Tag: trump

VS wil Europese markt voor aardgas veroveren
Als het aan president Trump ligt worden de landen in Oost-Europa minder afhankelijk van aardgas uit Rusland en halen ze in de toekomst meer vloeibaar aardgas uit de Verenigde Staten. Om dit plan kracht bij te zetten was de president vandaag aanwezig bij een bijeenkomst van het Three Seas Initiative, een alliantie van twaalf oost-Europese landen die minder afhankelijk willen worden van aardgas uit Rusland.

De afgelopen jaren heeft de VS veel geïnvesteerd in de productie van aardgas en de verwachting is dat de productie de komende jaren verder zal toenemen. Dat betekent dat de Verenigde Staten op zoek is naar nieuwe afnemers, die ze op dit moment vooral probeert te vinden in het oosten van Europa. Daarom willen de Amerikaanse energiebedrijven samen met Polen een nieuw distributienetwerk opzetten, zodat de hele Oost-Europese regio van Amerikaans aardgas kan worden voorzien.

De Amerikaanse president Trump hield ook een toespraak, waarin hij uitlegt waarom vloeibaar aardgas uit de Verenigde Staten volgens hem zo belangrijk is voor deze twaalf Europese landen. Hieronder een kort fragment, de volledige tekst is hier te vinden.

De Verenigde Staten zijn trots om te zien dat onze overvloedige energiebronnen nu al een bijdrage leveren aan de zo noodzakelijke diversificatie van energie voor de Three Seas landen. Eigenlijk wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om de regering en de bevolking van Polen te feliciteren met de eerste lading van Amerikaans vloeibaar aardgas die afgelopen maand binnen kwam. En jullie hebben een goede deal gesloten, heb ik begrepen.

Three Seas Initiative

Het Three Seas Initiative is vernoemd naar de ligging van de twaalf aangesloten landen tussen de Baltische Zee in het noorden, de Adriatische Zee in het westen en de Zwarte Zee in het oosten. Samen vormen deze landen een lange keten, die van het meest noordelijke Estland helemaal door loopt tot aan Bulgarije in het zuiden.

Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog is er in Europa veel geïnvesteerd in infrastructuur, ook op het gebied van olie en gas. Maar omdat deze routes en pijpleidingen voor het grootste deel van oost naar west lopen zijn de landen die in het midden liggen relatief kwetsbaar voor een verstoring van de aanvoer van energie.

Om de afhankelijkheid van Rusland te verkleinen willen de twaalf landen van het Three Seas Initiative het energienet verder uitbreiden, door de bouw van nieuwe pijpleidingen die de landen van noord naar zuid in verbinding brengen. Daarin speelt Polen een belangrijke rol, omdat dit land een belangrijk distributiepunt wordt. Dat is ook de reden waarom Polen de laatste jaren zoveel geïnvesteerd heeft in LNG-terminals, de aanlegplaatsen voor schepen met vloeibaar aardgas uit de Verenigde Staten.

Rusland

Door de zorgelijke ontwikkelingen in Oekraïne van de afgelopen jaren heeft Rusland besloten meer te investeren in alternatieve transportroutes richting Europa, namelijk de Nord Stream 2 in het noorden en de Turkish Stream in het zuiden. Dat vooruitzicht maakt sommige oost-Europese landen ongerust, omdat de afhankelijkheid van Rusland daarmee nog groter wordt.

De Verenigde Staten willen tegelijkertijd voorkomen dat Europa volledig afhankelijk wordt van energie uit Rusland. Met de aanleg van nieuwe gasleidingen door Rusland en nieuwe transportroutes door China wordt Europa meer en meer verbonden met haar handelspartners op het Euraziatische continent, waardoor de invloed van de Verenigde Staten op Europa zal afnemen.

Juist om dat te voorkomen zet Trump de vaart achter zijn nieuwe plan om Europa minder afhankelijk te maken van aardgas uit Rusland. Of dat een succesvolle strategie is moet nog maar blijken, want de kosten om aardgas vloeibaar te maken, over de oceaan te transporteren en vervolgens weer om te zetten naar gas zijn aanzienlijk hoger dan de kosten om het door een pijpleiding van Rusland naar Europa te brengen.

Ervan uitgaande dat de winning van aardgas in de Verenigde Staten ongeveer hetzelfde kost als in Rusland is het Russische aardgas in principe dus altijd goedkoper. Daar komt bij dat de winning van schaliegas veel schadelijker is voor het milieu en dat het ook veel energie kost om aardgas vloeibaar te maken en te transporteren. Europa kan zich minder afhankelijk maken van aardgas uit Rusland, maar daar hangt dus wel een prijskaartje aan.

