Marketupdate

Tag: spaargeld

  • Depositogarantiestelsel is een schijnzekerheid

    Spaarders hebben er alle vertrouwen in dat hun spaargeld dankzij het depositogarantiestelsel nu veilig is, maar is dat wel terecht? Marketupdate duikt in het depositogarantiestelsel en concludeert dat het volstrekt onvoldoende is om spaarders te compenseren bij het omvallen van een grote bank.

    Het is algemeen bekend dat het depositogarantiestelsel maximaal €100.000 per persoon per bank garandeert. Valt de bank om, dan worden haar spaarders voor maximaal dit bedrag gecompenseerd. Eventuele hypotheekschulden worden in dat geval verrekend met de spaartegoeden, wat overigens niet het geval is voor andere soorten leningen bij dezelfde bank. Heb je een gezamenlijke bankrekening, dan wordt er maximaal €200.000 uitgekeerd via het garantiefonds (€100.000 per persoon).

    Deze informatie is overal op het internet te lezen, maar het heel moeilijk om terug te vinden wie er precies garant staat en waar het geld vandaan komt waarmee spaarders gecompenseerd worden. Na enig zoekwerk vonden we een paper van De Nederlandsche Bank en het Ministerie van Financiën, dat meer inzicht geeft in de exacte werking van het depositogarantiestelsel.

    Depositogarantiestelsel

    Alle banken die onder het garantiestelsel vallen moeten ieder kwartaal verplicht een bijdrage leveren aan het depositogarantiefonds. In tien jaar tijd zetten de banken in totaal een bedrag opzij dat gelijk staat aan 1% van alle gedekte spaartegoeden. Daarnaast betalen banken ieder kwartaal een risico-afhankelijke bijdrage en – indien nodig – een extra bijdrage voor het geval de spaartegoeden van de bank tussentijds zijn toegenomen.

    euro-20-billDe eerste kwartaalbijdrage van de banken aan het fonds was in juli 2012, wat betekent dat het depositogarantiefonds pas in de zomer van 2022 op volle sterkte is. Tegen die tijd ligt er een bedrag is kas waarmee ongeveer één procent van alle gedekte spaartegoeden in geval van nood gecompenseerd kan worden. De Nederlandse banken storten per jaar ongeveer € 450 miljoen in het fonds. Naar verwachting dragen de banken uiteindelijk € 3,5 tot € 4 miljard bij. De precieze omvang van de bijdrage is afhankelijk van het totale spaartegoed bij de banken.

    Het geld in het depositogarantiefonds wordt beheerd door een stichting, die tevens bepaalt waar de reserves van het fonds in belegd moeten worden. De stichting werkt hiervoor samen met de Nederlandsche Bank. Volgens de paper wordt dit vermogen naar alle waarschijnlijk belegd in staatsobligaties. Het rendement dat daarmee wordt behaald blijft in het depositogarantiefonds.

    Wat gebeurt er als een bank omvalt?

    Valt een bank om, dan moeten alle spaarders gecompenseerd worden uit het garantiefonds. Indien dat bedrag groter dan wat het garantiefonds in kas heeft, dan moeten overige banken in één keer maximaal 5% van hun eigen vermogen neerleggen. Maar als de Nederlandsche Bank van mening is dat daarmee de financiële stabiliteit in gevaar komt zal die het maximum verlagen.

    uitbetaling-garantiefonds

    Uitbetaling van spaarders onder depositogarantiestelsel (Bron: DNB)

    Is dat bedrag dan nog steeds niet toereikend, dan zal het depositogarantiefonds het resterende bedrag lenen op de kapitaalmarkt en de rente over deze lening betalen uit de kwartaalbijdrage van banken. Dit wordt verder beschreven in de volgende passage uit de paper.

    Als het dgs geactiveerd wordt en het fonds daardoor uitgeput dreigt te raken, zal de DNB, zoals hiervoor beschreven, direct een ex post bijdrage van de banken verlangen. Indien banken door de ex post bijdrage de prudentiële grens van 5% van het eigen vermogen bereiken, zal er een tekort ontstaan. Aangezien DNB een tekort om monetaire redenen niet mag financieren zal de Stichting daarom de mogelijkheid hebben om in dat geval financiering aan te trekken.

    Conclusie

    Met de herziening en uitbreiding van het depositogarantiestelsel werd voorkomen dat spaarders massaal geld van de bank zouden halen. Mede dankzij deze maatregel en dankzij het besluit om de grens in de hele eurozone gelijk te trekken naar €100.000 kwam de rust op de financiële markten weer terug. In dat opzicht is het garantiestelsel zeer succesvol gebleken. Kijken we echter onder de motorkap van het Nederlandse depositogarantiestelsel, dan kunnen we niet anders concluderen dan dat het een boterzachte garantie is.

