Marketupdate

Tag: goudvoorraad

  • Rusland kocht in april 28 ton goud

    Rusland heeft in de maand april 28 ton goud aan haar reserves toegevoegd, zo blijkt uit de nieuwste cijfers van de Russische centrale bank. Met deze aankoop ter waarde van $1,17 miljard breidt Rusland haar totale goudvoorraad uit tot ongeveer 1.070 ton. Het is de grootste aankoop sinds mei 2010, toen Rusland omgerekend 34,22 ton goud aan haar reserves toevoegde. De centrale bank van Rusland begon in 2006 goud te kopen en heeft sindsdien haar goudreserve weten te verviervoudigen naar meer dan duizend ton. De goudreserve van het land is inmiddels op vijf na de grootste ter wereld.

    Sinds 2006 waardeert Rusland haar goudreserve naar de actuele goudprijs, waarmee ze in de voetsporen treedt van het Eurosysteem. De landen die onderdeel uitmaken van de Eurozone waarderen hun goudreserve al sinds 2002 naar de marktprijs van goud. In het geval van Rusland werd de goudreserve op 1 mei gewaardeerd op $44,3 miljard. Ten opzichte van het balanstotaal van de centrale bank van $471,1 miljard is dat 9,4%. Vorig jaar hield de centrale bank meer dan 10% van haar reserves aan in de vorm van goud, maar door de daling van de goudprijs is dat percentage verder weggezakt.

    Van dollars naar goud

    Volgens Sergey Shvetsov, vice-voorzitter van de Russische centrale bank, blijft Rusland goud kopen ter diversificatie van de reserves. "Vorig jaar kochten we ongeveer 100 ton goud. Dit jaar zal het minder zijn, maar het is nog steeds een aanzienlijke hoeveelheid". Tegelijkertijd verkoopt Rusland dollarreserves, want uit de laatste TIC-data van de Federal Reserve blijkt dat het land in maart bijna $26 miljard aan dollarreserves van de hand heeft gedaan. Vergeleken met een jaar geleden heeft Rusland al bijna $50 miljard (1/3 van het totaal) van de hand gedaan.

    Rusland voegt 28 ton goud aan reserves toe

    Rusland voegt 28 ton goud aan reserves toe (Bron: Goldchartsrus.com)

  • Irak koopt 36 ton goud

    Irak heeft in maart 36 ton goud gekocht, de grootste maandelijkse aankoop van het land in drie jaar tijd. De centrale bank kocht goud als middel om de Iraakse dinar te stabiliseren ten opzichte van buitenlandse valuta. Het is de eerste aankoop sinds eind 2012, toen Irak in korte tijd haar voorraad van 5,8 naar ongeveer 31 ton uitbreidde. Sinds augustus vorig jaar stond de officiële goudreserve van het olie-exporterende land op 29,8 ton. Met deze uitbreiding van 36 ton (die tegen marktprijs slechts $1,56 miljard waard is) wordt Irak de veertigste in de ranglijst van landen met de grootste goudvoorraden. Sinds maart 2011 heeft het IMF niet meer een dergelijk grote aankoop van goud geregistreerd. Toen kocht Mexico in één maand 78,5 ton van het gele metaal.

    Centrale banken blijven goud kopen

    Centrale banken blijven goud kopen. In 2012 voegden ze gezamenlijk netto 546 ton aan hun reserves toe ter diversificatie van valutareserves. In 2013 werd er opnieuw veel gekocht, al was de totale hoeveelheid van 369 ton minder indrukwekkend. Daar staat tegenover dat China in 2013 veel meer fysiek metaal van de markt haalde dan in 2012. Centrale banken over de hele wereld blijven goud accumuleren, een trend die niet meer te ontkennen valt. Tegen de huidige goudprijs hebben de opkomende economieën nog relatief weinig geel metaal in verhouding tot hun valutareserves. Ook Irak heeft volgens de statistieken van het IMF minder dan 2% van haar reserves in goud zitten. Irak had in 2012 volgens de Wereldbank in totaal $70,3 miljard aan reserves. De Iraakse centrale bank verklaarde tegenover Bloomberg dat er geen plannen zijn om binnenkort goud te verkopen. Of er na deze aankoop van 36 ton meer aankopen zullen volgen, dat weten we niet.

