Marketupdate

Tag: verenigde staten

  • China bouwt investeringen in Verenigde Staten af

    Chinese bedrijven hebben in de eerste helft van dit jaar 90% minder geïnvesteerd in de Verenigde Staten dan in dezelfde periode van vorig jaar, zo schrijft Bloomberg op basis van onderzoek van Rhodium Group LLC. In totaal werd er in de eerste zes maanden van dit jaar voor slechts $1,8 miljard aan overnames en investeringen gedaan door Chinese bedrijven, het laagste niveau in zeven jaar tijd.

    Deze sterke afname is het resultaat van twee verschillende trends. Enerzijds probeert China met kapitaalcontroles de uitstroom van kapitaal af te remmen, waardoor het voor bedrijven lastiger wordt om hun overtollige dollars te herinvesteren in Amerikaanse bedrijven.

    Aan de andere kant speelt ook de verslechterde handelsrelatie tussen China en de Verenigde Staten een rol, want in navolging op importheffingen lijkt de regering in Washington ook plannen te hebben om Chinese investeringen terug te dringen. Er gaan geluiden dat er op 30 juni nieuwe beperkingen worden opgelegd aan deze buitenlandse investeringen in de VS.

    Chinese investeringen in de VS sterk afgenomen

    Minder Chinese investeringen

    De Amerikaanse regering vreest dat Chinese investeerders teveel invloed krijgen in het Amerikaanse bedrijfsleven, indien zij hun overschotten gebruiken om een aandeel te nemen in belangrijke ondernemingen. Vorig jaar waren de Chinese investeringen al 35% lager dan in het jaar daarvoor.

    Er zijn ook Chinese bedrijven die een deel van hun investeringen in de Verenigde Staten juist afbouwen, omdat ze zich te diep in de schulden gestoken hebben. Met onzekere verwachtingen voor de groei van de wereldeconomie besluiten ook meer bedrijven om hun posities te verkopen en daarmee een deel van de schuld af te lossen.

  • Wie financiert de Amerikaanse schulden?

    Enige tijd geleden maakte de Amerikaanse president zijn belastingplannen voor de komende jaren bekend. Hij wil de economie verder stimuleren en dat zal tot gevolg hebben dat het begrotingstekort de komende jaren flink zal oplopen.

    De grote vraag is nu wie deze tekorten gaat financieren, want het is geen geheim meer dat de rest van de wereld niet meer zo happig is om geld uit te lenen aan de Amerikaanse overheid. China en Rusland breiden hun positie in Treasuries niet meer uit, terwijl ook andere landen per saldo weinig extra schuldpapier opkopen.

    De volgende grafiek laat zien dat de Amerikaanse tekorten steeds meer intern gefinancierd worden, namelijk door pensioenfondsen, verzekeraars en huishoudens. Een zorgelijke ontwikkeling, omdat de Verenigde Staten de afgelopen decennia zeer gemakkelijk haar tekorten kon laten financieren door andere landen.

  • Poetin: ‘Europa heeft importheffingen aan zichzelf te wijten’

    Europa heeft de economische sancties uit de Verenigde Staten voor een belangrijk deel aan zichzelf te wijten. Dat zei de Russische president Poetin in zijn jaarlijkse vraag en antwoord sessie met het publiek. Hij refereerde aan zijn toespraak voor de Veiligheidsconferentie van München in 2007, waarin hij waarschuwde voor de negatieve effecten van een wereld die gedomineerd wordt door de wil van één supermacht.

    Volgens Poetin laten deze nieuwe importheffingen op staal en aluminium zien dat het tijd is om wereldwijd nieuwe afspraken en gedragsregels te maken met betrekking tot internationale handel en veiligheidsvraagstukken, om te voorkomen dat er meer van dit soort economische sancties volgen.

    Andrei Kondrashov: U noemde de terugtrekking van de Verenigde Staten van het ABM-verdrag inzake de verdediging tegen ballistische raketten. Weet je nog dat je in 2007 voor het eerst de aandacht van het publiek vroeg in München? U zei toen dat de Verenigde Staten hun nationale wetgeving naar andere landen verspreidden, wat erg gevaarlijk is. Het thema van je toespraak was toen een multipolaire versus een unipolaire wereld.

