zouden we dan niet meteen in eigen land geld bijdrukken om onze lokaal geproduceerde goederen te kopen? Waarom konden andere landen hun levensstandaard niet op dezelfde manier verhogen als de Verenigde Staten, zonder de last te moeten dragen van inflatie of van het importeren van buitenlandse valuta? Nogmaals: waarom zorgt het bijdrukken van dollars in de VS niet voor prijsinflatie in de goederen die we in het buitenland kopen? Wat als het buitenland geld bijdrukt? Een hoeveelheid die gelijk staat aan de waarde van de dollars die ze nu importeren, zonder dat ze dollars aanhouden als reserve. Economische theorie zou ons leren dat inflatie daar het gevolg van is. Maar waarom geldt dat wel voor andere landen, maar niet voor de VS? In de jaren ’70 was het bekend dat het dollar reserve systeem andere landen dwong hun geldhoeveelheid te inflateren, door dollarinflatie te importeren. Maar met het verstrijken van de jaren – we zijn onderhand twee decennia verder – gaat dat proces nog steeds door. Het lijkt erop dat de rest van de wereld een ‘nieuwe manier’ ontdekt hebben waarmee ze om dit dilemma heen kunnen werken. Of was deze ‘nieuwe manier’ iets dat aan ze verkocht is om de levensduur van het dollarsysteem te verlengen? Veel landen in de derde wereld maakten een combinatie mee van sporadische hyperinflatie en deflatie, allemaal als gevolg van dit dollar reservesysteem. De levensstandaard van de bevolking van deze landen bleef constant dalen, terwijl de bevolking steeds harder moesten werken om goederen te produceren die in ruil voor meer van onze dollars. Maar in plaats van dat ze dollars omwisselden voor hun eigen valuta (en daarmee hun munt sterk hielden) gebruikten ze de dollarreserves als onderpand voor leningen van internationale banken en het IMF. Met deze leningen zouden landen hun infrastructuur kunnen verbeteren, de productiviteit verder kunnen verhogen en een daarmee een hoger welvaartsniveau kunnen bereiken. Het werd aan ze verkocht door het IMF alsof het in hun belang was dit te doen. Niemand vertelde ze dat hun bevolking al meer dan goedkoop genoeg werkte om het ‘verlies’ van een sterkere munt op te vangen. Niemand heeft ze verteld dat ze met een sterke lokale munt in staat zouden zijn op hun eigen kapitaalmarkt te lenen. Een benadering die op korte termijn minder rendabel is, maar die op de lange termijn voordelen oplevert. Het zou deze landen bevrijden van leningen in een vreemde valuta. De kosten van die dollarleningen zouden later namelijk overweldigend groot blijken te zijn! Landen in de derde wereld die leenden in dollars kwamen uiteindelijk vast te zitten. Ze werden een slaaf van het dollarsysteem. Ondanks het feit dat deze landen veel kapitaal hadden in de vorm van arbeid en waardevolle grondstoffen zorgde het geldsysteem ervoor dat het grootste deel van een stijgende productiviteit niet aan de lokale bevolking ten goede kwam. Echter, het hielp wel het dollarsysteem vooruit. Als derdewereldlanden meer dollars lenen van het IMF hebben ze in de toekomst ook dollars nodig om die schulden af te betalen. Daarmee houden ze de waarde van de dollar kunstmatig hoog. Overtollige dollars werden door de rest van de wereld omgezet in schuldpapier van de Amerikaanse overheid. Tegelijkertijd creëerden ze geld voor hun eigen economie om de waarde van hun munt laag te houden. Daarmee creëerden ze inflatie in eigen land. De meer ontwikkelde economieën van de G7, de landen die over een goudvoorraad beschikken, zaten met een andere vraag. Als het opzuigen van dollarreserves gelijk stond aan het importeren van dollarinflatie - en er tegelijkertijd een Amerikaanse afzetmarkt voor goederen gecreëerd werd - waarom zouden ze dan niet meteen hun eigen munt bijdrukken om de koopkracht die Amerikaanse burgers hebben, ook te geven aan de eigen bevolking? Vandaag de dag is de dollar nog steeds niet in elkaar gestort door