Marketupdate

Tag: goudmarkt

  • Shanghai Gold Exchange geeft de Perth Mint een keurmerk

    De Shanghai Gold Exchange (SGE) heeft een keurmerk verstrekt aan de Perth Mint. Daarmee is het Australische munthuis (samen met het Zwitserse Metalor) de eerste smelterij buiten China dit dit keurmerk in ontvangst mag nemen. Het is niet vreemd dat uitgerekend de Perth Mint het keurmerk van de SGE krijgt, aangezien dit munthuis veel goudbaren produceert voor de Chinese markt. De Perth Mint smelt op jaarbasis 300 ton goud, waarvan een groot deel bestemd is voor de Aziatische markt.

    De Perth Mint verwerkt goud van zowel Australische goudmijnen als van goudmijnen in de Zuidoost-Aziatische regio. Naast goudbaren produceert ze ook een breed assortiment aan gouden munten, zilveren munten en zilverbaren. Voorbeelden daarvan zijn de gouden nugget (die ook wel bekend staat als de Kangaroo) en zilveren kilomunten als de zilveren Koala.

    De volledige versie van dit artikel verscheen eerder op een partner blog.

    Perth Mint krijgt keurmerk van de SGE

    Perth Mint krijgt keurmerk van de SGE

  • “Manipulatie goudprijs was routine”

    De manipulatie van de goudprijs door een handelaar van Barclays was geen incident, zo schrijft de Financial Times. De krant sprak met verschillende professionals die werkzaam zijn in de sector en kwam tot de conclusie dat het ‘masseren’ van de fixing voor goud op grote schaal heeft plaatsgevonden. Deze bevinding staat lijnrecht op die van de Britse financiële toezichthouder, de Financial Conduct Authority (FCA). Die suggereerden dat de manipulatie door de handelaar van Barclays een incident was.

    De Financial Times schrijft op basis van haar bronnen binnen de goudhandel dat het voor banken routine was om de benchmark voor goud te beïnvloeden, met als doel hun eigen posities in goud te beschermen. De manager van een hedgefonds verklaarde tegenover de Financial Times dat misschien ook de klanten van andere banken nu een zaak hebben. In de valutamarkt en in de markt voor edelmetalen wordt doorgaans veel in opties gehandeld. Op de dagen waarop de optie afloopt is de koers erg belangrijk. Staat deze boven de vastgestelde grens, dan moet de aanbieder van de onderliggende waarde betalen. Duikt de prijs eronder, dan wordt de optie waardeloos.

    Goudprijs beïnvloeden

    Op de momenten dat de goudprijs erg dicht bij de vastgestelde prijs van de optie ligt kunnen de handelaren van de banken in de verleiding komen hun eigen posities te beschermen. Dat zou betekenen dat de banken die de goudprijs vaststellen er belang bij hebben de fixing in hun voordeel te verschuiven. Dit zijn naast Barclays de banken HSBC, Scotia Mocatta, Société Générale en tot voor kort ook Deutsche Bank. Precies dat deed de handelaar van Barclays op 28 juni 2012. Hij tekende een jaar eerder een optiecontract met een klant, waarin werd vastgelegd dat de klant $3,9 miljoen zou krijgen van de bank als de goudprijs op de genoemde datum hoger zou liggen dan $1.558,96 per troy ounce. U kunt al raden wat er op die dag gebeurde. De handelaar van Barclays plaatste tijdens de fixing een grote verkooporder voor goudcontracten, met als resultaat dat de goudprijs net door de barrière zakte en de bank geen geld hoefde te betalen aan de klant. Vanaf dat moment betrok de gedupeerde klant de financiële toezichthouder erbij. De uitkomst van dit onderzoek was dat Barclays een miljoenenboete moest betalen. Ook kreeg de gedupeerde klant alsnog de $3,9 miljoen voor het optiecontract dat op 28 juni 2012 afliep. De handelaar in kwestie, Daniel Plunkett, kreeg een boete van £95,600 en een verbod om in het financiële centrum van Londen te werken.

    Wat gebeurde er op 28 juni?

    Nanex heeft meer informatie over de prijsontwikkeling op die dag. Op deze pagina staan een aantal grafieken. Daarvan lichten we de volgende eruit. Een korte toelichting:
    1. Voorzitter van de goudprijs fixing stelt $1562 per troy ounce voor als opening (4.13 pg 9).
    2. De voorgestelde prijs daalt naar $1556 in reactie op de prijsdaling op de Comex "onafhankelijk van het handelen van Barclays en Daniel Plunkett" (4.13 pg 9). Was dat de "mini-dumping" van goud waar Plunkett op hoopte?
    3. De voorzitter verhoogt de prijs naar $1558.5 vlak voor het tijdstip 10:06 (4.14 pg 9).
    4. Plunkett plaatst een grote verkooporder (40K-60K oz) met de Barclay's Gold fixing vertegenwoordiger om 10:06, en trekt deze terug om 10:07 (4.14/4.17 pg 9/10). Dit was de eerste interactie van Plunkett.
    5. Plunkett plaats opnieuw een grote verkooporder (60K oz) om 10:09 totdat de fixing voltooid wordt om 10:10 (4.21 pg 10).
    6. De voorzitter besluit de goudprijs te fixen op $1558.50 om 10:10 (4.23 pg 11).

    Ontwikkeling goudprijs op 28 juni 2013

    Ontwikkeling goudprijs op 28 juni 2013

    De FCA bekritiseerde Barclays voor haar gebrekkige controle op de goudprijs fixing en voor het onvoldoende beperken van de conflicterende belangen tussen handelaren en klanten van de bank. "We verwachten dat alle financiële instellingen hun benchmarks grondig onder de loep nemen, zodat dit soort gedrag zich in de toekomst niet meer zal herhalen", zo verklaarde Tracey McDermott van de FCA. De identiteit van de gedupeerde klant die de financiële toezichthouder erbij haalde is niet bekend, maar een goudhandelaar wist tegenover de Financial Times te melden dat het geen andere investeringsbank of een hedgefonds was. "Het waren niet twee professionals die tegenover elkaar stonden", zo lichtte hij toe.