    Sinds 2012 zetten banken ieder kwartaal wat geld opzij voor het garantiefonds, maar de bedragen zijn volstrekt onvoldoende om bezorgde spaarders gerust te stellen. Komt één van de drie grote banken in Nederland in de problemen, dan is het garantiefonds nog niet eens een doekje voor het bloeden. Andere banken moeten dan te hulp schieten, maar die zullen er in een dergelijk scenario ook niet best voor staan. Waar het uiteindelijk op zal uitdraaien is dat het depositogarantiefonds geld moet lenen om spaarders van de omgevallen bank te compenseren. De inleg van banken in het garantiefonds is dan nodig om de rente op die lening te betalen.

    We kunnen concluderen dat het depositogarantiestelsel in Nederland niet veel meer is dan een schijnzekerheid voor spaarders. Het is alsof je een paar tientjes opzij zet om een mogelijke tegenvaller van duizenden euro’s op te vangen. In ieder ongunstig scenario zal de reserve van het depositogarantiestelsel volstrekt onvoldoende blijken en ben je als spaarder overgeleverd aan de centrale bank als ‘lender of last resort’. Spaarder, wees gewaarschuwd!

    Update: In het oorspronkelijke artikel werd een verkeerd bedrag genoemd voor de totale omvang van het depositogarantiefonds. In 2024 moet er €3,5 tot €4 miljard in het fonds zitten, dat is volgens de cijfers van het CBS iets meer dan 1% van alle spaartegoeden.

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.




  • Column: Objectieve media belangrijker dan ooit

    Terwijl ik deze column schrijf, zie ik op mijn andere scherm een scherp opgelopen goudkoers. Dit heeft natuurlijk te maken met de raketaanval door de VS in Syrië en de politieke spanningen die dit wereldwijd veroorzaakt. Sinds er een aantal dagen geleden in de Westerse media werd bericht dat Assad zeer waarschijnlijk verantwoordelijk is voor deze vreselijke aanval met chemische wapens, blijf ik maar nadenken over ‘waarom’ en word ik natuurlijk gegrepen door de afschuwelijke beelden van de slachtoffers en de gevolgen voor hun families.

    Waarom zou Assad – die niet dom is – terwijl de hele wereld meekijkt, chemische wapens gebruiken? De VS hebben vorige week juist aangegeven dat het verdrijven van Assad geen prioriteit meer heeft. Het regeringsleger heeft de overwinning in Aleppo bijna binnen en herovert elke dag meer grond op terroristische groeperingen.

    Kort na de bombardementen werd Assad door vrijwel alle Westerse media eensgezind als hoofdschuldige aangewezen en afgelopen nacht was daar de vergelding. Zo’n vergelding is enigszins te begrijpen, maar er dient natuurlijk geen enkele twijfel te zijn over de schuldige van de aanval. Er moeten waterdichte bewijzen geleverd worden en deze heb ik tot op heden in ieder geval nog niet gezien.

    Vanuit Rusland komt het bericht dat de door de VS uitgevoerde aanval al eerder voorbereid moet zijn, ruim voor de aanval met chemische wapens. Maar wat moet je nu geloven? In 2013 is er ook een chemische aanval uitgevoerd op de bevolking van Syrië. Ook toen werd Assad als schuldige aangewezen door het Westen. De VN heeft daarna echter na grondig onderzoek bekendgemaakt dat het toch de rebellen waren die de chemische wapens gebruikten.

    Nu wordt er zelfs door kranten gebracht dat Assad, net als in 2013, wéér chemische wapens heeft gebruikt! Zoals ik al vele malen eerder heb geschreven; het is van het allergrootste belang dat de media wereldwijd objectief verslag doen van gebeurtenissen en de situatie van alle relevante kanten bekijken én daarover berichten. Ik heb het idee dat dit momenteel niet gebeurt en dat zou in de nabije toekomst wel eens desastreuze gevolgen kunnen hebben.

    Icesave

    Nu naar een geheel ander onderwerp. Een lezer (dank!) stuurde me vorige week een erg interessant stuk. Ik heb hieronder een voor een zijn tekst overgenomen.

    “Er wordt altijd gerefereerd dat er in Europa een bankgarantie stelsel is van € 100.000, maar dat is een leugen. Het Europees gerechtshof heeft in de Icesave zaak een duidelijke uitspraak gedaan dat “in geval er een situatie ontstaat dat een land zijn financiële verplichtingen ten aanzien van het garantiestelsel niet na kan komen het garantie stelsel niet nageleefd hoeft te worden”.

