Marketupdate

Categorie: Economie

Economisch Nieuws

  • Grafiek: De tapering is overal

    In een recent rapport getiteld “Tapering Everywhere” van Sandler O’Neill kwamen we een interessante grafiek tegen die we u zeker niet willen onthouden. De grafiek laat zien wie het tekort van de Verenigde Staten de afgelopen jaren heeft gefinancierd. We zien een overzicht van september 2004 tot en met september 2013, aangevuld met schattingen voor de komende twee jaar.

    Ieder balkje vertegenwoordigt de totale aankopen van staatsobligaties van de Verenigde Staten gedurende een kwartaal, uitgedrukt in miljarden dollars. De donkerblauwe balkjes geven de aankopen weer van binnenlandse beleggers en de lichtblauwe balkjes die van buitenlandse beleggers (met name centrale banken in de rest van de wereld). De oranje balkjes weerspiegelen tenslotte de aankopen van Treasuries door de Federal Reserve.

    Niet alleen de Federal Reserve doet aan tapering

    Niet alleen de Federal Reserve doet aan tapering (Bron: "Tapering Everywhere" van Sandler O'Neill)

    Niet alleen de Federal Reserve doet aan tapering...

    Als we deze grafiek bestuderen kunnen we er verschillende conclusies uit halen. Als eerste valt ons op hoeveel staatsobligaties Amerikaanse beleggers en het buitenland kochten in de de eerste jaren van de crisis. De aankopen van de Federal Reserve waren op dat moment nog relatief klein, in vergelijking met de totale vraag naar Amerikaans schuldpapier. Tijdens het QE2 programma veranderde de dynamiek. De centrale bank kocht veel meer staatsobligaties op en compenseerde daarmee voor de netto verkopen van Treasuries binnen de VS. Het buitenland bleef de Amerikaanse tekorten financieren, maar verzamelde in 2013 veel minder Treasuries dan in voorgaande jaren. Onder het huidige QE3 programma financiert de Amerikaanse centrale bank een nog groter deel van de tekorten, zoals onderstaande grafiek mooi laat zien. Ondertussen bouwen zowel Amerikaanse beleggers als het buitenland hun aankopen van schuldpapier af. De maker van de grafiek verwacht dat de Federal Reserve spoedig haar QE3 programma zal afwikkelen en dat Amerikaanse beleggers dat verschil goed zullen maken. Maar hoe groot is die kans?

  • Turkse centrale bank verhoogt rente met 4,25%

    De Turkse centrale bank heeft dinsdag tijdens een ingelaste bijeenkomst de rente met 4,25% verhoogd. In plaats van 7,75% wordt de korte rente nu vastgesteld op 12%, een maatregel die de waardedaling van de Turkse lira een halt toe moet roepen. In de afgelopen twee maanden verloor de lira 14% van haar waarde en afgelopen maandag zakte de koers naar een dieptepunt ten opzichte van de dollar. Door het rentebesluit zakte de wisselkoers van 2,25 naar 2,17 Turkse lira per dollar, een daling van 3,5%. Helaas is het effect van de renteverhoging slechts van korte duur, want op het moment van schrijven is de wisselkoers alweer opgelopen naar 2,23.




    Rente naar 12%

    De plotselinge verhoging van de rente komt ook voor de Turkse premier als een verrassing, want Erdogan heeft zich onlangs nog tegen een interventie middels de rente uitgesproken. Dat de centrale bank van Turkije desondanks toch de rente verhoogt illustreert dat de ernst van de huidige situatie.

    Een rente van 7,75% is voor Westerse begrippen uitzonderlijk hoog, maar in Turkije compenseert dat percentage amper voor de inflatie. Door de rente naar 12% te brengen hoopt de centrale bank het vertrouwen in de munt terug te winnen. De rente moet veel hoger liggen dan de inflatie, wil het mensen weer vertrouwen geven in de waarde van de munt.

    Effect van de hogere rente slechts van korte duur?

    Effect van de hogere rente slechts van korte duur? (Bron: XE.com)

    Turkse lira onder druk

    Met deze forse renteverhoging laat de centrale bank zien dat ze de waardedaling van de munt niet accepteert. Een goedkopere munt kan weliswaar een gunstige exportpositie opleveren, maar als de waarde van de munt te snel onderuit gaat kunnen er ook meer negatieve effecten optreden. Denk bijvoorbeeld aan investeerders die hun kapitaal terugtrekken uit de Turkse markt, aan speculanten die op een devaluatie van de lira speculeren en aan huishoudens die hun spaargeld gaan omzetten van lira naar buitenlandse valuta zoals de Amerikaanse dollar. En dan hebben we het nog niet eens over de stijgende importkosten (Turkije heeft een structureel tekort op de betalingsbalans)…

    Turkije heeft meer dan $100 miljard aan dollarreserves, maar die kunnen bij een verdere waardedaling van de lira snel opraken. Investeerders trekken zich al terug uit Turkije, want cijfers van het Institute of International Finance (IIF) laten zien dat ze sinds mei vorig jaar voor een bedrag van $3,9 miljard aan obligaties in Turkse lira hebben verkocht.

