Marketupdate

Tag: oekraine

  • Oekraïne ontvangt €500 miljoen steun van de EU

    Oekraïne heeft €500 miljoen toegewezen gekregen van de Europese Unie, zo schrijft president Poroshenko in een bericht op zijn Facebook pagina. Het is de eerste tranche die het land ontvangt uit het zogeheten ‘Macro-Financial Assistance‘ programma van de EU, dat in het leven werd geroepen om financiële steun te verlenen aan partnerlanden van de EU die betalingsproblemen hebben.

    President Poroshenko spreekt in zijn bericht op Facebook speciale dank uit aan Jean-Claude Juncker en Valdis Dombrovskis van de Europese Commissie en verwijst daarbij naar een overeenkomst die begin november in Helsinki werd bereikt. Ook benadrukte de Oekraïense president dat de financiële steun uit de EU belangrijk is om ‘een signaal af te geven naar de Russische agressor’.

    Financiële problemen

    De economie van Oekraïne herstelt moeizaam van de crisis van een paar jaar geleden en kampt bovendien met een hoge schuldenlast. Het IMF en internationale partners van Oekraïne geven daarom financiële steun aan het land, in de vorm van noodleningen en giften. Het is nog niet duidelijk of deze nieuwe tranche van €500 miljoen van de EU een gift is of een lening, maar als het programma van de EU nader bestuderen zien we dat beide opties mogelijk zijn.

    In een document van de Europese Commissie dat op 29 juni 2018 werd gepubliceerd lezen we dat Europese landen al langer op de hoogte waren van de zwakke financiële positie van de Oekraïense regering. In de volgende passage lezen we dat het land nog steeds te weinig reserves heeft opgebouwd en dat de regering in 2018 en 2019 voor meer dan $12 miljard aan schulden moet aflossen. In het document staat dat het land daardoor in de financiële problemen kan komen. Het steunpakket van €500 miljoen komt dus niet op verkeerd moment.

    “Hoewel Oekraïne erin is geslaagd om de afgelopen drie jaar haar bruto internationale reserves aan te vullen is het proces langzamer verlopen dan aanvankelijk gepland door het IMF. Met $18,8 miljard aan het einde van 2017 blijven de reserves onder hun niveau van vóór de crisis en het niveau zoals voorzien in het IMF-programma (#22,3 miljard eind 2017).

    Reserves kunnen in 2018-2019 opnieuw onder druk komen te staan, wanneer wordt verwacht dat het land meer dan $12 miljard aan betalingen (rente en hoofdsom) zal doen aan soevereine en quasi-soevereine externe schulden. Deze piek in schuldaflossingen komt ten tijde van de presidentsverkiezingen en parlementsverkiezingen in 2019.

    In dit verband lijkt de verdere aanvulling van de internationale reserves van Oekraïne noodzakelijk en kan het aanvullende Macro Financial Assistance programma van de EU daarbij nuttig ondersteunen, zowel rechtstreeks (via de uitbetalingen) als indirect (als een katalysator voor instroom van particulier kapitaal en vertrouwen in de lokale munteenheid).

    Voortdurende steun van het IMF en de internationale partners van Oekraïne – inclusief de EU – blijft daarom essentieel. Sinds het uitbreken van de crisis is de $17,5 miljard van het Extended Fund Facility programma voor Oekraïne, dat in maart 2015 werd goedgekeurd door het IMF, aangevuld met substantiële steun van de bilaterale partners van Oekraïne, waaronder de EU.

    Andere internationale financiële instellingen, zoals de Wereldbank, de European Bank for Reconstruction and Development (EBRD) en de European Investment Bank (EIB) hebben hun activiteiten ook aanzienlijk opgeschaald om de economische transitie van het land te ondersteunen.

    Omdat de Oekraïense economie echter fragiel blijft en blootgesteld is aan een aantal kwetsbaarheden, schat het IMF in dat het land in 2018 en begin 2019 te maken krijgt met extra externe financieringsbehoeften. In dit verband ontving de Commissie in november 2017 een verzoek van de Oekraïense autoriteiten om aanvullende bijdragen van het Macro Financial Assistance programma.”

