Marketupdate

Blog

  • Goud en zilver daily report

     

    Na een break van een week zal vanaf vandaag weer dagelijks de “goud en zilver daily report” verschijnen.

    Goud deed het vandaag goed met een dikke plus van 1,82% op $1714,20 per troy ounce. Hoogste dagkoers: 1.720,72. Laagste dagkoers: 1.680,34.

     

     

     

     

     

     

     

     

    Zilver deed het nog een stuk beter met  een plus van 3,04% op $32,16 dollar per troy ounce. Hoogste dagkoers: 32,28. Laagste dagkoers: 31,07.

     

     

     

     

     

     

     

     

    Vannacht openden op de inteationale markten zowel de goud als zilverprijs fors hoger. Na de opening bleef het relatief rustig. Tijdens Nederlandse handelstijd zien we dan ook weinig fluctuatie in de goud en zilverprijs.

    Op een dag als vandaag waarop alle beurzen wereldwijd dik in de plus staan, kon je een jaar geleden met nagenoeg alle zekerheid zeggen dat goud en zilver in de min stonden. Dat is nu verleden tijd.  Goud en zilver gaan zich op de korte termijn steeds meer gedragen als risicovolle bezittingen zoals aandelen. De reden hiervoor is de huidige crisis.

    Belangrijk om te onthouden is dat het om de korte termijn gaat. Op de lange termijn ziet het er steeds slechter uit. Zo waarschuwt de OESO voor een nieuwe kredietcrisis. Ook krijgen steeds meer  landen een slechtere kredietwaardigheid. Volgens sommige analisten kan dit leiden tot een ineenstorting van het gehele financiële systeem. Als het in die buurt komt, zullen goud en zilver zich niet meer gaan gedragen als aandelen.

    Wat op korte termijn wel een rol van betekenis speelt zijn de olieprijs en de dollarkoers. Die waren vandaag beiden in het voordeel van de goud en zilverprijs. De olieprijs steeg vandaag door moeilijkheden in Iran. De dollar verloor terrein ten opzichte van de euro en andere valuta.

  • ECB blijft Europese staatsobligaties kopen, totaal passeert de 200 miljard euro

    De laatste cijfers van de ECB laten zien dat er in de afgelopen week voor bijna €8,6 miljard aan obligaties is opgekocht, waarvan overigens niet verder wordt gespecificeerd van welke landen deze schulden zijn. Naar verwachting moest de ECB deze week vooral Italië weer helpen, want de rente op 10-jaars staatsleningen staat nog steeds zeer hoog. Mogelijk is er ook Spaans schuldpapier gekocht, want de rente stabiliseerde de laatste dagen weer wat en staat op moment van schrijven onder de 6,6%. Door kleinschalig obligaties te kopen blijven de obligatiemarkten nerveus, maar worden de 'probleemlanden' tegelijkertijd onder druk gezet om grondig te hervormen en te bezuinigen.

    Het programma van de ECB om staatsobligaties op te kopen werd op 14 mei vorig jaar al in het leven geroepen en is inmiddels al verantwoordelijk voor een nominaal bedrag van €209 miljard aan staatsobligaties. Het betreft hier obligaties die op de secundaire markt worden gekocht van de zogeheten 'PIIGS-landen'. Door €5,5 miljard aan aflossingen op eerder gekochte obligaties ligt het werkelijke totaal op €203,5 miljard, waarmee de grens van €200 miljard voor het eerst echt gepasseerd is. Als we de grafiek erbij pakken zien we dat er tot augustus nog vrij weinig aan de hand was, want de intensiteit van de steunaankopen nam steeds verder af. Sinds augustus heeft de ECB de kraan weer open gezet, waardoor er in de paar maanden die volgend voor €131 miljard aan obligaties aan de totale positie zijn toegevoegd. Omgerekend is dat een tempo van meer dan €30 miljard per maand, dat zich niet laat rijmen met het mandaat van een beperkte inflatie. Volgens Zero Hedge is de ECB nu zelfs actiever dan de Federal Reserve met het ondersteunen van de obligatiemarkten. In de afgelopen maanden zou de ECB volgens Zero Hedge ongeveer 30% meer gekocht hebben dan de FED via haar 'Operation Twist'.

    De ECB heeft in totaal al voor meer dan €200 miljard aan Europees schuldpapier gekocht

  • Britse ministerie van Buitenlandse Zaken waarschuwt voor rellen in Eurozone

    Nieuwe zorgen omtrent Italië en Spanje hebben de kans op het uiteenvallen van de Eurozone groter gemaakt, zo bericht The Telegraph dit weekend. Wat eerst als bijna ondenkbaar werd gezien begint nu steeds waarschijnlijker te worden, aldus een aantal Britse ministers. Volgens een oud-minister houdt Groot Britannie zelfs al rekening met het wegvallen van de euro, wat nu nog slechts een kwestie van tijd zou zijn. Britse ambassades in de Eurozone hebben instructies gekregen om plannen op te stellen voor 'onvoorziene situaties', zoals grootschalige rellen en sociale onrust. Ambassades moeten zich ook voorbereiden op een situatie waarin Britse burgers, wonend in verschillende landen van de Eurozone, geen toegang meer kunnen krijgen tot hun bankrekening en mogelijk ook geen geld meer kunnen opnemen.

    De Financial Services Authority gaf deze week een publieke waarschuwing aan Britse banken om hun noodscenario's voor het uiteenvallen van de muntunie te versterken en uit te breiden. Volgens sommige analisten kan een onordelijke 'default' van één van de Eurolanden een kettingreactie teweeg brengen in de financiële markten, met als gevolg een mogelijke ineenstorting van het hele financiële systeem. Een niet functionerend banksysteem zal het voor spaarders onmogelijk maken om geld op te nemen en voor bedrijven onmogelijk maken om nieuwe leningen te verkrijgen bij de banken. Volgens sommige economen kan het BBP (een indicator voor de omvang van de economie), maximaal halveren, wat natuurlijk gepaard zal gaan met een hoge werkloosheid in de Eurozone. Een analist van UBS waarschuwde eerder al dat het uiteenvallen van de Eurozone in het meest extreme geval gepaard kan gaan met de dreiging van sociale onrusten, waarin de overheid de eigendomsrechten van haar burgers niet meer kan garanderen. Een hogere werkloosheid die kan voortkomen uit een dergelijke crisis zal volgens de analist van UBS ongetwijfeld gepaard gaan met een vorm van sociale onrust.