    “Fragile Five”

    Een nieuwe term die u de komende tijd wellicht vaker zult horen is “Fragile Five”, een term die betrekking heeft op vijf opkomende markten met een zwakke valuta. Dat zijn Brazilië, Zuid-Afrika, Indonesië, India en Turkije. Deze landen zijn zeer afhankelijk van buitenlandse investeerders om hun groeiambitie waar te maken. Sinds de Federal Reserve begonnen is met tapering geven beleggers weer de voorkeur aan schuldpapier dat in dollars wordt uitgedrukt dan aan risicovolle beleggingen in opkomende markten die mogelijk een hoger rendement opleveren.

    De Fragile Five zijn de landen die op dit moment zwaar onder druk staan. Turkije wordt volgens Barclays misschien nog wel het zwaarst getroffen, omdat dit land van de vijf het meest afhankelijk is van korte-termijn leningen. Dit jaar moet het land $200 miljard lenen uit het buitenland, ongeveer een kwart van het bbp. Een groot deel van dat bedrag leent het land van bedrijven en banken. Zodra die geen kredieten meer willen verlenen zal Turkije door haar buitenlandse valutareserve heen raken en hulp moeten vragen aan het IMF.

    Bron: New York Times

    Turkse lira onder druk

    Turkse lira onder druk (Afbeelding via Bloomberg)

  • Centrale bank Nigeria koopt meer Chinese yuan

    De centrale bank van Nigeria wil een groter deel van haar valutareserves omzetten in yuan, zo bericht Zero Hedge. De centrale bank van het Afrikaanse land bezit al valutareserves in de Chinese yuan en zal de weging in deze munt binnenkort opschroeven van 2% naar 7% van de totale valutareserve. Daar staat een verkoop van Amerikaanse dollars tegenover.

    De Nigeriaanse centrale bank kondigde in september 2011 al aan dat ze “zo spoedig mogelijk” 10% van haar totale valutareserve wilde omzetten in Chinese yuan. Op dat moment hield de centrale bank 79% van de reserves aan in dollars en de rest in euro’s, Britse ponden en Zwitserse francs. De centrale bank gebruikt de valutareserves om de waarde van de eigen munt te verdedigen en voor transacties met het buitenland.

    Chinese yuan steeds belangrijker

    Het feit dat Nigeria een zwaardere weging geeft aan de yuan weerspiegelt de opkomst van China als economische grootmacht. Steeds meer handelspartners sluiten overeenkomsten met China om betalingen in de eigen valuta mogelijk te maken. Daardoor wordt de dollar naar verhouding steeds minder belangrijk. Hoewel de dollar nog steeds met afstand de belangrijkste munt is voor internationale handel winnen alternatieven als de euro en de yuan aan kracht. In december schreven we op Marketupdate dat de Chinese yuan een marktaandeel van 8,66% heeft, waarmee de euro van de tweede plaats verdrongen is. De munt, die in achttien Europese landen gebruikt wordt, komt op de derde plaats met een marktaandeel van 6,64% in het internationale betalingsverkeer. Nu China ook de grootste handelsnatie ter wereld is geworden is het niet meer dan logisch dat verschillende centrale banken een groter deel van hun valutareserves in deze munt willen aanhouden. Zeker de landen die een valutaswaps met de Chinezen ondertekend hebben.

    Centrale bank van Nigeria koopt meer Chinese yuan

    Centrale bank van Nigeria koopt meer Chinese yuan

  • Grafiek: Valutaoorlog treft opkomende markten

    De volgende grafiek van Reuters laat zien hoeveel waarde de valuta van verschillende opkomende markten hebben verloren ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Of het nou het gevolg is van de tapering door de Amerikaanse centrale bank of dat er andere factoren mee spelen, dat valt moeilijk te zeggen. Feit is dat veel investeerders zich terugtrekken uit opkomende markten, met als gevolg een neerwaartse druk op valuta als de Russische roebel, de Chileense en Argentijnse peso, de Braziliaanse real, de Indiase roepie, de Turkse lira en de Zuid-Afrikaanse rand.