    Irak kocht in maart 36 ton goud

    Irak kocht in maart 36 ton goud

  • Duitsland haalt 37 ton goud terug, slechts 5 ton uit de VS

    Het is inmiddels een jaar geleden dat de Bundesbank haar plannen bekendmaakte om binnen zeven jaar 374 ton goud weg te halen uit Parijs en 300 ton op te vragen uit New York. De Bundesbank nam destijds onder politieke druk een niet-bindend advies over om een deel van de goudreserve weer terug te brengen naar eigen land. We zijn een jaar verder en de teller staat volgens Die Welt op 37 ton, waarvan slechts 5 ton afkomstig was van de Federal Reserve. De andere 32 ton kwam uit Parijs, waar al het Duitse goud tussen nu en 2020 wordt weggehaald.

    Een simpele rekensom leert dat de repatriëring van goud nu al een behoorlijke achterstand heeft opgelopen. Rekenen we het totale volume om naar zeven jaren, dan zou Duitsland ieder jaar 96 ton goud moeten terughalen. Ook is er naar verhouding erg weinig goud opgehaald uit de Verenigde Staten, want die 5 ton vertegenwoordigt slechts 1,67% van de totale hoeveelheid goud die uit de kluizen van de New York Fed gehaald moet worden.

    Waarom gaat het zo langzaam?

    Dit is de vraag die we na één jaar wel mogen stellen. Als China maandelijks honderd ton fysiek goud kan importeren, hoe moeilijk is het dan voor de Bundesbank om dat volume in een jaar op te vragen? Dat er na één jaar nog maar vijf ton goud is opgevraagd uit de Verenigde Staten is koren op de molen van analisten die denken dat het goud bij de Federal Reserve er niet meer ligt. Dat het al lang uitgeleend of verkocht is en om die reden niet teruggegeven kan worden aan de Duitse Bundesbank. Maar hoe aannemelijk is dat? Zou de Bundesbank dan niet veel eerder haar onvrede kenbaar hebben gemaakt over de snelheid van de levering? Het lijkt er dus steeds meer op dat de Bundesbank er geen probleem mee heeft dat het goud wat langzamer hun kant op komt. Volgens Jim Rickards is het ten zeerste te betwijfelen of de Duitse centrale bank het goud wel terug wil halen uit New York. We moeten ook ruimte laten voor een andere verklaring, namelijk dat de Bundesbank alleen maar goud repatrieert om gehoor te geven aan de wens van de politiek en de Duitse bevolking. Kort gezegd dus een actie voor de bühne... Dat de Bundesbank de Federal Reserve zeven jaar de tijd geeft om goud terug te sturen wordt door velen aangegrepen als bewijs dat de Amerikanen moeite zouden hebben om het goud 'beschikbaar' te maken, maar dat is niets meer dan een aanname. Er valt immers nergens uit op te maken dat die periode van zeven jaar op verzoek van de Federal Reserve is vastgelegd. Het is ook mogelijk dat de Bundesbank met opzet een lange termijn heeft gekozen, zodat er niet teveel druk gelegd wordt op deze gevoelige kwestie. Zou de Bundesbank al het goud in één jaar terug willen hebben uit de VS (wat logistiek mogelijk moet zijn), dan zou dat opgevat kunnen worden als een motie van wantrouwen tegen de Federal Reserve. In extremis kan de VS in ene jaar tijd meer dan 200 ton goud leveren

    Bundesbank vertrouwt de Federal Reserve

    Bron Suchecki van de Perth Mint verwijst in deze context naar een toespraak van Andreas Dombret (bestuurslid Bundesbank) uit 2012. In deze toespraak toont Dombret weinig begrip voor het sentiment om goud te repatriëren uit de Verenigde Staten. Hij zegt in de toespraak dat de zorgen over de Duitse goudreserve gedreven worden door irrationele angst. De argumenten om goud terug te halen uit de VS en uit Frankrijk zouden niet overtuigend zijn. Ook benadrukt het bestuurslid van de Bundesbank in deze toespraak de goede relatie tussen de Bundesbank en de Federal Reserve en spreekt hij zijn vertrouwen uit in de Federal Reserve als bewaarder voor een deel van de Duitse goudreserve.