    Veranderde moraal

    Door de strengere regelgeving omtrent derivaten worden banken al meer gedwongen na te denken over de eerlijkheid van hun verdienmodel. Een goudhandelaar die op de hoogte was van wat er speelde bij Barclays zei tegenover de Financial Times dat de cultuur in het bankwezen door de financiële crisis sterk veranderd is. In de jaren voor het uitbreken van de crisis zou een handelaar een reprimande gekregen hebben van zijn of haar leidinggevende bij de bank, indien de handelaar de belangen van de bank niet verdedigde. "De moraal van de markt is veranderd. We kunnen niet meer zeggen dat banken altijd al zo gehandeld hebben". Lees meer over de manipulatie van goud in ons dossier

    "Manipulatie goudprijs was routine"

    "Manipulatie goudprijs was routine"

    Blijf op de hoogte van het laatste nieuws uit de goudmarkt door u in te schrijven op onze nieuwsbrief!

  • China importeerde opnieuw minder goud in april

    China heeft in april voor de derde maand op rij minder goud geïmporteerd, zo blijkt uit de laatste cijfers van het Hong Kong Census and Statistics Department. Netto importeerde China 67,04 ton goud uit Hong Kong, het laagste volume in meer dan een jaar tijd. Vergeleken met een maand eerder daalde de import van goud via Hong Kong met ruim 21,2%, want maart kwam het totaal uit op 85,13 ton. Vergeleken met een jaar geleden daalde de import met ruim 11,6%, want in april 2013 werd er nog bijna 77 ton goud geïmporteerd via Hong Kong.

    “Banken hebben nog voldoende voorraad van importen die ze eerder dit jaar deden. In sommige gevallen is er zelfs voorraad van eind vorig jaar die weggewerkt moet worden. Men wacht met nieuwe importen tot de oude voorraden zijn weggewerkt”, zo verklaarde een goudhandelaar uit Shanghai tegenover de Economic Times of India.

    China importeerde in april opnieuw minder goud uit Hong Kong

    China importeerde in april opnieuw minder goud uit Hong Kong

    Chinezen kopen minder goud?

    De cijfers suggereren dat de vraag naar fysiek goud ook in China begint af te nemen. Die trend komt overeen met de cijfers die de World Gold Council onlangs publiceerde over de wereldwijde vraag naar goudbaren en gouden munten in het eerste kwartaal van 2014. Ook de daling van de premie op goud in China wijst erop dat de goudmarkt in China weer wat rustiger is geworden.

    Toch gaat het te ver om op basis van deze importcijfers alleen een conclusie te trekken over de stand van de Chinese goudmarkt. Sinds vorig jaar importeert China ook rechtstreeks goud via Shanghai en Shenzhen. In de nabije toekomst zal er ook goud via Beijing geïmporteerd worden. Omdat we daar geen cijfers van hebben kunnen we geen totaalbeeld schetsen van de Chinese goudmarkt. Ondanks dat geven de importcijfers van het Hong Kong Census and Statistics Department een indicatie van de Chinese vraag naar het gele metaal.

    Recordjaar

    Vorig jaar importeerden Chinese banken een recordhoeveelheid van 1.158,16 ton goud uit Hong Kong. Door de daling van de goudprijs ontstond er een run op het edelmetaal, maar nu de prijs stabiliseert neemt de belangstelling af. Toch werd er in de eerste vier maanden van dit jaar mer goud geïmporteerd via Hong Kong dan in dezelfde periode van vorig jaar. Het totaal voor dit jaar staat na vier maanden op 347 ton, terwijl dat vorig jaar na vier maanden 294 ton was. Als de importen later dit jaar weer aantrekken kan het recordjaar 2013 opnieuw overtroffen worden.

  • Gold Trail: Richting een monetaire unie (Deel VI)

    Vorige week publiceerden we het vijfde van de Gold Trail, waarin we uitlegden waarom de rest van de wereld de dollar bleef ondersteunen na de ontkoppeling van goud. In het zesde deel borduren we op dit thema voort, maar dan vanuit de invalshoek van de olieproducerende landen. Welke afweging maakten zij en welke rol speelde de goudmarkt in deze periode?

    Lees ook eerdere delen van de Gold Trail op Marketupdate:

    Deel VI: Richting een monetaire unie

    FOA (11-03-2000): Op weg naar de Europese Muntunie werd men geconfronteerd met veel politieke problemen. Om een consensus te bereiken voor een gemeenschappelijke Europese munt hadden de ontwerpers tijd nodig, heel veel tijd. Het laatste waar ze behoefte aan hadden was een wereldwijde economische depressie die veroorzaakt zou worden door een falend dollarsysteem. Tussen 1976 en 1982 werden de fundamenten voor een nieuw systeem gelegd. Het was een traag en moeizaam proces, omdat de dollar gedurende deze periode en de jaren die eraan vooraf gingen al de nodige stuiptrekkingen vertoonde. Ze hadden nog minstens tien jaar nodig, maar zonder iets om de dollar aantrekkelijker te maken was zelfs vijf jaar al te lang geweest.

    Werken met een grote groep landen vereist een zorgvuldige discussie van alle ideeën in het openbaar. De agenda moest dus iets te bieden hebben voor iedereen. Daar kwam bij dat deze nieuwe munt niet gezien mocht worden als alternatief voor het gebruik van dollars, anders zou de VS zeker geprobeerd hebben verdeeldheid te zaaien in de groep.

    Het is belangrijk te begrijpen dat het grootste deel van de wereld tenminste één andere valuta wou zien die een deel van de functie van de dollar kon invullen. Ze hoefde de dollar niet te vervangen. Voor dit doel gaven de meeste landen filosofische en politieke steun voor de creatie van een Europese munt. Echter, om een dollar te kunnen ondersteunen die compleet los was geraakt van enige fysieke dekking was de hulp van een aantal machtige spelers nodig.

