Begin deze maand sprak Bloomberg een uur lang met de Russische president Poetin. In het gesprek komen verschillende onderwerpen aan bod, zoals de impact van de dalende olieprijs op de Russische economie, de situatie in Europa, de stabiliteit van de euro en de roebel, het beleid van de Russische centrale bank en de laatste politieke ontwikkelingen van de G20.
De video is in vier delen te bekijken op Youtube, we hebben voor het gemak de vier fragmenten hieronder verzameld.
Rusland heeft meer dan genoeg reserves en hoeft daarom niet meer zoveel dollars te kopen als in het verleden. Dat zei de Russische president Poetin in een uitgebreid interview met Bloomberg. In 2014 moest Rusland heel veel dollars verkopen om de waardedaling van de roebel op te vangen. De roebel ging toen onderuit als gevolg van een dalende olieprijs en Westerse sancties. Op de vraag waarom Rusland – net als veel andere landen – minder Amerikaanse staatsobligaties (dollarreserves) als reserve bewaart zei hij het volgende.
“Jullie weten net als wij hoeveel valutareserves een land nodig heeft. En het goud is algemeen bekend. Ik kan zeggen dat de goudvoorraad en de valutareserves van onze centrale bank niet bedoeld zijn voor de financiering van de binnenlandse economie, maar voor de handel. En daarvoor hebben we reserves nodig die voldoende zijn voor tenminste drie maanden aan importen. Wij hebben nu een voorraad reserves die groot genoeg is voor een half jaar of langer. Wanneer alles vastloopt kunnen we ons goud en onze valutareserves gebruiken. En dat is dus meer dan genoeg.
Vanuit het oogpunt van het bewaken van de economische stabiliteit en de buitenlandse handel hebben we absoluut genoeg goud en valutareserves. En al het andere, het kopen en verkopen van valuta is afhankelijk van de valutamarkt. Maar hoe de centrale bank hierop reageert en of ze haar reserves gaat uitbreiden, dat is lastig te zeggen. Bedenk dat we twee publieke reserves hebben, naast de reserves van de centrale bank is er ook een staatsfonds. Dat fonds is goed voor $100 miljard dollar.”
De Russische president Poetin maakt korte metten met de Panama Papers. In een toelichting bij een discussieprogramma noemt hij de Panama Papers een mislukte poging om hem in een kwaad daglicht te stellen. Een mislukte poging, omdat de naam van Poetin zelf niet genoemd wordt in het hele dossier van belastingontwijking. Toch staat uitgerekend zijn gezicht pontificaal boven de nieuwsartikelen die in de Westerse media verschenen zijn over het dossier.
Deze hele mediacampagne is volgens de Russische president waarschijnlijk in opdracht van de Amerikaanse instanties de wereld in geslingerd met als doel de Russische regering en haar president in een kwaad daglicht te stellen.
In het Westen vonden ze het wel prettig dat ons land in puin lag, ze stuurden ons aardappelen en meer van dat soort ‘humanitaire hulp’. En tegelijkertijd dicteerden ze het beleid dat zij passend vonden voor Rusland, een beleid dat hun eigen belangen diende. Maar zelfs toen waren er zowel in de Verenigde Staten als in Europa redelijke mensen met een goede moraal die zeiden: “Zo kun je Rusland niet behandelen. We moeten haar belangen respecteren. Ze zal er weer bovenop komen [de grote economische crisis] en dan is het beter voor ons om een gebalanceerd beleid te voeren ten aanzien van Rusland.”
Maar diegene die aan de macht waren hebben niet geluisterd naar deze mensen. Het begon allemaal in Joegoslavië, toen de Westerse media voor het eerst de eerste president van de Russische Federatie aanvielen, Boris Yeltsin. Dat was toen hij uitdrukkelijk zijn tegenstem liet horen ten aanzien van de NAVO bombardementen in Belgrado en de andere operaties die in dat land werden uitgevoerd. Daarna ging het alleen maar dieper, want toen was er de staatsgreep in Oekraïne en de wil van de bevolking op de Krim om zich bij de Russische Federatie aan te sluiten. Ik zal nu niet verder in detail treden, daar hebben we de tijd niet voor en dat is ook niet het format van dit discussieforum.
Irritaties
Dan is er ook nog onze relatie met het zuidoosten van Oekraïne en nog kleinere zaken zoals het niet uitleveren van Snowden aan de Verenigde Staten. Al deze dingen wekken irritaties op bij onze Amerikaanse partners. Zij waren gewend geraakt aan een monopolie op het internationale podium. Ze willen niet de mening van een ander land in overweging nemen. Ondertussen hebben de meest recente gebeurtenissen in Syrië laten zien dat Rusland in staat is om niet alleen in eigen land, maar overal in de wereld, problemen op te lossen.
