Tag: rente

Waarom is de rente op staatsobligaties zo laag?

De rente op staatsobligaties is sinds mensenheugenis niet zo laag geweest. In grote delen van de (westerse) wereld is de yield zelfs negatief. Dat roept vragen op! Kan de yield nog lager? Wat gebeurt er als die yield plotsklaps begint te stijgen? Het antwoord op de eerste vraag is ja, de yields kunnen waarschijnlijk nog lager. Het antwoord op vraag twee is niet eenduidig. Een geleidelijke correctie zou een gezonde uitwerking op de markt hebben, maar een snelle correctie kan uitmonden in een ramp.

De eerste vraag die we horen te stellen is natuurlijk waarom beleggers bereid zijn om te betalen voor het privilege hun spaarcentjes uit te lenen aan de overheid. Dat is het wezenskenmerk van een negatieve yield! Bij die beslissing spelen verschillende factoren een rol. Sommige spelen op de korte termijn, andere op de lange.

Natuurlijk speelt de economie een rol. Dalende yields op staatsobligaties zijn geen nieuws. Die trend dateert al van het begin van de jaren ’80 van de vorige eeuw, toen Paul Volcker van de Fed de rente agressief verhoogde in een poging de uit de hand gelopen inflatie te beteugelen. Zijn inspanningen werden beloond en sindsdien nemen beleggers genoegen met een alsmaar dalende yield! Steeds minder betrokkenen weten nog van de tijd dat de yield niet als vanzelfsprekend omlaag ging.

Rente obligaties daalt al sinds jaren tachtig (Grafiek via Financial Times)

Lage economische groei

Nu wil het geval, dat lage inflatie vaak hand in hand gaat met lage economische groei. Voorstanders van de samenhang tussen yield en economische groei wijzen erop dat we door de schuldenberg beland zijn in een periode van secular stagnation. Onder deze omstandigheden houdt het geld zijn waarde, zijn alternatieve beleggingen amper aantrekkelijk en dus kun je als belegger gewoon staatsobligaties blijven kopen. De enige logische oplossing lijkt dan om de economische groei te stimuleren om zo weer inflatie te krijgen.

Dat is iets wat centrale banken de afgelopen jaren met de moed der wanhoop geprobeerd hebben. Eerst hebben ze de rente naar 0% verlaagd en vervolgens zijn ze in het kader van de zogeheten monetaire verruiming op grote schaal obligaties gaan opkopen met de bedoeling de yield omlaag te drukken. Ze zijn in hun opzet zeer zeker geslaagd!

Vergrijzing
Dat succes geldt voor de korte termijn, maar er speelt ook nog een lange termijnfactor en dat is de demografie. Overal in de ontwikkelde wereld zien we het proces van vergrijzing en ontgroening. Er komen steeds meer ouderen, die langer leven, en steeds minder jongeren. Het aantal werkenden neemt langzaam maar zeker af. Daarmee daalt het tempo van de groei en dus kan de rente omlaag. Uit onderzoek van Fed komt naar voren dat het natuurlijke groeitempo in een land als de VS sinds 1980 door de wijzigende demografische verhoudingen 1,25% lager is komen te liggen. Het vervelende is dat er geen gemakkelijke oplossing is. Het duurt lang, erg lang, voordat demografische verhoudingen weer verbeteren!
Vraag en aanbod
Problemen rondom pensioenen vallen samen met problemen rond vergrijzing. Pensioenfondsen worstelen met het probleem van een steeds ouder wordende bevolking. In een aantal landen hebben toezichthouders de pensioenfondsen gedwongen meer obligaties te kopen om zo op termijn aan hun verplichtingen jegens de gepensioneerden te kunnen voldoen. Naarmate de vraag naar staatsobligaties stijgt, daalt de yield verder. Het gevaar van een vicieuze cirkel is onmiskenbaar! Dalende yields maken het voor pensioenfondsen steeds moeilijker om hun verplichtingen jegens de gepensioneerden na te komen. Dat kan er toe leiden dat bedrijven en overheden te kampen krijgen met een tekort aan middelen om te investeren. Het kan er ook toe leiden, dat pensioenen fors gaan dalen of zelfs totaal verdampen! Het zou daarom om meerdere redenen heilzaam zijn als yields geleidelijk gaan herstellen. Alles draait om een geleidelijk herstel, maar recente ervaringen stellen amper gerust. Toen de Fed in 2013 suggereerde dat het zou gaan stoppen met het beleid van monetaire verruiming, schoten yields omhoog! Vooral de financieel minder gezonde opkomende markten werden zwaar getroffen en even leek de wereld weer op een nieuwe crisis af te stevenen. Met andere woorden, een snel herstel van de yield mag dan misschien gunstig zijn voor pensioenfondsen, maar zij zijn zo ongeveer de enigen! Cor Wijtvliet Deze bijdrage is mogelijk gemaakt door Beurshalte Over Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden! Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.