    Er was een andere groep landen die bijzonder geïnteresseerd was naar hoe deze nieuwe munt eruit zou komen te zien, namelijk de olieproducerende en exporterende landen. Voor 1971 zaten ze goed, omdat ze hun olie verkochten in door goud gedekte dollars. Ook al wisten de olieproducerende landen toen nog niet hoeveel hun product werkelijk waard was... De waarde van goud liep immers gelijk op met de waarde die gecreëerd kon worden in de moderne [en meer productieve] economie. Beter gezegd: als olie meer productiviteit opleverde voor de economie, dan zou die extra productiviteit weerspiegeld worden in een stabiele waarde van goud. Maar na 1976 kreeg men door dat de olie verkocht werd voor dollars met een onbekende toekomstige waarde. Met de economische ontwikkelingen die zich toen ontvouwden zagen de olieproducerende landen hetzelfde als wij. Uit mijn eerdere artikel:

    "Voordat de Verenigde Staten in 1971 de goudstandaard loslieten expandeerde onze complete economische structuur, omdat we profiteerden van de gigantische hefboomwerking van goedkope olie. In die tijd verbeterde olie letterlijk onze levensstijl, omdat de prijs van olie in dollars zo ongelooflijk laag was in verhouding tot wat er door de wetenschap mogelijk werd gemaakt met olie. Moderne technieken maakte olie zoveel waardevoller dan de prijs die we ervoor betaalden, dat we onze schulden tot ver in de toekomst konden extrapoleren en onze geldhoeveelheden konden laten toenemen.

    De stijgende productiviteit die mogelijk werd door de zeer goedkope olie zorgde ervoor dat het allemaal uit kon. In feite baseerde de VS haar economie en de waarde van haar geld op de toekomstige waarde van de stroom van olie, niet die van goud."

    Na 1976 sprongen olieproducerende landen weer op goud, maar ze kwamen er al spoedig achter hun overtollige instroom van dollars nog niet eens gedeeltelijk in goud omgezet kon worden, omdat het goud verhandeld werd in een nieuwe grondstoffen arena. Voor deze landen was goud kopen niet zomaar een belegging, maar de betaling voor olie in de vorm van een waardereserve die wereldwijd erkend werd. Oliebezittingen voor goudbezittingen! Als centrale banken in deze periode geen goud verkocht hadden, dan was de goudprijs alleen door de vraag van olie-exporterende landen omhoog geschoten. De olieproducerende landen en de rest van de wereld kwamen hierdoor tot de ontdekking dat er een wereld van verschil was tussen het omruilen van goud dollars voor fysiek goud bij de centrale bank en het kopen van goud als zijnde een grondstof in de grondstoffen arena. In werkelijkheid was de goudmarkt alleen een vrije markt voor grondstoffenhandel. Het mocht nooit verhandeld werden als zijnde een 'waardereserve'. De opties waren beperkt. Men kon rechtstreeks fysiek goud kopen, met als resultaat dat de prijs ver voorbij haar 'geld voor olie' waarde zou stijgen . Of men kon goud onderdeel laten uitmaken van een mandje van valuta als betaling voor olie. Daarmee zou men impliciet het statement maken: "los dit valuta probleem op of jij bent diegene die het hoog geprijsde goud moet kopen". Maar de olieproducerende landen kozen een derde optie. Ze gingen door met het verkopen van goud voor dollars die steeds waardelozer werden, wachtend op iets dat het falende dollar reservesysteem zou kunnen vervangen. Dus keken ze toe, terwijl de VS zei haar problemen met de dollar op te zullen lossen en Europa zei aan een alternatief te werken voor de dollar. Het was duidelijk dat de VS geld bij zou blijven drukken, zo lang ze olie kon kopen voor een prijs die lager was dan de verwachtte opbrengst van die olie. In dat geval zou de Amerikaanse levensstijl immers verbeteren. In dit model zou de dollareconomie uiteindelijk ineenstorten op het moment dat olie in dollars uitgedrukt niet meer goedkoop genoeg was. Als aanvulling daarop: het afrekenen van olie in een mandje van valuta plus goud zou eveneens zijn vastgelopen. Het was op dit punt - tussen 1980 en 1985 - dat zowel de VS als Euroland bewezen hadden dat ze goud stabiel konden houden, indien olie het spel draaiende wist te houden. Hogere olieprijzen brachten inderdaad meer olieproductie in de Verenigde Staten op gang. Dit deed wonderen in het verlengen van de dollareconomie en de schuldenberg die ermee werd opgebouwd. Vanuit deze positie konden de olieproducerende landen het rechtvaardigen om dollars aan te nemen als betaling voor olie, maar ook niet voor meer dan een decennium. De VS en het Verenigd Koninkrijk waren in die tijd druk bezig om een markt voor goudcontracten op te zetten, een markt die als afleider zou functioneren voor de vraag naar goud. Als dat geld niet meer op fysiek goud zou bieden, dan zou er meer fysiek goud overblijven dat olieproducerende landen konden krijgen in ruil voor de dollars die ze vergaarden met de export van olie. Toch is hiermee niet het hele verhaal uitgelegd. Het kostte tijd om de Europese Muntunie te bouwen, maar wie zou uiteindelijk al die overtollige dollars moeten dragen die geproduceerd werden door een opbloeiende Amerikaanse economie? In 1986 was de bloeiende Amerikaanse economie het resultaat van de nog steeds goedkope olie. De olie werd aan de VS en aan alle andere landen verkocht voor overgewaardeerde dollars die de wereld overspoelden in een onafgebroken handelstekort. Uit mijn vorige artikel:

    "Deze structuur werkte een aantal jaar in een gebroken patroon. Tegen alle verwachtingen in gingen de prijzen van olie en goud niet omhoog, maar werd iedere stijging gevolgd door een daling. Centrale banken zogen zich vol met dollarreserves en voorkwamen daarmee de hyperinflatie van de dollar. Ze bleven dollars accumuleren, omdat ze wisten dat goud in staat was al het waardeverlies van dollarreserves op te vangen zodra een nieuw systeem in gebruik zou worden genomen."

