Marketupdate

Blog

  • Grafiek: Hoe de Federal Reserve aandelen ondersteunt

    De volgende grafiek laat zien dat het stimulerende beleid van de Amerikaanse centrale bank een positief heeft gehad op de aandelenmarkt. Leggen we de lijn van de S&P 500 index van grote Amerikaanse bedrijven over de monetaire basis van de Federal Reserve, dan zien we een zeer sterke correlatie.

    Deze correlatie is goed te verklaren, want als de centrale bank staatsobligaties uit de markt haalt komt er nieuw geld in de markt. Dat geld gaat op zoek naar rendement en vindt zijn weg naar financiële activa als aandelen,vastgoed en grondstoffen. Ook zorgde de lage rente ervoor dat aandelen relatief gezien aantrekkelijker werden dan obligaties, waardoor de koersen stegen. Los van onderliggende bedrijfsresultaten heeft de Federal Reserve waarschijnlijk een belangrijke impuls gegeven aan de aandelenmarkt.

  • Waarom koopt men in Duitsland zoveel goud?

    Sinds het begin van dit jaar is de goudprijs al met bijna 20% gestegen, de beste start van het jaar in lange tijd. Wat daarbij opvalt is dat vooral in Europa de vraag naar goud sterk is toegenomen, net als in de Verenigde Staten. Dat is opvallend, want de laatste jaren was goud kopen vooral populair in de opkomende Aziatische landen.

    Vooral in Duitsland is goud kopen ingeburgerdgoldbars-ubs, wat voor een belangrijk deel te maken heeft met de slechte ervaringen uit het verleden. Tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog maakte het land een verwoestende hyperinflatie mee, waardoor alle spaartegoeden waardeloos werden en er grote tekorten ontstonden aan levensmiddelen en medicijnen. Nu de ECB de grenzen van haar monetaire beleid oprekt verlangen veel Duitsers weer naar de veiligheid van fysiek goud, dat ze buiten het financiële systeem kunnen bewaren.

    gs-logo-breed

    Lees verder bij Goudstandaard…

  • $590 miljard aan onbetaalde rekeningen in China

    Zorgen over de groei van de Chinese economie houden beleggers al sinds de zomer van vorig jaar in hun greep. De beurscrash die begon in China sloeg met enige vertraging over naar de rest van de wereld en had ook daar gevolgen voor de bankensector en het monetaire beleid van centrale banken.

    Dat het in China niet zo goed gaat blijkt ook uit de toenemende betalingsachterstanden, waar Bloomberg onlangs aandacht aan besteedde. Uit de laatste cijfers blijkt dat Chinese bedrijven vandaag de dag gemiddeld 83 dagen moeten wachten tot ze het geld van hun klanten binnen krijgen, de langste wachttijd sinds 1999. De afgelopen twee jaar is het totaalbedrag aan openstaande rekeningen van Chinese bedrijven met 23% toegenomen tot een totaal van omgerekend $590 miljard. Ter vergelijking, toen de periode dat de Chinese economie jaarlijks nog met meer dan dubbele cijfers groeide moesten bedrijven gemiddeld 50 dagen wachten op betaling voor geleverde goederen en diensten.

    wachttijd-china-betalingen

    Chinese bedrijven wachten gemiddeld 83 dagen op betaling (Bron: Bloomberg)

    Private schulden

    Chinese bedrijven hebben op basis van rooskleurige groeiprognoses veel investeringen gedaan, vaak met geleend geld. Maar nu de economische groei tegenvalt zitten de bedrijven met overcapaciteit, waardoor veel productielijnen stil staan en de prijzen onder druk staan. Bedrijven die financieel in moeilijkheden verkeren kunnen daardoor hun rekening niet (op tijd) betalen.

    Dit jaar verwacht men een toename van 20% in het aantal faillissementen als gevolg van de terugval van de Chinese economie, volgens bronnen van Bloomberg is dat grootste stijging van 43 grote economieën. Van alle G20 landen moet men alleen in Italië langer wachten op betaling dan in China.

    toxic-cocktail

    Veel schulden maar steeds minder inkomsten voor bedrijven in China (Bron: Bloomberg)

  • Zorgen over bankensector nemen opnieuw toe

    De zorgen over banken als Credit Suisse en Deutsche Bank waren even naar de achtergrond verdwenen, maar de laatste dagen is de risicopremie voor beide opnieuw sterk toegenomen. Beleggers vrezen dat sommige banken bepaalde risicovolle obligaties niet kunnen terugbetalen en zijn daarom bereid een hoger bedrag naar te tellen om dat risico af te dekken via een credit default swap.