    Financiering Spanje en Italië

    Volgens de laatste berichten zou de nieuwe Spaanse regering van plan zijn om aan te kloppen bij het Europese noodfonds of het IMF voor financiële steun. Italië gaf onlangs nieuwe staatsobligaties uit met looptijden van 6 maanden en 2 jaar, waarover het land een ongekend hoge rente moest betalen. Beleggers die Italië voor een half jaar geld willen uitlenen krijgen daarvoor een rentevergoeding van 6,5%, ruim het zesvoudige van het rendement op een reguliere spaarrekening bij een bank (uitgaande van ongeveer 2% per jaar). De rentevergoeding voor 2-jaars staatsobligaties was nog hoger, het land moest een rente van 7,8% geven om haar obligaties geplaatst te krijgen. Deze percentages zijn verre van houdbaar in een economie die nog nauwelijks groeit en die gebukt gaat onder een schuldenlast die groter is dan het jaarlijkse BBP.

    Italië moet voor eind januari 2012 voor €30 miljard aan nieuwe obligaties plaatsen. Volgens analisten is er geen garantie voor een succesvolle veiling. Als investeerders niet al het schuldpapieren willen kopen moet een derde partij instappen om een ongecontroleerde 'default' te voorkomen. In gesprekken tussen Merkel, Sarkozy en Monti werd de conclusie getrokken dat de val van Italie ''ongetwijfeld het einde zal betekenen van de euro''.

    Goud als het geheime wapen voor Europa?

    Ondertussen moeten we niet vergeten dat Italië een relatief grote goudvoorraad heeft liggen en dat ook in andere Europese landen erg veel goud in de kluizen ligt. De muntunie kan met een 'herontdekking' van het goud nog nieuw leven worden ingeblazen, maar het is de vraag wie dat idee het eerste oppert op het Europese toneel. Ook hebben Europese landen veel schuld onderling aan elkaar uitstaan, waardoor er inte binnen de Eurozone nog wel het een en ander mogelijk is om de schuldenlasten te verlichten. Alleen Duitsland, Frankrijk en Italië hebben gezamenlijk al voor ruim 8200 ton aan goud in de kluizen liggen (als we de officiële cijfers van het IMF mogen geloven) en binnen de gehele Eurozone ligt er volgens The Financial Times bijna 10.800 ton aan goud in de kluizen opgeslagen. Het goud kan gebruikt worden als onderpand voor de staatsschulden, waardoor het vertrouwen op de obligatiemarkt kan terugkeren. Voor dit scenario moet goud wel opnieuw worden gewaardeerd, tegen een koers die het veelvoud is van de huidige koers. In dit artikel van The Financial Times, dat begin deze week werd gepubliceerd, wordt de casus van een door goud gedekte Europese obligatiemarkt verder uitgewerkt.

    Close-up van de euro, afbeelding van Bloomberg

  • IMF werkt aan een lening van 600 miljard voor Italie

    Het bericht in de krant La Stampa bevestigt opnieuw dat het probleem in Italië zeer serieus wordt genomen. Waar de ECB vooral terughoudendheid laat zien wil het IMF met een bedrag over de brug komen dat de financiële markten opnieuw vertrouwen moet geven. Met €400 to €600 miljard kan Italië respectievelijk 12 en 18 maanden gefinancierd worden, een tijdsbestek waarin de regering van Monti moet werken aan structurele hervormingsmaatregelen om de rijksbegroting gezond te maken en de schuldenlast te verlagen. Ironisch, want een schuldenlast verlagen doe je niet met een paar honderd miljard euro aan nieuwe leningen. Italië zal door Europa en het IMF worden onderworpen aan strenge controles, een methodiek die ook op Griekenland werd toegepast. Echt succesvol was het niet, want Griekenland zit nu al twee jaar in een diepe punt waarin de bevolking het vertrouwen in de regering compleet heeft verloren en doelstellingen keer op keer niet (overtuigend) gehaald worden.

    Hoe Italië haar schuldencrisis moet oplossen moet nog onderzocht worden, maar de eerste mogelijke stap is dus het toevoegen van nóg meer schuld aan de ruim €1900 miljard grote staatsschuld die het land momenteel heeft uitstaan (ongeveer 120% van het BBP). Het IMF zal volgens de berichten een lagere rente van 4 tot 5 procent rekenen, soortgelijk met de noodlening die in tranches aan de Griekse overheid wordt uitgekeerd. Het is onduidelijk welke looptijd dit noodkrediet heeft, waarschijnlijk gaat het om een langlopende lening die pas over 10, 20 of nog meer jaren volledig terugbetaald moet worden. Lenen op de kapitaalmarkt is voor Italië steeds moeilijker, want voor de laatste obligatieveiling met 2-jaars staatspapier eisten beleggers een vergoeding van 7,8%.

    ECB werkt samen met IMF

    Volgens de Oostenrijkse krant Der Standard zou de ECB een voorschot kunnen doen voor de noodlening, die vervolgens volledig door het IMF kan worden gegarandeerd. Op die manier loopt de ECB minder risico, omdat het IMF de verantwoordelijkheid zal oveemen van het uitbetalen en het innen van het nieuwe noodkrediet. De weerstand van Duitsland, de tegen politieke inmenging van de ECB is, zou volgens de Italiaanse krant La Stampa op deze manier omzeild kunnen worden.

    De Europese Unie en de ECB hebben reeds 'experts' naar Italië gestuurd die de Italiaanse overheidsfinanciën tegen het licht zullen houden. Ook het IMF zal binnenkort een team van toezichthouders richting het geplaagde land sturen. De regering van Mario Monti zou al een aantal maatregelen op papier hebben gezet die gezamenlijk €15 miljard moeten opleveren, zo bericht de Italiaanse krant Il Sole 24. Enkele maatregelen zijn de verhoging van de BTW, extra huizenbelasting en meer privatisering van overheidsdiensten.

    Christine Lagarde van het IMF moet Italië volgens laatste geruchten voorzien van noodkrediet

    Vreemde ontwikkelingen op de balans van de FED

    We moeten niet vergeten dat het IMF eerst goedkeuring nodig heeft van het Amerikaanse congres voordat het de veranderingen kan doorvoeren die nodig zijn om Italië te helpen, zo bericht Zero Hedge. Het IMF is op dit moment slecht gekapitaliseerd en heeft dus meer reserves nodig om garant te kunnen staan voor de geplande noodlening aan Italië. Daarom moest het onlangs twee nieuwe kredietfaciliteiten opzetten, waarvan de details zijn terug te vinden in dit artikel.