    In deze nieuwe opstelling (na 1982) werkte de Amerikaanse economie en het dollarsysteem alleen als de olie in dollars goedkoop kon worden geleverd. Het is geen geheim dat goedkope olie gemaakt kan worden door de oliekraan verder open te draaien. Echter, het afrekenen van olie in niet door goud gedekte dollars was een politieke overeenkomst die vroeg of laat gewijzigd zou worden. Het was de steun die buitenlandse centrale banken verleenden aan de dollar die ervoor zorgde dat de wereldreservemunt onder deze omstandigheden kon blijven functioneren. Maar zonder de bonus van een lage goudprijs en in het vooruitzicht een aanzienlijke herwaardering van goud, hadden de olieproducerende landen al veel eerder hun olie afgerekend in een mandje van Europese valuta + goud. De VS heeft al bewezen dat ze niet te vertrouwen is met welke vorm van goud gedekte valuta dan ook. De meeste grote Europese landen daarentegen hadden nog steeds een goede reputatie ten aanzien van het vertrouwen in goud. Dit is waar we de impact van de olieproducerende landen zagen in de bouw van de Europese Muntunie. Als zij zich aangetrokken voelden tot het nieuwe Eurosysteem, dan zouden ze een andere houding aannemen ten aanzien van goud. Ze zagen de 1976 "Jamaica Akkoorden" en dachten: nu het toch op papier staat, kunnen we goud niet beter aanhouden als 'waarde reserve' in plaats van als geld? Zodra goud buiten het monetaire systeem geplaatst is, en een prijs bereikt heeft die hoog genoeg is, dan kan het een wereldreserve worden om olie in af te rekenen, zonder de economie van een land te vernietigen. Dit waren de vroege gedachten die tot op de dag van vandaag evolueren. Het was de kunst op de goudmarkt functionerend te houden tussen het toen en het nu. Er moest in elk geval wat goud beschikbaar zijn om overtollige dollars in te wisselen, zodat de goudprijs enigszins stabiel blijft en de mijnbouwsector intact blijft om nieuw goud op de markt te brengen. Dat laatste was belangrijk, omdat de BIS wist hoe het dollarregime goud gebruikte om de waarde van de dollar te fixeren. Hun agenda was te combineren met de oprichting van de Europese Muntunie, terwijl de twee machtsblokken twee compleet verschillende agenda's volgden. Beide machtsblokken [VS en Euroland] wilden de dollar ondersteunen, maar de VS was bereid de goudprijs te laten zakken zo lang ze daarmee goedkope olie veilig stelde. Het was een kortzichtig politiek proces, maar wel één die stemmen opleverde. De BIS was bereid de goudprijs boven de $280 per troy ounce te houden tot de introductie van de Europese Muntunie. Als ze dat niet had gedaan, dan zou ze de steun van de olieproducerende landen voor het Eurosysteem verloren hebben.  Dat was niet alleen omdat deze prijs nodig was om de grootste goudmijnen in bedrijf te houden, maar ook omdat een olieprijs van $8,75 in goud hun absolute bodemprijs was. Toen de gebroeders Hunt spraken over "een ounce zilver voor een vat olie" zaten ze dichter bij de waarheid dan ze zelf dachten. Voor 1971 was de laagste olieprijs door producenten vastgesteld op ongeveer 1 gram goud (met een goudprijs van $42,22 per troy ounce was dat ongeveer $1,30). Met een prijs van 1 gram goud per vat olie zou $280 per troy ounce de bodemprijs zijn. Het is niet vreemd dat de werkelijke dollarprijs van een vat olie nooit rond dit niveau is gebleven. In ieder geval was dit de verklaring voor de confrontaties in de zomer van 1999. Hoewel de Europese Muntunie gereed was, was de euro nog te jong om de olie gedeeltelijk in af te rekenen. Toen de goudprijs verder omlaag werd gedrukt door het dollarregime, werd de steun van de olieproducerende landen voor zowel de euro als de dollar onzeker. Het Washington Agreement on Gold loste dat niet alleen op, ook was het een officiële aankondiging naar de rest van de wereld dat er een einde zou komen aan de papieren goudmarkt. Juist, deze overeenkomst maakte de weg vrij voor de komst van olie die in euro's afgerekend zou gaan worden. Vandaag de dag zijn we nog steeds op weg naar olie die in euro's afgerekend wordt. Sinds de introductie van de euro begon de olieprijs te stijgen, zoals we voorspeld hadden. Wat er nog over is van de goudmarkt is een gigantisch papieren derivaat dat langzaam maar zeker haar geloofwaardigheid verliest. De helft van de voormalige steun voor deze papieren goudmarkt, namelijk het Euroland, is weggevallen met de komst van de euro. Op dit moment worden veel van de openstaande goudcontracten omgezet voor afhandeling in euro's. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de illusie van een dalende euro wordt weggespoeld door een crash van de Amerikaanse aandelenmarkt en de dollar. In het volgende deel praten we meer over de gebeurtenissen die vandaag de dag [in het jaar 2000] plaatsvinden. FOA/ reisgids van de Gold Trail (Vertaling door Frank Knopers) Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!

  • China wil meer zeggenschap over goudprijs

    China heeft verschillende buitenlandse banken en goudproducenten gevraagd deel te nemen aan een wereldwijde goud exchange in Shanghai, zo schrijft Reuters. China wil als grootste producent, afnemer én importeur van fysiek goud in de wereld meer zeggenschap krijgen over de prijsvorming van goud. Op dit moment ligt het zwaartepunt van de goudmarkt nog in het ‘Westen’, namelijk in Londen en New York.

    De Shanghai Gold Exchange (SGE) kreeg afgelopen week groen licht van de centrale bank voor de lancering van een wereldwijd handelsplatform voor goud. Dit handelsplatform ligt in een vrijhandelszone en is daardoor beter toegankelijk voor internationale markt. De timing kon haast niet beter, want vorige week kreeg Barclays nog een hoge boete voor het manipuleren van de goudprijs fixing en een week eerder werd bekend dat ook de zilver fixing eraan moet geloven.

    Shanghai Gold Exchange

    De SGE heeft verschillende bullion banks zoals HSBC, Standard Bank, Standard Chartered, Bank of Nova Scotia en de ANZ Bank gevraagd deel te nemen aan het nieuwe handelsplatform. De Shanghai Gold Exchange is is de grootste beurs voor fysiek goud, omdat alle importeurs en producenten in China dit platform gebruiken om goud te verhandelen, te importeren en te exporteren.

    Jian Shu, analist van de Industrial Bank, gaf een toelichting tegenover Reuters. De bank waar hij werkt is één van de twaalf banken die een vergunning heeft om goud te importeren in China. Hij zei het volgende over deze nieuwe ontwikkeling:

    “China wil meer zeggenschap hebben over de goudprijs. Een internationale beurs is de eerste stap richting het verkrijgen van zeggenschap over de goudprijs. Als je buitenlandse spelers niet actief laat deelnemen in jouw markt, of als je binnenlandse spelers niet stimuleert deel te nemen in de internationale markt, dan is de grote vraag naar fysiek goud in China slechts een getal en geen machtspositie.”