    De volgende grafiek laat de ontwikkeling van deze risicopremie zien sinds eind 2014 (h/t @Schuldensuehner).

     

  • Van welvaartsstaat naar neoliberale dominantie naar eerlijke economie (Deel 4)

    Lou Keune

    Langzaam maar zeker stijgt de verkiezingskoorts. Als het aan het kabinet ligt zitten de coalitiepartners VVD en PvdA de rit volledig uit tot in 2017. Maar de speculaties over een tussentijdse kabinetscrisis nemen toe. Er liggen dan ook nogal wat bananenschillen op hun weg. Hoe verder met Europa? Moet er een maximum komen aan het op te nemen aantal vluchtelingen? Worden er grenzen gesteld aan de flexibilisering van de arbeidsmarkt? Enkele koppen boven recente nieuwsberichten: “SP bereidt zich voor op vervroegde verkiezingen”. “PVV heeft genoeg kandidaten ‘met gezonde afkeer van islam’”. “PvdA-campagne hangt af van besluit Samsom”. Partijen zijn op zoek naar een visie voor ook de langere termijn. Zoals ik op 20 januari jl. schreef: “Waar willen de partijen heen? Verkiezingen winnen met wat rozen en tomaten, mooie verhalen en debattrucs, dat zit er niet meer in. Mensen willen weten waar de partijen voor staan, hoe ziet de toekomst eruit, hoe die te bereiken?”

    Vergankelijke orde

    lou keuneDe vraag dus naar het voorgestane sociaaleconomische bestel. Vertrekpunt bij die discussie is steeds meer de vergankelijkheid van het heersende neoliberale gedachtegoed en idem model. De gloriedagen van die ideologie beginnen achter ons te liggen. Ook deze maatschappelijke orde blijkt geen eeuwigheidswaarde te hebben. De ontevredenheid over al die bezuinigingen, flexibiliseringen en vermarkting neemt alsmaar toe. Volgens sommigen ligt die ook ten grondslag aan de soms ronduit etnocentristische protesten tegen de komst van vluchtelingen. Waar hebben mensen nog echt iets over te zeggen? Hebben zij gevraagd naar bijvoorbeeld de privatiseringen die de zorg en de sociale huisvesting op orde zouden brengen? Zijn zij, gewone burgers, mede verantwoordelijk voor de zeer kwetsbare positie waarin veel werkers dankzij al die flexibiliseringen zijn geraakt? Wiens woorden worden gesproken? Ideale omstandigheden voor de opkomst en bloei van allerlei populistische bewegingen.

    Het is onontkoombaar dat politieke partijen een visie ontplooien op hoe in hun ogen de samenleving zich dient te ontwikkelen. Daarbij zullen een aantal feitelijke omstandigheden onder ogen moeten worden gezien. Een daarvan is de ecologische crisis waarin de wereldsamenleving verkeert. Die dreigt zo alomvattend te worden dat een toekomst zich zou kunnen aftekenen waarin ecocide en de strijd om de resterende levensbronnen dominant zijn geworden. Een wat ik eerder Mad Max samenleving heb genoemd. Positief is dat sinds de Verklaring van de Klimaatconferentie van Parijs van 2015 duidelijke overeenstemming is over de noodzaak om wereldwijd verregaande maatregelen te nemen die de stijging van de gemiddelde temperatuur indammen. Over de implementatie van die maatregelen ben ik niet gerust. Nog steeds merk ik weinig van een ‘geen woorden maar daden’ mentaliteit, althans onder de bestuurders van de diverse samenlevingen. Dat neemt niet weg dat alleen al vanwege deze noodzaak de toekomstige economie, en dus ook het toekomstige economische beleid met zeker de volgende twee woorden kan worden gekenschetst: ‘Genoeg’ en ‘Overleven”.