    In januari 2013 heeft het Hof van Justitie van de Europese Vrijhandelsassociatie (EFTA) IJsland gelijk gegeven dat het weigerde Nederlandse en Britse rekeninghouders van Icesave te compenseren.[43] Tegen de uitspraak is geen beroep mogelijk. Volgens het Hof waren de gevolgen van de kredietcrisis voor IJsland dermate zwaar, dat het land van compensatie af kon zien.”

    Dit is een zéér belangrijk precedent. In 2008 werd het depositogarantiestelsel aangepast. In alle landen van de Eurozone werd voortaan een bedrag tot €100.000 per persoon per bank ‘gegarandeerd’ in plaats van de lagere bedragen (die per land ook nog eens verschillend waren, in Nederland lag die grens op €38.000). Een destijds zeer slimme actie van de autoriteiten, want hierdoor werd het vertrouwen hersteld en werd een halt geroepen aan het massaal verschuiven van spaartegoeden tussen banken en landen en het openen van rekeningen bij verschillende banken.

    Het was eigenlijk altijd al bekend – ook voor bovenstaande uitspraak – dat dit depositogarantiestelsel nooit zou kunnen uitbetalen bij het omvallen van één van de grotere banken in Nederland (ING, ABN AMRO en de Rabobank). Het garantiefonds bezit niet genoeg reserves en zou deze moeten aanvullen met nieuwe financiële middelen die naar rato door de Nederlandse banken zelf opgehoest moeten worden.

    Komt één van de drie grote banken in de problemen, dan hebben ook die andere twee banken dus direct een probleem. In de praktijk komt het erop neer dat bijvoorbeeld de ING een derde van het totaal van het garantiefonds zou moeten ophoesten bij een faillissement van de ING zelf. Totaal onmogelijk dus. Ook zijn de Nederlandse banken totaal met elkaar verweven, wat betekent dat een faillissement van de één ervoor zorgt dat de rest ook automatisch omvalt. Toch heeft vrijwel iedereen in Nederland het idee dat z’n spaargeld tot €100.000 wel veilig is, wat er ook gebeurt. Ik hoop dat ik u ervan overtuigd heb dat dit geenszins het geval is. Bezit geeft zorgen, zorg er goed voor!

    Sander Noordhof

    Reageren? Stuur een mail naar [email protected]

    gs-logo-breed

    Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

  • Bild: “Draghi moet rente verhogen”

    In Duitsland wordt de roep om de rente te verhogen steeds luider. Volgens de laatste cijfers van Eurostat is de inflatie in Duitsland inmiddels opgelopen tot 1,7%, terwijl spaargeld nog steeds vrijwel geen rente oplevert. Dat betekent dat €100 die je vandaag op een spaarrekening zet tegen het einde van dit jaar bij de huidige inflatie nog maar €98,28 aan koopkracht heeft.

    Duitsers bezitten in totaal ongeveer €2.240 miljard aan spaargeld, wat betekent dat spaarders in een jaar tijd ongeveer €36 miljard aan koopkracht zullen verliezen. Om deze herverdeling van geld van de spaarders naar de schuldenaren te stoppen moet de ECB snel een einde maken aan het beleid van nul rente, zo schrijft Bild. Nu het gevaar van deflatie geweken is moet ook de rente snel weer verhoogd worden, net zoals de Federal Reserve dat gedaan heeft in de Verenigde Staten.

    draghi-newspaper-teaserRente moet omhoog

    “Hoe eerder de inflatie in Europa de doelstelling van twee procent bereikt, hoe eerder de ECB de rente weer kan verhogen. Dit is ook goed voor de spaarders”, zo verklaarde Marcel Fratzscher van het Duitse economische onderzoeksbureau DIW tegenover de Duitse krant.

    In Duitsland is veel weerstand tegen het soepele monetaire beleid van de ECB. Niet alleen is er veel onvrede over de extreem lage rente, ook is er vanuit de Bundesbank en vanuit de politiek de afgelopen twee jaar veel kritiek geuit op het omvangrijke opkoopprogramma van de ECB.

    De combinatie van een oplopende inflatie met een rente van bijna 0% betekent dat spaargeld per saldo een negatief rendement heeft. Daardoor worden alternatieven als beleggen in aandelen en goud kopen steeds interessanter. Ook kan het interessant zijn om de hypotheek versneld af te lossen, zeker als je nog vast zit aan een hoge rente.

  • Amerikaans garantiestelsel spaargeld is schijnzekerheid

    Het Amerikaanse garantiestelsel voor spaartegoeden is veel minder solide dan je zou verwachten, want tegenover de $6,8 biljoen aan spaartegoeden die gedekt worden door het Federal Deposit Insurance Fund (FDIC) is slechts $80,7 miljard gereserveerd om spaarders uit te keren bij het omvallen van een bank. Dat is een dekkingsgraad van 1,18% tegenover de totale spaartegoeden, een bedrag dat in een grote bankencrisis volstrekt ontoereikend is om alle spaarders te compenseren.