    Chinese goudprijs

    Het nieuwe Chinese handelsplatform wordt in eerste instantie een spotmarkt voor fysiek goud en andere edelmetalen. In een later stadium zullen er ook derivaten gelanceerd worden, zo verklaarde een bron die rechtstreeks betrokken is bij de beurs tegenover Reuters. “We willen niet alleen buitenlandse banken, maar ook producenten en andere entiteiten aanmoedigen om deel te nemen”. China wil als grootste afnemer van diverse grondstoffen haar eigen benchmarks introduceren. De eerste stap is om de handel in goud en olie toegankelijk te maken voor buitenlandse handelaren. De vrijhandelszone van Shanghai zal de plaats zijn waar men voor het eerste Chinese oliefutures zal verhandelen.

    De SGE lanceert naar verwachting drie verschillende goudcontracten voor een gewicht van respectievelijk 100 gram goud, 1 kilogram en 12,5 kilogram. De specificaties voor de contracten van zilver, platina en palladium zijn ook besproken, maar daarvan zij de details nog niet bekendgemaakt. Naar verwachting is de nieuwe exchange voor edelmetalen in het vierde kwartaal van dit jaar operationeel.

    Op dit moment is de goud fixing in Londen de belangrijkste benchmark voor de spotprijs van goud, terwijl de Comex contracten die in New York verhandeld worden de benchmark zijn geworden voor de futuresmarkt van goud. Daar wil China verandering in brengen met de lancering van een eigen spotmarkt en futuresmarkt voor goud. Het afgelopen jaar werd er op de Comex op papier 147.083 ton goud verhandeld, tegenover 41.176 ton voor de SGE.

    China wil meer zeggenschap over de totstandkoming van de goudprijs

    China wil meer zeggenschap over de totstandkoming van de goudprijs (Afbeelding van Reuters)

  • Nieuwe goudsmelterij in Dubai

    In Dubai bouwt men momenteel een nieuwe goudsmelterij met een capaciteit van 1.400 ton goud per jaar, zo lezen we op Goudstandaard. Met deze nieuwe smelterij wordt de internationale goudmarkt minder afhankelijk van Zwitserland, het land waar op dit moment meer dan de helft van al het goud in de wereld gesmolten wordt. Op dit moment heeft Dubai een smeltcapaciteit van ongeveer 800 ton, tegenover 3.000 ton voor Zwitserland.

    De nieuwe smelterij wordt gebouwd door Kaloti Precious Metals, het bedrijf dat op dit moment al een smelterij in Dubai heeft met een capaciteit van 450 ton. Het bedrijf ziet de vraag naar goud uit Azië aantrekken en heeft een nieuwe smelterij nodig om aan die vraag te kunnen voldoen. Vorig jaar werd er via het Dubai Multi Commodities Centre (DMCC) een volume van 2.250 ton goud verhandeld, een stijging van 73% ten opzichte van 2012. Door haar ligging profiteert Dubai volop van de Aziatische vraag naar goud.

    Dubai als knooppunt voor de goudmarkt

    Door de gunstige ligging tussen het Midden-Oosten en de opkomende economieën in Azië is Dubai in een paar jaar tijd uitgegroeid tot een belangrijk handelscentrum voor goud. Het (DMCC) biedt al enige tijd futures goud aan en vanaf juni moet het ook mogelijk zijn om goud op een spotmarkt in volumes van 1 kilogram te verhandelen. Met deze spotmarkt wil Dubai ook juweliers en vermogende particulieren aan zich binden. In Londen is de 400 troy ounce (12,5 kg) Good Delivery goudstaaf de standaard voor transacties, maar dat soort volumes zijn alleen interessant voor centrale banken en institutionele beleggers. Ondanks de grote daling van de goudprijs is het gele metaal alles behalve uit de gratie geraakt. Beleggers kopen minder goud, maar in Azië wordt dat meer dan goed gemaakt door huishoudens die hun spaargeld steevast omzetten in gouden munten, goudbaren en sieraden. Volgens Thomson Reuters GFMS bereikte de vraag naar fysiek goud vorig jaar een recordniveau, een trend waar Dubai bovenop zit.

    Kaloti opent volgend jaar een nieuwe smelterij voor goud in Dubai

    Kaloti opent volgend jaar een nieuwe smelterij voor goud in Dubai

  • Goud verhuist via Zwitserland naar Azië

    Zwitserland heeft in de eerste drie maanden van dit jaar het meeste goud naar Azië geëxporteerd, zo blijkt uit de laatste cijfers van de Swiss Customs Administration. Zwitserland exporteerde in deze periode het meeste goud naar Hong Kong, namelijk 206,44 ton. India komt met gepaste afstand op de tweede plaats met een volume van 87,52 ton. Zwitserland exporteerde het edelmetaal ook rechtstreeks naar het Chinese vasteland, het volume van 74,9 ton in het eerste kwartaal van dit jaar is goed voor een derde plaats. Ook ging er veel geel metaal naar Singapore (40,69 ton) en naar Saoedi-Arabië (15,36 ton).

    De eerste grafiek laat de tien landen zien die in het eerste kwartaal van 2014 netto het meeste goud uit Zwitserland importeerden.

    Hong Kong, India en China halen meeste goud weg uit Zwitserland

    Hong Kong, India en China halen meeste goud weg uit Zwitserland

    Goud verschuift van West naar Oost

    Zwitserland staat bekend staat als een belangrijk knooppunt voor de fysieke goudmarkt en veel transacties worden om die reden dan ook via dit land uitgevoerd. Als we kijken waar Zwitserland in de eerste drie maanden van dit jaar het meeste goud vandaan haalde, dan zien we de 'usual suspects' de lijst aanvoeren. Het Verenigd Koninkrijk exporteerde met 270,3 ton netto het grootste volume richting Zwitserland. De Verenigde Staten verscheepten in het eerste kwartaal van dit jaar in totaal 56,77 ton goud naar de kluizen in Zwitserland. De derde en vierde plaats worden opgevuld door Turkije en Rusland, die respectievelijk 39,93 en 25,89 ton van het edelmetaal aanleverden.

