Om de rol van goud te begrijpen kun je bijna niet om geopolitiek heen. De waarde van goud wordt namelijk sterk beïnvloedt door de functie die ze vervuld en daar hebben centrale banken en politici een sterke hand in. Op Marketupdate brengen we alle geopolitieke ontwikkelingen die van invloed kunnen zijn op de goudprijs en de goudmarkt.
China en Rusland kunnen een alliantie vormen die de NAVO machteloos doet staan en waarmee een einde komt aan de imperialistische ambities van het Westen. Dat zijn woorden die worden toegeschreven aan de Chinese president Xi Jinping. In een toespraak die hij begin juli hield voor de Communistische Partij zou hij benadrukt hebben dat de tijd rijp is voor een strategische alliantie tussen beide landen.
“De wereld staat aan de vooravond van radicale veranderingen. We zien hoe het geleidelijke afbrokkelen van de EU en een ineenstorting van de Amerikaanse economie. Dit zal eindigen met een nieuwe wereldorde. Dus, in tien jaar tijd komt er een nieuwe wereldorde die compleet anders is dan wat we ooit gezien hebben. De hoofdrol zal hierin zijn weggelegd voor een unie van Rusland en China.”
Volgens de Chinese leider moeten China en Rusland zich niet beperken tot een economische relatie, zouden beide landen ook een alternatieve militaire alliantie moeten opzetten.
“We zijn nu getuige van agressie van de Verenigde Staten die gericht is tegne Rusland en China. Ik geloof dat Rusland en China een alliantie kunnen vormen die de NAVO machteloos maakt en die een einde maakt aan de imperialistische aspiraties van het Westen. Het is een strategische taak om een leger te vormen dat past bij de internationale status van ons land. We moeten economische ontwikkeling combineren combineren met de ontwikkeling van ons leger, om het te moderniseren en te standaardiseren. We moeten een allesomvattende hervorming in de militaire sfeer stimuleren, zodat we een leger kunnen bouwen dat gedisciplineerd is en dat in staat is te winnen.”
China wil andere machtsverdeling
De wereldorde zou niet gedicteerd moeten worden door één land of door een paar landen, maar tot stand moeten komen door een breed gedragen internationale overeenkomst. China is daarin bereid met alle landen samen te werken, zodat confrontaties tussen landen plaats kunnen maken voor samenwerking en monopolies doorbroken kunnen worden ten gunste van win-win situaties voor alle betrokken partijen.
Het buitenlandse beleid is volgens de Chinese president gericht op gezamenlijke ontwikkeling, meer internationale samenwerking en het bewaken van de vrede.
"China is welwillend om gemeenschappelijke belangen met andere landen uit te breiden door middel van een nieuw type van internationale samenwerking, een samenwerking die gebaseerd is op kernwaarden als samenwerking en voordelen voor beide partijen. We zijn er niet op uit onze invloedssfeer uit te breiden, maar om ontwikkelingen te stimuleren die goed zijn voor alle landen. We bouwen niet aan onze eigen achtertuin, maar aan een publieke achtertuin voor alle landen."
De intenties van China blijken uit initiatieven als de oprichting van een Aziatische investeringsbank (AIIB) en de aanleg van nieuwe handelsroutes op het Euraziatische continent. Tientallen landen hebben zich al bij deze initiatieven aangesloten, waaronder verschillende Europese landen. China ziet graag een einde komen aan een 'Koude Oorlog mentaliteit' die nog steeds aanwezig is in de Westerse wereld.
China en Rusland kunnen alliantie vormen tegen 'Westerse imperialisme'
Miljardair George Soros heeft grote bedragen geïnvesteerd om de beeldvorming rondom Oekraine te beïnvloeden, zo blijkt uit geheime documenten die dit weekend door hackers werden vrijgegeven. De Sorosleaks onthullen hoe de miljardair met geld strooide om de ‘Ja’ campagne van het Oekraïne referendum in Nederland te ondersteunen, de berichtgeving over de staatsgreep te manipuleren en om Rusland in een kwaad daglicht te stellen.