prijsinflatie. Tenminste, niet in de mate zoals die twintig jaar geleden [in de jaren ’70 en ‘80] voorspeld werd. Het dollarsysteem faalde niet, omdat de grote economische machten bereid waren de productiviteit van hun eigen economie te gebruiken (verspillen) om dit systeem nog iets langer in stand te houden. Als we met de kennis van nu terugkijken, kunnen we beter begrijpen wat hier de gedachtegang achter was. Zonder de dollar als wereldreservemunt zouden we terug moeten grijpen op een goudsysteem. Er was in die tijd namelijk geen andere valuta die groot genoeg was om die functie te vervullen. Het is bewezen dat het veel te gemakkelijk is goud te omzeilen als nationale of internationale valuta. Het lijkt erop alsof de dynamiek van de mensheid geen ruimte laat voor een economisch systeem waarin geen ruimte is om schulden te maken. Als de geschiedenis iets heeft laten zien, dan is het wel dat zodra we geld hebben – fiat of goud – we dat gaan lenen. Ook geld wat er nog niet is, waardoor we schulden maken. Ja, zelfs als goud geld is! Zelfs onder een puur op goud gebaseerd geldsysteem zal de mens iets verzinnen om er derivaten van te maken. In dat proces wordt er – linksom of rechtsom – altijd meer goud uitgeleend dan we hebben en meer dan we ooit terug kunnen betalen. Je hoeft maar in de geschiedenisboeken te duiken om dit bevestigd te krijgen. Keer op keer beginnen we met een solide fundament van goud, dat snel gedegradeerd wordt tot troep. Dat is niet iets Amerikaans, dat is hoe de wereld werkt. Omdat de moderne techniek ons de efficiëntie bracht van digitaal fiat geld wilde niemand - toen niet en nu niet – het hele monetaire systeem opblazen om terug te gaan naar goud. Daarmee zouden niet alleen de rijken der aarde veel verliezen, maar ook de ‘gewone man’. Ons spaargeld is in het huidige systeem dan misschien maar een digitale illusie, we hebben tenminste nog werkgelegenheid en een droom op onze bankrekening. Het opblazen van de dollar en het terugkeren naar goud zou niet alleen die illusie van rijkdom wegnemen, ook zou het op korte termijn voor een hoge werkloosheid zorgen. Er kwam dus geen hyperinflatie van de dollar en goud maakte geen prijsexplosie mee, omdat centrale banken de productieve capaciteit van de bevolking gebruikten om het dollarsysteem nog wat langer te ondersteunen. In dit proces werd de levensstandaard van de Amerikaanse bevolking aanzienlijk verhoogd, over de ruggen van de werkende armen in de rest van de wereld. Maar dit zal niet eeuwig zo blijven! Niet lang na de ontkoppeling van dollar aan goud begonnen grote denkers aan het langdurige proces van het maken van een andere wereldmunt. Een wereldmunt die niet de fictie van een goudstandaard hoog zou houden door middel van een koppeling aan een quasi vaste goudprijs. Men begon met de constructie van de European Currency Unit (ECU), die later zou evolueren tot wat we nu kennen als de euro. Na meer dan twintig jaar onder  een wereldwijd fiat geldsysteem geleefd te hebben begon men zich te realiseren dat de productieve inspanning van de bevolking hetgeen was waar de munt waarde aan ontleende. Toegegeven, over de langere termijn lenen we meer geld dan wat we uit onze productiviteit kunnen terugbetalen. Maar dat wisten we toch al…? Dit noemen we de tijdslijn van een geldsysteem, een idee dat zo nieuw is als het leven, de dood en belastingen! Het verloop van tijd en het maken van schulden zorgt voor slijtage aan ieder geldsysteem, totdat het uiteindelijk uit elkaar valt. De wereld gaat verder, maar alleen deze keer gaat goud een andere functie vervullen in het drama. We zullen er allemaal getuige van zijn. Het lijkt erop dat men nog iets anders zag dat de euro uniek zou maken. Achter het geld in circulatie staan ook bezittingen. Juist, als iemand $100.000 aan grond bezit, een goede baan heeft en $50.000 wil lenen met dat land als onderpand, dan zal de wereld