    Veel mensen denken dat hun spaargeld geld veilig is op de bank, maar wat ze niet beseffen is dat er nauwelijks voorzieningen getroffen zijn voor het geval een bank dreigt om te vallen. In de Verenigde Staten bestaat het garantiefonds om spaarders te compenseren al sinds 1933, maar dat was in een tijd dat spaartegoeden verspreid waren over meer dan 14.000 verschillende banken. Het garantiestelsel was toereikend, omdat de banken een beperkte omvang hadden en relatief weinig risico’s mochten nemen.

    Glass-Steagall Act

    Dat veranderde allemaal vanaf 1999, toen Bill Clinton de Glass-Steagall Act terugdraaide. Door financiële deregulering konden spaarbanken en meer risicovolle investeringsbanken hun activiteiten samenvoegen, waardoor het bankenlandschap drastisch veranderde. Er vonden tal van fusies en overnames plaats, waardoor het totaal aantal banken in de Verenigde Staten tussen 1985 en 2016 meer dan halveerde naar 5.927 verschillende banken.

    In september beheerden de vier grootste spaarbanken (JP Morgan Chase, Bank of America, Wells Fargo en Citibank) samen maar liefst 44,6% van de totale spaartegoeden. Deze vier banken beheren allemaal tussen de $1.000 tot $1.500 miljard aan spaartegoeden, waarmee ze eigenlijk veel te groot zijn voor het FDIC garantiefonds. Mocht één van deze banken in de problemen komen, dan is er niet genoeg geld om alle spaarders van de betreffende bank te compenseren.

    Deregulering

    Als gevolg van de financiële deregulering van de afgelopen twintig jaar zijn de banken in de Verenigde Staten niet alleen veel groter geworden, ook zijn ze meer risicovolle activiteiten gaan ontplooien. Denk aan handel in derivaten, high-frequency trading en het bundelen en doorverkopen van verschillende soorten leningen. Het Amerikaanse garantiestelsel is dus niets meer dan een schijnzekerheid. Gaat het echt mis, dan moet opnieuw de overheid in actie komen, net als bij de redding van verzekeraar AIG tijdens de financiële crisis van 2008.

    dollars-pixabay

    Amerikaans FDIC garantiestelsel voor spaargeld is schijnzekerheid

  • Een verzekerd mens telt voor twee!

    Het jaar 2016 ligt achter ons, wat gebeurde er toch veel! Veel te veel om hier te kunnen (na)bespreken. Vooralsnog hebben de edelmetalen goed gepresteerd met een stijging van 13% voor goud en zelfs 21% voor zilver (in euro’s). Laten we hopen dat deze trend zich doorzet in 2017 en daarna.

    Toch is het behalen van een eventueel koersrendement naar mijn mening niet de belangrijkste reden voor een eventuele aankoop van edelmetaal. Indien er een valutacrisis (zoals de afgelopen tijd in Argentinië, India, Venezuela, Zimbabwe of IJsland) ontstaat of zelfs het monetair systeem omvalt, zal edelmetaal haar waarde behouden en zo’n crisis glansrijk overleven. Het bezitten van fysiek edelmetaal zorgt er dan voor dat u iets van waarde bezit, in eigen beheer. Het is een soort verzekering die u hopelijk nooit nodig heeft. Maar als u deze verzekering wel nodig heeft, wat zult u dan blij zijn deze te bezitten!

    Vrijwel iedereen bewaart zijn zuurverdiende spaargeld bij een financiële instelling, waar we in normale tijden altijd over kunnen beschikken. We zijn allemaal geprogrammeerd om het bij een bank te bewaren, omdat onze overheid aangeeft dat dit veilig is. Toch gaat er tegenwoordig geen maand voorbij zonder dat er ergens in de wereld een bankschandaal opduikt. Als rekeninghouders hebben wij geen enkel idee wat banken ondertussen eigenlijk met ons geld doen.

    Ze laten ons keer op keer zien dat ze niet vertrouwd kunnen worden met ons geld. Wereldwijd zijn tal van banken inmiddels veroordeeld voor het manipuleren van de rente, wisselkoersen en verschillende grondstoffen. In de boekhouding van deze banken staan heel summier verschillende categorieën waaronder de schulden en bezittingen worden geclassificeerd, zoals leningen en investeringen. Maar vrijwel niemand kan op basis van deze informatie zien of dit wel veilige of conservatieve investeringen zijn. Het is een complete ‘black box’.

