Miljardair George Soros heeft grote bedragen geïnvesteerd om de beeldvorming rondom Oekraine te beïnvloeden, zo blijkt uit geheime documenten die dit weekend door hackers werden vrijgegeven. De Sorosleaks onthullen hoe de miljardair met geld strooide om de ‘Ja’ campagne van het Oekraïne referendum in Nederland te ondersteunen, de berichtgeving over de staatsgreep te manipuleren en om Rusland in een kwaad daglicht te stellen.
In een drie pagina’s tellend document staat beschreven hoe Soros via de reguliere media en de alternatieve media meer positieve geluiden naar buiten wil brengen over de staatsgreep in Oekraïne. Daarin worden onder andere de Guardian, de Huffington Post, Street Press en Eurozine genoemd als ‘key influencers’ voor de doelgroep die Soros probeert te bereiken. Ook stelde de miljardair geld beschikbaar om artikelen van journalisten uit Oekraïne te vertalen, met als doel de weerstand in Europa ten aanzien van het associatieverdrag te verkleinen.
De geheime agenda van George Soros: Plan van aanpak om de media te bespelen
Oekraine referendum
Uit andere gelekte documenten komt naar voren dat Soros in totaal €700.000 beschikbaar heeft gesteld om de publieke opinie in Nederland ten aanzien van het associatieverdrag met Oekraine te manipuleren. Via de Open Society Foundation (OSF) van George Soros werd er €300.000 beschikbaar gesteld om de ‘Ja’ campagne te steunen, terwijl er €400.000 aan budget werd vrijgemaakt om vanuit Oekraïne positieve berichten naar buiten te brengen over het associatieverdrag.
Het wordt nog erger, want de gelekte documenten beschrijven tot in detail hoe de publieke opinie bespeeld moest worden. Door in te spelen op de emoties (“We moeten Oekraïne niet in de steek laten”) en door een gevoel van culturele verbondenheid te scheppen zouden twijfelaars over de streep gehaald kunnen worden om toch voor het associatieverdrag te stemmen.
Om het gevoel van medeleven en verbondenheid te versterken zouden er Oekraïense kinderen in beeld gebracht moeten worden die eruit zien als Nederlandse kinderen (blond haar, sproetjes, enzovoort). Volgens het draaiboek van Soros zouden deze kinderen in het Nederlands liedjes zingen om empathie op te wekken bij de Nederlandse bevolking.
Waarschijnlijk zullen er de komende dagen meer onthullingen over George Soros en zijn agenda naar buiten komen. Welke Nederlandse media zouden geld gekregen hebben van de Open Society Foundation van Soros?
De aanleg van de Turkish Stream, een gasleiding van Rusland naar Turkije, liep eind vorig jaar vertraging op door het incident met het neerschieten van een Russische gevechtsvliegtuig door het Turkse leger. Maar sinds Erdogan in juni zijn excuses aanbood lijkt er weer vaart te komen in het project. De Turkse president bracht deze week zelfs een bezoek aan zijn Russische collega in Moskou om de banden tussen beide landen weer aan te halen.
Turkije is voor Rusland een belangrijke schakel, omdat het land op de route ligt van de gasleiding naar het zuiden van Europa. Met de Turkish Stream kan Rusland niet alleen rechtstreeks aardgas leveren aan Turkije, maar komt er via Griekenland ook een nieuwe route bij om het zuiden van Europa van energie te voorzien. Moskou wil de levering van aardgas via Oekraïne tot een minimum beperken, omdat dit land door Moskou gezien wordt als een potentieel risico voor de energievoorziening van Europa.
Voor Turkije is er ook een goede reden om de relatie met Rusland te herstellen, want door het neerhalen van het gevechtsvliegtuig komen er veel minder toeristen uit Rusland naar de Turkse badplaatsen. Het toerisme in Turkije heeft er dus ook belang bij dat de verhoudingen tussen beide landen hersteld worden.
Krijgt de Turkish Stream weer groen licht? (Afbeelding via Wikipedia)
Turkish Stream
De Turkish Stream wordt gezien als de meest veilige transportroute richting het zuidwesten van Europa. De pijpleiding loopt rechtstreeks van Rusland door de Zwarte Zee, om aan land te komen in het Turkse plaatsje Kıyıköy. Van daaruit kan de pijpleiding over land verlengd worden tot aan de grens met Griekenland. De pijpleiding loopt door het ‘Europese’ deel van Turkije, dat over het algemeen als zeer veilig bekend staat. Alternatieve transportroutes die vanuit het Midden-Oosten door Iran en Irak naar Turkije lopen zijn kwetsbaarder voor instabiliteit in de regio.
Het Turkish Stream project werd in 2014 door Poetin aangekondigd als alternatief voor het oorspronkelijke ‘South Stream’ project. De South Stream kon geen doorgang vinden, omdat het op veel weerstand stuitte van de Europese Unie. De bouw van de gasleiding zou strijdig zijn met de Europese afspraken om minder afhankelijk te worden van energie uit Rusland. Deze afspraken worden overigens al genegeerd door verschillende Europese energiebedrijven, die samen met Gazprom bouwen aan de Nord Stream 2 gasleiding.
Zijn we in een nieuwe Koude Oorlog tussen ‘het Westen’ en Rusland terechtgekomen? Die vraag kreeg Poetin tijdens het St. Petersburg International Economic Forum 2016. In zijn antwoord legt de president van Rusland de verbanden tussen de NAVO, het Amerikaanse raketschild en de oorlog in Oekraïne.
Volgens Poetin heeft het Westen een grote rol gespeeld in het aanjagen van conflicten en terrorisme in de wereld, van de door Al-Qaida gesteunde rebellen in de Kaukasus tot de bloedige staatsgreep in Oekraïne en de volledige chaos die ontstaan is door de ‘Arabische Lente’. Lees hieronder de volledige vertaling.
President Poetin, ik heb een simpele vraag voor u. Sinds 2014 zijn er door de Verenigde Staten en de EU sancties opgelegd aan Rusland. Deze week kondigde de NAVO aan verder naar het oosten te bewegen. Rusland heeft dit beantwoord door een versterking van haar defensie aan te kondigen. Is dit het begin van een nieuwe Koude Oorlog? Misschien in mindere mate dan de vorige, maar desondanks… Is het Rusland tegen het Westen?
Ik denk liever niet in termen van een nieuwe Koude Oorlog. Niemand wil dit, wij willen dit zeker niet. Er is geen reden voor. Ongeacht hoe de relatie er van buiten uit mag zien, het is niet logisch voor een confrontatie op wereldwijde schaal. Dus, wat is precies het probleem? Ik zal het je vertellen, en daarbij zal ik een beetje verder teruggaan in de geschiedenis. Na de val van de Sovjet-Unie dachten we allemaal dat de wereld een tijdperk tegemoet zouden gaan van vrede en vertrouwen in elkaar.
Kort daarna kwam Rusland in economische, sociale en interne politieke moeilijkheden. We kregen te maken met separatisme, radicalisme en de agressie van internationaal terrorisme. In onze Kaukasus regio waren strijders actief die het Al-Qaida netwerk vertegenwoordigden. Dit wordt nu als een feit erkend en er is niemand die dit gegeven nog bestrijdt. We hadden gehoopt dat het Westen ons zou helpen, maar wat we ontdekten was compleet het tegenovergestelde. Het Westen bleek de separatisten in Rusland te steunen! Ze zeiden tegen ons: “We erkennen de separatisten niet op een hoger niveau, maar meer op een technisch niveau”. Nou, bedankt daarvoor!
Maar wie gaf ze steun? De financiële en bestuurlijke steun die ze kregen? Denk je dat we dat niet weten? Heel goed zelfs… Toen we deze bedreiging hadden verslagen, door de hel waren gegaan en weer waren teruggekomen, kwamen we het volgende probleem tegemoet.
Over het raketschild en de NAVO
De Sovjet-Unie verdween, het Warschaupact hield op te bestaan. Waarom moest de NAVO dan voortdurend steeds dichter bij de grens van de Russische federatie komen? Het is niet alsof de vermeende dreiging pas recent verdwenen is… Van de een op andere dag hoorde ik dat Montenegro bij de NAVO zou komen. Wie bedreigt de veiligheid van Montenegro? De VS geeft er werkelijk helemaal niets om hoe wij deze ontwikkeling ervaren. In alles, niet alleen in het geval van Montenegro. Ik heb het dan ook over het zeer grote probleem van de eenzijdige opzegging van het Anti Ballistic Missile verdrag [1] door de Verenigde Staten.
Twee regio’s werden in overweging genomen tijdens dit pact, de Russische hoofdstad Moskou en het gebied van het Amerikaanse raketschild. Waar kwam dit verdrag uit voort? Uit de noodzaak om een strategische machtsbalans tussen de twee landen veilig te stellen. Maar nee, vanuit een eenzijdig initiatief trokken zij zich simpel terug van deze overeenkomst. Ze zeiden: “Dit is niet tegen jullie, en als jullie een eigen nucleair arsenaal willen opbouwen, dan gaan wij er ook van uit dat dit niet tegen ons is.”
Weet je waarom ze dit zeiden?
Het is heel simpel. Ze hebben geen seconde gedacht dat Rusland, dat rond het jaar 2000 nog ten onder leek te gaan aan interne verdeeldheid en dat uit elkaar getrokken leek te worden door terrorisme [2], in staat zou zijn haar militaire macht weer opnieuw op te bouwen. Ze gingen er niet alleen van uit dat wij niets nieuws meer zouden uitvinden, ze dachten zelfs dat de technologieën die we hadden overgehouden uit het tijdperk van de USSR overbodig zouden worden. Ze dachten dat ze gewoon door konden gaan met de ontwikkeling van hun eigen systemen, terwijl die van ons door het verstrijken van tijd simpelweg uit elkaar zouden vallen.
Wat was het excuus voor de aanhoudende ontwikkeling van nucleaire wapens? De 'Iraanse nucleaire dreiging'. Waar is die dreiging vandaag de dag in hemelsnaam? Ik zie hem niet, maar het 'project' gaat maar door. De ene stap na de andere, totdat ze steun begonnen te verlenen aan de 'Arabische Lente'. Ze waren er er lyrisch over. Hoeveel positieve beoordelingen hebben we wel niet gelezen over wat er gaande was in het Midden-Oosten? Maar waar heeft het toe geleid...? Chaos!
Begrijp me niet verkeerd, ik zit hier niet om jullie de schuld te geven. Ik probeer alleen te zeggen dat als jullie doorgaan met deze eenzijdige acties en jullie niet verder zoeken naar compromissen op een aantal gevoelige onderwerpen, dat een verschrikkelijke uitkomst dan onvermijdelijk is.
Over Oekraïne en de Krim
Aan de andere kant, als we nou gewoon proberen naar elkaar te luisteren en een balans proberen te vinden, dan kunnen we dit vermijden. Is dit een moeilijk proces? Ja natuurlijk! In staat zijn samen tot een overeenkomst te komen is de enige manier die kan leiden tot rationele keuzes. Ik denk dat als we dat niveau van samenwerking kunnen bereiken, dat niemand het dan nog in zijn hoofd haalt om te praten over een nieuwe Koude Oorlog.
Na de Arabische Lente kwamen ze steeds dichter bij onze grens. Waarom moesten jullie de staatsgreep in Kiev financieren? Natuurlijk, de interne politieke situatie was niet eenvoudig en mijn inschatting is dat de oppositie die toen actief was via een democratische wijze aan de macht had kunnen komen, dat wil zeggen als de bevolking dat zou willen. En dat is het, we zouden met ze samen kunnen werken op dezelfde manier waarop we met de vorige president samenwerkten. Maar nee, jullie moesten zover gaan dat het een zeer bloedig conflict werd, een burgeroorlog. Jullie moesten zo nodig de Russisch sprekende bevolking in het zuidoosten van Oekraine en in de Krim bang maken. Waarom deden jullie dit? We hadden hierna geen enkele andere optie meer dan om maatregelen te nemen, om bepaalde bevolkingsgroepen te beschermen. Jullie gingen ondertussen door met het aanjagen van de anti-Russische retoriek in Oekraine.
Weet je, naar mijn oordeel is dit allemaal begonnen om het bestaansrecht van de NAVO te rechtvaardigen. Jullie hadden een externe dreiging nodig, want wat was anders nog het doel geweest? Er is geen Warschaupact en er is geen Sovjet-Unie. Dus waar zijn jullie bang voor? Als dit de logica is waarmee we werken - elkaar bang maken - dan komt er inderdaad een nieuwe Koude Oorlog.
Maar onze logica is anders dan die van jullie. Wij streven naar samenwerking met jullie en naar het bereiken van een compromis.
Toelichting:
Het Anti Ballistic Missile verdrag werd in 1972 ondertekend door de VS en de USSR om de nucleaire wapens aan banden te leggen. President George Bush trok zich daar in 2001 uit terug].
Terrorisme dat direct of indirect gesteund werd door de Verenigde Staten en Saudi-Arabië.
Documentairemaker Oliver Stone werkt al enige tijd aan een documentaire over de staatsgreep in Oekraïne. Hij sprak onder andere met voormalig president Janoekovisj en de Russische president Poetin over de gebeurtenissen op het Maidan plein.
Volgens de documentairemaker hebben de Westerse media niet de waarheid verteld over de bloedige staatsgreep in Oekraïne. Eerder zei hij al dat de staatsgreep in Oekraïne het werk is geweest van de CIA, de Amerikaanse inlichtingendienst. Zij zouden verantwoordelijk zijn voor de schietincidenten op het Maidan, waardoor de situatie volledig uit de hand gelopen is.
Het is nog niet bekend wanneer zijn nieuwe documentaire getiteld ‘Ukraine on Fire’ wordt uitgebracht, maar deze week is er al wel een veelbelovende trailer verschenen…
Filmmaker Oliver Stone maakte eerder in samenwerking met Peter Kuznick een documentairereeks over de geschiedenis van de Verenigde Staten: ‘The Untold History of the United States‘
Amerikaanse (nucleaire?) raketinstallaties in Roemenië zijn vorige week in gebruik genomen. In Polen is de schop de grond in gegaan om meer Amerikaanse raketinstallaties gericht op Rusland te bouwen. Officieel natuurlijk om de dreiging uit Iran te beantwoorden, maar dat gelooft natuurlijk geen hond. Alleen Koenders wellicht. De G7 heeft besloten door te gaan met de sancties tegen Rusland. De EU sluit zich daarbij aan. Als antwoord daarop verlengt Rusland de ban op EU landbouw- en voedingsprodukten.
Sancties
De EU politici die voor deze sancties zijn, zijn dezelfde die willen associëren met Oekraïne vanwege de handel. Dat de sancties tegen Rusland veel meer kosten dan wat ooit door associatie met Oekraïne kan worden verdiend, daar schijnt niemand mee te zitten. Het argument dat steeds wordt aangevoerd is het schenden door Rusland van het Minsk accoord. Dat de nummer 1-schender van Minsk-2 Oekraïne betreft, dat zijn details waar je bij deze politici niet hoeft aan te komen. Ondanks dat Nederland massaal tegen associatie met het burgeroorlog voerende Oekraïne stemde, steunt het kabinet in tegenspraak daarmee juist het visumvrij reizen voor de Oekraïners.
Schofferen, meer schofferen, Koenders
Als je denkt dat je het met het schofferen van Rusland wel gehad hebt, kom je bedrogen uit. Want “wij” hebben altijd nog Koenders. Schofferen, meer schofferen, Koenders. Bert Koenders. Immer dienstbaar en onderdanig aan zijn heren aan de overkant van de plas. Nu komt hij met een notitie waarin hij Rusland plaatst als een land “grenzend aan Europa”. Wij weten dat de bezuinigingen en politieke invloed van de laatste tijd het onderwijs in Nederland geen goed hebben gedaan, maar dat Koenders niet schijnt te beseffen dat er geen land is dat meer territorium van Europa bestrijkt dan Rusland is toch wel weer een nieuw dieptepunt.
"Ark van instabiliteit"
Het Russische Ministerie is op zijn zachts gezegd een beetje perplex van zoveel onwetendheid bij nota bene een Minister. Nederland neemt een nieuwe stap om afstand te nemen van productieve bilaterale verhoudingen met Rusland op divers gebied. Daarbij constateren de Russen dat Koenders hen "subtiel" schaart bij "de boog van instabiliteit".
Koenders hier met zijn grote vriend Poroshenko, net als Koenders volledig in de zak van de Amerikanen, die vindt dat de kinderen van Donbass thuishoren in schuilkelders en die voor de Odessa slachting nog niemand heeft op kunnen laten pakken, en wiens veiligheidsdienst Gorbatsjov de toegang weigert. Petro Poroshenko laat zich sinds kort ook (verplicht?) adviseren door oud NATO-baas Rasmussen. Niks is meer te gek. Alles kan.
Commentaar Blik op NOS-Journaal
Hoe lang staan burgers en bedrijfsleven in Nederland nog toe dat Koenders, al dan niet gehoorzamend aan zijn heren in de VS, doorgaat met deze tot niets leidende, desastreuze, Rusland politiek? Schofferen, dreigen, liegen. Wat vindt taalkundige Frits Spits er bijvoorbeeld van dat Koenders Rusland wegzet als niet Europees land? Daarbij wordt het ook tijd voor een debat wat Nederland/Europa vindt van de nieuwe Amerikaanse raketsystemen op hun continent. Tot nu toe lijkt dat debat nog niet erg op gang te komen. Dit in tegenstelling tot Zwarte Piet (het is immers al/pas* mei (aankruisen wat de voorkeur heeft)), Silvana Simons, en discriminatie. Geen dag gaat voorbij zonder weer een discussie over deze onderwerpen. Maar staatsinformatie, laat staan discussie of ophef over raketsystemen in onze tuin, daarvoor is blijkbaar nog geen plekje gevonden. Kwestie van prioriteiten...
Speciaal voor Bert Koenders: het Europese deel van Rusland in Europa, waarbij een deel van het Europese Rusland niet eens op deze kaart past: Niet zichtbaar zijn Frans Jozefland en de oostelijke uiteinden van de Arctische Oeral, Paj-Choj-Gebergte en het grootste deel van Nova Zembla. En het betreft een oude kaart want het met Rusland herenigde Krim is nog niet bijgewerkt. Nog meer Rusland IN Europa dus.Deze bijdrage is afkomstig van Blik op NOS Journaal
Op woensdag 6 april mogen we stemmen over de wet tot goedkeuring van het associatieverdrag met Oekraïne. Een dergelijk referendum hebben we in Nederland nog niet eerder gehad.
Wat houdt het verdrag eigenlijk in? Gaat het om slechts een handelsakkoord of heeft het verdrag verregaande politieke consequenties? In hoeverre helpen we Oekraïne met dit verdrag? Moeten we op 6 april naar de stembus en zo ja, waarom? Wat kan de uitslag van het referendum betekenen?
Om antwoord te geven op al deze vragen organiseerde de JOVD samen met Studium Generale TU Delft een debat-avond over het referendum en het associatieverdrag. Het debat is in zijn geheel opgenomen.
Inleiding
– Martin Rosema (universitair docent politicologie aan de Universiteit Twente) – Tony van der Togt (Rusland-deskundige van het instituut Clingendael)
Debat
Voor:
– Paul Tang (Europarlementariër PvdA) – Han ten Broeke (Tweede Kamerlid VVD) – Joshua Livestro (hoofdredacteur Jalta.nl, voorzitter Stichting Stem Voor Nederland)
Tegen:
– Tuur Elzinga (Eerste Kamerlid SP) – Kees van der Pijl (emeritus hoogleraar van de Universiteit Sussex, Raad van Advies van het Centrum voor Geopolitiek, Oorlogisgeenoplossing.nl) – Arno Wellens (Hoofdredacteur 925.nl)
Uit een uitgelekte email in handen van RTL Nieuws blijkt dat ministers en staatssecretarissen de komende dagen vol aan de bak moeten om het Oekraïne referendum erdoor te loodsen. Alle bewindspersonen moeten de komende dagen verplicht op social media als twitter, Instagram en Facebook berichten over het referendum dat op 6 april gehouden wordt.
Met dit media-offensief probeert de regering ons aan te sporen voor het referendum te stemmen, wat betekent dat er een associatieverdrag komt tussen Oekraïne en de Europese Unie. Dit verdrag is omstreden, omdat er naast handelsafspraken ook heel veel passages in staan over onderwerpen als nationale veiligheid, geopolitiek en internationale betrekkingen. Volgens sommige experts is het associatieverdrag een stap in de richting van het uitbreiden van de NAVO, waardoor de spanningen tussen Europa en Rusland verder kunnen oplopen.
De regering gaat op social media actief campagne voeren voor Oekraïne referendum
‘Ja’ campagne voor referendum Oekraïne
Het kabinet is niet zeker van een ja-stem bij het referendum, want de laatste peilingen wijzen op een meerderheid voor het nee-kamp. In de uitgelekte e-mails staat dat er onder andere aandacht nodig is op televisie op 4 en 5 april en in de zaterdagkranten van 2 april en dat ministers en staatssecretarissen juist deze dagen moeten uitzoeken om de media te benaderen en interviews te geven over het referendum.
Ook staat in de e-mails beschreven hoe onze volksvertegenwoordigers de sociale media het meest effectief kunnen gebruiken. Er zal ongetwijfeld veel geld tegen de ja-campagne aan gegooid worden, want bij een nee-stem op het referendum van 6 april heeft de Nederlandse regering heel wat uit te leggen aan Europa.
Europa zal de sancties tegen Rusland met nog eens zes maanden verlengen tot juli 2016, zo berichtte Reuters afgelopen weekend. Westerse regeringsleiders zouden hier naar verluid tijdens het laatste G20 topoverleg in Turkije een akkoord over bereikt hebben. De timing van dit besluit is opmerkelijk, juist nu er de wil is met Rusland samen te werken in de strijd tegen terreurbeweging ISIS.
De nieuwe sancties zijn volgens de Europese regeringsleiders nodig zo lang het vredesakkoord van Minsk niet volledig geïmplementeerd is. De regering in Kiev is nog steeds in strijd met de pro-Russische separatisten en zo lang dat conflict voortduurt weigert Europa de sancties tegen Rusland op te heffen. “De verkiezingen in Oekraïne zijn van groot belang. We hebben alleen de kans om te krijgen wat we willen als we vasthouden aan de sancties. De financiële sancties moeten daarom tot het bittere einde van kracht blijven”, zo verklaarde de Europese diplomaat die niet bij naam genoemd wil worden tegenover Reuters.
Samen strijden tegen ISIS
De Franse president Hollande deed kort na de aanslagen in Parijs een beroep op Rusland om samen luchtaanvallen uit te voeren. Op 26 november reist hij zelfs af naar Moskou om met Poetin te praten over een nieuw samenwerkingsverband. De avond daarvoor krijgt de Franse president bezoek van bondskanselier Merkel, die het standpunt van de Duitse regering duidelijk zal maken aan Hollande.
De Russen zijn ondertussen begonnen aan een charmeoffensief. Zo gaf Rusland afgelopen weekend een politiehond cadeau aan de Franse politie om de samenwerking te symboliseren, terwijl de luchtmacht van Rusland de tekst ‘voor Parijs’ op de bommen schrijft waarmee ISIS doelen gebombardeerd worden.
De Russische president Poetin en zijn minister van Defensie Sergei Shoigu (Afbeelding via Politico)
Welke kant kiest Europa?
Europa staat vandaag de dag voor een moeilijk dilemma. Willen ze de strijd tegen ISIS opvoeren, dan kunnen ze de hulp van Rusland goed gebruiken. Maar dat laat zich moeilijk rijmen met sancties tegen Rusland vanwege de gebeurtenissen in Oekraïne.
Met het verlengen van de sancties houdt Europa voet bij stuk, maar doet ze de deur voor een samenwerking met Poetin weer iets verder dicht. Het grote vraagstuk is nu: Moeten we Rusland vergeven voor de annexatie van de Krim en samen optrekken in de strijd tegen ISIS? Of moet Europa bij haar oorspronkelijke standpunt blijven inzake Oekraïne en de handreiking van Poetin afwijzen?
Duitsland en Rusland hebben in het geheim afspraken gemaakt over de bouw van een nieuwe Nord Stream gasleiding door de Oostzee, waarmee het transport van aardgas richting Duitsland op termijn verdubbeld kan worden. Dat blijkt uit documenten die het Kremlin deze week gepubliceerd heeft. De bouw van een nieuwe pijpleiding is opvallend, omdat Europese landen in het ‘Third Energy Package’ gezamenlijk besloten hebben dat Rusland geen nieuwe gasleidingen meer mag bouwen op Europees grondgebied.
Toen Rusland de Krim binnenviel was de consensus in Europa dat wij voor onze energievoorziening minder afhankelijk moesten worden van Rusland. Oost-Europese landen zijn dan minder makkelijk te chanteren door Rusland, dat bijvoorbeeld kan besluiten de gaskraan dicht te draaien. Maar Duitsland vaart een eigen koers en besloot dat het ook in het belang van Europa is om de samenwerking met Rusland op energiegebied te intensiveren.
Nord Stream 2
In juli besloot het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken samen met een aantal bedrijven uit de energiesector die betrokken zijn bij het nieuwe Nord Stream project dat het beter was om het publiek niet te informeren over de bouw van de nieuwe gasleiding. Dat zou gevoelig liggen vanwege de situatie in Oekraïne op dat moment.
De bestaaande Nord Stream heeft een capaciteit van 55 miljard kubieke meter gas per jaar en met de aanleg van de tweede Nord Stream gasleiding wordt de transportcapaciteit verdubbeld tot 110 miljard kubieke meter gas per jaar. Dat is vergelijkbaar met de consumptie van een land als het Verenigd Koninkrijk.
Eind oktober sprak de Duitse minister van Energie Sigmar Gabriel in Moskou met de Russische president Poetin over de tweede Nord Stream gasleiding. Tijdens dit gesprek verzekerde Duitsland ervan dat de bouw van de gasleiding voortgezet kon worden, ondanks dat dat in strijd was met het Europese standpunt ten aanzien van het energiebeleid. De volgende vertrouwelijke notulen werd deze week gepubliceerd door het Kremlin:
Mr. Miller [plaatsvervangend directeur van Gazprom] en Matthias Warnig [CEO van het Nord Stream project] zullen het Nord Stream 2 project voortzetten. Dit is in onze belang, maar niet alleen in het belang van Duitsland. Het is een zeer interessant project, ook voorbij de Duitse grenzen.
Het is zeer belangrijk dat dit project onder de competentie van de Duitse autoriteiten blijft, voor zover dat mogelijk is. Als dat lukt blijven de mogelijkheden voor inmenging van buitenaf beperkt. En we zitten in een goede onderhandelingspositie over deze kwestie.
Om de politieke inmenging te beperken moeten we – en je weet dat dit niet slechts een formaliteit is – een oplossing vinden voor de rol van Oekraïne als transitland vanaf 2019. Daar zijn technische redenen voor. Je weet dat het Oekraïense gastransport niet in een goede staat verkeert. En natuurlijk speelt ook de financiële en politieke situatie in Oekraïne een rol, en daarmee de doorvoer van gas.
Alles in beschouwing nemend geloof ik dat we de situatie aan kunnen. Het belangrijkste is dat de Duitse instanties de controle over het project kunnen bewaren. Zo verkleinen we de mogelijke politieke inmenging in dit project.
Duitsland als doorvoerhaven voor Russisch gas
Uit deze notulen komen een aantal interessante inzichten naar voren. De Nord Stream 2 blijkt niet alleen te voorzien in de energiebehoefte van Duitsland, maar ook die van andere Europese landen. Dat betekent dat Duitsland een soort doorvoerland wordt voor Russisch aardgas, een rol die op dit moment door Oekraïne vervuld wordt. De politieke en economische instabiliteit van Oekraïne speelt Duitsland als alternatieve doorvoerhaven voor Russisch aardgas in de kaart.
Ook voor Rusland is de Nord Stream 2 van groot strategisch belang. Rusland exporteert weliswaar steeds meer aardgas naar China, maar die afzetmarkt is veel minder stabiel dan de Europese. Rusland heeft de Europese afzetmarkt nodig om de Siberische gasvelden optimaal te benutten. De assistentie van Duitsland bij de ontwikkeling van de nieuwe gasleiding door de Oostzee wordt door de Russen zeer gewaardeerd.
Belangrijk zijn ook de laatste twee paragrafen, waarin Gabriel uitlegt dat het project in handen van Duitse bedrijven komt. Zo houdt Duitsland controle over het project dat lijnrecht tegen de Europese koers in gaat. De laatste nieuwsberichten over de Nord Stream 2 bevestigen dat het project een Duits-Russisch onderonsje is. Op 12 november kondigde het Russische Gazprom aan dat haar aandeel in het project van 51 naar 50 procent is teruggebracht, twee weken na de ontmoeting tussen Gabriel en Poetin. De kans is groot dat Gazprom in de nabije toekomst een groter aandeel in het project verkoopt aan Duitse energiebedrijven, zodat het lijkt alsof Gazprom slechts één van de vele investeerders is en niet meer de controlerende partij die de meeste aandelen in handen heeft.
Europa en Rusland als strategische partners?
Het is opmerkelijk dat het Kremlin dit vertrouwelijke gesprek over de Nord Stream 2 openbaar heeft gemaakt. Een mogelijke uitleg is dat Rusland de druk op Duitsland wil opvoeren om te breken met de koers van de EU en de NAVO. Het is een interessant schaakspel, want vorig jaar sloeg Europa nog een harde toon uit naar Poetin voor de annexatie van de Krim.
Duitsland zoekt op het gebied van energie samenwerking met Poetin, terwijl Frankrijk op militair gebied met Rusland wil samenwerken in de strijd tegen ISIS. Het is dan ook niet vreemd dat er vanuit Europa meer en meer kritiekgeuitwordt op de sancties.
De relatie tussen Rusland en het Westen is al niet zo best meer sinds de gebeurtenissen in Oekraïne, maar er zijn altijd politici te vinden die het vuurtje nog wat verder op willen stoken. Hans van Baalen deed onlangs een goede poging met de volgende toespraak, waarin hij stelt dat het Westen in een nieuwe Koude Oorlog verzeild is geraakt en dat de regering van Poetin moet vertrekken. Een fragment uit zijn verhaal:
“Het zal een heel lang lopend conflict worden met Poetin, totdat hij en zijn regering omvallen. Net zoals de Sovjet-Unie uit elkaar viel. Dat is een Koude oorlog en daar zitten we nu in, laten we dat erkennen. We moeten Oekraïne steunen. Militaire steun, jazeker. Wapens, jazeker. Met een NATO die waakzaam is aan de grenzen, zodat er troepen klaarstaan in de Baltische staten en in Polen. Zodat ze weten dat er een koord gespannen is. We kunnen agressie uit het Oosten niet accepteren. We moeten, Georgië, Moldavië en andere landen met een goede wil ondersteunen. We moeten niet denken dat wat er in de Krim gebeurd, niet zal gebeuren in Estland, om maar een land te noemen.
Je hebt niet veel geld nodig om de situatie te verstoren, je hebt maar een paar mensen nodig. Daarom zeg ik dat we ze moeten helpen. Er is maar één manier, gebaseerd op feiten… En dat is om het voor Poetin, die overigens geen goede leider is, erg moeilijk te maken. Rusland moet de internationale grenzen respecteren, samenwerken met andere landen en zich als een strategische partner opstellen.”
Hans van Baalen: “Westen verkeert in een koude oorlog met Rusland”
Oekraïne loopt naar schatting $2 miljard mis door de aanleg van de nieuwe Nord Stream 2 gasleiding, zo meldt Sputnik News. Deze nieuwe gasleiding loopt via de Oostzee en kan rechtstreeks aardgas van Rusland naar Duitsland transporteren. Dat is goed nieuws voor alle West-Europese landen die afhankelijk zijn van het Russische gas, maar minder goed nieuws voor de Oost-Europese landen als Polen en Oekraïne. Omdat de gasleiding niet door deze landen wordt aangelegd lopen zij belangrijke inkomsten én werkgelegenheid mis. Volgens de Oekraïense president Yatsenyuk loopt zijn land hierdoor circa $2 miljard mis.
Alternatieve routes
Door de geopolitieke spanningen in de regio kiest Rusland alternatieve transportroutes naar Europa. Aan de noordzijde komt een tweede 'Nord Stream', waarmee de transportcapaciteit van aardgas richting Duitsland met 55 miljard kubieke meter gas per jaar zal toenemen. Tegelijkertijd werkt Rusland aan de 'Turkish Stream', een gasleiding die via de Zwarte Zee en via Turkije naar Griekenland loopt. Daar komt uiteindelijk een verdeelpunt waarmee de Zuid-Europese landen en de balkanstaten bevoorraad kunnen worden.
Oekraïne en Polen worden gepasseerd met de aanleg van de nieuwe Nord Stream 2 gasleiding
In een drie pagina’s tellend document staat beschreven hoe Soros via de reguliere media en de alternatieve media meer positieve geluiden naar buiten wil brengen over de staatsgreep in Oekraïne. Daarin worden onder andere de Guardian, de Huffington Post, Street Press en Eurozine genoemd als ‘key influencers’ voor de doelgroep die Soros probeert te bereiken. Ook stelde de miljardair geld beschikbaar om artikelen van journalisten uit Oekraïne te vertalen, met als doel de weerstand in Europa ten aanzien van het associatieverdrag te verkleinen.