    Opvallend genoeg vallen de plannen van het IMF om Italië te helpen met een noodkrediet samen met een grote verschuiving op de balans van de Federal Reserve. Aan de hand van data van de FED heeft Zero Hedge een grafiek samengesteld die laat zien hoeveel dollars er geparkeerd staan onder het kopje 'Other deposits'. In de afgelopen week nam deze balans toe naar ruim $115 miljard, tegenover iets meer dan $27 miljard een week eerder. Dat is een ongekende toename van $88 miljard, die waarschijnlijk is weggesluisd van de algemene reserves van de Federal Reserve (die zakten met $86 miljard van $1.575 naar $1.489 miljard).

    Zero Hedge ging op onderzoek uit en kwam op de St. Louis FED website de verklaring van de 'Other' deposito's tegen:

    Other deposits at Federal Reserve Banks include balances of inteational and multilateral organizations with accounts at FRBNY, such as the Inteational Monetary Fund, United Nations, Inteational Bank for Reconstruction and Development (World Bank); the special checking account of the ESF (where deposits from monetizing SDRs would be placed); and balances of a few U.S. govement agencies, such as the Fannie Mae and Freddie Mac.

    Eerder werd bekend dat het genationaliseerde Fannie Mae voor $7,8 miljard aan nieuw geld nodig had om het hoofd boven water te houden, geld dat zoals hierboven te lezen is ook van de 'Other deposits' komt. Het resterende gedeelte van die $88 miljard verschuiving op de balans van de FED kan bedoeld zijn voor het IMF, dat voor een nieuwe noodlening aan Italië extra onderpand nodig heeft.

    Harde bewijzen zijn niet te vinden, maar ook als het geld niet voor het IMF is bedoeld is dat geen goed nieuws. In dat geval kan de grote verschuiving op de balans aangeven dat Fannie Mae in grote problemen zit en veel meer geld nodig heeft dan de genoemde $7,8 miljard.

    De ''Other deposits'''van de Federal Reserve namen afgelopen week toe met $88 miljard. Is het een injectie voor het IMF?

  • Kredietbeoordelaar S&P waarschuwt Japan voor nieuwe afwaardering

    Zodoende komt S&P opnieuw met een waarschuwing voor Japan, door te stellen dat de Japanse regering onder leiding van Yoshihiko Noda geen vooruitgang heeft gemaakt in de beloofde aanpak van de staatsschuld. Japan werd in april door S&P afgewaardeerd naar AA- en in augustus door Moody's naar Aa3. Ook kredietbeoordelaar Fitch heeft Japan op AA- staan, met een negatieve outlook.

    Volgens Takahira Ogawa, directeur de afdeling 'souvereign ratings' binnen S&P, zei het volgende over de situatie in Japan: ''De financiën van Japan worden met de dag en met de seconde slechter.. We komen dichter bij een downgrade, omdat de situatie geleidelijk blijft verslechteren.'' Volgens Ogawa heeft Japan een geloofwaardig en omvangrijk plan nodig om de schuldenlast in de hand te houden. Door de wederopbouw van gebieden die in maart door de aardbeving en tsunami zijn getroffen is de staatsschuld verder opgelopen en staat deze inmiddels al op een niveau van 197,5% (CIA en Eurostat) of 220% (IMF) van het BBP.

    Eigenlijk is een schuldenlast met een dubbel zo grote omvang als de complete economie niet mogelijk, maar blijkbaar kopen Japanners nog voldoende staatspapier op om de rente zo laag te houden. Kyle Bass maakte onlangs duidelijk waarom de financiering van Japan veel weg heeft van een piramidespel en waarom dat vroeg of laat mis zal gaan. De rente op 10-jaars obligaties lag een tijdje onder de 1%, maar is door dit nieuws van afgelopen donderdag weer gestegen tot boven de 1%. In historisch opzicht nog altijd zeer laag, maar door de enorme omvang van de staatsschuld heeft ook een minimale rentestijging al een groot effect op de rijksbegroting van Japan. Op dit moment gaat al bijna de helft van de belastinginkomsten in Japan naar het aflossen van staatsschuld, een situatie die onhoudbaar is als de rente bijvoorbeeld naar 2% zou stijgen en een paar jaar op dat niveau zou blijven staan.

    Het maandelijkse rapport dat de Japanse overheid publiceert over de stand van de economie bevatte ook geen hoopgevend nieuws. Volgens het rapport, dat ook op 24 november verscheen, herstelt de economie licht, maar zijn er nog veel risico's die het herstel kunnen vertragen. Voorbeelden die genoemd worden zijn de volatiliteit op de financiële markten, vertraging van de groei in het buitenland (de Japanse economie leunt zwaar op export) en de impact van de overstromingen in Thailand voor de Japanse industrie (toeleveranciers en afnemers voor de industrie). Ook bracht het rapport naar voren dat de bedrijfswinsten voor het eerst in zes maanden weer waren gezakt. Hieronder een grafiek van Bloomberg met de renteontwikkeling van afgelopen vrijdag en van het afgelopen jaar.

    Rente op Japanse 10-jaars staatsobligaties liep vrijdag weer wat op, staat nu boven de 1%

    Japanse 10-jaars rente over de afgelopen twaalf maanden, is de dalende trend gebroken?

  • Paul Craig Roberts: ‘Mislukte Duitse obligatieveiling was in scene gezet’

    Duitsland blijft zich verzetten tegen de verdere Europese integratie, waarin (een gedeelte van de) obligaties van de verschillende landen worden samengevoegd tot generieke 'Eurobonds' en waarin lidstaten afstand moeten nemen van een deel van hun fiscale souvereiniteit. Duitsland wordt gezien als het sterkste land in de Eurozone en betaalt daarom ook een geringe rentevergoeding op haar staatsobligaties. Zou het land meewerken aan verdere Europese integratie, dat zal dat vooamelijk de Duitsers in de portemonnee raken. De rente zal in dat geval hoger uitvallen, waardoor de staatsschuld van Duitsland duurder wordt. Volgens Angela Merkel is er nog een ander probleem met de zogeheten 'Eurobonds', want het neemt de discipline weg die landen nu nog opgelegd krijgen door de financiële markten. Er gaat volgens de Duitse bondskanselier een verkeerd signaal van uit, omdat de landen die goed beleid hebben gevoerd mogen opdraaien voor het renteverschil tussen de eigen obligaties en die van 'probleemlanden' als Griekenland, Italië, Spanje en Portugal.

    Duitsland heeft daaaast de geschiedenis van een hyperinflatie in het achterhoofd, waardoor ze voet bij stuk houden als het gaat om degelijk monetair beleid. Duitsland probeert volgens Roberts ''vast te houden aan de regels waaronder ze de Duitse mark hebben ingeruild voor de euro''. Volgens die regels mag de ECB geen staatsobligaties van lidstaten opkopen, omdat hiermee een politiek doel gediend wordt ten koste van de waarde van de munt.

