In de meeste soorten fractionele geldsystemen is er een absolute limiet aan hoe ver de hoeveelheid krediet (schuld) opgerekt kan worden. Zelfs wanneer banken toestemming krijgen een veelvoud uit te lenen ten opzichte van hun goudreserves, uiteindelijk zal de relatief constante hoeveelheid goud in hun kluizen de kredietcreatie op een gegeven moment stoppen. Normaal gesproken werkt dit als een soort overdrukventiel, er komt deflatie voordat de kredietexpansie de economie te ernstig aantast.
We zouden kunnen zeggen dat deflatie altijd en overal op de loer ligt, maar dat het pas zichtbaar wordt wanneer banken te ver over de limiet gaan die de omvang van de goudvoorraad oplegt. Ergens tussen punt A “een bepaalde hoeveelheid geld gecreëerd” en punt B “een bepaalde hoeveelheid geld gecreëerd” is er een fysieke beperking die een rem zet op verdere kredietexpansie. Op dat moment zal blijken dat een deel van de schulden niet meer afbetaald kan worden. Deflatie hangt dan in de lucht. De meeste pleitbezorgers voor hard geld hebben deze uitleg in verschillende vormen al gehoord.
Vandaag de dag werkt het fiat geldsysteem zonder de discipline van goud en tast het op twee manieren spaargeld aan. Maar beide manieren waarop welvaart bij je wordt weggehaald gebeuren buiten het zicht en buiten je controle. Ons pleidooi voor fysiek goud is gebaseerd op onze kennis van hoe een spaarder koopkracht verliest door de destructie van het geld.
Probeer jezelf in een andere positie te plaatsen, een abstracte visie die je helpt in te zien wat er ‘achter de schermen’ gebeurt. Laten we eens goed kijken naar hoe fiat geld vandaag de dag gebruikt wordt.
Wanneer een fractioneel door goud gedekt systeem verlaten wordt verandert er eigenlijk niet zoveel. In plaats van goud krijgen banken strikte percentages voorgeschreven van de hoeveelheid krediet die ze mogen verlenen, een systeem dat lijkt op de beperking die goud oplegt. In de basis kunnen banken slechts zoveel krediet verstrekken als de centrale bank toelaat. Als de autoriteiten zich nou strikt aan deze regels hielden zou ons fractionele en ongedekte papieren geldsysteem net zo goed werken als een systeem op basis van gouddekking. We zouden dan inderdaad deflatie kunnen krijgen wanneer de schuldlimiet bereikt wordt.
Maar in een fractioneel reserve systeem worden deze regels gebroken en gebruikt men het systeem op een zodanige manier dat er een voordeel behaald wordt ten koste van een ander. En dat alle problemen door ene ander veroorzaakt worden. We zouden elkaar hiervan de schuld kunnen geven, maar ik geef er de voorkeur aan om al onze acties te zien als menselijke driften. Of politieke wil in het uiterste geval.
Het lijkt erop dat het de mens eigen is dat we niet ons verlies willen nemen en er de voorkeur aan geven om de hoeveelheid kredieten nog wat verder op te schroeven. Oorlogen, speciale omstandigheden, sociale plichten, noodgevallen, het zijn allemaal dingen die voortdurend onze schuldenlast verhogen. Simpel gezegd, een fiat geldsysteem dat door mensen gecreëerd is zal nooit spreekwoordelijk de arm van één groep afhakken als het systeem ook zodanig ontworpen kan worden dat het van iedereen slechts spreekwoordelijk de vingers afhakt! Dit is het fenomeen dat we moeten begrijpen en waar we vandaag de dag mee moeten leren omgaan.
Iedere keer als er nieuw krediet gecreëerd wordt pakt het een klein beetje van onze welvaart af. Ook al zien we niet gelijk de stijgende prijzen die het gevolg zijn van kredietexpansie, toch is er wel degelijk sprake van een erosie van ons vermogen.
Een voorbeeld:
Stel je voor: Je bezit een stuk grond met een boerderij erop. Je hebt zelfs de beschikking over de papieren die bewijzen dat het van jou is. Dat eigendomsbewijs is een papieren derivaat van je werkelijke vermogen: dat stuk grond en die boerderij. Vermogen met een waarde van zeg $100.000. Nu zou je kunnen zeggen dat die boerderij van jou is en dat het jouw bezit is, of je dat papiertje nou kunt laten zien of niet. Maar probeer (onder de huidige wetgeving) maar eens om dat stuk grond en die boerderij te verkopen, zonder dat stukje papier. Dat gaat je niet lukken, toch?
Leun eens achterover, sluit je ogen en beeld je in dat dat eigendomspapiertje een vorm van fiatgeld is dat je bezit. Dan, op een dag, probeer je de boerderij te verkopen op een veiling. Je gaat naar het veilinghuis met het eigendomspapier in handen… Opeens kom je er achter dat de notaris negen andere eigendomsbewijzen voor hetzelfde stuk grond heeft uitgegeven. En die mensen komen ook met hun eigendomsbewijs naar de veiling om dat stuk grond te verkopen. De veiling begint en in plaats van dat je $100.000 kunt vragen dwingen de andere eigendomspapieren je de prijs te verlagen tot een niveau waarvan je niet wist dat het mogelijk was. En die prijs bleek $10.000 te zijn, omdat slechts dat jouw verwaterde aandeel in het eigendom vertegenwoordigde.
Dus, wat is hier aan de hand? Kijk niet alleen naar de feiten, maar ook naar je valse verwachtingen. Jij, als bezitter van fiat geld hebt misschien jaren lang dat eigendomsbewijs in je bezit waarvan je denkt dat het een waarde van $100.000 vertegenwoordigt. Echter, gedurende de tijd dat je dit papier achter de hand hield voor gebruik op een later moment, werden er andere eigendomsbewijzen uitgegeven. Een neutrale toeschouwer zou al gezien hebben wat er gebeurd was, maar anders zou je het niet gemerkt hebben. De afgelopen twintig tot dertig jaar werd de koopkracht van ons spaargeld voortdurend aangetast door de creatie van nieuw geld. We voelen emotioneel dat we de boerderij voor de volle prijs kunnen verkopen en dat ons geld een koopkracht van gelijke waarde vertegenwoordigt. Maar in werkelijkheid, zodra we massaal ons geld willen omzetten in tastbare waarde, komen we er achter wat er gebeurd is. Pas dan zien we dat onze welvaart al jarenlang geërodeerd werd. Dit is was Another bedoelde toen hij zei: “Je vermogen is niet wat je geld zegt dat het is”. Open nu je ogen en denk in termen van valuta. Waarom zou je niet denken dat geld aan waarde verliest? Het feit dat prijzen niet stijgen bevestigt dat ons deel van de markteconomie (vertegenwoordigd in claimbewijzen) nog niet verdeeld is. Nee, het feit is dat je vermogen al is aangetast door inflatie uit het verleden. Zij die het geld inflateren proberen je ervan te overtuigen dat je spaargeld van vandaag in de toekomst gelijke koopkracht heeft. Maar het feit is dat je papieren bezittingen weg geïnflateerd worden en dat de waarde nu al verloren gaat. Koopkracht die niet meer terugkomt. En het rendement waar je op rekent om te compenseren voor de waardedaling van het geld tast de waarde van het geld alleen maar verder aan. Het geheim achter de creatie van geld is het feit dat de meeste bezitters van geld geen idee hebben hoe te achterhalen hoeveel koopkracht ze kwijt zijn geraakt door inflatie. Behalve op die veiling…..... Dat is de plaats waar alle goederen geproduceerd en verhandeld worden. Nogmaals: Zo lang de meerderheid van de eigenaren hun papieren claims achter de hand houden en niet naar de veiling brengen wordt het verlies aan waarde nooit zichtbaar in de markt. Dit is hoe de verwatering van geld in een fiat geld systeem verborgen kan blijven. Dit spoort eigenaren van geld aan vermogen aan te houden in de vorm van leningen die rente opleveren. In dit proces gaat iedereen er een heel klein beetje op achteruit, zodanig dat het bijna niet opgemerkt wordt. Met deze achtergrond vervolg ik mijn betoog.
Kredietgroei stopte voor het eerst in 2008
Wanneer ons fiat geldsysteem wordt opgerekt tot voorbij de natuurlijke limiet van de goudvoorraad moet er voortdurend een langzame schuldengroei zijn, zodat deflatie niet kan plaatsvinden. Deflatie ligt altijd op de loer op het moment dat de schuldgroei stopt. Het economische systeem vertraagt op het moment dat de kredietgroei stopt. De verwatering van ons geld gaat voortdurend door, maar niemand wil dat dit systeem zich opblaast omdat we de pijn kunnen verdelen als het systeem intact blijft. Op dit punt, waar het dollarsysteem al lang voorbij is, is deflatie niet langer het gevolg van overmatige schuldcreatie. Deflatie kunnen we nu oproepen door de geldhoeveelheid aan te passen. Vaak, om de zaken net even te vertragen voordat de cyclus opnieuw begint, stopt de Federal Reserve het bijdrukken van geld. Het wordt een cyclus die we kennen als de inflatie/deflatie cyclus. En deze cyclus lijkt geen grenzen te kennen in onze moderne wereld... Maar die grens is er wel! Op een gegeven moment wordt deflatie sociaal onmogelijk gevonden, omdat de geloofwaardigheid van het geldsysteem pas in twijfel wordt getrokken na de erkenning dat er vermogen verloren is gegaan. die welvaart verliezen we sowieso al, maar de boekhouding klopt nog steeds. En dat is wat ons te wachten staat, een valuta aan het einde van haar levensduur. Neem dat eens in overweging. FOA / gids van de Gold Trail (Vertaling door Frank Knopers) Lees ook eerdere delen van de Gold Trail op Marketupdate:
