Categorie: Nieuws

Huizenprijzen Amsterdam 23% hoger dan jaar geleden

De huizenprijzen in Amsterdam zijn nu 23% hoger in vergelijking met een jaar geleden, zo schrijft RTL Nieuws. Daarmee stegen de huizenprijzen in de hoofdstad twee keer zo snel als het landelijke gemiddelde van ongeveer 9%. Ook in Utrecht stijgen de huizenprijzen erg snel. Volgens de Nederlandse Vereniging van Makelaars (NVM) is deze snelle prijsstijging het gevolg van een grote kloof tussen vraag en aanbod. Veel mensen willen in deze steden wonen, maar er zijn steeds minder woningen te vinden. Het aanbod droogt op, waardoor potentiële kopers tegen elkaar op moeten bieden.

In Amsterdam daalde het aantal transacties het afgelopen jaar met 17%, omdat er simpelweg minder woningen beschikbaar zijn. Vooral voor starters is het zo goed als onmogelijk geworden om een koopwoning te vinden in de hoofdstad. Als gevolg daarvan neemt ook de druk op de omliggende regio’s toe, zoals in Kennemerland en Haarlemmermeer. Daar wordt het ook steeds lastiger om een woning te vinden, gezien het feit dat ook daar de prijzen stijgen en het aantal transacties dalen.

Huizenprijzen 20% gestegen sinds crisis

Sinds het dieptepunt op de woningmarkt zijn de gemiddelde huizenprijzen in Nederland met 20% gestegen. In Amsterdam zijn de prijzen vanaf het dieptepunt in 2013 zelfs met meer dan de helft gestegen. De NVM verwacht dat de prijzen dit jaar verder zullen stijgen, vooral in stedelijke gebieden waar het woningaanbod beperkt is.

12 januari 2017
Rosengren: “Federal Reserve moet balans verkleinen”

De Amerikaanse centrale bank moet overwegen haar balanstotaal te verkleinen, om te voorkomen dat de economie oververhit raakt. Dat zei Eric Rosengren, president van de Federal Reserve Bank van Boston in een interview met de Financial Times. Hij verwacht dat de inflatie eind dit jaar de doelstelling van 2% zal bereiken en vreest dat de inflatie volgend jaar verder zal oplopen als de centrale bank onvoldoende maatregelen neemt.

Komt er een moment dat de centrale bank meer renteverhogingen kan overwegen, dan moet ze volgens Rosengren ook kijken naar de mogelijkheid om haar enorme balans te verkleinen. De Federal Reserve heeft tijdens de crisis een balanstotaal van bijna $4,5 biljoen opgebouwd, bestaande uit overwegend staatsobligaties en hypotheekleningen. De centrale bank kan deze portefeuille van leningen weer op de markt brengen om overtollige liquiditeit uit de economie te halen.

De inflatie in de Verenigde Staten is nog steeds onder de doelstelling van de centrale bank, maar zodra deze begint te stijgen kan het volgens Rosengren snel uit de hand lopen. Krapte op de arbeidsmarkt kan de loonkosten verder doen stijgen, waardoor ook de prijzen omhoog gaan. De centrale bank vreest dat de plannen van Donald Trump om meer te investeren de inflatie aan zullen jagen.

Balans verkleinen

“We zouden het nu moeten overwegen. Wanneer er volgens daadwerkelijk actie ondernomen moet worden, dat zullen we tegen die tijd wel zien”, zo verklaarde Rosengren in een interview met de Financial Times. “Als de economie sterk genoeg is om verschillende verkrappende monetaire maatregelen te nemen, dan moeten we ook serieus nadenken over de omvang van de balans.”

Fed-voorzitter Janet Yellen liet tijdens de laatste FOMC vergadering van vorig jaar weten dat de rente eerst een paar stappen verhoogd moet worden, voordat er iets gedaan kan worden aan de omvang van de balans. Dat zal volgens haar een aantal jaar duren. Als het aan Rosengren ligt kan dit proces al eerder in gang worden gezet.

Monetaire verruiming

De Federal Reserve heeft gedurende de crisis met verschillende rondes van quantitative easing (QE) een grote hoeveelheid staatsobligaties en hypotheekleningen op haar balans gezet. Dit opkoopprogramma werd in 2014 afgebouwd, maar is eigenlijk nooit helemaal gestopt. De volgende grafiek laat zien dat de centrale bank haar totale voorraad staatsobligaties en hypotheken nog steeds op peil houdt, door de opbrengst van afgeloste leningen opnieuw in schuldpapier te beleggen.

De centrale bank kan haar voorraad staatsobligaties en hypotheken terug op de markt brengen om liquiditeit uit het financiële systeem te halen. Ook kan ze stoppen met herinvesteren in schuldpapier, waardoor de balans na verloop van tijd vanzelf krimpt. Merk op dat goud geen rol van betekenis speelt op de balans van de Federal Reserve, omdat de centrale bank slechts claims op de goudvoorraad bezit die gewaardeerd zijn op $42,22 per troy ounce. Dat is een fractie van de actuele goudprijs van ongeveer $1.200 per troy ounce.