    Banktegoed

    Met onze banktegoeden kunnen we digitaal aankopen (giraal geld) doen of er cash (chartaal geld) mee uit de muur halen. Wij zien deze twee soorten geld als hetzelfde, maar dit is absoluut niet het geval. Ook al hebben ze op dit moment dezelfde waarde.

    Giraal geld is namelijk alleen maar een claim op het bewaarde geld bij de bank (is zelfs officieel niet meer uw bezit, zie de kleine lettertjes), u bent dan samen met miljoenen anderen één van de (slecht beschermde) schuldeisers zodra uw bank in de problemen raakt en u niet meer bij uw spaargeld kunt komen.

    Eenieder die enig chartaal geld (munten en bankbiljetten) tot zijn beschikking heeft kan in zo’n situatie wel gewoon eten, drinken, brandstof etc. aanschaffen. Ook chartaal geld is dus een soort verzekering tegen ons huidige financiële systeem.

    Schijnzekerheid

    Verder kennen wij (en veel andere landen ook) het depositogarantiestelsel. Voor alle landen van de Eurozone betekent het dat elke €100.000 door onze overheid gegarandeerd wordt. Maar kan de overheid dit ons wel garanderen? Als één van de grotere banken in ons land failliet gaat, dan is dit fonds (er is veel te weinig gereserveerd) meteen leeg en zeker niet groot genoeg om alle gedupeerde klanten tot maximaal €100.000 te vergoeden. Sterker nog; het faillissement van een grote Nederlandse bank zal er meteen voor zorgen dat de andere banken ook failliet zullen gaan, ze zijn allemaal extreem met elkaar verweven.

    In het dagelijks leven verzekeren we ons tegen allerlei zaken, bijvoorbeeld een brandverzekering tegen brand of een levensverzekering tegen voortijdig overlijden. Deze risico’s zijn erg laag, maar toch belangrijk genoeg om je tegen te verzekeren.

    Verzekering

    Het risico dat ons monetaire systeem vastloopt is gelukkig ook laag (alhoewel vele malen hoger dan de gemiddelde burger momenteel denkt), maar de impact hiervan zal juist zéér groot zijn. De prijzen van edelmetalen schommelen weliswaar van dag tot dag, maar op de lange termijn is de verwachting dat deze hun waarde zullen behouden. Het zijn ook nog eens een tastbare bezittingen die in zeer korte tijd en overal ter wereld te gelde gemaakt kunnen worden.

    Er wordt mij weleens verweten dat ik te negatief over zaken schrijf. Ik ben het daarmee eens, maar ik zie momenteel ook zoveel gevaren dat ik het eerder zie als realistisch denken i.p.v. negatief denken.

    Ondanks deze problemen zijn er gelukkig nog veel zaken om positief over te zijn. Ik hoop dat dit ook voor u geldt! Ik wil u bedanken voor al uw leuke reacties het afgelopen jaar, ik merk dat er aandachtig wordt meegelezen en wil u alle goeds wensen voor de toekomst. U heeft ons het afgelopen jaar ook in grote getalen weten te vinden voor aanschaf van edelmetaal.

    Sander Noordhof

    gs-logo-breed

    Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen weekend in de nieuwsbrief van Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel dan +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

  • Goudprijs in Egyptische pond 50% gestegen

    De goudprijs in Egyptische ponden is vandaag met 50% gestegen, nadat bekend werd dat de centrale bank de munt niet meer kunstmatig wil ondersteunen. De centrale bank hanteert vanaf nu een vrije wisselkoers, wat wil zeggen dat de waarde van de munt geheel aan de vrije markt wordt overgelaten. Op het moment van schrijven staat het Egyptische pond ten opzichte van de dollar 33% lager dan gisteren, want de wisselkoers schoot omhoog van minder dan 9 naar 13,26 Egyptische pond tegenover de dollar.

    goldbars-deutscheKon je begin deze week als Egyptenaar nog een troy ounce goud kopen voor 11.400 Egyptische ponden, nu moet hij daar 17.800 ponden voor neertellen! Spaarders die al hun vermogen op een bankrekening hadden staan zijn dus van de één op de andere dag een aanzienlijk deel van hun koopkracht kwijtgeraakt. Had je als spaarder een deel van je spaargeld omgezet in goud, dan had je de devaluatie zonder kleerscheuren doorstaan!

    gold_3d_b_o_egp_x

    Goudprijs in Egyptische ponden 50% hoger na devaluatie

    egypt-pound-exchangerate

    Egyptische pond verliest 33% van haar waarde tegenover de dollar

  • Egyptische pond daalt ruim 50% na loskoppeling dollar

    Egyptische pond daalt ruim 50% na loskoppeling dollar

    De waarde van het Egyptische pond is vandaag met meer dan 50% gekelderd, nadat bekend werd dat de centrale bank een vrije wisselkoers zal hanteren. De wisselkoers wordt vanaf vandaag niet meer kunstmatig ondersteund door de centrale bank, maar geheel overgelaten aan de vrije markt. Egypte nam dit besluit om in aanmerking te komen voor een lening van $12 miljard van het IMF.