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines




  • De Hoop Scheffer: “NAVO ging over rode lijn in Oekraine”

    De NAVO heeft Vladimir Poetin in een hoek gedreven door Oekraïne en Georgië een lidmaatschap in het vooruitzicht te stellen, zo concludeert voormalig secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer. In een interview met de NOS blikt hij terug op die periode en concludeert hij dat de NAVO tijdens een topoverleg in Boekarest in 2008 een rode lijn passeerde door deze twee landen uit te nodigen en dat hij de gevolgen daarvan onderschat heeft.

    “Ik ben van mening dat als je naar de geschiedenis van Oekraïne kijkt, naar het ontstaan van de Russisch-Orthodoxe kerk in Kiev, en het feit dat niet alleen Poetin de Oekraïne als deel van moeder Rusland beschouwt, dat je moet erkennen dat NAVO uitbreiding wat Oekraïne betreft voor Rusland, misschien niet alleen voor een man als Poetin, te moeilijk ligt.

    Poetin zei tegen mij in het gesprek wat ik had nadat dat communiqué was uitgekomen: “Meneer de staatssecretaris, dit gaat niet gebeuren!” En ik dacht, laat ik nou eens een naïeve reactie geven en ik zei – weet ik ook van mijzelf – minister president, wat bedoelt u? En toen zei hij tegen mij: “Ik veronderstel dat u uw eigen communiqué gelezen heeft.”

    Nou, daar stond dus in dat Oekraïne en Georgië NAVO-lid zouden worden, op een willekeurige termijn. En dat heeft hij dus als een serieuze bedreiging gezien. Daar heeft hij een rode lijn getrokken en heeft daar zijn beleid ook aan gekoppeld, inclusief een invasie in Georgië.

    Het is niet zo verwonderlijk dat toen Bush enorm begon te duwen op Oekraïne en Georgië, dat Poetin daar toen een rode lijn trok. Ik denk dat wij toen, maar laat ik namens mijzelf spreken, dat ik heb onderschat wat daarop zou kunnen volgen.”

    Uitbreiding NAVO

    Verschillende Westerse regeringsleiders hebben in het verleden meerdere malen toegezegd dat de NAVO niet verder naar het Oosten uitgebreid zou worden. Deze belofte werd gebroken, want na het uiteenvallen van het Warschaupact sloten steeds meer oost-Europese landen zich aan bij de de Westerse militaire alliantie. Oekraïne bleek voor Poetin echter een stap te ver, wat de Hoop Scheffer nu ook heeft toegegeven.

    Uitbreiding NAVO sinds 1949

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • EU verlengt sancties Rusland met zes maanden

    De Europese Unie heeft donderdag besloten de sancties tegen Rusland met nog eens zes maanden te verlengen, omdat de situatie op de Krim en in het oosten van Oekraïne nog steeds niet veranderd is. De Europese Unie wil dat Rusland de Krim teruggeeft aan Oekraïne en dat Rusland haar steun aan oostelijke regio’s als Donetsk en Lugansk beëindigt.

    De sancties, die gericht zijn op de energiesector en de financiële sector van Rusland, werden in 2014 ingevoerd en zijn sindsdien steeds met zes maanden verlegd. Volgens de voorzitter van de Europese Raad, Donald Tusk, stemden de 28 landen van de Europese Unie unaniem voor het ‘doorrollen’ van de sancties.

    Rusland geeft Krim niet terug

    Rusland heeft al laten weten dat ze de Krim niet zal teruggeven aan Oekraïne. Sinds de vrijwillige aansluiting in 2014 heeft Rusland al veel geïnvesteerd in het gebied, dat van groot strategisch belang wordt gezien door het Kremlin. Zo heeft Rusland nieuwe gasleiding aangelegd om de inwoners in het gebied van aardgas te voorzien.

    Ook is Rusland begonnen met de bouw van nieuwe energiecentrales op de Krim, die aardgas omzetten in elektriciteit. Daarnaast bouwt Rusland momenteel aan een brug over de Straat van Kertsj, zodat er een directe wegverbinding en een spoorverbinding naar Rusland tot stand komt.

  • Rusland legt spoorlijn om Oekraïne heen

    Rusland heeft de laatste hand gelegd aan een nieuw stuk spoorlijn, waardoor het doorgaande treinverkeer niet langer door Oekraïne hoeft te reizen. De bouw van dit nieuwe traject van 137 kilometer begon in 2014, toen de relaties tussen beide landen verslechterden en de veiligheidssituatie in Oekraïne niet meer gegarandeerd kon worden.