2 november 2016
Door een lage rente bent u sneller van uw lening af

Veel mensen lenen geld, bewust of onbewust. Door de lage rente vraagt men zich af of het mogelijk is een persoonlijke lening of doorlopend krediet tegen een lagere rente te herfinancieren. In veel gevallen is dat mogelijk.

Wij merken dat mensen goed weten hoeveel rente zij aan hun doorlopend krediet of persoonlijke lening betalen. Wat mensen vaak niet weten is dat de rente die zij betalen voor roodstaan, koop op afbetaling zoals een verzendhuiskrediet en een creditcard hoog is. Deze rente loopt zelfs op tot de maximaal toegestane rente van 14%!

Rood staan is een manier om tijdelijk wat extra bestedingsruimte te creëren. Niets mis mee, alleen staan veel Nederlanders structureel rood. Het bedrag dat u dan aan rente betaalt loopt snel op. Wanneer u regelmatig rood staat is het raadzaam dit bedrag te herfinancieren in een doorlopend krediet of persoonlijke lening.

Hoge rente

Dat geldt ook voor het verzendhuiskrediet. Voorbeelden van verzendhuiskredieten zijn Wehkamp, Neckermann en Otto. In deze webwinkels doen mensen vaak voor duizenden euro’s aan aankopen. Deze aankopen lijken voordelig, maar worden behoorlijk duurder wanneer deze in delen worden terugbetaald. Dit komt door de hoge rente die u verschuldigd bent bij deze kredieten.

Bij creditcards is een veel gehoord argument dat klanten deze niet in willen lossen, omdat deze zo handig is. Handig om te gebruiken op vakantie. Handig om te gebruiken bij online aankopen. Ook daarvoor heeft Postkrediet een oplossing. Bij Postkrediet sluit je een creditcard af met gemiddeld 2% lagere rente dan andere creditcards.

Bij Postkrediet bekijken wij graag of uw (verborgen) leningen goedkoper overgesloten kunnen worden. Dagelijks doen wij dit succesvol voor vele klanten. Bij postkrediet leent u al vanaf 4,50%. Dit betreft een vaste rente. U heeft dus de garantie dat de rente niet gaat stijgen. Door deze lagere rente houdt u iedere maand geld over om uw lening sneller af te lossen. Omdat Postkrediet het versneld aflossen van leningen wil stimuleren mag u bij alle leningen via Postkrediet kosteloos extra aflossen. Bent u geïnteresseerd in een vrijblijvende offerte van Postkrediet? Klik dan hier.

26 oktober 2016
Oostenrijk schrijft obligatie van 70 jaar uit

Oostenrijk profiteert van de extreem lage rente door een nieuwe staatsobligatie met een looptijd van 70 jaar uit te schrijven. Daarmee volgt ze het voorbeeld van België, Ierland, Frankrijk, Italië en Spanje, andere Europese landen die ook al obligaties met een extreem lange looptijd hebben uitgegeven. Het is nog niet duidelijk hoeveel geld de Oostenrijkse regering met deze lening zal ophalen, die in november 2086 afgelost zal worden.

Regeringen profiteren van de historisch lage rente door staatsobligaties met looptijden van 50, 70 of zelfs 100 jaar uit te geven. En anders dan je misschien zou denken vinden deze langlopende lening gretig aftrek, vooral onder institutionele beleggers als pensioenfondsen en verzekeraars. In een zoektocht naar rendement telt elke procent en een obligatie met een langere looptijd levert een hoger rendement op.

De nieuwe Oostenrijkse obligatie met een looptijd van 70 jaar zal ongeveer 60 basispunten (0,6 procentpunt) meer rendement opleveren dan een obligatie die in februari 2047 afloopt, aldus Bloomberg. Een staatslening met een looptijd van dertig jaar levert momenteel 1,01% op, tegenover 1,19% voor een lening die begin 2062 afgelost zal worden.

Extreem lage rente

Steeds meer landen geven obligaties uit met een looptijd langer dan dertig jaar. Dat is voor een gedeelte toe te schrijven aan het stimuleringsprogramma van de ECB, dat bestaat uit het maandelijks opkopen van tientallen miljarden aan staatsobligaties. Door de aankopen van de centrale bank is de zogeheten ‘yield curve’ (de gemiddelde rente voor alle looptijden) verder omlaag gedrukt, waardoor er bijna geen rendement meer te halen valt op staatsobligaties met een looptijd van minder dan tien jaar.

Sinds het uitbreken van de financiële crisis schrijven landen naar verhouding veel meer obligaties met een langere looptijd uit. Dit jaar werd er zelfs een recordbedrag van $733 miljard uit de markt gehaald met langlopende leningen (met een looptijd van 10 jaar of langer). Vergeleken met 2009 is het totaalbedrag aan staatsleningen met een dergelijk lange looptijd meer dan verdubbeld tot $6 biljoen, zo blijkt uit cijfers van Bloomberg en Bank of America.

Risico

Langlopende staatsobligaties lijken veilige beleggingen, omdat het zelden voorkomt dat een land failliet gaat. Voor landen met een eigen munt is wanbetaling zelfs helemaal geen onderwerp van discussie, omdat de centrale bank dan altijd geld bij kan drukken om schuldeisers te betalen. En juist daarin schuilt precies het gevaar van langlopende staatsobligaties, want hoeveel is je geld over vijftig, zeventig of honderd jaar nog waard? Is een rente van hooguit twee a drie procent per jaar dan wel genoeg om de inflatie voor te blijven?

Een ander risico is dat hoe langer de looptijd van een obligatie is, hoe groter de waardedaling is bij een stijging van de rente. Als de rente met één procentpunt stijgt, dan verdampt er wereldwijd ongeveer $2,1 biljoen aan ‘waarde’ uit staatsobligaties. Als belegger moet je haast wel een blind vertrouwen in de valuta én in de regering hebben, wil je er voor meer dan een halve eeuw je geld aan uitlenen…

Oostenrijk profiteert van extreem lage rente door 70-jaars obligatie uit te geven (Bron: Bloomberg)

25 oktober 2016
Column: Negatieve rente nieuw? Niet in Nederland!

Sinds de invoering van de euro in 1999 bedroeg de gemiddelde inflatie in de eurozone en Nederland iets minder dan 2 procent per jaar. Daarmee is de ECB succesvol, immers de bank streeft naar een jaarlijkse inflatie van onder, maar dicht bij twee procent. Om de feestvreugde niet te vergallen zal ik maar niet noemen dat de totale inflatie sinds 1999 in Nederland zo’n 37 procent bedraagt. In de moderne monetaire wereld van de ECB heet dat prijsstabiliteit!?

Maar ik dwaal af. Wat ik wilde opmerken is dat die periode van na 1999 daarmee enigszins te vergelijken is met de jaren na de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Ook toen was de inflatie laag, gemiddeld stegen de prijzen tussen 1950 en 1958 met twee procent per jaar.