    Is de repatriëring van goud niet belangrijk?

    De Bundesbank heeft kennelijk niet zo veel haast heeft met het terughalen van goud. Zo lang het niet verkocht hoeft te worden en de verstandhouding met de Verenigde Staten goed blijft kan een deel van het goud in New York blijven liggen. Dat scheelt niet alleen transportkosten, maar ook kosten voor het opnieuw smelten en zuiveren van het goud. Veel van de baren die in New York liggen zijn al erg oud en zijn volgens een minder hoge kwaliteitsstandaard gemaakt, zo schrijft Bron Suchecki op zijn weblog. De Bundesbank liet een deel van de 37 ton goud die in het eerste jaar werd teruggehaald opnieuw smelten, aldus Die Welt.

    Duitsland haalt 37 ton goud terug

    Duitsland haalt 37 ton goud terug (Afbeelding via Die Welt)

  • Zwitserse centrale bank verliest miljarden op goud

    De aandeelhouders van de Zwitserse centrale bank krijgen dit jaar geen dividend uitgekeerd, omdat er in 2013 bij de centrale bank een groot verlies werd geleden van 9 miljard Zwitserse francs, omgerekend €7,3 miljard. De Swiss National Bank (SNB) boekte weliswaar een koerswinst van ongeveer 3 miljard francs op haar valutareserves en verdiende meer dan 3 miljard francs op de verkoop van het stabilisatiefonds dat werd opgezet om de Zwitserse bank UBS te helpen, maar die winsten werden volledig teniet gedaan door verliezen op de goudvoorraad.

    De Zwitserse goudreserve, iets meer dan 10% van de totale reserves van de Zwitserse centrale bank, werd in het afgelopen jaar maar liefst 15 miljard francs minder waard. Omgerekend naar euro’s is dat een ‘verlies’ van ruim €12 miljard. Een verlies tussen aanhalingstekens, omdat het slechts boekhoudkundig is. Zo lang Zwitserland haar edelmetaal niet verkoopt is dit verlies nog niet werkelijk geleden. Wel heeft het koersverlies gevolgen voor de Zwitserse overheid en voor lokale overheden in Zwitserland, want die krijgen door de waardedaling van de nationale goudreserve geen dividend.

    Deze tegenvaller op de begroting had nog groter kunnen zijn als Zwitserland een nog grotere goudvoorraad had. Vorig jaar speelde er een referendum waarin werd opgeroepen om de Zwitserse goudvoorraad uit te breiden naar 20% van de totale reserves. De reserve van 1.040 ton vertegenwoordigde begin 2013 ongeveer 10% van de totale reserves (naar marktwaarde).




    Waardering naar marktprijs

    Steeds meer centrale banken waarderen hun goudreserve naar de marktprijs, omdat het gele metaal steeds meer wordt gezien als een reserve met een variabele marktprijs. Dat is in tegenstelling tot de Amerikaanse Federal Reserve, die haar goudcertificaten (het goud is eigendom van de Treasury) nog steeds waardeert op de historische vaste prijs van $42,22 per troy ounce. Vandaar dat we op het internet geen grote koppen zien over ‘verliezen’ op de Amerikaanse goudreserve.