    Valutaoorlog: Opkomende markten zien hun munt in waarde dalen

    Valutaoorlog: Opkomende markten zien hun munt in waarde dalen (h/t: @ALeipold)

  • Russische roebel naar laagste niveau in vijf jaar [update]

    De valutaoorlog gaat een nieuwe fase in. Diverse valuta van met name opkomende markten verloren opeens veel waarde ten opzichte van de dollar. Ook de Russische roebel bleef niet bespaard, want deze munt heeft sinds het begin van dit jaar al 10% van haar waarde verloren. Vergeleken met een jaar geleden is de roebel al met 16% in waarde gezakt tegenover de dollar en 17% tegenover de euro. Op maandag bereikte de wisselkoers een record van 47,64 roebel per dollar en bijna 35 roebel per euro. Volgens Russia Today hebben we deze volatiliteit sinds februari 2009 niet meer gezien, een tijd waarin de aandelenkoersen wereldwijd bijna het dieptepunt bereikt hadden.

    Zwakke roebel

    De verwachting is dat de waarde van de roebel de komende tijd nog verder zal dalen. De centrale bank heeft aangegeven dat ze niet in zal grijpen, omdat ze streeft naar een volledig vrije wisselkoers in 2015. De Russische minister Aleksey Ulyukaev  van economische ontwikkeling verklaarde tijdens het World Economic Forum in Davos dat de zwakke economische groei, een slecht sentiment onder investeerders en de stand van de Russische betalingsbalans hebben bijgedragen aan de waardedaling van de roebel.

    Ulyukaev benadrukt het belang van het sentiment onder investeerders. Als het sentiment verslechtert zal men minder bereid zijn te investeren in de Russische economie. Hij verwacht dat een zwakke munt de economie kan helpen, omdat het de exportpositie van Rusland versterkt. Analist Igor Nikolaev verklaarde tegenover Russia Today dat er ook negatieve effecten voortvloeien uit een zwakkere munt.

    “Een zwakkere roebel betekent minder buitenlandse investeringen en minder bedrijvigheid. Buitenlandse investeerders nemen liever afstand van een economie met een verzwakkende munt. De Russische autoriteiten moeten niet blijven verkondigen dat een volledig vrije wisselkoers van de roebel een zegening is. Anders zakt de munt nog veel verder weg.”

    Volgens Chris Weafer van een consultancybureau uit Moskou is het gevaar van een zwakkere roebel dat het land in een negatieve spiraal terechtkomt. “Een zwakke roebel kan de economische groei vertragen, wat weer zorgt voor een nog zwakkere munt en nog minder groei. De overheid en de Russische centrale bank moeten de bevolking en de spaarders ervan overtuigen dat dit niet gebeurt.”

    Investeerders stappen uit opkomende markten

    Rusland zag in 2013 een uitstroom van kapitaal met een omvang van $62,7 miljard, meer dan de $57 miljard waar de centrale bank rekening mee hield. "De neerwaartse spiraal in de valuta van opkomende markten begon in mei vorig jaar, toen de Federal Reserve begon over het afbouwen van het stimuleringsprogramma. Daardoor begon kapitaal uit opkomende markten terug te stromen naar de Verenigde Staten, richting bezittingen die in dollars genoteerd staan", zo verklaarde Weafer tegenover Russia Today. De centrale banken van Turkije en Oekraïne hebben snel ingegrepen om de waarde van hun munt te verdedigen, maar Rusland laat de koersontwikkeling van de roebel volledig aan de vrije markt over.

    Dollarreserves

    Volgens Nikolaev kan de roebel nog verder in waarde dalen, maar hij verwacht dat het niet zo ernstig wordt als de roebelcrisis van 1998. Hij verwijst naar de $87,4 miljard aan dollarreserves die Rusland in een speciaal fonds bewaart. In 1998 zakte de wisselkoers van de roebel opeens van 6 naar 21 roebels per dollar, waardoor Russische spaarders met roebels opeens veel koopkracht zagen verdampen. Rusland kon in die tijd niet aan haar betalingsverplichtingen voldoen. Dat is nu wel anders, want Rusland heeft door de jaren heen met de export van grondstoffen een grote buffer van dollarreserves verzameld. Volgens German Gref van de Russische Sberbank kunnen spaarders toch beter op roebels blijven zitten: "Het impulsief omzetten van spaargeld naar Amerikaanse dollars kan bij volatiele valutamarkten een verlies voor de spaarder tot gevolg hebben". Nikolaev is minder patriottistisch, want hij is van mening dat het niet minder dan rationeel is om een deel van het spaargeld in roebels om te zetten naar dollars. Update (28 januari 2014 om 15:40): Volgens de Russische nieuwssite Pravda heeft de centrale bank van Rusland wel ingegrepen in de valutamarkt. De centrale bank zou maandag voor $1 miljard hebben geïntervenieerd om de waardedaling van de roebel af te remmen.