Te lage rente
Als we die periode vergelijken met de periode 1945-1950, dan leren we een wijze les. Tussen 1945 en 1950 was de inflatie in Nederland namelijk juist zeer hoog. Waarom? Door veel te lage rente. De les is niet alleen dat langdurig te lage rente uiteindelijk tot hoge inflatie leidt, maar ook dat het een slechte zaak is als de overheden zich bemoeien met het monetaire beleid. Tussen 1945 en 1950 ging in Nederland de regering namelijk feitelijk over de rente en niet De Nederlandsche Bank (DNB). Toen de bank vanaf 1950 de monetaire teugels naar zich toe trok, begon de inflatie rap te dalen (dit is één van de vele redenen waarom ik in mijn boek ‘Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816’ per saldo concludeer dat we trots kunnen zijn op onze centrale bank, ondanks alle mitsen, maren en vraagtekens die bij sommige acties van DNB te plaatsen zijn). Cruciaal voor die goede prestatie in de jaren vijftig was dat de geldhoeveelheid met iets meer dan 4 procent per jaar steeg, wat alleszins redelijk is, zeker in de wetenschap dat de reële economische groei toen hoger lag.
Neutraal monetair beleid
Kortom, DNB was heel goed bezig, het uitgangspunt voor DNB in die periode, onder President Holtrop, was dat het monetaire beleid neutraal moest zijn om de economie niet te verstoren. Dat beleid moest de voorwaarden scheppen voor de economie om te groeien, maar mocht geen invloed hebben op hoeveel en waar bedrijven investeren en huishoudens lenen. Dit betekende dus ook dat DNB niets moest hebben van het kunstmatig oppeppen van de economie via lage rente en veel geld in omloop brengen. Ziedaar overigens nog een wijze les. Niet dat de ECB zich iets van de monetaire geschiedenis aantrekt helaas. Wat ook een rol speelde, was de opstelling van de vakbonden die zoveel mogelijk mensen aan het werk helpen belangrijker vonden dan de loonstijgingen op te voeren. De lonen stegen minder hard dan de productiviteit. Dat zorgde inderdaad niet alleen voor veel nieuwe banen leidde, ook betekende het dat er geen inflatoire druk kwam uit die hoek.
Oplopende inflatie
Vanaf 1958 veranderde dat echter. Doordat inmiddels velen een baan hadden, nam het ongenoegen over de relatief trage stijging van de lonen toe. In 1958 werden de loonstijgingen gekoppeld aan de, rap stijgende, productiviteit. Daarmee kwam de naoorlogse periode van de feitelijke loonmatiging ten einde en bouwde zich in de loop van de jaren zestig inflatoire druk in de Nederlandse economie. In 1964 stegen de lonen bijvoorbeeld met bijna 15 procent (ja, 15 procent, ik ben geen komma vergeten), nadat ze een jaar eerder al flink waren geklommen. Na enige tijd werd dat zichtbaar in de inflatiecijfers, de koopkracht van de gulden. Vanaf 1967 begonnen de prijzen namelijk behoorlijk rap te stijgen. DNB veroordeelde dit beleid van de regering keer op keer. De bank waarschuwde voor de gevolgen, namelijk hogere inflatie in latere jaren (wat dus inderdaad is gebeurd, met name sinds 1967) en noemde het inflatoire beleid een gevaar voor het vertrouwen in de gulden. De bank vond dat de negatieve aspecten van inflatie niet makkelijk of zelfs helemaal niet te compenseren zijn. Om met President Holtrop te spreken: "Er bestaat geen techniek om de gevolgen van inflatie voor alle bevolkingsgroepen te compenseren. Het is onredelijk om te gaan zoeken naar ingewikkelde maatregelen om te herstellen hetgeen fout is gegaan. Voorop moet staan dat er geen fouten gemaakt moeten worden."
Harde gulden
Hij en zijn opvolger Jelle Zijlstra namen regelmatig een afwijkend standpunt binnen de SER, dat het monetaire beleid neutraal moest zijn, was heilig. Zij streden daarmee ook voor een harde gulden. Dit is dé les waarvan ik hoop dat DNB en Klaas Knot zich aan houden nu ze onderdeel zijn van het Europese stelsel van de centrale banken. De noodzaak dat íemand in het ECB-bestuur dit keer op keer herhaalt is vooral groot omdat dat ECB-bestuur juist daarop haaks staande opvattingen heeft. DNB bekritiseerde het beleid van de opeenvolgende regeringen. Daar bleef het echter niet bij, de bank probeerde ook tegenmaatregelen te nemen. In 1962 bepaalde DNB dat de banken hun kredietverlening met vier procent per jaar mochten uitbreiden. Met name door de invloeden vanuit het buitenland werd die norm behoorlijk overschreden.
Kapitaalvlucht naar gulden
In 1969 legde DNB daarom kredietverlening verder aan banden. Om de instroom van kapitaal uit het buitenland voerde de bank in 1973 zelfs een beleid van negatieve rente. Het is dus feitelijk onjuist om anno 2016 te stellen dat Nederland voor het eerst ooit te maken heeft met een negatieve rente. Wie de moeite neemt zich een beetje te verdiepen in onze monetaire geschiedenis – uiteraard spoor ik u als auteur van een boek erover dat vooral te doen – weet het beter.
Negatieve rente werkte niet
Die negatieve rente van DNB in 1973 mocht overigens niet baten. De permanenten inflatoire druk vanuit het buitenland en overheidsbeleid in Nederland waren te sterk. Negatieve rente werkte toen niet en dat is een overeenkomst met het heden. De negatieve rentes van de ECB werken namelijk ook niet. Er zou niets aan de hand zijn als hiervoor zou gelden ‘baat het niet, dan schaadt het niet’. Helaas geldt er eerder ‘baat het niet, dan schaadt het wél’. Nu al, maar ik vrees dat het allemaal nog veel erger zal worden in de toekomst. Waarom? Ik sluit af met de wijze woorden van een andere DNB-President, Jelle Zijlstra, die ooit zei: "Gij kent dag nog uur, maar uiteindelijk zal liquiditeitsverruiming altijd tot inflatie leiden." En als ik toch al DNB-Presidenten citeer: met de woorden van Klaas Knot, geuit bij de presentatie van mijn boek, onder toeziend oog van de portretten van zijn voorgangers als Holtrop en Zijlstra, kan ik het alleen maar volledig mee eens zijn. “Die les (verwijzend naar de uitspraak van Zijlstra) en dat nadrukkelijk onder het voetlicht brengen is zeer belangrijk. We moeten die les nooit vergeten. Het menselijk geheugen is kort, die les mag nooit vergeten worden." Hear hear.