    Een daling van de goudkoers, zoals we het afgelopen jaar hebben meegemaakt, betekent automatisch een boekhoudkundig verlies op de balans van de centrale bank. Het is dus niet alleen de Zwitserse centrale bank die ‘verlies’ heeft geleden op haar goudreserve, maar iedere centrale bank die de goudreserve naar marktwaarde waardeert. Zo is ook de waarde van de goudvoorraad van het Eurosysteem het afgelopen jaar sterk afgenomen. Dat verlies vangt men op met een herwaarderingsreserve aan de passiva zijde van de balans, een post waar ook de ongerealiseerde winsten van een stijgende goudprijs in worden ondergebracht. Deze reserve heeft momenteel een omvang van €304,5 miljard.

    Het ‘verlies’ op het goud van centrale banken spreekt kennelijk tot de verbeelding. Ook de Britse Telegraph besteedde er een maand geleden uitgebreid aandacht aan. Banc De Binary, een bedrijf dat zich bezig houdt met optiehandel berekende dat de marktwaarde van de Amerikaanse goudvoorraad in 2013 is gezakt van $433 naar $327 miljard. Voor de goudvoorraad van de Bank of England zou het koersverlies $4 miljard bedragen.

    Goud verkopen?

    “De goudprijs zit al in een neerwaartse trend sinds de piek van augustus 2011, na tien jaar van bijna onafgebroken prijsstijging. Helaas hebben centrale banken nog een grote hoeveelheid goud liggen en is het niet eenvoudig om te bepalen wanneer ze ze die moeten verkopen. Daar kwam Gordon Brown achter toen hij een deel van de Britse goudvoorraad verkocht op de bodem van de markt”, zo verklaarde Oren Laurent van de Banc De Binary.

    De goudkoers is in 2013 met meer dan 25% gedaald, waarmee de totale waarde van het metaal dat centrale banken wereldwijd aanhouden in een jaar tijd is gezakt van $1,7 biljoen naar $1,28 biljoen. De lagere goudprijs heeft vooralsnog weinig effect gehad op de manier waarop de belangrijkste centrale banken naar goud kijken. De centrale banken die het Central Bank Gold Agreement (CBGA) ondertekenden hebben expliciet kenbaar gemaakt dat ze goud zien als een waardevolle reserve en niet als een bezitting die ze voor een zo laag mogelijke prijs willen kopen en vervolgens voor een zo hoog mogelijke prijs weer van de hand willen doen (het perspectief van een doorsnee belegger…).

    Ook machtige landen als Rusland en China laten blijken dat goud een essentieel onderdeel is van hun reserve. Rusland koopt sinds 2005 stelselmatig geel metaal bij en heeft inmiddels meer dan 15% van haar centrale bank reserves in goud. De Chinese centrale bank blijft ook goud kopen, als onderdeel van een lange termijn strategie.

    Is de Zwitserse centrale bank dus ‘hard geraakt’ door de daling van de goudprijs? Het is dus maar net hoe u het wilt zien…

    Zwitserse centrale bank kan geen dividend uitkeren door daling goudkoers

    Zwitserse centrale bank kan geen dividend uitkeren door daling goudkoers (Afbeelding van Swiss-gold)

  • “Nederland moet haar goudvoorraad terughalen”

    Een week geleden vroegen we onze lezers of Nederland haar goudvoorraad terug moet halen. De respons op deze poll viel ons eigenlijk een beetje tegen, maar op de resultaten valt niets af te dingen. Bijna alle Marketupdate lezers (94%) zijn van mening dat het goud teruggehaald moet worden, goud dat momenteel verspreid ligt over New York (50%), Ottawa (~20%), Londen (~20%) en Amsterdam (10%). Slechts 3% van de respondenten vind het niet nodig om het goud te repatriëren en nog eens 3% is onverschillig of is van mening dat het terughalen van het goud niets oplevert. De poll werd door 173 mensen ingevuld.

    Begin dit jaar besloot Duitsland een deel van haar goudvoorraad terug te halen uit Parijs en New York. Kort daarop verklaarde onze minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem dat hij geen noodzaak zag om het Nederlandse goud terug te halen uit het buitenland. Sander Boon riep de Nederlandsche Bank begin 2012 al op om de goudreserve terug te halen uit de VS. Tot op heden heeft de DNB noch het ministerie van Financiën gehoor gegeven aan de wens om het goud weer op Nederlandse bodem te krijgen. Nederland beschikt over een voorraad van ongeveer 612 ton goud.