    Russische roebel gaat in de uitverkoop

    Russische roebel gaat in de uitverkoop (Afbeelding via Russia Today)

  • Het gaat om meer dan groei alleen

    De financiële crisis van 2008 heeft de zogeheten economisch ontwikkelde landen enkele onaangename waarheden bijgebracht. De eerste onverwachte tegenvaller was wel, dat er geen snel herstel volgde na de diepe val. Dat was al volledig in strijd met de gangbare opvattingen.
    Arbeidsmarkt Maar nog onprettiger was, dat elke vorm van cyclisch herstel is uitgebleven. De schuldencrisis bij overheid, bedrijf en burger was en bleef daarvoor een obstakel. En nu, na zoveel jaren van schuldreductie, laat de groei nog steeds zeer te wensen over. Maar misschien nog wel erger is, dat de trends op de arbeidsmarkt na meer dan vijf jaar crisis nog steeds amper of geen verbetering voorspellen. Traditiegetrouw komt er in de exportsector amper een baan bij, maar dat gebeurt ook niet bij de overheid of bij de binnenlands georiënteerd dienstensectoren. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt de Westerse wereld ook nog eens geplaagd door een zorgwekkend snelle groei van de inkomensongelijkheid. Ongelijkheid Steeds meer inkomen en vermogen belanden in handen van een steeds kleinere groep. Dat, gecombineerd met een onderwijssysteem in veel landen, dat op zijn best wisselvallig van kwaliteit is, brengt de sociaaleconomische mobiliteit van opvolgende generaties in gevaar. Weinigen twijfelen er aan, dat een te grote ongelijkheid op den duur de sociale en politieke cohesie van een samenleving onder grote druk zet. Ongelijkheid mondt uit in zeer ernstige politieke polarisatie en groeiende economische inefficiëntie. Technologie Het zijn vooral de arbeidsbesparende technologieën (robots, software) en veranderende patronen op de arbeidsmarkt, die de ongelijkheid in de hand werken. Steeds meer routinematige arbeid houdt op te bestaan en arbeid met een lage toegevoegde waarde is allang over de grens verdwenen. Wat vandaag de dag ook steeds zwaarder doorweegt is, dat ook voor veel zogeheten hoogopgeleiden geen plaats meer is op de arbeidsmarkt. Er is geen vraag naar hun kennis en vaardigheden. Beleid Heel geleidelijk beginnen beleidsmakers oog te krijgen voor deze negatieve gevolgen. Beleid wordt er echter nog amper gemaakt. Oplossingen liggen immers niet voor de hand. Het lijdt weinig twijfel, dat de huidige structurele onevenwichtigheden en de schuldenproblematiek nog lang niet achter ons liggen. Dat vraagt nog veel tijd. In de tussentijd moeten overheden het ergste leed lenigen om te voorkomen, dat een volledige generatie jongeren definitief buiten de boot valt. In de tweede plaats moet de overheid weer het voortouw nemen en een herstart maken met publieke investeringen. Dat hoeft niet door opnieuw de schuldenballon op te pompen. De vraag moet omhoog, maar er moet ook aandacht komen voor de samenstelling van de vraag. Dat impliceert ook, dat de vraag niet meer zo hoog zal zijn als voor de crisis of zoals in de VS gebeurt door de geldpers te laten draaien en een min of meer kunstmatige vraag te creëren. Een binnenlands lagere vraag betekent, dat er meer en blijvende aandacht moet komen voor de mogelijkheden van de export en tenslotte zullen de overheid en bedrijfsleven zich moeten inspannen om ingebakken rigiditeiten weg te snijden. Flexibiliteit helpt bij het herstel van de groei. Leiderschap Maar voor alles is er leiderschap nodig, dat consensus weet te kweken voor hervormingen en structurele aanpassingen. Dat leiderschap zal ook de onderlinge solidariteit moeten bevorderen in tijden dat velen buiten de boot vallen. Het duurt immers nog lang, voordat Europa en de VS weer hun potentiele groei zullen waarmaken. Als er aan een zaak gebrek is in veel westerse landen, dan is het aan verbindend leiderschap. Cor Wijtvliet economische-groei Bron: Michael Spence, the real challenge to growth. Project-Syndicate, January 23 2014 Vragen en opmerkingen kunt u richten aan [email protected]

  • Bundesbank pleit voor een kapitaalheffing

    Bundesbank pleit voor een kapitaalheffing

    De spaardersheffing die het IMF vorig jaar in haar rapport beschreef is mogelijk niet geheel uit de lucht gegrepen. Ook in Frankfurt denkt men namelijk hardop na over de mogelijkheden om geld weg te halen bij vermogende spaarders. De Bundesbank schrijft in haar laatste maandbericht dat landen die bankroet dreigen te gaan eerst moeten putten uit de vermogens van haar eigen burgers, voordat ze om hulp komen vragen bij het buitenland. Het zou een uiterste redmiddel moeten zijn, gezien de ontwrichtende werking die van een dergelijke heffing uit kan gaan.