    Omdat de druk steeds hoger wordt en de ECB niet wil ingrijpen met grootschalige aankopen van staatsobligaties neemt ook de druk op Duitsland toe. Volgens Paul Craig Roberts verstaat de EU onder Europese eenwording ''het laten verdwijnen van de souvereiniteit en financiële onafhankelijkheid van landen''. Om dat te bereiken moest de positie van Duitsland worden verzwakt, wat nu gebeurd is door de mislukte obligatieveiling.

    Volgens Roberts is het helemaal niet logisch dat een Duitse obligatieveiling mislukt, omdat het land nog altijd wordt gezien als het land binnen de Eurozone met de sterkste economie. Dat het toch mis ging met de laatste obligatieveiling doet Roberts geloven dat er meer dingen gaande zijn. Hij zei tegenover Russia Today het volgende: ''Being in the way [Duitsland], the European Central Bank, I think the United States is part of it as well, the European Commission and private bankers of course, they engineered a failed auction''. Hij vervolgt: ''It was orchestrated against Germany to punish them and bring them around to the solution preferred by the banks''.

    Banken in Europa hebben veel Europese staatsobligaties in de boeken staan waarop ze niet kunnen of willen afwaarderen. Daarom zouden ze volgens Robert Duitsland onder druk zetten, zodat die gaan handelen in het belang van de bankiers. Amerikaanse banken spelen ook een rol in de Europese schuldencrisis, omdat ze veel garanties (CDS'en) hebben afgegeven aan Europese banken. Mocht het echt aankomen op een default van één van de Europese lidstaten, dan komen Europese banken naar hun Amerikaanse collega's om hun verzekering uitbetaald te krijgen. Volgens Roberts is de boodschap in Duitsland aangekomen, want het zou bepaalde eisen omtrent het afboeken van staatsobligaties hebben teruggtrokken.

    Roberts heeft geen harde bewijzen voor zijn claim, omdat die volgens hem simpelweg niet te vinden zijn zonder insider informatie. Hij baseert zijn analyse op het gegeven dat verschillende belangrijke posities in Europa worden bekleed door personen die nauwe banden hebben met Goldman Sachs, de Wereldbank en de Bank of Inteational Settlements. Als voorbeeld noemt hij de Italiaan Draghi (voorzitter van de ECB) en Mario Monti, die volgens Roberts bepaalde belangen (die van de bankiers) vertegenwoordigen. Goldman Sachs zou veel garanties hebben afgegeven op Europese staatsobligaties, waardoor ook Goldman Sachs belang heeft bij een 'stabiele' obligatiemarkt.

    Het aanzetten van de geldpers van de ECB is wat de bankiers willen, omdat het de rentes op staatsobligaties drukt (en dus de waarde ervan ondersteunt). De kosten ervan worden via stijgende prijzen overgedragen naar het grote publiek, terwijl banken in dat geval ontzien worden.

  • Dagelijkse kost 25 november 2011

     

    • Wijffels (ex-Rabo): verbied bonussen in financiële sector (FD)
    • Wellink: 'Rutte en De Jager deden verkapte oproep tot bankrun' (Nu.nl)
    • Alle AEX fondsen in 2011 in het rood (RTL-Z)
    • Rente Hongarije boven 9 procent (RTL-Z)
    • Nog 14,5 uur…  (IEX)
    • Goldman begeleidt monsteroveame (FTM)

    De laatste ontwikkelingen en nieuwtjes over de ondergang van MF Global:

    Wat een headlines, wat een headlines..

    • Behold The New Anschluss: ECB's Paramo – “Prepare To Give Up Significant Sovereignty” (Zero Hedge)
    • Japan deflation persists (Reuters)
    • Sarkozy, Merkel agree to stop sniping on ECB crisis (Reuters)
    • Ireland demands debt relief, was on EU treaties (Ambrose Evans-Pritchard)
    • German Resistance to Pooling Debt May Be Shrinking (Spiegel)
    • Update on US Banks and the Euro Area – Things Look Grim (Acting Man)
    • Euro leaders push for fiscal crackdown (Financial Times)
    • Fear sweeps markets as Germany rules out ECB intervention (Guardian)
    • Andrew Bailey: 'UK banks must brace themselves for euro break-up' (Telegraph)

    Tot slot, humor. Via Naked Capitalism, George Carlin: Amerikaanse stand-up comedy op z'n hardst:

     

  • Vertrouwen

    Onderzoek MotivAction
    Gisteravond was ik bij de vijfde en laatste bijeenkomst van het Sustainable Finance Lab (SFL) in de aula van het academiegebouw in Utrecht. De aula, waar ik als jonge student zo vaak geluisterd heb naar hoogleraren die ter gelegenheid van hun installatie als hoogleraar oreerden, was de plaats waar de “topeconomen” van Nederland richting hebben proberen te vinden hoe het in de toekomst in Nederland met onze banken moet gaan. Ik zal mijn bevindingen van deze SFL-bijeenkomsten later nog wel beschrijven, maar één ding wil ik er alvast uit halen en dat betreft vertrouwen.

    Het onderzoeksbureau MotivAction had voor het Sustainable Finance Lab namelijk onderzoek gedaan naar hoe de Nederlandse bevolking over de financiële problemen denkt en was haar onderzoek begonnen door in het algemeen te vragen naar het vertrouwen in diverse beroepsgroepen. Bankiers en politici scoren slecht. Heel erg slecht. Zij worden respectievelijk door slechts 14% en 13% van de Nederlanders vertrouwd. U moet arts of docent zijn indien u het vertrouwen van de Nederlander wilt genieten. Echter, laat ik u de stelling uit mijn inleiding nogmaals geven: het vertrouwen dat mensen in elkaar hebben is overgewaardeerd en moet worden afgeboekt.

    Persoonlijk leed..
    Gelukkig leeft mijn vader nog, maar mijn moeder is dood. Dat komt zo: zij werd naar huis gestuurd met een kwaadaardige tumor in haar lever onder het mom: “drink er maar een glas wijn op mevrouw, er is niets aan de hand”. Ironisch genoeg dronk mijn moeder geen druppel alcohol. De arts – zo bleek achteraf – had de rapportage van de radioloog niet gelezen, terwijl die met nadruk had aangegeven dat de “plek” die op haar lever gevonden was zeer vermoedelijk een kwaadaardige tumor betrof. Mijn ex-vriendin die toentertijd in haar laatste co-schap zat en door samenloop van omstandigheden erbij was toen mijn vader en ik bij de desbetreffende arts de foto's op cd-rom gingen ophalen, vond daarbij de desbetreffende rapportage. En daar stond in medische termen uitgelegd: ga uit van kanker.

    Mijn ex-vriendin, mijn vader en ik kwamen – voordat mijn moeder het wist – er in de auto achter waarom zij geelzucht had. En geelzucht is wat het betekent: had een rode stift gepakt, mijn moeders neus rood gestift en ze was een kanariepietje geweest. Zij was letterlijk knalgeel en in alle treurigheid, dit ziekbeeld was een ware verschrikking. Ik was er op zich al op voorbereid dat het niet goed zat, maar de bevestiging dat het om kanker ging moest van de behandeld arts komen en dat had hij de dag er voor nagelaten. Hij had zijn kaken stijf op elkaar gehouden en was er omheen gedraaid en verwees mijn moeder door naar een ander ziekenhuis. Mijn ex-vriendin heeft haar 'schoonmoeder' moeten vertellen dat zij een kwaadaardige tumor had. De arts had haar met de verkeerde diagnose naar huis gestuurd waarop zij na enkele maanden geelzucht kreeg, heeft zijn fout niet durven opbiechten en de familie opgezadeld met de taak om de diagnose te vertellen. Mijn moeder is 61 jaar geworden.

    Vertrouwen vereist realisme en eerlijkheid
    Het hele verhaal is eigenlijk te lang om in detail op in te gaan, maar het punt dat ik er mee wil maken is eenvoudig. Wees altijd eerlijk. Als het vertrouwen beschaamd wordt, dan maakt dat mensen boos, gefrustreerd, bedroefd, teleurgesteld, afgestompt of gewoon ultiem cynisch. Als we elkaar niet kunnen vertrouwen, dan houden veel dingen in ene keer op. Het zal u waarschijnlijk niet verrassen: ik ben cynisch en ik vertrouw nergens zo maar op. Als je niet oppast wordt je aan alle kanten besodemieterd. De tijdgeest is er naar. Het is mode. Het is “in”. We nemen het niet meer zo nauw met de waarheid. Dat de gewone Nederlander bankiers en politici niet meer vertrouwd kan niemand verbazen. Maar dan nog steeds geldt dat wij eigenlijk veel te goed van vertrouwen zijn.

    Het verbaasde mij gewoon dat Nederlanders veel vertrouwen in artsen en docenten hebben (meer dan 80%). Ik deel dat vertrouwen niet. Het waarom van artsen zult u – vermoed ik – wel begrijpen, maar mijn wantrouwen bij docenten wil ik toelichten. Dat gebrek aan vertrouwen is ontstaan in mijn studietijd en met name bij de afsluiting ervan. De meest betrouwbare docenten – en dat zijn uiteindelijk universitaire docenten – geven op een dramatische manier economisch onderwijs. Wetenschapsfilosofie? Wat is dat? Het is een uitgekleed nummertje in het verplichte universitaire curriculum. Toen ik afstudeerde en ik daarover in mijn scriptie één en ander had geschreven, stond ik na een jaar onderzoek en tien minuten bespreking buiten de deur van de universiteit. Weliswaar met een acht en een titel in mijn handen, maar mijn kritiek op het onjuiste gebruik van wetenschapsfilosofie in conventionele economische theorieën werd afgedaan zonder enige discussie.

    Wetenschapsfilosofie en economische wetenschap..
    Wetenschapsfilosofie is saai en bovendien verdomde abstract. Het gaat in op de manieren waarop wij nadenken over hoe wij nadenken en op de wijze waarop de wetenschap haar onderzoek verricht en tot conclusies komt. Wetenschapsfilosofie draait in de essentie om de totstandkoming van bewijs en de wijze waarop dat bewijs een veronderstelde theoretische causaliteit onderbouwt. Laat ik het ten behoeve van het algemene punt dat ik wil maken summier toelichten. Wetenschappelijk onderzoek kan ingedeeld worden in drie vormen: falsificatie, deductie en inductie.

    Voor de eerste twee vormen van onderzoek geldt dat er empirisch (dus in de werkelijkheid) informatie verzameld moet worden die uitsluitsel geeft over een veronderstelling. Het verschil zit in de volgorde. Bij falsificatie wordt een veronderstelling geformuleerd en wordt dit empirisch onderzocht en wordt de veronderstelling ofwel bewezen verklaard of verworpen. Bij deductie werkt dat andersom: er wordt data verzameld en in die data wordt gezocht naar een algemene waarheid. Een inductieve veronderstelling betekent dat er geen enkel uitsluitsel gegeven kan worden en dat komt omdat empirisch er geen bewijs voor te vinden is. Derhalve blijft een inductieve veronderstelling altijd een niet empirisch te bewijzen veronderstelling. Economische theorie is grotendeels inductief van aard. Er is geen hard bewijs voor de juistheid van theorie.

    Boterzachte wetenschap
    Wanneer het om de zachte wetenschappen gaat – dat zijn alle sociale wetenschappen zoals bijvoorbeeld psychologie en economie – dan is bewijsvoering altijd het traditionele en terugkerende probleem. Dat komt omdat de drie wetenschapsvormen als houtje-touwtje werk met elkaar verweven wordt en er bovendien te pas en te onpas ceteris paribus geroepen wordt: indien al het andere constant gelaten wordt (lees: “Veronderstel dit, zus en zo, en dat, en (de niet vermelde) veronderstellingen 1 t/m 100.”), dan geldt dit of dat. De conventionele macro-economische theorieën zijn op die manier verworden tot één grote abstracte fantasie waarbij elke vorm van steekhoudende bewijsvoering ontbreekt, dan wel een inductieve invulling heeft gekregen en daarmee eigenlijk het predikaat wetenschap onwaardig verdienen. Het frustrerende is dat men in de schoolbanken niet of onvoldoende hier op in gaat. Het is geen issue.

    Voor de meeste conventionele economische theorieën en haar vele economische en econometrische modellen geldt, dat zij naast complex, voor de meeste mensen niet te begrijpen zijn. Sowieso moet men bij modellen altijd afvragen of die niet alleen het wiskundige model proberen te bewijzen. Het model kan wel kloppen, maar of die iets met de werkelijkheid te maken heeft is de vraag. Anders gezegd, de gebruikte wiskunde slaat nooit terug op de realiteit. Het is slechts een gereedschap om een aspect inzichtelijk te maken. Maar dat is niet hoe de wiskunde in economie gebruikt wordt. De wiskundige of “econometrische” modellen zijn in een zekere zin het marketinginstrument voor economische theoretici die hun inductieve verhaal proberen aan te prijzen als bewezen. En omdat hun model nagenoeg wiskundig altijd klopt, klopt dus ook hun (nog steeds) inductieve theorie. Men praat elkaar op de universiteit maar een verhaal aan. Daaaast geldt dat er veel te makkelijk aan voorbij wordt gegaan dat statistische verbanden niet noodzakelijkerwijs een causaal verband zijn en dat bovendien dergelijke statistische verbanden door de loop der tijd een ander karakter kunnen krijgen en derhalve moeilijk te veralgemeniseren zijn.