    “Deze nieuwe spoorlijn geeft stabiliteit voor passagiersvervoer en goederenvervoer, maar nog belangrijker is dat het de economische en technologische risico’s verkleint van de route die door Oekraïne loopt. Daar moet het treinverkeer stoppen en zijn er vertragingen”, zo verklaarde Yuri Saakyan tegenover RIA Novosti. De oude route liep voor een gedeelte door Lugansk, een regio waar het al langer onrustig is.

    Nieuwe spoorlijn gaat niet meer door Oekraïne (Bron: Russia Today)

    Zijderoute

    Het nieuwe traject dat vanaf nu in gebruik wordt genomen is onderdeel van een hogesnelheidsverbinding die centraal-Rusland moet verbinden met de kustlijn bij de Zwarte Zee. Via deze spoorlijn kunnen reizigers sneller naar de Krim reizen, want passagierstreinen kunnen op dit nieuwe traject snelheden van 140 tot 160 kilometer per uur halen.

    Ook voor het goederenvervoer kan deze spoorlijn een belangrijke functie vervullen. Werpen we een blik op de kaart, dan zien we dat deze spoorlijn in het verlengde ligt van de transportroute die India en Iran willen aanleggen. Daarmee kunnen goederen uit Iran en India sneller naar Moskou getransporteerd worden.



    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • “Nord Stream 2 vooral bedoeld voor centraal-Europa”

    Bijna de volledige transportcapaciteit van de nieuwe Nord Stream 2 gasleiding is bestemd voor landen in centraal-Europa. Dat zegt Gascade, de joint-venture tussen BASF en Gazprom dat verantwoordelijk is voor de aanleg van de Eugal pijpleiding. Deze nieuwe pijpleiding sluit de nieuwe Nord Stream 2 aan op het gasnetwerk van Tsjechië, zodat het Russische aardgas via een andere route dan Oekraïne de landen in centraal-Europa kan bereiken.

    Met de aanleg van de Nord Stream 2 wordt de transportcapaciteit van de rechtstreekse verbinding tussen Rusland en Duitsland verdubbeld van 55 naar 110 miljard kubieke meter per jaar. Die extra capaciteit is niet alleen nodig om in de toenemende Europese vraag naar aardgas te voorzien, maar ook om de toekomstige levering van aardgas naar alle Europese landen veilig te stellen.

    Volgens cijfers van onderzoeksbureau IHS is de Europa gasmarkt in 2035 voor 70% afhankelijk van import, terwijl dat nu ongeveer 50% is. Dat betekent dat er op Europees niveau veel geïnvesteerd moet worden in nieuwe gasleidingen, die het netwerk flexibel genoeg maken om aanvoerproblemen of pieken in de vraag naar aardgas op te vangen.

    eugal_trassenverlaufEugal

    De bijna 500 kilometer lange Eugal gasleiding loopt grotendeels parallel aan de bestaande OPAL leiding en heeft een capaciteit van 51 miljard kubieke meter gas per jaar. Om dat in perspectief te plaatsen, dat is bijna evenveel als de 55 miljard kubieke meter per jaar van de Nord Stream 2 en veel meer dan de 35 miljard kubieke meter aardgas die in een jaar tijd door de OPAL leiding vervoerd kan worden. De nieuwe Eugal gasleiding moet tussen 2019 en 2020 gereed zijn, ongeveer gelijktijdig met de tweede Nord Stream. Met deze nieuwe transportroute via Duitsland en Tsjechië maakt Rusland zich minder afhankelijk van Oekraïne. Dat is vanuit de positie van Rusland goed te begrijpen, gezien de aanhoudende politieke en economische instabiliteit in dat land. Gazprom investeert liever in de aanleg van een alternatieve transportroute dan in het opknappen van het verouderde gasnetwerk van Oekraïne.