    Bundesbank wil verder dan 'bail-in'

    De Bundesbank heeft de de afgelopen jaren met tegenzin ingestemd met bailouts voor landen als Griekenland en Portugal. Nu de obligatiemarkten van de PIIGS-landen weer tot bedaren zijn gekomen durft de Duitse centrale bank haar plannen op tafel te gooien. In het rapport schrijft de centrale bank het volgende:

    "Een kapitaalheffing correspondeert met het principe van nationale verantwoordelijkheid, wat in de praktijk betekent dat de belastingbetaler van het land in kwestie verantwoordelijk is voor de verplichtingen die hun overheid heeft. Pas als die verantwoordelijkheid genomen is kan men aanspraak maken op de solidariteit van andere landen"

    Privaat vermogen niet veilig?

    In oktober schreef het IMF in haar rapport de mogelijkheid van een 10% heffing op spaartegoeden. Als dat geld gebruikt zou worden om de staatsschulden te verlagen zou de publieke Europese schuldquote dalen naar het niveau van 2007. Dirk Bezemer verklaarde eerder deze maand tegenover Marketupdate dat een spaardersheffing zoals het IMF die omschreef mogelijk, maar niet waarschijnlijk is. Volgens de monetair en financieel econoom is een spaardersheffing onder de huidige omstandigheden politiek niet haalbaar. Toch wordt er al langer nagedacht over een heffing op privaat vermogen Het Duitse Instituut voor Economisch Onderzoek maakte in 2012 de berekening dat een 10% heffing op alle spaartegoeden boven de €250.000 een bedrag zou opleveren van ongeveer €230 miljard. Privaat vermogen is al geen heilig goed meer sinds de 'blauwdruk' van Jeroen Dijsselbloem. De nationalisatie van de SNS Bank en de redding van de bankensector op Cyprus heeft duidelijk gemaakt dat vermogende spaarders die meer dan €100.000 op een bankrekening parkeren moeten bloeden bij een bankencrisis. Als het aan de Duitse Bundesbank ligt wordt de bail-in strategie nog een stap verder ontwikkeld. Spaarder, wees op uw hoede!!

    De prestigieuze Bundesbank pleit voor heffing op private vermogens

    De prestigieuze Bundesbank pleit voor heffing op private vermogens

  • Deflatie of inflatie?

    Deflatie bestaat niet! Uw geld wordt nooit meer waard. Het is uw koopkracht die steeds netto verder afneemt. Omdat schuld drijving steeds meer lasten opeisen . De limiet van deze dynamiek ligt bij de omslag van vertrouwen naar wantrouwen in het complexe economisch-politiek gebeuren.

    Wanneer schijnbaar lagere prijzen de consumptiedrang niet meer stimuleren is er een vertrouwenscrisis aan de gang. De politieke economie gaat de burger dan met allerlei hardere maatregelen nog meer stimuleren tot consumptie. Bijvoorbeeld negatieve rentes op spaar reserves, terwijl de belastingsklopjacht toeneemt. Alle stimulering en dwang gaan nu crescendo averechts werken. De economie gaat in stagflatie. De consument wordt steeds angstiger en daardoor minder economisch actief. Een dodelijk negatieve spiraal waar je niet/nooit uitraakt zonder hyperinflatie.

    Geen deflatie

    Toenemende ontwaarding is geen deflatie. Koopkracht armer worden mag men dan al deflatoir noemen, maar uw geld wordt daardoor niet sterker. De huidige prijsinflaties in de stagflatie economie zijn voorlopig nog slinks en nog niet spectaculair. De consument merkt nog niet hoe de kwaliteit van vele producten naar beneden gaat. Ook de lastenheffingen worden voorlopig nog héél geraffineerd opgelegd. Dat is de kunst van de politieke economie die het wankelende burgervertrouwen met toenemende vervalsingen probeert af te remmen. Het is de alsmaar toenemende verarmende ontwaarding die geen duurzame banengroei tot stand kan brengen. Dat is het gevolg van een over-stimulerend inflatoir proces dat alle vertrouwen crescendo heeft geërodeerd tot de machine stil viel. Economische stagnering is geen deflatie maar een vertrouwensprobleem van de burger - consument, investeerder en ondernemer - in zijn politieke beheerders, die hun mismanagement steeds maar krachtiger blijven ontkennen. We zien dit fenomeen zich verspreiden over de hele wereld. De inflatoire rages in het Westen gingen in overdrive na de Tweede Wereldoorlog. Kunstmatige stimulering van welvaart/welzijn moest nieuwe oorlog uitsluiten. Deze synthetische euforie loopt nu op z’n laatste benen. Nu vragen we ons af hoe het verder moet met de verzorgingsstaten aan het einde van hun schuld-latijn. De aankomende verarmingen worden ten onrechte als deflatie bestempeld, omdat stimulerende inflaties uitgewerkt raken. De verarmende ontwaarding is tegelijk oorzaak en gevolg van het mismanagement van de politieke economie.