Balans Federal Reserve sinds 2002 (Bron: Federal Reserve)

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

12 januari 2017
Hongarije wil organisaties van George Soros aanpakken

Hongarije wil alle organisaties die door George Soros gefinancierd worden hard aanpakken nu Donald Trump op het punt staat het Witte Huis te betreden. Volgens Szilard Nemeth, vicepresident van de regerende partij Fidesz, zal Hongarije alle beschikbare middelen inzetten om alle niet-gouvernementele organisatie (NGO’s) die door George Soros gefinancierd worden weg te vagen.

“Ik heb het gevoel dat er nu wereldwijd een kans is om dit te doen”, zo verklaarde Nemeth dinsdag tegenover de pers. De Hongaarse premier Viktor Orban was de eerste Europese regeringsleider die tijdens de Amerikaanse verkiezingscampagne publiekelijk zijn steun uitsprak voor Donald Trump. Hij kreeg als premier veel kritiek van de Europese Commissie en de Amerikaanse president Obama, omdat Hongarije onder zijn leiding een ‘autoritair regime’ dreigde te worden, ‘vergelijkbaar met Rusland, China en Turkije’.

Dekmantel

In 2014 gaf de Hongaarse premier persoonlijk opdracht om een onderzoek te starten naar een NGO die door Soros gefinancierd werd. Volgens Orban zijn dit soort organisaties die door het buitenland gefinancierd worden een dekmantel voor wat hij “betaalde politieke activisten” noemt.

De Hongaarse regering heeft al verschillende NGO’s in het vizier die gesteund worden door George Soros, de miljardair die nauwe banden heeft met de Democratische partij en die een groot netwerk van organisaties heeft om politieke invloed uit te oefenen in voormalig communistische landen in Oost-Europa.

George Soros

George Soros kwam vorig jaar opnieuw in opspraak toen bekend werd dat hij de uitslag van het Oekraine referendum probeerde te manipuleren. Hij gebruikte zijn connecties bij de media om de publieke opinie ten aanzien van Oekraine positief te beïnvloeden. Hij stelde €700.000 ter beschikking om artikelen van bepaalde journalisten voor een groter publiek te vertalen en om een promotiecampagne op te starten met televisieprogramma’s die de emoties van het Nederlandse publiek moesten aanspreken.

Volgens Donald Trump is miljardair Soros onderdeel van een ‘wereldwijde machtsstructuur’ die verantwoordelijk gehouden moet worden het economische beleid dat de arbeidersklasse benadeeld heeft en de rijkdom in een kleine groep van zeer machtige bedrijven en politieke groepen concentreerde. Aan het begin van de verkiezingscampagne van Trump was er een spotje te zien waarin George Soros werd afgebeeld met Fed-voorzitter Janet Yellen en Goldman Sachs topman Lloyd Blankfein. Hij werd daarvoor bekritiseerd, omdat deze machtige en invloedrijke personen alle drie van Joodse komaf zijn.

11 januari 2017
Europese banken kunnen zomaar van het internationaal podium vallen

Er bestaat weinig twijfel dat de Amerikaanse banken de financiële crisis beter hebben doorstaan dan hun Europese neven en nichten. De Amerikanen waren veel sneller in het herstellen van hun vermogenspositie en ze weten wat de toezichthouder van hen verlangt. De Europese banken lopen in dat opzicht ver achter en dat begint zich te vertalen in een steeds sneller verlies van marktaandeel op de internationale financiële markten.

Het beste voorbeeld vormen waarschijnlijk de internationale obligatiemarkten. Hier concurreren Amerikanen en Europeanen om kapitaal bijeen te brengen voor de grootste partijen ter wereld. Het is een markt die in 2016 ongeveer $4 biljoen groot is. En juist op deze enorme markt verliezen de Europeanen steeds meer terrein.

Aan het begin van dit decennium was Deutsche Bank nog nummer twee als underwriter van internationale obligaties. In 2015 was de bank al naar de zesde positie afgezakt. In 2010 bedroeg het marktaandeel 7,3%. Dat jaar is daar nog 5,1% van over en er zijn weinig tekenen die erop wijzen dat Deutsche binnen afzienbare termijn weer actiever gaat worden op deze markten.

Beleggers hebben Deutsche Bank de rug toegekeerd

Ambities Europese banken getemperd

Het is trouwens niet zo dat er een duidelijke Europese kandidaat is die de positie van Deutsche kan of wil overnemen. Het Britse Barclays was in 2010 de nummer één bij international bond management met een marktaandeel van 8%. Maar ook deze bank is druk met het afbouwen van haar investment bankactiviteiten. Dat gebeurt mede op instigatie van de toezichthouder, die strengere kapitaalseisen heeft geformuleerd. Barclays is nu naar de derde positie afgezakt na JP Morgan en Citigroup. Barclays is nu druk met het schrappen van de 7.000 minst winstgevende zakelijke rekeningen. In 2014 had de bank al 17.000 klanten de deur gewezen. Het wegsturen van klanten is de veiligste manier om je balans te laten krimpen.