    De VS en het Verenigd Koninkrijk exporteerden het meeste goud naar Zwitserland

    De VS en het Verenigd Koninkrijk exporteerden het meeste goud naar Zwitserland

  • China importeert ook goud via Beijing

    Reuters schrijft dat Chinezen binnenkort ook rechtstreeks goud kunnen importeren via Beijing. Daarmee zou de Chinese hoofdstad na Shenzhen en Shanghai de derde stad worden waar goud rechtstreeks ingevoerd mag worden. Tot op heden wordt het meeste edelmetaal via Hong Kong naar Shenzhen geïmporteerd, maar omdat deze transacties allemaal worden vastgelegd opent China rechtstreekse importroutes die maskeren hoeveel goud er daadwerkelijk China binnen komt.

    China publiceert geen volledige importcijfers voor goud, omdat ze haar activiteiten op dit gebied het liefste geheim wil houden voor de rest van de wereld. Er zijn weliswaar cijfers bekend van de hoeveelheid goud die van Hong Kong naar China geëxporteerd wordt, maar dit is geen totaalcijfer voor de hele Chinese markt. Ook de cijfers van de Shanghai Gold Exchange (SGE) geven slechts een benadering van het totale volume dat jaarlijks in China verhandeld wordt.

    Directe import van goud

    Het lijkt er dus op dat China haar goudtransacties verder wil afschermen van de buitenwereld, want er zijn geen officiële cijfers bekend van de hoeveelheid goud die rechtstreeks geïmporteerd wordt via Shenzhen, Shanghai of Beijing. Met de opening van een nieuw rechtstreeks importkanaal kan China een groter gedeelte van de importen 'onder de radar' houden. Eind vorig jaar schreven we op Marketupdate ook al over directe import van goud via Shanghai. Volgens Global Trade Information Services werd er vorig jaar in totaal 194 ton goud rechtstreeks geïmporteerd, een cijfer dat in november vorig jaar nog op 131 ton lag. Er zijn verschillende verklaringen voor de toenemende import van goud via Hong Kong. Reuters citeert een anonieme bron die zegt dat China haar import van het gele metaal niet te transparant wil maken en dat er om die reden alternatieve importkanalen gevonden worden. Een andere bron wijst erop dat de route Hong Kong - Shenzhen niet altijd optimaal is, omdat Shenzhen vooral goud afneemt voor de productie van juwelen. Shanghai en Beijing zouden betere importkanalen zijn voor het edelmetaal dat in de vorm van goudbaren en munten het land binnen komt. Shanghai is een belangrijke locatie geworden voor de opslag van edelmetalen in China. Volgens analist Philip Klapwijk kan de sterke groei van de Chinese goudmarkt in 2012 en 2013 gerelateerd worden aan aankopen van de Chinese centrale bank. Ook zou China extra goud importeren voor de financiering van grondstoffendeals, aldus Klapwijk. we zijn benieuwd wat voor deals dat zijn...

    Lees ook:

    "China importeert ook rechtstreeks goud via Beijing"

    "China importeert ook rechtstreeks goud via Beijing"

  • WGC: Goudmarkt China zal blijven groeien

    China was in 2013 verantwoordelijk voor 26% van de wereldwijde private vraag naar goud, zo schrijft de World Gold Council in een speciaal rapport over de Chinese goudmarkt. In het zestig pagina’s tellende document komen niet alleen de cijfers, maar ook de geschiedenis van de Chinese goudmarkt aan bod. In dit artikel bespreken we de kernpunten uit het zestig pagina’s tellende rapport, zodat u helemaal op de hoogte bent van de laatste ontwikkelingen op de Chinese goudmarkt.

    Geschiedenis

    In 1950 – dat was vlak na een periode van hyperinflatie – werd het privé bezit van goud in China verboden door het nieuwe communistische regime. De volledige keten van goudmijn tot juwelier kwam onder controle te staan van de overheid, een situatie die vijftig jaar lang niet zou veranderen. De overheid verbood het privé bezit van goud, zodat de introductie van een nieuwe munt meer kans van slagen zou hebben.

    Pas in de jaren '90 werd de goudmarkt weer wat verder open gebroken. Zo werd in 1995 de belasting op gouden juwelen gehalveerd, van 10 naar 5 procent. Een jaar later werd ook een andere prijsvorming van gouden juwelen uitgetest, waarbij de kosten voor materiaal en arbeid gesplitst werden. In 2000 schreef de World Gold Council een rapport over de liberalisering van de Chinese goudmarkt, waarin adviezen werden gegeven voor de Chinese beleidsmakers. In 2001 kwam de liberalisering in een stroomversnelling, want in dat jaar werden de China Gold Association en de Shanghai Gold Exchange (SGE) opgericht. Ook werd de prijscontrole op goud in dat jaar opgeheven. In 2002 ging de handel in goud aan de SGE pas echt van start en werd het edelmetaal dat op de beurs verhandeld werd ook vrijgesteld van belastingen. In 2004 werd het verbod op het privé bezit van goud opgeheven en begon de Chinese goudmarkt te groeien. In een paar jaar tijd ontstond er een enorme keten van juweliers. China werd in 2007 de grootste producent van goud. In 2013 werd ze ook de grootste afnemer van goud ter wereld.

    Sieraden

    Het meeste goud wordt in China verhandeld in de vorm van juwelen. Het afgelopen jaar had de vraag naar gouden sieraden een omvang van 669 ton goud, ongeveer 60% van de totale vraag naar goud onder de Chinese bevolking. De laatste tien jaar is de vraag naar gouden juwelen in China sterk toegenomen, wat het gevolg is van een het stijgende welvaartsniveau. Een groeiend aantal huishoudens kan zich veroorloven meer goud te kopen, wat we terug zien in de volgende grafiek.

    Chinese vraag naar juwelen sterk toegenomen

    Chinese vraag naar juwelen sterk toegenomen

    Volgens de World Gold Council blijft de vraag naar gouden sieraden ook de komende jaren toenemen, tot minstens 780 ton goud in 2017. De toenemende vraag naar gouden sieraden in China is volgens de World Gold Council te verklaren door een combinatie van economische, demografische en culturele factoren.

