Marketupdate

Blog

  • Zwitserse centrale bank verdient 24 miljard frank aan valutareserves

    De Zwitserse centrale bank heeft het afgelopen jaar 24 miljard Zwitserse frank verdiend aan haar valutareserves en aandelenportefeuille. De valutareserves, die voor het grootste deel uit staatsobligaties bestaan, leverden al 19 miljard frank aan rente op. Daarnaast verdiende de centrale bank een paar miljard aan dividend op de aandelenportefeuilles en aan de negatieve rente op reserves die Zwitserse banken bij de centrale bank parkeren.

    Sinds het uitbreken van de financiële crisis van 2008 heeft de Zwitserse centrale bank vrijwel onophoudelijk de waarde van haar eigen munt moeten onderdrukken. Door een kapitaalvlucht richting de Zwitserse frank werd de munt steeds duurder, waardoor het concurrentievermogen van Zwitserse bedrijven en de toerismesector verslechterde.

    Valutareserves

    Om de waardestijging van de munt af te remmen drukte de centrale bank de afgelopen jaren honderden miljarden Zwitserse franken bij, die ze meteen weer inwisselde voor met name euro’s en dollars. Ook verlaagde de centrale bank de rente, om een vlucht in de Zwitserse munt te ontmoedigen.

    Het resultaat van deze interventies is dat de centrale bank nu valutareserves met een waarde van omgerekend 666 miljard frank op haar balans heeft staan, meer dan tien keer zoveel als voor de crisis. De volgende grafiek laat in één oogopslag zien hoe de valutareserves in acht jaar tijd explodeerden.

    valutareserves-snb-1997-2016

    Valutareserves Zwitserse centrale bank (1997-2016)

    Gratis geld

    Als we praten over de valutareserves van een centrale bank, dan hebben we het niet over hoge stapels bankbiljetten die in een kluis liggen te verstoffen. In plaats daarvan houden centrale banken staatsobligaties aan, omdat deze binnen het huidige financiële systeem als zeer liquide en relatief veilig te boek staan. In het geval van de Zwitserse centrale bank zijn dat dus obligaties van met name Eurolanden en de Verenigde Staten. Daarover betalen deze landen rente, die in dit geval ook ten goede komt aan de centrale bank.

    Zo verdient de Zwitserse centrale bank dus aan de rente die de Europese en Amerikaanse belastingbetaler moet ophoesten. En dat allemaal met geld dat een centrale bank bijna onbeperkt kan bijdrukken! Bijna onbeperkt, want als geld drukken een manier was om rijk te worden, dan waren Zimbabwe en de Venezuela nu zeer welvarend geweest…

    Lees ook:

    gs-logo-breed

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

  • Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump

    Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump

    Een jaar na de lancering van de Asian Infrastructure and Investment Bank (AIIB) herinnert China de aanstaande president van de Verenigde Staten eraan dat deelname aan de Chinese investeringsbank nog steeds mogelijk is.

    “De deur zal altijd open blijven, want we hanteren een consistent beleid. De AIIB is een multilateraal instituut”, zo verklaarde de president van de Chinese investeringsbank, Jin Liqun, in een interview met Bloomberg. Daarmee geeft hij een handreiking aan de aanstaande Amerikaanse president Donald Trump, die tijdens de verkiezingscampagne nog harde beschuldigingen uitte aan het adres van China.

    De AIIB ging een jaar geleden van start met deelname van 57 verschillende landen, waaronder een groot aantal Europese landen die nauwe banden hebben met de Verenigde Staten. Het was daarom extra opvallend dat laatstgenoemde zich als één van de weinige grootmachten afsloot van het Euraziatische handelsproject. De Amerikaanse regering probeerde onder president Obama ondertussen een eigen handelsstrategie door te drukken, middels omstreden verdragen als TTIP, TTP en TISA.

    AIIB_logo

    Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump

    Chinese investeringsbank

    De president van de Chinese investeringsbank blijft ondanks de recente spanningen tussen China en de Verenigde Staten optimistisch over een mogelijke samenwerking. Binnen de Amerikaanse regering, zowel onder de Democraten als de Republikeinen, zou er animo zijn voor deelname aan de AIIB. “We kunnen erg goed samenwerken. Ik ben enthousiast geworden door de zeer positieve reacties over de AIIB”, aldus Jin Liqun.

    De Chinese investeringsbank beschikt over een kapitaal van $100 miljard, waarmee verschillende projecten gefinancierd worden die de infrastructuur verbeteren. Denk aan de aanleg van snelwegen, spoorlijnen en havens en nieuwe leidingen voor het transport van olie en aardgas. De AIIB werkt als een soort intermediair tussen kredietverlenende instanties en landen die grote infrastructurele projecten willen uitvoeren.

    De president van de Chinese investeringsbank heeft al de nodige ervaring, want hij werkte eerder al voor de Wereldbank en de Asian Development Bank. Hij studeerde Engelse literatuur en vertaalde in 1996 het boek van Ron Chernow over het imperium van de Amerikaanse zakenbank J.P. Morgan naar het Chinees. Ook was Liqun hoofd van de afdeling toezicht bij het Chinese staatsfonds.