Ook andere banken lijken de obligatiemarkten voor gezien te houden. De Royal Bank of Scotland had in 2010 nog een zeer acceptabel marktaandeel van 4%, waarmee de bank de elfde plaats bezette. Daar is nu minder dan 1,4% van over. De bank is druk met het opruimen van schandalen en het oplossen van managementproblemen. Nog in november faalde de bank voor de stresstest. Dat is alweer negen jaar nadat de bank gered moest worden met een injectie van £45 miljard en zo genationaliseerd werd.

De Zwitserse banken hebben sinds 2008 evenmin goed werk afgeleverd. In 2010 namen Credit Suisse en UBS respectievelijk de zesde en de zevende positie in met een marktaandeel van 4,3%. Daar is nu nog respectievelijk 2,5% en 1,8% van over. De enige uitzondering op de regel is HSBC. Van begin af aan begreep die bank de omvang en de diepte van de subprime mortgage crisis en handelde navenant. Het maakte reserveringen en haalde $18 miljard uit de markt om het eigen vermogen te versterken. Daarom hoefde de bank als enige Europese instelling niet zijn balans te verkorten. Het heeft nog steeds een balans van $2,6 biljoen zoals voor de crisis. Daarom is HSBC als enige Europese bank erin geslaagd om op de markt voor bond underwriting het marktaandeel te verhogen van 5,2% naar 6,6%. Beleggers hebben HSBC daarvoor royaal beloond.

HSBC krijgt het voordeel van de twijfel

Crisis bij Europese banken

Misschien is de huidige crisis het begin van het einde van het Europese universal banking model, waarbij banken zowel zakelijke klanten als particulieren tracht te bedienen. Dat was altijd al een model, waar vooral toezichthouders moeite mee hadden. Deze banken waren en zijn too-big-to-fail en daar houden toezichthouders en beleidsmakers sinds 2008 niet van. Het resultaat is een groeiende hoeveelheid regelgeving, zoals de verplichting het eigen vermogen te verhogen. Voor de betreffende banken is dat problematisch, omdat zelfs in goede tijden een one-stop-shop benadering slecht met veel moeite winstgevend is. Laat staan dat zoiets lukt in tijden van crisis.

De huidige opstelling van banken is echter ook problematisch. Banken die geen kapitaal beschikbaar willen stellen bij de underwriting van obligaties hebben een probleem. Hun klanten zullen in dat geval minder bereid zijn hen te laten delen in lucratieve opdrachten en deals zoals fusies en overnames. Als de trend reëel wordt, dat Europese banken meer en meer markten overlaten aan hun Amerikaanse neven en nichten, dan worden ze internationaal gesproken snel irrelevant en verdwijnen ze in figuurlijke zin van het toneel. Dat is niet goed voor de banken zelf, maar ook niet voor de economieën waarbinnen ze functioneren!

Cor Wijtvliet

Deze bijdrage is mogelijk gemaakt door Beurshalte

Over Beurshalte:

Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.

11 januari 2017
Chinese bedrijven krijgen toegang tot Europese kapitaalmarkt?

Chinese bedrijven krijgen later dit jaar waarschijnlijk de mogelijkheid via de Duitse beurs in Frankfurt aandelen uit te geven, waardoor het voor Europese beleggers makkelijker wordt in deze bedrijven te investeren. Volgens de Shanghai Stock Exchange onderzoekt de China Europe International Exchange (CEINEX) de mogelijkheid om aandelen uit te geven via de Deutsche Börse, zodat Chinese bedrijven makkelijker financiering kunnen krijgen om hun activiteiten in Europa uit te breiden.

De toezichthouders in Duitsland en China moeten nog hun goedkeuring geven voor deze plannen, maar het aanbieden en verhandelbaar maken van dergelijke aandelen op de beurs in Frankfurt zou volgens de Shanghai Stock Exchange geheel binnen de bestaande regelgeving vallen. Het lijkt dat ook slechts een kwestie van tijd voordat deze stap gezet wordt. Voor Chinese bedrijven biedt het een extra mogelijkheid om vermogen in euro’s aan te trekken.

Chinese bedrijven mogen binnenkort aandelen uitgeven in Duitsland?

11 januari 2017
Wereldwijde schulden naar 325% van het bbp

De wereldwijde schulden bereikten vorig jaar een recordniveau van 325 procent van het bbp, zo concludeerde het Institute for International Finance (IIF) afgelopen week. Vooral de staatsschulden zijn in 2016 opvallend hard gestegen, wat mogelijk te verklaren is door de uitzonderlijk lage rente en meer fiscale stimulering.

Volgens het rapport zijn de wereldwijde schulden in de eerste negen maanden van 2016 met meer dan $11 biljoen gestegen naar een totaal van $217 biljoen. Bijna de helft van deze stijging kwam voor rekening van overheden, de rest werd geleend in de private markt. Opvallend is de sterke toename van schulden in opkomende markten, waar overheden in 2016 bijna drie keer zoveel geld leenden als in 2015. Vooral in China werd veel geld geleend.

Stijgende rente

De stijging van de wereldwijde schuldenlast werd vorig jaar nauwelijks gevoeld, omdat de rente verder daalde. Dat zou dit jaar wel eens kunnen veranderen, omdat men verwacht dat het beleid van Donald Trump zal leiden tot een hogere inflatie en een hogere rente. Ook zal de schuldenlast volgens het IIF dit jaar zwaarder gaan wegen door een relatief zwakke economische groei en een verdere stijging van de dollar. Een dure dollar betekent dat leningen in deze valuta duurder worden om terug te betalen. Ook zullen meer bedrijven door de hogere rente moeilijkheden ondervinden om aan krediet te komen.

Tenslotte wijst het rapport op de schadelijke gevolgen van meer protectionisme op de kapitaalmarkt. Daardoor kan de beschikbaarheid van krediet verslechteren.

“Een verschuiving richting een meer protectionistisch beleid kan ook impact hebben op de wereldwijde kapitaalstromen. Vanwege het belang van de Londense City in het verstrekken van leningen en derivaten (vooral voor bedrijven in Europa en in opkomende markten) kan de onzekerheid rondom de Brexit aanvullende risico’s met zich meebrengen, zoals hogere financieringskosten en hogere kosten op risico’s af te dekken.”

10 januari 2017
Chinese centrale bank: “Daling valutareserves geen probleem”

De Chinese centrale bank maakt zich geen zorgen over de snelle daling van de valutareserves. Volgens Fan Gang, adviseur van de centrale bank, is deze ontwikkeling op de lange termijn juist goed nieuws, omdat de yuan de afgelopen jaren mogelijk wat overgewaardeerd is geraakt. In een interview met Reuters legt Gang uit dat de nieuwe kapitaalcontroles nodig zijn om snelle fluctuaties in de reserves te voorkomen.

De valutareserve van China is vorig jaar een een hoog tempo gedaald en bereikte in december het laagste niveau in zes jaar. Vanaf de piek in 2014 is de valutareserve van het land met ongeveer $1 biljoen gedaald. Deze strategiewijziging werd overigens al ruim van tevoren door de Chinese autoriteiten aangekondigd, want in mei 2014 noemde de Chinese premier Lio Keqiang de hoeveelheid buitenlandse valuta in de reserves al een ‘zware last’.

Valutareserves China dalen in rap tempo (Grafiek via Bloomberg)

Piek in valutareserves

Sinds 2014 zijn niet alleen de Chinese, maar ook de wereldwijde valutareserves gedaald. Dat gebeurde na de daling van de olieprijs, die eind 2014 door Saoedi-Arabië in gang werd gezet. De meeste centrale banken verkleinen sindsdien hun dollarreserves, omdat ze minder blootstelling willen aan de Amerikaanse munt of omdat ze meer valutareserves moeten aanspreken om een waardedaling van hun eigen munt op te vangen.

Veel opkomende markten hanteerden de afgelopen twee decennia een beleid waarbij ze hun munt kunstmatig goedkoop maakten, door de opbrengsten uit de export opnieuw uit te lenen aan de Verenigde Staten. De dollarreserves (Amerikaanse staatsobligaties) dienden vervolgens als het onderpand voor de geldcreatie in eigen land.

Door dit model hielden de opkomende economieën hun eigen munt kunstmatig goedkoop, waardoor ze veel werkgelegenheid en economische groei naar zich toe trokken. Maar nu deze landen zich meer zorgen over de waarde van de dollar zien zij hun enorme dollarreserves in toenemende mate als een risico.

Ook in China vraagt men zich af waarom ze de Amerikaanse tekorten nog langer zouden moeten financieren. Daarover zei adviseur Fan Gang het volgende:

“We hebben gesproken over de inefficiëntie van $4 biljoen aan valutareserves en over hoe belachelijk het is dat een ontwikkelende economie een ontwikkeld land financiert. Met de toevoeging van de yuan aan het valutamandje van de SDR is de Chinese munt een internationale valuta geworden, wat betekent dat China minder buitenlandse valuta hoeft aan te houden.”

Valutareserves dalen al sinds september 2014 (Grafiek van Bloomberg)

Daling Chinese yuan

De Chinese yuan is vorig jaar met 6,6% in waarde gedaald ten opzichte van de Amerikaanse dollar, de grootste waardedaling in een jaar sinds 1994. Door een kapitaalvlucht richting de dollar staat de Chinese munt onder druk, maar daar maken de Chinese autoriteiten zich nu nog geen zorgen over.

Volgens de centrale bank mag de yuan dit jaar maximaal 25% in waarde dalen tegenover de dollar. Dit aanpassingsproces kan afgeremd worden met nieuwe kapitaalcontroles en de verkoop van nog meer dollarreserves. Daarover zei Yu Yongding, voormalig adviseur van de Chinese centrale bank, het volgende. Hij verwacht dat de kapitaalvlucht en de waardedaling van de yuan ook dit jaar zal aanhouden.

“Als de yuan teveel in waarde daalt, dan kan China de kapitaalcontroles uitbreiden. We hebben een grote hoeveelheid valutareserves en we hebben een bodem gesteld op maximaal 25% waardedaling. We moeten niet bang zijn voor een depreciatie van de munt, omdat ik geloof dat deze beperkt zal zijn. we kunnen deze volledig controleren.”

10 januari 2017
Zwitserse centrale bank verdient 24 miljard frank aan valutareserves
De Zwitserse centrale bank heeft het afgelopen jaar 24 miljard Zwitserse frank verdiend aan haar valutareserves en aandelenportefeuille. De valutareserves, die voor het grootste deel uit staatsobligaties bestaan, leverden al 19 miljard frank aan rente op. Daarnaast verdiende de centrale bank een paar miljard aan dividend op de aandelenportefeuilles en aan de negatieve rente op reserves die Zwitserse banken bij de centrale bank parkeren.

Sinds het uitbreken van de financiële crisis van 2008 heeft de Zwitserse centrale bank vrijwel onophoudelijk de waarde van haar eigen munt moeten onderdrukken. Door een kapitaalvlucht richting de Zwitserse frank werd de munt steeds duurder, waardoor het concurrentievermogen van Zwitserse bedrijven en de toerismesector verslechterde.

Valutareserves

Om de waardestijging van de munt af te remmen drukte de centrale bank de afgelopen jaren honderden miljarden Zwitserse franken bij, die ze meteen weer inwisselde voor met name euro’s en dollars. Ook verlaagde de centrale bank de rente, om een vlucht in de Zwitserse munt te ontmoedigen.

Het resultaat van deze interventies is dat de centrale bank nu valutareserves met een waarde van omgerekend 666 miljard frank op haar balans heeft staan, meer dan tien keer zoveel als voor de crisis. De volgende grafiek laat in één oogopslag zien hoe de valutareserves in acht jaar tijd explodeerden.

Valutareserves Zwitserse centrale bank (1997-2016)

Gratis geld

Als we praten over de valutareserves van een centrale bank, dan hebben we het niet over hoge stapels bankbiljetten die in een kluis liggen te verstoffen. In plaats daarvan houden centrale banken staatsobligaties aan, omdat deze binnen het huidige financiële systeem als zeer liquide en relatief veilig te boek staan. In het geval van de Zwitserse centrale bank zijn dat dus obligaties van met name Eurolanden en de Verenigde Staten. Daarover betalen deze landen rente, die in dit geval ook ten goede komt aan de centrale bank.

Zo verdient de Zwitserse centrale bank dus aan de rente die de Europese en Amerikaanse belastingbetaler moet ophoesten. En dat allemaal met geld dat een centrale bank bijna onbeperkt kan bijdrukken! Bijna onbeperkt, want als geld drukken een manier was om rijk te worden, dan waren Zimbabwe en de Venezuela nu zeer welvarend geweest…

Lees ook:
Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.
9 januari 2017
Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump
Een jaar na de lancering van de Asian Infrastructure and Investment Bank (AIIB) herinnert China de aanstaande president van de Verenigde Staten eraan dat deelname aan de Chinese investeringsbank nog steeds mogelijk is.

“De deur zal altijd open blijven, want we hanteren een consistent beleid. De AIIB is een multilateraal instituut”, zo verklaarde de president van de Chinese investeringsbank, Jin Liqun, in een interview met Bloomberg. Daarmee geeft hij een handreiking aan de aanstaande Amerikaanse president Donald Trump, die tijdens de verkiezingscampagne nog harde beschuldigingen uitte aan het adres van China.

De AIIB ging een jaar geleden van start met deelname van 57 verschillende landen, waaronder een groot aantal Europese landen die nauwe banden hebben met de Verenigde Staten. Het was daarom extra opvallend dat laatstgenoemde zich als één van de weinige grootmachten afsloot van het Euraziatische handelsproject. De Amerikaanse regering probeerde onder president Obama ondertussen een eigen handelsstrategie door te drukken, middels omstreden verdragen als TTIP, TTP en TISA.

Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump

Chinese investeringsbank

De president van de Chinese investeringsbank blijft ondanks de recente spanningen tussen China en de Verenigde Staten optimistisch over een mogelijke samenwerking. Binnen de Amerikaanse regering, zowel onder de Democraten als de Republikeinen, zou er animo zijn voor deelname aan de AIIB. “We kunnen erg goed samenwerken. Ik ben enthousiast geworden door de zeer positieve reacties over de AIIB”, aldus Jin Liqun.

De Chinese investeringsbank beschikt over een kapitaal van $100 miljard, waarmee verschillende projecten gefinancierd worden die de infrastructuur verbeteren. Denk aan de aanleg van snelwegen, spoorlijnen en havens en nieuwe leidingen voor het transport van olie en aardgas. De AIIB werkt als een soort intermediair tussen kredietverlenende instanties en landen die grote infrastructurele projecten willen uitvoeren.

De president van de Chinese investeringsbank heeft al de nodige ervaring, want hij werkte eerder al voor de Wereldbank en de Asian Development Bank. Hij studeerde Engelse literatuur en vertaalde in 1996 het boek van Ron Chernow over het imperium van de Amerikaanse zakenbank J.P. Morgan naar het Chinees. Ook was Liqun hoofd van de afdeling toezicht bij het Chinese staatsfonds.

Machtsverschuiving

Vorig jaar sloten belangrijke Amerikaanse bondgenoten als het Verenigde Koninkrijk, Canada, Australië, Duitsland, Frankrijk en Italië zich al aan bij het Chinese initiatief. Het lijkt dus slechts een kwestie van tijd voordat ook de Verenigde Staten overstag gaan. Het is tekenend voor de verschuivende machtsverhouding in de wereld, want na de Tweede Wereldoorlog waren het de Amerikanen die met de lancering van het IMF en de Wereldbank vorm gaven aan de nieuwe wereldorde.

Donald Trump heeft zich tijdens de verkiezingscampagne verschillende keren negatief uitgelaten over de handelsverdragen van de regering Obama, maar het is nog onduidelijk wat de nieuwe Republikeinse president wél gaat doen. Zal hij inderdaad meer toenadering zoeken tot China en Rusland of zal hij juist een meer protectionistisch beleid voeren?

Lees ook:
9 januari 2017
Economist: Bereid je voor op nieuwe wereldmunt (1988)
In 1988 publiceerde de Economist een coverartikel over de komst van een nieuwe wereldmunt, die nationale valuta van alle grote economieën op een gegeven moment overbodig zal maken. Een nieuwe wereldmunt is de logische vervolgstap in een globaliserende wereld die door telecommunicatie steeds kleiner wordt, zo luidt de conclusie.

Een nieuwe wereldmunt betekent het opgeven van monetaire soevereiniteit, die op dat moment sowieso al zeer beperkt was door de tucht van de wereldwijde financiële markten. Kapitaalstromen zijn al groter dan de goederenstromen tussen landen, wat betekent dat een ongunstig monetair beleid in het ene land razendsnel een uitstroom van kapitaal tot gevolg zal hebben. Een wereldmunt is daarom onvermijdelijk voor stabiele prijzen en economische groei, zo luidt de conclusie van het artikel.

Bereid je voor op een nieuwe wereldmunt

Economist, 1 september 1988, pag. 9-10
Over dertig jaar zullen Amerikanen, Japanners, Europeanen en mensen in veel andere rijke landen en in sommige relatief arme landen hun boodschappen afrekenen met dezelfde munt. De prijzen zullen niet in dollars, yen of Duitse marken vermeld worden, maar in laten we zeggen de Phoenix. De Phoenix zal de gewenste munt worden voor bedrijven en consumenten, omdat het gemakkelijker zal zijn dan de nationale munten van vandaag de dag, die tegen die tijd gezien zullen worden als een eigenaardige bron van verstoringen in het economische leven van de afgelopen eeuw. Aan het begin van 1988 lijkt dit een uitzinnige voorspelling. Voorstellen voor een eventuele monetaire unie waren er vijf tot tien jaar geleden, maar die konden de terugval van 1987 niet voorkomen. De overheden van de grote economieën probeerden een paar centimeter dichter bij een meer gecontroleerd systeem van wisselkoersen te komen. Een logische voorbode, zo lijkt het, voor radicale monetaire hervormingen. Vanwege gebrek aan coördinatie in het onderliggende economische beleid werd het een grote mislukking, ze provoceerden de rentestijging die in oktober de crash op de aandelenmarkt veroorzaakte. Deze gebeurtenissen schrikten wisselkoers hervormingen af. De marktcrash leerde hen dat doen alsof er sprake was van samenwerking slechter kan zijn dan niet doen en dat nieuwe pogingen om valuta aan elkaar te koppelen zouden voortmodderen zo lang er niet meer daadwerkelijke samenwerking plaatsvindt (en overheden een deel van hun economische soevereiniteit opgeven).
De nieuwe wereldeconomie
De grootste verandering in de wereldeconomie sinds begin jaren ’70 is dat kapitaalstromen de goederenstromen hebben vervangen als drijvende kracht achter de wisselkoersen. Als gevolg van ongelimiteerde integratie van de financiële markten kunnen verschillen in nationaal economisch beleid de rente (of de verwachting daarvan) maar beperkt beïnvloeden. Echter, ze kunnen gigantische verschuivingen van financiële activa van het ene naar het andere land veroorzaken. Deze geldstromen marginaliseren de invloed van goederenstromen op vraag en aanbod van verschillende valuta. Met de verdere ontwikkeling van telecommunicatie zullen deze transacties nog goedkoper en sneller worden. Zonder een gecoördineerd economisch beleid zullen valuta alleen maar meer volatiel worden. Op alle manieren zullen landelijke economische grenzen langzaam vervagen. Als deze trend doorzet zal een muntunie tussen tenminste de grote industriële landen voor iedereen onweerstaanbaar worden, behalve dan voor overheden en valutahandelaren. In de Phoenix zone zullen economische aanpassingen op verschuivingen in de relatieve prijzen geleidelijk en automatisch verlopen, zoals dat nu gaat tussen verschillende regionen binnen grote economieën. De afwezigheid van het valutarisico zal de handel, de investeringen en de werkgelegenheid stimuleren.
Monetair beleid
De Phoenix zone zal strenge beperkingen opleggen aan nationale overheden. Er zal geen ruimte meer zijn voor zoiets als een nationaal monetair beleid. Het wereldwijde aanbod van de Phoenix zal bepaald worden door een nieuwe centrale bank, mogelijk voortgekomen uit het IMF. De wereldwijde inflatie – en binnen een smalle bandbreedte ook de landelijke inflatie – zal onder haar verantwoordelijkheid vallen. Ieder land zou belastingen en overheidsbestedingen kunnen gebruiken om tijdelijke dalingen in de vraag op te vangen, maar ze zou geld moeten lenen om het begrotingstekort te dichten, in plaats van het geld bij te drukken. Zonder de mogelijkheid van een inflatiebelasting worden overheden en hun schuldeisers gedwongen zorgvuldiger om te gaan met het geld dat ze uitgeven respectievelijk uitlenen. Dit betekent een groot verlies voor de monetaire soevereiniteit, maar de trend die de Phoenix zo aantrekkelijk maakt zou die soevereiniteit sowieso al wegnemen. Zelfs in een wereld van meer of minder mate van flexibele wisselkoersen zien de individuele overheden de onafhankelijkheid van hun beleid ingeperkt worden door de grote boze buitenwereld.
Wereldmunt
Nu de volgende eeuw nadert duwen natuurlijke krachten de wereld richting economische integratie. Dat geeft overheden wereldwijd globaal twee keuzes. Of ze gaan met de stroom mee, of ze werpen barricades op. Voorbereiden op de Phoenix betekent minder zogenaamde en meer daadwerkelijke samenwerking in het beleid. Dat betekent het toestaan en daarna actief promoten van het gebruik van de internationale munt, naast de lokale munt. Daarmee worden de mensen in staat gesteld met hun portemonnee te stemmen voor de uiteindelijk verschuiving richting een volledige muntunie. De Phoenix zal waarschijnlijk beginnen als een cocktail van nationale valuta, net als de Special Drawing Rights (SDR) vandaag de dag. Na verloop van tijd echter zal de waarde van deze nieuwe munt ten opzichte van de lokale munt irrelevant worden, omdat de mensen zullen kiezen voor het gemak en de stabiele koopkracht van die nieuwe wereldmunt. Het alternatief - het behoud van een autonoom beleid - zal gepaard gaan met een snelle toename van werkelijk draconische controles op handelsstromen en kapitaalstromen. Deze koers geeft overheden werkelijk een schitterende tijd. Ze kunnen dan de wisselkoersen manipuleren, onbeperkt fiscaal en monetair beleid uitzetten en de daarop volgende golven van inflatie bestrijden met maatregelen die de prijzen en lonen beïnvloeden. Het vooruitzicht is een verlamming van de economische groei. Noteer de Phoenix voor rond het jaar 2018 en verwelkom deze als het zover is.

De herrijzing van de Phoenix wereldmunt uit het as van de nationale valuta, de vernietiging van nationale valuta door hyperinflatie. De Phoenix (vertaald: Feniks) is natuurlijk een verborgen metafoor. Uit de vernietiging, het as van de oude wereldorde, ontstaat volgens sommigen de Luciferiaanse wereldorde als een Phoenix.

Lees ook:
9 januari 2017
Heeft Rusland de Amerikaanse verkiezingen gemanipuleerd?

Volgens de Amerikaanse inlichtingendienst FBI en het Department of Homeland Security (DHS) zijn er ‘bewijzen’ dat Rusland de Amerikaanse verkiezingen gemanipuleerd heeft. De publicatie van deze lekken zouden Trump aan de overwinning geholpen hebben, zo concludeerden de twee Amerikaanse overheidsinstanties.

Deze beschuldigingen aan het adres van Rusland werden breed uitgemeten in de media en voor president Obama was het zelfs reden om vergeldingsmaatregelen te nemen. Hij besloot 35 Russische diplomaten en hun families het land uit te sturen.

Om de verdenkingen aan het adres van Rusland kracht bij te zetten brachten de FBI en DHS deze week een 25-pagina’s tellend rapport naar buiten, waarin ze beweren dat Poetin zelfs persoonlijke opdracht gegeven heeft voor het manipuleren van de Amerikaanse verkiezingen. Uit de conclusie van het rapport:

We concluderen dat de Russische president Vladimir Poetin in 2016 een beïnvloedingscampagne begonnen is gericht op de Amerikaanse verkiezingen. De doelen van Rusland waren om het publieke vertrouwen in het Amerikaanse democratische proces te ondermijnen, staatssecretaris Clinton te denigreren en haar verkiesbaarheid en potentiële presidentschap te beschadigen. We kunnen ook vaststellen dat Poetin en de Russische overheid een duidelijke voorkeur ontwikkeld hebben voor president-elect Trump.

Cyberaanvallen?

Deze beschuldigingen worden helaas niet onderbouwd met geloofwaardig bewijsmateriaal. De inlichtingendiensten komen niet verder dan te herhalen dat ze ‘veel vertrouwen hebben in hun bevindingen’. Ondanks het ontbreken van belastend bewijsmateriaal voor het mogelijk hacken van e-mails van de Democraten durven de FBI en DHS harde conclusies op tafel te leggen. Nog meer uit het rapport:

We kunnen met een grote mate van zekerheid vaststellen dat de Russische militaire inlichtingendienst de Guccifer 2.0 identiteit en DCLeaks.com gebruikte om data openbaar te maken die via cyberoperaties verkregen zijn en die als exclusief nieuws naar de media en Wikileaks gebracht werden.

Russische media

De Russische media speelden volgens de FBI en DHS ook een belangrijke rol in het verspreiden van negatieve berichten over Clinton. Of dat hun journalistieke plicht is of dat ze er bewust op uit waren om de verkiezingscampagne te beïnvloeden, dat oordeel moet iedereen voor zichzelf maken.

Het is geen geheim dat de Amerikaanse media ook niet zo onafhankelijk waren tijdens de verkiezingscampagne en vrijwel allemaal op de hand van Clinton waren. Die hadden juist veel meer aandacht voor de negatieve kanten van Trump dan voor de schandalen van de Democratische presidentskandidate. Je zou kunnen zeggen een groot deel van de gevestigde media in de Verenigde Staten ook de verkiezingscampagne probeerden te beïnvloeden, maar dan in het voordeel van Clinton. Uit het rapport:

De beïnvloedingscampagne van Moskou volgde op een Russische berichtgevingsstrategie die cyberactiviteiten combineerde met verborgen inspanningen van Russische overheidsinstanties, zoals door de staat gefinancierde media, bemiddelende derde partijen en betaalde social media gebruikers of ’trollen’.

De propagandamachine van de Russische staat – bestaande uit binnenlandse media en kanalen die een wereldwijd publiek bereiken zoals Russia Today en Sputnik, en een netwerk van quasi overheidstrollen – droeg bij aan het beïnvloeden van de verkiezingscampagne, door als platform te dienen voor het Kremlin. Naarmate de verkiezingscampagne vorderde brachten Russische staatsmedia steeds meer positieve berichten over president-elect Trump naar buiten, terwijl ze consistent negatieve berichten verspreidden over staatssecretaris Hillary Clinton.

Rusland gebruikte trollen en Russia Today als onderdeel van haar beïnvloedingscampagne om Clinton te denigreren. Daarmee werden verhalen over de schandalen van Clinton en de rol van Wikileaks in de verkiezingscampagne versterkt.

Wikileaks

Het 25-pagina’s tellende rapport over Russische beïnvloeding van de Amerikaanse verkiezingen beperkt zich dus niet alleen tot vermeende inbreuken op de mailserver van de Democraten. Ook de Russische media en zelfs Wikileaks worden verdacht van een vooropgezet plan om de verkiezingen te ‘manipuleren’. Over Wikileaks schrijven de FBI en DHS het volgende:

We concluderen met een grote mate van zekerheid dat de Russische inlichtingendienst de informatie van de Democratische Nationale Conventie (DNC) en andere Democraten heeft doorgespeeld naar Wikileaks. Moskou heeft waarschijnlijk voor Wikileaks gekozen vanwege haar zelfbenoemde reputatie van authenticiteit. Onthullingen via Wikileaks bevatten geen zichtbare aanpassingen.

Propagandaoorlog

Het is opmerkelijk om te lezen dat de Amerikaanse inlichtingendiensten de Russische president en Wikileaks beschuldigt van het manipuleren van de verkiezingen. Julian Assange, oprichter van Wikileaks, ontkent dat de uitgelekte e-mails van de Democratische campagne afkomstig zijn van Russische bronnen. Volgens John McAfee, pionier op het gebied van computerbeveiliging en ontwikkelaar van antivirussoftware, is het rapport van de FBI en DHS een propagandacampagne, bedoeld om het publiek te misleiden. Hij legde tegenover Russia Today de zwakheden van het ‘bewijsmateriaal’ bloot.

Ook Rusland correspondent David Jan Godfroid komt met relativerend commentaar op de vermeende Russische interventie in de Amerikaanse verkiezingen. Volgens nieuw onderzoek hebben de Verenigde Staten sinds de Tweede Wereldoorlog in 45 verschillende landen verkiezingen gemanipuleerd.

Even voor de goede orde: de Amerikanen proberen al decennia lang de politieke situatie in Rusland/de Sovjet Unie te beïnvloeden.

— David Jan Godfroid (@djbelgrado) January 7, 2017

We zijn vandaag de dag getuige van een grote propaganda-oorlog, zoals ook werd vastgesteld door documentairemaker Oliver Stone en journalisten als John Pilger. Het is daarom belangrijker dan ooit om verschillende nieuwsbronnen te raadplegen en daar een balans in te vinden. Dat lukt niet als de persvrijheid wordt aangetast, bijvoorbeeld door nieuwe wetten en resoluties die zogeheten ‘valse nieuws’ harder willen aanpakken.

8 januari 2017