    Door over te stappen op een vlottende wisselkoers verdampt de overwaardering van het Egyptische pond en komt er een einde aan een systeem van twee verschillende wisselkoersen, namelijk de officiële en die van de zwarte markt. Het is een belangrijke stap in een groter hervormingsprogramma, dat Egypte weer aantrekkelijk moet maken voor buitenlandse investeerders. Die waren tot voor kort zeer terughoudend met investeren, omdat de devaluatie van de Egyptische munt al een tijdje in de lucht hing.

    Vlottende wisselkoers

    “Zodra je een vlottende wisselkoers hebt zal de kloof tussen de officiële en de zwarte markt wisselkoersen snel kleiner worden. Voordat we onze blootstelling aan Egyptische beleggingen uitbreiden willen we eerst zien dat dit hele proces naadloos verloopt”, zo verklaarde vermogensbeheerder Tariq Qaqish van de in Dubai gevestigde vermogensbeheerder Al Mal Capital tegenover Bloomberg.

    Door dit besluit verliezen spaarders van het ene op het andere moment de helft aan koopkracht ten opzichte van de Amerikaanse dollar. De waardedaling van de munt betekent dat de importkosten zullen stijgen, maar dat tegelijkertijd de concurrentiepositie van het land gunstiger wordt. Zo wordt het voor toeristen uit het buitenland opeens een stuk goedkoper om naar Egypte op vakantie te gaan. En het toerisme kan wel een opsteker gebruiken na de terreuraanslagen in Sinaï.

    Spaargeld minder waard

    egypt-pound-devaluationOm de oplopende inflatie in het land te beteugelen heeft de centrale bank tegelijkertijd de rente met 3% verhoogd. Dat is een schrale troost voor spaarders, want die zijn de grootste verliezer van deze waardedaling. Ze krijgen nu de helft minder dollars of euro’s voor hun geld, waardoor spullen uit het buitenland een stuk duurder worden.

    Egyptische spaarders die een deel van hun vermogen op de beurs hadden belegd kwamen er beter vanaf, want de aandelenkoersen schoten met gemiddeld 8% omhoog om te compenseren voor de waardedaling van de munt. Had je spaargeld in dollars, euro’s of goud, dan was je ongeschonden uit deze devaluatie gekomen.

    De meeste beleggers zijn van mening dat spreiding erg belangrijk is. Waarom zou je dan als spaarder je vermogen niet spreiden? Met goud kopen kunt u zich beschermen tegen het risico van een waardedaling van het geld.

    Update (4 nov 2016): De waarde van het Egyptische pond daalde aanvankelijk met 12 procent, maar verloor uiteindelijk meer dan de helft van haar waarde.

    egypt-pound

    Egyptische pond is 12% minder waard na devaluatie

  • Column: Is uw geld wel van u?

    De meeste mensen verkeren nog steeds in de veronderstelling dat wanneer zij geld op hun rekening bij de bank (laten) storten dat dit hun persoonlijke eigendom is wat de bank voor hen bewaart.

    Maar de realiteit is dat het geld niet langer uw eigendom is als u het laat storten op een bankrekening. Het behoort toe aan de bank. Het enige dat u bezit is een belofte van de bank dat zij u zullen betalen. Het is een lening van u aan de bank, zonder onderpand. En dat is iets heel anders dan contant geld in een oude sok onder de matras of fysiek edelmetaal in eigen beheer. Door geld op je rekening te storten of te laten storten, word je technisch gezien dus een schuldeiser van de bank. En daarmee loop je risico wanneer je bank in de problemen komt en een bail-in in werking treedt.

    Vergeet nooit het verhaal op Cyprus in 2013, waar mensen gingen slapen en op een normale zaterdagochtend wakker werden om tot de ontdekking te komen dat hun saldo op de bank was bevroren of weggenomen om de bankensector te herkapitaliseren.

    Italië

    Vorig jaar kwamen er vier kleine Italiaanse banken in de problemen en hadden dus per direct kapitaal nodig. De vier banken maakten daarom gebruik van de bail-in. Duizenden rekeninghouders verloren een groot deel van hun spaargeld. Verhalen van gepensioneerden die zelfmoord pleegden omdat ze alles kwijt waren, werden breed uitgemeten in de Italiaanse media.