Maar zelfs dit is niet hun grootste irritatie. Dan kijken we naar onze economie, die ondanks alle problemen waar we voor staan steeds onafhankelijker en steeds meer zelfvoorzienend wordt. Ja, we zijn nog steeds erg afhankelijk van olie- en gasprijzen, maar we hebben onze economie sinds begin 2000 in omvang weten te verdubbelen. Verdubbeld! De capaciteit van ons leger is een veelvoud toegenomen, zoals we hebben laten zien in Syrië.
Maar zelfs dat is niet de primaire zorg voor onze opponent… Dat is de eenheid en solidariteit van de hele multi-etnische Russische staat. In dit licht bezien zijn er pogingen gedaan om de situatie van binnenuit te verstoren. Zodat we minder een eenheid zijn en zij ons weer op kunnen rollen zoals ze willen.
Panama Papers
Wat is de makkelijkste manier om dit te doen? Plant een zaadje van twijfel of iets van wantrouwen ten aanzien van de regering. Zet de één op tegen de ander. Dit werkte ook in de tragische jaren van de Eerste Wereldoorlog. Het land werd op de rand van een totale ineenstorting gebracht. Maar in de wereld van vandaag is dit een zinloze poging. Jullie zijn allemaal specialisten hier [journalisten], jullie weten wat een 'informatief product' is.
Dus keken ze naar die offshore bankrekeningen, waar mijn naam overigens helemaal nergens genoemd wordt... Wat moet ik nog meer zeggen... Echter, de missie was bepaald. Ze moesten het op één of andere manier laten werken. Dus wat deden ze? Ze creëerden een 'informatief product' en ze kozen één van mijn vrienden uit. Dus ze gingen ermee aan de slag en maakten er een bouwwerkje van. Laten we eens kijken wat dat geworden is...
Ik zag die foto's met in de achtergrond veel gezichten, waarvan niet helemaal duidelijk is wie het zijn. Maar *bam* in het midden staat niemand anders dan ik. Het grootst afgebeeld op de foto! En dit is hoe ze het brengen: "Er is een vriend van Vladimir Poetin, hij heeft iets gedaan, dat betekent waarschijnlijk dat de Russische president corrupt is." Maar hoe dan?? Het betekent absoluut niets.
Wie zit er achter de Panama Papers? De Amerikaanse overheid bijvoorbeeld, zoals ook bevestigd is door Wikileaks. Toen zij deze uitzinnige claims publiekelijk maakten kregen wij zelfs excuses aangeboden van een aantal hooggeplaatste ambtenaren in de Amerikaanse regering. Maar niet omdat zij zich schaamden voor deze acties, maar omdat ze slimmer zijn dan de mensen die dit gedaan hebben.
Wat is nu het probleem? Wanneer hooggeplaatste ambtenaren, bijvoorbeeld van het presidentieel paleis, buigen voor dat soort dingen, dan verklappen ze in feite dat zij de aanstichter zijn van dit alles. Gezien vanuit het perspectief van het eindresultaat is dit voor hun geen goede zet gebleken. Maar het is goed voor ons, omdat het heel makkelijk te zien is wie hier opdracht toe gegeven heeft.
Rusland en Turkije hebben onlangs een overeenkomst bereikt over de aanleg van de Turkish Stream, een gasleiding waarmee Rusland Turkije, Griekenland en in een later stadium ook andere Zuid-Europese landen van energie kan voorzien.
Op 9 augustus hakte de Turkse premier Erdogan de knoop door, toen hij een bezoek bracht aan zijn Russische collega. Na afloop van dit gesprek bevestigde hij dat de Turkish Stream groen licht krijgt:
“De Turkish Stream wordt geïmplementeerd. We zullen alle noodzakelijke stappen nemen om de levering van Russisch aardgas naar Europa via deze pijpleiding te ondersteunen. Dat doen we samen met alle betrokken ministeries en departementen.”
Groen licht voor Turkish Stream
Vier dagen eerder peilde Poetin of er in Bulgarije nog belangstelling was voor het het opnieuw opstarten van de South Stream, de oorspronkelijke route voor de gasleiding door de Zwarte Zee. Daarmee versterkte Poetin zijn onderhandelingspositie ten opzichte van Turkije voordat hij met Erdogan in gesprek ging.
In het oorspronkelijke plan zouden er vier gasleidingen met een capaciteit van 15,75 miljard kubieke meter per jaar aangelegd worden, goed voor een totale capaciteit van 63 miljard m³ op jaarbasis. Maar zoals het er nu naar uitziet komen er slechts twee pijpleidingen. De eerste voorziet in de huidige energiebehoefte van Bulgarije, Griekenland en Turkije, terwijl de capaciteit van de tweede pijpleiding gereserveerd is voor andere afnemers in de Europese Unie.