Lees ook:
Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines
7 juli 2017
CNN-commentator Van Jones: “Rusland verhaal gaat nergens over”

Volgens CNN-commentator Van Jones is het hele verhaal over Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen één grote farce. De beschuldigingen aan het adres van Donald Trump blijven zich opstapelen, terwijl er nog steeds geen enkel bewijs is gevonden voor mogelijke beïnvloeding van de Amerikaanse verkiezingsuitslag door Rusland.

In de volgende video zegt Van Jones dat het hele verhaal over Rusland een grote ‘nothing burger’ is. Of hij daarmee bedoelt dat het hele verhaal verzonnen is of dat het verhaal geen invloed zal hebben op de positie van president Trump blijft onduidelijk, maar het mag duidelijk zijn dat CNN dit verhaal graag blijft herhalen. Waarom? Omdat het nou eenmaal goede kijkcijfers oplevert.

CNN ontkent nepnieuws niet

Van Jones schrijft in een verklaring op CNN dat zijn uitspraken uit verband zijn gehaald en dat James O’Keefe van Project Veritas probeert een sensationeel verhaal te maken met geheime video opnames. Toch ontkent CNN de beschuldigingen over hun valse berichtgeving niet, ook niet toen ze vorige week een verhaal over mogelijke banden tussen de regering Trump en een Russische bankier moesten rectificeren. Bij nader onderzoek bleek ook dat verhaal niet te kloppen.

Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

3 juli 2017
China is blij met de Parijse beslissing van Trump

De beslissing van president Trump om het Verdrag van Parijs vaarwel te zeggen, kan grote gevolgen hebben. Een ervan zou kunnen zijn dat beleggers nu met meer dan gemiddelde belangstelling gaan kijken naar de grote Chinese inspanningen om hun milieu weer enigszins op orde te krijgen. Door de beslissing niet langer mee te doen heeft de VS greep op de groene agenda helemaal uit handen gegeven. Die wordt vanaf nu gedomineerd door China en Europa.

China is daarbij voor de belegger interessanter, omdat de milieuproblemen daar immens zijn. Daardoor is de druk op de overheid de laatste jaren alleen maar toegenomen om er eindelijk iets aan te doen. Het is deze druk, die ervoor zorgt dat China nimmer het voorbeeld van de Verenigde Staten zal volgen. Druk vanuit de bevolking, maar ook druk vanuit het milieu heeft de afgelopen jaren een waterval van groene investeringen in beweging gebracht. Het zijn vooral investeringen in clean technologies, groen transport en renewable energy.

Groene revolutie

De resultaten mogen er ook zijn en de getallen zijn meer dan indrukwekkend. Het land is leidend als het gaat om de opbouw van capaciteit voor zonne- en windenergie. Het is ook leidend als het gaat om de productie van zonnepanelen en windturbines. In 2016 werden er in China meer elektrische auto’s verkocht dan in de rest van de wereld samen. De omvang van de Chinese milieu-investeringen hebben nu de omvang van het bruto binnenlands product van een land als Denemarken. De ongeveer 350 beursgenoteerde groene bedrijven hebben een gezamenlijke marktkapitalisatie van $600 miljard.

Hoe indrukwekkend deze cijfers ook mogen klinken, ze zijn vooralsnog onvoldoende. De investeringen zullen naar een nog hoger plan getild moeten worden om herstel van het milieu mogelijk te maken. Het zijn juist deze vooruitzichten die steeds meer beleggers aantrekken. Kleine, vervuilende bedrijfjes zullen het veld moeten ruimen. Dat geeft grotere, milieuvriendelijkere bedrijven de kans hun marges te verbeteren. Het gaat dan om bedrijven als Nine Dragons Paper en Shadong Chenmin Paper in de papierindustrie. Maar er schuilen ook grote kansen in waste management en luchtvervuiling. Lokale overheden staan onder steeds grotere druk van Peking om eindelijk hun steden op te schonen en aandacht te besteden aan de vieze lucht. Natuurlijk biedt de staalindustrie en de Chemie ook veel kansen.

Chinese aandelenmarkt

Veel van de bedrijven met een groene agenda staan genoteerd aan de A-share market. Die markt is echter ontoegankelijk voor buitenlandse fondsen. Daar kan mogelijk op zeer korte termijn verandering in komen. Het hangt af van de beslissing van de MSCI om deze A-shares toe te laten tot de emerging markets Index. Gebeurt dat, dan moeten passieve fondsen automatisch een positie in deze aandelen innemen. Actieve fondsen zullen op zoek gaan naar de beste aandelen.

Toestemming van de MSCI zal de stoot geven tot de grootste rebalancing sinds jaren van wereldwijde portfolio’s. Of het zover komt, is onzeker. De MSCI heeft al driemaal op rij ervan afgezien de A-shares in zijn Index op te nemen. Dit jaar lijken de kansen op succes groter, maar er kunnen zomaar technische gronden zijn om toegang alsnog te weigeren. Dat zou jammer zijn, maar deze Chinese megatrend gaat voorlopig niet weg. Daar verandert ook de MSCI niets aan!