    Jaren zijn verstreken. Niemand luisterde naar wat u toen zei. En nu worden de EU en Canada geconfronteerd met een handelsoorlog met de Verenigde Staten. De bondskanselier van Duitsland en de president van Frankrijk hebben onlangs Rusland bezocht. Natuurlijk zeggen ze dit niet in het openbaar, maar suggereren ze achter gesloten deuren dat het tijd is om de sancties tegen Rusland op te heffen? Of wachten ze nog steeds op toestemming van Washington?

    Vladimir Poetin: Dit gaat niet alleen over onze één-op-één gesprekken, hoewel ze een aanzienlijk deel uitmaken van het onderhandelingsproces met de leiders van Frankrijk, Duitsland, met onze Oostenrijkse vrienden – ik ben net in Oostenrijk geweest – en vertegenwoordigers van vele andere Europese landen, om nog maar te zwijgen van Azië. Ze zeggen het niet alleen in mijn oor, ze zeggen het al publiekelijk.

    Een minister van de Franse regering heeft onlangs publiekelijk gezegd dat de VS niet de toestemming mag krijgen om de economische politieagent van de wereld te worden. Hij zei het publiekelijk. De voormalige Duitse minister van Financiën heeft enkele maanden geleden publiekelijk gezegd dat de Bondsrepubliek sinds 1945 nooit een soevereine staat is geweest in de volledige betekenis van het woord.

    Iedereen ziet natuurlijk wat er aan de hand is. Maar blijkbaar dachten onze partners dat ze nooit zouden worden getroffen door dit contraproductieve beleid met beperkingen en sancties. Nu zien we wat er aan de hand is, omdat de introductie van importheffingen niet alleen op staal uit Europa, maar ook uit Canada en Mexico geld.

    Dit zijn in feite sancties. Alleen de gebruikte woorden zijn verschillend, maar in werkelijkheid is dit het geval. Waar worden ze voor gestraft? Hebben ze ‘de Krim geannexeerd’, zoals veel van onze partners zeggen? Nee. Dit heeft te maken met de pragmatische nationale belangen van de Verenigde Staten, zoals het huidige leiderschap ze ziet.

    En dat brengt ons terug naar wat ik eerder al heb gezegd, namelijk de noodzaak om gemeenschappelijke, uniform begrepen en stevige gedragsregels uit te werken op het gebied van veiligheid en op het gebied van economische interactie. Het bewustzijn van dit proces is er natuurlijk.

    Toen ik in 2007 in München mijn standpunten uiteenzette, die in de jaren daarna vaak weer werden aangehaald, kreeg ik de boosheid van veel van mijn collega’s over me heen die zeiden dat het te zwaar en ongepast was. Maar waar had ik het over? Ik zei dat de Verenigde Staten haar regels buiten haar nationale grenzen verspreidde en dat dit onaanvaardbaar was.

    Dit is precies wat er vandaag gebeurt, alleen gebeurt het met onze Europese en andere partners. Waarom gebeurt het? Omdat niemand, zoals ik al zei, bereid was om te luisteren en niemand iets deed om deze trend tegen te houden. En zo ging het.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Schulden bedrijven weer terug op niveau van vorige crisis

    De totale schulden van Amerikaanse bedrijven zijn weer terug op het niveau van de vorige crisis in 2008. Door de extreem lage rente is de schuldpositie opgelopen tot meer dan 45% van het bruto binnenlands product, een niveau waarop een kleine tien jaar geleden een grote financiële crisis uitbrak. Kijken we verder terug naar het verleden, dan zien we dat eerdere recessies in de Verenigde Staten ook samenvielen met een piek in de totale kredietverlening aan bedrijven.

    Het is te vroeg om vast te stellen dat een nieuwe piek bereikt is, maar wel staat vast dat de schulden van bedrijven hoger zijn dan ooit tevoren. Door de lage rente kunnen bedrijven meer schulden op hun balans zetten, maar dat betekent ook meer risico op het moment dat de rente gaat stijgen of de bedrijfsresultaten beginnen tegen te vallen. Wordt hiermee de voedingsbodem gezaaid voor een nieuwe crisis, of is er nog niets aan de hand?