    ‘Genoeg’ en ‘Overleven’

    Economie van het Genoeg wil zeggen dat misschien wel de meerderheid van de wereldbevolking, zeker die van de rijke landen als Nederland nu eindelijk zal moeten vaststellen dat haar bestaande welvaart meer dan genoeg is om te voldoen aan de basisbehoeften. Zelfs is er een teveel aan behoeftebevrediging, een teveel dat niet meer bijdraagt aan meer welzijn en geluk, in bepaalde opzichten zelfs strijdig is daarmee. Er zal krimp van de consumptie moeten plaatsvinden.

    En de toekomstige economie is ook een Overlevingseconomie. De bedreigingen die op ons afkomen vanwege allerlei ecologische destructies dwingen ons na te denken over hoe wij kunnen garanderen dat wij en de toekomstige generaties op zijn minst kunnen blijven bestaan. Trouwens, het gaat niet alleen om het gevaar van ecologische destructies. Het gaat ook om andere kwetsbaarheden van de moderne samenleving. De mondialisering is zover geraakt dat vele zo niet alle systemen van productie en distributie een wereldwijde afhankelijkheid hebben. Wat zullen, bijvoorbeeld, de gevolgen zijn van een stopzetting van de grootschalige productie en export van soja in landen als Brazilië en Argentinië? De veeteeltsector in Nederland zal in grote problemen komen, met alle gevolgen van dien voor de voedselvoorziening. En wat als de haven van Rotterdam gehackt wordt en allerlei installaties stil vallen? Wat als die grootschalige systemen van elektriciteitsvoorziening door een vergelijkbare oorzaak stilvallen. Kleine oorzaken kunnen in deze overgecentraliseerde samenleving grote gevolgen hebben. De toekomstige economie zal op deze en andere omstandigheden moeten zijn voorbereid en ingericht. Alleen al om deze redenen zullen vanuit het gezichtspunt van Overleving schaalverkleining, delinking en regionalisering onvermijdelijk zijn.

    Bestaanszekerheid

    Daarbij past de erkenning dat een groot deel van de wereldbevolking nog steeds verkeert in een situatie van dagelijkse strijd om het bestaan. Door extreme armoede gedreven kunnen zij het zich niet veroorloven om te werken aan een consumptie die boven de basisbehoeften uitgaat. Het is al heel wat als zij voldoende te eten hebben, schoon drinkwater, voldoende kleding en schoeisel, enige vorm van huisvesting, basisgezondheidszorg en basisonderwijs. Wat wij ‘economische vluchtelingen’ noemen zijn mensen die op zoek zijn naar een bestaan voor zichzelf en hun verwanten dat die overleving garandeert en overstijgt. Zij zijn degenen die het meest toonbeeld zijn van menselijke durf, creativiteit, doorzettingsvermogen en verantwoordelijkheidsgevoel om een redelijk bestaan op te bouwen. Daarbij is belangrijk dat ook de Nederlanders, en zeker de politieke partijen zich zullen realiseren dat ‘wij’ op allerlei manieren verbonden zijn met de historische oorzaken van de marginalisering van deze honderden miljoenen zo niet miljarden mensen, alleen al vanwege allerlei koloniale en neokoloniale erfenissen. Wij zijn ook degenen die in verleden en heden het meeste beslag leggen op de steeds schaarser wordende natuurlijke hulpbronnen. En ook profiteren wij van allerlei vormen van ‘omgekeerde ontwikkelingshulp’, bijvoorbeeld in de vorm van de illicit financial tranfers. Los daarvan, wij, althans sommigen van ons, hebben de neiging ons te beroepen op bepaalde fundamentele waarden en normen die kenmerkend zouden zijn voor onze beschaving. Laat ons dan die waarden en normen serieus nemen. Minstens zullen wij moeten meewerken aan de ontwikkeling van bestaanszekerheid voor iedereen op Aarde. Wij hebben ook een zorgplicht ten aanzien van al die vluchtelingen. Onze toekomstige economie is er niet alleen een van ‘Genoeg’ en ‘Overleving’ maar ook van mondiale medeverantwoordelijkheid, dus van ‘Solidariteit’. Daarbij kunnen systemen van garantie van bestaanszekerheid als het basisinkomen van grote betekenis zijn.