Cor Wijtvliet

Deze bijdrage is mogelijk gemaakt door Beurshalte

Over Beurshalte:

Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden!

Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.

20 juni 2017
Column: De selectieve publieke omroep

De publieke omroep in Nederland kost ons per jaar ongeveer €900 miljoen, dat is omgerekend bijna €2,5 miljoen per dag. Met zo’n groot budget mag je verwachten dat er voldoende capaciteit is om het Nederlandse publiek zo neutraal en volledig mogelijk te informeren over een zeer groot aantal onderwerpen, maar op bepaalde gevoelige politieke en diplomatieke onderwerpen blijkt dat helaas vaak niet het geval te zijn.

Zeker als het gaat om de berichtgeving over Rusland krijg je vaak het gevoel dat de Koude Oorlog opnieuw begonnen is. President Poetin wordt neergezet als een onberekenbare persoon met dictatoriale trekjes, die ondertussen ook nog eens minderheden onderdrukt en zichzelf verrijkt. Nou zal ik niet zeggen dat alles wat de Russische president doet goed is, maar de manier waarop er in de gevestigde media over hem gesproken wordt slaat werkelijk alles.

Poetin Interviews

Een recent voorbeeld daarvan zien we in de nieuwe Poetin interviews die aankomend weekend worden uitgezonden op National Geographic. In deze vierdelige serie laat documentairemaker Oliver Stone de Russische president uitgebreid aan het woord en horen we ook eens zijn kant van het verhaal.

Tal van interessante thema’s komen aan bod in deze interviews, zoals de uitbreiding van de NAVO, het Amerikaanse raketschild, het aanpakken van de zichzelf verrijkende oligarchen en de wederopbouw van de Russische economie. Poetin houdt het Westen een spiegel voor, maar bij veel Westerse media ontbreekt het lef om recht in die spiegel te kijken.

In plaats van de grote en politieke gevoelige onderwerpen samen te vatten zoeken de gevestigde media naar die paar elementen die hun vooroordelen over Rusland bevestigen. Een paar opvallende quotes van Poetin worden compleet uit hun context gehaald, zodat hij opnieuw neergezet kan worden als een onberekenbare dictator.

Tegelijkertijd hoor je bijna geen woord over de spectaculaire groei van de economie sinds het aantreden van Poetin, het terugbrengen van de staatsschuld, de bestrijding van armoede en over de dreiging die Rusland ervaart als gevolg van de voortdurende provocaties van de Verenigde Staten en haar Europese bondgenoten.

Een voorbeeld van de suggestieve berichtgeving door de publieke omroep is deze uitzending van EenVandaag, getiteld “Bespeelt Poetin ons in een interviewreeks?”. Voor deze korte reportage werd een Rusland deskundige geselecteerd die de luisteraar opnieuw in het zorgvuldig geconstrueerde wereldbeeld drukt waarin Poetin de bad guy is.

De selectieve publieke omroep

Ik heb inmiddels al de drie van de vier delen van deze interviewserie gezien en kan zeggen dat het beeld in werkelijkheid veel genuanceerder ligt. Wilt u zelf oordelen over de interviews, kijk dan vrijdagavond en zaterdagavond om 22:00 naar National Geographic, waar alle vier delen worden uitgezonden.

De Poetin interviews zijn slechts een voorbeeld, want de selectieve beeldvorming door de publieke omroep lijkt structureel te zijn. Denk bijvoorbeeld aan de berichtgeving van het Journaal en Nieuwsuur over andere actuele thema’s als de staatsgreep in Oekraïne, de situatie in Syrië en het doen en laten van de Amerikaanse president Trump. Over de situatie in Syrië verwijs ik u graag naar dit interview, terwijl ik over het laatste graag zelf nog iets wil zeggen.

Selectieve berichtgeving

De afgelopen weken werden mogelijke banden tussen de regering van Trump en het Kremlin breed uitgemeten in de media, terwijl daar nog steeds geen enkel hard bewijs voor is geleverd. Voormalig FBI topman Comey kon deze bewijzen niet leveren en suggereerde laatst tijdens een hoorzitting zelfs dat de pers het bij het verkeerde eind heeft door steeds maar weer te suggereren dat er banden zijn tussen het Kremlin en het campagneteam van Trump.

Maar in plaats van dat de media in Nederland daar kritisch over schrijven blijven ze hun boodschap maar herhalen, waardoor het vanzelf een soort werkelijkheid wordt. Dat is een beproefde propagandatactiek die door verschillende dictators met succes werd toegepast om de publieke opinie te manipuleren. Wilt u een evenwichtig beeld vormen over een onderwerp, dan zult u ook verder moeten kijken dan de publieke omroep.

Frank Knopers

Wilt u reageren? Mail naar [email protected]

Deze column van Frank Knopers verscheen eerder op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

16 juni 2017
Column: Heksenjacht op Trump

Poetin grapte afgelopen week dat hij erg teleurgesteld was in zijn minister van Buitenlandse Zaken. Hij kon zich niets herinneren van geheime informatie die hij volgens verschillende Amerikaanse media had gekregen tijdens zijn gesprek met Trump. Toch blijven de Amerikaanse mainstream media de suggestie wekken dat er nauwe banden zijn tussen president Trump en het Kremlin. Waar al die hysterie in de Amerikaanse mainstream media op gebaseerd is, dat blijft voor de kritische toeschouwer een groot vraagteken.

Hij was niet de enige, want ook andere personen die bij deze ontmoeting aanwezig waren konden zich daar niets van herinneren. Toch blijven de Amerikaanse mainstream media de suggestie wekken dat er nauwe banden zijn tussen president Trump en het Kremlin. Waar al die hysterie in de Amerikaanse mainstream media op gebaseerd is, dat blijft voor de kritische toeschouwer een groot vraagteken.

In plaats van inhoudelijk verslag te doen van de ontmoeting tussen Lavrov en Trump heeft een krant als de Washington Post meer aandacht voor de vraag of die Russische fotograaf niet toevallig een spion is die stiekem een zendertje in het Witte Huis geplaatst heeft. Er moest toch iets zijn om Trump te kunnen beschuldigen van banden met Rusland? Misschien kunnen de Amerikaanse media een nieuw feitenvrij verhaal verzinnen, op basis van anonieme bronnen en vage bewijzen die niemand kan controleren.

Het was grappig geweest als het niet zo ernstig was. Met de kracht van herhaling creëren de gelijkgeschakelde Amerikaanse media hun eigen werkelijkheid, waarin president Trump de grote boeman is en Rusland ter verantwoording wordt geroepen voor alles wat verkeerd gaat. Feiten doen er kennelijk niet meer toe, want die passen niet bij het beeld dat de media proberen te schetsten.

Een voorbeeld daarvan is het nieuws dat afgelopen week naar buiten kwam over Seth Rich, de campagnemedewerker van de Democraten die vorig jaar onder verdachte omstandigheden vermoord werd. Uit het onderzoek naar deze moord kwamen sterke aanwijzingen naar voren dat hij de vertrouwelijke e-mails van Hillary Clinton had doorgestuurd naar Wikileaks. Dat terwijl Clinton ‘Russische hackers’ de schuld gaf van het lekken van haar emails. Heeft u daar iets over gehoord in de media?

Frank Knopers

Wilt u reageren? Mail naar [email protected]

Deze column van Frank Knopers verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

22 mei 2017
Column: Benoemd, maar niet gekozen
Met ingang van deze week werkt Goudstandaard voor het eerst vanuit haar nieuwe kantoor in Alkmaar. Het was een flink karwei, maar we zijn erg trots op het resultaat. U bent vanaf nu van harte welkom in ons nieuwe kantoor op de begane grond van het Victory Building, tegenover het AZ-stadion.

Vorige week was er weer een rentebesluit van de Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve, momenteel de belangrijkste centrale bank van de wereld. Een aantal keer per jaar komt de zogenaamde Federal Open Market Committee (FOMC) bijeen om de monetaire politiek te bespreken en te bepalen.

Ondemocratische macht

Het bepalen van de rente en de geldhoeveelheid van een land behelst een enorme macht. Een verandering van de hoogte van de rente beïnvloedt namelijk vrijwel alles; huizenprijzen, investeringen, voedselprijzen enzovoort. De hoogte van de rente heeft een zeer grote impact op de werkloosheid, inflatie en wisselkoersen van valuta.

Deze macht is niet alleen vrij extreem, maar ook ondemocratisch. Ze ligt in handen van een comité dat een zéér belabberd trackrecord heeft. Hieronder een aantal voorbeelden van dit trackrecord van dit belangrijke orgaan.
- In januari 2008 voorspelde toenmalig president van de Federal Reserve, Ben Bernanke, dat de centrale bank geen recessie verwachtte. Later konden we vaststellen dat de recessie in december 2007 al was begonnen.
- In de jaren erna werden de verwachte groeicijfers stelselmatig te rooskleurig voorgesteld. Soms zaten de voorspellingen er bijna de helft naast, zoals in 2011. Toen werd een economische groei van 3,7% voorspeld, maar het werd slechts 2%. Het grappige is dat de Federal Reserve in een eigen studie aantoont dat de eigen voorspellingen vaak erg matig zijn.
Is het niet vreemd dat misschien wel het machtigste orgaan met de grootste verantwoordelijkheid van de wereld er zelf blijk van geeft dat ze er weinig van bakken? Wie zetelen er eigenlijk in dit comité?