In een drie pagina’s tellend document staat beschreven hoe Soros via de reguliere media en de alternatieve media meer positieve geluiden naar buiten wil brengen over de staatsgreep in Oekraïne. Daarin worden onder andere de Guardian, de Huffington Post, Street Press en Eurozine genoemd als ‘key influencers’ voor de doelgroep die Soros probeert te bereiken. Ook stelde de miljardair geld beschikbaar om artikelen van journalisten uit Oekraïne te vertalen, met als doel de weerstand in Europa ten aanzien van het associatieverdrag te verkleinen.
De geheime agenda van George Soros: Plan van aanpak om de media te bespelen
Oekraine referendum
Uit andere gelekte documenten komt naar voren dat Soros in totaal €700.000 beschikbaar heeft gesteld om de publieke opinie in Nederland ten aanzien van het associatieverdrag met Oekraine te manipuleren. Via de Open Society Foundation (OSF) van George Soros werd er €300.000 beschikbaar gesteld om de ‘Ja’ campagne te steunen, terwijl er €400.000 aan budget werd vrijgemaakt om vanuit Oekraïne positieve berichten naar buiten te brengen over het associatieverdrag.
Het wordt nog erger, want de gelekte documenten beschrijven tot in detail hoe de publieke opinie bespeeld moest worden. Door in te spelen op de emoties (“We moeten Oekraïne niet in de steek laten”) en door een gevoel van culturele verbondenheid te scheppen zouden twijfelaars over de streep gehaald kunnen worden om toch voor het associatieverdrag te stemmen.
Om het gevoel van medeleven en verbondenheid te versterken zouden er Oekraïense kinderen in beeld gebracht moeten worden die eruit zien als Nederlandse kinderen (blond haar, sproetjes, enzovoort). Volgens het draaiboek van Soros zouden deze kinderen in het Nederlands liedjes zingen om empathie op te wekken bij de Nederlandse bevolking.
Waarschijnlijk zullen er de komende dagen meer onthullingen over George Soros en zijn agenda naar buiten komen. Welke Nederlandse media zouden geld gekregen hebben van de Open Society Foundation van Soros?
Rusland en Turkije hebben onlangs een overeenkomst bereikt over de aanleg van de Turkish Stream, een gasleiding waarmee Rusland Turkije, Griekenland en in een later stadium ook andere Zuid-Europese landen van energie kan voorzien.
Op 9 augustus hakte de Turkse premier Erdogan de knoop door, toen hij een bezoek bracht aan zijn Russische collega. Na afloop van dit gesprek bevestigde hij dat de Turkish Stream groen licht krijgt:
“De Turkish Stream wordt geïmplementeerd. We zullen alle noodzakelijke stappen nemen om de levering van Russisch aardgas naar Europa via deze pijpleiding te ondersteunen. Dat doen we samen met alle betrokken ministeries en departementen.”
Groen licht voor Turkish Stream
Vier dagen eerder peilde Poetin of er in Bulgarije nog belangstelling was voor het het opnieuw opstarten van de South Stream, de oorspronkelijke route voor de gasleiding door de Zwarte Zee. Daarmee versterkte Poetin zijn onderhandelingspositie ten opzichte van Turkije voordat hij met Erdogan in gesprek ging.
In het oorspronkelijke plan zouden er vier gasleidingen met een capaciteit van 15,75 miljard kubieke meter per jaar aangelegd worden, goed voor een totale capaciteit van 63 miljard m³ op jaarbasis. Maar zoals het er nu naar uitziet komen er slechts twee pijpleidingen. De eerste voorziet in de huidige energiebehoefte van Bulgarije, Griekenland en Turkije, terwijl de capaciteit van de tweede pijpleiding gereserveerd is voor andere afnemers in de Europese Unie.
Trans Adriatic Pipeline (TAP)
Voor dat laatste zal Gazprom gebruik willen maken van de Trans-Adriatic Pipeline (TAP), een nieuwe gasleiding die momenteel wordt aangelegd van de Turks-Griekse grens in het oosten van Griekenland tot aan het zuiden van Italië. Deze pijpleiding, die gedeeltelijk door de Adriatische Zee loopt, moet Italië minder afhankelijk maken van aardgas uit Libië en het Midden-Oosten.