    Duurzaamheid

    Het mag evident zijn dat de toekomstige economie ecologisch Duurzaam zal moeten zijn. Er moet en zal een evenwicht komen tussen enerzijds het hedendaagse beslag op de natuurlijke hulpbronnen en het milieu, en anderzijds de eisen van instandhouding van de bestaansvoorwaarden van toekomstige generaties. Ook uit oogpunt van duurzaamheid zal gewerkt moeten worden aan processen als regionalisering, cradle to cradle en circulariteit, biologische landbouw, en krimp van de consumptie. Er zal een versnelde overgang moeten plaatsvinden naar duurzame systemen van energieproductie en voorziening.

    Van niet te onderschatten betekenis is dat het denken in economische waarden op de schop moet. De toekomstige economie zal niet meer primair geleid blijven door geldswaarden en daaraan verbonden principes van private winstmaximalisatie, concurrentie en ‘economische groei’ (bbp groei)? Het zal een economie van Gebruikswaarden moeten zijn, geleid door het basisprincipe van het evenwicht tussen enerzijds de mogelijkheden en anderzijds de behoeften van mens en natuur. Een economie geleid door menswaarden en natuurwaarden. Dat heeft natuurlijk verregaande consequenties voor de manieren van economisch rekenen: niet meer primair rekenen in termen van geldswaarden maar van mens- en natuurwaarden. Bijzonder punt hierbij zal zijn dat alle vormen van werk erkend en meegerekend zullen moeten worden, ook de onbetaalde arbeid.

    Monetaire en commerciële sanering

    Er is dringend nood aan gezondmaking van de geldsystemen. Er zal een einde moeten komen aan de zelfstandige en overmatige rol van de particuliere geldcreatie. Geld wordt steeds meer gecreëerd om met geld geld te maken. Financiële doelstellingen overheersen. Met alle gevolgen van dien als monetaire instabiliteit en een overmatige aanbodeconomie. De betekenis van geld moet worden teruggebracht tot de oorspronkelijke rol: ruilmiddel.

    Geldcreatie moet geleid worden door het basisprincipe van evenwicht met de eisen en mogelijkheden van de reële economie: monetaire krimp als die economie minder productie en consumptie mogelijk en noodzakelijk maakt, en monetaire verruiming als de economie dat vraagt. Uiteraard kunnen alleen de publieke overheden deze taak vervullen. Dat betekent een forse inkrimping van de financiële sectoren. Banken zullen full reserve worden. Kortom, de toekomstige economie zal gekenmerkt zijn door Monetaire Sanering.

    Vergelijkbaar zal er ook een Commerciële Sanering moeten plaatsvinden. Uiteraard blijft de toekomstige economie ook een ruileconomie. Arbeidsdeling blijft een belangrijk kenmerk. Maar aan de overmatige rol van de handelssectoren zal paal en perk gesteld moeten worden. De ontwikkeling en vormgeving van de toekomstige arbeidsdeling zullen niet meer gekenmerkt worden door een overmatige aanbodeconomie, en evenmin door de dominantie van mondiale monopolisten of oligopolisten. Mega ondernemingen zullen moeten worden opgesplitst, binnen bedrijven moeten andere aspecten dan alleen de financiële winst veel meer aandacht krijgen. De suprematie van het vrijhandelsdenken zal vervangen moeten worden door die van managed trade, lokaal, regionaal en mondiaal. Handel zal evenzeer moeten bijdragen aan het noodzakelijk evenwicht tussen mogelijkheden en behoeften.

    Oorlogseconomie

    Bijzonder aspecten van de toekomstige economie zijn die van de urgentie en de radicaliteit van de noodzakelijke veranderingen. Die zijn hoog, zeer hoog. Kijk maar eens naar de noodzakelijke maatregelen om de uitstoot van CO2 tot stilstand te brengen. Wij, de wereldsamenleving, hebben maar een tweetal decennia om die stappen te zetten die een verdere verergering van de klimaatcrisis voorkomen. Neem ook de groeiende spanningen in veel samenlevingen die te maken hebben met armoede en ongelijkheid, of met onderdrukking en corruptie. Op dit moment overheerst een gebrekkige wil om die problemen echt en ten gronde aan te pakken. Met alle gevolgen van dien, boemerangs als de enorme stromen van vluchtelingen en andere migranten. Op korte termijn zullen drastische stappen gezet moeten worden met ingrijpende gevolgen voor het dagelijks bestaan van ook veel Nederlanders. Stappen die de toekomstige economie zullen kenmerken als een Oorlogseconomie. En er zal weer behoefte zijn aan een Keynes die een geactualiseerde zo niet volslagen nieuwe versie zal maken van het fameuze rapport How to pay for the war. Onvermijdelijk zal de rol van de publieke overheden veel sterker moeten zijn dan nu het geval is. Er zal een politiek leiderschap vereist zijn vergelijkbaar met die van historische en charismatische grootheden als Churchill, Gandhi en Mandela.