Vijf hiervan zijn academici zonder enige ervaring in het bedrijfsleven. Drie zijn ex-Goldman Sachs bankiers en één werkte voorheen als advocaat voor de Carlyle Group. Dit lijkt mij niet een groep met de benodigde competenties voor het begrijpen en maken van zeer belangrijke beslissingen voor de gehele Amerikaanse economie, een economie die op haar beurt zeer belangrijk is voor de rest van de wereld.

Nogmaals, geen enkel persoon van dit comité is ooit democratisch verkozen. Dit lijkt mij een situatie die op langere termijn onhoudbaar wordt. Helaas moet er in deze maatschappij altijd eerst een extreme crisis plaatsvinden voordat er – hopelijk – iets kan en gaat veranderen. Voorkomen lijkt me beter dan genezen!

De Federal Reserve heeft een vrij belabberd trackrecord

Zelfcensuur?

Verder vond ik het afgelopen week bizar te lezen dat een overheid in Europa opdracht mag en kan geven dat media niet schrijven over bepaalde zaken. In dit geval bedoel ik de inhoud van de gehackte e-mails van de heer Macron.

Natuurlijk is hacken een kwalijke zaak en is dit verboden, maar is de persvrijheid niet minstens even belangrijk? In de VS ging het tijdens en na de campagne tussen Clinton en Trump alleen maar om wie de hacks hadden uitgevoerd. Nooit is er door de Democratische partij (en media) maar enigszins betwist wat er in de gehackte mails stond. En dat waren bijzonder stuitende zaken! Bij mij rijst dan de vraag: Welke zaken zijn er allemaal nog meer waar de pers niet over mag schrijven?

Sander Noordhof

Reageren? Stuur een mail naar [email protected]

Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].
16 mei 2017
Amerikaanse schuldenplafond weer op de agenda

Na vijftien maanden staat de verhoging van het Amerikaanse schuldenplafond opnieuw op de agenda. In oktober 2015 besloot het Congres het schuldenplafond, het wettelijke maximum voor de staatsschuld, uit te stellen tot het voorjaar van 2017. Dat punt is inmiddels bereikt, want op uiterlijk 15 maart moet deze horde opnieuw worden genomen.

Het schuldenplafond is sindsdien opgelopen van $18 naar bijna $20 biljoen, een stijging van omgerekend meer dan $6.000 per inwoner. Daar zal het echter niet bij blijven, aangezien Trump de economie verder wil stimuleren met onder andere belastingverlagingen en nieuwe investeringen in infrastructuur. Ook verhoogde de nieuwe president het defensiebudget met ongeveer $50 miljard, uitgaven die eveneens aan de staatsschuld toegevoegd zullen worden.

Amerikaanse schuldenplafond terug op de agenda (Bron: CNBC)

Schuldenplafond

In 2011 leidde de verhoging van het schuldenplafond onder president Obama tot een serieuze impasse. Pas op het allerlaatste moment stemde de Republikeinse oppositie in het een verhoging van de wettelijke schuldenlimiet. Die onzekerheid werd door kredietbeoordelaar Standard & Poor’s afgestraft met een afwaardering, waarmee het land haar triple A status verloor.

Waarschijnlijk zal de verhoging van het schuldenplafond dit keer minder problematisch verlopen. De Republikeinen hebben immers een meerderheid in het Congres, waardoor het voor de Democraten lastiger is barrières op te werpen. De discussie over het schuldenplafond wordt de laatste jaren steeds vaker als politiek pressiemiddel ingezet, waarbij de oppositie tijdelijk meer druk op de regering kan uitoefenen. Daarom pleitte Jack Lew, de Amerikaanse minister van Financiën onder de regering Obama, er al eens voor het schuldenplafond af te schaffen.

Als het de regering Trump deze week niet lukt om het schuldenplafond te verhogen, dan is dat nog niet meteen reden tot paniek. Met verschillende boekhoudkundige trucs, zoals het uitstellen van de inleg van pensioenpremies voor ambtenaren, kan de regering volgens econoom Nancy Vanden Houten nog tot september alle rekeningen blijven betalen. Het zou in elk geval een grote tegenvaller betekenen voor de grootschalige fiscale stimuleringsprogramma’s van Trump.

13 maart 2017
Analyse: Laat Trump het dollarsysteem vastlopen?

Als het aan de Amerikaanse president Trump ligt komt er een einde aan het structurele tekort op de handelsbalans van de Verenigde Staten. De grootste economie ter wereld moet weer meer producten zelf gaan produceren en minder goederen importeren. Dat klinkt als een goed plan, maar wat de nieuwe regering in Washington misschien niet beseft is dat het verkleinen van het handelstekort verstrekkende gevolgen kan hebben voor het wereldwijde dollarsysteem.