    Tastbare waarde

    Dan rest er nog maar één uitweg. Zoeken naar de juiste tastbare waarden en die dan accumuleren ten koste van productieve investeringen die steeds schaarser worden. Zijn de producten van de financiële industrie en onroerend goed de juiste waarden!? Waarom zouden ondernemers, consumenten en investeerders hun vertrouwen in de economie, en het beheer ervan ,moeten blijven behouden??? Een cruciale vraag die vooralsnog zonder afdoende antwoord blijft! Ook in Davos zijn de optimisten & pessimisten het grondig oneens. Ondertussen zien we de voortschrijdende verschuiving van elektronisch goud naar fysiek goud als tastbare waardeopslag. Bovenstaande moet aantonen dat dit niet zomaar een voorbijgaande modegril is. Zij die fysiek goud kopen laten zich helemaal niet afschrikken door de manipulatieve daling van de elektronische goudprijs! Er is nu een veel dieper liggende drijfveer die de sterke handen van de goud kopers drijft! Die drijfveer is niet de onbestaande deflatie, maar de toenemende politiek-economische stagnering. En die stagnering is systemisch! De mercantilistische Chinezen weten zelf maar al te goed dat ook hun sterke economische groei schuld-gedreven is. Maar hun enorme schuldenproductie (o.a. schaduwbankieren/leenhaaien) is nog steeds netto productief, wat het Westen steeds minder is. De accumulatie van fysiek goud zal aanhouden en toenemen zolang de investeringen in de economie steeds minder productief zijn in duurzame winsten. De voorbije 40 jaar evolueerden we crescendo naar een hit-and-run pseudo-economie. Dat weerspiegelde zich ook in de exploderende groei van de financiële industrie. Het is nu gewoon wachten totdat de grote vermogens niets anders meer kunnen concluderen dat het economisch/financieel systeem onherroepelijk aan het vastlopen is. Dan komt de onvermijdelijke stormloop naar fysiek goud als waardeopslag, in afwachting van de grote reset. Het dumpen - in bankrun style - van alle waardeloze pseudo assets zal dan rucksichtloss plaatsgrijpen. Kopers zullen pas opdagen aan absolute bodemprijzen. Daarom wil Euroland ook het shorten verbieden.

    Conclusie

    Het globaal geïntegreerde financieel, monetair, economisch systeem is nu zodanig kwetsbaar gemaakt dat één enkel strohalmpje z’n ruggengraat kan breken. Niet in het minst omwille van de manisch doorgedreven derivatisering. Dit besef is nu parabolisch aan het groeien als nooit tevoren. Of we dit nu allemaal deflatoir of inflatoir noemen, maakt zelfs niks meer uit. Het is gevaarlijk hoog spel en dat wreekt zich eerder of later. Als straks hot-money gaat uiteenstuiven stort dit kaartenhuis in mekaar met donderend geraas. Door: 24 karaat

    Deflatie bestaat niet

    Deflatie bestaat niet, men vlucht naar tastbare waarde

    Disclaimer: De artikelen van gastschrijver 24 karaat zijn op persoonlijke titel geschreven en hoeven daarom niet altijd de visie van Marketupdate te vertegenwoordigen. Marketupdate geeft geen beleggingsadvies en de artikelen van 24 karaat moeten ook niet als zodanig worden aangemerkt. Marketupdate heeft geen geld ontvangen of betaald voor de bijdragen van 24 karaat.

  • Tien vragen aan 24 karaat

    Marketupdate heeft sinds december vorig jaar al meer dan twintig artikelen geplaatst van gastschrijver ’24 karaat’. Onder dit pseudoniem schreef hij over thema’s als Vrijgoud, de politieke schuld-gedreven economie en de aandelenmarkt, maar ook over actuele ontwikkelingen zoals tapering, de Chinezen die goud kopen en de daling van de goudprijs. Ook de artikelen Fictieve Rijkdom en Revaluatie van goud werden door jullie bijzonder goed ontvangen.

    Omdat veel van onze lezers geen genoeg kunnen krijgen van het werk van 24 karaat hebben we hem tien vragen voorgelegd. Vrijwel alle vragen hebben betrekking op de ontwikkelingen in de goudmarkt. Schroom niet vragen te stellen onder dit artikel, we willen graag een discussie over deze onderwerpen op gang brengen!