23 oktober 2016
ECB laat rente ongewijzigd op 0%

De Raad van Bestuur van de ECB heeft besloten dat de rente voor de basisherfinancieringstransacties en de rentetarieven voor de marginale beleningsfaciliteit en de depositofaciliteit onveranderd zullen blijven op respectievelijk 0,00%, 0,25% en -0,40%. De Raad van Bestuur handhaaft zijn verwachting dat de basisrentetarieven van de ECB voor langere tijd, en ruim voorbij de periode van de netto activa-aankopen, op het huidige of een lager niveau zullen blijven.

Wat de buitengewone monetaire beleidsmaatregelen betreft, bevestigt de Raad van Bestuur dat het de bedoeling is dat de maandelijkse activa-aankopen ten bedrage van €80 miljard tot eind maart 2017 of zo nodig langer zullen lopen, en in ieder geval totdat de Raad van Bestuur bewijs ziet van een aanhoudende verandering in het beloop van de inflatie in overeenstemming met zijn inflatiedoelstelling.

Volg de toelichting op het rentebesluit vanaf 14:30 via deze link.

20 oktober 2016
UBS verwacht stijging goudprijs na renteverhoging Fed

Volgens UBS is het vooruitzicht voor goud kopen nog steeds positief, ondanks de verwachting van een renteverhoging door de Federal Reserve. Volgens de afdeling vermogensbeheer van de Zwitserse bank kan de goudprijs volgend jaar stijgen tot $1.350 per troy ounce, een toename van 7% vanaf het huidige niveau.

De analisten van de bank verwachten op korte termijn dan goud verder onder druk zal komen te staan door de verwachte renteverhoging van de Amerikaanse centrale bank. Het zou de eerste rentestap worden in een jaar tijd, want vorig jaar december werd de rente voor het laatst verhoogd. Toen volgde een periode van grote volatiliteit op de financiële markten met dalende aandelenkoersen en een vlucht richting edelmetalen.