    24 karaat

    Als Chinezen goud kopen kiezen ze meestal voor sieraden met de hoogste zuiverheid van 24 karaat. In 2013 was 85% van alle verkochte gouden sieraden van de hoogste zuiverheid. 'K-gold', de naam die Chinezen geven aan 18 karaat goud, had vorig jaar een marktaandeel van slechts 12%. Dit zijn vooral de modegevoelige sieraden en de geïmporteerde sieraden uit Italië.

    Vooral 24 karaat goud is populair

    Vooral 24 karaat goud is populair

    De voorkeur voor sieraden met de hoogste zuiverheid is opvallend, omdat goud een relatief zacht metaal is dat makkelijk krast. Daar staat tegenover dat de inruilwaarde van 24 karaat goud hoger is dan van 18 karaat goud, omdat het niet opnieuw gezuiverd hoeft te worden in de smelterij. Volgens de World Gold Council is het in de Chinese cultuur gebruikelijk om goud cadeau te geven. Dat gebeurt niet alleen bij bruiloften, maar ook bij een geboorte. Ook zijn er bepaalde dagen in het jaar waarop er goud cadeau wordt gegeven, bijvoorbeeld tijdens het Chinese Nieuwjaar, Moederdag en Valentijnsdag. Het goud symboliseert waarde, een appeltje voor de dorst. Men koopt het dan ook, ongeacht de goudprijs. Begin dit jaar hield de World Gold Council een peiling onder de Chinese bevolking, waaruit bleek dat meer dan driekwart van de mensen in 2014 minstens evenveel goud zal kopen als in 2013.

    Chinezen verwachten in 2014 minstens zoveel goud te kopen

    Chinezen verwachten in 2014 minstens zoveel goud te kopen

    Goud als belegging

    Sinds 2004 mogen Chinezen weer gouden munten en goudbaren kopen. Sindsdien is de vraag naar het beleggingsgoud explosief gestegen, van 10 ton in 2004 naar 397 ton in 2013. De grote vraag naar beleggingsgoud is volgens de World Gold Council te verklaren door een gebrek aan alternatieve beleggingsobjecten. De aandelenmarkt is te volatiel voor de spaarzame Chinezen, terwijl vastgoed in altijd even liquide is. Geld op een spaarrekening is ook niet de meest wenselijke optie, omdat de inflatie hoger is dan de rente.

    Chinezen geven voorkeur aan goud boven aandelenmarkt

    Chinezen geven voorkeur aan goud boven aandelenmarkt

    Volgens de World Gold Council zal de vraag naar munten en baren de komende jaren verder groeien, tot bijna 500 ton goud in 2017. De volgende grafiek laat goed zien wat de liberalisering van de goudmarkt heeft opgeleverd.

    Sinds 2004 is de vraag naar beleggingsgoud explosief gestegen

    Sinds 2004 is de vraag naar beleggingsgoud explosief gestegen

    Inmiddels kunnen Chinezen bij een groot aantal juweliers én banken goudbaren kopen. Het meest populair zijn de baren van 50 gram en 100 gram, die voor een relatief lage premie boven de goudprijs worden aangeboden. Iets duurder, en daardoor minder populair, zijn de gouden Chinese panda munten en de zogeheten 'gift bars'. Dit zijn gedecoreerde goudstaven met een hoge afwerkingsgraad, die voor een hogere premie verkocht worden dan de reguliere 'investment bars'. De World Gold Council schrijft in haar rapport dat beleggingsproducten als goud-ETF's maar moeilijk van de grond komen in China, omdat de bevolking een sterke voorkeur heeft voor fysiek bezit van goud. Voor institutionele beleggers kunnen de ETF's interessant zijn, maar particulieren laten het 'papiergoud' overwegend links liggen.

    Goudmijnen in China

    Chinese goudmijnen hebben hun productie sinds 1978 sterk opgeschroefd. Vanaf dat moment nam de overheid maatregelen om de goudmijnproductie op te schroeven. In het vijfjarenplan van 1981-1985 en dat van 1986-1990 was er speciale aandacht voor de goudmijnsector. Met nieuwe investeringen werd de landelijke productie opgeschroefd van ongeveer 10 ton in 1978 naar meer dan 100 ton aan het begin van de jaren '90. Tussen 1994 en 2013 nam de productie van goudmijnen verder toe, zoals de volgende grafiek van het World Gold Council laat zien. De afgelopen tien jaar verdubbelde de productie van 217 naar 437 ton goud. In 2013 waren Chinese goudmijnen goed voor bijna 15% van de wereldwijde productie van goudmijnen.

    Chinese goudmijnen halen steeds meer goud uit de grond

    Chinese goudmijnen halen steeds meer goud uit de grond

    Chinese goudvoorraad?

    De Chinese goudreserve heeft officieel een omvang van 1.054 ton, een cijfer dat sinds 2009 niet meer geactualiseerd is. Of de Chinese centrale bank meer goud heeft is moeilijk te zeggen, want daar zijn geen cijfers van de vinden. Het ligt in lijn der verwachting dat de centrale bank ook wat goud gekocht heeft als diversificatie van de valutareserves. Het probleem is dat China zoveel reserves heeft opgebouwd dat het bijna nergens anders in kan schuilen dan in de Amerikaanse obligatiemarkt. Op zich hoeft de Chinese centrale bank geen goud bij te kopen, zo lang de bevolking goud blijft hamsteren. In een extreem scenario zou ook China het private goud kunnen nationaliseren. Zo lang het goud maar binnen de landsgrenzen ligt kan de Chinese overheid er altijd aanspraak op maken, mochten de omstandigheden daarom vragen. Lees meer rapporten van de World Gold Council in ons dossier!

  • China importeerde in februari meer goud

    China heeft in februari netto 109,2 ton goud geïmporteerd uit Hong Kong, meer dan de 83,6 ton die in januari via Hong Kong naar het Chinese vasteland werd gebracht. Ook was het veel meer dan de 60,9 ton in dezelfde maand van vorig jaar geïmporteerd werd. Dat blijkt uit cijfers van het Hong Kong Census and Statistics Department die reeds in handen zijn van Bloomberg. De export van goud van China richting Hong Kong daalde overigens van 19 ton in januari naar 15,8 ton in februari.