    Europees gasnetwerk

    Duitsland wil een belangrijke rol spelen in de toekomstige Europese energievoorziening en werkt daarom nauw samen met Rusland. Met de uitbreiding van de Nord Stream en de aanleg van nieuwe routes wordt Duitsland een belangrijk knooppunt voor een groot aantal Europese landen. Toch zijn niet alle Europese landen blij met deze ontwikkeling. De uitbreiding van de Nord Stream is ongunstig voor Polen, dat de afgelopen jaren veel geïnvesteerd heeft in terminals voor vloeibaar aardgas. Zij vrezen inkomsten, omdat vloeibaar aardgas dat per schip aangeleverd wordt duurder is dan gas dat door een leiding komt. Oekraïne vreest een verlies aan inkomsten en een zwakkere onderhandelingspositie ten opzichte van Rusland door de aanleg van alternatieve routes als de Nord Stream en de Turkish Stream. Lees ook:

  • Documentaire: Ukraine on Fire (2016)

    De situatie in Oekraïne liep in 2014 compleet uit de hand door politieke inmenging van de Verenigde Staten. Die conclusie trekt historicus en documentairemaker Oliver Stone in de documentaire “Ukraine on Fire“. Deze documentaire, die vorig jaar werd uitgezonden op de Russische televisie, suggereert dat de Verenigde Staten een belangrijke rol speelden in het aanwakkeren van de protesten op het Maidan plein en de uiteindelijke omverwerping van de regering van Viktor Yanukovych in 2014.

    In de documentaire laat Oliver Stone zien dat de CIA al sinds 1946 nauw samenwerkt met nationalistische groeperingen in Oekraïne. Volgens de documentairemaker mengde de Amerikaanse inlichtingendienst zich bijvoorbeeld ook in de Oranjerevolutie van 2004, het jaar waarin de bevolking van Oekraïne naar de stembus ging om te kiezen voor een Russisch of Westers gezinde regering. De documentaire duurt ongeveer anderhalf uur en is hieronder te bekijken.

    Lees ook:

  • Video: Gaddafi over Oekraïne (2009)

    Video: Gaddafi over Oekraïne (2009)

    Het is alweer vijf jaar geleden dat de Amerikanen met medewerking van de NAVO de regering van Libië omver wisten te werpen, waarbij Gaddafi op brute wijze vermoord werd. Niet alleen wist de Libische leider welk lot hem te wachten stond, ook voorspelde hij met grote nauwkeurigheid de enorme vluchtelingenstroom richting Europa.

    Als we dan een interview met hem vinden over Oekraïne, dan zijn wij natuurlijk een luisterend oor. Gaddafi schreef in 2009 een artikel getiteld ‘Oekraïne: Een serieus probleem’. In dit interview legt hij uit wat hij met dat artikel bedoelde.

    Gaddafi: Tijdens mijn bezoeken aan Rusland, Oekraïne en Wit-Rusland had ik veel gesprekken met mijn vrienden in deze landen, ook ten aanzien van de relatie tussen deze landen. Helaas kwam ik erachter dat er een ontelbaar aantal potentieel gevaarlijke problemen zijn tussen Oekraïne en Rusland. Vooral met betrekking tot de escalatie van de huidige situatie, wat serieuze gevolgen kan hebben. We moeten rekening houden met de potentiële schade die aangericht kan worden aan de mensen in Rusland en Oekraïne, omdat de situatie erg ingewikkeld is.