Het herstellen van de handelsbalans heeft namelijk ook consequenties voor de rol van de dollar als wereldreservemunt, een probleem dat economen kennen als het Triffin dilemma. Maar wat is dit precies? In dit artikel brengen we een korte samenvatting van de ontwikkelingen van de afgelopen honderd jaar en van de mogelijke transitie richting een nieuwe monetaire wereldorde.

Goudstandaard

In het verleden hanteerden de Verenigde Staten en haar handelspartners in Europa een goudstandaard, wat betekent dat de waarde van het geld gekoppeld was aan de goudvoorraad. Binnen dit systeem was het voor overheden simpelweg niet mogelijk jarenlang een structureel tekort op de begroting te hebben.

Onder de goudstandaard hadden de Verenigde Staten jaarlijks gemiddeld een begrotingsoverschot van 0,4% van het bruto binnenlands product. Na het loslaten van de goudkoppeling in 1971 werd dat overschot opeens een tekort van gemiddeld 2,7% per jaar. Door de koppeling van de dollar aan goud was er dus bijna geen inflatie, dat kwam pas na het gebruik van ongedekt papiergeld.

Sinds het loslaten van de goudstandaard is er geen deflatie meer geweest (Bron: Wikipedia)

Inflatie

In 1913 beweerde econoom John Maynard Keynes dat ook staatsobligaties prima als monetaire reserve konden dienen naast het goud. Daarin werd hij gesteund door veel politici, want die zagen hiermee een kans om structureel meer geld uit te geven dan er binnen kwam via belastingen. Tijdens de conferentie van Genua in 1922 wisten Britse experts de wereld ervan te overtuigen dat centrale banken elkaar ook met valutareserves konden betalen, waarmee een einde kwam aan de traditionele goudstandaard die al bestond sinds 1440.

De Franse econoom Jacques Rueff waarschuwde al in 1932 voor de gevaren van het gebruik van valutareserves naast goud. De valutareserves zijn gebaseerd op het onderpand van goud, maar als deze valutareserves zelf ook als onderpand mogen dienen krijg je volgens hem in feite een verdubbeling van de reserves. Het zou een land als de Verenigde Staten in staat stellen om zowel in eigen land als in het buitenland goederen te kopen, wat uiteindelijk onvermijdelijk tot inflatie zou leiden.

Door deze geldcreatie zouden de prijzen van producten die in eigen land geproduceerd worden sterk stijgen, waardoor binnenlandse productie niet meer concurrerend blijft. Het gevolg daarvan is dat het land dat de reservemunt uitgeeft uiteindelijk verandert van crediteur naar debiteur. Zoals Rueff voorspelde sloeg het handelsoverschot van de Verenigde Staten na verloop van tijd om in een handelstekort.

Dat tekort was in de jaren zestig zo groot geworden dat landen begonnen te twijfelen aan de inwisselbaarheid van goud tegen de prijs van $35 per troy ounce. Europese landen wisselden hun dollars in voor goud, totdat Nixon in 1971 het goudloket sloot. Sindsdien wordt de ongedekte dollar gebruikt als internationale reserve. Het anker was definitief losgelaten, waarmee een nieuw tijdperk van zeer hoge inflatie aanbrak. De Verenigde Staten profiteerde optimaal van haar luxepositie, zoals de volgende grafiek laat zien. Sinds 1971 heeft het land vrijwel ieder jaar aanzienlijk boven haar stand geleefd.

Handelsbalans Verenigde Staten werd permanent uit het lood geslagen na 1971 (Bron: Trading Economics)

Triffin dilemma

De Belgisch-Amerikaanse econoom Robert Triffin waarschuwde al voor de consequenties van een monetair systeem waarin één land de wereldreservemunt uitgeeft. Dat land heeft de plicht om de wereld van dollars te voorzien, maar kan dat alleen doen door structureel meer goederen te importeren dan te exporteren. Zou de VS haar handelsbalans weer in evenwicht willen brengen, dan knijpt ze de aanvoer van dollars af die de rest van de wereld juist nodig heeft om te kunnen handelen.

Een permanent handelstekort lijkt gunstig voor de Verenigde Staten, want het betekent dat ze ver boven haar stand kan leven. Maar tegelijkertijd brengt het ook problemen met zich mee, die de laatste jaren steeds zichtbaarder worden. Doordat het voor Amerikanen zo goedkoop is om spullen te importeren worden er steeds minder goederen in de Verenigde Staten zelf geproduceerd. De productie verplaatst zich naar andere landen en daarmee ook de werkgelegenheid. Sinds 1955 zijn de productiekosten in Duitsland verdrievoudigd, terwijl die in de Verenigde Staten zes keer zo hoog zijn geworden. Dit is één van de thema’s waar Trump zijn overwinning aan te danken heeft.