    Machtsverschuiving

    Vorig jaar sloten belangrijke Amerikaanse bondgenoten als het Verenigde Koninkrijk, Canada, Australië, Duitsland, Frankrijk en Italië zich al aan bij het Chinese initiatief. Het lijkt dus slechts een kwestie van tijd voordat ook de Verenigde Staten overstag gaan. Het is tekenend voor de verschuivende machtsverhouding in de wereld, want na de Tweede Wereldoorlog waren het de Amerikanen die met de lancering van het IMF en de Wereldbank vorm gaven aan de nieuwe wereldorde.

    Donald Trump heeft zich tijdens de verkiezingscampagne verschillende keren negatief uitgelaten over de handelsverdragen van de regering Obama, maar het is nog onduidelijk wat de nieuwe Republikeinse president wél gaat doen. Zal hij inderdaad meer toenadering zoeken tot China en Rusland of zal hij juist een meer protectionistisch beleid voeren?

    Lees ook:

  • Economist: Bereid je voor op nieuwe wereldmunt (1988)

    Economist: Bereid je voor op nieuwe wereldmunt (1988)

    In 1988 publiceerde de Economist een coverartikel over de komst van een nieuwe wereldmunt, die nationale valuta van alle grote economieën op een gegeven moment overbodig zal maken. Een nieuwe wereldmunt is de logische vervolgstap in een globaliserende wereld die door telecommunicatie steeds kleiner wordt, zo luidt de conclusie.

    Een nieuwe wereldmunt betekent het opgeven van monetaire soevereiniteit, die op dat moment sowieso al zeer beperkt was door de tucht van de wereldwijde financiële markten. Kapitaalstromen zijn al groter dan de goederenstromen tussen landen, wat betekent dat een ongunstig monetair beleid in het ene land razendsnel een uitstroom van kapitaal tot gevolg zal hebben. Een wereldmunt is daarom onvermijdelijk voor stabiele prijzen en economische groei, zo luidt de conclusie van het artikel.

    Bereid je voor op een nieuwe wereldmunt

    Economist, 1 september 1988, pag. 9-10

    Over dertig jaar zullen Amerikanen, Japanners, Europeanen en mensen in veel andere rijke landen en in sommige relatief arme landen hun boodschappen afrekenen met dezelfde munt. De prijzen zullen niet in dollars, yen of Duitse marken vermeld worden, maar in laten we zeggen de Phoenix. De Phoenix zal de gewenste munt worden voor bedrijven en consumenten, omdat het gemakkelijker zal zijn dan de nationale munten van vandaag de dag, die tegen die tijd gezien zullen worden als een eigenaardige bron van verstoringen in het economische leven van de afgelopen eeuw. Aan het begin van 1988 lijkt dit een uitzinnige voorspelling. Voorstellen voor een eventuele monetaire unie waren er vijf tot tien jaar geleden, maar die konden de terugval van 1987 niet voorkomen. De overheden van de grote economieën probeerden een paar centimeter dichter bij een meer gecontroleerd systeem van wisselkoersen te komen. Een logische voorbode, zo lijkt het, voor radicale monetaire hervormingen. Vanwege gebrek aan coördinatie in het onderliggende economische beleid werd het een grote mislukking, ze provoceerden de rentestijging die in oktober de crash op de aandelenmarkt veroorzaakte. Deze gebeurtenissen schrikten wisselkoers hervormingen af. De marktcrash leerde hen dat doen alsof er sprake was van samenwerking slechter kan zijn dan niet doen en dat nieuwe pogingen om valuta aan elkaar te koppelen zouden voortmodderen zo lang er niet meer daadwerkelijke samenwerking plaatsvindt (en overheden een deel van hun economische soevereiniteit opgeven).

    De nieuwe wereldeconomie

    De grootste verandering in de wereldeconomie sinds begin jaren ’70 is dat kapitaalstromen de goederenstromen hebben vervangen als drijvende kracht achter de wisselkoersen. Als gevolg van ongelimiteerde integratie van de financiële markten kunnen verschillen in nationaal economisch beleid de rente (of de verwachting daarvan) maar beperkt beïnvloeden. Echter, ze kunnen gigantische verschuivingen van financiële activa van het ene naar het andere land veroorzaken. Deze geldstromen marginaliseren de invloed van goederenstromen op vraag en aanbod van verschillende valuta. Met de verdere ontwikkeling van telecommunicatie zullen deze transacties nog goedkoper en sneller worden. Zonder een gecoördineerd economisch beleid zullen valuta alleen maar meer volatiel worden. Op alle manieren zullen landelijke economische grenzen langzaam vervagen. Als deze trend doorzet zal een muntunie tussen tenminste de grote industriële landen voor iedereen onweerstaanbaar worden, behalve dan voor overheden en valutahandelaren. In de Phoenix zone zullen economische aanpassingen op verschuivingen in de relatieve prijzen geleidelijk en automatisch verlopen, zoals dat nu gaat tussen verschillende regionen binnen grote economieën. De afwezigheid van het valutarisico zal de handel, de investeringen en de werkgelegenheid stimuleren.

    Monetair beleid

    De Phoenix zone zal strenge beperkingen opleggen aan nationale overheden. Er zal geen ruimte meer zijn voor zoiets als een nationaal monetair beleid. Het wereldwijde aanbod van de Phoenix zal bepaald worden door een nieuwe centrale bank, mogelijk voortgekomen uit het IMF. De wereldwijde inflatie – en binnen een smalle bandbreedte ook de landelijke inflatie – zal onder haar verantwoordelijkheid vallen. Ieder land zou belastingen en overheidsbestedingen kunnen gebruiken om tijdelijke dalingen in de vraag op te vangen, maar ze zou geld moeten lenen om het begrotingstekort te dichten, in plaats van het geld bij te drukken. Zonder de mogelijkheid van een inflatiebelasting worden overheden en hun schuldeisers gedwongen zorgvuldiger om te gaan met het geld dat ze uitgeven respectievelijk uitlenen. Dit betekent een groot verlies voor de monetaire soevereiniteit, maar de trend die de Phoenix zo aantrekkelijk maakt zou die soevereiniteit sowieso al wegnemen. Zelfs in een wereld van meer of minder mate van flexibele wisselkoersen zien de individuele overheden de onafhankelijkheid van hun beleid ingeperkt worden door de grote boze buitenwereld.

    Wereldmunt

    Nu de volgende eeuw nadert duwen natuurlijke krachten de wereld richting economische integratie. Dat geeft overheden wereldwijd globaal twee keuzes. Of ze gaan met de stroom mee, of ze werpen barricades op. Voorbereiden op de Phoenix betekent minder zogenaamde en meer daadwerkelijke samenwerking in het beleid. Dat betekent het toestaan en daarna actief promoten van het gebruik van de internationale munt, naast de lokale munt. Daarmee worden de mensen in staat gesteld met hun portemonnee te stemmen voor de uiteindelijk verschuiving richting een volledige muntunie. De Phoenix zal waarschijnlijk beginnen als een cocktail van nationale valuta, net als de Special Drawing Rights (SDR) vandaag de dag. Na verloop van tijd echter zal de waarde van deze nieuwe munt ten opzichte van de lokale munt irrelevant worden, omdat de mensen zullen kiezen voor het gemak en de stabiele koopkracht van die nieuwe wereldmunt. Het alternatief - het behoud van een autonoom beleid - zal gepaard gaan met een snelle toename van werkelijk draconische controles op handelsstromen en kapitaalstromen. Deze koers geeft overheden werkelijk een schitterende tijd. Ze kunnen dan de wisselkoersen manipuleren, onbeperkt fiscaal en monetair beleid uitzetten en de daarop volgende golven van inflatie bestrijden met maatregelen die de prijzen en lonen beïnvloeden. Het vooruitzicht is een verlamming van de economische groei. Noteer de Phoenix voor rond het jaar 2018 en verwelkom deze als het zover is.

    theeconomist-phoenix

    De herrijzing van de Phoenix wereldmunt uit het as van de nationale valuta, de vernietiging van nationale valuta door hyperinflatie. De Phoenix (vertaald: Feniks) is natuurlijk een verborgen metafoor. Uit de vernietiging, het as van de oude wereldorde, ontstaat volgens sommigen de Luciferiaanse wereldorde als een Phoenix.

    Lees ook:

  • Column: Wat brengt 2017?

    Over minder dan twee weken zal Trump geïnaugureerd worden tot president van de Verenigde Staten van Amerika. Ik ben erg benieuwd wat voor invloed zijn beleid de komende jaren zal hebben voor de wereldwijde economie in het algemeen en prijzen van edelmetalen in het bijzonder. Al moet ik daarbij meteen opmerken dat de president van de VS (en de politiek in het algemeen) veel minder invloed hebben op de economische prestaties dan gedacht.

    In het verleden hebben vele presidenten aangegeven dat de economie hét speerpunt van hun beleid zal zijn. Ik heb me altijd afgevraagd hoe ze dit in de praktijk brengen. De wereldwijde economie is vandaag de dag immers aan zoveel verschillende factoren en cycli onderhevig. Daarom vind ik onderstaande tweet enkele dagen geleden van Trump zeer gevaarlijk en dom:

    “The world was gloomy before I won – there was no hope. Now the market is up nearly 10% and Christmas spending is over a trillion dollars!”

    Hiermee lijkt hij te willen aangeven dat dit alleen zijn verdienste is. Ik heb juist grote zorgen hoe de reacties zullen zijn zodra er (financieel) van alles mis gaat in de wereld. De tendens van de afgelopen tijd, dat zogenaamde ‘populistische’ kandidaten aan de macht komen, zorgt voor enorme tegenstellingen tussen bevolkingen van een land. Of dit nu in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk of Nederland is.

    Je leest in allerlei media dat Obama het land economisch veel beter heeft achtergelaten dan hij het in 2008 aantrof. Dit is natuurlijk veel te kort door de bocht, de enorme monetaire stimulering heeft een hoop problemen verbloemd. Toch zal er vanuit ‘links’ enorme kritiek komen op Trump (en andere populistische leiders) indien er iets misgaat. En dit terwijl hij er dan niets aan kan doen (net zoals een linkse president er niks aan had kunnen doen). Gemiddeld komt er één keer in de acht jaar een financiële crisis voor, wat betekent dat we op dit moment statistisch gezien niet ver van een nieuwe crisis verwijderd zijn. De toekomst zal uitwijzen of de tegenstellingen wereldwijd nóg groter zullen worden door een volgende eventuele crisis. Ik hoop het niet.

    Meer schulden

    Afgelopen week kwamen de volgende duizelingwekkend cijfers naar buiten over de wereldwijde schuldenlast. De globale schuldenlast bedroeg in het derde kwartaal van 2016 maar liefst 217.000 miljard dollar, omgerekend 325% van het wereldwijde bbp. Dit is een nieuw record, want het is 11.000 miljard dollar meer dan aan het begin van 2016. Vooral in de groeilanden stegen de overheidsschulden sterk. De uitgifte van nieuwe obligatieleningen lag daar het afgelopen jaar drie keer hoger dan in 2015. China nam het grootste deel voor zijn rekening met omgerekend 710 miljard van de 855 miljard dollar.

    Ook de Amerikaanse staatsschuld neemt in rap tempo toe. Op 30 december 2016 steeg de Amerikaanse staatsschuld met $100 miljard in één dag! Dit komt neer op ongeveer $300 per inwoner van de VS. Ongelooflijk en op de langere termijn totaal niet houdbaar.

    Afgelopen week zag ik een prachtige documentaire op BBC2 over de ‘Great Crash’ van 1929. Wat mij opviel was vooral wat voor psychologisch effect deze crash had op het zelfvertrouwen van de Amerikanen. Van vrijwel de ene op de andere dag hadden de Amerikanen geen enkel vertrouwen meer in de economie en in zichzelf. Het grootste probleem destijds was niet de enorme daling van aandelen, maar de faillissementen van duizenden banken. Hierdoor waren mensen letterlijk alles kwijt waar ze hun hele leven voor gespaard hadden. Ze snapten er niets van hoe dit in werkelijkheid kon gebeuren. Na deze crash begonnen afschuwelijke jaren en dit was de opmaat voor Tweede Wereldoorlog. Laten we hopen dat ook zoiets nooit meer zal voorkomen.

    De afgelopen tijd krijg ik van veel klanten de vraag welk gedeelte van hun vermogen ze in edelmetaal moeten alloceren. Ik wil absoluut niet adviseren, ik weet natuurlijk ook niet wat de toekomst gaat brengen. Maar ik kan alleen maar aanbevelen goed te spreiden. Het zijn rare tijden en er kunnen onverwachte zaken gebeuren, zowel in positieve als negatieve zin. Dus stop in ieder geval niet al uw vermogen in edelmetaal. Een grote vermogensbeheerder uit Zwitserland raadt een maximale allocatie van 15% aan. Ook vinden klanten het vaak lastig kiezen tussen goud en zilver. Ook dan is mijn devies om te spreiden, leg nooit al uw eieren in één mandje!

    Sander Noordhof

    gs-logo-breed

    Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

  • Heeft Rusland de Amerikaanse verkiezingen gemanipuleerd?

    Heeft Rusland de Amerikaanse verkiezingen gemanipuleerd?

    Volgens de Amerikaanse inlichtingendienst FBI en het Department of Homeland Security (DHS) zijn er ‘bewijzen’ dat Rusland de Amerikaanse verkiezingen gemanipuleerd heeft. De publicatie van deze lekken zouden Trump aan de overwinning geholpen hebben, zo concludeerden de twee Amerikaanse overheidsinstanties.

    Deze beschuldigingen aan het adres van Rusland werden breed uitgemeten in de media en voor president Obama was het zelfs reden om vergeldingsmaatregelen te nemen. Hij besloot 35 Russische diplomaten en hun families het land uit te sturen.

    Om de verdenkingen aan het adres van Rusland kracht bij te zetten brachten de FBI en DHS deze week een 25-pagina’s tellend rapport naar buiten, waarin ze beweren dat Poetin zelfs persoonlijke opdracht gegeven heeft voor het manipuleren van de Amerikaanse verkiezingen. Uit de conclusie van het rapport:

    We concluderen dat de Russische president Vladimir Poetin in 2016 een beïnvloedingscampagne begonnen is gericht op de Amerikaanse verkiezingen. De doelen van Rusland waren om het publieke vertrouwen in het Amerikaanse democratische proces te ondermijnen, staatssecretaris Clinton te denigreren en haar verkiesbaarheid en potentiële presidentschap te beschadigen. We kunnen ook vaststellen dat Poetin en de Russische overheid een duidelijke voorkeur ontwikkeld hebben voor president-elect Trump.

    Cyberaanvallen?

    Deze beschuldigingen worden helaas niet onderbouwd met geloofwaardig bewijsmateriaal. De inlichtingendiensten komen niet verder dan te herhalen dat ze ‘veel vertrouwen hebben in hun bevindingen’. Ondanks het ontbreken van belastend bewijsmateriaal voor het mogelijk hacken van e-mails van de Democraten durven de FBI en DHS harde conclusies op tafel te leggen. Nog meer uit het rapport:

    We kunnen met een grote mate van zekerheid vaststellen dat de Russische militaire inlichtingendienst de Guccifer 2.0 identiteit en DCLeaks.com gebruikte om data openbaar te maken die via cyberoperaties verkregen zijn en die als exclusief nieuws naar de media en Wikileaks gebracht werden.

    Russische media

    De Russische media speelden volgens de FBI en DHS ook een belangrijke rol in het verspreiden van negatieve berichten over Clinton. Of dat hun journalistieke plicht is of dat ze er bewust op uit waren om de verkiezingscampagne te beïnvloeden, dat oordeel moet iedereen voor zichzelf maken.

    Het is geen geheim dat de Amerikaanse media ook niet zo onafhankelijk waren tijdens de verkiezingscampagne en vrijwel allemaal op de hand van Clinton waren. Die hadden juist veel meer aandacht voor de negatieve kanten van Trump dan voor de schandalen van de Democratische presidentskandidate. Je zou kunnen zeggen een groot deel van de gevestigde media in de Verenigde Staten ook de verkiezingscampagne probeerden te beïnvloeden, maar dan in het voordeel van Clinton. Uit het rapport:

    De beïnvloedingscampagne van Moskou volgde op een Russische berichtgevingsstrategie die cyberactiviteiten combineerde met verborgen inspanningen van Russische overheidsinstanties, zoals door de staat gefinancierde media, bemiddelende derde partijen en betaalde social media gebruikers of ’trollen’.

    De propagandamachine van de Russische staat – bestaande uit binnenlandse media en kanalen die een wereldwijd publiek bereiken zoals Russia Today en Sputnik, en een netwerk van quasi overheidstrollen – droeg bij aan het beïnvloeden van de verkiezingscampagne, door als platform te dienen voor het Kremlin. Naarmate de verkiezingscampagne vorderde brachten Russische staatsmedia steeds meer positieve berichten over president-elect Trump naar buiten, terwijl ze consistent negatieve berichten verspreidden over staatssecretaris Hillary Clinton.

    Rusland gebruikte trollen en Russia Today als onderdeel van haar beïnvloedingscampagne om Clinton te denigreren. Daarmee werden verhalen over de schandalen van Clinton en de rol van Wikileaks in de verkiezingscampagne versterkt.

    Wikileaks

    Het 25-pagina’s tellende rapport over Russische beïnvloeding van de Amerikaanse verkiezingen beperkt zich dus niet alleen tot vermeende inbreuken op de mailserver van de Democraten. Ook de Russische media en zelfs Wikileaks worden verdacht van een vooropgezet plan om de verkiezingen te ‘manipuleren’. Over Wikileaks schrijven de FBI en DHS het volgende:

    We concluderen met een grote mate van zekerheid dat de Russische inlichtingendienst de informatie van de Democratische Nationale Conventie (DNC) en andere Democraten heeft doorgespeeld naar Wikileaks. Moskou heeft waarschijnlijk voor Wikileaks gekozen vanwege haar zelfbenoemde reputatie van authenticiteit. Onthullingen via Wikileaks bevatten geen zichtbare aanpassingen.

    Propagandaoorlog

    Het is opmerkelijk om te lezen dat de Amerikaanse inlichtingendiensten de Russische president en Wikileaks beschuldigt van het manipuleren van de verkiezingen. Julian Assange, oprichter van Wikileaks, ontkent dat de uitgelekte e-mails van de Democratische campagne afkomstig zijn van Russische bronnen. Volgens John McAfee, pionier op het gebied van computerbeveiliging en ontwikkelaar van antivirussoftware, is het rapport van de FBI en DHS een propagandacampagne, bedoeld om het publiek te misleiden. Hij legde tegenover Russia Today de zwakheden van het ‘bewijsmateriaal’ bloot.

    Ook Rusland correspondent David Jan Godfroid komt met relativerend commentaar op de vermeende Russische interventie in de Amerikaanse verkiezingen. Volgens nieuw onderzoek hebben de Verenigde Staten sinds de Tweede Wereldoorlog in 45 verschillende landen verkiezingen gemanipuleerd.

    We zijn vandaag de dag getuige van een grote propaganda-oorlog, zoals ook werd vastgesteld door documentairemaker Oliver Stone en journalisten als John Pilger. Het is daarom belangrijker dan ooit om verschillende nieuwsbronnen te raadplegen en daar een balans in te vinden. Dat lukt niet als de persvrijheid wordt aangetast, bijvoorbeeld door nieuwe wetten en resoluties die zogeheten ‘valse nieuws’ harder willen aanpakken.

  • Wisselkantoren India weigeren Australische $100 biljetten

    Wisselkantoren India weigeren Australische $100 biljetten

    Wisselkantoren in India accepteren de bankbiljetten van 100 Australische dollar niet meer, zo schrijft de Australische nieuwssite News.com.au. Verschillende toeristen melden dat ze het grootste biljet nergens kunnen omwisselen voor Indiase roepies, ook al is het geld gewoon wettig betaalmiddel. Bij de Australische ambassade in New Delhi waren al verschillende klachten binnengekomen van toeristen die hun geld niet konden omwisselen, maar ze lieten weten niets te kunnen doen omdat de geruchten niet bevestigd konden worden.

    Indiërs zijn extra alert geworden op contant geld, nadat de regering in november alle 500 en 1.000 roepie biljetten ongeldig verklaarde. Iedereen moest het geld voor het einde van het jaar inleveren bij de bank, terwijl de vervangende bankbiljetten nog gedrukt moesten worden. Omdat deze traumatische ervaring nog vers in het geheugen ligt willen wisselkantoren het biljet van 100 Australische dollar niet meer accepteren. Er gaan namelijk geruchten dat dit biljet ook uit omloop zal verdwijnen.

    hundred-dollars-note

    Australische $100 biljetten worden niet geaccepteerd in India

    Toekomst grootste bankbiljet onzeker

    Onlangs werd in Australië een commissie aangesteld om te onderzoeken in hoeverre het biljet van 100 Australische dollar gebruikt wordt voor belastingontduiking en criminele geldstromen. De uitkomst van dit onderzoek verschijnen later dit jaar, maar daar willen de wisselkantoren in India niet op wachten. Onzekerheid over het voortbestaan van het grootste Australische bankbiljet is al voldoende reden om deze niet te accepteren.

    De Australische ambassade adviseerde toeristen gebruik te maken van Western Union. De ambassade wilde in eerste instantie geen officiële verklaring naar buiten brengen, omdat het zou gaan om geruchten.

    Bij het Australische Ministerie van Buitenlandse Zaken waren ze al wel op de hoogte van de problemen bij het omwisselen van het grootste bankbiljet. Zij ondernamen wel actie en brachten een officiële verklaring naar buiten dat de regering van Australië geen plannen heeft om het $100 biljet uit omloop te halen en dat het een wettig betaalmiddel blijft. Ze heeft de ambassade in India vervolgens opdracht gegeven de lokale bevolking te informeren over de geldigheid van het $100 biljet.

    hollandgold-logo

    Deze bijdrage wordt u aangeboden door Hollandgold, uw adres voor de aankoop van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over goud kopen? Neem dan contact op via [email protected] of bel +31(0)88-4688400. 

  • Drie redenen waarom Trump de inflatie zal aanjagen

    De inflatie in de Verenigde Staten kan onder leiding van de nieuwe president Donald Trump flink oplopen. Fiscale stimulering en het vooruitzicht van meer protectionistisch economisch beleid kan het prijspeil snel doen stijgen.

    Sinds de verkiezing van Trump is de rente op Amerikaanse 10-jaars leningen omhoog geschoten tot meer dan 2,5%, omdat beleggers nu al rekening houden met een oplopende inflatie. We zetten drie ontwikkelingen op een rij die de inflatie in de Verenigde Staten onder president Trump kunnen aanjagen.

    1. Fiscale stimulering

    Donald Trump heeft beloofd dat hij $1 biljoen wil investeren, onder andere in het opknappen van de infrastructuur. Daarmee creëert hij extra werkgelegenheid in een sector waar nauwelijks goed opgeleide werknemers te vinden zijn. Als de overheid met de private markt gaat concurreren om werknemers kan dat de lonen verder doen stijgen. Dit zal de bestedingen aanjagen en daarmee het prijspeil opdrijven.

    2. Protectionisme

    Trump heeft tijdens zijn verkiezingscampagne laten doorschemeren dat hij meer werkgelegenheid wil terugbrengen naar de Verenigde Staten. Hij heeft op twitter al gedreigd met hoge invoerheffingen voor producten die in het buitenland gemaakt worden. Dat zal het prijspeil verder aanjagen, omdat bedrijven van nature altijd op zoek gaan naar de plek waar ze het goedkoopst kunnen produceren.

    Is het voor een autofabrikant door de lagere loonkosten goedkoper om een fabriek in Mexico te plaatsen dan in de Verenigde Staten, dan profiteren ook Amerikaanse huishoudens van een goedkopere auto. Door de productie over te plaatsen naar de Verenigde Staten, of door invoerheffingen te introduceren, stijgen de kosten van de producten die Amerikanen kopen. Meer protectionistische maatregelen verlagen de efficiëntie van de markt, waardoor het prijspeil van goederen zal toenemen.

    3. Valutareserves

    Een protectionistisch beleid zal de relatie tussen de Verenigde Staten en haar handelspartners geen goed doen. Hoge invoerheffingen maken de Amerikaanse afzetmarkt minder interessant voor Chinese producenten, waardoor zij hun focus zullen verleggen naar markten die nog wel vrij toegankelijk zijn. Daardoor kunnen ze ook meer in andere valuta handelen, waardoor centrale banken wereldwijd minder dollarreserves nodig hebben.

    Een wereldmacht als China zal minder belangstelling tonen om de Amerikaanse tekorten te financieren. In 2016 verkocht China al een record aan valutareserves en ook andere landen zijn begonnen met het dumpen van hun dollarreserves. Waar moeten die dollars heen als de rest van de wereld deze niet meer wil hebben? En wie moet de Amerikaanse tekorten ($1 biljoen fiscale stimulering?) financieren als het buitenland dat niet meer wil doen?

    U kunt zich voorstellen dat de rente op Amerikaanse staatsobligaties in dat geval snel zal toenemen. Loopt de rentestijging uit de hand, dan zal de Federal Reserve als lender of last resort moeten ingrijpen door opnieuw staatsobligaties op te kopen en daarmee de Amerikaanse begrotingstekorten te financieren.

    gs-logo-breed

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

  • Nieuwe app waarschuwt beleggers voor Trump tweets

    Nieuwe app waarschuwt beleggers voor Trump tweets

    Het Amerikaanse bedrijf Trigger heeft een app ontwikkeld die beleggers waarschuwt als Donald Trump een bericht op twitter plaatst dat gevolgen kan hebben voor de waarde van bepaalde aandelen. Met deze ‘Trump Trigger’ wordt je als beleggers dus direct op de hoogte gebracht als de aanstaande president iets zegt over een aandeel dat je bezit.

    trump-tweet-trigger

    We hebben de afgelopen weken al meerdere voorbeelden voorbij zien komen van twitter berichten die de financiële markten in beweging brachten. Deze week nog uitte Trump zijn onvrede over het besluit van Toyota om een nieuwe fabriek in Mexico te openen. Hij dreigde met ‘enorme importheffingen’, waardoor de Mexicaanse peso onderuit ging. Een dag eerder prees hij Ford voor het besluit om toch geen nieuwe fabriek te openen in Mexico, waardoor het aandeel op de beurs meer waard werd.

    Eerder stuurde Trump een bericht de wereld in over de hoge kosten van het nieuwe regeringsvliegtuig, de Air Force One. Hij dreigde de ontwikkeling van dit vliegtuig stil te leggen, waardoor het aandeel Boeing daalde.

  • Bitcoin crasht met 20%

    De prijs van Bitcoin is vandaag met ongeveer 20% gedaald, nadat de prijs eerder deze week nog moeiteloos door de $1.000 wist te breken. In zeer korte tijd zakte de prijs van de virtuele munt van $1.150 naar ongeveer $900, om vervolgens te stabiliseren op een prijs van ongeveer $950.

    De virtuele munt is de laatste maanden weer aan een sterke opmars bezig, maar de koersdaling van vandaag laat zien dat het nog steeds een zeer speculatief is om Bitcoin te kopen. Er zijn op dit moment ongeveer 16 miljoen van deze virtuele munten in omloop, die tegen de actuele koers een marktwaarde van in totaal $15,28 miljard vertegenwoordigen.

    Speculatief

    Door het anonieme karakter is Bitcoin in zekere mate te vergelijken met contant geld, met als verschil dat de virtuele munt via het internet gemakkelijk verhandeld kan worden. Een ander voordeel van de virtuele munt is dat het een decentraal systeem is, waardoor het minder kwetsbaar is voor grote schokken in het financiële systeem. Als een bank omvalt wordt ook het betalingsverkeer problematisch, zeker als het om een grote systeembank gaat.

    Door de grote volatiliteit is de Bitcoin niet geschikt als veilige haven voor je vermogen. De vraag is of de virtuele munt in de toekomst wel die stabiliteit zal bereiken en ook de rekenfunctie van geld kan vervullen. Tot die tijd is het vooral interessant voor speculanten en voor mensen die liever anoniem transacties willen doen.

    bitcoin-prijs-crash

    Prijs Bitcoin crasht meer dan 20% (Bron: Coindesk)

  • Bild: “Draghi moet rente verhogen”

    In Duitsland wordt de roep om de rente te verhogen steeds luider. Volgens de laatste cijfers van Eurostat is de inflatie in Duitsland inmiddels opgelopen tot 1,7%, terwijl spaargeld nog steeds vrijwel geen rente oplevert. Dat betekent dat €100 die je vandaag op een spaarrekening zet tegen het einde van dit jaar bij de huidige inflatie nog maar €98,28 aan koopkracht heeft.

    Duitsers bezitten in totaal ongeveer €2.240 miljard aan spaargeld, wat betekent dat spaarders in een jaar tijd ongeveer €36 miljard aan koopkracht zullen verliezen. Om deze herverdeling van geld van de spaarders naar de schuldenaren te stoppen moet de ECB snel een einde maken aan het beleid van nul rente, zo schrijft Bild. Nu het gevaar van deflatie geweken is moet ook de rente snel weer verhoogd worden, net zoals de Federal Reserve dat gedaan heeft in de Verenigde Staten.

    draghi-newspaper-teaserRente moet omhoog

    “Hoe eerder de inflatie in Europa de doelstelling van twee procent bereikt, hoe eerder de ECB de rente weer kan verhogen. Dit is ook goed voor de spaarders”, zo verklaarde Marcel Fratzscher van het Duitse economische onderzoeksbureau DIW tegenover de Duitse krant.

    In Duitsland is veel weerstand tegen het soepele monetaire beleid van de ECB. Niet alleen is er veel onvrede over de extreem lage rente, ook is er vanuit de Bundesbank en vanuit de politiek de afgelopen twee jaar veel kritiek geuit op het omvangrijke opkoopprogramma van de ECB.

    De combinatie van een oplopende inflatie met een rente van bijna 0% betekent dat spaargeld per saldo een negatief rendement heeft. Daardoor worden alternatieven als beleggen in aandelen en goud kopen steeds interessanter. Ook kan het interessant zijn om de hypotheek versneld af te lossen, zeker als je nog vast zit aan een hoge rente.

  • Amerikaanse minister van Financiën wil schuldenplafond afschaffen

    Amerikaanse minister van Financiën wil schuldenplafond afschaffen

    Volgens Amerikaanse minister van Financiën, Jack Lew, moet het schuldenplafond zo snel mogelijk afgeschaft worden. De periodieke discussie over het verhogen van de schuldlimiet brengt volgens hem veel politieke onzekerheid en hoge kosten met zich mee, zo schrijft hij in een nieuw essay voor het wetenschappelijke tijdschrift van de universiteit van Harvard.

    jacob_lew-teaserJack Lew zag tijdens zijn politieke loopbaan in Washington direct de schadelijke gevolgen van het schuldenplafond. Tot op heden is het de regering altijd gelukt om de schuldenlimiet te verhogen, maar het is al een aantal keer voorgekomen dat het politieke apparaat dreigde vast te lopen en dat rekeningen niet betaald konden worden. Lew beschrijft hoe het Amerikaanse ministerie van Financiën altijd probeert de geldstromen te optimaliseren, door de uitgifte van obligaties af te stemmen op het uitgavenpatroon van de regering.

    Deze systematiek wordt iedere keer als het schuldenplafond nadert overhoop gehaald, omdat er op dat moment bijna geen nieuwe obligaties uitgeschreven kunnen worden. Er moet dat geschoven worden met inkomsten en uitgaven, een boekhoudkundige operatie die veel risico’s met zich meebrengt. Plotselinge tegenvallers kunnen dan niet meer opgevangen worden, waardoor het risico bestaat dat de overheid haar rekeningen niet op tijd kan betalen.

    Afwaardering door schuldenplafond

    In 2011 leidde de impasse over het verhogen van het schuldenplafond zelfs tot een afwaardering van de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid. Kredietbeoordelaar Standard & Poor’s verlaagde de kredietstatus van de Verenigde Staten voor het eerst in de geschiedenis van AAA naar AA+. Als gevolg van deze impasse was de Amerikaanse overheid naar schatting $1 miljard tot $1,7 miljard meer aan rente kwijt om geld op te halen op de kapitaalmarkt.

    In 2015 moest er voor het eerst in twintig jaar een obligatieveiling worden uitgesteld vanwege het schuldenplafond. Toen de veiling eindelijk gehouden werd bleek de belangstelling voor het schuldpapier aanzienlijk gedaald te zijn en steeg de rente naar het hoogste niveau in vier jaar. De belangstelling voor de obligaties zakte door de discussie omtrent het schuldenlimiet naar het laagste niveau sinds 2010.

    20151022_debt

    Het schuldenplafond is de afgelopen decennia al regelmatig verhoogd (Grafiek via Zero Hedge)

    Politieke onzekerheid

    Jack Lew beschrijft in zijn essay hoe hij op een gegeven moment zelfs met de president om tafel moest zitten om alle rampscenario’s door te nemen van het niet verhogen van het schuldenplafond. Volgens de Amerikaanse minister van Financiën is het schuldenplafond een gevaarlijk politiek instrument geworden, dat de oppositie gebruikt om de regering onder druk te zetten.

    De Amerikaanse staatsschuld staat op het punt de grens van $20 biljoen te doorbreken. Naar verwachting zal de regering in maart opnieuw het wettelijke schuldenlimiet bereiken. Om een nieuwe politieke impasse te voorkomen moet het schuldenplafond meteen afgeschaft moeten worden, zo concludeert Jack Lew.

    Het schuldenplafond is volgens hem een onacceptabele bedreiging voor de gezondheid van het Amerikaanse financiële systeem, die bovendien helemaal niet meer van deze tijd is. Hij is van mening dat de uitgaven van de regering goedgekeurd moeten worden bij het maken van de begroting en niet op het moment dat de rekeningen betaald moeten worden.