    Nederland moet haar goudvoorraad terughalen

    Nederland moet haar goudvoorraad terughalen, aldus de lezers van Marketupdate

  • Moet Nederland haar goud terughalen?

    Deze week schreven we dat er in Australië een petitie gestart is om de goudvoorraad terug te halen. Verschillende landen gingen Australië voor, waaronder ook Nederland. Toch kwam de beweging hier niet verder dan een aantal Kamervragen van de SP aan het ministerie van Financiën. Precies een jaar geleden schreven we dat de helft van onze goudvoorraad van 612,5 ton in New York ligt opgeslagen en dat Ottawa en Londen beide ongeveer een vijfde deel van onze voorraad bewaren. Slechts 10% ligt in de kluis onder de Nederlandsche Bank aan het Frederiksplein in Amsterdam.

    [polldaddy poll=7640037]

    Goud terughalen?

    Zou Nederland ook gehoor moeten geven aan de wens van sommige Nederlanders om het goud terug te halen? Of maakt het niet zo veel uit waar het goud ligt en kunnen we vertrouwen op de centrale banken van de VS, Canada en Groot-Brittannië?

    goudreserve-nederland

  • Ook in Australië wil men het goud terug

    In navolging op Duitsland, Venezuela, Nederland, Finland, Polen, Ecuador en Zwitserland gaan er nu ook in Australië geluiden op om de goudvoorraad terug te halen. Het land ‘down under’ staat op de tweede plaats in de ranglijst van landen met de grootste goudmijnproductie, maar heeft zelf een zeer bescheiden reserve van 80 ton. Ongeveer een jaar geleden schreven we op Marketupdate dat die voorraad vrijwel volledig in Londen ligt opgeslagen. Volgens de Reserve Bank of Australia (RBA) ligt het goud daar uit het oogpunt van kostenbesparing en efficiëntie, maar daar neemt niet iedereen genoegen mee.




    Petitie: Haal het goud van Australië terug

    Het initiatief om de Australische goudvoorraad terug te halen is door een vrijwilliger gestart. Hij schrijft in de petitie dat er door de financiële crisis behoefte is aan een veilige reserve die geen tegenpartij risico kent. Daarvoor is het gele metaal het aangewezen middel. Om alle risico’s uit te sluiten zou Australië haar voorraad terug moeten halen naar eigen bodem.

    De initiatiefnemer stelt dat de Australische centrale bank onvoldoende goud heeft, omdat de goudreserve slechts 6% uitmaakt van haar totale reserves. Voor de verkoop van goud in 1997 was dat nog 20%, in lijn met veel andere centrale banken van de ontwikkelde landen.

    De goudvoorraad van 80 ton zou makkelijk in Australië opgeslagen kunnen worden. Een kluisruimte ter grootte van een gemiddelde huiskamer zou voldoende moeten zijn. Ook vallen de kosten om zelf een kluisruimte in te richten mee in verhouding tot de waarde van de voorraad. Volgens de initiatiefnemer wordt er jaarlijks duizenden tonnen goud verplaatst. Het zou dus geen probleem moeten zijn om 80 ton goud over te brengen van Londen naar Australië.

    Petitie: Haal het goud van Australië terug

    Petitie: Haal het goud van Australië terug

  • Venezuela wil goud ruilen voor dollars?

    De afgelopen week ging het gerucht rond dat Venezuela een deel van haar goudvoorraad zou uitlenen aan Goldman Sachs in ruil voor dollars. De centrale bank van het Zuid-Amerikaanse land zou $1,85 miljard aan goudstaven als onderpand beschikbaar stellen in ruil voor een lening van $1,68 miljard aan dollars. Voor die lening zou Goldman Sachs een rente van 7,5% in rekening brengen, plus het driemaands Libor rentetarief.