    Een eerlijke economie

    De Nederlandse politieke partijen zullen bij de Kamerverkiezingen o.a. moeten laten zien hoe zij aankijken tegen een toekomst die zo nabij is dat niet lang gewacht kan worden. Zij zullen blijk moeten geven van een visie op die toekomst en hoe die te bereiken. Het gaat om een transitie naar een andere, eerlijke economie. Veel burgers gaan hen voor door allerlei vormen van solidarisering en verduurzaming van hun levensstijl. Ook is al veel denkwerk verricht door particuliere initiatieven als Urgenda, De Grote Transitie, Transitie Nederland en Ons Geld. Dat zal hun taken zeker vergemakkelijken. Daar staat tegenover dat een dergelijke overgang zal botsen op grote belangen van specifieke groepen als de grote financiële instellingen. En ook op angsten, vooroordelen en egocentrisme bij veel kiezers. Kortom, een moeilijke maar tegelijkertijd onvermijdelijke opdracht.

    Lou Keune

    Voor meer teksten van Lou Keune, zie www.loukeune.nl of www.platformdse.org

    Referenties

    1. Dit is het vierde en laatste deel van een serie over het sociaaleconomisch bestel. Voor de voorgaanden, zie: Van welvaartsstaat naar neoliberale dominantie naar ??? 1: TINA of TATA. In: Marketupdate 20 januari 2016. Zie: https://www.marketupdate.nl/columns/van-welvaartsstaat-naar-neoliberale-dominantie-naar/
    2. Van welvaartsstaat naar neoliberale dominantie naar ??? 2: Het model van de welvaartstaat. In: Marketupdate 9 februari 2016. Zie: https://www.marketupdate.nl/columns/van-welvaartsstaat-naar-neoliberale-dominantie-naar-2/
    3. Van welvaartsstaat naar neoliberale dominantie naar ??? 3: Het begin van het einde. In: Marketupdate 19 februari 2016. Zie: https://www.marketupdate.nl/columns/begin-van-het-einde-van-dominantie-welvaartsstaat/

  • Kwart Amerikanen werkloos, geloof in ‘American Dream’ vervlogen

    Een kwart van de Amerikaanse beroepsbevolking in de leeftijdscategorie van 25 tot 54 jaar heeft geen baan, zo blijkt uit de laatste cijfers van het Amerikaanse Bureau voor Statistiek (BLS). Deze groep telt 124,5 miljoen Amerikanen, waarvan er in totaal 28,9 miljoen als werkloos of ‘niet meer naar werk zoekend’ geregistreerd staan.

    pic-1940-i-am-an-americanHet officiële werkloosheidspercentage in de Verenigde Staten is veel lager, maar daarin wordt een groot gedeelte van de werkloze beroepsbevolking niet meegerekend. Als Amerikanen langdurig werkloos zijn worden ze op een gegeven moment niet meer als werkzoekend geregistreerd. Het statistiekbureau gaat er dan van uit dat ze niet meer naar werk zoeken of een studie hebben opgepakt, maar dat is lang niet altijd het geval.

    Americans-In-Their-Prime-Working-Years-Not-Working

    Kwart Amerikaanse beroepsbevolking werkloos

     

    Verborgen werkloosheid

    Deze verborgen groep werklozen telt meer dan 90 miljoen Amerikanen. Neem je deze groep mee in de werkloosheidscijfers, dan kom je tot de conclusie dat er vandaag de dag 3,5 miljoen meer Amerikanen zonder werk zitten dan toen de recessie begon in 2007.

    Deze schokkende cijfers zijn vergelijkbaar met de werkloosheid in bepaalde Zuid-Europese landen, zoals Spanje, Portugal en Griekenland. Ook daar is de werkloosheid (met name onder jongeren) de afgelopen tien jaar schrikbarend toegenomen.

