Marketupdate

Tag: goudreserve

  • Repatriëring goud Duitsland wordt niet stopgezet

    Gisteren publiceerde Bloomberg een artikel over de repatriëring van de Duitse goudvoorraad, een artikel dat door sommigen onjuist geïnterpreteerd werd. Hoewel de titel van het Bloomberg artikel enigszins suggestief is valt er uit de inhoud niet op te maken dat Duitsland de repatriëring van goud gepauzeerd heeft. Toch werd het nieuws wel als zodanig geïnterpreteerd en gepubliceerd op onder andere Zero Hedge.

    In het artikel van Bloomberg staat dat de Duitse overheid genoegen neemt met het feit dat in 2020 de helft van het goud in Duitsland ligt en de andere helft in het buitenland. Dit was voor sommigen aanleiding om te geloven dat Duitsland minder goud wil terughalen uit de VS dan eerder werd afgesproken...

    "Surging mistrust of the euro during Europe’s debt crisis fed a campaign to bring Germany’s entire $141 billion gold reserve home from New York and London. Now, after politics shifted in Chancellor Angela Merkel’s coalition, the government has concluded that stashing half its bullion abroad is prudent after all."

    Maar niets is minder waar, zo merkt Bullionbaron op... De volgende tabel van de Bundesbank laat zien hoe de verdeling van de goudreserve er in 2020 uit komt te zien. Zoals je kunt zien staat hier ook al de 50% die genoemd wordt in het artikel van Bloomberg.

    Duitsland wil in 2020 helft goudvoorraad in eigen land hebben

    Duitsland wil in 2020 helft goudvoorraad in eigen land hebben

    Feitelijk is er dus helemaal niets veranderd aan het repatriëringsschema van Duitsland. Er komt nog steeds 374 ton terug uit Parijs en 300 ton uit de Verenigde Staten. Hoewel de repatriëring achter loopt op schema kunnen we geen concrete aanwijzing vinden waarom het de VS niet zou lukken om tussen nu en 2020 het goud terug te geven aan Duitsland.

    Repatriëring goudvoorraad

    Begin vorig jaar kondigde de Bundesbank aan dat ze een deel van haar goudvoorraad terug ging halen uit Parijs en New York. Na een jaar was er slechts 5 ton goud teruggekeerd uit de VS, waardoor er geruchten rond gingen dat de VS haal doelstelling niet zou halen. Die doelstelling was om in 2020 in totaal 300 ton goud terug te brengen naar Duitsland.  

  • Ecuador stuurt helft goud naar Goldman Sachs

    Ecuador legt de helft van haar goudvoorraad de komende drie jaar in bewaring bij Goldman Sachs, zo schrijft Bloomberg. Het land heeft meer buitenlandse valutareserves nodig en neemt daarom de komende drie jaar afstand van in totaal 466.000 troy ounce goud (14,5 metrische ton). Daarna komt het weer terug. Het goud heeft met de actuele goudprijs een waarde van $580 miljoen.

    In ruil voor het gele metaal krijgt Ecuador “instrumenten met hoge liquiditeit en veiligheid”, die over de looptijd van drie jaar tevens een rendement van $16 tot $20 miljoen moeten opleveren. Verdere details over deze deal, zoals de vergoeding die Goldman Sachs krijgt voor deze ruil, werden niet bekend gemaakt door de centrale bank van Ecuador.

    Ecuador heeft liquiditeit nodig

    Het Zuid-Amerikaanse land was vijf jaar geleden niet in staat een lening van $3,2 miljard af te lossen. Ook dit jaar voorspelt het ministerie van Financiën van Ecuador een aanzienlijk tekort op de begroting van bijna $5 miljard. Om de tekorten te kunnen financieren zal er binnenkort voor $700 miljoen aan nieuwe leningen uitgeschreven worden. De obligatieveiling zal op internationaal niveau plaatsvinden. Het is de vraag of het buitenland bereid is Ecuador geld voor te schieten, gezien het feit dat er vijf jaar geleden een lening niet terugbetaald werd.

