Tag: amerika

  • Amerikaanse schuldenplafond weer op de agenda

    Na vijftien maanden staat de verhoging van het Amerikaanse schuldenplafond opnieuw op de agenda. In oktober 2015 besloot het Congres het schuldenplafond, het wettelijke maximum voor de staatsschuld, uit te stellen tot het voorjaar van 2017. Dat punt is inmiddels bereikt, want op uiterlijk 15 maart moet deze horde opnieuw worden genomen.

    Het schuldenplafond is sindsdien opgelopen van $18 naar bijna $20 biljoen, een stijging van omgerekend meer dan $6.000 per inwoner. Daar zal het echter niet bij blijven, aangezien Trump de economie verder wil stimuleren met onder andere belastingverlagingen en nieuwe investeringen in infrastructuur. Ook verhoogde de nieuwe president het defensiebudget met ongeveer $50 miljard, uitgaven die eveneens aan de staatsschuld toegevoegd zullen worden.

    trump-debt-ceiling

    Amerikaanse schuldenplafond terug op de agenda (Bron: CNBC)

    Schuldenplafond

    In 2011 leidde de verhoging van het schuldenplafond onder president Obama tot een serieuze impasse. Pas op het allerlaatste moment stemde de Republikeinse oppositie in het een verhoging van de wettelijke schuldenlimiet. Die onzekerheid werd door kredietbeoordelaar Standard & Poor’s afgestraft met een afwaardering, waarmee het land haar triple A status verloor.

    Waarschijnlijk zal de verhoging van het schuldenplafond dit keer minder problematisch verlopen. De Republikeinen hebben immers een meerderheid in het Congres, waardoor het voor de Democraten lastiger is barrières op te werpen. De discussie over het schuldenplafond wordt de laatste jaren steeds vaker als politiek pressiemiddel ingezet, waarbij de oppositie tijdelijk meer druk op de regering kan uitoefenen. Daarom pleitte Jack Lew, de Amerikaanse minister van Financiën onder de regering Obama, er al eens voor het schuldenplafond af te schaffen.

    Als het de regering Trump deze week niet lukt om het schuldenplafond te verhogen, dan is dat nog niet meteen reden tot paniek. Met verschillende boekhoudkundige trucs, zoals het uitstellen van de inleg van pensioenpremies voor ambtenaren, kan de regering volgens econoom Nancy Vanden Houten nog tot september alle rekeningen blijven betalen. Het zou in elk geval een grote tegenvaller betekenen voor de grootschalige fiscale stimuleringsprogramma’s van Trump.

  • Amerikaanse zender opent aanval op Russische media

    Amerikaanse zender opent aanval op Russische media

    Op 7 februari werd in de Atlantic Council in Washington de nieuwe Russischtalige televisiezender Current Time gelanceerd. Deze zender is een gezamenlijk project van Radio Free Europe/Radio Liberty en Voice of America en heeft als doel een alternatief te bieden voor de Russische televisiezenders die door het Kremlin gefinancierd worden.

    Current Time is onderdeel van het Broadcasting Board of Governors en wordt dus rechtstreeks gefinancierd door het Amerikaanse Congres. Deze organisatie heeft een jaarlijks budget van $777 miljoen ter beschikking om wereldwijd te “informeren en engageren en mensen wereldwijd in verbinding te brengen ter bevordering van vrijheid en democratie”.

    Current Time

    De Broadcasting Board of Governors heeft een budget van $22 miljoen ter beschikking gesteld voor Current Time. Geld dat de nieuwszender zal gebruiken om in meer dan tien verschillende landen 24 uur per dag nieuwsberichten te verspreiden over lokale, regionale en internationale gebeurtenissen.

    Ondanks het feit dat de zender geheel door de Amerikaanse overheid gefinancierd wordt presenteert ze zich een ‘onafhankelijke Russischtalige nieuwszender’, een zender die tegenwicht moet bieden aan alle Russische media die door het Kremlin gefinancierd worden.

    Journalistieke bunker

    De Russische staatstelevisie laat beelden zien van het hoofdkantoor van Radio Free Europe, de organisatie achter de nieuwe Russischtalige televisiezender. Het is een gebouw dat overduidelijk van strategisch belang is, want de beveiliging laat niets te wensen over. Grote hekken, camera’s en kogelwerend glas moeten voorkomen dat kwaadwillenden het gebouw binnen komen. Het gebouw heeft zelfs haar eigen energievoorziening en een systeem dat de werknemers moet beschermen tegen een aanval met gifgas.

    In deze journalistieke bunker met zware metalen deuren kom je alleen binnen met een elektronische badge. Een oud-medewerker vertelt tegenover de Russische staatstelevisie dat er in het gebouw verschillende portretten hangen die het gevoel van de ‘Russische dreiging’ moeten versterken. Hij werkte sinds 1989 voor Radio Free Europe, maar werd ontslagen toen hij openlijk zijn steun voor Poetin uitspraak ten aanzien van de Krim.

    Informatieoorlog

    Er is de laatste jaren een grote informatie-oorlog gaande, waarin Rusland en de Verenigde Staten beide hun eigen ‘waarheid’ proberen over te brengen en daarmee de publieke opinie te beïnvloeden. Met Russia Today worden internationale gebeurtenissen vanuit het Russische perspectief verspreid in de Westerse wereld. Met de lancering van de zender Current Time plaatst Amerikaanse overheid een tegenzet door het nieuws vanuit Amerikaanse hoek te verspreiden naar Rusland en andere Russischtalige gebieden.

    In deze grote informatie-oorlog is de gewone man het doelwit, want die wordt slachtoffer van Amerikaanse en Russische propaganda en nepnieuws van beide kanten. De grens tussen feit en fictie zal steeds verder vervagen, net zo lang totdat u niet meer weet wat onder en wat boven is.

    Lees meer:

  • Trump: “China is kampioen muntmanipulatie”

    Trump: “China is kampioen muntmanipulatie”

    Volgens de Amerikaanse president Trump is China kampioen in het manipuleren van haar munt. Dat zei hij donderdag in een exclusief interview met Reuters. Door de munt kunstmatig goedkoop te houden ten opzichte van de dollar verdwijnen er volgens Trump veel banen in de Amerikaanse industrie.

    De nieuwe Amerikaanse regering onder leiding van Trump heeft China nog steeds niet officieel de status van valutamanipulator gegeven, hoewel dat wel één van de speerpunten was in de presidentscampagne van de Republikein.

    Valutamanipulatie

    Volgens minister van Financiën Stephen Mnuchin is de nieuwe regering nog niet zo ver om die status toe te kennen aan de tweede grootste economie van de wereld. Momenteel worden de handelsrelaties tussen de Verenigde Staten en al haar handelspartners onderzocht. De resultaten daarvan worden op 15 april in een halfjaarlijks rapport gepubliceerd.

    “We hebben een procedure binnen het Ministerie van Financiën waarin we naar alle valutamanipulaties kijken. We gaan door dat proces, net zoals we dat in het verleden gedaan hebben. We spreken nog geen oordeel uit zolang dat proces nog loopt”, zo verklaarde Mnuchin in zijn eerste interview voor de televisie in zijn rol als minister van Financiën.

    In 2014 begon China met het afbouwen van haar enorme valutareserve van $4 biljoen en heeft sindsdien al $1 biljoen van de hand gedaan. Volgens sommige analisten moet China dat wel doen om de waarde van haar munt te ondersteunen, volgens anderen is het een strategie van China om dollarreserves snel te verkopen nu deze nog waarde vertegenwoordigen.

    Importheffingen

    Krijgt China officieel de status van valutamanipulator, dan is de Amerikaanse regering verplicht onderhandelingen te starten om het probleem op te lossen. Lukt dat niet, dan kan de VS importheffingen of andere importbeperkende maatregelen nemen. In 1988 kregen Taiwan en Zuid-Korea de status van valutamanipulator. In 1994 kreeg China deze status, maar die werd later weer ingetrokken.

    Trump heeft al gedreigd met hoge importheffingen voor goederen uit China, Mexico en Duitsland, drie belangrijke handelspartners van de Verenigde Staten. Volgens de Amerikaanse president hanteren al deze landen een te goedkope valuta, waardoor ze een oneerlijke concurrentievoordeel hebben ten opzichte van bedrijven die in de Verenigde Staten produceren.

    Lees ook:

  • VS overweegt obligaties met looptijd van 50 of 100 jaar

    VS overweegt obligaties met looptijd van 50 of 100 jaar

    De Amerikaanse minister van Financiën, Steven Mnuchin, overweegt de uitgifte van nieuwe staatsobligaties met een extreem lange looptijd van 50 of zelfs 100 jaar. Volgens de Financial Times heeft hij zijn medewerkers van het ministerie al geïnformeerd over deze plannen. De uitgifte van staatsobligaties met een looptijd van 50 of zelfs 100 jaar is een historische stap voor de Verenigde Staten, omdat het land nooit eerder leningen met een looptijd van meer dan dertig jaar heeft uitgeschreven.

    Verschillende landen hebben de afgelopen jaren al leningen met een extreem lange looptijd op de markt gebracht. Italië en Oostenrijk hebben de afgelopen jaren al voor respectievelijk 50 en 70 jaar geld opgehaald, terwijl Mexico en België zelfs obligaties met een looptijd van 100 jaar wisten te plaatsen. Landen profiteren van de extreem lage rente en willen deze voor een zo lang mogelijke periode vastleggen. Beleggers krijgen ter compensatie een iets hogere vergoeding, een voordeel dat overigens makkelijk teniet kan worden gedaan door een oplopende inflatie of een stijging van de rente.

    Stijgende rente

    Steven-MnuchinIn de Eurozone is de rente op staatsleningen nog steeds extreem laag, maar in de Verenigde Staten is die sinds de verkiezing van Trump sterk gestegen. Vlak voor de verkiezingen namen beleggers genoegen met een rente van 1,8% voor een obligatie met een looptijd van tien jaar, nu is dat meer dan 2,3%. De rente op een 30-jaars lening steeg in dezelfde periode van 2,6% naar iets meer dan 3%.

    Volgens Mnuchin zal de rente nog een lange tijd laag blijven en zal het nog zeker tot volgend jaar duren voordat de economische groei weer echt op gang komt. De komende tijd wil het ministerie van Financiën van de gelegenheid gebruik maken om de staatsschuld naar een punt verder in de toekomst door te rollen. Daarmee volgt de nieuwe regering onder leiding van Trump de koers die onder Obama al werd ingezet, namelijk een geleidelijke verlenging van de gemiddelde looptijd van alle staatsobligaties.

  • Merkel: “Europa moet meer verantwoordelijkheid nemen”

    Merkel: “Europa moet meer verantwoordelijkheid nemen”

    Europa moet meer verantwoordelijkheid nemen in de wereld en moet zich voorbereiden op een tijd dat ze niet meer zo afhankelijk is van de Verenigde Staten. Dat was de boodschap die Angela Merkel onlangs verkondigde tijdens een toespraak in Brussel. Er is volgens haar geen enkele garantie dat deze trans-Atlantische betrekkingen voor eeuwig zo nauw zal blijven als die de afgelopen decennia is geweest. “Ik ben ervan overtuigd dat Europa en de Europese Unie moeten leren om in de toekomst meer verantwoordelijkheid te nemen in de wereld”, zo verklaarde de Duitse bondskanselier.

    Tegen de achtergrond van alle conflicten en de armoede rondom Europa zou het volgens Merkel naïef zijn om te geloven dat ontwikkelingen in de buurlanden van de EU geen directe gevolgen hebben op ons leven in Europa. Ook is het volgens haar naïef om te verwachten dat anderen de problemen voorbij de grens zullen oplossen, waarmee ze natuurlijk doelt op de rol van de Verenigde Staten.

    Met deze uitspraken reageert Merkel op de toekomstige Amerikaanse president Donald Trump, die zich tijdens de verkiezingscampagne verschillende keren kritisch heeft uitgelaten over de NAVO. Deze trans-Atlantische organisatie wordt voor het grootste gedeelte door de Verenigde Staten gefinancierd, tot onvrede van Trump. De nieuwe president heeft tijdens zijn campagne gedreigd de NAVO op te heffen als Europese landen niet de afgesproken bijdrage leveren aan de Europese defensie.

    merkel

    Merkel: “Europa moet meer verantwoordelijkheid nemen”

    Verdrag van Rome

    Merkel verwees in haar toespraak naar het Verdrag van Rome over de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap (EEG), wat later uitgroeide tot de Europese Unie met 28 lidstaten. In maart is dit verdrag zestig jaar oud en volgens de Duitse bondskanselier is dat een moment om vooruit te kijken en gezamenlijk een voorstelling te maken in welke richting de Europese Unie zich de komende jaren moet ontwikkelen. Zo moeten er concrete antwoorden geformuleerd worden over vraagstukken als migratie, veiligheid, defensie, maar ook over thema’s als concurrentie en jeugdwerkloosheid.

    De nieuwe Amerikaanse president Trump bevestigde in een interview met de Britse krant The Times en de Duitse Bild dat hij een heel andere koers wil varen dat zijn voorganger Obama. Hij benadrukte dat Europa meer eigen verantwoordelijkheid moet nemen ten aanzien van het veiligheidsvraagstuk en herhaalde dat hij de banden met Rusland wil aanhalen. Hij sprak zelfs over het afschaffen van de sancties tegen Rusland.

    Multipolaire wereld?

    Met de komst van Trump kan de verschuiving richting een multi-polaire wereld in een stroomversnelling komen. Een betere verstandhouding met Rusland is een positieve ontwikkeling, net als een meer zelfstandig opererend Europa. China ziet ook kansen met Trump in het Witte Huis, want de Chinese investeringsbank herinnerde de aanstaande president eraan dat lidmaatschap van de AIIB nog steeds mogelijk is.

    Het grote vraagteken is hoe de Verenigde Staten zichzelf gaan opstellen in deze multipolaire wereld. Positief zijn de voornemens van Trump om minder oorlogen te voeren en om samen met Rusland het aantal kernwapens terug te brengen. Maar tegelijkertijd praat de toekomstige Amerikaanse president over hoge invoerheffingen voor producten uit China, Europa en buurland Mexico. Het is nu nog te vroeg om te overzien wat daar de gevolgen van zullen zijn.

  • Rusland en China nemen maatregelen tegen raketschild in Zuid-Korea

    Rusland en China nemen maatregelen tegen raketschild in Zuid-Korea

    Rusland en China nemen maatregelen in reactie op de plaatsing van een Amerikaanse anti-raketsysteem in Zuid-Korea, zo schrijft het Chinese persbureau Xinhua. Beide landen voelen zich bedreigd door de uitbreiding van dit raketschild en zullen daarom niet nader gespecificeerde maatregelen nemen om “de belangen van beide landen te behartigen en de strategische balans in de regio te herstellen”.

    China en Rusland hielden vorig jaar mei al een gezamenlijke oefeningen, nadat Washington en Seoul overeenstemming bereikten over de plaatsing van een Amerikaanse raketafweersysteem op Zuid-Koreaans grondgebied. Het gaat om een zogeheten Terminal High Altitude Area Defense (THAAD) systeem. Dit raketsysteem zal binnenkort geplaatst worden en moet Zuid-Korea beschermen tegen een mogelijke raketaanval uit Noord-Korea.

    Amerikaans raketschild

    Rusland en China geloven de officiële uitleg van de Amerikanen niet en vrezen dat het raketschild en het bijbehorende radarsysteem krachtig genoeg is om de veiligheid van beide landen in gevaar te brengen. Ook doet de plaatsing van het anti-raketsysteem volgens de Russen en Chinezen niets om de gespannen situatie tussen Noord-Korea en Zuid-Korea te de-escaleren.

    China en Rusland maakten in oktober bekend dat ze dit jaar opnieuw een gezamenlijke militaire oefening zullen houden in reactie op toenemende Amerikaanse provocaties. De nucleaire dreiging van Noord-Korea wordt als rechtvaardiging gebruikt voor de uitbreiding van het raketschild, net zoals de nucleaire dreiging van Iran als argument gebruikt werd voor de installatie van een raketschild langs de westgrens van Rusland.

    Lees ook:

    Rusland en China nemen maatregelen tegen Amerikaans raketschild in Zuid-Korea

  • Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump

    Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump

    Een jaar na de lancering van de Asian Infrastructure and Investment Bank (AIIB) herinnert China de aanstaande president van de Verenigde Staten eraan dat deelname aan de Chinese investeringsbank nog steeds mogelijk is.

    “De deur zal altijd open blijven, want we hanteren een consistent beleid. De AIIB is een multilateraal instituut”, zo verklaarde de president van de Chinese investeringsbank, Jin Liqun, in een interview met Bloomberg. Daarmee geeft hij een handreiking aan de aanstaande Amerikaanse president Donald Trump, die tijdens de verkiezingscampagne nog harde beschuldigingen uitte aan het adres van China.

    De AIIB ging een jaar geleden van start met deelname van 57 verschillende landen, waaronder een groot aantal Europese landen die nauwe banden hebben met de Verenigde Staten. Het was daarom extra opvallend dat laatstgenoemde zich als één van de weinige grootmachten afsloot van het Euraziatische handelsproject. De Amerikaanse regering probeerde onder president Obama ondertussen een eigen handelsstrategie door te drukken, middels omstreden verdragen als TTIP, TTP en TISA.

    AIIB_logo

    Chinese investeringsbank AIIB houdt deur open voor Trump

    Chinese investeringsbank

    De president van de Chinese investeringsbank blijft ondanks de recente spanningen tussen China en de Verenigde Staten optimistisch over een mogelijke samenwerking. Binnen de Amerikaanse regering, zowel onder de Democraten als de Republikeinen, zou er animo zijn voor deelname aan de AIIB. “We kunnen erg goed samenwerken. Ik ben enthousiast geworden door de zeer positieve reacties over de AIIB”, aldus Jin Liqun.

    De Chinese investeringsbank beschikt over een kapitaal van $100 miljard, waarmee verschillende projecten gefinancierd worden die de infrastructuur verbeteren. Denk aan de aanleg van snelwegen, spoorlijnen en havens en nieuwe leidingen voor het transport van olie en aardgas. De AIIB werkt als een soort intermediair tussen kredietverlenende instanties en landen die grote infrastructurele projecten willen uitvoeren.

    De president van de Chinese investeringsbank heeft al de nodige ervaring, want hij werkte eerder al voor de Wereldbank en de Asian Development Bank. Hij studeerde Engelse literatuur en vertaalde in 1996 het boek van Ron Chernow over het imperium van de Amerikaanse zakenbank J.P. Morgan naar het Chinees. Ook was Liqun hoofd van de afdeling toezicht bij het Chinese staatsfonds.

    Machtsverschuiving

    Vorig jaar sloten belangrijke Amerikaanse bondgenoten als het Verenigde Koninkrijk, Canada, Australië, Duitsland, Frankrijk en Italië zich al aan bij het Chinese initiatief. Het lijkt dus slechts een kwestie van tijd voordat ook de Verenigde Staten overstag gaan. Het is tekenend voor de verschuivende machtsverhouding in de wereld, want na de Tweede Wereldoorlog waren het de Amerikanen die met de lancering van het IMF en de Wereldbank vorm gaven aan de nieuwe wereldorde.

    Donald Trump heeft zich tijdens de verkiezingscampagne verschillende keren negatief uitgelaten over de handelsverdragen van de regering Obama, maar het is nog onduidelijk wat de nieuwe Republikeinse president wél gaat doen. Zal hij inderdaad meer toenadering zoeken tot China en Rusland of zal hij juist een meer protectionistisch beleid voeren?

    Lees ook:

  • Amerikaanse minister van Financiën wil schuldenplafond afschaffen

    Amerikaanse minister van Financiën wil schuldenplafond afschaffen

    Volgens Amerikaanse minister van Financiën, Jack Lew, moet het schuldenplafond zo snel mogelijk afgeschaft worden. De periodieke discussie over het verhogen van de schuldlimiet brengt volgens hem veel politieke onzekerheid en hoge kosten met zich mee, zo schrijft hij in een nieuw essay voor het wetenschappelijke tijdschrift van de universiteit van Harvard.

    jacob_lew-teaserJack Lew zag tijdens zijn politieke loopbaan in Washington direct de schadelijke gevolgen van het schuldenplafond. Tot op heden is het de regering altijd gelukt om de schuldenlimiet te verhogen, maar het is al een aantal keer voorgekomen dat het politieke apparaat dreigde vast te lopen en dat rekeningen niet betaald konden worden. Lew beschrijft hoe het Amerikaanse ministerie van Financiën altijd probeert de geldstromen te optimaliseren, door de uitgifte van obligaties af te stemmen op het uitgavenpatroon van de regering.

    Deze systematiek wordt iedere keer als het schuldenplafond nadert overhoop gehaald, omdat er op dat moment bijna geen nieuwe obligaties uitgeschreven kunnen worden. Er moet dat geschoven worden met inkomsten en uitgaven, een boekhoudkundige operatie die veel risico’s met zich meebrengt. Plotselinge tegenvallers kunnen dan niet meer opgevangen worden, waardoor het risico bestaat dat de overheid haar rekeningen niet op tijd kan betalen.

    Afwaardering door schuldenplafond

    In 2011 leidde de impasse over het verhogen van het schuldenplafond zelfs tot een afwaardering van de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid. Kredietbeoordelaar Standard & Poor’s verlaagde de kredietstatus van de Verenigde Staten voor het eerst in de geschiedenis van AAA naar AA+. Als gevolg van deze impasse was de Amerikaanse overheid naar schatting $1 miljard tot $1,7 miljard meer aan rente kwijt om geld op te halen op de kapitaalmarkt.

    In 2015 moest er voor het eerst in twintig jaar een obligatieveiling worden uitgesteld vanwege het schuldenplafond. Toen de veiling eindelijk gehouden werd bleek de belangstelling voor het schuldpapier aanzienlijk gedaald te zijn en steeg de rente naar het hoogste niveau in vier jaar. De belangstelling voor de obligaties zakte door de discussie omtrent het schuldenlimiet naar het laagste niveau sinds 2010.

    20151022_debt

    Het schuldenplafond is de afgelopen decennia al regelmatig verhoogd (Grafiek via Zero Hedge)

    Politieke onzekerheid

    Jack Lew beschrijft in zijn essay hoe hij op een gegeven moment zelfs met de president om tafel moest zitten om alle rampscenario’s door te nemen van het niet verhogen van het schuldenplafond. Volgens de Amerikaanse minister van Financiën is het schuldenplafond een gevaarlijk politiek instrument geworden, dat de oppositie gebruikt om de regering onder druk te zetten.

    De Amerikaanse staatsschuld staat op het punt de grens van $20 biljoen te doorbreken. Naar verwachting zal de regering in maart opnieuw het wettelijke schuldenlimiet bereiken. Om een nieuwe politieke impasse te voorkomen moet het schuldenplafond meteen afgeschaft moeten worden, zo concludeert Jack Lew.

    Het schuldenplafond is volgens hem een onacceptabele bedreiging voor de gezondheid van het Amerikaanse financiële systeem, die bovendien helemaal niet meer van deze tijd is. Hij is van mening dat de uitgaven van de regering goedgekeurd moeten worden bij het maken van de begroting en niet op het moment dat de rekeningen betaald moeten worden.

  • Amerikaans garantiestelsel spaargeld is schijnzekerheid

    Het Amerikaanse garantiestelsel voor spaartegoeden is veel minder solide dan je zou verwachten, want tegenover de $6,8 biljoen aan spaartegoeden die gedekt worden door het Federal Deposit Insurance Fund (FDIC) is slechts $80,7 miljard gereserveerd om spaarders uit te keren bij het omvallen van een bank. Dat is een dekkingsgraad van 1,18% tegenover de totale spaartegoeden, een bedrag dat in een grote bankencrisis volstrekt ontoereikend is om alle spaarders te compenseren.

    Veel mensen denken dat hun spaargeld geld veilig is op de bank, maar wat ze niet beseffen is dat er nauwelijks voorzieningen getroffen zijn voor het geval een bank dreigt om te vallen. In de Verenigde Staten bestaat het garantiefonds om spaarders te compenseren al sinds 1933, maar dat was in een tijd dat spaartegoeden verspreid waren over meer dan 14.000 verschillende banken. Het garantiestelsel was toereikend, omdat de banken een beperkte omvang hadden en relatief weinig risico’s mochten nemen.

    Glass-Steagall Act

    Dat veranderde allemaal vanaf 1999, toen Bill Clinton de Glass-Steagall Act terugdraaide. Door financiële deregulering konden spaarbanken en meer risicovolle investeringsbanken hun activiteiten samenvoegen, waardoor het bankenlandschap drastisch veranderde. Er vonden tal van fusies en overnames plaats, waardoor het totaal aantal banken in de Verenigde Staten tussen 1985 en 2016 meer dan halveerde naar 5.927 verschillende banken.

    In september beheerden de vier grootste spaarbanken (JP Morgan Chase, Bank of America, Wells Fargo en Citibank) samen maar liefst 44,6% van de totale spaartegoeden. Deze vier banken beheren allemaal tussen de $1.000 tot $1.500 miljard aan spaartegoeden, waarmee ze eigenlijk veel te groot zijn voor het FDIC garantiefonds. Mocht één van deze banken in de problemen komen, dan is er niet genoeg geld om alle spaarders van de betreffende bank te compenseren.

    Deregulering

    Als gevolg van de financiële deregulering van de afgelopen twintig jaar zijn de banken in de Verenigde Staten niet alleen veel groter geworden, ook zijn ze meer risicovolle activiteiten gaan ontplooien. Denk aan handel in derivaten, high-frequency trading en het bundelen en doorverkopen van verschillende soorten leningen. Het Amerikaanse garantiestelsel is dus niets meer dan een schijnzekerheid. Gaat het echt mis, dan moet opnieuw de overheid in actie komen, net als bij de redding van verzekeraar AIG tijdens de financiële crisis van 2008.

    dollars-pixabay

    Amerikaans FDIC garantiestelsel voor spaargeld is schijnzekerheid

  • Karel van Wolferen: “Er heerst paniek binnen de elite van Amerika”

    Karel van Wolferen: “Er heerst paniek binnen de elite van Amerika”

    Er heerst paniek binnen de elite van Amerika, zo concludeert Karel van Wolferen in een gesprek met Café Weltschmerz. Nu Donald Trump tegen alle verwachtingen in de verkiezingen gewonnen heeft proberen de Democraten, de gevestigde media en de Amerikaanse inlichtingendienst de schuld van de nederlaag van Hillary Clinton bij Rusland in de schoenen te schuiven.

    Dat blijkt niet makkelijk, omdat steeds meer mensen door de leugens en het valse nieuws heen weten te prikken en vraagtekens zetten bij de beschuldigingen aan het adres van Poetin. Hajo Smit en Karel van Wolferen praten u in dit gesprek bij over de laatste politieke en geopolitieke ontwikkelingen.


  • Zakharova: “We zijn moe van leugens over Russische hackers”

    Zakharova: “We zijn moe van leugens over Russische hackers”

    De regering van Obama heeft nog maar drie weken te gaan, maar laat geen dag onbenut om de relatie met Rusland op scherp te zetten. Donderdag liet de regering in Washington weten dat 35 Russische diplomaten en hun families binnen drie dagen de Verenigde Staten moeten verlaten. Het gaat om medewerkers van de Russische ambassade in Washington en het Russische consulaat in San Francisco.

    Volgens de Amerikaanse president hebben de Russen de verkiezingen gemanipuleerd met cyberaanvallen. Harde bewijzen blijven uit, maar als alle grote Amerikaanse media deze berichten keer op keer overnemen kunnen ze op een gegeven moment gewoon zeggen dat de bewijzen zich opstapelen. We wachten nog altijd op meer specifieke aanwijzingen dat Rusland de verkiezingscampagne gemanipuleerd zou hebben.

    Het zal u niet verbazen dat Rusland woest op deze beschuldigingen en nieuwe sancties uit de Verenigde Staten gereageerd heeft. Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, gaf de volgende verklaring af.

    Maria Zakharova: “Het lijkt erop dat de Amerikaanse regering nog niet de moed heeft opgegeven om voor de laatste keer nog iets slechts te doen voor de relaties met Rusland. Maar de Amerikaanse regering is waarschijnlijk al lang vergeten dat ze de relatie al verpest heeft. Deze keer gaat het om overduidelijke lekken naar de Amerikaanse massamedia, die ons bang proberen te maken met de uitbreiding van anti-Russische sancties. Met maatregelen van diplomatieke aard en zelfs met sabotage van onze computersystemen. Echter, de laatste kerstgroet van Obama’s team, dat het Witte Huis zal verlaten, is om het cynisch genoeg te laten lijken als een vergeldingsactie op een soort van cyberaanval vanuit Moskou.

    Eerlijk gezegd zijn we moe van alle leugens over Russische hackers. Leugens die van bovenaf op ons uitgestort worden. Zes maanden geleden lekte de Obama regering misinformatie om tijdens de presidentsverkiezingen in november mee te kunnen spelen met de gewenste kandidaat. Nu dat doel niet bereikt is proberen ze hun persoonlijke falen te rechtvaardigen. De wraak richting zich nu op de Russisch-Amerikaanse relatie. Nu worden er provocaties geuit door het Witte Huis, maar de waarheid van deze campagne zal vroeg of laat aan het licht komen. Dat zien we nu al gebeuren.

    Op 8 december berichtten de Amerikaanse massamedia dat de staatssecretaris van de Amerikaanse staat Georgia, Brian Kemp, had gezegd dat de autoriteiten de hackaanvallen tijdens de verkiezingen hadden gevonden. De sporen bleken uiteindelijk naar een computeradres van het Amerikaanse Department van Binnenlandse Veiligheid te leiden. Wat moet ik dan nog zeggen?

    Het enige wat ik er nog aan toe kan voegen is dat ze deze informatie probeerden te verhullen onder een stroom van nieuwe anti-Russische beschuldigingen, waar geen bewijs voor is.  Ik wil er graag nog aan toevoegen dat het noodzakelijk is dat de mensen in het Witte Huis goed begrijpen dat als Washington nieuwe vijandige stappen onderneemt, dat ze daar een respons op zal krijgen. Als het betrekking heeft op acties tegen Russische diplomatieke missies in de Verenigde Staten, dan zal dat onmiddellijk weerkaatsen richting Amerikaanse diplomaten in Rusland. Misschien maakt het de Obama regering niet uit wat er zal gebeuren met de bilaterale relatie, maar de geschiedenis zal niet vergevingsgezind zijn voor dit soort “na ons de zondvloed” gedrag.”

    Update [13:37]: Adviseurs van Poetin deden de suggestie om 35 Amerikaanse diplomaten het land uit te zetten als vergeldingsactie. Het zou gaan om 31 medewerkers van de Amerikaanse ambassade in Moskou en vier Amerikanen die werkzaam zijn bij het Amerikaanse consulaat in Sint Petersburg. Maar inmiddels is duidelijk geworden dat Poetin dit advies niet zal opvolgen en het advies naast zich neerlegt.