dat geld accepteren alsof het door dat stuk land gedekt is. Maar als zijn goud (het land) $1 miljoen waard is in een vrije markt - en in waarde stijgt op het moment dat de geldhoeveelheid sneller groeit dan de productiviteit van de economie - en zijn andere schulden relatief laag zijn… dan zou datzelfde geld net zo effectief in de economie circuleren als wanneer dat bedrag alleen op zijn eigen naam was geleend. In essentie is de sprong naar de euro een sprong naar een nieuwe valuta die eerlijker is ten aanzien van de menselijke geschiedenis. Laten we onszelf niet voor de gek houden door te denken dat een geldsysteem op basis van uitsluitend goud ons kan behoeden van de problemen die volgen uit het creëren van schulden, schulden die we op een dag niet meer terug kunnen betalen. Zou het niet beter zijn om in ieder geval goud niet meer te koppelen aan geld... Precies, een echte fysieke goudmarkt die continu en over de lange termijn alle valuta devalueert. Daarmee vervalt de noodzaak voor centrale banken om een vaste wisselkoers tegen andere valuta aan te houden via een troebele wisselkoers aan goud… Maar het meest belangrijke aspect zit in het feit dat goud dan als een overdrukventiel kan fungeren voor landen met een overschot op de handelsbalans. Zij die hun schulden willen vereffenen buiten de valutamarkt kunnen goud gebruiken voor de vereffening. Of, als ze dat willen, kunnen ze in de open markt goud kopen met hun handelsreserves. Het geheim achter dit alles zit in het fenomeen ‘wettig betaalmiddel’. Men staat het gebruik van goud toe als wettig betaalmiddel (voor de betaling van alle publieke en private schulden), maar past de internationale wetgeving aan zodat geen enkele vorm van schuld in goud terugbetaald moet worden. Zo ontstaat er eenrichtingsverkeer voor goud en tweerichtingsverkeer voor fiat geld. Niemand zal dan nog zijn of haar goud uitlenen, omdat de terugkeer van dat goud nooit meer aangevochten kan worden in de rechtbank. Op die manier wordt goud een bezitting die uitsluitend als zodanig verhandeld zal worden in de wereld. Aan de andere kant zullen we allemaal de behoefte hebben om te lenen, een behoefte die alleen vervuld kan worden met fiat geld. Dat creëert tegelijkertijd extra vraag naar geld, naast de vraag naar geld voor algemeen gebruik. Dat geeft geld extra waarde. De eerste gedachte die velen hierbij zullen hebben is dat er misbruik gemaakt zal worden van dit systeem. Dat men fysiek goud zal kopen om schulden af te betalen en daarmee het fiatgeld aan de kant schuift. Maar onthoud dat men de goedkoopste oplossing zal kiezen om schulden af te betalen. In deze omstandigheden zal goud compleet vrij verhandelbaar en extreem duur worden en blijven. Om nog maar te zwijgen over het feit dat de verkoop van goud als grondstof op privaat niveau zwaar belast zal worden. Er valt nog veel meer te vertellen. Mijn visie is dat de wereld binnenkort naar een nieuw geldsysteem zal overstappen en dat deze transitie grote gevolgen zal hebben voor iedereen die dollarbezittingen aanhoudt. Ook zal de transitie grote gevolgen hebben voor iedereen die fysiek goud in bezit heeft. Iets om in het achterhoofd te houden is het verhaal van de “Railroad Commission of Texas” en hoe die ooit olie declareerde tot een publiek nut. Later werd ook de productie ervan gecontroleerd. In de toekomst moet internationale wetgeving alle grote goudvoorraden aanmerken als ‘publiek nut’ van het land waar het opgeslagen ligt. Goudmijnen zullen zeer winstgevend zijn, nadat ze hersteld zijn van de destructie van de papieren goudmarkt. Desondanks zal de totale productie gecontroleerd en ietwat belast worden. Kleine private goudmijnen worden waarschijnlijk zwaar belast. We pakken dit verhaal later weer op. Dan komt ook olie ter sprake… Dank voor het lezen… FOA/ gids van de Gold Trail.
    Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!

  • Gazprom: “Afnemers in Azië willen betalen in euro”

    De klanten van Gazprom in Azië positief staan tegenover het voorstel om gas in euro’s af te rekenen, zo schrijft Reuters. Normaal gesproken wordt olie en gas in dollars betaald, maar door de sancties tegen Rusland zoekt men een alternatieve munt om betalingen mee te verrichten. Drie grote klanten in Japan en China zijn door Gazprom benaderd om de olie af te rekenen in een andere valuta dan in dollars. Twee daarvan gaven aan dat ze het voorstel nog in overweging nemen, terwijl de derde er positief tegenover stond. Die afnemer had al eerder in euro’s afgerekend voor ruwe olie.

    Vladimir Poetin heeft Russische bedrijven opgeroepen de banden met Aziatische partners aan te halen, nu de relaties met Westerse afnemers van olie en gas bekoeld zijn. Bestaande overeenkomsten zullen nog in dollars vereffend worden, maar voor toekomstige contracten zal men vaker de euro gebruiken als betaalmiddel.

    ESPO

    Rusland is al enige tijd bezig om de handelsbetrekkingen met de Aziatische markt aan te halen. Zo werd eind 2012 de tweede fase van een belangrijke oliepijpleiding afgerond, een pijpleiding die veel meer capaciteit heeft dan het transport van olie over het spoor. Rusland is van plan de komende jaren zoveel olie via deze pijpleiding te transporteren dat ze er een nieuwe benchmark van wil maken. Naast Brent olie (Europa) en WTI olie (VS) wil Rusland ook een derde olieprijs hanteren voor de Russische en Aziatische markt, namelijk de East Siberia Pacific Ocean (ESPO) olie. Een derde benchmark voor ruwe olie die in een andere valuta wordt afgerekend kan een bedreiging vormen voor de dollar. De Amerikaanse munt dankt haar waarde voor een belangrijk deel aan het feit dat men er overal ter wereld olie mee kan kopen. Als Rusland die dollars niet langer accepteert valt een deel van deze markt weg. Volgens Valery Nesterov, analist van Sberbank in Moskou, gaat de omschakeling naar een andere munt in eerste instantie gepaard met hogere kosten. Bestaande contracten zullen niet aangepast worden, wat betekent dat de plannen van Gazprom op korte termijn nog niet zoveel effect zullen hebben. Volgens analist Nesterov is Gazprom vooral de markt aan het testen en valt het nog maar te bezien hoe groot de impact van deze beleidswijziging zal zijn.

    Plan van Gazprom om gas in euro's af te rekenen positief ontvangen in Azië

    Plan van Gazprom om gas in euro's af te rekenen positief ontvangen in Azië

  • Iran negeert sancties en schroeft productie olie op

    Iran wil haar olieproductie tussen nu en 2018 bijna verdubbelen van 3 naar 5,7 miljoen vaten olie per dag, zo maakte de Iraanse olieminister Bijan Zanganeh onlangs bekend. De strategie is opmerkelijk, omdat deze niet in overeenstemming is met de internationale sancties tegen het land. Eind vorig jaar werden de sancties versoepeld en ging Iran akkoord met een exportlimiet van 1 miljoen vaten olie per dag, maar alles wijst erop dat het land zich niet aan die afspraak zal houden.