    Ik heb gesproken met zowel de Russische als de Oekraïense zijde en mijn bevinding over de positie van Oekraïense vrienden is de volgende: Ze willen een garantie zien van hun onafhankelijkheid. En dat ze hun welvaart behouden. Maar de Russische kant staat dit niet in de weg, in feite steunt ze Oekraïne, aangezien Rusland gezegd heeft dat ze de onafhankelijkheid van Oekraïne niet wil bedreigen.
    Echter, deze garantie van onafhankelijkheid die Oekraïne vraagt kan invloed hebben op de onafhankelijkheid van Rusland. Dit is waar het probleem ontstaat. Oekraïne overweegt lidmaatschap van de NAVO en de EU als garantie voor haar onafhankelijkheid, echter vormt de aanwezigheid van de NAVO in Oekraïne een bedreiging voor de soevereiniteit van Rusland. Oekraïne heeft daarop geantwoord dat ze niet zal toestaan dat Westerse partners in hun land een basis krijgen, daarmee zou er voor Rusland geen reden tot zorg meer zijn. Maar Rusland zegt dat [zelfs zonder die basis] zodra Oekraïne lid is van de NAVO, haar gebied automatisch toebehoort aan de NAVO en dat haar militairen automatisch NAVO troepen worden. Al deze zaken brengen de soevereiniteit van Rusland in gevaar. Echter, een positie die hiervan afwijkt en die mij werd uitgelegd door de gewone man op de straat in Oekraïne was dat zij - ondanks dat ze in Oekraïne leven - etnische Russen zijn en dat ze in veel gevallen familie hebben in Rusland. Ze vertelden me dat ze hen missen en dat ze daarom vaak op bezoek gaan. Ze vertelden me dat er veel zaken zijn die deze twee landen gemeenschappelijk hebben en dat er veel dingen zijn die de twee landen met elkaar verenigen. Tegelijkertijd constateerde ik dat de samenwerking tussen deze twee landen, vooral op gebied van het energiebeleid, erg nauw met elkaar verweven zijn. Als het aankomt op de problemen komt tussen Rusland en het Westen, dan is het dat er een poging gedaan wordt Rusland te isoleren, door de stroom van aardgas uit de Aziatische regio via Oekraïens grondgebied te laten lopen. Ook hebben Rusland en Oekraïne een gezamenlijk veiligheidsbelang in de havens naar de Zwarte Zee (de Krim). Als we de acties van beide kanten bekijken, dan zien we dat beide landen simpelweg hun eigen belangen proberen veilig te stellen. Dus hoe kunnen we de huidige situatie oplossen? Naar mijn oordeel is de situatie als volgt. Jullie, buurlanden, moeten in vrede met elkaar samenleven en meer samenwerken. Ik denk dat ze in Oekraïne voorzichtig zijn om Rusland samen te werken, omdat dat land met haar macht misschien zal proberen invloed uit te oefenen. Maar ik denk dat deze zorgen niet gegrond zijn. Rusland is een partner en zal dat niet proberen te doen. Op dezelfde manier waarop Europa een unie gevormd heeft, zo kan ook Rusland een relatie beginnen met haar nabije buitenland, vergelijkbaar met hoe de Sovjet-Unie dat deed. Ongeacht hoeveel pogingen er ondernomen worden om deze twee landen te verdelen zullen Oekraïne, Rusland en Wit-Rusland bij elkaar blijven. Had Oekraïne zich bij de EU aangesloten, dan zou er op ze neergekeken worden als vreemdelingen, alsof ze geen 'echte' Europeanen zijn. Ze moeten dan de oost-Europese pet dragen, alsof het tweederangs burgers zijn. Het is denkbaar dat Oekraïne, na een mogelijke toetreding tot de EU, te maken zal krijgen met een reeks van beledigingen van haar West-Europese partners. Blijven ze bij Rusland, dan zullen ze als gelijkwaardige gezien worden in dat samenwerkingsverband. Dit is de oplossing die ik zie voor de huidige situatie.

  • Lijkt Oekraïne crisis op vooravond Eerste Wereldoorlog?

    Lijkt Oekraïne crisis op vooravond Eerste Wereldoorlog?

    Zijn er overeenkomsten tussen de crisis in Oekraïne en de gebeurtenissen die vooraf gingen aan de Eerste Wereldoorlog? En welke lessen kunnen we trekken uit de geschiedenis? Deze vragen werden onlangs in Café Weltschmerz voorgelegd aan historicus Anton Kruft, voorzitter van de Stichting Studiecentrum Eerste Wereldoorlog.

    Anton Kruft schreef het boek “Van Continentaal Conflict naar Eerste Wereldoorlog: Brits politiek falen, voor tijdens en na de oorlog”, over de machtsverhoudingen binnen Europa en hoe een relatief klein incident kon escaleren tot een gigantische oorlog. De Oekraïne crisis dwingt ons Europeanen ernstig stil te staan bij wat er destijds met de Grote Oorlog in het honderd is gelopen. Wie de geschiedenis niet kent is gedoemd deze te herhalen.

    Historicus Kruft legt moeiteloos de verbanden met de huidige tijd. Stap voor stap graaft dit interview dichter naar de oorzaken van de escalatie destijds en waarom het nu weer zou kunnen gebeuren. Het niet diplomatisch rekening willen houden met de historische trauma’s van een volk blijkt de sleutel. En passant komt de Britse politiek van destijds in een veel kwader daglicht te staan dan waar dan ook in de Westerse wereld op scholen wordt onderwezen.