    Goud levert geen rendement op

    Het goud wordt van de hand gedaan omdat Equador op zoek is naar nieuwe inkomsten. De goudstaven in de kluis leveren geen enkele cashflow op, terwijl er wel kosten gemaakt worden voor de beveiliging. De centrale bank zegt in een persverklaring dat de helft van het goud nu ingewisseld wordt voor productieve bezittingen die wél cashflow genereren. "Deze interventies in de goudmarkt weerspiegelen het begin van een nieuwe en permanente strategie van actief vermogensbeheer door de centrale bank. Een strategie van aankopen, verkopen en financiële transacties." Zowel Goldmans Sachs als de centrale bank van Ecuador wilden geen verdere toelichting geven aan Bloomberg. De transactie heeft in mei plaatsgevonden, want Bloomberg constateerde een 55% daling in de waarde van de goudreserve van de centrale bank. Volgens Vicente Albornoz, decaan aan de Universidad de las Americas in Quito, lijkt het erop dat de centrale bank om liquiditeit verlegen zit. De financiële middelen die met deze deal beschikbaar worden gemaakt kunnen gebruikt worden om een deel van de overheidstekorten te financieren. In 2008 verloor de centrale bank van het land haar autonomie middels een constitutioneel referendum. Als het geld daadwerkelijk gebruikt wordt om overheidstekorten te dichten is het nog maar de vraag of het goud na drie jaar wel weer terug zal keren. Vorig jaar werd Venezuela op soortgelijke wijze benaderd door Goldman Sachs.

    Ecuador stuurt helft van haar goud naar Goldman Sachs in ruil voor liquiditeiten

    Ecuador stuurt helft van haar goud naar Goldman Sachs in ruil voor liquiditeiten

    Schrijf in op onze nieuwsbrief om wekelijks op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in de goudmarkt.

  • Rusland kocht in april 28 ton goud

    Rusland heeft in de maand april 28 ton goud aan haar reserves toegevoegd, zo blijkt uit de nieuwste cijfers van de Russische centrale bank. Met deze aankoop ter waarde van $1,17 miljard breidt Rusland haar totale goudvoorraad uit tot ongeveer 1.070 ton. Het is de grootste aankoop sinds mei 2010, toen Rusland omgerekend 34,22 ton goud aan haar reserves toevoegde. De centrale bank van Rusland begon in 2006 goud te kopen en heeft sindsdien haar goudreserve weten te verviervoudigen naar meer dan duizend ton. De goudreserve van het land is inmiddels op vijf na de grootste ter wereld.

    Sinds 2006 waardeert Rusland haar goudreserve naar de actuele goudprijs, waarmee ze in de voetsporen treedt van het Eurosysteem. De landen die onderdeel uitmaken van de Eurozone waarderen hun goudreserve al sinds 2002 naar de marktprijs van goud. In het geval van Rusland werd de goudreserve op 1 mei gewaardeerd op $44,3 miljard. Ten opzichte van het balanstotaal van de centrale bank van $471,1 miljard is dat 9,4%. Vorig jaar hield de centrale bank meer dan 10% van haar reserves aan in de vorm van goud, maar door de daling van de goudprijs is dat percentage verder weggezakt.

    Van dollars naar goud

    Volgens Sergey Shvetsov, vice-voorzitter van de Russische centrale bank, blijft Rusland goud kopen ter diversificatie van de reserves. "Vorig jaar kochten we ongeveer 100 ton goud. Dit jaar zal het minder zijn, maar het is nog steeds een aanzienlijke hoeveelheid". Tegelijkertijd verkoopt Rusland dollarreserves, want uit de laatste TIC-data van de Federal Reserve blijkt dat het land in maart bijna $26 miljard aan dollarreserves van de hand heeft gedaan. Vergeleken met een jaar geleden heeft Rusland al bijna $50 miljard (1/3 van het totaal) van de hand gedaan.

    Rusland voegt 28 ton goud aan reserves toe

    Rusland voegt 28 ton goud aan reserves toe (Bron: Goldchartsrus.com)

  • Irak koopt 36 ton goud

    Irak heeft in maart 36 ton goud gekocht, de grootste maandelijkse aankoop van het land in drie jaar tijd. De centrale bank kocht goud als middel om de Iraakse dinar te stabiliseren ten opzichte van buitenlandse valuta. Het is de eerste aankoop sinds eind 2012, toen Irak in korte tijd haar voorraad van 5,8 naar ongeveer 31 ton uitbreidde. Sinds augustus vorig jaar stond de officiële goudreserve van het olie-exporterende land op 29,8 ton. Met deze uitbreiding van 36 ton (die tegen marktprijs slechts $1,56 miljard waard is) wordt Irak de veertigste in de ranglijst van landen met de grootste goudvoorraden. Sinds maart 2011 heeft het IMF niet meer een dergelijk grote aankoop van goud geregistreerd. Toen kocht Mexico in één maand 78,5 ton van het gele metaal.