    Niet alleen de werkgelegenheid verslechtert, ook wordt de kloof tussen rijk en arm steeds groter. Door de lage rente zijn de waarderingen van vastgoed, aandelen en obligaties sterk gestegen, financiële activa die voornamelijk in handen zijn van de rijke Amerikanen. Onder de lagere inkomens zijn door de lage rente juist de schulden toegenomen, zoals de studieschulden, autoleningen en creditcardschulden.

    American Dream voorbij?

    Uit een enquête van de universiteit van Harvard kwam naar voren dat de helft van de Amerikaanse jongeren niet meer in de ‘American Dream’ gelooft, het ideaalbeeld dat iedereen rijk en succesvol kan worden door hard te werken en goed je best te doen. Het inkomen van 51% van de Amerikaanse werknemers ligt onder de $30.000 per jaar, terwijl 38% van de werknemers minder dan $20.000 per jaar verdient.

  • Prodi: “EU beleid tegenover Rusland is suïcidaal”

    Het beleid van de EU tegenover Rusland is politieke en economische zelfmoord, aldus de Italiaanse oud-premier Romano Prodi. Het is volgens hem essentieel dat Europa en Rusland de economische relatie opnieuw opstarten en er weer een uitwisseling van culturen plaatsvindt, aldus de Italiaan die van 1999 tot 2004 ook voorzitter was van de Europese Commissie. Hij deed deze uitspraken in een interview met de Russische financiële krant Izvestia.

    prodiVolgens Prodi wil Italië graag de banden met Rusland aanhalen, maar wordt dat bemoeilijkt door het sanctiebeleid van de EU. Daarover zei hij het volgende:

    “Het is voor geen enkel Europees land makkelijk een beleid te voeren dat in strijd is met het officiële standpunt van de EU. Italie zoekt verbetering in de relatie met Rusland, maar er zijn zekere beperkingen die worden opgelegd door algemeen EU beleid. Ik geloof dat Rusland elke poging moet aangrijpen om lidstaten van de EU te helpen die voornemens zijn de relatie met Rusland te herstellen.”

    “Samenwerking met Rusland essentieel”

    De voormalig premier van Italië zegt in het interview met Izvestia dat het belangrijk is de politieke dialoog op te starten, de economische relaties te herstellen en dan de humanitaire problemen aan te pakken. In een globaliserende wereld speelt dat in het voordeel van beide partijen. Volgens Prodi is samenwerking tussen Europa en Rusland essentieel in de wereldwijde politiek:

    “Als er geen dialoog is tussen beide partijen, dan kunnen bepaalde groepen en landen van deze miscommunicatie gebruikmaken en de deuren openen voor terrorisme.”

    De aanpak van terrorisme is volgens Prodi een gemeenschappelijk doel dat vraagt om een gemeenschappelijke aanpak. Samenwerking op dit vlak kan volgens hem bijdragen aan het oplossen van het vluchtelingenprobleem.

  • Mervyn King: “Monetair beleid is pijnstiller, geen oplossing”

    Het monetaire beleid van centrale banken levert volgens voormalig Bank of England gouverneur Mervyn King steeds minder resultaat op. In een interview met Bloomberg merkt hij op dat we nu al acht jaar bezig zijn met het verlagen van de rente en het naar voren halen van consumptie en investeringen om de economische groei te stimuleren, maar dat het gewenste resultaat nog steeds niet bereikt is.

    “Het is alsof je tegen een heuvel op moet fietsen die steeds steiler wordt. Je moet steeds harder trappen om hetzelfde tempo vast te houden”, zo karakteriseerde de oud-gouverneur het monetaire beleid van centrale banken.

    King: “Monetair beleid is niet de oplossing”

    Mervyn King ziet monetair beleid als een soort pijnstiller voor de economie: “Het is in eerste instantie zinvol om te nemen, maar het is geen oplossing voor de lange termijn. Daarvoor moet je nauwkeurig onderzoeken wat de werkelijke symptomen en de onderliggende problemen zijn. Monetair beleid is niet de oplossing voor de problemen die we vandaag de dag hebben.”