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

  • Amerikaanse 10-jaars rente weer boven de 3%

    De Amerikaanse 10-jaars rente brak deze week voor het eerst sinds begin 2014 weer door de 3%. Verschillende renteverhogingen door de Federal Reserve en de verwachting dat de Amerikaanse regering de komende jaren haar begrotingstekort verder zal laten oplopen hebben gezorgd voor een sterke toename van de rente. Op het moment van schrijven vragen beleggers 3,02% rente op de Amerikaanse overheid voor tien jaar geld uit te lenen, meer dan het dubbele van de rente die in zomer van 2016 gevraagd werd voor hetzelfde schuldpapier.

    De Amerikaanse 10-jaars rente is een belangrijke graadmeter, omdat ook veel andere financiële productie zoals hypotheken en autoleningen aan deze rente gekoppeld zijn. Ook wordt de rente als referentiepunt gebruikt voor dollarleningen die in de rest van de wereld worden afgesloten. Een stijging van de rente op dit soort leningen betekent dat bedrijven en consumenten met schulden meer geld kwijt zijn aan het financieren van de schulden, wat zich uiteindelijk zal vertalen in hogere prijzen voor goederen en diensten en een verminderde leencapaciteit.

    Rente boven de 3%

    In historisch perspectief bezien is een rente van 3% niet bijzonder, maar door de sterke toename van de wereldwijde schuldenlast is de impact van een rentestijging vandaag de dag veel groter. Bedrijven en huishoudens die tegen historisch lage rente konden lenen zullen die leningen nu tegen een aanzienlijk hogere rente moeten doorrollen, wat ten koste zal gaan van de consumentenbestedingen en investeringen.

    Ook zal het voor de overheid kostbaarder worden om geld te lenen, juist nu president Trump een groot fiscaal stimuleringsprogramma wil uitvoeren dat het begrotingstekort al in 2020 naar $1 biljoen zal brengen. Ter vergelijking, de laatste keer dat de Amerikaanse overheid in een jaar zoveel geld tekort kwam was kort na het uitbreken van de financiële crisis.

    Tapering

    De stijgende rente wordt versterkt door het monetaire beleid van de centrale bank. De Federal Reserve heeft zich voorgenomen de komende jaren steeds meer hypotheekleningen en staatsobligaties op de markt te brengen, waardoor het aanbod van schuldpapier toeneemt en een deel van de kunstmatige vraag wegvalt. Verschillende analisten verwachten daarom dat de rente de komende tijd nog verder zal oplopen. De Amerikaanse bank JP Morgan voorziet dat de 10-jaars rente dit jaar nog verder zal oplopen tot 3,15%, in overeenstemming met de middelste waarneming van 56 verschillende analisten die door Bloomberg ondervraagd werden.

    Technisch analisten houden momenteel vooral het niveau van 3,0516% in de gaten, want dat was de intraday piek die op 2 januari 2014 werd bereikt. Hoger dan dat niveau zijn we sinds 2011 niet meer geweest. Wordt dat niveau ook doorbroken, dan spreken we van de hoogste rente in zeven jaar. Dat kan worden uitgelegd als het begin van een lange bear market in staatsobligaties.

    Lees ook:

  • Hoe kan de wereld een handelsoorlog vermijden?

    Washington is de laatste weken in rep en roer. Ontwikkelingen gaan in razend tempo. Het is amper nog bij te benen. Hoogtepunten, zo u wil dieptepunten, zijn de aankondiging van plannen om $60 miljard aan Chinese export te belasten met een tarief van 25%. Van misschien nog groter belang is de benoeming van John Bolton tot zijn belangrijkste veiligheidsadviseur. Bolton is zondermeer een conservatieve ijzervreter en zijn benoeming onderstreept misschien nog wel het best de agressieve handelsagenda van president Trump.

    Wat de president precies beoogt met zijn agressieve opstelling jegens China is vooralsnog onduidelijk. Wil hij een halt toe roepen aan bijvoorbeeld de niet te verloochenen diefstal van Amerikaans intellectueel eigendom of gaan de ambities verder? De president omschrijft China als een strategische concurrent. Is hij van zins om de technologische vooruitgang van China te blokkeren, dan is dat een mission impossible. Zoiets is voor China uiteraard onaanvaardbaar. Wat eveneens onhaalbaar zal blijken, is de wens van de president dat de bilaterale handel in evenwicht gebracht wordt. China heeft een overschot van $100 miljard in zijn handel met de VS.

    Handelsoorlog?

    Meer optimistisch gestemde commentatoren denken dat al het sabelgekletter uit zal draaien op een overeenkomst tussen de kemphanen. Pessimisten denken dat dit het begin is van eindeloos durende onderhandelingen die nergens toe leiden. De echte sombermannen vrezen ervoor dat de gesprekken zullen uitmonden in een cyclus van actie en reactie wat uiteindelijk in een breder kader van vijandelijkheden kan eindigen.

    Wat precies de uitkomst zal zijn, hangt ook af van de opstelling van China. Het land moet beseffen dat de Verenigde Staten veranderd zijn en dat de verkiezing van president Trump symbool staat voor die veranderingen. Er zijn verschillende oorzaken aan te wijzen voor die veranderingen. Het land vreest zijn dominerende rol te verliezen aan een ambitieus China. Daarnaast is China een autocratisch geregeerd land en dat valt moeilijk te rijmen met de democratie in de VS. En tenslotte is er de zogeheten China shock. De handel met China heeft verkeerd uitgepakt voor miljoenen Amerikaanse werknemers in de industrie. Het is dan ook niet vreemd dat Trump steun ondervindt voor zijn pleidooi om het WTO-verdrag uit 2001 te herzien en meer reciprociteit te verlangen. Het Amerikaans bedrijfsleven klaagt steen en been over de bedrieglijke praktijken van China bij het najagen van zijn industriële ambities.

    Structureel probleem

    Daar staat tegenover dat de Amerikanen er wel een handje van hebben om veel te klagen. Tien jaar geleden deden ze hun beklag over onrechtvaardige wisselkoersen en veel te grote overschotten op de lopende rekening. Nu gaat het om de bilaterale handelsbetrekkingen en al dan niet gedwongen overdracht van technologieën. De onderliggende klacht is natuurlijk, dat China groot, anders en succesvol is. En dat is voldoende reden om alsmaar te blijven klagen.

    Dat neemt niet weg dat de bezorgdheid er diep in zit bij de Amerikanen. Daar doet het karakter van de president niets aan af. Als China tegenmaatregelen neemt, dan kunnen die beter beperkt van omvang zijn en juist gericht. Dat wekt het idee van krachtdadigheid en een hork als Trump is onder de indruk van krachtdadigheid. Ook moet het land legitieme klachten serieus nemen. Zo zou het niet onverstandig zijn om het proces van liberalisering voort te zetten en zijn thuismarkt daadwerkelijk openstellen. Buitenlandse partijen klagen er terecht over dat ze hun kennis en kunde moeten overdragen, als ze actief willen worden op de Chinese markt. Dat is strijdig met de regels van de WTO, de Wereldhandelsorganisatie.

    Internationale samenwerking

    China zou er tenslotte verstandig aan doen om te proberen de discussies naar een hoger plan te tillen. Bilaterale gesprekken zijn bijna gedoemd te mislukken, omdat concessies als een teken van zwakte en/of vernedering beschouwd worden. Door meerdere partijen bij de gesprekken te betrekken vermijd je dit struikelblok. Het zou een opkomende macht als China bovendien sieren om een meer centrale rol te spelen in het bevorderen van de verdere liberalisering van de wereldhandel. Dat zou het huidig systeem versterken en het zou het belang van een gezonde Chinese economie voor de rest van de wereld vergroten.

    Door een grotere rol te gaan spelen binnen de WTO zet China tegelijkertijd Europa voor het blok. De Europeanen onderschrijven grotendeels de klachten van de Verenigde Staten, zeker als ze het intellectueel eigendom betreffen. Anders dan de VS hebben de Europeanen nog veel vertrouwen in de WTO. Als China het spel meer volgens de regels van de WTO gaat spelen, dan moeten de Europeanen hier wel in meegaan. President Trump wil het spel hard spelen. Het is te hopen dat China verder kijkt dan de waan van de dag. Zo niet, dan zal heel de wereld daaronder lijden.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Deze column verscheen eerder in het CorWijtvlietJournaal en wordt u gratis aangeboden door Marketupdate. Vindt u deze columns interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.

  • Verenigde Staten en China stoken handelsconflict op

    President Trump wil de Amerikaanse economie redden en probeert met nieuwe importheffingen op Chinese producten weer werkgelegenheid terug te halen naar de Verenigde Staten. Deze week kondigde de Amerikaanse president weer nieuwe importheffingen aan, dit keer voor een heel pakket van in totaal 1.300 verschillende Chinese producten. Binnen een dag had China haar antwoord klaar, door 25% importbelasting te heffen op 106 verschillende producten uit de Verenigde Staten.

    De importheffingen over en weer laten zien dat Trump de daad bij het woord wil voegen. Waar zijn voorganger Obama niet verder ging dan China te bekritiseren om de oneerlijke concurrentie via een goedkope munt durft Trump wel maatregelen te nemen. Maar moeten de Amerikaanse kiezers die in 2016 op hem gestemd hebben daar ook blij mee zijn?

    Importheffingen leiden tot inflatie

    Het doel van de importheffingen is om binnenlandse industrie een sterkere concurrentiepositie te geven ten opzichte van bedrijven in het buitenland die in principe goedkoper kunnen produceren. Dat betekent dat de goederen die uiteindelijk op de Amerikaanse markt worden aangeboden duurder zullen worden en dat deze prijsstijgingen aan de consument doorberekend zullen worden. Dat is dus slecht nieuws voor de Amerikaanse consument.

    Volgens Trump zullen de importheffingen ervoor zorgen dat er meer banen terugkeren naar de Verenigde Staten, maar het is nog maar de vraag of dit positieve effect opweegt tegen het verlies van marktaandeel van Amerikaanse bedrijven op de Chinese markt. De meeste economen zijn het erover eens dat er per saldo voor beide partijen niets te winnen valt met een nieuwe handelsoorlog. Dat zagen we ook terug op de aandelenmarkt, waar de borden deze week overwegend rood kleurden.

    Stijgende rente op staatsobligaties

    Een andere consequentie van de importheffingen is dat China waarschijnlijk meer handel zal verplaatsen naar landen die hun markt nog wel openhouden. Ook zal men minder bereid zijn om de Amerikaanse tekorten te blijven financieren door middel van het opkopen van staatsobligaties. Ook gaan er opnieuw verhalen rond over een afwaardering van de Amerikaanse staatsleningen, wat betekent dat het voor de Amerikaanse overheid kostbaarder zal worden om geld te lenen op de kapitaalmarkt. Trekken buitenlandse geldschieters zich terug, dan betekent het dat Trump meer geld zal moeten lenen uit de binnenlandse kapitaalmarkt.

    Dollars die de Verenigde Staten verlaten zullen dan minder vaak gerecycled worden via de obligatiemarkt en vaker hun weg vinden naar alternatieve investeringen in bijvoorbeeld Amerikaanse bedrijven en Amerikaans vastgoed. Net als de stijgende rente heeft dat een prijsopdrijvend effect.

    Al met al ziet het vooruitzicht voor de Verenigde Staten er met deze koers van Trump niet gunstig uit. Door een protectionistisch beleid zal het land zich meer isoleren van de wereldmarkt en zal de rest van de wereld zich meer proberen af te keren van de Amerikaanse dollar als wereldmunt. Het is dan ook geen toeval dat China onlangs oliecontracten in yuan gelanceerd heeft en dat de belangrijkste handelsblokken op het Euraziatische continent de laatste jaren volop goud kopen of hun goudvoorraad repatriëren. Zo wordt langzaam maar zeker een reeks alternatieven in de stijgers gezet waarmee het internationale monetaire systeem een nieuwe start kan maken.

    Frank Knopers

    Deze column van Frank Knopers verscheen eerder op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].




  • Amerikaanse staatsschuld naar $21 biljoen

    De Amerikaanse staatsschuld passeerde vorige week de grens van $21 biljoen, een half jaar nadat de mijlpaal van $20 biljoen doorbroken werd. In februari wist Trump het schuldenplafond met een jaar vooruit te schuiven tot 1 maart 2019, waardoor de regering weer meer ruimte heeft om de schulden verder op te laten lopen.

    De regering van Trump wil de komende jaren flink investeren in de binnenlandse economie en zal daarbij het begrotingstekort verder laten oplopen. Volgens de nieuwe begroting die hij eerder dit jaar presenteerde komt er een combinatie van belastingverlagingen en investeringen in onder meer infrastructuur, waardoor het tekort op de lopende begroting voor het eerst sinds het begin van de financiële crisis weer boven de $1 biljoen zal uitkomen.

    Ook de komende jaren wil president Trump meer geld uitgeven, waardoor de staatsschuld naar verwachting over tien jaar de grens van $30 biljoen zal passeren. Volgens het Committee for a Responsible Federal Budget (CFRB) kan de rentelast van de Amerikaanse overheid door de hogere staatsschuld én een stijging van de rente oplopen tot $1 biljoen, meer dan wat de regering op dit moment uitgeeft aan defensie of aan het Medicaid programma.

    Amerikaanse staatsschuld als percentage van het bbp (Bron: CBO, JP Morgan)

  • Rente op Amerikaanse staatsschuld stijgt naar $1 biljoen

    Rente op Amerikaanse staatsschuld stijgt naar $1 biljoen

    De rentelasten die de Amerikaanse overheid over haar schulden betaalt kunnen de komende tien jaar verviervoudigen tot $1,05 biljoen, indien de regering haar huidige koers blijft varen. Dat is de conclusie van een nieuw onderzoek van het Committee for a Responsible Federal Budget (CRFB). Dat zou betekenen dat de regering in Washington in 2028 ongeveer 14% van haar totale budget nodig heeft om enkel en alleen de rente over de staatsschuld te betalen. Ter vergelijking, dat is meer dan wat de regering nu jaarlijks uitgeeft aan defensie of aan de gezondheidszorg onder het Medicaid programma.

    Een bedrag van meer dan $1 biljoen aan rente lijkt veel, maar het is omgerekend slechts 3,6% van het Amerikaanse bbp. Afgelopen jaar betaalde de Amerikaanse regering $263 miljard aan rente, wat omgerekend ongeveer 1,4% van het bbp is. Historisch gezien zijn de rentelasten voor de Amerikaanse overheid gemiddeld 2%, maar door de extreem lage rente zijn die rentelasten de laatste jaren tot onder dat gemiddelde gezakt. Ook dat kan in de toekomst veranderen.

    Stijgende schulden en hogere rente

    De snelle stijging van de rentelasten is het gevolg van een toename van de totale staatsschuld en een stijging van de gemiddelde rente. Het CRFB verwacht dat de totale staatsschuld van de Verenigde Staten de komende tien jaar tenminste zal verdubbelen en dat de rente daardoor ook verder zal oplopen. Zo is de rente sinds de aankondiging van het nieuwe fiscale stimuleringsprogramma van Trump al meer dan een half procentpunt gestegen.

    Zet deze trend door, dan kunnen de totale rentelasten over tien jaar zelfs tot $2 biljoen stijgen. Het CRFB adviseert de regering om de staatsschuld onder controle te houden, omdat we anders een steeds groter deel van de begroting kwijt zullen zijn aan het financieren van uitgaven die in het verleden hebben plaatsgevonden.

    Rentelasten kunnen de komende tien jaar stijgen tot meer dan $1 biljoen (Bron: CRFB)

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

  • Trump: “China moet handelsoverschot met VS terugbrengen”

    Trump: “China moet handelsoverschot met VS terugbrengen”

    De Amerikaanse regering heeft China gevraagd een plan te ontwikkelen om haar handelsoverschot met de Verenigde Staten met $1 miljard terug te brengen, zo maakte president Trump via een bericht op twitter bekend. Het is onduidelijk op welke termijn dat zou moeten gebeuren. Later werd duidelijk dat Trump het handelstekort met $100 miljard wil terugbrengen.

    Trump stuurt al langer aan op een meer gebalanceerde handelsrelatie met China, omdat veel banen in de Verenigde Staten verloren zijn gegaan door het aanbod van goedkope producten uit het buitenland. Om een van zijn verkiezingsbeloftes na te komen kondigde de Amerikaanse president vorige week importheffingen op staal en aluminium aan, een maatregel die de Amerikaanse industrie moet beschermen tegen goedkopere buitenlandse aanbieders.

    Het is nog maar de vraag of het invoeren van importheffingen een manier is om de handel tussen de Verenigde Staten en China weer in evenwicht te brengen, aangezien China waarschijnlijk als vergeldingsmaatregel ook nieuwe importheffingen zal aankondigen. Vorig jaar had China een handelsoverschot van $375,2 miljard met de Verenigde Staten.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • EU overweegt importheffing op Amerikaanse producten

    De Europese Unie werkt aan tegenmaatregelen voor het geval dat Trump zijn geplande importheffing op staal en aluminium doorzet. Vorige week maakte de Amerikaanse president zijn plannen bekend om de import van deze industriële metalen zwaarder te belasten, met als doel de eigen industrie te beschermen en meer werkgelegenheid terug te halen naar de VS. Kort nadat de president zijn plannen bekendmaakte kwam er van over de hele wereld veel kritiek, omdat er met deze importheffingen een nieuwe handelsoorlog kan oplaaien.

    De Europese Unie bereid een importheffing voor op verschillende Amerikaanse consumentengoederen, landbouwproducten en staalproducten, die in werking gesteld kan worden op het moment dat Trump de daad bij het woord voegt. Bloomberg kreeg een lijst van de Europese Commissie in handen, waarop alle Amerikaanse producten staan die mogelijk door de importheffingen getroffen zullen worden. Het gaat dan om onder meer motorfietsen, spijkerbroeken en whiskey, maar ook om sinaasappelsap, graan en andere landbouwproducten. De totale lijst zou betrekking hebben op €2,8 miljard aan goederen die de Verenigde Staten jaarlijks naar Europa exporteert.

    Importheffing op staal

    Een importheffing op staal heeft voor de EU een bijzondere betekenis, omdat haar wortels liggen in de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Toen werd het algemene belang ingezien van samenwerking op het gebied van kolen en staal, grondstoffen die essentieel waren voor de wederopbouw na de verwoesting van de Tweede Wereldoorlog.

    De Europese staalindustrie is vandaag de dag nog steeds goed voor een omzet van €170 miljard en voor tenminste 300.000 banen. Amerikaanse invoerheffingen die deze industrie op een achterstand zetten kunnen dus rekenen op een harde maar gepaste tegenreactie van de Europese Commissie. Komt er ook een Amerikaanse importheffing op aluminium, dan zal de Europese sanctielijst volgens Bloomberg verder uitgebreid worden.

    Tot op heden gaat het zowel aan Amerikaanse als Europese zijde slechts om dreigementen, maar als Trump zijn plannen doorzet is een vergeldingsactie zo goed als zeker. Deze onzekerheid is niet alleen slecht voor het vertrouwen in de Amerikaanse dollar, maar ook voor beursgenoteerde bedrijven aan beide kanten van de oceaan die last kunnen krijgen van de importheffing. Het gevaar is dat iedere importheffing met een andere heffing beantwoordt zal worden, waardoor de situatie verder kan escaleren.

    Dollar onder druk

    De importheffingen die Trump vorige week aankondigde zijn niet goed voor het vertrouwen in de Amerikaanse regering. Dit soort maatregelen zorgen namelijk voor onzekerheid en daar houden bedrijven en investeerders niet van. Dat verklaart ook de schrikreactie op de beurs en de daling van de dollar ten opzichte van de euro. Als dit een voorbode voor meer is zullen bedrijven mogelijk hun focus verleggen naar andere afzetmarkten, wat nadelig kan uitpakken voor de dollar.

    Lees ook: