Waar komt dit verhaal opeens vandaan? En hoeveel waarde moeten we eraan hechten? Analist en blogger FOFOA bestudeerde het verhaal en komt tot de conclusie dat het tot ongekende proporties is opgeblazen. Hieronder de volledige vertaling van de reactie die hij eerder op zijn blog plaatste.
Dat verhaal is grotendeels onzin, en je zou het volledig mogen negeren. Het is als een sneeuwbal die steeds meer sneeuw (goudbeleggers) opneemt wanneer hij naar beneden rolt.
Het begon met een persoon die een verhaal creëerde dat niet klopte (maar potentieel had kunnen kloppen) gebaseerd op een aantal aannames. Toen promootte een tweede persoon – met een grotere groep volgers – het verhaal van de eerste persoon. Een derde persoon met nog meer volgers nam dat weer over. Uiteindelijk was er een kleine freelance journalist met maar 300 volgers op Twitter die het verhaal op een kleine mainstream nieuwssite schreef. Hij had geen officiële bron.
Zijn enige bronnen waren de eerste drie personen, maar dat maakte niet uit. Opeens was het “nieuws” met een link naar een nieuwssite, en het verspreidde zich snel. Goudbeleggers links en rechts schreven erover. Zelfs Forex Trader mailde mij: “Heb je dit gelezen?”
Ik antwoordde: “Ja, denk je dat het klopt? Is het belangrijk?”
Het interesseerde me eigenlijk niet wat hij dacht, ik wilde gewoon dat hij zich er meer in ging verdiepen en zou inzien dat het niet klopte. En dat het ook niet belangrijk zou zijn, zelfs als het wel zou kloppen. Hij mailde terug:
Ik heb het gecheckt bij een China kenner en dit is wat hij zei: “Oké, de titel is een clickbait, maar het artikel is prima. China gaat al jaren in deze richting. Dit was te verwachten.”
Dus het is geen big deal denk ik maar een logische progressie?
Het is zelfs dat niet. Het is wel een goed voorbeeld van het sneeuwbaleffect. Hugo Salinas Price is simpelweg weg de laatste goudbelegger die erover schrijft. Dit is wat ik er een maand geleden over schreef in een commentaar:
“Voor wat betreft China lijkt hij een theorie te hebben over de yuan die een soort van parallel vertoond met de visie van A/FOA over de euro. En die gaat ongeveer als volgt:
Met het vooruitzicht dat er een einde komt aan de dollar als wereldreservemunt bereid China zich voor door de yuan zo te structureren dat er een brug geslagen kan worden richting een nieuwe oliemarkt in Chinese yuan, waarbij de yuan inwisselbaar is voor goud. En dat is niet tegen een vaste, maar een vlottende wisselkoers. Hij vergelijkt het met de inwisselbaarheid van de dollar in het Bretton Woods systeem, maar dan met een vlottende wisselkoers met goud. Europa, oeps, ik bedoel China, zou dit nieuwe yuan/gold/olie systeem opzetten om de chaos in de markt te voorkomen die zou volgen uit een ineenstorting van de dollar in een wereld waarin olie alleen in dollars geprijsd wordt.
Ik realiseer me dat veel van wat hij schrijft goed klinkt in de oren van goudbeleggers en mensen die in allerlei “petrodollar” theorieën geloven. En misschien ook wel van mensen die mijn blog kennen, omdat veel van wat hij schrijft hetzelfde klinkt als de dingen die ik in het verleden heb geschreven. Maar hij komt tot andere conclusies dan ik…
Ja, China werkt al lange tijd aan het internationaliseren van zijn munt en het openstellen van haar markt. En ja, China zou graag een wereldwijde economische supermacht willen zijn, maar ze heeft nog grote problemen en tekortkomingen. En ja, China zou graag willen dat op een dag zijn munt overal volledig inwisselbaar zou is, maar ze is bang om haar kapitaalcontroles los te laten.
Ja, China zou graag haar kwetsbaarheid voor sancties van het Amerikaanse dollarsysteem willen verminderen. En ja, China heeft actief handelsplatformen en markten toegevoegd en een olie futuresmarkt klinkt logisch. Maar het gaat hier voor zover ik heb gezien alleen om oliefutures die genoteerd staan in yuan. En dat is primair voor speculatieve doeleinden en om prijsrisico af te dekken, niet voor de verkoop van olie en voor daadwerkelijke uitlevering.
Denk daar eens over na. Een oliefuture contract kan zinvol zijn voor Chinese handelaren, transportbedrijven en distributeurs die olie moeten kopen in dollars, maar die het willen doorverkopen in yuan. In dat geval verkoop je gewoon een futurescontract en zet je de prijs van het moment van aankoop in euro’s, dollars of roebels vast. Iedere verandering in de wisselkoers met de yuan tijdens het transport of de opslag van olie maakt dan niet uit, net als een verandering in de olieprijs. In plaats van het risico af te dekken op zowel de valutamarkt als een buitenlandse oliemarkt kun je nu het koersrisico afdekken in lokale oliefutures.
Als je bedrijf een plan en het budget heeft om in de toekomst een grote aankoop van olie te doen, dan kun je gewoon een futurescontract kopen en de prijs vastzetten. Je koopt geen olie via deze nieuwe beurs, je dekt simpelweg het prijsrisico af van zowel de olieprijs als de wisselkoers met de yuan. Eerst moest je daarvoor risico afdekken op twee verschillende buitenlandse markten, maar nu kan dat op één binnenlandse markt in je eigen valuta.
Goud heeft hier niets mee te maken, behalve dan in de verbeelding van diegene die graag zouden willen dat goud er iets mee van doen heeft. Het dollarreservesysteem loopt op zijn einde en Freegold komt eraan.
Azië lijkt al het goud uit Londen op te kopen, maar dat heeft allemaal niets te maken met deze ‘olie voor yuan voor goud deal’. Wat er nu gebeurt is veel meer organisch van aard en het heeft weinig te maken met handelaren, futurescontracten of zelfs met olie. Maar een bepaald type mensen heeft behoefte aan een verhaal over een groots opgezet plan waar ze aan vast kunnen houden, om het vertrouwen in goud maar niet op te hoeven geven.
FOFOA