    De oud-gouverneur merkt op dat de Bank of Japan en de ECB op dit moment proberen de wisselkoers van hun munt omlaag te drukken. De meeste landen proberen hun munt goedkoper te maken en dat gaat volgens King op dit moment vooral ten koste van de dollar. Zelfs de Federal Reserve is bezorgd over de de negatieve effecten van een te sterke dollar.

    Tijdens het laatste G20 overleg spraken de grootste economieën van de wereld gezamenlijk af zich te weerhouden van concurrerende devaluaties, maar daar is nog maar weinig van te merken. De ECB verlaagde onlangs de rente en breidde haar stimuleringsprogramma verder uit, terwijl de Bank of Japan het voorbeeld van Europa overneemt met de introductie van negatieve rente.

    Mervyn King merkt op dat er geen makkelijke oplossing is voor de huidige financiële crisis. Volgens hem moet de oplossing gezocht worden in vrije wisselkoersen, meer vrijhandel en het verhogen van de productiviteit. King verwacht dat er nog veel discussie zal ontstaan over de rol van centrale banken, omdat hun invloed op de economie sinds het uitbreken van de crisis van 2008 sterk is toegenomen.

  • Hypotheek aflossen in Zweden mag maximaal 105 jaar duren

    Zweden heeft de maximale aflossingstermijn voor een hypotheek ingekort van 140 naar 105 jaar, zo schrijft de Telegraph. Het is een symbolische maatregel om de grote vastgoedzeepbel in Zweden af te remmen, want de huizenprijzen zijn daar als gevolg van soepele kredietverlening de afgelopen jaren sterk gestegen. Vorig jaar stegen de huizenprijzen in het Scandinavische land gemiddeld met maar liefst 18% en in de afgelopen tien jaar zijn de prijzen zelfs verdubbeld.

    Om het kopen van een huis betaalbaar te maken hanteren sommige banken een aflossingstermijn van 35 of 40 jaar, waardoor de maandlasten lager uitvallen en men bij een gelijk inkomen een hoger geldbedrag kan lenen. De Zweedse Vereniging van Banken vreest dat het aanscherpen van de kredietvoorwaarden voor veel problemen zal zorgen. De hogere maandlasten voor de hypotheek zijn niet goed voor de financiële positie van huishoudens en voor de financiële stabiliteit in het land, aldus de banken.

    zweden-huizen-water

    Zweden probeert huizenmarktbubbel af te remmen

  • Video: Edin Mujagic over ‘Geldmoord’

    We zijn eraan gewend geraakt dat de prijzen elk jaar een beetje stijgen als gevolg van inflatie, maar volgens monetair econoom Edin Mujagic is dat lang niet altijd zo geweest. In een gesprek bij Café Weltschmerz legt hij uit dat alles veranderde met de komst van centrale banken.

    Sinds de komst van centrale banken en het loslaten van de koppeling aan goud wordt de waarde van alle valuta stelselmatig uitgehold. Mujagic bestudeerde de waardeontwikkeling van het geld en vatte zijn bevindingen samen in het boek Geldmoord.

  • Mecking en Hogervorst: “Neem de pijn van deflatie”

    Ingezonden door Elmer Hogervorst en Eric Mecking

    De Duitse filosoof Georg Hegel schreef dat de geschiedenis ons leert dat mensen niets leren van de geschiedenis. Hieraan moesten wij denken bij het lezen van ‘Helikoptergeld: een drastische oplossing voor als elke andere stimulans faalt’ (FD 22 maart 2016). Triest dat het FD een paginagroot artikel wijdt aan deze bizarre gedachte van Europese bestuurders. Helikoptergeld is flauwekul en slechts voer voor academici.

    In de praktijk gaat de afbouw van te hoge schulden gepaard met deflatie. We zijn nu niet bereid om de pijn daarvoor te nemen en hoe langer we dat uitstellen, des te harder de klap straks aankomt. Het is slechts een kwestie van tijd eer de deflatie toeslaat. Misschien heeft Hegel ongelijk en leren we wel, maar van onze eigen ervaringen, die we dan als norm nemen, vanuit de arrogante gedachte dat we slimmer zijn dan onze (voor)ouders.

    Mecking en Hogervorst zijn de auteurs van het boek ‘Deflatie in Aantocht’. Kort na het verschijnen van de negende druk van dit boek sprak Marketupdate met beide heren. Lees hier het artikel.