    Iran heeft grote olie- en gasreserves, de belangrijkste inkomstenbron van het Perzische land. Als gevolg van het atoomprogramma werden sancties opgelegd, waardoor de export van olie en gas bemoeilijkt werd. Nu de sancties zijn versoepeld zoekt het land meteen de grenzen op, want het liefst exporteert ze veel meer olie dan die limiet van 1 miljoen vaten per dag. Het plan is om de productie de komende jaren fors op te schroeven, maar dat zal alleen lukken met de hulp van internationale oliegiganten als Royal Dutch Shell, BP en Total. Deze bedrijven hebben de middelen en de kennis om nieuwe Iraanse olie- en gasvelden te exploiteren.

    Export

    In februari exporteerde Iran volgens het Internationaal Energie Agentschap (IEA) gemiddeld 1,65 miljoen vaten olie per dag. Een groot deel daarvan is bestemd voor de export, voornamelijk richting Azië. De grootste afnemers in deze regio zijn Japan, India, China en Zuid-Korea. Sinds de verlichting van de sancties hebben veel van deze landen nieuwe afspraken gemaakt met Iran. De meest opvallende deal is wel die tussen Iran en Rusland, niet alleen vanwege de omvang van de deal (ongeveer $20 miljard), maar ook vanwege het feit dat beide landen netto exporteur zijn van gas. In ruil voor Iraans aardgas biedt Rusland grondstoffen en materieel aan.De deal tussen Rusland en Iran is tegen het zere been van Washington, omdat deze in strijd is met de sancties. Het is de vraag hoe de Verenigde Staten hier op zullen reageren.

    Iran exporteert veel olie naar Azië

    Iran exporteert veel olie naar Azië (Wikipedia)

  • “Russische olie- en gasproducenten moeten dollar dumpen”

    Een groep Russische parlementsleden roept de olie- en gasproducenten van het land op niet langer dollars te accepteren. Niet alleen deelt Rusland op die manier de winst met de Verenigde Staten, ook maakt het gebruik van dollars Rusland kwetsbaar voor Westerse sancties.

    “De dollar is slecht. Het is vuil groen papier waar het bloed van honderdduizenden burgerslachtoffers uit Japan, Servië, Afghanistan, Irak, Syrië, Libië, Korea en Vietnam aan kleeft”, zo stelt Mikhail Degtyaryov van de conservatieve nationalistische partij LDPR in een interview met Izvestia.

    Degtyaryov verwijst naar de bilaterale handelsovereenkomst die Rusland heeft gesloten met China, waarbij alleen de eigen valuta gebruikt wordt. Deze overeenkomst laat zien dat het mogelijk is om de dollar te omzeilen.

    Het parlementslid voegde er het volgende aan toe:

    “Onze industriële giganten zullen geen inkomsten mislopen als ze besluiten contracten af te sluiten met roebels of alternatieve valuta. Rusland zal er baat bij hebben. We moeten op paradoxale wijze handelen als we zaken doen met het Westen. We zullen roebels vragen voor onze export van olie en gas en later zullen we deze roebels inwisselen voor goud. Als het Westen dat niet leuk vind, dan doen ze het niet en vriezen ze dood. Voordat andere landen zich hierop hebben aangepast, en dat kan drie of vier jaar duren, zullen we aanzienlijke hoeveelheden goud verzamelen. Russische bedrijven moeten het nationale belang dienen door te stoppen met de creditering van de economie van de Verenigde Staten, dat openlijk vijandig is tegenover Rusland”.

    Dollar verbannen

    Degtyaryov heeft in het verleden al eens ene wetsvoorstel gedaan om het gebruik van de Amerikaanse dollar in Rusland te verbieden. Hij wist de pers te melden dat hij dit wetsvoorstel gaat aanpassen zodat ook de euro verboden wordt. Woensdag drong ook de directeur van de Russische staatsbank VTB erop aan transacties met handelspartners als China en Europa in roebels af te rekenen. Exporterende bedrijven - dat zijn vooral de producenten van olie en gas – moeten volgens hem daarin het voortouw nemen. De Russische oliegigant Rosneft liet weten dat een snelle omschakeling naar een andere munt niet eens mogelijk is, omdat ze langlopende contracten heeft die in dollars zijn vastgelegd.

    putin-netflix

    Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!