    Volgens documenten die Bloomberg in handen kreeg zou het gaan om een lening met een looptijd van zeven jaar, waar Goldman Sachs in totaal ongeveer $818 miljoen aan rente op zou verdienen. Daarnaast zou ook Bank of America een voorstel aan Venezuela gedaan hebben voor een lening van $3 miljard, gedekt door het goud van Venezuela. Maar zit Venezuela daar wel op te wachten?

    Venezuela heeft dollars nodig

    De economie van Venezuela gaat gebukt onder extreem hoge inflatie en dat gaat gepaard met bijverschijnselen zoals lege winkelschappen, een zwarte markt voor buitenlandse valuta, prijscontroles in de winkels, valutaspeculatie en stijgende aandelenkoersen. In oktober kwam de inflatie in het land uit op 54% op jaarbasis, wat voor een belangrijk deel te wijten is aan een chronisch tekort aan dollarreserves. Bloomberg schrijft dat het land driekwart van haar consumptie moet importeren uit het buitenland, import die afgerekend moet worden in dollars. Die dollars zijn via het officiële wisselkantoor niet in voldoende mate te krijgen, waardoor er op de zwarte markt veel hogere bedragen worden geboden voor dollars. Die hoge wisselkoers vertaalt zich naar aanzienlijk hogere prijzen voor alle producten die uit het buitenland afkomstig zijn.

    Normaal gesproken haalt Venezuela een groot deel van haar dollars (95%) binnen met de verkoop van ruwe olie, maar die opbrengst zakt steeds verder weg. Dat komt enerzijds door de dalende olieprijs en anderzijds doordat er de afgelopen jaren te weinig geïnvesteerd is in de olie-installaties. Daardoor daalt ook het volume dat Venezuela kan exporteren.

    Goud ruilen voor dollars

    Venezuela heeft dus een valutaprobleem en dat wordt versterkt door het gebrek aan dollars. Maar wat moeten we dan denken van de helpende hand die de twee Amerikaanse banken hebben toegereikt? Venezuela staat op gespannen voet met de VS en het is dan ook niet echt aannemelijk dat ze met een bank als Goldman Sachs of Bank of Amerika in zee gaan, zeker niet als hun gekoesterde goudvoorraad daarvoor ter beschikking moet worden gesteld.

    Het is daarom opvallend om op Bloomberg te lezen dat een woordvoerder van de centrale bank van Venezuela niet op de hoogte is van de voorstellen van Goldman Sachs en Bank of America. Ook het ministerie van Financiën van Venezuela gaf geen inhoudelijke reactie op deze ruil van goud voor dollars. Dat sterkt onze verwachting dat er van deze deals niets terecht zal komen. Vanuit het perspectief van het zuid-Amerikaanse land bezien zijn vast wel betere alternatieven te bedenken. Zijn er niet meer landen die voldoende dollarreserves hebben liggen en die bereid zijn om dat voor een zeer lage rente uit te lenen met fysiek goud als onderpand? Landen waar Venezuela een betere verstandhouding mee heeft dan de Verenigde Staten?

    Goudreserve van Venezuela

    Van 1999 tot en met 2012 heeft Venezuela onder leiding van Hugo Chavez 75,3 ton goud aan haar reserves toegevoegd, zo blijkt uit cijfers van het IMF. Daarvoor is naar schatting ongeveer $1 miljard betaald, goud dat vandaag de dag ongeveer drie keer zoveel waard is. De totale goudreserve van Venezuela is 367,6 ton, waarmee het land op de veertiende plaats komt van landen met de grootste goudreserves. Hugo Chavez sprak in november 2011 over de goudvoorraad als “de economische reserve voor onze kinderen”. Begin 2012 rondde Venezuela de repatriëring van de goudvoorraad af, een gebeurtenis die groots gevierd werd door Chavez.

    Hugo Chavez kocht vanaf 1999 meer dan 75 ton goud

    Hugo Chavez kocht vanaf 1999 meer dan 75 ton goud (Afbeelding via Reuters)

  • Infographic: Wanneer bereiken we peak gold?