    Financiële crisis: één grote misdiagnose
    Terug naar de financiële crisis en vertrouwen. De afgelopen jaren heb ik herhaaldelijk mijn probleemanalyse uiteengezet en heb ik mijn conclusie onder woorden proberen te brengen. Daarbij blijf ik er steevast op hameren dat deze crisis is veroorzaakt door een fundamenteel onjuiste invulling van ons huidige geldconcept en dat deze verkeerde invulling – naast dat die buitengewoon onrechtvaardig is en derhalve onrechtvaardigheid voortbrengt – als gevolg heeft, dat er bij wijze van automatisme, een solvabiliteitscrisis ontstaat. Dat betekent heel simpel dat we afstevenen op een faillissement. Daarentegen luidt de probleemanalyse van de mensen die zogezegd aan de knoppen draaien (en met hen, de meeste hoogleraren met hun inductieve theorieën) dat er slechts sprake is van een liquiditeitscrisis. Zij zeggen dat we tijdelijk een probleem ondervinden (o.a. “door een gebrek aan vertrouwen”) met onze financiering. Met die veronderstelling wordt gepleit voor interventie door de centrale bank die als “lender of last resort”, de geldpers moet aan zetten om de opgedroogde geldstromen aan te vullen zodat voorkomen wordt dat er daadwerkelijk een solvabiliteitscrisis ontstaat. Oorzaak en gevolg worden op die manier omgedraaid, want we hebben een permanent probleem met onze financiering.

    De geldpers is een volslagen onverantwoord middel. Het verergert de kwaal. Precies zoals de arts van mijn moeder van het meest gunstige geval uitging en de onderzoeken voor de onderliggende oorzaak van haar lichamelijke klachten stopte, zo zal ook in de financiële zin blijken dat dit de verkeerde manier van werken is. Per definitie geldt dat er altijd eerst van het ergste geval uitgegaan moet worden. En door onderzoek te doen naar het ergste geval weet men zeker dat men niet de verkeerde diagnose heeft gesteld. Dat betekent in de huidige crisis dat eerst onderzocht moet worden of dit niet een solvabiliteitscrisis betreft. Wanneer men dat onderzoekt en de cijfers van onze balansen en winst- en verliesrekeningen bekijkt – of die nu publiek of privaat zijn – dan komt men tot de conclusie dat overheden, banken en veel particulieren onmogelijk hun schulden kunnen afbetalen. Conclusie: herstructureren is noodzaak. Maar daarvoor moet men bij het begin beginnen en onze maatschappelijke insolvabiliteit erkennen.

    Eerlijkheid is troef!
    In de Verenigde Staten, Japan en Groot-Brittannië is het duidelijk. Daar kiest men voor de perfecte waanzin van geldpersfinanciering die onder de noemer van een liquiditeitscrisis en onder de legitimiteit van de adviezen van mislukte economische wetenschappers gerechtvaardigd wordt. En Europa? Ik weet het niet. Ik vertrouw nergens meer op. We kunnen het hier oplossen maar we kunnen het óók hier verprutsen en de geldpers aanzetten. Alles valt en staat bij de probleemanalyse: is dit een solvabiliteitscrisis of een liquiditeitscrisis? Mijn oordeel is duidelijk. Dit is een solvabiliteitscrisis en die kan maar op één manier worden aangepakt: herwaardeer de goudreserves. Dat is de enige manier om de balansen te herstellen en de insolvabiliteit op te heffen. Mijn vermoeden is dat Europa het solvabiliteitsprobleem wel onderkend, maar niet kan toegeven. Ik vermoed ook dat Europa haar goudreserve's zal inzetten op het moment dat het kan. Dat is simpelweg de enige manier om insolvabiliteit op te lossen. Het is gewoon een kwestie van boekhoudkundige herstructurering. Tot slot, dit is misschien het menselijke en “achterbakse” aan mij: ik kan u deze Europese aanpak niet met zekerheid wijs maken. Ik kan hierover hooguit eerlijk zijn. In die zin, laat ik u dit meegeven: vertrouw zoveel mogelijk op uw eigen oordeel; niet op dat van een ander. Dat voorkomt teleurstelling. En als laatste: wees onder elk scenario zuinig op uw goud. Dat is uw troef.

  • Analyse: steunaankopen ECB eurolanden lopen op naar €250 miljard

    Het is een heikel punt: mag de ECB Europese overheden financieren? Sinds het uitbreken van de kredietcrisis lijken de regels toch flexibeler te zijn dan algemeen werd aangenomen. De ECB kocht immers principieel geen Europese staatsobligaties. Geldpersfinanciering moest in Europa voorkomen worden en daar is een bepaling voor.

    Uit de Statuten van het Europese stelsel van centrale banken en de Europese Centrale Bank, artikel 21:

    Artikel 21 Transacties met openbare lichamen

    21.1. Overeenkomstig artikel 123 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie is het de ECB en de nationale centrale banken verboden voorschotten in rekening-courant of andere kredietfaciliteiten te verlenen ten behoeve van instellingen, organen of instanties van de Unie, centrale overheden, regionale, lokale of andere overheden, overheidsinstanties, andere publiekrechtelijke lichamen of openbare bedrijven van de lidstaten; ook het rechtstreeks van hen kopen van schuldbewijzen door de ECB of de nationale centrale banken is verboden.

    21.2. De ECB en de nationale centrale banken mogen optreden als fiscaal agent voor de in artikel 21.1 bedoelde lichamen.

    21.3. De bepalingen van dit artikel zijn niet van toepassing op kredietinstellingen die in handen van de overheid zijn en waaraan in het kader van de liquiditeitsvoorziening door de centrale banken dezelfde behandeling door de nationale centrale banken en de ECB wordt gegeven als aan particuliere kredietinstellingen.