    Tien vragen aan 24 karaat

    1. Waar komt uw bijzondere interesse voor goud vandaan? 45 jaar geleden begon m’n goudinteresse met het opvolgen en traden van Zuid Afrikaanse goudmijnen. Daarbij ging ik ter plaatse kijken en die passie voor de fascinerende wereld van goud is alsmaar blijven groeien. 2a. In 2013 daalde de goudprijs voor het eerst sinds jaren. Hoe kijkt u naar die ontwikkeling? De dalende balans van de ECB en de stijgende balans van de FED begonnen sterk te divergeren. Hun (ECB/FED) coördinerend  goudprijs beheer werd gestaakt omwille van de sterke divergentie. Het is nu afwachten wat de FED tapering ons gaat brengen. 2b. Moeten we rekening houden met verdere prijsdaling, nu de goudprijs het niveau van de productiekosten nadert? De kans dat er, aanhoudend, steeds meer fysiek goud privaat wordt opgeslagen door grote partijen stijgt met de dag. Indien de wereldeconomie blijft stagneren en de kapitaalstromen geen rendement meer kunnen halen, zal de roep om te gaan schuilen in tastbare waarden (goud) luider klinken. Het manipulatieve goudprijs beheer dreigt hierdoor in de hoek geduwd te worden. Dan riskeren we een explosieve goudprijs reactie die evengoed naar beneden als naar boven kan plaatsgrijpen. De bullion banks zijn de engelbewaarders van de goudmijn industrie. In de moeilijke periode 1999/2001, toen de goudprijs op een dieptepunt stond, ging er dankzij de bullion banks geen enkele goudmijn over kop. 3. In 2013 maakte Bitcoin een doorbraak bij het grote publiek. De prijs steeg naar meer dan $1.000. Hoe kijkt u tegen Bitcoin aan? De crypto currency industrie is het zoveelste avontuur in de alsmaar groeiende financiële industrie. Die producten komen en gaan. 4. Nederland, België en tal van andere Europese landen hebben tussen 1990 en 2008 veel goud verkocht. Waarom? Omdat de pro-goud centrale banken aan een nieuw goudverhaal begonnen zijn. Daarom moet de centrale bank goudreserve herverdeeld worden tussen de deelnemers aan dit nieuwe goudverhaal (vrij vlottende goudwaarde zonder koppeling aan een valuta). 5. China heeft in 2013 veel meer goud gekocht dan in 2012. Waarom koopt China zoveel goud? In de eerste plaats omdat China zich crescendo wil indekken tegen de ontwaarding van hun systemisch opstapelende dollarreserves (als surplus van hun productie). Indien het tot een nieuwe monetaire orde komt, wil China daar ook deel van uitmaken. China wil daar ook voor z’n volle gewicht in meetellen en heeft daarom voldoende goudreserve nodig. Net zoals ieder ECB lid zijn deel aan goudreserve moest inbrengen bij de oprichting van de euro. 6. Op de COMEX circuleren momenteel meer dan 100 claims op één troy ounce goud, het hoogste niveau ooit. Welke conclusie trekt u hier uit? Comex/Tocom/LBMA/London fix/bullion banks, zijn de inner circle van het goudprijs beheer. Zolang er niemand dit $-gericht goudprijs beheer gaat uitdagen is er niks aan de hand. Singapore en Shanghai zouden wat graag zeggenschap hebben in de goudprijs vorming. Dit zal uiteindelijk tot een conflict escaleren. Het is dan maar de vraag of er nog een manipulatieve goudprijs fixing zal kunnen blijven bestaan. Misschien is het daarom dat de Rothschilds/Deutsche Bank de fix verlieten en dat Duitsland misschien wel z’n volledige goudreserve wil repatriëren. 7. In steeds meer landen roept men op om de goudvoorraden terug te halen. Hoe kijkt u daar tegen aan? De internationale financiële industrie is totaal uit z’n voegen gebarsten in verhouding tot de wereldeconomie. Dit kan niet anders dan slecht aflopen omwille van de niet aflatende (systemische) schuld drijving. Het fysieke goud als waardevol reserve onderpand dringt zich privaat & publiek steeds meer op. Het wereld dollarsysteem & regime loopt op z’n laatste benen. We riskeren een wereld crisis escalatie op monetair-financieel-economisch en politiek vlak. Dan gaat iedereen voor het zekere in plaats van het onzekere. 8. Recent is er veel ophef over de fixing van de goudprijs, de Londen Fix. Hoe kijkt u naar die ontwikkeling? De voorbije 100 jaar was de goudprijs al altijd *$-gefixed*. Steeds manipulatief-beherend. Met de ECB z’n mark-to-market goud-rijkdom-reserve is een nieuw goudverhaal begonnen waarbij goud crescendo van West naar Oost vloeit. De Westerse $-goud-fixing heeft weldra ook z’n tijd gehad. In Azië wordt gewerkt aan het waarderen van fysiek goud (SBMA). Dat ontmantelingsproces is een machtsstrijd tussen zij die loyaal zijn aan de dollar als reserve en zij die voorstander zijn van de pro goudwaarde, de anders denkenden. 9. Is er iets in de goudmarkt wat veel mensen over het hoofd zien? Er is een nieuw goudverhaal lopende. Al de oude goud standaarden hebben hun tijd gehad. We zijn doorgeschoten in het virtuele dat onmogelijk nog rijkdom, welvaart & welzijn kan representeren. Vandaar de toenemende rush naar tastbare waarden op alle niveau’s. 10. Zijn er signalen of ontwikkelingen die we de komende tijd extra in de gaten moeten houden? Het belangrijkste is om te volgen of alle de sterke handen met systeem inzicht (goud-herverdelende centrale banken en private vermogens) aanhoudend fysiek goud blijven kopen. Tegelijk moeten we controleren of de wereldeconomie duurzaam kan ontwikkelen met gematigde schuld drijving. Met nadruk op duurzaam en niet crescendo schuld gedreven. Tijdelijke groeischeutjes zijn een groot onvoldoende. Op geopolitiek vlak moet je de olieprijs in het oog houden. Met een georganiseerde daling naar $60 per vat zou de dollar nog eens flink kunnen scoren. Een daling van de dollarindex en een stijgende dollarrente is goud positief. Wilt u meer werk van onze gastschrijver 24 karaat lezen? Klik dan hier om naar het dossier te gaan. Daar treft u alle bijdrages aan die 24 karaat tot op heden heeft geschreven.