Dollartekort

Wil Trump de handelsbalans herstellen, bijvoorbeeld met hoge importheffingen of belastingvoordelen, dan heeft dat verstrekkende gevolgen voor het dollarsysteem zoals we dat vandaag de dag kennen. Weet Trump met zijn beleid het handelstekort naar nul terug te brengen, dan betekent dat ook dat de stroom van dollars naar de rest van de wereld opdroogt.

Dat heeft grote gevolgen voor de ruim $3 biljoen aan leningen in dollars die verstrekt zijn aan bedrijven in opkomende markten. Hoe moeten zij deze leningen terugbetalen als het aanbod van dollars kleiner wordt?

Multipolaire wereld

Met het ‘America First’ beleid versnelt Trump de transitie van het huidige dollarsysteem naar een nieuwe monetaire wereldorde. Landen als China en Rusland zijn al enige tijd aan het voorsorteren op een nieuw monetair systeem waarin de dollar niet meer centraal staat. Europa is sinds de invoering van de euro in 2002 al minder afhankelijk geworden van de dollar. Sterker nog, de euro wordt steeds belangrijker nu andere landen buiten Europa bereid zijn olie in euro’s af te rekenen of zelfs in euro’s te lenen.

Na de Tweede Wereldoorlog lag de keuze voor de Amerikaanse dollar als wereldreservemunt voor de hand, omdat de Verenigde Staten in economisch opzicht ver boven alle landen uitstak. Europa lag na de oorlog in puin, terwijl de wereld ten oosten van Duitsland in zichzelf keerde onder het communisme. Zuid-Amerika en Afrika waren veel minder ver ontwikkeld en speelden nauwelijks een rol van betekenis voor het internationale monetaire systeem.

Anno 2017 is de wereld compleet veranderd. Europa is zowel in economisch als monetair opzicht een sterk blok geworden, terwijl landen als China en Rusland zich ontwikkelen tot nieuwe economische grootmachten die steeds meer met elkaar handelen. Met de verschuiving van het economische zwaartepunt richting het Oosten is de Amerikaanse dollar als wereldmunt geen vanzelfsprekende keuze meer. Sterker nog, landen als China en Rusland verkleinen hun dollarreserves en blijven op grote schaal goud kopen.

Kiezen de Verenigde Staten onder leiding van Trump voor een protectionistisch en in zichzelf gekeerd economisch beleid, dan kan dat voor de rest van de wereld de aanzet geven om dollarreserves terug te sturen naar de Verenigde Staten en voortaan in eigen valuta zoals de euro, yuan en de roebel te handelen. En in plaats van ongelimiteerd reserves in dollars aan te houden zullen landen na meer dan honderd jaar weer terugkeren naar de ultieme waardereserve: goud!

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

2 maart 2017
Video: Trump spreekt Congres toe

Donald Trump sprak deze week voor het eerst als president het Amerikaanse Congres toe. Daarin zette hij zijn plannen uiteen waarmee hij de Amerikaanse economie er weer bovenop wil helpen. Opvallend was de opbouwende en positieve toon die Trump aansloeg, waar zelfs zijn tegenstanders door verrast werden.

Trump herhaalde in zijn toespraak zijn plannen om Obamacare af te breken, terwijl hij enige tijd geleden nog zei dat dat erg complex was. Verder kwam hij terug op eerdere uitspraken dat de NAVO niet meer van deze tijd was. Hij benadrukte het belang van dit trans-Atlantische militaire verbond, maar herhaalde dat Europese landen er meer aan moeten bijdragen.

De draai van de Trump regering ten aanzien van de NAVO kwam niet meer als een verrassing. Tijdens de veiligheidsconferentie in Munchen in februari sprak de Amerikaanse vice-president Mike Pence ook al zijn steun uit voor dit militaire verbond, waarmee hij een goede beurt maakte bij verschillende Europese regeringsleiders. Ook in het Amerikaanse Congres werden de positieve woorden van Trump ten aanzien van de NAVO warm ontvangen, hij kreeg een groot applaus van de aanwezige Congresleden.

2 maart 2017
Veel nieuws biedt dollar kansen
De komende week staat bol van politiek en macro-economisch nieuws en dat kan de dollar flink in de kaart spelen. Vrijdag kunnen we nieuwe cijfers verwachten over de arbeidsmarkt, het Payroll Report, over de maand februari. Bovendien komen de orders voor duurzame goederen en de cijfers over het inkomen van de Amerikanen los. Wij verwachten opnieuw positief economisch nieuws te horen, zoals we al twee maanden hebben gehoord.

Ook zal op vrijdag Fed president Yellen haar laatste speech houden voor de FOMC vergadering van maart. Wij verwachten al met al een bijzonder volatiele periode rondom al dit nieuws en ook een serieuze kans voor een opmars van de dollar waardoor de Amerikaanse munt de week hoger kan afsluiten dan het die begon.