Trans Adriatic Pipeline (TAP)
Voor dat laatste zal Gazprom gebruik willen maken van de Trans-Adriatic Pipeline (TAP), een nieuwe gasleiding die momenteel wordt aangelegd van de Turks-Griekse grens in het oosten van Griekenland tot aan het zuiden van Italië. Deze pijpleiding, die gedeeltelijk door de Adriatische Zee loopt, moet Italië minder afhankelijk maken van aardgas uit Libië en het Midden-Oosten.
Erdogan en Poetin bereiken akkoord over Turkish Stream (Foto van Wikipedia)
Rusland bereidt zich al jaren voor op het tijdperk na de dollar. In elk geval zit het land niet stil om toe te kijken hoe de Amerikanen hun tekorten kunnen blijven financieren met geld uit het buitenland en met geld dat door haar eigen centrale bank bijgedrukt wordt. In deze video uit 2011 legt de Russische president Poetin uit hoe de roebel de dollar zal vervangen.
“Voor wat betreft onze collega, de Verenigde Staten “waar alles prima gaat”, wij weten wel beter… Kijk naar hun handelsbalans, het begrotingstekort en de schulden in de Verenigde Staten. Dit hebben we niet in ons land en ik hoop dat we dat ook nooit zullen hebben. Maar het is simpel hoe zij ermee omgaan, ze zetten de geldpers aan en staatsobligaties worden gekocht. Wat zijn staatsobligaties? Dat is de directe financiering van de overheid. Simpelweg geld drukken.
En vervolgens verspreiden ze dit geld over de hele dollarzone, en de dollarzone, dat is de hele wereld. Wij kunnen ons dit soort gedrag niet permitteren. En we zullen die kans niet krijgen, tenminste niet in de nabije toekomst. Maar mijn hoop is dat we zullen doorgaan onze nationale munt te versterken, zodat onze valuta de reservemunt wordt voor onze regio in de wereld.”
Van dollar naar roebel
“We zien dat, tenminste in het tijdperk na de Sovjet-Unie, de roebel steeds sterker is geworden en dat die in sommige gevallen al de wereldreservemunt aan het worden is. Vandaag de dag vragen onze Oekraïense handelspartners al om olie en gas in roebels af te rekenen. Met Wit-Rusland, om een ander voorbeeld te geven, wordt al 80 tot 90 procent van alle elektronische betalingen in roebels gedaan.
Dit is het begin van Rusland als financieel centrum. Dit is wat we binnen de regering bespreken, het is niet zomaar een proefballonnetje. We gaan deze richting op en bereiken echte resultaten, laat ik dat maar eens benadrukken. Dit is heel erg belangrijk – langzaam, stapje voor stapje. Als een kip die een voor een de zaadjes wegpikt.”
De opkomst van Islamitische Staat (IS) werd al in 1999 voorzien door de Russische president Poetin. In dit interview legde hij uit hoe terroristen, die in het buitenland getraind en bewapend werden, via Georgië Tsjetsjenië binnenvielen om aanslagen te plegen. De Russische president legt uit waarom hij zo hard wilde optreden om de terroristen geen ruimte te gunnen.
“Wat er in feite gebeurt is dat het extremistische deel van de Islamitische wereld – en alleen het extremistische deel, dat wil ik graag benadrukken – een zeer solide ‘infrastructuur’ heeft in het Westen. In Noord-Amerika en in West-Europa. Deze infrastructuur wordt ook gebruikt door onze vijanden in de Kaukasus.
Natuurlijk kunnen we ze wat gebied geven, maar dan moet je voorbereid zijn op het feit dat ze het daar niet bij zullen laten. Ze zullen doorgaan met het creëren van een extremistische Islamitische Staat. En ze zullen doorgaan met het uitvoeren van aanvallen, zoals we die de afgelopen jaren gezien hebben in Tsjetsjenië. En dat terwijl onze capaciteit om deze agressie te vechten zal afnemen.”
Rusland hield Islamitische Staat buiten de deur
Door hard op te treden in de Kaukasus kon het extremistische deel van Islamitische staat geen voet aan de grond krijgen in Rusland. Dat zou vijftien jaar later alsnog gebeuren in Irak en in Libië, twee landen die door het buitenlandse beleid van de Amerikaanse president George Bush en zijn Britse collega Tony Blair gedestabiliseerd werden. In het machtsvacuüm dat in deze landen ontstaan is zagen extremistische groeperingen hun kans om gebieden op te eisen en hun werkterrein uit te breiden naar Syrië.
Onder de videofragment hebben we het interview voor u uitgeschreven.