    Centrale banken blijven goud kopen

    Centrale banken blijven goud kopen. In 2012 voegden ze gezamenlijk netto 546 ton aan hun reserves toe ter diversificatie van valutareserves. In 2013 werd er opnieuw veel gekocht, al was de totale hoeveelheid van 369 ton minder indrukwekkend. Daar staat tegenover dat China in 2013 veel meer fysiek metaal van de markt haalde dan in 2012. Centrale banken over de hele wereld blijven goud accumuleren, een trend die niet meer te ontkennen valt. Tegen de huidige goudprijs hebben de opkomende economieën nog relatief weinig geel metaal in verhouding tot hun valutareserves. Ook Irak heeft volgens de statistieken van het IMF minder dan 2% van haar reserves in goud zitten. Irak had in 2012 volgens de Wereldbank in totaal $70,3 miljard aan reserves. De Iraakse centrale bank verklaarde tegenover Bloomberg dat er geen plannen zijn om binnenkort goud te verkopen. Of er na deze aankoop van 36 ton meer aankopen zullen volgen, dat weten we niet.

    Irak kocht in maart 36 ton goud

    Irak kocht in maart 36 ton goud

  • Infographic: Welke goudmijnen hebben de grootste reserves?

    De volgende infographic van VisualCapitalist laat zien welke goudmijnen over de grootste goudreserve beschikken. De drie grootste namen zijn Barrick Gold, Anglogold Ashanti en Polyus. Wat opvalt is dat er steeds minder grote ontdekkingen worden gedaan. Bevatten de mijnen die nu in bedrijf zijn naar schatting 12,2 miljoen troy, voor de mijnen die in de pijplijn zitten is dat slechts 7,6 miljoen troy ounce. De gemiddelde ertsgraad loopt per bedrijf sterk uiteen. Sommige mijnen halen slechts een halve gram goud uit iedere ton puin, terwijl andere goudmijnen drie tot vier gram goud uit dezelfde hoeveelheid puin weten te halen.

    Infographic: De ondergrondse voorraden van goudmijnen

    Infographic: De ondergrondse voorraden van goudmijnen (Bron: VisualCapitalist)

  • Duitsland haalt 37 ton goud terug, slechts 5 ton uit de VS

    Het is inmiddels een jaar geleden dat de Bundesbank haar plannen bekendmaakte om binnen zeven jaar 374 ton goud weg te halen uit Parijs en 300 ton op te vragen uit New York. De Bundesbank nam destijds onder politieke druk een niet-bindend advies over om een deel van de goudreserve weer terug te brengen naar eigen land. We zijn een jaar verder en de teller staat volgens Die Welt op 37 ton, waarvan slechts 5 ton afkomstig was van de Federal Reserve. De andere 32 ton kwam uit Parijs, waar al het Duitse goud tussen nu en 2020 wordt weggehaald.

    Een simpele rekensom leert dat de repatriëring van goud nu al een behoorlijke achterstand heeft opgelopen. Rekenen we het totale volume om naar zeven jaren, dan zou Duitsland ieder jaar 96 ton goud moeten terughalen. Ook is er naar verhouding erg weinig goud opgehaald uit de Verenigde Staten, want die 5 ton vertegenwoordigt slechts 1,67% van de totale hoeveelheid goud die uit de kluizen van de New York Fed gehaald moet worden.

    Waarom gaat het zo langzaam?