Weinig volatiliteit valutamarkt

Afgelopen week hebben de G10 valuta’s zich opnieuw binnen enge grenzen bewogen. Handelaren waren niet bereid hun nek uit te steken. Ook was er sprake van weinig volatiliteit. De focus verschoof van nieuws van de centrale banken en van macro-economisch nieuws naar de politiek. Opmerkelijk is daarbij dat noch de relatief agressieve toon in notulen van de Federal Reserve, noch de meest optimistische stemming onder zakenmensen in de Eurozone blijvende invloed had op de valutamarkten.

Afgelopen week zagen we een aanzienlijk positieve verrassing bij de PMI index die het sentiment onder zakenmensen aangeeft. In Duitsland staat die nu het hoogst van alle belangrijke economieën in Europa en die in Frankrijk staat nu op het hoogste punt in 70 maanden. Dit is de belangrijkste indicator voor de stand van de Europese economie en duidt ontegenzeggelijk op een groeiversnelling voor de korte termijn.

Sterke cijfers Duitse inkoopmanagersindex (PMI) voorspellen meer groei (Bron: Trading Economics)

Verkiezingen

Echter, de markt blijft zich helemaal richten op de laatste peilingen in de Franse verkiezingen en, in mindere mate, op die in ons eigen land. De notulen van de Fed die werden gepubliceerd gaven expliciet aan dat er ‘tamelijk snel’ nieuwe renteverhogingen te verwachten zijn. Op de rentemarkten wordt dat geïnterpreteerd als een verhoging in mei of juni, maar wij denken dat de kans op een verhoging in maart onderschat wordt, gegeven de positieve verrassingen op de arbeidsmarkt en de sprong omhoog in de inflatie.

Peso stoomt op

De Mexicaanse peso deed het afgelopen week veruit het beste en heeft inmiddels in feite het hele verlies sinds de Amerikaanse verkiezingen van afgelopen november ingelopen. De trigger was de aankondiging door de centrale bank, de Banxico, van maatregelen die de lokale valuta moeten ondersteunen. Wij blijven sceptisch over de kans dat het herstel blijvend zal zijn, gezien de aanzienlijke onzekerheid over de Mexicaanse handels- en investeringspositie door Trump’s onvoorspelbare protectionisme.

Door: Enrique Díaz-Álvarez (Ebury)

Enrique Diaz-Alvarez is chief risk officer en staat aan het hoofd van het analistenteam van Ebury in New York. Vanwege zijn gedrevenheid, passie en gedegen kennis, wordt Enrique door Bloomberg erkend als een van de meest accurate voorspellers van de marktbewegingen.

Over Ebury:

Ebury maakt internationale markten toegankelijker met valutadiensten op maat en flexibel handelskrediet voor ondernemingen. Ebury werkt samen met ruim 12.000 organisaties en verricht 12 miljard euro aan valutatransacties in 140 verschillende valuta. Het bedrijf heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje en Polen. De speerpunten van Ebury:
- Financiële diensten die normaal zijn voorbehouden aan grote multinationals
- Financiering van uw aankopen
- Marktkennis en valutadiensten op maat
- Ons netwerk van liquidity providers en intermediaire banken
- Transacties in ruim 140 verschillende valuta
Meer informatie op www.ebury.nl
1 maart 2017
Mnuchin: “De aandelenmarkt is ons rapportcijfer”

De Amerikaanse minister van Financiën, Steven Mnuchin, ziet de aandelenmarkt als het rapportcijfer van de nieuwe Trump regering. Een riskante uitspraak, omdat de politiek doorgaans een beperkte invloed heeft op de beurs. Toch past het helemaal bij de ambitie van de regering om de Amerikaanse economie nieuw leven in te blazen.

Door middel van belastinghervormingen, minder regulering en nieuwe fiscale stimuleringen wil Trump een gunstig investeringsklimaat creëren, waarin bedrijven meer winst kunnen maken en meer personeel in dienst kunnen nemen. Veel beleggers geloven dat de nieuwe regering onder leiding van Trump haar belofte zal nakomen, want sinds de verkiezing zijn de S&P 500 en de Dow Jones beide al meer dan 10% gestegen.

Volgens Mnuchin is de aandelenmarkt een goede indicator van de groei van de economie. In een exclusief interview met CNBC zei hij daar het volgende over:

Er is veel vertrouwen in de Trump regering en er bestaat een grote behoefte om te investeren in de Verenigde Staten. Dit is een zeer concurrerende plaats om zaken te doen. We hebben geweldige bedrijven en dat zie je terug op de aandelenmarkt. We zitten in een omgeving die zeer aantrekkelijke mogelijkheden biedt om te investeren en ik denk dat de beurs een weerspiegeling is van wat de doelstellingen zijn van de regering en wat de markt daarvan denkt.

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

28 februari 2017