    Nieuwe licenties

    De Chinese centrale bank heeft dit jaar nieuwe importlicenties verstrekt aan de Australia & New Zealand Banking Group (ANZ), HSBC en China Everbright Bank Co, waardoor er meer goud geïmporteerd kan worden als de Chinese markt daarom vraagt. Volgens Duan Shihua van Shanghai Leading Investment Management Co hebben de nieuwe deelnemers op de Chinese goudmarkt een bijdrage geleverd aan de hogere import van goud in de eerste twee maanden van het nieuwe jaar. "Sommige kopers vullen hun voorraden aan na robuuste verkopen tijdens het Chinese Nieuwjaar".

    China koopt goud

    Vorig jaar in april begonnen de premies op goud in China te stijgen, omdat er simpelweg niet genoeg goud het land ingevoerd kon worden via Hong Kong om aan de sterk gestegen vraag naar het gele metaal te voldoen. Vorig jaar importeerde China netto meer dan duizend ton goud, waarmee het land India van de eerste plaats stootte als grootste afnemer van fysiek goud ter wereld. In 2013 steeg de vraag naar goudbaren, gouden munten en juwelen met 32% ten opzichte van 2012, aldus de World Gold Council.

    China importeerde in februari meer dan 100 ton goud via Hong Kong

    China importeerde in februari meer dan 100 ton goud via Hong Kong

  • Sander Boon: “Manipulatie goud ondermijnt vertrouwen in het systeem”

    Vorige week schreven we op Marketupdate over het onderzoek naar de goud fixing. De vijf banken die betrokken zijn bij de Londen fixing zouden in staat zijn de koers te manipuleren. Volgens de Duitse toezichthouder Bafin is manipulatie op de goud- en valutamarkten mogelijk nog schadelijker dan de Libor-affaire. Deze uitspraak was voor ons reden om contact op te nemen met politicoloog en goudkenner Sander Boon. Marketupdate legde hem vijf vragen voor over de goudprijs fixing…

    1. Volgens sommigen is het goudprijs fixing schandaal mogelijk nog groter dan Libor. Hoe schat jij de omvang van de goudprijs fixing in?

    De manipulatie van de valutamarkt en de goudmarkt is potentieel veel ernstiger dan Libor, omdat het op een zeer fundamenteel niveau plaatsvindt. Terwijl de Libor-affaire zich beperkt tot een kleine groep banken die hebben gemanipuleerd met de interbancaire rentetarieven, waardoor ze veel geld konden verdienen, heeft manipulatie in de goud- en valutahandel betrekking op het onderliggende vertrouwen in het systeem. De prijzen van goud en geld zijn namelijk de fundamenten waar alle handels- en financiële transacties op gebaseerd zijn. Als die prijzen niet meer te vertrouwen zijn heb je een fundamenteel probleem in de kern van het systeem.

    2. Wat verwacht je van het onderzoek naar de fixing van de goudprijs?

    De Bafin heeft zich al fel uitgelaten over de goudprijs fixing, door te stellen dat de manipulatie van goud en valuta markt nog ernstiger is dan de manipulatie met het Libor rentetarief. Als uit dit onderzoek blijkt dat banken inderdaad winst hebben gemaakt door te handelen op basis van de fixing, dan zullen daar scherpe conclusies uit getrokken worden.

    Belangrijk is om op te merken dat er in Angelsaksische landen een heel andere cultuur heerst in de financiële sector. De toezichthouder, bankensector en overheid zitten in die landen veel dichter op elkaar. Het gevaar van regulatory capture is er daarom ook veel groter. Dat kan tot gevolg hebben dat er in Duitsland veel harder wordt opgetreden tegen de banken dan bijvoorbeeld in het Verenigd Koninkrijk. Het is waarschijnlijk om die reden dat de Bafin zich veel sterker heeft uitgelaten over de goudprijs fixing en dat eerder de Duitse rekenkamer het advies uitbracht om een deel van de goudvoorraad terug te brengen naar eigen land. De Angelsaksische houding is om misstanden - voor zover mogelijk - onder het tapijt te schuiven.

    3. Waarom trekt Deutsche Bank zich nu terug uit het fixing proces?

    De Duitse toezichthouder (Bafin) heeft een onderzoek ingesteld naar het mogelijk manipuleren van de goudprijs. Blijkbaar voelt Deutsche Bank nattigheid en wil ze om die reden afstand doen van haar zetel. Het is goed mogelijk dat de bank inderdaad geprofiteerd heeft van haar positie in het prijsfixing proces, omdat er tijdens dit proces sprake is was van voorkennis.

    De andere banken die participeren in de goud-fix hebben nog niet aangegeven hun zetel op te willen geven. Mogelijk vertrouwen zij erop dat de ‘Chinese muur’ (een fictieve afscheiding tussen verschillende afdelingen binnen organisaties) die ze hebben opgezet tussen de fix en hun handelsplatform voor klanten effectief genoeg is om manipulatie te voorkomen.

    4. Wie zijn de winnaars en de verliezers van de goudprijs fixing?

    De winnaars zijn de handelaren van de betrokken banken die voorkennis hebben over de goudprijs en die daar (eventueel met leverage) op gehandeld hebben en winst hebben gemaakt. De verliezen zijn voor de mensen of organisaties die teveel geld betaald hebben voor het edelmetaal of die minder geld gekregen hebben voor hun goud.

    Van een iets grotere afstand bekeken is de verliezer van de goudprijs fixing de hele samenleving, omdat er geknoeid is met het prijsontdekkingsmechanisme. Zodra we er niet meer op kunnen vertrouwen dat de prijzen van valuta en van goud juist zijn, is het ook niet mogelijk om de waarde van andere transacties te bepalen.

    5. Kunnen we ook zonder deze fixing? Wat zijn de alternatieven?

    De huidige goud-fix wordt gebruikt om standaard contracten en derivaten op af te sluiten. Er is echter ook sprake een 24-uurs Globex goudprijs, die zou men ook kunnen gebruiken als referentie voor de goudprijs. Daar hebben we in principe geen goudfix voor nodig. Ten tijde van goudstandaard was er overigens geen fixing nodig, omdat een vaste hoeveelheid goud de valuta beprijsde.

    Manipulatie van goud- en valutamarkt ondermijnt vertrouwen in het systeem

    Sander Boon: Manipulatie van goud- en valutamarkt ondermijnt vertrouwen in het systeem

    Lees meer over de goudprijs fixing:

    Lees ons tweedelige interview met Sander Boon: