Categorie: Kredietcrisis

1. Markten hebben de neiging terug te keren naar een gemiddelde

Farrell vergelijkt de aandelenmarkt met een elastiek. Als de prijs te ver opgerekt is bereikt deze op een gegeven moment haar limiet. De spanning moet dan weer van het elastiek af voordat het weer opnieuw opgerekt kan worden. Deze cyclus ziet Farrell ook terug op de aandelenmarkt. Trends die te land doorgaan in een bepaalde richting zullen op een gegeven moment vanzelf afgebroken worden. Zelfs na een sterke opwaartse trend volgt er onherroepelijk een correctie, waardoor de aandelenkoersen terugkeren naar hun lange-termijn gemiddelde. 

Onderstaande grafiek illustreert die ontwikkeling. In het rood is de standaarddeviatie van het 52-weeks gemiddelde weergegeven. Deze grafiek laat zien dat de aandelenmarkt blijft fluctueren tussen hoge en lage koersen. De stippellijn in de bovenste grafiek geeft de wisselende trend van 'bull market' naar 'bear market' weer. Het anticiperen op deze trends is volgens Bob Farrell de essentie van het 'risicomanagement' van de portfolio.

2. Een extreme beweging in één richting leidt tot een extreme beweging in de andere richting

Markten de te sterk zijn gestegen hebben de neiging om ook sterk te dalen, net als een pendule. Hoe groter de overwaardering op het ene moment, hoe groter de onderwaardering bij een correctie. Daarop is ook een wet van Newton van toepassing, die stelt dat er voor elke reactie een soortgelijke tegenractie is. Een extreme waardering op de aandelenmarkt is volgens Bob Farrell te omschrijven als een afwijking van meer dan drie standaarddeviaties van het 50-weeks gemiddelde. Die afwijking wordt nooit afgeremd door een lange consolidatiefase, maar door een scherpe correctie, zo merkt de Wall Street veteraan op.

Onderstaande grafiek laat deze ontwikkeling zien over de afgelopen twaalf jaar. De grafiek die daar onder staat laat zien dat de afwisseling van bull markets en bear markets over de langere termijn een soortgelijk patroon kent. Telkens doorkruisde de S&P 500 index de trend over de lange termijn (zwarte stippellijn). Begin 2009 zakten we even door deze trend heen, maar als we er met iets meer afstand naar kijken zouden we tot de conclusie kunnen komen dat de huidige bear market nog niet voltooid is. Daarvoor is de correctie, vergeleken met de bull market die eraan vooraf ging, nog veel te klein geweest.

3. Excessen zijn nooit permanent

Er bestaat volgens Bob Farrell niet zoiets als een 'Nieuw Tijdperk' voor beleggingscategorieen. Of het nou gaat om aandelen, vastgoed, opkomende markten, grondstoffen, technologiebedrijven, spoorwegen of tulpenbollen, iedere keer bleek het credo “this time is different” niet geheel op zijn plaats.

4. Exponentieel stijgende prijzen en sterk dalende koersen houden soms lang aan, maar corrigeren nooit zijwaarts

Excessen kunnen langer stand houden dan de meeste mensen zich kunnen voorstellen. Toch komen dit soort excessen, positief of negatief, nooit aan hun einde met een consolidatiefase. De correcties zijn doorgaans minstens zo krachtig als het exces dat eraan vooraf ging en komen vrij plotseling. Onderstaande grafiek laat zien hoe de S&P 500 aandelenmarkt reageerde op afwijkingen van het trendkanaal.

5. Het publiek koop het meest op de top en het minst op de bodem

Een pijnlijke constatering voor de doorsnee belegger is dat het sentiment vaak sterker aanwezig is dan ze zelf willen toegeven. De gemiddelde belegger is het meest optimistisch op de top van de markt en het meest negatief op de bodem. Navenant kopen ze vooral als de koers hoog staat en blijven ze weg als er een correctie heeft plaatsgevonden. De logica dicteert dat beleggers het beste kunnen wachten met kopen tot na een grote verkoopgolf. Helaas blijkt dat het tegenovergestelde te zijn van wat de meeste beleggers doen.

Onderstaande grafiek illustreert dit gedrag. Beleggers storten meer geld in aandelenfondsen als de koersen zijn gestegen en halen geld weg als de koers gezakt is.

6. Angst en hebzucht kunnen een langetermijn visie verstoren

Bob Farrell merkt op dat optimisme, hebzucht en angst een negatief effect kunnen hebben op de lange termijn strategie van een belegger. Winst zorgt voor optimisme en zelfvertrouwen, terwijl verliezen juist gevoelens van spijt en angst opwekken. Beleggers kopen als gevolg van deze sentimenten op het verkeerde moment en ondermijnen hun lange termijn plan. Onderstaande grafiek laat zien dat er een sterke relatie is tussen pieken in het marktsentiment en in de aandelenkoersen. Momenteel bevinden we ons in terrein dat als extreem bullish kan worden aangemerkt. Als we Warren Buffett mogen geloven is dit een uitgelezen moment om te verkopen.

7. Bull markets zijn het sterkst als ze over de hele linie stijgen

Bob Farrell merkt op dat een rally het sterkst is als deze breed gedragen wordt door een groot aantal fondsen uit de aandelenindex. Een index die stijgt omdat een paar grote aandelen het bijzonder goed doen is geen degelijk fundament voor een rally. Ook de kleinere en minder bekende bedrijven moeten aan populariteit winnen op de beurs, wil de rally aanhouden. De ARMS-index is een volume-gebaseerde indicator die aangeeft hoe breed de beweging van de aandelenmarkt gedragen wordt. Onderstaande grafiek laat zien dat deze index correspondeert met correcties op de aandelenmarkt.

8. De bear market kent drie fasen

Een bear market kent doorgaans drie fasen. Eerst is er een plotselinge krachtige verkoopgolf, dan volgt een korte herstelfase die gevormd wordt door beleggers die gewacht hebben op een correctie en die willen instappen. Daaa zakt de markt verder weg op basis van een fundamentele overwaardering. Het is de kunst om als belegger een inschatting te kunnen maken van de markt, want de drie fasen van de bear market laten zien dat er genoeg tijd is om met een beperkt verlies uit te stappen.

9. Als alle experts het met elkaar eens zijn, dan zal er iets gebeuren

Sam Stovall, beleggingsstrateeg voor Standard & Poor's, zei eens: “Als iedereen optimistisch is, wie wil er dan nog kopen? En als iedereen negatief is, wie wil er dan nog verkopen?” Excessen worden opgebouwd als iedereen aan dezelfde kant van de handel zit. Zodra het sentiment omslaat wordt de beweging versterkt door een massale vlucht in de andere richting. Het vasthouden van een contraire strategie kan moeilijk zijn in tijden dat optimisme de boventoon voert. Tegelijkertijd is dat ook het geheim van het beperken van verliezen en het behalen van succes op de lange termijn. Howard Marks zei ooit het volgende:

“Jezelf tegenhouden – en daarmee succesvol zijn als contraire belegger – is niet makkelijk. De zaken gecombineerd maken het moeilijk, zoals het natuurlijk kuddegedrag en de pijn van het niet meelopen met de trend. Door het momentum lijkt het enige tijd alsof de kudde gelijk heeft. (Daarom is het essentieel om het onderscheid te zien tussen te ver vooruit zijn op de tijd en het verkeerd hebben). Gegeven de onzekere aard van de toekomst, en daarmee de onzerkerheid over je beleggingsstrategie, is de uitdaging die je als eenzame contrarian aangaat.”

10. Bull markets zijn leuker dan bear markets

Het psychologische effect van stijgende koersen mag niet onderschat worden. Zo lang de aandelenmarkt blijft stijgen denken beleggers dat ze slim zijn, omdat hun portefeuille meer waard geworden is. Maar in werkelijkheid kan de waardestijging van hun portfolio vaak worden toegeschreven aan 'geluk' dan aan intelligentie. Ze nemen aan dat de stijging van de waarde van hun aandelenportefeuille toe te schrijven is aan hun eigen kunde, terwijl ze vaak niet de verantwoordelijkheid durven te nemen voor verliezen. Het is vergelijkbaar met het sentiment van een gokker, die in slechte tijden blijft hopen op dat ene moment van geluk.

Bull markten zijn daarom ook leuker dan bear markten, maar toch dringt het niet bij alle beleggers door dat elke bull market gevolgd wordt door een bear market. Het is dus neit de vraag of er een correctie komt, maar wanneer deze zal plaatsvinden.

In plaats van de te corrigeren voor mogelijke seizoensinvloeden rapporteert het Census Bureau juist steeds hogere cijfers. In januari 2013 kwam het aantal Housing Starts gecorrigeerd voor seizoensinvloeden uit op een geannualiseerd cijfer van 925.000, een stijging van 1,8% ten opzichte van december en zelfs 35,2% meer dan de eerste maand van vorig jaar.

