Tag: amerika

Goudprijs stijgt na banencijfer VS

De goudprijs steeg vanmiddag na publicatie van het banencijfer in de VS. Er kwamen in juli 162.000 banen bij, maar dat was minder dan waar de financiële markten op gehoopt hadden. Ook was dit het slechtste banencijfer in vier maanden tijd. Uit een peiling die Bloomberg hield onder 93 analisten kwam naar voren dat men rekende op 188.000 nieuwe banen, veel meer dan het zojuist gepubliceerde cijfer.

Niet alleen viel de banengroei tegen, ook waren werknemers in juli minder uren aan het werk dan in juni. Voor het eerst sinds oktober zakte ook het gemiddelde uurloon van werkend Amerika. Veel werkgevers verwachten dat ze de extra vraag met de huidige bezetting kunnen opvangen. Een hoger consumentenvertrouwen en stijgende autoverkopen in de VS hebben in juli niet gezorgd voor het optimisme waar analisten op rekenden. De meeste banen werden toegevoegd in de retail sector (47.000) en in de professionele en zakelijke dienstverlening (36.000). In de bouwsector gingen 6.000 banen verloren in juli.

Werkloosheid zakt naar 7,4%

Ondanks een tegenvallend banencijfer ging de werkloosheid met 0,1 procentpunt omlaag naar 7,4%. Dat is het laagste niveau sinds december 2008, zo schrijft Marketwatch in een update. De daling van het werkloosheidspercentage is het gevolg van een toenemend aantal ontmoedigde werkzoekenden. Amerikanen die langer dan een bepaalde periode niet actief naar een baan hebben gezocht worden niet meer meegerekend als ‘werkzoekend’. Daardoor telt de VS inmiddels 89.957.000 werklozen die ‘buiten de statistieken vallen’, bijna een record! Onthoudt dat de VS ongeveer 310 miljoen inwoners telt. Dan is een aantal van ~90 miljoen werkzoekenden die niet worden meegeteld wel heel erg veel!

Een andere manier om de werkloosheid te berekenen is de participatiegraad, die meet het percentage van de beroepsgeschikte bevolking met een baan. Dat percentage zakte uiteraard, van 63,5% in juni naar 63,4% in de afgelopen maand.

Goudprijs omhoog

Door het teleurstellende banencijfer steeg de goudprijs van $1.283 naar $1317 per troy ounce (+2,54%). De zilverprijs steeg van $19,40 naar $20,25 per troy ounce (+4,38%). Eerder op de dag gingen de prijzen van zowel goud als zilver nog omlaag door goede conjuctuurcijfers uit de VS.

Goudprijs stijgt door teleurstellend banencijfer VS (Bron: Goudstandaard)

2 augustus 2013
Amerikaanse economie groeit met $560 miljard
De omvang van de Amerikaanse economie is door een nieuwe rekenmethode met $560 miljard gegroeid in 2012. Het Bureau of Economic Analysis heeft de manier waarop de totale economische activiteit berekend wordt herzien, zodat R&D-uitgaven door bedrijven aangemerkt als vaste investeringen. Ook intellectueel eigendom als literatuur, entertainment, software en artistieke werken wordt voortaan meegenomen in de berekening van het Gross Domestic Product (GDP). De ontwikkelingskosten van een film, computerspel of iPad tabletcomputer worden voortaan ook tot economische groei gerekend. Tenslotte wordt in de prijsindex voor reeksen vanaf nu gerekend met dollars van 2009 in plaats van dollars uit 2005. De volledige lijst van aanpassingen zijn terug te vinden in dit document (PDF) op de website van het Bureau of Economic Analysis.

De nieuwe rekenmethode is niet alleen toegepast op laatste GDP-cijfer, maar ook alle historische data vanaf 1929 is opnieuw doorgerekend. Dat levert de volgende wijzigingen op:
- Tussen 1929 en 2012 was de gemiddelde jaarlijkse economische groei 3,3%, 0,1 procentpunt meer dan volgens de oude berekening. Voor de periode 2002-2012 steeg de groei door de aanpassingen met 0,2 procentpunt naar 1,8%.
- Tussen 2002 en 2012 was de gemiddelde prijsontwikkeling 2,3%, dat is 0,1 procentpunt lager dan volgens de oude berekening.
- Tussen 2009 en 2012 groeide het GDP met 2,4%, een stijging van 0,3 procentpunt ten opzichte van de oude cijfers. Vooral in 2012 kwam het GDP beter uit de verf door de nieuwe rekenmethode: + 0,6 procentpunt
- Tussen het vierde kwartaal van 2007 en het tweede kwartaal van 2009 kromp het GDP jaarlijks met 2,9%. Volgens de oude rekenmethode was de krimp 3,2%.
- Tussen Q2 2009 en Q1 2013 groeide het reële GDP jaarlijks met 2,2%. Dat was 2,1% onder de oude berekening.
Gratis GDP

Door de cijfers te veranderen lijkt de Amerikaanse economie beter te presteren. De volgende grafieken van Zero Hedge laten de effecten zien van de nieuwe GDP-berekening.

Amerikaans GDP (voor en na)

Verandering Amerikaanse GDP per component

Herziening GDP naar type inkomen

Stijging GDP door aangepaste methode
1 augustus 2013
Meer Amerikanen huren, huurprijzen naar recordhoogte

Steeds meer Amerikanen besluiten een huis te huren, zo blijkt uit de laatste cijfers van het Amerikaanse Census Bureau. Al sinds 2004 daalt het percentage Amerikanen met een eigen huis gestaag, van ruim 69% op de top in 2004 tot slechts 65% nu. Vier procent lijkt niet veel, maar het gaat nog steeds om miljoenen huishoudens. Opvallend is dat er in de statistieken ook een correctie voor seizoensinvloeden is gemaakt (wat zou dat betekenen?). Hoe dan ook, gecorrigeerd voor dit soort invloeden zakte het percentage Amerikanen met een koophuis naar het laagste niveau sinds 1995.

Huur stijgt

Een lager percentage kopers betekent meer huurder en dat betekent weer hogere huurprijzen. De laatste cijfers laten zien dat die opnieuw zijn gestegen, tot een mediaan van $735 per maand. Dat is een nieuw all-time high, zoals de tweede grafiek hieronder laat zien. Deze ontwikkeling is slecht nieuws voor al die Amerikanen die van een relatief klein inkomen rond moeten komen, zoals de werknemers van fastfood ketens. De tijd waarin men overwaarde op woning kon ‘sparen’ is nu echt voorbij.

Met een stijgende huur is ook een stijging van het inkomen wenselijk. Helaas vindt er maar weinig inflatiecorrectie plaats in de VS. Na correctie voor de officiële inflatie stijgen de lonen bijna niet meer (zie derde grafiek). Wanneer men rekent met een hogere inflatie, bijvoorbeeld die van Shadowstats, komt men tot de conclusie dat het reële inkomen al jaren aan het dalen is. Onderstaande grafieken komen van Zero Hegde.

Steeds minder Amerikanen hebben een eigen woning (Bron: Zero Hedge)

De gemiddelde huur per maand is gestegen naar een record van $735 (Bron: Zero Hedge)

Ondertussen dalen inkomens, gecorrigeerd voor de werkelijke inflatie (Bron: Zero Hedge)

31 juli 2013
Begrotingstekort Amerika in 2013 lager dan $1 biljoen

Het begrotingstekort van Amerika zal in het fiscale jaar 2013 voor het eerst in vier jaar tijd lager uitvallen dan $1 biljoen. De Amerikaanse regering moet in de tweede helft van dit jaar nog $444 miljard ophalen om alle rekeningen te kunnen betalen. Tussen juli en september zal ze $209 miljard aan schuldpapier op de markt brengen, zodat ze aan het eind van die periode nog $95 miljard aan bestedingsruimte heeft. In het vierde kwartaal leent het ministerie van Financiën de resterende $235 miljard, zodat ze aan het eind van het jaar nog $80 miljard op de rekening heeft staan.

Begrotingstekort

Het Amerikaanse begrotingstekort is al enkele jaren op rij groter dan $1 biljoen, een verslechtering die grotendeels te verklaren is door de financiële crisis. De belastinginkomsten daalden, terwijl de uitgaven voor werkloosheidsuitkeringen en voedselbonnen stegen. In het afgelopen financiële jaar, dat in september eindigde, rapporteerde het Amerikaanse ministerie van Financiën een tekort van ongeveer $1,1 biljoen. In het financiële jaar 2009 gaf de Amerikaanse overheid $1,41 biljoen meer uit dan er binnenkwam, een record. In 2010 was het totale begrotingstekort $1,29 biljoen.

Door bezuinigingen en hogere belastinginkomsten ziet de begroting van de Amerikaanse overheid er dit jaar wat beter uit. Volgens de laatste schattingen komt het Amerikaanse tekort over 2013 uit op $759 miljard, een verbetering van $214 miljard ten opzichte van een jaar geleden. Amerika moet bezuinigen om het vertrouwen van beleggers en buitenlandse investeerders terug te winnen. Die laatste groep verkocht in april $37,3 miljard aan Amerikaans schuldpapier, de grootste maandelijkse daling in drie jaar tijd. Ook China was toen één van de landen die Amerikaans schuldpapier van de hand deed. Het ging toen om een bedrag van $5,4 miljard.

China is nog steeds de grootste buitenlandse bezitter van Amerikaans schuldpapier. Ze heeft volgens de laatste TIC-data ruim $1,28 biljoen aan Treasuries in bezit. Japan volgt op de tweede plaats met $1,05 biljoen aan Amerikaans papier.

Wie bezit Amerikaans schuldpapier?

30 juli 2013
Werknemers fastfoodsector New York staken

Werknemers van de fastfoodrestaurants McDonald’s, Burger King en Wendy’s in New York hebben gisteren het werk neergelegd. ze gingen de straat op om een hoger salaris te eisen. Ook willen ze de mogelijkheid krijgen om vakbonden te organiseren. In de Amerikaanse fastfoodsector werken veel mensen voor een minimumloon van $7,25 per uur. Dat terwijl de arbeidsomstandigheden relatief zwaar zijn. Er is weinig tijd voor pauze en de werkomgeving is warm en lawaaiig.

Honderden werknemers gingen maandag de straat op om meer dan een verdubbeling van het uurloon te eisen, namelijk $15 per uur. Werknemers van fastfoodrestaurants kunnen zich niet verenigen via vakbonden, maar dankzij social media weten ze elkaar snel toch snel te vinden. Er werd vorig jaar al een nieuwe ‘Fast Food Forward’ campagne opgestart die de belangen van de werknemers in de fastfoodsector behartigt.

‘Working poor’

Steeds meer werkende Amerikanen hebben moeite om rond te komen, omdat hun inkomen niet voldoende stijgt om de kosten van levensonderhoud te dekken. Prijzen van voedsel en brandstof stijgen, maar ook de huur stijgt weer. Volgens vertegenwoordiger Jerrold Nadler van de Democraten is het onacceptabel dat mensen die werkzaam zijn in de fastfoodketen (goed voor een jaarlijkse omzet van $200 miljard) nog afhankelijk zijn van voedselbonnen en Medicaid om financieel de eindjes aan elkaar te binden.

Een andere werknemer zegt het financieel zo slecht te hebben dat ze niet eens alle menu’s kan betalen in het fastfoodrestaurant waar ze werkt. De stakingen weerspiegelen niet alleen misstanden in deze specifieke sector, maar ook een veel groter probleem van Amerika. Door de inflatie stijgen de kosten van levensonderhoud, maar door de slechte arbeidsmarkt hebben werknemers maar weinig onderhandelingsruimte om een hoger salaris af te dwingen.

Bron: AP

Bron: NPR

30 juli 2013
‘Vier op de vijf Amerikanen bekend met armoede’

Vier op de vijf volwassen Amerikanen zegt wel eens een periode in armoede te hebben geleefd. Dat blijkt uit een onderzoek van Associated Press (AP) onder een doorsnede van de Amerikaanse bevolking. De onderzoekers concluderen dat de VS, als gevolg van de economische globalisering, veel goedbetaalde banen in de industrie is kwijtgeraakt. Mede daardoor is de inkomensongelijkheid toegenomen.

Vooral onder de blanke Amerikanen wordt de economische crisis steeds meer gevoeld, zo concluderen onderzoekers van de Washington University. Het pessimisme onder deze groep ten aanzien van de economische vooruitzichten is sinds 1987 niet meer zo groot geweest als nu. Uit de laatste peiling van AP-GfK kwam naar voren dat 63% van de blanke Amerikanen de economische situatie slecht noemt.

AP geeft het voorbeeld van een Amerikaanse vrouw die wat bijverdient met een groente- en fruitwagen. Het levert haar maar weinig geld op, want ze is nog steeds voor het grootste gedeelte van haar in komen afhankelijk van een uitkering. Ze zegt dat er maar weinig banen te vinden zijn en dat deze ook niet veel inkomsten opleveren.

Allemaal even arm

Dat de economische crisis ook steeds meer blanke Amerikanen treft blijkt ook uit de cijfers. Hoewel de armoede onder etnische minderheden nog steeds relatief groot is wordt het verschil met de blanke Amerikanen steeds kleiner. Sinds 1970 is het verschil in welvaart tussen deze twee groepen substantieel verslechterd. Uit de cijfers blijkt dat 76% van de blanke Amerikanen ergens in hun werkende leven ‘economische onzekerheid’ hebben gekend. Economische onzekerheid wordt beschreven als een periode van minstens één jaar waarin men [1] afhankelijk is geweest van een uitkering of voedselbonnen, of [2] een inkomen had lager op 150% of minder van de armoedegrens of [3] een periode werkloos is geweest. Voor de totale Amerikaanse bevolking ligt dit percentage op 79%. Meer dan 19 miljoen blanke Amerikanen vallen onder de armoedegrens van $23.021 per jaar voor een gezin van vier.

De kans om in armoede te belanden is substantieel toegenomen, zo blijkt uit het onderzoek van AP. Tussen 1969-1989 had de leeftijdscategorie van 35 tot 55 jaar een kans van 17% om een fase van armoede mee te maken. Voor de periode van 1989-2009 is dat toegenomen tot 23%. Voor Amerikanen in de leeftijdscategorie 45 tot 55 jaar is de kans op armoede gestegen van 11,8 (1969-1989) naar 17,7 (1989-2009) procent.

Dat de armoede in Amerika toeneemt is een zorgelijke ontwikkeling. Voorheen was de armoede onder blanke Amerikanen relatief klein, maar de crisis maakt inmiddels geen onderscheid meer. AP schrijft dat er voor het eerst sinds 1975 meer blanke dan zwarte alleenstaande moeders onder de armoedegrens leven. De armoede in gezinnen en woonwijken heeft een negatieve invloed op de jongste generatie. De kans dat ze op jonge leeftijd school verlaten of kinderen krijgen wordt steeds groter, zo concluderen de onderzoekers.

Kans op een periode van economische onzekerheid groeit met leeftijd, aldus het AP

29 juli 2013
Infographic: Hoe Amerika in 70 jaar veranderde

Het Amerikaanse Bureau voor de Statistiek dook in het archief en zette een aantal statistieken van de Amerikaanse bevolking uit 1940 naast die van 2010. Het levert de volgende interessante infographic op (via Ritholtz).

Infographic van Amerika in 1940 en 2010 (Bron: Census.gov)

24 juli 2013
General Electric werkt aan zijn comeback (23-07-2013)

Ooit was General Electric een echte beurslieveling. Onder de vermaarde Jack Welch had het bedrijf er een gewoonte van gemaakt beleggers steeds opnieuw te verrassen met uitstekende bedrijfsresultaten. Beleggen in GE was derhalve aantrekkelijk en winstgevend. Na het vertrek van Welch is daar de klad ingekomen. Onder zijn opvolger Jeffrey Immelt is het bedrijf in slecht weer gekomen. Keuzes, die het nieuwe management maakte, pakten eigenlijk nooit goed uit en het bedrijf dreigde zelfs kopje onder te gaan bij het uitbreken de bankencrisis. GE Capital, de financiële tak van het industriële conglomeraat dreigde in de maalstroom van waardeloos geworden beleggingen meegezogen te worden. Een faillissement is slechts ternauwernood afgewend.

Beter dan verwacht

Eigenlijk hadden beleggers GE al opgegeven, maar wie weet gloort er weer hoop. De resultaten over het 2^de kwartaal konden genade vinden in de ogen van de analisten. Hoewel de uitkomsten duidelijk lager waren dan die in 2012, kwamen ze toch hoger uit dan analisten hadden geschat. De winst per aandeel bijvoorbeeld kwam uit op $ 0,36 in plaats van $ 0,35.Dat is altijd nog 5% minder dan in 2012. Ook met de omzet ging het met een daling van 4% licht bergafwaarts en kwam uit op een bedrag van $ 35,1 miljard.

Volgens Immelt hangen de resultaten over het 2^de kwartaal samen met de algehele economisch situatie in de wereld. Die is verre van ideaal, maar lijkt wel min of meer te stabiliseren. Dat is niet alleen goed nieuws voor GE, maar voor heel de wereld. Door zijn omvang en door zijn wereldwijde aanwezigheid is een bedrijf als GE een goede thermometer voor de gezondheid van de wereldeconomie.

Volgens GE is het nog steeds goed toeven in de Opkomende Markten en zwellen de orders uit de VS in rap tempo aan. Hoewel Europa nog veel te wensen overlaat, lijken hier zaken eindelijk te gaan stabiliseren. Deze wereldwijde verbeteringen maken het volgens het management van GE bijna zeker, dat de winst over heel 2013 met meer dan 10% zal groeien en dat de omzet met wel 5% kan toenemen. Volgens Barclays Bank zal de winst per aandeel over dit jaar uitkomen op $ 1,65. Dat is een stijging van 9% ten opzichte van een jaar geleden. De operationele marge moet met 0,7% omhoog naar 15,7%.

Dat impliceert dat de 2^de helft van 2013 aanmerkelijk zal gaan verbeteren. Als dat waar blijkt te zijn, dan is dat ook goed nieuws voor de beleidsmakers in de diverse hoofdsteden van de wereld.

GE Capital

Het zorgenkindje voor GE is op dit moment GE Capital. Bij deze divisie daalde de omzet met 9% naar een bedrag van $ 1,9 miljard. Evenals zijn voorganger wil Immelt het gewicht van GE Capital binnen het concern verminderen. Dat is in de eerste plaats, omdat de volatiliteit binnen de financiële tak tamelijk groot is en dat maakt de voorspelbaarheid van omzet- en winstgroei kleiner. Beleggers zijn daar nooit zo van gecharmeerd. In de tweede plaats zien diezelfde beleggers GE meer als een financiële instelling dan als een industrieel conglomeraat. Daardoor krijgt GE een lagere waardering dan het bedrijf graag ziet.

Om de afslanking van Capital te bevorderen heeft het management besloten om onderdelen uit de organisatie los te weken en te gaan verzelfstandigen. Het is nog onduidelijk, wanneer dit gaat gebeuren.

Industrials

De verschillende industriële onderdelen van GE lieten allemaal groei, zij het dat Power & Water een winstdaling moest incasseren van 17% tot een bedrag van $ 1.09 miljard. Vreemd genoeg was deze uitkomst toch beter dan verwacht. De beste prestatie kwam op naam Aviation. Daar groeide de winst met maar liefst 16% om uit te komen op $ 1.07 miljard. Voor heel Industrials steeg de winst met en bescheiden 2% tot $ 3,84 miljard.

Over de volle breedte van de industriële tak daalde de omzetlicht met 1%, maar ook dat was in lijn. Belangrijker is echter dat het orderboek een groei liet zien van 4%, terwijl de gemiddelde prijs per order met bijna 1% omhoog ging. Dat klinkt misschien niet zo overdonderend, maar het vormen wel de bouwstenen, waarop de hernieuwde groei van GE gevestigd moet worden! Het is ook lang geleden, dat het bedrijf analisten en daarmee de beleggerwereld niet in meer of mindere mate teleurstelde. De beloning mocht er ook zijn. Na het bekend worden van de cijfers steeg de koers met maar liefst 4,6%. Ook dat is in geen jaren gebeurd.

Cor Wijtvliet

>> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<

24 juli 2013
Amerika exporteert goud naar China

Amerika heeft in de afgelopen jaren netto meer goud geëxporteerd dan ze invoerde. Het verschil tussen import en export kan voor een belangrijk gedeelte toegeschreven worden aan de Chinezen. Sinds 2011 komt ongeveer de helft van de netto export van goud bij de Chinezen terecht. Dat blijkt uit een grafiek die ‘KoosJansen’ maandag op zijn blog publiceerde. KoosJansen dook in de data van usatrade.census.gov en telde alle transacties van ‘non monetary’ goud. Voor de zuiverheid van de data liet hij de categorieën als ‘scrap gold’ buiten beschouwing. Van dit goud is de zuiverheid niet direct af te leiden.

Amerika exporteert goud

Hoe dan ook, onderstaande grafiek laat de verhouding zien tussen de import en de export van goud. In één oogopslag wordt duidelijk dat de Verenigde Staten sinds 2010 meer goud exporteerden dan importeerden. In 2012 was de netto export van goud door de VS ongeveer 214 ton, daarvan ging volgens onderzoek van KoosJansen 130 ton richting China (60,7%). In de eerste helft van dit jaar heeft de VS netto al 166 ton goud verkocht, waarvan 101 ton bestemd was voor China (60,8%).

Amerikaanse export en import van goud, klik voor grotere afbeelding (Bron: KoosJansen)

Goudmijnproductie

Netto exporteerde de VS meer goud dan ze importeerde, maar die ontwikkeling is minder zorgwekkend dan ze misschien lijkt. De Verenigde Staten staat namelijk nog steeds in de top 5 van goud producerende landen. In 2011 produceerden Amerikaanse goudmijnen in totaal 234 ton goud, in 2012 was dat 227 ton. Jaarlijks neemt de bovengrondse goudvoorraad binnen de Amerikaanse landsgrenzen toe, zo lang de netto export kleiner is dan de mijnproductie. In 2012 lagen deze volumes al dicht bij elkaar.

23 juli 2013
Grafieken: Amerika bezwijkt onder schuldenlast

De Amerikaanse economie is sinds 2010 onafgebroken gegroeid met ongeveer 2% per jaar. Voor beleggers en vermogensbeheerders reden om positief te zijn over Amerikaanse aandelen. Maar gaat het wel zo goed in de VS? Er zijn genoeg cijfers te vinden die het tegendeel bewijzen. Deze twee grafieken laten zien dat Amerika alleen maar dieper wegzakt in het schuldenmoeras.

1. Schulden versus GDP

De eerste grafiek laat zien dat de totale omvang van de schulden in de VS veel harder is gestegen dan het GDP. Met andere woorden: tegenover iedere dollar extra schuld staat een alsmaar afnemende productiviteit in de reële economie. Die ontwikkeling begon al enkele decennia geleden, maar escaleerde pas echt na 1971. Dat was het jaar waarin Amerika brak met haar belofte om dollars in te wisselen voor goud. Sindsdien is er geen ‘anker’ meer en kan de VS bijna onbeperkt geld lenen, zo lang de geldschieters van Amerika daarmee akkoord gaan. Ook in de private sector werden voor de financiële crisis steeds meer leningen verstrekt.

Totale schuld VS en GDP

2. Onproductieve schulden

Maar men roept al jaren dat de VS bankroet is en dat de dollar gaat bezwijken onder de schuldenlast. Waarom gebeurt dat nog steeds niet?

De tweede grafiek van Incrementum Lichtenstein laat zien dat het voor Amerika nog steeds loont om meer te lenen. Tussen 1947 en 1952, de jaren na de Tweede Wereldoorlog, leverde het verstrekken van kredieten een multipliereffect op. Voor iedere dollar aan publieke en private kredieten kwam er zoveel economische activiteit op gang dat het GDP met een vermenigvuldigingsfactor van 4,61x steeg. Maar hoe groter de schuldenlast op de economie, hoe minder effectief het toevoegen van extra schulden wordt. Dat zien we op de grafiek hieronder mooi terug. Tussen 2001 en 2012 leverde iedere geleende dollar slechts $0,08 stijging in het GDP op.

Steeds minder productiviteit door schulden

Wat de vier balkjes in deze grafiek laten zien is een proces van verzadiging. Verzadiging van schulden in een economie. We komen steeds dichter bij het punt waarop het toevoegen van meer schulden niets meer oplevert voor de reële economie. En dát is het kritieke punt waar we waakzaam voor moeten zijn. Zodra de economie niet meer groeit met extra schulden lopen we tegen de muur op. Al die schulden moeten met rente terugbetaald worden, rente die de economie niet meer kan voortbrengen door een hogere productiviteit. Het is dat moment waar we langzaam maar zeker naartoe kruipen.

Het proces van schuldverzadiging is steeds meer zichtbaar: Eerst verlaagden centrale banken de rente. Toen bleek dat dat niet genoeg was werden er stimuleringsprogramma’s uit de kast getrokken. In de VS wordt stilzwijgend iedere maand $85 miljard aan hypotheekleningen en staatsobligaties uit de markt gehaald. Het zijn allemaal symptoombestrijdingen van een veel groter probleem.

23 juli 2013
“Banencijfer VS is misleidend”

Keith Hall, een voormalig werknemer van het BLS, heeft zich kritisch uitgelaten over de berekening van het werkloosheidscijfer. Keith Hall werkte van 2008 tot en met 2012 bij het Bureau of Labor Statistics (BLS), de instantie die maandelijks het officiële werkloosheidscijfer publiceert. We hebben ons op Marketupdate al vaker kritisch uitgelaten over het Amerikaanse werkloosheidscijfer, maar nu wordt dat ook door een insider bevestigd. Het officiële cijfer houdt geen rekening met werklozen die niet meer actief naar werk zoeken, waardoor de feitelijke werkloosheid veel groter is dan wat het percentage van 7,6% suggereert. In werkelijkheid zou dat percentage volgens Hall boven de 10% moeten liggen.

Hij wijst op de employment-to-population ratio, een alternatief cijfer waarin ook de inactieve werklozen zijn meegenomen. Het is het percentage van de totale beroepsbevolking met een baan, een percentage dat nog steeds veel lager ligt dan voor de crisis. Het percentage is zelfs lager dan toen Amerika officieel uit een recessie kwam, namelijk 58,7%. “Dat niveau vertelt ons dat de werkelijke werkloosheid ongeveer drie procentpunt hoger ligt dan het cijfer van de BLS”, zo licht Keith Hall toe.

Van 2009 tot en met nu is de employment-to-population ratio vrijwel onveranderd gebleven, terwijl de officiële werkloosheid gedurende deze periode van 10% naar 7,6% zakte. De oud-werknemer van het BLS zegt dat de U-6 werkloosheid (de ruimste definitie) in juni was gestegen tot 14,3%. Dat was een aanzienlijke toename ten opzichte van de 13,8% in de maand mei. Een toename als deze zien we niet terug in de meestgebruikte definitie van de werkloosheid.

Langzaam en zwak herstel

Keith Hall zei het volgende over de werkloosheidscijfers en de manier waarop die gecommuniceerd worden: “Het is een heel langzaam en zwak herstel geweest. Ik denk dat de cijfers daarom ook wat achterblijven. Eigenlijk ben ik zeer teleurgesteld door de berichtgeving over de werkloosheidscijfers”

De voormalig werknemer van het BLS is ervan overtuigd dat ook de Federal Reserve op de hoogte is van de werkelijke toestand van de economie. Desondanks spraken de FED en het BLS nooit met elkaar over de cijfers. Hall verbaast zich erover dat Bernanke nu al praat over de afbouw van het stimuleringsprogramma. De Fed-voorzitter wijst op verbetering in de huizenmarkt en op de beurs, maar dat zijn volgens Keith Hall geen sterke indicatoren. De aandelenmarkt stijgt door het stimuleringsbeleid van de centrale bank en de huizenprijzen stijgen omdat vermogende beleggers en investeringsfondsen steeds meer vastgoed opkopen.

Keith Hall geeft de Federal Reserve als advies mee om beleid niet af te stemmen op cijfers die door een andere organisatie samengesteld worden.

Bron: New York Post

19 juli 2013