    Dit is de vraag die we na één jaar wel mogen stellen. Als China maandelijks honderd ton fysiek goud kan importeren, hoe moeilijk is het dan voor de Bundesbank om dat volume in een jaar op te vragen? Dat er na één jaar nog maar vijf ton goud is opgevraagd uit de Verenigde Staten is koren op de molen van analisten die denken dat het goud bij de Federal Reserve er niet meer ligt. Dat het al lang uitgeleend of verkocht is en om die reden niet teruggegeven kan worden aan de Duitse Bundesbank. Maar hoe aannemelijk is dat? Zou de Bundesbank dan niet veel eerder haar onvrede kenbaar hebben gemaakt over de snelheid van de levering? Het lijkt er dus steeds meer op dat de Bundesbank er geen probleem mee heeft dat het goud wat langzamer hun kant op komt. Volgens Jim Rickards is het ten zeerste te betwijfelen of de Duitse centrale bank het goud wel terug wil halen uit New York. We moeten ook ruimte laten voor een andere verklaring, namelijk dat de Bundesbank alleen maar goud repatrieert om gehoor te geven aan de wens van de politiek en de Duitse bevolking. Kort gezegd dus een actie voor de bühne... Dat de Bundesbank de Federal Reserve zeven jaar de tijd geeft om goud terug te sturen wordt door velen aangegrepen als bewijs dat de Amerikanen moeite zouden hebben om het goud 'beschikbaar' te maken, maar dat is niets meer dan een aanname. Er valt immers nergens uit op te maken dat die periode van zeven jaar op verzoek van de Federal Reserve is vastgelegd. Het is ook mogelijk dat de Bundesbank met opzet een lange termijn heeft gekozen, zodat er niet teveel druk gelegd wordt op deze gevoelige kwestie. Zou de Bundesbank al het goud in één jaar terug willen hebben uit de VS (wat logistiek mogelijk moet zijn), dan zou dat opgevat kunnen worden als een motie van wantrouwen tegen de Federal Reserve. In extremis kan de VS in ene jaar tijd meer dan 200 ton goud leveren

    Bundesbank vertrouwt de Federal Reserve

    Bron Suchecki van de Perth Mint verwijst in deze context naar een toespraak van Andreas Dombret (bestuurslid Bundesbank) uit 2012. In deze toespraak toont Dombret weinig begrip voor het sentiment om goud te repatriëren uit de Verenigde Staten. Hij zegt in de toespraak dat de zorgen over de Duitse goudreserve gedreven worden door irrationele angst. De argumenten om goud terug te halen uit de VS en uit Frankrijk zouden niet overtuigend zijn. Ook benadrukt het bestuurslid van de Bundesbank in deze toespraak de goede relatie tussen de Bundesbank en de Federal Reserve en spreekt hij zijn vertrouwen uit in de Federal Reserve als bewaarder voor een deel van de Duitse goudreserve.

    Is de repatriëring van goud niet belangrijk?

    De Bundesbank heeft kennelijk niet zo veel haast heeft met het terughalen van goud. Zo lang het niet verkocht hoeft te worden en de verstandhouding met de Verenigde Staten goed blijft kan een deel van het goud in New York blijven liggen. Dat scheelt niet alleen transportkosten, maar ook kosten voor het opnieuw smelten en zuiveren van het goud. Veel van de baren die in New York liggen zijn al erg oud en zijn volgens een minder hoge kwaliteitsstandaard gemaakt, zo schrijft Bron Suchecki op zijn weblog. De Bundesbank liet een deel van de 37 ton goud die in het eerste jaar werd teruggehaald opnieuw smelten, aldus Die Welt.

    Duitsland haalt 37 ton goud terug

    Duitsland haalt 37 ton goud terug (Afbeelding via Die Welt)

  • Ondergrondse goudreserve raakt niet zo snel op!

    Veel ‘experts’ in de goudmarkt beweren dat de ondergrondse goudreserves binnen afzienbare tijd op zullen raken. Goudmijnen halen jaarlijks ongeveer 2.500 ton goud uit de grond en moeten steeds meer moeite doen om het gele edelmetaal boven te krijgen. Al jaren daalt de gemiddelde opbrengst van een goudmijn (uitgedrukt in aantal grammen goud per ton), waardoor de productiekosten steeds hoger worden. Maar hoeveel goud kunnen goudmijnen nog uit de aardkorst halen? Hierover bestaat een onjuiste theorie die nog te vaak wordt aangehaald…

    US Geological Survey

    Om die vraag te beantwoorden pakt men doorgaans de cijfers van de US Geological Survey (USGS). Die houden jaarlijks bij hoe groot de goudreserves zijn die goudmijnen over de hele wereld geïdentificeerd hebben, maar nog niet hebben opgegraven. Dit is zeg maar de goudvoorraad waar de goudmijnen uit putten. In het laatste rapport van de USGS wordt de wereldwijd beschikbare ondergrondse goudvoorraad geschat op 52.000 metrische ton goud. Sommige analisten in de goudmarkt pakken de calculator erbij en rekenen vervolgens uit dat die 52.000 ton gelijk staat aan minder dan 20 jaar productie, omdat de goudmijnen de afgelopen jaren iets meer dan 2.500 ton goud per jaar uit de grond hebben gehaald. Daaruit volgt een foutieve conclusie dat de economisch rendabele goudvoorraden onder de grond binnen afzienbare tijd op zullen raken. We zullen uitleggen waarom deze simpele rekensom misleidend is...