‘Goudprijs onder druk door Fed’

Analisten Wayne Gordon en Giovanni Staunovo schrijven in hun nieuwste rapportage dat de goudprijs door een rentestap van de Federal Reserve kan dalen tot $1.225 per troy ounce. Maar daarna zal de prijs van het edelmetaal weer aan een opwaartse beweging beginnen, omdat de inflatieverwachting zal toenemen.

Een stijging van de inflatie betekent dat de reële rente in 2017 negatiever zal worden. Dit is historisch gezien een zeer positieve indicator voor goud, aldus de analisten van UBS. Op het moment van schrijven staat de prijs van goud op $1.259 per troy ounce.

Deze bijdrage is afkomstig van Goudstandaard, uw adres voor de aankoop, verkoop en opslag van fysiek edelmetaal

13 oktober 2016
Yellen: “Opkopen bedrijfsobligaties en aandelen is een optie”

De Federal Reserve kan in de toekomst ook aandelen en bedrijfsobligaties opkopen om de economie te ondersteunen, mocht er een tekort aan staatsobligaties ontstaan. Dat zei Fed-voorzitter Janet Yellen afgelopen donderdag tijdens een videoconferentie met een aantal bankiers in de Amerikaanse staat Kansas. Daarmee zou de centrale bank het voorbeeld volgen van de Bank of Japan en de ECB, twee centrale banken die al ervaring hebben met het opkopen van andere financiële activa dan staatsobligaties.

“Als we er op een gegeven moment achter komen dat de limiet voor wat betreft het aankopen van veilige bezittingen, zoals staatsobligaties, bereikt is, dat het dan nuttig kan zijn om te kunnen interveniëren in markten waar de prijzen een meer directe relatie hebben met de bestedingen.”

Meer stimulering

Met deze woorden laat Yellen weten dat de Federal Reserve bereid is meer te doen om de inflatie aan te jagen en de waarde van het geld verder uit te hollen. Door bedrijfsobligaties en aandelen op te kopen stijgt de waarde van deze vermogenstitels, waardoor men misschien makkelijker geld gaat uitgeven. Deze theorie werd door haar voorganger Bernanke het ‘wealth effect’ genoemd.

Dat de Federal Reserve openlijk praat over meer stimulering doet vermoeden dat de Amerikaanse economie nog steeds niet op eigen benen kan staan. De centrale bank is weliswaar gestopt met het opkopen van staatsobligaties, maar het normaliseren van de rente blijkt nog altijd een stap te ver. Dit jaar is er nog geen enkele renteverhoging doorgevoerd, terwijl de centrale bank eind vorig jaar nog vier renteverhogingen in het vooruitzicht stelde voor 2016.

Yellen: “Opkopen bedrijfsobligaties en aandelen is een optie”

Deze bijdrage is afkomstig van Hollandgold, uw adres voor fysiek goud en zilver

30 september 2016
Draghi: “Monetair beleid ECB heeft grote depressie voorkomen”

De ECB heeft met haar monetaire beleid een grote depressie in Europa weten te voorkomen, zo verklaarde ECB-president Draghi tijdens een toespraak in Berlijn. Normaal gesproken legt de centrale bank alleen verantwoording af aan het Europees Parlement, maar nu vond ze het ook nodig om in de Duitse Bundestag te reageren op de kritieken op het monetaire beleid. Dat is één keer eerder gebeurd, namelijk tijdens het hoogtepunt van de Europese schuldencrisis in 2012. Toen nam de centrale bank voor het eerst in haar geschiedenis het omstreden besluit om staatsobligaties van landen op te kopen.

“Onze maatregelen werken. Ze dragen bij aan het herstel en het creëren van banen, waarmee uiteindelijk ook de spaarders en gepensioneerden in Duitsland en de rest van de Eurozone profiteren. Maar ik begrijp dat mensen zorgen hebben, wij nemen die zorgen erg serieus”, aldus Draghi.

Steeds meer kritiek op ECB
De kritiek op het monetaire beleid komt uit verschillende hoeken. Als eerste zijn er de spaarders en gepensioneerden, die door de negatieve rente van de centrale bank vrijwel geen rendement meer maken over hun spaargeld. Een tweede punt van kritiek is dat de lage rente en het opkopen van staatsobligaties de druk op overheden heeft weggenomen om hervorming door te voeren. Ondertussen komen de banken steeds meer in moeilijkheden door de negatieve rente, omdat hun verdienmodel daardoor structureel wordt aangetast. Duitsland was vanaf het begin al groot tegenstander van het opkopen van staatsobligaties, omdat dat de geloofwaardigheid van de euro ondermijnt. Voordat de ECB begon met het opkopen van staatsobligaties stond de euro nog op $1,40 tegenover de dollar, nu is dat slechts $1,10. Ook dat is volgens Draghi niet alleen maar een nadeel, want de goedkopere munt heeft de exportpositie van Duitsland op de wereldmarkt aanzienlijk verbeterd. "In Duitsland profiteert de export van het herstel van de Eurozone. De werkloosheid is op het laagste niveau sinds de eenwording en de lonen zijn merkbaar gestegen. Ook stroomt er veel kapitaal richting de technologiebedrijven in Berlijn", aldus Draghi.
Achter gesloten deuren
De toespraak vond net als in 2012 plaats achter gesloten deuren, maar was volgens Draghi dit keer een stuk minder hectisch. Volgens de centraal bankier was er dit keer mee begrip vanuit het publiek, hij werd na afloop door sommige beleidsmakers zelfs geprezen voor zijn aanpak van de Europese schuldencrisis. Toch waren er ook zorgen, onder andere over de vraag hoe de centrale bank in de toekomst de overvloedige liquiditeit weer uit de markt gaat halen. Draghi kon de zorgen bij spaarders en pensioenfondsen over de extreem lage rente niet wegnemen. Hij verzette zich nogmaals tegen de beschuldiging dat banken door de extreem lage rente in de problemen zijn gekomen. Dat het verdienmodel van de financiële sector onder druk staat is volgens Draghi meer het gevolg van overcapaciteit, hoge kosten en veel slechte leningen dan van de lage rente. Draghi wilde geen direct commentaar leveren op vragen over Deutsche Bank.

Deze bijdrage wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor aankoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over goud kopen? Kijk dan eens op www.goudstandaard.com of neem contact op via [email protected] of bel naar +31(0)88 - 46 88 488.

29 september 2016
Federal Reserve kan de rente niet voorspellen

Eind vorig jaar verhoogde de Federal Reserve de rente en begin dit jaar zei de vice-voorzitter van de centrale bank nog dat we dit jaar rekening moesten houden met vier renteverhogingen. Maar het liep allemaal anders, want het is nu al september en er heeft geen enkele renteverhoging plaatsgevonden. Onzekerheid op de financiële markten, een dalende beurs en de presidentsverkiezingen werden allemaal als excuus gebruikt om toch nog iets langer te wachten met het opschroeven van de rente.

Het is niet voor het eerst dat de Federal Reserve haar belofte niet waarmaakt. Analist Torsten Sløk van Deutsche Bank verzamelde alle verwachtingen van de Fed-bestuurders sinds 2014 en zet deze verwachtingen af tegen het gerealiseerde resultaat. En zo hoog als de verwachtingen waren, zo minimaal was het resultaat. Slechts één klein rentestapje in drie jaar tijd, terwijl de meeste Fed-bestuurders begin 2015 nog dachten dat de rente nu op ongeveer drie procent zou staan.

Rente Federal Reserve blijft achter bij de verwachtingen (Grafiek van Deutsche Bank, via Business Insider)

29 september 2016
Column: Besluiteloosheid

Afgelopen vrijdag kwam Federal Reserve bestuurslid Rosengren met een waarschuwing die we naar mijn mening zeer serieus moeten nemen. In een column op de website van de Boston Fed schrijft hij dat het nu echt tijd is voor de Amerikaanse centrale bank om de rente te verhogen. Wacht men daar te lang mee, dan zou dat wel eens zeer nadelige gevolgen kunnen hebben voor het herstel van de economie.

Houdt de centrale bank te lang vast aan de extreem lage rente, dan riskeren we volgens Rosengren een oververhitting van de economie, die gepaard zal gaan met het uit de hand lopen van de inflatie en met bubbels in de financiële markten. Dat is in het verleden al meerdere keren voorgekomen en Rosengren vreest dat de centrale bank nu precies dezelfde fout maakt door te wachten met een renteverhoging.

Centraal bankiers kunnen wel zeggen dat ze streven naar een ‘zachte landing’ van de economie, maar de praktijk leert ons dat het bijna altijd uitdraait op een harde landing. En die gaat gepaard met faillissementen, oplopende werkloosheid en grote verliezen voor onze pensioenfondsen.

Rente blijft laag

Ik vind het onbegrijpelijk dat er binnen de Federal Reserve zo weinig geluisterd wordt naar deze kritische geluiden. De centrale bank besloot afgelopen week voor de zoveelste keer de rente ongewijzigd te laten, terwijl ze begin dit jaar nog haar voornemen uitsprak om de rente dit jaar met een paar stappen te verhogen.

De besluiteloosheid van de Federal Reserve doet het vertrouwen in de centrale bank en in de Amerikaanse dollar geen goed. Na drie monetaire stimuleringsprogramma’s en acht jaar van nul rente is de economie volgens Yellen nog steeds niet klaar voor een minimale een verhoging van de rente. Mag je dan nog wel van economisch herstel spreken??

Federal Reserve verliest geloofwaardigheid door rente niet te verhogen

26 september 2016
Federal Reserve houdt rente ongewijzigd

De Federal Reserve heeft de rente woensdagavond niet verhoogd. De centrale bank had zich vorig jaar al voorgenomen om de rente dit jaar een paar keer te verhogen, maar door allerlei externe factoren durft ze dat toch niet aan.

De Amerikaanse centrale bank ziet weliswaar tekenen van herstel, bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt. Toch vond de meerderheid van de Fed-bestuurders het nog te vroeg om de rente een stap te verhogen. Slechts twee van de negen bestuursleden stemde voor een verhoging van de rente, die al sinds eind vorig jaar op 0,25 tot 0,5 procent staat.

Federal Reserve durft rente niet te verhogen

De Federal Reserve had dit jaar genoeg excuses om de rente toch niet te verhogen. Begin dit jaar kwamen de aandelenmarkten wereldwijd beroerd uit de startblokken en in de zomer zorgde het referendum in het Verenigd Koninkrijk voor veel onzekerheid. De verrassing van de Brexit zorgde voor volatiliteit, vooral bankaandelen moesten het in de zomer ontgelden.

Inmiddels is de rust op de financiële markten teruggekeerd, maar waarschijnlijk spelen nu de Amerikaanse verkiezingen mee in het besluit om de rente ongewijzigd te laten. We kunnen ons goed voorstellen dat de Federal Reserve zo vlak voor de verkiezingen in november liever geen stappen zet die tot grote onrust kunnen leiden.

Goudprijs omhoog
In de aanloop naar het rentebesluit gingen de prijzen van goud en zilver al omhoog. Het rentebesluit van de Federal Reserve bevestigt de verwachtingen van de meeste beleggers, maar toch wist goud nog wat verder door te stijgen. Op het moment van schrijven staat de goudprijs op €1.190 per troy ounce, het hoogste niveau in twee weken tijd. Ook zilver stond al de hele dag in de belangstelling bij beleggers, want de zilverprijs schoot met ongeveer 2% omhoog tot €565 per kilogram. Ook dat is de hoogste prijs in twee weken tijd. Op de valutamarkt zien we geen grote schommelingen. De meeste analisten en handelaren hadden al voorgesorteerd op het uitblijven van een renteverhoging en waren dus niet verrast door dit besluit. De wisselkoers tussen de euro en de dollar bleef liggen op ongeveer $1,11, een niveau waar we al maanden niet ver van afgeweken zijn.

Federal Reserve laat rente ongewijzigd

21 september 2016