    De volgende infographic van VisualCapitalist geeft ons inzicht in de verhouding tussen de bovengrondse en ondergrondse goudvoorraden. We leren dat er steeds minder grote reserves gevonden worden en dat het gros van de nieuwe ontdekkingen betrekking hebben op ondergrondse reserves van minder dan 5 miljoen troy ounce. Ook zien we dat de ertsgraad steeds verder omlaag gaat en dat er vandaag de dag mijnen operationeel zijn die minder dan 1 gram goud uit iedere ton puin weten te halen.

    De bovengrondse goudreserve is in omvang ongeveer een kubus van 21 meter aan iedere zijde. Dat is meer dan de kubus van 18,2 meter aan elke zijde die we kunnen maken van al het goud dat nog ondergronds aanwezig is. Van de gerapporteerde ondergrondse goudreserves is naar schatting de helft niet economisch rendabel op te graven, dat is ruim 56.000 ton. Het meeste ondergrondse goud ligt in Noord-Amerika, maar de ertskwaliteit is verreweg het beste in Afrika.

    Infographic: De ondergrondse goudvoorraden en peak gold

    Infographic: De ondergrondse goudvoorraden en peak gold (Bron: VisualCapitalist)

  • Grafiek: Waar ging al dat goud heen?

    Je kunt van Goldman Sachs zeggen wat je wilt, maar ze maken wel interessante grafieken! Een bank die zich bezig houdt met het grote geld volgt uiteraard ook de ontwikkelingen in de goudmarkt. Uit één van hun rapporten plukte Zero Hedge (of één van haar tipgevers) de volgende grafiek. We zien de grootste veranderingen in de voorraden van verschillende landen in de afgelopen twintig jaar. Tussen december 1993 en juni 2013 verkochten (voornamelijk) Europese landen honderden tonnen van het gele metaal. Het meeste werd verkocht door Zwitserland, hoewel die niet op de grafiek staat. Ook Nederland verkocht, samen met België, het Verenigd Koninkrijk en Oostenrijk, een substantieel gedeelte van de goudvoorraad. Het goud werd dankbaar gekocht door China en Rusland, maar ook door Europese landen als Duitsland en Italië…

    Nu vragen wij ons af: Wat was de motivatie achter die goudverkopen? We hebben verschillende scenario’s op een rijtje gezet.

    • De verkopende landen hadden echt geld nodig en deden ze daarom goud in de verkoop…
    • Op het dieptepunt van de markt werd er goud verkocht om een ultieme knock-out uit te delen aan het edelmetaal…
    • Er werd goud verkocht om draagvlak te creëren voor een nieuw monetair systeem…

    De veranderingen in de goudvoorraad in de afgelopen twintig jaar

    De veranderingen in de goudvoorraad in de afgelopen twintig jaar (Bron: Goldman Sachs, via Zero Hedge)

  • Centrale banken kochten in september weinig goud

    Centrale banken hebben in de maand september relatief weinig goud gekocht, zo blijkt uit de laatste cijfers van het IMF. Van alle banken die in 2013 goud kochten heeft Turkije in september het meeste goud aan haar reserves toegevoegd, slechts 3,02 ton. Andere landen die een klein beetje goud kochten waren Kazachstan (2,6 ton) en Azerbeidzjan (1,03 ton).Ook Kirgizië, Servië en Wit-Rusland kochten wat goud, maar dat was minder dan een ton.

    Welke centrale banken kochten goud?

    We hebben de laatste cijfers van het IMF aan onze grafiek toegevoegd. Ten opzichte van de maand augustus, toen Rusland en Turkije nog grote hoeveelheden goud kochten, is de ranglijst van grootste goudkopers in 2013 niet veranderd. Alleen China ontbreekt nog in dit overzicht, omdat we daar geen data van hebben.

    Welke centrale banken kochten in 2013 goud?

    Welke centrale banken kochten in 2013 goud?