Erdogan en Poetin bereiken akkoord over Turkish Stream (Foto van Wikipedia)
De aanleg van de Turkish Stream, een gasleiding van Rusland naar Turkije, liep eind vorig jaar vertraging op door het incident met het neerschieten van een Russische gevechtsvliegtuig door het Turkse leger. Maar sinds Erdogan in juni zijn excuses aanbood lijkt er weer vaart te komen in het project. De Turkse president bracht deze week zelfs een bezoek aan zijn Russische collega in Moskou om de banden tussen beide landen weer aan te halen.
Turkije is voor Rusland een belangrijke schakel, omdat het land op de route ligt van de gasleiding naar het zuiden van Europa. Met de Turkish Stream kan Rusland niet alleen rechtstreeks aardgas leveren aan Turkije, maar komt er via Griekenland ook een nieuwe route bij om het zuiden van Europa van energie te voorzien. Moskou wil de levering van aardgas via Oekraïne tot een minimum beperken, omdat dit land door Moskou gezien wordt als een potentieel risico voor de energievoorziening van Europa.
Voor Turkije is er ook een goede reden om de relatie met Rusland te herstellen, want door het neerhalen van het gevechtsvliegtuig komen er veel minder toeristen uit Rusland naar de Turkse badplaatsen. Het toerisme in Turkije heeft er dus ook belang bij dat de verhoudingen tussen beide landen hersteld worden.
Krijgt de Turkish Stream weer groen licht? (Afbeelding via Wikipedia)
Turkish Stream
De Turkish Stream wordt gezien als de meest veilige transportroute richting het zuidwesten van Europa. De pijpleiding loopt rechtstreeks van Rusland door de Zwarte Zee, om aan land te komen in het Turkse plaatsje Kıyıköy. Van daaruit kan de pijpleiding over land verlengd worden tot aan de grens met Griekenland. De pijpleiding loopt door het ‘Europese’ deel van Turkije, dat over het algemeen als zeer veilig bekend staat. Alternatieve transportroutes die vanuit het Midden-Oosten door Iran en Irak naar Turkije lopen zijn kwetsbaarder voor instabiliteit in de regio.
Het Turkish Stream project werd in 2014 door Poetin aangekondigd als alternatief voor het oorspronkelijke ‘South Stream’ project. De South Stream kon geen doorgang vinden, omdat het op veel weerstand stuitte van de Europese Unie. De bouw van de gasleiding zou strijdig zijn met de Europese afspraken om minder afhankelijk te worden van energie uit Rusland. Deze afspraken worden overigens al genegeerd door verschillende Europese energiebedrijven, die samen met Gazprom bouwen aan de Nord Stream 2 gasleiding.
De opkomst van Islamitische Staat (IS) werd al in 1999 voorzien door de Russische president Poetin. In dit interview legde hij uit hoe terroristen, die in het buitenland getraind en bewapend werden, via Georgië Tsjetsjenië binnenvielen om aanslagen te plegen. De Russische president legt uit waarom hij zo hard wilde optreden om de terroristen geen ruimte te gunnen.
“Wat er in feite gebeurt is dat het extremistische deel van de Islamitische wereld – en alleen het extremistische deel, dat wil ik graag benadrukken – een zeer solide ‘infrastructuur’ heeft in het Westen. In Noord-Amerika en in West-Europa. Deze infrastructuur wordt ook gebruikt door onze vijanden in de Kaukasus.
Natuurlijk kunnen we ze wat gebied geven, maar dan moet je voorbereid zijn op het feit dat ze het daar niet bij zullen laten. Ze zullen doorgaan met het creëren van een extremistische Islamitische Staat. En ze zullen doorgaan met het uitvoeren van aanvallen, zoals we die de afgelopen jaren gezien hebben in Tsjetsjenië. En dat terwijl onze capaciteit om deze agressie te vechten zal afnemen.”
Rusland hield Islamitische Staat buiten de deur
Door hard op te treden in de Kaukasus kon het extremistische deel van Islamitische staat geen voet aan de grond krijgen in Rusland. Dat zou vijftien jaar later alsnog gebeuren in Irak en in Libië, twee landen die door het buitenlandse beleid van de Amerikaanse president George Bush en zijn Britse collega Tony Blair gedestabiliseerd werden. In het machtsvacuüm dat in deze landen ontstaan is zagen extremistische groeperingen hun kans om gebieden op te eisen en hun werkterrein uit te breiden naar Syrië.