    Wat zijn reserves?

    Zoals gezegd komt het getal van 52.000 ton goud uit het laatste rapport van de USGS. Dit cijfer is opgebouwd uit alle goudreserves die goudmijnen over de hele wereld geïdentificeerd hebben en die ze in de komende jaren op zullen graven. Ieder jaar wordt deze schatting aangepast, enerzijds omdat deze goudreserves aangeboord worden door de goudmijnen en anderzijds omdat er steeds nieuwe ontdekkingen worden gedaan. Dat betekent dat de 52.000 ton aan ondergrondse reserves slechts een momentopname is die van tijd tot tijd kan veranderen. We baseren ons op dit document van de USGS, waarin de werkelijke definitie van reserves wordt gegeven. We citeren uit het document en hebben enkele belangrijke passages dikgedrukt gemaakt:

    "Reserves data are dynamic. They may be reduced as ore is mined and/or the extraction feasibility diminishes, or more commonly, they may continue to increase as additional deposits (known or recently discovered) are developed, or currently exploited deposits are more thoroughly explored and/or new technology or economic variables improve their economic feasibility. Reserves may be considered a working inventory of mining companies’ supply of an economically extractable mineral commodity. As such, magnitude of that inventory is necessarily limited by many considerations, including cost of drilling, taxes, price of the mineral commodity being mined, and the demand for it. Reserves will be developed to the point of business needs and geologic limitations of economic ore grade and tonnage. For example, in 1970, identified and undiscovered world copper resources were estimated to contain 1.6 billion metric tons of copper, with reserves of about 280 million metric tons of copper. Since then, about 400 million metric tons of copper have been produced worldwide, but world copper reserves in 2011 were estimated to be 690 million metric tons of copper, more than double those in 1970, despite the depletion by mining of more than the original estimated reserves."

    De USGS geeft in deze passage het voorbeeld van koper. Met de technieken van 1970 werd er wereldwijd een ondergrondse reserves van 280 miljoen ton koper geïdentificeerd, maar sindsdien is er meer dan 400 miljoen ton koper uit de grond gehaald. Dat is meer dan de reserves die toen bekend waren! In 2011 werd de ondergrondse reserve van koper geschat op 690 miljoen ton, meer dan een verdubbeling van de reserves zoals die in 1970 gerapporteerd werden!

    Hoeveel goudreserves zitten er onder de grond?

    De manier waarop de USGS de ondergrondse reserve van koper rapporteert is niet anders dan de manier waarop die voor goud wordt vastgesteld. Zo lang er meer nieuwe ontdekkingen zijn dan er goud uit de grond wordt gehaald kan ook de opgegeven goudreserve toenemen. We pakken de cijfers van de USGS erbij en komen tot de volgende grafiek.

    Ondergrondse goudreserves raken niet op

    Ondergrondse goudreserves raken niet op

    Zoals u ziet zijn de ondergrondse goudreserves de laatste jaren niet op geraakt. Blijkbaar worden er nog steeds voldoende nieuwe ontdekkingen gedaan om te compenseren voor het volume dat de goudmijnen jaarlijks uit de grond halen. Alleen op basis van deze cijfers van de USGS kunnen we al de conclusie trekken dat de rekensom van 52.000 ton goud gedeeld door de jaarlijkse goudmijnproductie onjuist is. Zou dit rekensommetje wel kloppen, dan zouden de goudmijnen nu al geen goud meer kunnen vinden.

    We illustreren de denkfout aan de hand van een denkbeeldige grafiek. We beginnen in 1996 met een ondergrondse goudreserve van 44.000 ton en trekken daar ieder jaar de productie van goudmijnen van af. Zoals u ziet is het goud volgens deze foutieve redenering al in 2013 volledig gemijnd. Niets is minder waar...

    Deze grafiek toont de denkfout aan ten aanzien van ondergrondse goudreserves

    Deze grafiek toont de denkfout aan ten aanzien van ondergrondse goudreserves

    Goud raakt niet op

    Door nieuwe technieken kunnen goudmijnen steeds meer goud uit de grond halen, ondanks dat de ertskwaliteit ieder jaar slechter wordt. De volgende grafiek is gebaseerd op de jaarlijkse productie van goudmijnen vanaf het jaar 1900, zoals die bij de USGS bekend is. Zoals u ziet is de goudproductie door de decennia heen sterk toegenomen. Volgens het GFMS hebben goudmijnen nog nooit zoveel goud uit de grond gehaald als in 2013, namelijk 2.917 ton. Van een schaarste aan ondergrondse goudreserves lijkt voorlopig nog geen sprake, ondanks het feit dat grote goudontdekkingen steeds schaarser worden.

    Jaarlijkse goudproductie vanaf 1900

    Jaarlijkse goudproductie vanaf 1900

    Goud wordt steeds minder schaars

    Omdat goud niet vergaat neemt de totale hoeveelheid bovengronds goud alleen maar toe. Goud verandert van vorm (sieraden, elektronica, munten, baren) en wisselt wel eens van eigenaar, maar het metaal blijft altijd aanwezig. Vergelijk het met een pokertafel, waarbij alle fiches op tafel blijven en er ieder jaar een paar nieuwe fiches in circulatie worden gebracht. Bovengronds goud wordt iedere jaar dus een beetje minder schaars.

    Het is niet de schaarste die goud waardevol maakt, want de totale goudvoorraad is vele malen groter dan de jaarlijkse vraag naar goud (hoge stock to flow ratio). Zou goud alleen maar een grondstof zijn voor de industrie, dan zou de prijs volgens de wet van vraag en aanbod compleet in elkaar moeten storten. De volgende grafiek geeft een schatting van de totale bovengrondse goudvoorraad sinds 1900 en is gebaseerd op de jaarlijkse goudmijnproductie volgens de USGS. Het beginpunt in het jaar 1900 is gebaseerd op de aanname dat er vandaag de dag 170.000 ton bovengronds goud bestaat.

    Goud raakt niet op, het wordt ieder jaar minder schaars

    Goud raakt niet op, het wordt ieder jaar minder schaars

    Conclusie

    Met dit artikel hebben we de denkfout in een veelgebruikte analyse proberen bloot te leggen. De reserves die de USGS rapporteert voor goud en voor tal van andere grondstoffen is geen absoluut totaal, maar een relatief cijfer dat van jaar tot jaar kan veranderen op basis van mijnbouwproductie en nieuwe ontdekkingen. De geïdentificeerde ondergrondse goudreserve is op dit moment 52.000 ton, maar dat cijfer schommelt al bijna twee decennia tussen de 40.000 en 52.000 ton...

    Laten we dus terughoudend zijn met uitspraken over wanneer bepaalde grondstoffen op raken, want dat valt in elk geval niet af te leiden uit de cijfers van de USGS. Het voorbeeld van koper spreekt nog meer tot de verbeelding. In 2011 waren de bekende ondergrondse reserves twee keer zo groot als in 1970, terwijl er in de tussentijd volop koper gemijnd werd. Waarschijnlijk is er ook veel meer goud onder de grond dan die 52.000 ton die nu bij ons bekend zijn. Maar zolang dat goud mondjesmaat wordt opgegraven heeft die 'verwatering' van bovengronds goud geen negatief effect op de waarde. Goud ontleent haar waarde blijkbaar niet aan schaarste...

  • “Nederland moet haar goudvoorraad terughalen”

    Een week geleden vroegen we onze lezers of Nederland haar goudvoorraad terug moet halen. De respons op deze poll viel ons eigenlijk een beetje tegen, maar op de resultaten valt niets af te dingen. Bijna alle Marketupdate lezers (94%) zijn van mening dat het goud teruggehaald moet worden, goud dat momenteel verspreid ligt over New York (50%), Ottawa (~20%), Londen (~20%) en Amsterdam (10%). Slechts 3% van de respondenten vind het niet nodig om het goud te repatriëren en nog eens 3% is onverschillig of is van mening dat het terughalen van het goud niets oplevert. De poll werd door 173 mensen ingevuld.

    Begin dit jaar besloot Duitsland een deel van haar goudvoorraad terug te halen uit Parijs en New York. Kort daarop verklaarde onze minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem dat hij geen noodzaak zag om het Nederlandse goud terug te halen uit het buitenland. Sander Boon riep de Nederlandsche Bank begin 2012 al op om de goudreserve terug te halen uit de VS. Tot op heden heeft de DNB noch het ministerie van Financiën gehoor gegeven aan de wens om het goud weer op Nederlandse bodem te krijgen. Nederland beschikt over een voorraad van ongeveer 612 ton goud.

    Nederland moet haar goudvoorraad terughalen

    Nederland moet haar goudvoorraad terughalen, aldus de lezers van Marketupdate

  • Grafiek: Hoeveel goud en dollars kochten centrale banken?

    Eerder deze maand publiceerden we op Marketupdate een grafische weergave van alle aankopen van Amerikaanse staatsobligaties door het buitenland. Uit deze cijfers viel op te maken dat met name de centrale banken van China en Japan dit jaar veel dollarreserves aan hun balans hebben toegevoegd, net als het Verenigd Koninkrijk en de banken in het Caribisch gebied. De olie-exporterende landen, Rusland, Hong Kong, Thailand en nog wat andere landen verkochten dit jaar juist staatsobligaties.

    Het is inmiddels wel duidelijk dat de meeste landen niet meer zitten te wachten op nog meer dollarreserves (uitzonderingen als Venezuela en Iran daargelaten) en hun valutarisico juist af willen dekken met andere activa, zoals goud. Ik kreeg van Mortymer de suggestie om de goudaankopen van centrale banken naast de aankopen van Amerikaanse staatsobligaties te zetten. Zie het volgende twitter bericht.

    TIC-data

    De gegevens hadden we al liggen, maar die moesten nog even bij elkaar geraapt worden om één grafiek uit te kunnen draaien. Als uitgangspunt hebben we de TIC-data van de Federal Reserve gebruikt, met begin 2002 als startpunt en september 2013 als eindpunt. Van deze maanden hebben we ook het maandelijkse overzicht van de goudvoorraden van centrale banken bij de World Gold Council opgehaald, aangevuld met gegevens van de IMF website.

    Helaas is de data niet helemaal compleet, want gegevens van de goudreserve van Iran van de Caribische bankensector bleek niet zo snel te vinden. Ook is de verandering van de Chinese goudvoorraad wijkt alle waarschijnlijkheid behoorlijk af van de 1054 ton goud die China in 2009 rapporteerde en die we voor deze grafiek gebruikt hebben.

    Goudreserves versus dollarreserves

    Afgezien van de tekortkomingen van deze grafiek krijgen we toch een interessant overzicht te zien van landen die groot goud gekocht of verkocht hebben. De blauwe balkjes geven de verandering in Amerikaanse Treasuries weer (in miljarden dollars), terwijl de gele balkjes de verandering in officiële goudvoorraad weergeven (in tonnen). Klik op de grafiek voor een leesbare grafiek.

    Veranderingen in goudreserves en dollarreserves sinds 2002

    Veranderingen in goudreserves en dollarreserves sinds 2002

    Centrale banken kiezen verschillende koers

    Uit bovenstaande grafiek valt geen eenduidig beeld af te leiden. Met andere woorden: we zien voor de periode van begin 2002 tot en met september 2013 geen duidelijke correlatie tussen de hoeveelheid goud en staatsobligaties die centrale banken van de betreffende landen gekocht hebben. Landen als Rusland, Turkije, Mexico, India, Korea en Thailand kochten naar verhouding veel meer goud dan dollars.

    De olie-exporterende landen (Venezuela, Ecuador, Bahrein, Iran, Iran, Koeweit, Oman, Qatar, Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Algerije, Gabon, Libië en Nigeria) hebben in deze periode naar verhouding ongeveer evenveel goud als Amerikaans schuldpapier verzameld. Waarschijnlijk is ook China hard op weg om meer goud tegenover alle verzamelde dollarreserves te plaatsen, maar daar hebben we geen exacte cijfers van.

    De meer bijzondere gevallen zijn Japan (kocht veel staatsobligaties, maar helemaal geen goud) en Europese landen als Zwitserland, Frankrijk, Nederland en Spanje (verkochten naar verhouding heel veel goud, terwijl ze tegelijkertijd steun gaven aan de dollar door meer Treasuries op de balans te plaatsen).

  • Infographic: Wanneer bereiken we peak gold?

    De volgende infographic van VisualCapitalist geeft ons inzicht in de verhouding tussen de bovengrondse en ondergrondse goudvoorraden. We leren dat er steeds minder grote reserves gevonden worden en dat het gros van de nieuwe ontdekkingen betrekking hebben op ondergrondse reserves van minder dan 5 miljoen troy ounce. Ook zien we dat de ertsgraad steeds verder omlaag gaat en dat er vandaag de dag mijnen operationeel zijn die minder dan 1 gram goud uit iedere ton puin weten te halen.

    De bovengrondse goudreserve is in omvang ongeveer een kubus van 21 meter aan iedere zijde. Dat is meer dan de kubus van 18,2 meter aan elke zijde die we kunnen maken van al het goud dat nog ondergronds aanwezig is. Van de gerapporteerde ondergrondse goudreserves is naar schatting de helft niet economisch rendabel op te graven, dat is ruim 56.000 ton. Het meeste ondergrondse goud ligt in Noord-Amerika, maar de ertskwaliteit is verreweg het beste in Afrika.

    Infographic: De ondergrondse goudvoorraden en peak gold

    Infographic: De ondergrondse goudvoorraden en peak gold (Bron: VisualCapitalist)

  • Ook de VS hecht waarde aan haar goudvoorraad

    De Verenigde Staten hebben al decennia lang een goudvoorraad van 8.133 ton, die op de balans van de Federal Reserve gewaardeerd worden tegen een historische prijs van $42,22 per troy ounce. Daarmee wekt de Amerikaanse centrale bank de indruk dat goud geen rol meer speelt in het dollarsysteem en ontkent ze dat de dollar sinds 1973 veel van haar koopkracht verloren heeft ten opzichte van het edelmetaal. Toch overweegt het Amerikaanse ministerie van Financiën -de beheerder van de goudvoorraad – geen moment om een deel van het edelmetaal van de hand te doen. Zelfs niet toen de prijs in 2011 steeg naar een record van $1.920 per troy ounce.

    Goudvoorraad is belangrijk

    Brett Arends, columnist van op MarketWatch, vroeg het Amerikaanse ministerie van Financiën onlangs hoe er binnen het ministerie gedacht wordt over goud. Hij kreeg als antwoord dat het goud absoluut niet gebruikt zal worden om de schulden mee af te lossen. Een woordvoerder zei daar het volgende over: “Het verkopen van goud ondermijnt het vertrouwen in de Verenigde Staten zowel in eigen land als in het buitenland. De verkoop van de goudvoorraad zou het wereldwijde financiële systeem kunnen destabiliseren”.

    Net als Europa hoeven we van de Verenigde Staten ook geen publieke goudverkopen te verwachten. Dat zegt genoeg over de waarde van het goud, want die schatten Westerse landen blijkbaar veel hoger in dan de huidige prijs van ongeveer $1.300 per troy ounce. Ook de centrale banken die de afgelopen jaren goud kochten schatten de waarde van het edelmetaal veel hoger in, want ze bleven hun voorraden ook uitbreiden toen de prijs naar een all-time high van $1.920 per troy ounce klom. Een land als Zuid-Korea heeft veel goud gekocht voor een prijs die hoger lag dan de actuele goudprijs.

    Centrale banken zien waarde in goud

    Ongeacht wat vermogensbeheerders, analisten en economen zeggen en schrijven blijven centrale banken veel waarde toekennen aan hun goudreserve. Ook de Amerikaanse centrale bank zal geen goud verkopen, wetende dat het goud tegen de huidige prijs bijna niets oplevert tegenover de enorme staatsschuld.

    Brett Arends van MarketWatch neemt een neutrale positie in ten aanzien van het bezit van goud, maar hij concludeert dat een goudvoorraad nog steeds van fundamenteel belang is voor het vertrouwen dat financiële markten hebben in de regering.

    Of Mutual Interest Gold Funds

    Een goudreserve blijft van essentieel belang. Dat vindt ook het Amerikaanse ministerie van Financiën