  • Argentijnse peso raakt in vrije val

    De Argentijnse peso verliest steeds meer waarde tegenover de dollar, zo schrijft Bloomberg. In 2002 werd de koppeling met de Amerikaanse dollar losgelaten en sindsdien is de peso alleen maar minder waard geworden. De afgelopen week zakte de waarde van de munt met 12,7% naar 7,8825 tegenover de dollar. De centrale bank wil de munt niet devalueren en laat de waardedaling over aan de valutamarkt. Het gevolg daarvan is dat de dollarreserves van het land steeds verder dalen. Sinds november vorig jaar, toen de minister van Financiën en de top van de Argentijnse centrale bank vervangen werd, zijn de valutareserves van het land met 31% gezakt naar $29,4 miljard. De valutareserves worden gebruikt om crediteuren in het buitenland te betalen.




    Argentijnse peso steeds goedkoper

    De wisselkoers van de Argentijnse peso met de Amerikaanse dollar is in een jaar tijd opgelopen van 4,96 naar 7,16 peso per dollar, een waardedaling van ruim 30 procent. Gedurende deze periode verkocht de centrale bank netto $5,9 miljard om de waardedaling van de munt wat af te remmen. De volgende grafiek laat zien dat de peso steeds sneller waarde verliest tegenover de wereldreservemunt.

    Argentijnse peso heeft de afgelopen jaren veel waarde verloren

    Argentijnse peso heeft de afgelopen jaren veel waarde verloren

    De Argentijnse regering probeert de uitstroom van dollars af te remmen, bijvoorbeeld door aankopen van buitenlandse valuta te blokkeren, belasting te heffen op vakanties in het buitenland en op online aankopen en door buitenlandse bedrijven te verbieden dividend in dollars uit te keren. Ook zijn er importbeperkingen opgelegd, waardoor met name elektronica bijzonder duur is geworden. Voor de nieuwste iPhone, een Playstation 4 spelcomputer of een iPad tablet betaalt men in Argentinië omgerekend twee keer zoveel als in de Verenigde Staten.

    Zwarte markt

    Door de kapitaalcontroles van de regering werd er het afgelopen jaar nog maar half zoveel valuta verhandeld als in 2010, zo schrijft Bloomberg. Toch willen veen Argentijnen graag dollars hebben, omdat die hun waarde beter behouden dan de peso. Het is daarom niet verwonderlijk dat er ook in Argentinië een zwarte markt is ontstaan voor dollars, waar momenteel een wisselkoers van 12,75 peso gehanteerd wordt.

    Argentinië had in de eerste negen maanden van 2013 het grootste tekort op de betalingsbalans sinds 2001. Volgens economen is de inflatie in Argentinië 28,4% op jaarbasis, twee keer zo hoog als de officiële inflatie. De centrale bank probeert de inflatie te bestrijden met een depositorente van 21,5%, maar dat lijkt vooralsnog weinig effect te hebben. Volgens econoom Vladimir Werning van JP Morgan moet de Argentijnse centrale bank de rente nog verder verhogen om de uitstroom van dollars tegen te gaan.

    Argentijnse peso

    Argentijnse peso

  • Beleggingsfondsen lezen voor beginners

    Zoekt u een beleggingsproduct dat naadloos aansluit bij uw wensen, maar raakt u het spoor bijster als u in de brochure voor beleggingsfondsen de termen ‘Global Growth’, ‘Balanced’ en ‘Premium’ tegenkomt? Dan bent u op het juiste adres, want met de volgende handleiding komt u als belegger niet meer voor verrassingen te staan!

    Met deze handleiding leert u de beleggingsfondsen beter begrijpen

    Met deze handleiding leert u de beleggingsfondsen beter begrijpen (Bron: Twitter)