Onder de videofragment hebben we het interview voor u uitgeschreven.
A: Onze grootste uitdaging is om de harten van de Tsjetsjeense bevolking te winnen. Je kunt geen oorlog voeren met de bevolking, in elk geval kun je een dergelijke oorlog nooit winnen. Je kunt deze mensen niet op hun knieën brengen. Maar we kunnen en zullen de terroristen vernietigen. Dit vereist geduld en onze tactiek is nu anders dan in 1996 [tijdens de eerste Tsjetsjeense oorlog].
Q: Terreurgroepen in Tsjetsjenië lijken de confrontatie op dit moment te vermijden, ze vallen niet aan.
A: Om de simpele reden dat ze dat niet kunnen.
Q: Is het dan een mythe dat er 60.000 goed getrainde en bewapende strijders zijn?
A: De schattingen lopen uiteen, maar feit is dat we te maken hebben met een serieuze vijand. Een vijand die in feite vanuit het buitenland bewapend en getraind wordt. En dat is geen mythe. Maar het feit dat ze niet in staat zijn geweest om aan te vallen is het resultaat van de strategie van ons leger. Ze worden op afstand gehouden van gebieden waar vanuit ze kunnen opereren en waar ze wapens kunnen stationeren. We hebben de doelwitten geïdentificeerd tijdens onze verkenningsmissies en de doelwitten zijn door de luchtmacht en door de artillerie uitgeschakeld. Dit is onze strategie en die is effectief gebleken.
Q: Hoe zit het met de verzwakte invloed van Rusland in landen als Georgië en Azerbeidzjan? De politieke elite van deze landen kiezen de kant van de NAVO en daarmee de kant van de VS, omdat die de NAVO domineren. Heeft dit invloed op het succes in Tsjetsjenië? We horen namelijk dat huurlingen naar binnen gesmokkeld worden via Georgië. Het was onlangs nog in het nieuws dat Georgië negen rebellen had gedeporteerd, maar wat als ze de andere 90 doorlaten? Hoe sterk is onze positie in de Kaukasus regio?A: Ik zal je eens vertellen.. Constant andere landen de schuld geven als de oorzaak van al onze problemen is compleet verkeerd. Al onze problemen moeten in eigen land gezocht worden. Wij moeten onszelf de schuld geven van onze inefficiënties en onhandigheden. Kijk om je heen, de 'Tsjetsjenen' zijn overal. Niet alleen in de Kaukasus en dat bedoel ik niet letterlijk maar figuurlijk. Kijk naar onze economie, dat is één en al tragedie en catastrofe. Kijk naar onze internationale relaties - vooral onze relaties met de nabije buurlanden. Waar ik ook maar kijk, overal zie ik een gapend gat van problemen.Q: Ten aanzien van het Westen... Ik weet dat je probeert hun standpunt te verzachten. Je zegt vaak dat zij ook vechten tegen het internationale terrorisme. Maar in werkelijkheid is het Westen tegen Moskou en het Kremlin. Ze zijn tegen jou en onze overheid.A: Dat zou ik niet zo willen zeggen. De strijd tegen internationaal terrorisme kent veel gezichten en we zien meer en meer weerstand ontstaan. Als je spreekt van het 'Westen', dan moet je weten dat dat niet één homogene entiteit is. Het 'Westen' bestaat uit heel veel verschillende mensen met verschillende politieke bewegingen en verschillende lagen uit de maatschappij.Natuurlijk, onze vijand draagt de oorlog tegen ons ook uit in de informatieve sfeer, en dat doet ze met succes. Wat er in feite gebeurt is dat het extremistische deel van de Islamitische wereld - en alleen het extremistische deel, dat wil ik graag benadrukken - een zeer solide 'infrastructuur' heeft in het Westen. In Noord-Amerika en in West-Europa. Deze infrastructuur wordt ook gebruikt door onze vijanden in de Kaukasus.Q: Maar we worden er niet veel beter van nu we de methodes begrijpen die zij gebruiken. Wat als de VS haar electoraat samenspant tegen ons en onze acties en de regeringen in Frankrijk en andere landen weet te mobiliseren om daaraan mee te doen, worden we dan compleet geïsoleerd?A: Ik denk dat we heel duidelijk moeten zijn in wat we willen bereiken. Is dat toegang tot leningen voor lollies [IMF en de Wereldbank] en het verlies van onze gebieden van de Zwarte Zee tot aan de Kaspische Zee? Is dat niet het uiteindelijke doel geweest van diegene die aanvielen in Dagestan? Ze maken geen geheim van hun plannen. Natuurlijk kunnen we ze wat gebied geven, maar dan moet je voorbereid zijn op het feit dat ze het daar niet bij zullen laten. Ze zullen doorgaan met het creëren van een extremistische Islamitische Staat. [minuut 5:01]. En ze zullen doorgaan met het uitvoeren van aanvallen, zoals we die de afgelopen jaren gezien hebben in Tsjetsjenië. En dat terwijl onze capaciteit om deze agressie te vechten zal afnemen.Q: Populariteit - Hoe denk je daarover? Is dat iets wat je nastreeft? Is dat waarom je meer radicale beslissingen wilt nemen ten aanzien van de Kaukasus? Wat ga je ermee doen? Dit thema blijft voor altijd bij je, of je het nou wilt of niet. Is het iets waar je nu mee kunt leven? Is het iets waar je trots op bent of waardoor je geïrriteerd raakt?A: Ik voel geen enkel euforie hierover, helemaal niets. Ik moet nog heel veel doen en ik weet dat ik getest zal worden. De problemen ten aanzien van het terrorisme in de Kaukasus zijn niet opgelost. Uiteindelijk zullen ze opgelost worden, maar we hebben nog veel te doen. We moeten voorbereid zijn op alle manieren waarop we getest kunnen worden. Mijn populariteit waar je het over hebt, ik zie graag dat dat zich uitspreekt in de acties van ieder individu. We leven nog steeds onder een reële dreiging van terrorisme, in het openbaar vervoer, in chemische installaties, kerncentrales en op andere plekken.Wat we vandaag de dag zien in de Kaukasus is het resultaat van de incoherentie van de huidige regering. Dit is allemaal het gevolg van de destabilisering van onze overheidsinstanties. Zoals ik eerder al zei, we zien dezelfde chaos in heel veel andere gebieden. Onze aanpak moet niet op één gebied, maar in zijn algemeenheid duidelijk zijn. Alleen dan hebben we de kans om ons land te herstellen. En die allesomvattende aanpak zullen we nemen.Meer over dit onderwerp:
De olieprijs van meer dan $100 per vat voor de prijsdaling van 2014 was een ‘abnormale’ situatie die niet meer houdbaar was. Dat concludeert de nieuwe topman van de organisatie van olieproducerende- en exporterende landen (OPEC), Mohammed Barkindo. Ook was de prijsstijging naar $147 per vat in 2008 volgens hem onhoudbaar en waarschijnlijk zelfs schadelijk voor de wereldeconomie. Vanaf nu moet de OPEC zoeken naar een “ongrijpbare eerlijke prijs”, aldus de OPEC-topman.
De olieprijs stond in 2014 nog boven de $100 per vat, maar die prijs bleek onhoudbaar toen Saudi-Arabië besloot de oliekraan wagenwijd open te zetten. Gecombineerd met het toenemende aanbod van schalie-olie uit de Verenigde Staten, een stijgende olieproductie in Rusland en de terugkeer van Iran op de oliemarkt ontstond er een structureel overschot, dat tot op de dag van vandaag de olieprijs onder druk zet.
OPEC tijdperk voorbij?
Het oliekartel heeft in 2014 haar grip op de markt verloren door een toenemende olieproductie in landen die niet tot de OPEC behoren. Daarnaast zette het akkoord met Iran kwaad bloed bij Saudi-Arabië, omdat met het opheffen van de Westerse sancties er een nieuwe concurrent was bij gekomen. Iran heeft de potentie om heel veel olie te produceren tegen een zeer lage gemiddelde kostprijs.
Zo lang de grote olieproducerende landen het niet eens kunnen worden over het beperken van de productie zal de prijs onder druk blijven staan. Dat verwacht ook het Internationaal Energieagentschap. Volgens de topman van het Russische oliebedrijf Rosneft is het oliekartel van de OPEC zo goed als uitgestorven. De stijging van de olieprijs sinds het begin van dit jaar werd de afgelopen weken weer gedeeltelijk teruggedraaid. De prijs zakte in een paar weken van bijna $50 naar $40 per vat.
Russia Today heeft beelden online gezet van Amerikaanse wapens en munitie die gevonden zijn in Syrisch grondgebied. De beelden zouden zijn gemaakt in een wijk in Aleppo die in handen is van de terroristen van Islamitische Staat. In de video zien we niet alleen kisten met raketten, mortieren en anti-tank wapens, maar ook een complete lanceerinstallatie.
De Amerikaanse regering heeft in het geheim een vliegtuig met $400 miljoen aan contant geld naar Iran gestuurd, zo bericht de Wall Street Journal. Deze transactie vond vrijwel tegelijkertijd plaats met de vrijlating van vier Amerikanen die in Teheran gevangen zaten.
Het geld was volgens de Obama regering echter niet bestemd voor de vrijlating van die gevangenen, maar voor een mislukte wapendeal uit 1979. Obama bereikte hierover een akkoord met Iran en zou verspreid over meerdere tranches een bedrag van $1,7 miljard betalen aan de Iraanse regering. De $400 miljoen aan bankbiljetten moet de eerste tranche van deze betaling vertegenwoordigen.
De geheime zending van contant geld is om verschillende redenen opmerkelijk te noemen. Het viel niet alleen samen met de vrijlating van vier gevangenen, maar ook met de historische deal die Iran sloot over haar atoomprogramma en die een einde maakten aan de Westerse sancties tegen het land. Dat voedt de geruchten dat het geld niet bedoeld is voor de wapendeal, maar voor de vrijlating van de vier gevangen genomen Amerikanen.
Losgeld voor Iran?
"Met de nucleaire deal en de vrijlating van de gevangenen was het tijd geworden om ook dit conflict [de mislukte wapendeal uit 1979] bij te leggen", zo verklaarde de Amerikaanse president Obama op 17 januari. Maar toen zei hij dus niet dat er al een geldtransport van $400 miljoen had plaatsgevonden.
De onthulling over het geheime geldtransport komt Obama op veel kritiek te staan. Critici zien de betaling als een vorm van losgeld, die Iran mogelijk zal gebruiken om de regering van Assad in Syrië en de Hezbollah beweging in Libanon financieel te ondersteunen. Dit wordt overigens ontkend door de Amerikaanse inlichtingendienst CIA, die beweert dat Iran het geld nodig heeft om haar eigen munt te ondersteunen en de infrastructuur in hun land te verbeteren.
Euro's en Zwitserse franken
Een ander opmerkelijk detail is dat het vliegtuig niet gevuld was met Amerikaanse dollars, maar met euro's en Zwitserse franken. Iran wil minder afhankelijk zijn van dollars en maakte eerder dit jaar al bekend haar olie voortaan in euro's af te rekenen. De vijandige relatie tussen Iran en de VS kan een goede reden zijn dat het land minder dollars wil gebruiken.
Als de Verenigde Staten inderdaad $1,7 miljard verschuldigd zijn aan Iran, dan betekent het dat er meer van dit soort geldtransporten zullen plaatsvinden of reeds hebben plaatsgevonden. De Wall Street Journal schrijft dat het eerste geldtransport contanten heeft opgehaald bij de Nederlandsche Bank en bij de centrale bank van Zwitserland.
Obama stuurde in het geheim $400 miljoen naar Iran
Rusland wil vaart maken met de aanleg van de Nord Stream 2, maar uit verschillende Europese landen stuit het project op weerstand. Vooral in Polen, Oekraïne en Slowakije is men niet blij met deze ontwikkeling, omdat de transportroutes voor aardgas door deze landen met de komst van de Nord Stream 2 minder belangrijk worden.
Landen als Polen, Wit-Rusland, Oekraïne en Slowakije verdienen jaarlijks miljoenen aan het doorvoeren van Russisch aardgas. Door meer aardgas via de Oostzee te transporteren kan Rusland deze kosten uitsparen. Daar komt bij dat de levering van aardgas naar Europa betrouwbaarder wordt met de uitbreiding van de Nord Stream, omdat deze pijpleiding een rechtstreekse verbinding tussen Rusland en Duitsland vormt.
Nord Stream 2
De Nord Stream 2 is de tweede gasleiding door de Baltische zee, waarmee Rusland meer aardgas naar Europa kan exporteren en minder afhankelijk wordt van de transportroute via Oekraïne en Polen. Dit project wordt uitgevoerd door een joint-venture van het Russische Gazprom (50%) en vijf Europese energiebedrijven, namelijk het Duitse Uniper SE en BASF/Wintershall, het Nederlands/Britse Royal Dutch Shell, het Oostenrijkse OMV AG en het Franse Engie (elk 10%).
De aanleg van de Nord Stream 2 geeft Gazprom een betere concurrentiepositie op de Europese energiemarkt, ten koste van landen die inkomsten halen uit de oude transportroutes over het Europese vasteland. Duitsland en Rusland hebben jaren geleden al afspraken gemaakt over de aanleg van deze gasleiding, met als doel de energievoorziening voor Europa veilig te stellen.
Nord Stream 2 verdubbelt capaciteit naar 110 miljard m³ aardgas per jaar
Vloeibaar aardgas
De samenwerking tussen Rusland en Duitsland is blijkbaar tegen het zere been van de Verenigde Staten. Sputnik News schrijft dat de Amerikaanse regering bondskanselier Merkel verzocht heeft het project niet voort te zetten en in plaats daarvan vloeibaar aardgas uit de Verenigde Staten te importeren. Polen heeft reeds miljarden geïnvesteerd in de aanleg van een infrastructuur voor vloeibaar aardgas en heeft daarmee ook zwaar ingezet op vloeibaar aardgas uit de Verenigde Staten.
Duitsland wenst zich niet te conformeren aan het Amerikaanse energiebeleid, net als de West-Europese energiebedrijven die hebben deelgenomen aan de joint-venture met Gazprom. Eind vorig jaar verdedigde Merkel het energiebeleid van Duitsland, waarbij ze steun kreeg van de Nederlandse regering. Dat laatste is geen toeval, want met de aanleg van de Nord Stream 2 krijgt Nederland een grotere rol in de distributie van aardgas.
Volgens Donald Trump was het omverwerpen van Saddam Hussein in Irak en Muammar Gaddafi in Libië een grote vergissing, omdat het Midden-Oosten daardoor verder gedestabiliseerd werd. In plaats van de beloofde democratie kwam er chaos, wat een voedingsbodem vormde voor terroristen van Islamitische Staat.
“Als de verantwoordelijken voor deze oorlogen gewoon naar strand waren gegaan en niet aan deze oorlogen begonnen waren, dan had de wereld er waarschijnlijk veel beter uit gezien. Wij steunen de gematigde rebellen met miljarden aan geld en wapens zodat ze Assad kunnen omverwerpen, maar we hebben geen idee wie deze rebellen zijn.
Waarschijnlijk zijn ze nog slechter dan Assad. […] Stel dat het lukt om de regering Assad weg te krijgen, wie gaat dan de macht overnemen? Zijn dat de rebellen, zoals in Libië? We moesten Gaddafi omverwerpen, en kijk eens wat er van gekomen is. Ik denk dat het een vergissing was.”
China wil met het Silk Road project de handel op het Euraziatisch continent bevorderen en landen dichter bij elkaar brengen. Een nobel initiatief, waar tientallen landen zich inmiddels bij aangesloten hebben. Met miljardeninvesteringen in spoorlijnen kan China veel sneller goederen naar Europa transporteren dan via de handelsroutes over zee. Maar ook andere landen op de route, zeker de landen die geen rechtstreekse aansluiting hebben op de bekende handelsroutes over zee, kunnen profiteren van het ambitieuze Silk Road project.
De Financial Times legde een gedeelte van de nieuwe handelsroute af en maakte daar de volgende reportage van.