    De bevolking voelde een steeds groter wordende woede opkomen tegen de bail-in (dit houdt in dat een bank aan extra kapitaal komt door geld van haar schuldeisers te gebruiken, inclusief rekeninghouders). De Italiaanse bevolking is inmiddels nog banger voor de bail-in, omdat er nog meer Italiaanse banken in grote problemen verkeren.

    Door die angst halen ze hun spaargeld van de bank en bewaren ze contant geld in huis. Anderen kopen goud. En hoe meer geld het banksysteem verlaat, des te eerder zullen de banken juist een bail-in nodig hebben. Maar, wanneer die bail-ins beginnen, zullen er nog steeds miljoenen nietsvermoedende Italianen hun spaargeld of pensioen kwijtraken.

    Verkiezingen

    Op 4 december gaan de Italianen naar de stembus om te stemmen over de macht van de Senaat. De 41-jarige premier Renzi wil zijn land namelijk politiek hervormen. Veel Italianen hebben geen idee waar het referendum op 4 december inhoudelijk precies over gaat. Maar doordat premier Renzi zijn eigen toekomst heeft verbonden aan de uitslag, wordt dit een stemming die ook voor de rest van Europa cruciaal wordt.

    Mochten er voor deze datum bail-ins plaatsvinden, dan is de uitslag van het referendum zeker “nee”. De kans op een “nee” is sowieso levensgroot, omdat de Italianen het referendum waarschijnlijk zullen gebruiken om te protesteren tegen de eigen overheid en de EU.

    Wordt het een “nee” en premier Renzi stapt op zoals beloofd, dan komen er verkiezingen waar partijen zoals de Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo heel hoog zullen scoren. Deze partij heeft al laten weten dat een referendum over een vertrek van Italie uit de euro het eerste is wat ze zullen doen. Een zogeheten ‘Italeave’ of ‘Italexit’ dus. En wanneer dat gebeurt en de bevolking voor stemt, dan is het niet alleen einde Europese Unie. Het zal de wereld op haar grondvesten doen schudden.

    De Financial Times omschreef het als volgt:

    “Als de Italianen besluiten om de euro vaarwel te zeggen, dan zou dit in een zeer korte tijd de katalysator kunnen zijn voor de totale ineenstorting van de eurozone. Het zou waarschijnlijk leiden tot de grootste gewelddadige economische schok in de geschiedenis van de mensheid, waarbij het faillissement van de Lehman Brothers en de crash op Wall Street in 1929 in het niet zullen verdwijnen.”

    U hoort hierover vrijwel niets in onze media, maar momenteel is uw spaargeld bij een bank meer in gevaar dan ooit!

    Sander Noordhof

    gs-logo-breed

    Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

  • Zwitsers vluchten weer in contant geld

    Zwitsers zoeken sinds het uitbreken van de financiële crisis in 2008 hun toevlucht in contant geld, zo blijkt uit cijfers van de centrale bank. Was er in 2007 nog ongeveer 40 miljard aan Zwitserse frank biljetten in omloop, vorig jaar was dat al opgelopen tot 70 miljard. Dat is een toename van 75 procent, veel meer dan wat je op basis van de de inflatie en de bevolkingsgroei zou mogen verwachten.

    banknotes-circulation-swiss

    Bankbiljetten in omloop explosief gestegen sinds de financiële crisis (Bron: Swiss National Bank)

    Negatieve rente

    Spaarders maken zich zorgen over de stabiliteit van de bankensector en zien door de negatieve rente van centrale banken ook steeds minder reden om geld op een spaarrekening te laten staan. In plaats daarvan stoppen Zwitsers hun geld in een kluis, een nieuwe trend die ook Duitsland en Japan bereikt heeft. Niet geheel toevallig zijn dit de landen waar de negatieve rente het meeste pijn doet.

    switzerland-1000francs

    Zwitserse banken hebben in de eerste helft van dit jaar al 691,9 miljard Zwitserse frank aan boeterente betaald aan de centrale bank. Dat zijn kosten die banken uiteindelijk gewoon aan de spaarders doorberekenen. Het is slechts een kwestie van tijd voordat je ook in Nederland geen rente meer krijgt over je spaargeld. In Duitsland is de eerste bank nog niet zo lang geleden al begonnen met een negatieve rente op spaargeld.

    Contant geld is de nieuwe trend

    Contant geld wint in Zwitserland de laatste jaren sterk aan populariteit, want sinds 2007 neemt de ook de hoeveelheid contant geld in verhouding tot de omvang van de economie toe. Dat is opmerkelijk, want sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog daalt de populariteit van bankbiljetten.

    Het is voor het eerst sinds de periode van 1975 tot 1979 dat het aantal bankbiljetten in omloop weer stijgt in verhouding tot het bruto binnenlands product van Zwitserland. Ook dat was een zeer onrustige periode, die gepaard ging met een zeer hoge inflatie en een snelle stijging van de goudprijs.

    Is uw spaargeld al beschermd tegen de gevaren van negatieve rente, een mogelijke spaardersheffing en de bail-in? Zorg dat u vermogen heeft dat het goed doet in de komende monetaire crisis, namelijk fysiek goud.

    banknotes-gdp-swiss

    Voor het eerst sinds 1975-1979 wint contant geld aan populariteit (Bron: Swiss National Bank)

  • Zwitserse banken moeten gegevens spaarders toch doorgeven

    De Zwitserse belastingdienst mag gegevens over Nederlandse spaarders die hun vermogen in Zwitserland parkeren toch doorspelen naar de Nederlandse overheid, zo oordeelde de rechter van de hoogste rechtbank in het Zwitserse Lausanne. De fiscus wilde informatie hebben over Nederlandse klanten van de Zwitserse bank UBS, maar eerder oordeelde een lagere rechter in Zwitserland nog dat een dergelijk verzoek zonder een duidelijke reden niet is toegestaan.

    Door de uitspraak van de hoogste rechter moet de Zwitserse bank UBS nu alsnog aanvullende informatie van haar Nederlandse klanten doorspelen naar de Nederlandse belastingdienst. De bank weigerde deze gegevens te verstrekken om haar klanten te beschermen.

    Zwitserse bankgeheim verleden tijd

    Het ministerie van Financiën liet weten blij te zijn met deze uitspraak, omdat het een doorbraak kan betekenen in het aanpakken van zwartspaarders. Dat zijn spaarders die belastingen proberen te ontwijken door vermogen op Zwitserse bankrekeningen te parkeren. Door deze uitspraak kan de belastingdienst ook verder met het in kaart brengen van vermogen dat Nederlanders bij Credit Suisse geparkeerd hebben. Van het Zwitserse bankgeheim is dus niet veel meer over.

    ubs_kantoren

    UBS moet gegevens Nederlandse spaarders toch doorspelen naar Belastingdienst

  • Negatieve rente op spaargeld in Duitsland

    Een negatieve rente op spaargeld leek twee jaar geleden nog ondenkbaar, maar het begint nu langzaam aan realiteit te worden. In Zwitserland moeten vermogende klanten sinds kort al rente betalen over hun spaartegoeden, maar nu is dat ook in Duitsland het geval.

    Zo maakte de kleine spaarbank Raiffeisen Gmund am Tegernsee uit Beieren deze week bekend dat spaarders met ingang van september een rente van 0,4% per jaar gaan betalen over alle tegoeden boven de €100.000. Dat is niet geheel toevallig precies de rente die banken moeten afdragen over de reserves die ze bij de Europese Centrale Bank (ECB) parkeren.

    “Voor onze zakelijke klanten is er al enige tijd sprake van een negatieve rente, dus waarom zou dat anders moeten zijn voor privé personen met veel spaargeld? Zoals het er nu naar uitziet zal de negatieve rente niet worden doorberekend aan spaarders die minder dan €100.000 hebben”, zo verklaarde een bestuurslid van de bank, Josef Paul, tegenover Bloomberg.

    Negatieve rente probleem voor Duitse banken

    De negatieve rente heeft grote gevolgen voor het verdienmodel van de talloze kleine spaarbanken in Duitsland. Hun inkomsten komen daardoor onder druk te staan en dat betekent dat ze niet veel anders kunnen doen dan de boeterente van de ECB door te berekenen aan de spaarders. Nu tenminste één bank in Duitsland de stap heeft gezet zal het slechts een kwestie van tijd zijn voordat andere banken volgen. De spaarders zijn zoals verwacht de dupe van van het monetaire beleid van de ECB, terwijl dat beleid er juist op gericht was de kredietverlening op gang te brengen. De ongewenste gevolgen van het monetaire beleid van vandaag worden steeds duidelijker en het lijkt vooral heel ongunstig uit te pakken voor de spaartegoeden en de pensioenen.

    Zwitserland

    Eind vorig jaar introduceerde de Alternative Bank Schweiz al een negatieve rente op spaartegoeden boven de 100.000 Zwitserse frank, maar het verwachtte verlies van klanten bleef uit. Weliswaar haalden spaarders per saldo wat geld van hun rekening, maar tegelijkertijd nam het aantal rekeninghouders juist toe. Blijkbaar zijn spaarders toch bereid een negatieve rente te accepteren, ook al zeggen ze in de peilingen van niet. Dit geeft andere banken natuurlijk meer vertrouwen om het voorbeeld van een kleine spaarbank als Raiffeisen Gmund am Tegernsee te volgen... Lees ook:

    cash-euros

    Negatieve rente op spaargeld bij Duitse spaarbank