    Artikel 21 en met name lid 1 zegt dat het de ECB alsook de aangesloten nationale centrale banken verboden is om schuldbewijzen van overheden – op welk niveau dan ook – direct van hen te kopen. Met andere woorden, de ECB kan en mag niet bij de plaatsing van nieuwe overheidsobligaties kopen. Echter, er staat niet dat de ECB op de secundaire markten geen staatsobligaties mag kopen. Strikt naar de letter handelt de ECB niet in strijd met de bepaling. Maar of de ECB naar de geest van het euro-verdrag handelt is een tweede. Er kunnen namelijk vraagtekens gezet worden bij het programma waaronder de ECB staatsobligaties op de secundaire markten opkoopt. De aankopen sinds juli 2011 worden in de onderstaande grafiek weergegeven (bron: Business Week)

    De ECB stelt dat haar opkoopprogramma, het Securities Markets Programma, bedoeld is om het functioneren van het “transmissiemechanisme” van het monetaire beleid te handhaven. Als u wilt weten hoe Ben Beanke over transmissiemechanisme's denkt, dan vindt u dat hier. Daaaast stelt de ECB dat het programma slechts van tijdelijke aard is en beperkt is in omvang. De zegt feitelijk zoiets als dat zij de werking van financiële markten stabiliseert doordat zij staatsobligaties van Europese probleemlanden koopt en dat deze aankopen niet vergelijkbaar zijn met de aankopen door de Federal Reserve en de Bank of England. De ECB benadrukt ook dat omdat zij geld elders uit de markt haalt, zij voorkomt dat extra geld het bancaire systeem instroomt zodat dit geld – via fractioneel bankieren – niet in een meervoud via leningen aan bedrijven en particulieren (en overheden) de economie instromen.

    De balans van de ECB is waar het bij dit programma allemaal om draait. Op de balans van de ECB staan euro's op passiva-zijde (rechterzijde) en die euro's worden de gedekt door de bezittingen die aan de linkerkant van de balans op de activazijde staan. Worden die activa waardeloos dan ontstaat er een dekkingsprobleem. Bovendien geldt dat hoe groter de balans wordt ten aanzien van het eigen vermogen, de kwaliteit van de balans afneemt. In de Verenigde Staten is de verhouding tussen het balanstotaal en het eigen kapitaal van de Federal Reserve een factor 50. Voor de Bank of England geldt iets soortgelijks ondanks dat zij in 2008 op een nog veel grotere schaal ingegreep. Tegenwoordig verschillen de Fed en de Bank of England elkaar niet veel. Beide centrale banken kopen staatsobligaties op de primaire markt en daarmee vervangen zij de  financiële markten die normaliter de rente voor de Amerikaanse en Britse overheid bepalen.

    De aankopen door de ECB van de laatste weken zijn in bovenstaande en geïndexeerde grafiek niet meegenomen. In de onderstaande grafiek is die toename wel te zien en geeft de afgelopen 5 jaar weer. Met name in 2008 is die sterk toegenomen. Sinds de besmetting naar Italië en Spanje is dat totaal opnieuw fors toegenomen. Het balanstotaal gaat inmiddels richting de €2.500 miljard. Ter vergelijking, toen de ECB in 1999 met 11 landen startte, bedroeg het balanstotaal €685 miljard. Inmiddels zijn er wel zes landen bijgekomen, en dat verklaart een gedeelte van de stijging van het balanstotaal.

    De recente stijging is echter te wijten aan het verplaatsen van staatsobligatie van de zuidelijke lidstaten van de balansen van banken en andere financiële partijen naar de ECB. Daarmee probeert de ECB de rente voor die landen te stabiliseren en beschermt zij tevens de balansen van financiële partijen. Tegelijkertijd probeert de ECB fiscale hervormingen af te dwingen en te voorkomen dat zij met twee benen in fiscaal drijfzand terecht komt. Het tempo waarop het balanstotaal stijgt is echter zorgelijk. Maandag meldde persbureau Reuters dat de ECB haar steunaankopen wekelijks beperkt tot onder de €8 miljard. Eerder waren er geruchten dat de ECB bepaald had dat zij wekelijks maximaal €20 miljard zou bij drukken voor aankopen. Indien de ECB elke week €20 miljard zou uitgeven dan is dat aan het einde van het jaar iets meer dan een biljoen euro (52 x €20 mrd). Bij €8 miljard zou dat aan het einde van het jaar nog steeds een bedrag opleveren dat met €418 miljard bijna even zo groot is als het Europese noodfonds (EFSF). Dit zijn geen misselijke bedragen en dat illustreert de huidige fiscale problematiek in Zuid-Europa.

    Bron: Bloomberg & bewerking MU.

    De ECB kan die staatsobligaties blijven opkopen, maar het is de vraag hoe zij daar weer vanaf komt. De ECB kan die aanhouden tot aan het einde van de looptijd en ook terug verkopen aan de markt. Op beide manieren zou de ECB haar balanstotaal en daarmee de risico's terugbrengen. De grote vraag is of dit niet een onoverkomelijk groot probleem is. De Griekse staatsobligaties die de ECB heeft gekocht, worden uiteindelijk volledig afgelost door middel van Europese garanties. Dus niet omdat Griekenland die zelfstandig kan aflossen. Immers, Griekenland is insolvabel. Voor de ECB is daarom de fiscale houdbaarheid van die eurolanden waarvan zij de schuldpapieren tijdelijk koopt, van cruciaal belang. Zij moeten voorkomen dat zij niet insolvabel worden en moeten dus de broekriem aantrekken. Als zij hetzelfde pad afleggen als Griekenland, en niet naar de financiële markten tegen houdbare rente kunnen lenen dan heeft Europa of de ECB een levensgroot probleem. Of lidstaten ontketenen een implosie van hun financiële stelsel en als gevolg daarvan die van andere lidstaten, of de ECB moet voluit de geldpers aanzetten en haar mandaat over boord gooien.

    Dat laatste zou de enige redding zijn om landen niet in een gedeeltelijk faillissement te laten komen zoals Griekenland momenteel. De ECB wordt in feite gedwongen om door te gaan met het kopen van nieuwe obligaties omdat de politiek niet snel genoeg hervormd en te lang ongestraft dit probleem konden veroorzaken. Men print altijd eerst obligaties. Dan pas geld. De ECB wordt in een zekere zin door de Europese politiek voor een voldongen feit gezet en dat raakt de onafhankelijkheid van de ECB. Zij wordt voor een dilemma gesteld. Terwijl de Europese politiek hun nationale schuldenlast moet terug zien te dringen, maar daar – om tal van redenen – niet toe in staat is, wordt er nu naar de ECB gekeken zodat de noodzaak voor hervormingen verminderd wordt.

    Die politieke houding naar de ECB heeft Berlusconi zijn positie gekost, maar of de ECB daarmee de volledig machtsstrijd wint, valt te bezien. Angela Merkel liet woensdag weten dat zij volledig achter de onafhankelijkheid van de ECB blijft staan en wijst daarmee impliciet op de noodzaak tot fiscale hervormingen. Of die hervormingen snel genoeg komen lijkt al achterhaald, want na Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje en Italië, lijkt nu ook België aan de beurt te zijn, komt Frankrijk met haar triple A-status onder druk te staan van ditmaal Fitch en mislukte in Duitsland de veiling van Duitse staatsobligaties. Ondertussen ruziën Barroso en Merkel via de media over het plan om eurobonds uit te gaan geven. Het Europese financiële drama gaat voorlopig nog wel even door..

     

  • Dagelijkse kost 24 november 2011

     

    • NMa wist van veilingkartel in 2005 (nu.nl)
    • Amsterdam wil huur koppelen aan inkomen (Parool)

    De Fransen voelen nattigheid in hun eigen boekhouding. Te grote banken, onbetaalbare pensioenlasten die uit de belastingpot moeten komen en een overheid die voor meer dan 50% verantwoordelijk is voor de Franse economie. Frankrijk wil weer een geldpers..

    • Fransen blijven hameren op grotere rol ECB (RTL-Z)
    • Barroso: geen actie in schuldencrisis is einde euro (RTL-Z)

    Update Duitse rente

    Bron: FT Alphaville

    Zero Hedge kwam met de analyse wat er nou exact aan de hand is. Conclusie: There is less than meets the eye (Zero Hedge)

    Via de mail, van onze SNS-correspondent:

    De mislukte veiling van Duits staatspapier heeft de zaken in Europa op scherp gezet. De bekende klap met de schep komt weer van achteren.
    Duitsland merkt nu voor het eerst sinds lange tijd aan den lijve hoe het is om afhankelijk te zijn van de kapitaalmarkt. Een treasurer die treurig naar de telrol staart en gedwongen is de tweede envelop open te maken *). Zo wordt ook Duitsland richting uitgifte van een gezamenlijke stability bond geduwd en misschien dat we nu eindelijk eens rentepercentages zien die wat meer conform de risico's zijn die met grote schuldenposities gepaard gaan. Volgens de laatste berichten zou Duitsland/Merkel wel te bewegen zijn om onder voorwaarden te kijken naar de uitgifte van Eurobonds.

    Als we de Eurolanden gaan wegen naar rato van hun BBP dan maakt Duitsland op dit moment bijna 28% uit van het totaal, Frankrijk 22% en Italië 17%. Wanneer we de rendementen op obligaties van deze eurolanden wegen met deze percentages, dan zien we een 5 jaar rente van 4.93% en een 10 jaar van 5.04%. Actuarissen van pensioenfondsen zullen een hele doos Cleenex nodig hebben om de tranen van geluk te drogen maar voor Nederland en Duitsland is het een heel ander verhaal want we hebben het dan grosso modo over een verdubbeling van de rente voor nieuwe schuld. Bijgaand sturen we een overzichtje met de rendementen en gewichten.

    *) Is een oude mop onder Treasurers en we hebben hem al eens eerder gebruikt vandaar dat hij nu in de voetnoot terecht is gekomen: Komt een nieuwe treasurer bij het bedrijf en krijgt van zijn voorganger 3 genummerde enveloppen om te bewaren voor noodgevallen. Sure enough wordt er al vrij snel heel veel geld verloren en de nieuwe treasurer wordt op het matje geroepen. Hij opent de eerste envelop en leest “blame your predecessor”. Hij gaat naar de directie en meldt dat het verlies is ontstaan door de verkeerde procedures die zijn voorganger heeft ingevoerd. Hij krijgt bijval.

    Voor de tweede keer gaat het heel erg mis en opnieuw moet de treasurer op het matje komen. Tijd om de tweede envelop te openen. Hij leest “blame the markets”. Uitvoerig doet de treasurer verhaal hoe de markt hem op het verkeerde been heeft gezet. Alsof ze tegen hem samenspannen….  De directie geeft hem opnieuw pardon. Als het voor de derde keer gruwelijk misgaat wordt het tijd voor envelop nummer 3. Hij opent deze en leest : “prepare 3 more envelopes”.
     

    • Irish Prime Minister Begs EU for Debt Relief in Disgraceful Performance (Mike Shedlock)
    • Nouriel Roubini And James Rickards Are In A Huge 16-Hour Twitter War Over The Gold Standard (Business Insider)
    • Keith Neumeyer: The Silver Market Lacks Integrity (SilverSeek)
    • 17 Quotes About The Coming Global Financial Collapse That Will Make Your Hair Stand Up (Economic Collapse)

    Het Duitse exportwonder wordt er een heel klein beetje mee verklaard.. China: Buy a home, get a free BMW

  • Medvedev geeft zeer scherpe waarschuwing aan NAVO

    Terwijl westerse media navelstarend berichten over de financiële crisis en zich er kennelijk niet bewust van zijn dat de wapenwedloop van het laatste decennium de geopolitieke verhoudingen op scherp hebben gezet, heeft president Medvedev in een TV-toespraak aan het Russische volk een scherpe waarschuwing aan het Westen afgegeven.

    Rusland zal van de optie om uit het nucleaire ontwapeningsverdrag te stappen gebruik maken, indien de Verenigde Staten en de NAVO niet inbinden. Het raketschild is van een geopolitiek belang, omdat dit de huidige status-quo doorbreekt en het westen een “first-strike capability” geeft: indien het westen kernwapens inzet, dan kan Rusland reageren maar dat wordt door het raketschild ongedaan gemaakt. Rusland waarschuwt nu: stop of we schakelen het raketschild met met militaire middelen uit.

    Voor de Engelstalige ondertiteling, klik op “cc”.

    De aangekondigde maatregelen van president Medvedev:

    “Ten eerste heb ik het ministerie van Defensie geïnstrueerd om met onmiddellijke ingang het early-warning radarstation voor raketaanvallen in Kaliningrad in staat van paraatheid te brengen [vertaling van: “on combat alert”]. Ten tweede, een defensieve bescherming voor de strategische nucleaire Russische wapens zal met prioriteit versterkt worden als een maatregel die in het kader past van de ontwikkeling van het programma voor onze lucht- en ruimte verdediging. Ten derde, de nieuwe strategische ballistische raketten van de Strategische Raketten eenheden en de marine zullen worden uitgerust met geavanceerde raketschild penetratie-systemen en nieuwe en zeer effectieve kernkoppen. Ten vierde heb ik de opdracht aan de strijdkrachten gegeven om maatregelen te treffen voor het uitschakelen van de data- en begeleidingssystemen van het raketafweersysteem, indien nodig … Ten vijfde, indien de bovenstaande maatregelen onvoldoende blijken te zijn, dan zal de Russische Federatie moderne offensieve wapensystemen in het westen en zuiden van het land in gaan zetten, zodat ons vermogen tot het uitschakelen van een deel van de Amerikaanse raketafweersysteem in Europa verzekerd is. Een stap in dit proces omvatten de Iskander raketten die in de Kaliningrad-regio in te zetten.”