  • ‘EU verlengt sancties tegen Rusland’

    ‘EU verlengt sancties tegen Rusland’

    Ondanks een groeiende weerstand worden de sancties tegen Rusland met nog eens zes maanden verlengd, zo verklaarden Europese diplomaten tegenover het Duitse Handelsblatt. Italië zou als enige lidstaat van de Europese Unie tegen dit besluit zijn, maar er zijn geen aanwijzingen dat het land een veto zal uitspreken om de sancties tegen te houden.

    Met een unanieme goedkeuring van alle 28 lidstaten van de EU is het zo goed als zeker dat deze maatregel volgende week donderdag, na afloop van Europees topoverleg, bekend zal worden gemaakt.

    Sancties

    De EU legde in 2014 sancties op aan Rusland vanwege de situatie in Oekraïne. De inwoners van de Krim besloten via een referendum om zich aan te sluiten bij Rusland, een klap in het gezicht voor het Europese uitbreidingsproject. Volgens Westerse regeringsleiders draagt Rusland verantwoordelijkheid in de chaos in Oekraïne. Ze wordt ervan verdacht de separatisten in het oosten van het land te ondersteunen.

    Europa is het kind van de rekening van het huidige sanctiebeleid. De sancties tegen Rusland raken de Russische economie nauwelijks, terwijl de sancties die Rusland heeft opgelegd aan verschillende Europese landen een veel grotere impact hebben. Ondanks de sancties wordt de levering van aardgas richting Europa gewoon voortgezet, terwijl de export van Europese levensmiddelen richting Rusland aanzienlijk gedaald is.

    Alternatieven?

    “Na twee en een half jaar van economische sancties roept de vraag zich op of ze hun politieke doel wel bereikt hebben en of er geen alternatieve benaderingen mogelijk zijn”, zo verklaarde Klaus Schäfer van het Comité van Oost-Europese economische relaties tegenover Handelsblatt.

    De negatieve effecten van de sancties raken vooral Europa. Waar komt het besluit om de sancties te verlengen vandaan? Voeren Europese diplomaten de agenda van Washington uit? En kan Europa geen beter alternatief bedenken om de impasse in Oekraïne op te lossen?

    Lees ook:

    merkel-putin

    Sancties brengen Europa en Rusland niet dichter bij elkaar

  • Infographic: Hoeveel gas haalt Europa uit Rusland?

    Infographic: Hoeveel gas haalt Europa uit Rusland?

    Gazprom wil na 2018 niet meer afhankelijk zijn van Oekraïne voor de aanvoer van aardgas naar Europa. Met de aanleg van een zuidelijke transportroute via Turkije, de bouw van een tweede Nord Stream en de uitbreiding van de transportcapaciteit van de gasleiding door Wit-Rusland en Polen heeft Rusland voldoende capaciteit om Oekraïne te omzeilen.

    De volgende infographic laat in één oogopslag zien via welke routes aardgas van Rusland naar Europa getransporteerd wordt en hoeveel procent daarvan nog via Oekraïne loopt. Door de aanleg van alternatieve routes gaat vandaag de dag minder dan 40% van al het aardgas door Oekraïne naar Europa, terwijl dat in 1998 nog 95% was.

    gazprom-aardgas-infographic

    Gazprom wordt steeds minder afhankelijk van gastransport via Oekraïne (Bron: TASS)

  • Duitse ambassadeur: “Oekraine niet klaar voor lidmaatschap NAVO”

    nato-flagOekraïne is niet klaar voor het lidmaatschap van de NAVO en een lidmaatschap staat ook niet op de planning van dit militaire samenwerkingsverband. Dat zei Ernst Wolfgang Reichel, de Duitse ambassadeur in Oekraïne. Tijdens de laatste NAVO bijeenkomst in Warschau in juli werd uitvoerig gesproken over de toekomstige relatie tussen Oekraïne en het trans-Atlantische militaire verbond, maar daar werden nog geen toezeggingen gedaan.

    In december 2014 sprak de regering van Oekraïne haar intentie uit om toe te treden tot de NAVO en in september 2015 ondertekende president Poroshenko een militaire doctrine om het land tegen 2020 bewapend te hebben naar het niveau dat hoort bij een NAVO lidstaat. Voormalig NAVO commandant Wesley Clark zei in augustus nog dat de regering in Washington volgens hem een team naar Oekraïne moet sturen om de militaire capaciteiten van het land te beoordelen.

    nato-bases-around-russia

    Duitse ambassadeur: “Oekraïne komt voorlopig niet bij de NAVO”