Zero Hedge zet vraagtekens bij de integriteit van de seizoenscorrecties die het Census Bureau maakt, want de marge tussen de feitelijke 'Housing Starts' en datgene wat er na correctie voor seizoensinvloeden overblijft wordt steeds groter. Onderstaande grafiek geeft de ontwikkeling van beide cijfers (de gecorrigeerde en de niet-gecorrigeerde) weer vanaf december 2010. Wat opvalt is dat het Census Bureau de seizoenscorrectie de laatste twee jaar steeds verder heeft opgerekt. In de eerste maand van 2013 waren er feitelijk maar 58.500 “housing starts”, het laagste aantal sinds maart 2012. Destijds werd het voor seizoensinvloeden gecorrigeerde cijfer gepresenteerd als 706.000 housing starts op jaarbassis, oftewel 184.000 minder dan de gecorrigeerde cijfers over januari 2013 laten zien.

Kort gezegd werden er in januari 2013 feitelijk ongeveer evenveel housing starts geregistreerd als in maart 2012, maar door de cijfers steeds verder te verhogen onder het mom van “seizoenscorrectie” zijn er nu op jaarbasis opeens 184.000 meer housing starts dan in maart vorig jaar. Door deze cijfers steeds rooskleuriger te presenteren wekt het Census Bureau de indruk dat het herstel op de Amerikaanse huizenmarkt veel sterker is dan feitelijk het geval is.

De tweede grafiek laat zien dat de seizoenscorrectie in 2010 en 2011 nog relatief beperkt was, maar dat deze aanpassing in 2012 opeens een eigen leven ging leiden. Het is de vraag hoe het Census Bureau invulling geeft aan die seizoenscorrectie, die tot een steeds grotere discrepantie heeft geleidt tussen werkelijke en gerapporteerde housing starts.

Steeds grotere kloof tussen feitelijke en gecorrigeerde housing starts (Bron: Zero Hedge)

In 2012 was het voor seizoensinvloeden aangepaste cijfer veel beter dan het feitelijke cijfer (Bron: Zero Hedge)

De grafiek laat zien dat er in slechts negen jaar tijd een gigantische huizenbubbel is opgeblazen. Gecorrigeerd voor inflatie zijn huizen in Amerika nog nooit eerder zo duur geweest als in 2006. Men betaalde toen – gecorrigeerd voor de officiële inflatie – twee keer zoveel voor een gemiddelde woning als in 1890. Amerikaanse woningen waren het goedkoopst in 1921, een jaar waarin de VS ook in een diepe deflatoire depressie verkeerde. In dat jaar kostte een woning 35% minder dan in 1890 en slechts een derde ten opzichte van 2006. Klik op onderstaande afbeelding voor een grotere versie.

h/t: Goudstudieforum

120 jaar huizenprijzen VS (Bron: Irrational Exuberance van Robert J. Shiller (2e editie))

Een positieve ontwikkeling was de levensduur, want die is vandaag de dag acht jaar langer dan in 1966. Helaas gaat deze ontwikkeling gepaard met veel hogere kosten voor de gezondsheiszorg en voor medicijnen. Helaas zijn de genoemde bedragen moeilijk met elkaar te vergelijken, omdat de inflatie ook een behoorlijke impact heeft gehad op de waarde van een dollar.

Misschien nog wel het meest opvallend is de ontwikkeling van het minimumloon, want dat is vandaag de dag met $7,25 zelfs lager dan de $8,86 in 1966. Met het stijgende prijspeil betekent dat een verlaging van de levensstandaard voor veel Amerikanen. Het aantal Amerikanen dat in armoede leeft ging vrijwel niet omlaag. Waren dat er in 1966 nog 29 miljoen op een populatie van 197 miljoen (14,72%), anno 2013 zijn dat er 46 miljoen op een totaal van 314 miljoen (14,65%).

Bron: Center for American Progress, via Ritholtz

Klik voor een grotere versie van deze infographic

De woningmarkt blijft problematisch met het vooruitzicht van dalende prijzen en hogere maandlasten voor starters. Volgens het Kadaster is er een seizoenspatroon te herkennen, want het aantal transacties blijkt doorgaans hoger uit te vallen in december en lager in de maand januari. De neerwaartse trend op de Nederlandse huizenmarkt is over de hele linie zichtbaar, want bij alle woningtypen werd een daling van het aantal verkopen geregistreerd.

Vrijstaande woningen zagen volgens het Kadaster de grootste terugval met een daling in het aantal verkopen van 29,1% (t.o.v. januari 2012). Hoekwoningen waren relatief gezien nog het meest in trek, hiervan werden er slechts 1,4% minder verkocht dan een jaar geleden. Vergeleken met december 2012 werden er 72,8% minder vrijstaande woningen verkocht en was de daling bij appartementen het minst groot met een min van 53,3%.

Landelijk patroon

In bijna heel Nederland is een daling van het aantal verkochte woningen zichtbaar (vergeleken met januari 2012), alleen Flevoland wist met een stijging van 9,7% boven water te blijven. In Noord-Holland was de daling het minst groot met -2,7% en in Utrecht was deze het grootste met -29,5%.. Vergeleken met december 2012 zagen alle provincies minder geregistreerde verkopen.

Hypotheken

Het Kadaster schrijft dat het aantal geregistreerde hypotheken in januari met 22,4% afnam ten opzichte van een jaar geleden (van 13.598 naar 10.550). Vergeleken met december was er in de eerste maand van dit jaar sprake van een daling van 64%. Het Kadaster schrijft in haar persbericht dat het aantal executieveilingen ten opzichte van een jaar geleden met 47,7% is toegenomen. In aantallen klinkt het misschien minder dramatisch: 220 versus 149.

Deze borden zullen we nog vaker gaan zien in het straatbeeld

Greenspan zei dat de aandelenmarkt de sleutelrol speelt in het spel van economische groei. “Data laat zien dat de aandelenmarkten niet alleen een leidende indicator zijn voor economische activiteit, maar dat ze er ook economische groei bewerkstelligen”, aldus Greenspan. Volgens hem is 6% van de verandering van het GDP toe te schrijven aan de ontwikkeling van de waarde van huizen en aandelen.

Het is bekend dat de Amerikaanse economie draait op consumptie, die voor een aanzienlijk deel met schulden gefinancierd worden. Stijgt het onderpand van Amerikanen (aandelenkoersen en huizenprijzen), dan is er meer geld beschikbaar om de consumptie op een hoog niveau te houden. Daar zouden we nog aan toe kunnen voegen dat stijgende aandelenkoersen en huizenprijzen ondersteunend werken voor de dollar, omdat deze financiële activa dan interessant blijven voor beleggers. Indien de aandelenmarkt en de huizenmarkt geen interessant rendement meer oplevert is de kans groot dat het vermogen elders op rendement gaat jagen. Dat kan bijvoorbeeld de grondstoffenprijzen of de goudprijs opdrijven.

Onderstaand videofragment is van CNBC, maar op hun eigen server is de video op het moment van schrijven niet beschikbaar.

Greenspan: “Alleen de aandelenmarkt doet ertoe”

Volgens het Kremlin is deze maatregel bedoeld om de nationale veiligheid te garanderen en overzicht aan te brengen in nevenactiviteiten zoals lobbyen. Ook moet het wetsvoorstel volgens Poetin resulteren in extra investeringen in de eigen economie en een hogere efficientie van de corruptiebestrijding.

Poetin verwees in december tijdens zijn “State of the Nation” toespraak al naar de komst van een dergelijk wetsvoorstel. Het zou de geloofwaardigheid van politici verbeteren. “Hoe kun je een politicus of volksvertegenwoordiger vertrouwen die spreekt over de kracht van de Russische economie, maar die ondertussen zijn geld in het buitenland parkeert?”, zo sprak Poetin in december in zijn speech.

Sommige observatoren zien het nieuwe wetsvoorstel als een nieuwe stap in een isolationistische koers die Poetin volgt sinds het begin van zijn derde termijn als president. Een dergelijke koers zou volgens hen kunnen leiden tot verdeeldheid binnen de Russische elite.

Poetin beschuldigde de VS van het organiseren van massale protesten tegen zijn bewind, zo schrijft Associated Press. De Russische president heeft al een aantal repressieve wetsvoorstellen ingevoerd na zijn inauguratie in mei vorig jaar. Rusland heeft ook de US Agency for Inteational Development buiten de deur gezet en en een aantal bilaterale samenwerkingsverbanden met de VS geschrapt.

De spanningen tussen Moskou en Washington bereikten in december een nieuw hoogtepunt, nadat Amerika een nieuwe wet invoerde omtrent de schending van mensenrechten in Rusland. Rusland beantwoordde deze maatregel met ene nieuwe wet die het Amerikanen verbiedt op een Russische kind te adopteren.

Het nieuwe wetsvoorstel van Poetin verbiedt geen vastgoed in het buitenland, maar verplicht kabinetsleden en volksvertegenwoordigers wel om deze op te geven in hun inkomstendeclaratie, die publiekelijk bekend wordt gemaakt. Volgens Sergei Zheleznyak, spreker in het lagere parlement en lid van de partij Verenigd Rusland, beantwoordt deze nieuwe wet de wensen van het publiek.

Afgelopen herfst werd een soortgelijk voorstel besproken in de Federale Lagerhuis van Rusland. Deze wordt nu samengevoegd met het initiatief van Poetin. De Doema moet hier nog naar kijken, maar men verwacht dat de nieuwe wet spoedig zal worden aangenomen. Zodra de wet ingevoerd is krijgen Russische kabinetsleden drie maanden de tijd om hun buitenlandse bankrekeningen en aandelenportefeuilles te sluiten.

Poetin wil kabinetsleden verbieden buitenlandse bankrekeningen en aandelenportefeuilles aan te houden

President Obama maakte dinsdag tijdens de jaarlijkse State of the Union bekend dat hij het minimumloon met 20% wil verhogen tot $9 per uur, om op die manier de armoede te bestrijden. Volgens Obama moet de verhoging van het minimuminkomen geleidelijk doorgevoerd worden, zodat er uiteindelijk 15 miljoen Amerikanen van kunnen profiteren. Volgens de president van Amerika is er een toenemend aantal CEO's dat achter de loonsverhoging zou staan.

Beleidsmakers van de Obama regering verwijzen naar onderzoeken waaruit zou blijken dat een hoger minimumloon juist helpt met het verminderen van armoede en het verlagen van de kosten die bedrijven maaken vanwege het verloop van personeel.

Investeren

Naast het verhogen van het minimumloon wil Obama de komende tijd ook meer investeren in de economie. Het begrotingstekort weerhoudt hem er kennelijk niet van $50 miljard extra te investeren in het opknappen van slechte wegen en bruggen en nog eens $15 miljard toe te wijzen aan nieuwe constructieprojecten die zorgen voor werkgelegenheid.

Obama vroeg het Congres om zijn plan te steunen, een plan waarin ook voorstellen zijn opgenomen om het belastingstelsel en het onderwijs te veieuwen. Het onderwijs wil Obama bijvoorbeeld versterken door alle kinderen jonger dan vier jaar toegang te verschaffen tot onderwijs.

Obama wil de economie stimuleren met geld voor infrastructuur en bouw en met een hoger minimumloon

Volgens King zal de inflatie aankomende zomer verder oplopen van de huidige 2,7% naar minstens 3%. Daar voegde hij aan toe dat de inflatie ongeveer twee jaar boven de door de Bank of England gestelde grens van 2% zal blijven. Tijdens de presentatie van het vorige rapport in november vorig jaar zei King nog dat de inflatie in de tweede helft van 2013 weer onder de 2% zou zakken. Hij schrijft de recente stijging van de inflatie dan ook toe aan factoren die de Bank of England niet kan controleren, zoals hogere kosten voor onderwijs en een hogere energierekening.

De aanhoudend hoge inflatie (boven het gestelde maximum van 2%) is volgens de gouveeur van de Bank of England niet het gevolg van monetaire verruiming en is het ook geen weerspiegeling van wat er gaande is in de economie. Hij merkt gelijkenissen op tussen de huidige situatie en die van twintig jaar geleden, toen het eerste kwartaalrapport over de inflatie werd uitgegeven door de Britse centrale bank: “In februari 1993 had de werkloosheid net een piek bereikt, maar dat wisten we pas toen het herstel had ingezet. Vandaag de dag is er ook reden tot optimisme, want ook nu is er een herstel in zicht”.

Bemoedigende vooruitzichten

De Britse economie kromp in de laatste drie maanden van 2012 met 0,3%, waardoor de angst gevoedt werd dat het land opnieuw in een recessie zou belanden. Een recessie wordt gedefinieerd als een periode van twee kwartalen op rij dat er economische krimp gemeten wordt.

De economische activiteit en de ontwikkeling van het BBP van Groot-Brittannië bleven de afgelopen jaren zwak, zoals we afgelopen maandag al hebben laten zien op Marketupdate. Maar als we Mervyn King mogen geloven verhullen deze cijfers een meer bemoedigend onderliggend beeld van economisch herstel. King verwijst naar de banengroei in de industrie en de dienstverlening, twee sectoren die de bulk van de economie uitmaken. De groei was in Groot-Brittannië vergelijkbaar met die van de VS en veel beter dan die in de Eurozone, aldus de gouveeur van de Bank of England. De zwakte komt volgens hem vooral van krimp in de bouwsector, maar die zal volgens King dit jaar niet plaatsvinden.

“Groei blijft zwak op de korte en middellange termijn, maar zal uiteindelijk langzaam en geleidelijk aantrekken door een versoepeling van de kredietverlening en door steun van de Bank of England in de vorm van het Funding for Lending Scheme en de Asset Purchase Facility [QE]”, zo lichtte Mervyn King toe. Zijn boodschap dat de inflatie waarschijnlijk twee jaar boven het gewenste maximum van 2% zal blijven bracht roering op de valutamarkt. De waarde van het Britse pond zakte weg tot €1,1521 (een daling van 1%) en $1,5573 (een daling van 0,6%). Onderstaande grafiek laat zien hoe het Britse pond in een half uur tijd één eurocent minder waard werd.

• Het inflatierapport van februari 2013 kunt u hier vinden (PDF).

Britse pond verliest een procent ten opzichte van de euro (Bron: Yahoo Finance)

Mervyn King ziet Britse economie herstellen (Afbeelding van Bloomberg)

De foto's laten zien hoe niet alleen het Zuidoosten van China, maar ook landen als Taiwan en Zuid-Korea, zich in een periode van achttien jaar hebben ontwikkeld. In schril contrast met de stormachtige economische groei in deze opkomende economieen staat Noord-Korea. Het is daar 's nachts nog net zo pikkedonker als in 1992 en dus even ver ontwikkeld als grote delen van Mongolie en het achterland van China. De korte fotoserie die als een film wordt afgespeeld is hier te vinden.

1992

2010

Van de appartementen en woningen met een prijskaartje van £2 tot 5 miljoen werden in Engeland en Wales in het vierde kwartaal van vorig jaar 448 verkocht, veel meer dan de 262 in het laatste kwartaal van 2011. Dat blijkt uit data van het kadaster dat onderzocht werd door London Central Portfolio. De verkoop van appartementen en woningen in het hartje van Londen met een vraagprijs van meer dan $10 miljoen waren ook in trek. Hiervan werden er tien keer zoveel verkocht als een jaar eerder, het gevolg van de toegenomen belangstelling van vermogende mensen over de hele wereld.

Of het nou gaat om vermogende Russen, Arabieren, Chinezen of Europeanen, allemaal zoeken ze manieren om hun enorme vermogen veilig te stellen. Daarvoor komt ook vastgoed in hartje Londen in aanmerking, omdat het aanbod van dit type panden relatief schaars is en er altijd vraag naar zal blijven bestaan. Voor veel superrijken is het vastgoed in Londen interessant om een deel van hun vermogen mee veilig te stellen. Het wordt gezien als een soort veilige haven. Een soortgelijke ontwikkeling zien we ook in Frankrijk, waar zeer vermogende particulieren landhuizen en grote lappen grond opkopen als bescherming tegen geldontwaarding en de risico's van vele miljoenen op een bankrekeningen.

Vermogende particulieren die op zoek zijn naar exclusief vastgoed worden ook goed bediend in Londen, want in 2011 werd het nieuwe One Hyde Park appartementencomplex opgeleverd, vol met zeer luxe appartementen die alleen bereikbaar zijn voor de allerrijksten. De gebroeders Candy hebben dit appartementencomplex laten bouwen.

De gemiddelde woningprijs in hartje Londen, inclusief Westminster, Kensington en Chelsea, steeg in 2012 met 14,1% naar £1.359.739. Deze stijging was voor een deel toe te schrijven aan aanpassingen in de belastingstructuur, waardoor er minder woningen gekocht werden namens een bedrijf. Particulieren die een huis kochten via een investeringsvehikel kregen voorheen een korting, maar daar heeft premier Osboe iets aan gedaan. Door een nieuwe heffing van 15% is die optie minder interessant geworden. Als gevolg hiervan waren er meer vermogende particulieren die rechstreeks een huis kochten, waardoor de gemiddeld betaalde prijs hoger uitviel. Desondanks ligt het in de lijn der verwachting dat ook de toegenomen belangstelling voor de woningen van meerdere miljoenen ponden een prijsopdrijvend effect heeft gehad.

Luxe appartementen, zoals deze in One Hyde Park, zijn erg in trek bij de superrijken van deze wereld (Afbeelding via de Telegraph)