A: Onze grootste uitdaging is om de harten van de Tsjetsjeense bevolking te winnen. Je kunt geen oorlog voeren met de bevolking, in elk geval kun je een dergelijke oorlog nooit winnen. Je kunt deze mensen niet op hun knieën brengen. Maar we kunnen en zullen de terroristen vernietigen. Dit vereist geduld en onze tactiek is nu anders dan in 1996 [tijdens de eerste Tsjetsjeense oorlog].
Q: Terreurgroepen in Tsjetsjenië lijken de confrontatie op dit moment te vermijden, ze vallen niet aan.
A: Om de simpele reden dat ze dat niet kunnen.
Q: Is het dan een mythe dat er 60.000 goed getrainde en bewapende strijders zijn?
A: De schattingen lopen uiteen, maar feit is dat we te maken hebben met een serieuze vijand. Een vijand die in feite vanuit het buitenland bewapend en getraind wordt. En dat is geen mythe. Maar het feit dat ze niet in staat zijn geweest om aan te vallen is het resultaat van de strategie van ons leger. Ze worden op afstand gehouden van gebieden waar vanuit ze kunnen opereren en waar ze wapens kunnen stationeren. We hebben de doelwitten geïdentificeerd tijdens onze verkenningsmissies en de doelwitten zijn door de luchtmacht en door de artillerie uitgeschakeld. Dit is onze strategie en die is effectief gebleken.
Q: Hoe zit het met de verzwakte invloed van Rusland in landen als Georgië en Azerbeidzjan? De politieke elite van deze landen kiezen de kant van de NAVO en daarmee de kant van de VS, omdat die de NAVO domineren. Heeft dit invloed op het succes in Tsjetsjenië? We horen namelijk dat huurlingen naar binnen gesmokkeld worden via Georgië. Het was onlangs nog in het nieuws dat Georgië negen rebellen had gedeporteerd, maar wat als ze de andere 90 doorlaten? Hoe sterk is onze positie in de Kaukasus regio?A: Ik zal je eens vertellen.. Constant andere landen de schuld geven als de oorzaak van al onze problemen is compleet verkeerd. Al onze problemen moeten in eigen land gezocht worden. Wij moeten onszelf de schuld geven van onze inefficiënties en onhandigheden. Kijk om je heen, de 'Tsjetsjenen' zijn overal. Niet alleen in de Kaukasus en dat bedoel ik niet letterlijk maar figuurlijk. Kijk naar onze economie, dat is één en al tragedie en catastrofe. Kijk naar onze internationale relaties - vooral onze relaties met de nabije buurlanden. Waar ik ook maar kijk, overal zie ik een gapend gat van problemen.Q: Ten aanzien van het Westen... Ik weet dat je probeert hun standpunt te verzachten. Je zegt vaak dat zij ook vechten tegen het internationale terrorisme. Maar in werkelijkheid is het Westen tegen Moskou en het Kremlin. Ze zijn tegen jou en onze overheid.A: Dat zou ik niet zo willen zeggen. De strijd tegen internationaal terrorisme kent veel gezichten en we zien meer en meer weerstand ontstaan. Als je spreekt van het 'Westen', dan moet je weten dat dat niet één homogene entiteit is. Het 'Westen' bestaat uit heel veel verschillende mensen met verschillende politieke bewegingen en verschillende lagen uit de maatschappij.Natuurlijk, onze vijand draagt de oorlog tegen ons ook uit in de informatieve sfeer, en dat doet ze met succes. Wat er in feite gebeurt is dat het extremistische deel van de Islamitische wereld - en alleen het extremistische deel, dat wil ik graag benadrukken - een zeer solide 'infrastructuur' heeft in het Westen. In Noord-Amerika en in West-Europa. Deze infrastructuur wordt ook gebruikt door onze vijanden in de Kaukasus.Q: Maar we worden er niet veel beter van nu we de methodes begrijpen die zij gebruiken. Wat als de VS haar electoraat samenspant tegen ons en onze acties en de regeringen in Frankrijk en andere landen weet te mobiliseren om daaraan mee te doen, worden we dan compleet geïsoleerd?A: Ik denk dat we heel duidelijk moeten zijn in wat we willen bereiken. Is dat toegang tot leningen voor lollies [IMF en de Wereldbank] en het verlies van onze gebieden van de Zwarte Zee tot aan de Kaspische Zee? Is dat niet het uiteindelijke doel geweest van diegene die aanvielen in Dagestan? Ze maken geen geheim van hun plannen. Natuurlijk kunnen we ze wat gebied geven, maar dan moet je voorbereid zijn op het feit dat ze het daar niet bij zullen laten. Ze zullen doorgaan met het creëren van een extremistische Islamitische Staat. [minuut 5:01]. En ze zullen doorgaan met het uitvoeren van aanvallen, zoals we die de afgelopen jaren gezien hebben in Tsjetsjenië. En dat terwijl onze capaciteit om deze agressie te vechten zal afnemen.Q: Populariteit - Hoe denk je daarover? Is dat iets wat je nastreeft? Is dat waarom je meer radicale beslissingen wilt nemen ten aanzien van de Kaukasus? Wat ga je ermee doen? Dit thema blijft voor altijd bij je, of je het nou wilt of niet. Is het iets waar je nu mee kunt leven? Is het iets waar je trots op bent of waardoor je geïrriteerd raakt?A: Ik voel geen enkel euforie hierover, helemaal niets. Ik moet nog heel veel doen en ik weet dat ik getest zal worden. De problemen ten aanzien van het terrorisme in de Kaukasus zijn niet opgelost. Uiteindelijk zullen ze opgelost worden, maar we hebben nog veel te doen. We moeten voorbereid zijn op alle manieren waarop we getest kunnen worden. Mijn populariteit waar je het over hebt, ik zie graag dat dat zich uitspreekt in de acties van ieder individu. We leven nog steeds onder een reële dreiging van terrorisme, in het openbaar vervoer, in chemische installaties, kerncentrales en op andere plekken.Wat we vandaag de dag zien in de Kaukasus is het resultaat van de incoherentie van de huidige regering. Dit is allemaal het gevolg van de destabilisering van onze overheidsinstanties. Zoals ik eerder al zei, we zien dezelfde chaos in heel veel andere gebieden. Onze aanpak moet niet op één gebied, maar in zijn algemeenheid duidelijk zijn. Alleen dan hebben we de kans om ons land te herstellen. En die allesomvattende aanpak zullen we nemen.Meer over dit onderwerp:
Zijn we in een nieuwe Koude Oorlog tussen ‘het Westen’ en Rusland terechtgekomen? Die vraag kreeg Poetin tijdens het St. Petersburg International Economic Forum 2016. In zijn antwoord legt de president van Rusland de verbanden tussen de NAVO, het Amerikaanse raketschild en de oorlog in Oekraïne.
Volgens Poetin heeft het Westen een grote rol gespeeld in het aanjagen van conflicten en terrorisme in de wereld, van de door Al-Qaida gesteunde rebellen in de Kaukasus tot de bloedige staatsgreep in Oekraïne en de volledige chaos die ontstaan is door de ‘Arabische Lente’. Lees hieronder de volledige vertaling.
President Poetin, ik heb een simpele vraag voor u. Sinds 2014 zijn er door de Verenigde Staten en de EU sancties opgelegd aan Rusland. Deze week kondigde de NAVO aan verder naar het oosten te bewegen. Rusland heeft dit beantwoord door een versterking van haar defensie aan te kondigen. Is dit het begin van een nieuwe Koude Oorlog? Misschien in mindere mate dan de vorige, maar desondanks… Is het Rusland tegen het Westen?
Ik denk liever niet in termen van een nieuwe Koude Oorlog. Niemand wil dit, wij willen dit zeker niet. Er is geen reden voor. Ongeacht hoe de relatie er van buiten uit mag zien, het is niet logisch voor een confrontatie op wereldwijde schaal. Dus, wat is precies het probleem? Ik zal het je vertellen, en daarbij zal ik een beetje verder teruggaan in de geschiedenis. Na de val van de Sovjet-Unie dachten we allemaal dat de wereld een tijdperk tegemoet zouden gaan van vrede en vertrouwen in elkaar.
Kort daarna kwam Rusland in economische, sociale en interne politieke moeilijkheden. We kregen te maken met separatisme, radicalisme en de agressie van internationaal terrorisme. In onze Kaukasus regio waren strijders actief die het Al-Qaida netwerk vertegenwoordigden. Dit wordt nu als een feit erkend en er is niemand die dit gegeven nog bestrijdt. We hadden gehoopt dat het Westen ons zou helpen, maar wat we ontdekten was compleet het tegenovergestelde. Het Westen bleek de separatisten in Rusland te steunen! Ze zeiden tegen ons: “We erkennen de separatisten niet op een hoger niveau, maar meer op een technisch niveau”. Nou, bedankt daarvoor!
Maar wie gaf ze steun? De financiële en bestuurlijke steun die ze kregen? Denk je dat we dat niet weten? Heel goed zelfs… Toen we deze bedreiging hadden verslagen, door de hel waren gegaan en weer waren teruggekomen, kwamen we het volgende probleem tegemoet.
Over het raketschild en de NAVO
De Sovjet-Unie verdween, het Warschaupact hield op te bestaan. Waarom moest de NAVO dan voortdurend steeds dichter bij de grens van de Russische federatie komen? Het is niet alsof de vermeende dreiging pas recent verdwenen is… Van de een op andere dag hoorde ik dat Montenegro bij de NAVO zou komen. Wie bedreigt de veiligheid van Montenegro? De VS geeft er werkelijk helemaal niets om hoe wij deze ontwikkeling ervaren. In alles, niet alleen in het geval van Montenegro. Ik heb het dan ook over het zeer grote probleem van de eenzijdige opzegging van het Anti Ballistic Missile verdrag [1] door de Verenigde Staten.
Twee regio’s werden in overweging genomen tijdens dit pact, de Russische hoofdstad Moskou en het gebied van het Amerikaanse raketschild. Waar kwam dit verdrag uit voort? Uit de noodzaak om een strategische machtsbalans tussen de twee landen veilig te stellen. Maar nee, vanuit een eenzijdig initiatief trokken zij zich simpel terug van deze overeenkomst. Ze zeiden: “Dit is niet tegen jullie, en als jullie een eigen nucleair arsenaal willen opbouwen, dan gaan wij er ook van uit dat dit niet tegen ons is.”
Weet je waarom ze dit zeiden?
Het is heel simpel. Ze hebben geen seconde gedacht dat Rusland, dat rond het jaar 2000 nog ten onder leek te gaan aan interne verdeeldheid en dat uit elkaar getrokken leek te worden door terrorisme [2], in staat zou zijn haar militaire macht weer opnieuw op te bouwen. Ze gingen er niet alleen van uit dat wij niets nieuws meer zouden uitvinden, ze dachten zelfs dat de technologieën die we hadden overgehouden uit het tijdperk van de USSR overbodig zouden worden. Ze dachten dat ze gewoon door konden gaan met de ontwikkeling van hun eigen systemen, terwijl die van ons door het verstrijken van tijd simpelweg uit elkaar zouden vallen.
Wat was het excuus voor de aanhoudende ontwikkeling van nucleaire wapens? De 'Iraanse nucleaire dreiging'. Waar is die dreiging vandaag de dag in hemelsnaam? Ik zie hem niet, maar het 'project' gaat maar door. De ene stap na de andere, totdat ze steun begonnen te verlenen aan de 'Arabische Lente'. Ze waren er er lyrisch over. Hoeveel positieve beoordelingen hebben we wel niet gelezen over wat er gaande was in het Midden-Oosten? Maar waar heeft het toe geleid...? Chaos!
Begrijp me niet verkeerd, ik zit hier niet om jullie de schuld te geven. Ik probeer alleen te zeggen dat als jullie doorgaan met deze eenzijdige acties en jullie niet verder zoeken naar compromissen op een aantal gevoelige onderwerpen, dat een verschrikkelijke uitkomst dan onvermijdelijk is.
Over Oekraïne en de Krim
Aan de andere kant, als we nou gewoon proberen naar elkaar te luisteren en een balans proberen te vinden, dan kunnen we dit vermijden. Is dit een moeilijk proces? Ja natuurlijk! In staat zijn samen tot een overeenkomst te komen is de enige manier die kan leiden tot rationele keuzes. Ik denk dat als we dat niveau van samenwerking kunnen bereiken, dat niemand het dan nog in zijn hoofd haalt om te praten over een nieuwe Koude Oorlog.
Na de Arabische Lente kwamen ze steeds dichter bij onze grens. Waarom moesten jullie de staatsgreep in Kiev financieren? Natuurlijk, de interne politieke situatie was niet eenvoudig en mijn inschatting is dat de oppositie die toen actief was via een democratische wijze aan de macht had kunnen komen, dat wil zeggen als de bevolking dat zou willen. En dat is het, we zouden met ze samen kunnen werken op dezelfde manier waarop we met de vorige president samenwerkten. Maar nee, jullie moesten zover gaan dat het een zeer bloedig conflict werd, een burgeroorlog. Jullie moesten zo nodig de Russisch sprekende bevolking in het zuidoosten van Oekraine en in de Krim bang maken. Waarom deden jullie dit? We hadden hierna geen enkele andere optie meer dan om maatregelen te nemen, om bepaalde bevolkingsgroepen te beschermen. Jullie gingen ondertussen door met het aanjagen van de anti-Russische retoriek in Oekraine.
Weet je, naar mijn oordeel is dit allemaal begonnen om het bestaansrecht van de NAVO te rechtvaardigen. Jullie hadden een externe dreiging nodig, want wat was anders nog het doel geweest? Er is geen Warschaupact en er is geen Sovjet-Unie. Dus waar zijn jullie bang voor? Als dit de logica is waarmee we werken - elkaar bang maken - dan komt er inderdaad een nieuwe Koude Oorlog.
Maar onze logica is anders dan die van jullie. Wij streven naar samenwerking met jullie en naar het bereiken van een compromis.
Toelichting:
Het Anti Ballistic Missile verdrag werd in 1972 ondertekend door de VS en de USSR om de nucleaire wapens aan banden te leggen. President George Bush trok zich daar in 2001 uit terug].
Terrorisme dat direct of indirect gesteund werd door de Verenigde Staten en Saudi-Arabië.
De Russische premier Poetin heeft tijdens een staatsbezoek aan China bijna zestig nieuwe handelsovereenkomsten ondertekend, zo schrijft Russia Today. Rusland en China gaan in totaal een bedrag van omgerekend $50 miljard investeren in energie, infrastructuur en transport. Zo gaan beide landen investeren in een nieuwe olie-installaties in het oosten van Rusland, waarmee olieproducent Rosneft in de toekomst 2,4 miljoen ton ruwe olie aan het China kan leveren. De twee landen investeren samen in dit nieuwe project, want ChemChina krijgt een aandeel van 40% in deze nieuwe olie-installaties.
Olie en luchtvaart
In het verleden was Saoedi-Arabië de belangrijkste leverancier van olie voor China, maar sinds kort heeft Rusland de koppositie overgenomen. China wil minder afhankelijk worden van energiebronnen uit het Midden-Oosten en heeft de voorkeur gegeven aan Rusland als belangrijkste energieleverancier. Een groot voordeel is dat de twee landen aan elkaar grenzen, waardoor het mogelijk is om op grote schaal olie en gas via pijpleidingen te transporteren. Dat terwijl energie uit het Midden-Oosten per schip getransporteerd moet worden. Zo wordt China minder kwetsbaar voor instabiliteit in die regio.
De regeringsleiders van Rusland en China hebben ook hun handtekening gezet onder het plan om een nieuw passagiersvliegtuig te ontwikkelen. Rusland en China willen een nieuw model vliegtuig met een capaciteit van ongeveer 300 personen ontwikkelen, zodat beide landen een alternatief hebben voor het Franse Airbus en het Amerikaanse Boeing. Dit nieuwe vliegtuig is niet alleen bestemd voor de binnenlandse markt, maar moet ook elders in de wereld beschikbaar zijn als alternatief voor de vliegtuigen van Europese en Amerikaanse makelij.
Stabiliteit
Met in totaal $50 miljard aan investeringen versterken China en Rusland hun onderlinge handelsrelatie. Maar de samenwerking beperkt zich niet alleen tot een economische relatie. Volgens Poetin zitten de twee opkomende grootmachten ook vaak op één lijn in internationale zaken. Ook benadrukte de regeringsleider van Rusland dat er in de toekomst een grote rol is weggelegd voor de Shanghai Cooperation Organization (SCO) en voor de BRICS-landen. De SCO draagt volgens de Russische staatsman bij aan meer stabiliteit en vrede in de Aziatische regio. Hij sprak zijn hoop uit dat meer landen zich hierbij zullen aansluiten.
De nieuwe handelsovereenkomsten tussen Moskou en Beijing versterkt de handelsrelatie tussen beide landen en beantwoord daarmee aan de behoefte van de Chinese en Russische bevolking, aldus Poetin. De Chinese president Xi Jinping liet weten dat China open staat voor een samenwerking met de Euraziatische Economische Unie (EEU). Deze economische zone heeft als doel een vrij verkeer van personen, kapitaal en goederen te realiseren, waarbij de onderlinge handelsbeperkingen en importbelemmeringen zoveel mogelijk weggewerkt moeten worden.
Rusland en China investeren $50 miljard in samenwerking
Volgens de Russische president Poetin werd Rusland voorgelogen toen de Amerikanen zeiden dat het raketschild bedoeld was om een nucleaire dreiging uit Iran tegen te houden. Volgens hem bestaat deze dreiging niet in werkelijkheid, maar alleen in de berichtgeving van Westerse media. Hij verwijt journalisten dat ze niet kritisch genoeg geweest zijn ten aanzien van het raketschild en de valse voorwendselen waaronder deze gebouwd werd. Poetin verbaast zich erover dat zoveel journalisten daar het gevaar niet van in zien en dat de wereld op deze manier in een nieuwe (koude) oorlog gesleept wordt.
Vladimir Poetin: “De ‘Iraanse dreiging’ bestaat niet, maar het NAVO raketschild wordt wel in stelling gebracht in Europa. Dat betekent dat we gelijk hadden toen we zeiden dat hun redenen niet oprecht waren, dat ze niet open naar ons zijn geweest. Steeds maar weer werd er verwezen naar de Iraanse dreiging om het raketschild te rechtvaardigen. Nogmaals, ze hebben ons voorgelogen. Nu is het systeem operationeel en wordt het geladen met raketten. Jullie als journalisten zouden moeten weten dat deze raketten in capsules zitten, die ook gebruikt worden voor Tomahawk langeafstandsraketten.
Ze worden dus geladen met raketten die een gebied van 500 kilometer kunnen bereiken. Maar we weten dat de technologie zich ontwikkelt en we weten zelfs in welk jaar de VS haar volgende raketten gereed zal hebben. Deze raket kan afstanden tot 1.000 kilometer afleggen, en daarna misschien nog veel verder. En vanaf dat moment zullen ze direct het nucleaire potentieel van Rusland bedreigen. We weten van jaar tot jaar precies wat er staat te gebeuren en zij weten dat wij daarvan op de hoogte zijn.
Maar aan de journalisten worden fabeltjes verteld. Jullie nemen deze fabels over en verspreiden deze onder jullie eigen bevolking. Jullie journalisten voelen echter op geen enkele manier de onderliggende gevaren, dit baart mij zorgen. Hoe kunnen jullie niet begrijpen dat de wereld op deze manier in een onomkeerbare richting getrokken wordt? Terwijl zij doen alsof er niets aan de hand is. Ik weet echt niet meer hoe ik nog tot jullie [journalisten] door kan dringen…”
Griekenland een belangrijke Europese handelspartner voor Rusland, zo verklaarde Poetin voorafgaand aan een staatsbezoek tegenover de Griekse krant Kathimerini. Vooral op het gebied van energie en transport ziet de Russische president kansen om samen te werken, omdat Griekenland door haar strategische ligging zeer interessant is voor de distributie van aardgas en voor het transport van goederen richting Europa.
“We hebben een dynamisch politiek dialoog die rust op een rotsvaste basis van gemeenschappelijke maatschappelijke waarden, de orthodoxe cultuur en een oprechte en wederzijdse aantrekkingskracht”, aldus Poetin. Eind vorig jaar bracht de Griekse premier Tsipras tot twee keer toe een bezoek aan Rusland. Volgens Poetin heeft dat de band tussen de ministeries en het parlement van beide landen versterkt. De Russische president ontmoet deze week zijn Griekse collega Tsipras en zal tijdens dit staatsbezoek tevens een aantal bilaterale verdragen ondertekenen.
South Stream naar Griekenland
Rusland wil aardgas leveren aan Zuid-Europese landen en heeft plannen voor een nieuwe gasleiding naar Griekenland. De volgende stap zou zijn om een verdeelstation te bouwen in Griekenland, zodat het Russische gas verder getransporteerd kan worden richting de Balkan en de landen aan de Middellandse Zee. Volgens Poetin is de aanleg van een nieuwe gasleiding ook in het belang van Griekenland, omdat het werkgelegenheid en inkomsten oplevert.
Europa stevent af op een militaire confrontatie met Rusland, dat zegt oud NAVO generaal en voormalig Britse generaal Alexander Richard Shirreff. Hij lanceerde deze week een nieuw boek getiteld ‘War with Russia 2017‘, waarin hij een scenario schetst waarin Rusland verder oprukt richting Oekraïne en de Baltische Staten en daarmee de confrontatie met het Westen aangaat. Uit de titel van het boek kunnen we afleiden dat dit conflict volgend jaar al kan plaatsvinden, een uiterst bizarre gedachte.
Alexander Richard Shirreff baseert zich op de inzichten die hij tussen 2011 en 2014 verkregen heeft in dienst bij de NAVO. In zijn boek beschrijft hij hoe Rusland Oekraine binnenvalt om een directe verbinding over land te krijgen naar de Krim. Daarna volgt een invasie van de Baltische staten in een poging de insluiting van Rusland door de NAVO te doorbreken. Het verhaal van Shirreff gaat nog verder, want hij ziet Rusland er zelfs voor aan te dreigen met inzet nucleaire wapens.
Tijdens de boekpresentatie benadrukte Shirreff dat dit scenario te vermijden is, maar alleen als de NAVO op tijd stappen zet om een mogelijke inval te voorkomen. Daarom is het volgens hem noodzaak om zo snel mogelijk heel veel troepen te stationeren in de Baltische Staten. Hij verwijst naar het NAVO topoverleg dat in juli zal plaatsvinden in Warschau, waar men waarschijnlijk stappen zal zetten in deze richting.
Volgens Alexander Richard Shirreff kenmerkt de geschiedenis zich door tal van irrationele beslissingen van grote leiders. Daarom moeten we volgens hem serieus rekening houden met het scenario van een Russische invasie. Hij beschrijft Rusland als de grootste tegenstander van het Westen en betoogt in zijn nieuwe boek dat Poetin alleen gestopt kan worden als het Westen op tijd maatregelen neemt. Zijn analyse wordt onderschreven door oud-NAVO commandant James Stavridis. Hij schrijft het volgende in het voorwoord van het boek:
“Onder leiding van president Poetin is Rusland een gevaarlijke koers ingeslagen. Als we toestaan dat ze daarmee doorgaan, dan kan dat onverbiddelijk leiden tot een confrontatie met de NAVO. En dat betekent een oorlog die snel kan omslaan in een nucleaire oorlog.”
