De goudprijs is de eerste handelsdag van het jaar positief begonnen, want de prijs van het edelmetaal steeg in euro’s met ongeveer 0,5% naar €35.340 per kilogram. De zilverprijs schoot zelfs met 3,9% omhoog naar €505 per kilogram. In de Verenigde Staten is de handel vandaag nog gesloten.
Goudprijs stijgt 0,5% op eerste handelsdag van 2017
Zilverprijs schiet zelfs met 3,9% omhoog
Goudmijnen moeten steeds meer moeite doen om nieuwe goudreserves aan te boren, zo blijkt uit cijfers die Bloomberg verzamelde. Ondanks het feit dat de sector veel meer geld investeert in exploratie wordt er bijna elk jaar minder goud gevonden. Vergelijk je de ontdekkingen van goudaders in 2015 met die van 2006, dan is er zelfs sprake van een daling van 85%.
Het wordt dus steeds moeilijker om nieuwe goudreserves te vinden, terwijl die juist zo belangrijk zijn om de productie op de langere termijn op peil te houden. Nog voordat bestaande goudbronnen uitgeput zijn moeten de mijnen al naar nieuwe reserves zoeken, omdat het een aantal jaar duurt om een nieuwe goudmijn operationeel te krijgen.
Steeds minder nieuwe ontdekkingen in goudmijnsector (Bron: Bloomberg)
De goudmijnsector heeft niet alleen moeite om voldoende nieuwe goudreserves te vinden, ook hebben ze door de lagere goudprijs moeten bezuinigen op de exploitatie van bestaande mijnen. Sinds 2012 zijn de investeringen van de mijnbouwsector met 41% gedaald, wat betekent dat ze niet genoeg investeringen hebben gedaan om alle reserves uit de goudmijn te halen. Door de lage goudprijs hebben mijnen vooral de hoge kwaliteit gouderts opgegraven.
Daarmee verlaagden ze de kosten per troy ounce, maar de keerzijde van deze aanpak is dat de totale opbrengst van de goudmijn daardoor daalt. Het gouderts dat achterblijft is niet interessant genoeg om te winnen, waardoor de economisch winbare goudvoorraad daalt. De totaal geïdentificeerde goudreserves van de sector zijn sinds 2011 met 40% gedaald tot het laagste niveau in tien jaar.
Mijnen bezuinigen op de productiekosten (Bron: Bloomberg)
Reserves worden niet aangevuld met nieuwe goudvondsten (Bron: Bloomberg)
De productie van de goudmijnsector zit nog steeds in een opwaartse trend, maar als we deze cijfers naast elkaar leggen is het moeilijk voor te stellen dat deze trend nog lang zal aanhouden. Volgens BMO Capital Markets zal de productie van goudmijnen in 2019 een piek bereiken, om vervolgens in snel tempo te dalen. Ook Mark Bristow, directeur van mijnbouwbedrijf Randgold, verwacht in de komende jaren een zogeheten ‘Peak Gold’.
Een daling van de goudmijnproductie kan een grote impact hebben op de goudprijs. Minder nieuw aanbod betekent dat er meer geboden zal worden op bestaande goudvoorraden. Dat kan een opwaartse prijsdruk veroorzaken.
Peak Gold in 2019? (Bron: Bloomberg)
Deze bijdrage wordt u aangeboden door Hollandgold, uw adres voor de aankoop van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over goud kopen? Neem dan contact op via [email protected] of bel +31(0)88-4688400.
Het Amerikaanse garantiestelsel voor spaartegoeden is veel minder solide dan je zou verwachten, want tegenover de $6,8 biljoen aan spaartegoeden die gedekt worden door het Federal Deposit Insurance Fund (FDIC) is slechts $80,7 miljard gereserveerd om spaarders uit te keren bij het omvallen van een bank. Dat is een dekkingsgraad van 1,18% tegenover de totale spaartegoeden, een bedrag dat in een grote bankencrisis volstrekt ontoereikend is om alle spaarders te compenseren.
Veel mensen denken dat hun spaargeld geld veilig is op de bank, maar wat ze niet beseffen is dat er nauwelijks voorzieningen getroffen zijn voor het geval een bank dreigt om te vallen. In de Verenigde Staten bestaat het garantiefonds om spaarders te compenseren al sinds 1933, maar dat was in een tijd dat spaartegoeden verspreid waren over meer dan 14.000 verschillende banken. Het garantiestelsel was toereikend, omdat de banken een beperkte omvang hadden en relatief weinig risico’s mochten nemen.
Dat veranderde allemaal vanaf 1999, toen Bill Clinton de Glass-Steagall Act terugdraaide. Door financiële deregulering konden spaarbanken en meer risicovolle investeringsbanken hun activiteiten samenvoegen, waardoor het bankenlandschap drastisch veranderde. Er vonden tal van fusies en overnames plaats, waardoor het totaal aantal banken in de Verenigde Staten tussen 1985 en 2016 meer dan halveerde naar 5.927 verschillende banken.
In september beheerden de vier grootste spaarbanken (JP Morgan Chase, Bank of America, Wells Fargo en Citibank) samen maar liefst 44,6% van de totale spaartegoeden. Deze vier banken beheren allemaal tussen de $1.000 tot $1.500 miljard aan spaartegoeden, waarmee ze eigenlijk veel te groot zijn voor het FDIC garantiefonds. Mocht één van deze banken in de problemen komen, dan is er niet genoeg geld om alle spaarders van de betreffende bank te compenseren.
Als gevolg van de financiële deregulering van de afgelopen twintig jaar zijn de banken in de Verenigde Staten niet alleen veel groter geworden, ook zijn ze meer risicovolle activiteiten gaan ontplooien. Denk aan handel in derivaten, high-frequency trading en het bundelen en doorverkopen van verschillende soorten leningen. Het Amerikaanse garantiestelsel is dus niets meer dan een schijnzekerheid. Gaat het echt mis, dan moet opnieuw de overheid in actie komen, net als bij de redding van verzekeraar AIG tijdens de financiële crisis van 2008.
Amerikaans FDIC garantiestelsel voor spaargeld is schijnzekerheid
Met de jaarwisseling werd ook bij het hoofdkantoor van de ECB een feestje gevierd, want de euro bestaat inmiddels al 15 jaar. Achter de schermen werd de euro al in 1999 ingevoerd, maar het duurde nog tot 2002 voordat het grotere publiek kennis kon maken met de nieuwe munten en bankbiljetten. Met de komst van de euro werd een belangrijke stap gezet richting Europese integratie en kreeg de wereld een alternatief voor de Amerikaanse dollar.
Met de komst van de euro gaven twaalf Europese landen hun monetaire soevereiniteit op voor een hoger doel, namelijk een stabiele Europese valuta die de verschillende landen dichter bij elkaar zou brengen en die de stabiliteit en vrede op het Europese continent zou waarborgen. Het beheer van de Europese munt werd in handen gelegd van de Europese Centrale Bank, die voortaan het monetaire beleid voor alle lidstaten zou bepalen. Bijzonder aan de euro is dat het de eerste valuta ter wereld is die geen koppeling heeft aan een natiestaat en geen koppeling heeft aan goud.
Lees ook: Vertaling: Wim Duisenberg speech over de euro
Euro bestaat 15 jaar
De vraag of de euro een succes is geweest is lastig te beantwoorden. In eerste plaats omdat we niet weten hoe de afgelopen vijftien jaar eruit zouden hebben gezien in een Europa met allemaal verschillende valuta. Misschien was er dan al een valutaoorlog uitgebroken op het Europese continent, waarbij landen economische groei en werkgelegenheid van elkaar proberen te stelen met concurrerende devaluaties en handelsbelemmeringen. Dat is namelijk wat er in de jaren dertig gebeurde, toen verschillende Europese landen hun koppeling aan goud loslieten en de politiek zich meer met het monetaire beleid ging bemoeien.
Sinds de invoering van de euro in 2002 is het aantal lidstaten van de muntunie gestegen van 12 naar 19 verschillende landen. In dat opzicht zou je de euro een succes kunnen noemen. Landen die toetreden tot de muntunie leveren hun monetaire soevereiniteit in, maar krijgen daar een stabiele valuta en betere toegang tot de kapitaalmarkt voor terug. Vlak na de financiële crisis in 2008 wilden landen als Polen en Denemarken versneld toetreden tot de muntunie, maar toen de schuldencrisis naar Europa overwaaide en de problemen in Griekenland aan het licht kwamen nam het enthousiasme om de euro in te voeren zichtbaar af.
Lees ook: Geen eurocrisis, maar een schuldencrisis!
Steeds meer landen voegen zich bij de euro
De Europese schuldencrisis wordt vaak uitgelegd als het falen van de euro, maar wat de munt eigenlijk heeft laten zien is dat de politiek onvoldoende heeft gedaan om de economie te hervormen. De makkelijke weg van devalueren was niet meer mogelijk, waardoor landen gedwongen werden om hervormingen door te voeren en hun economieën efficiënter te maken. In dat opzicht is de euro een harde valuta gebleken.
Ondanks de schuldencrisis is het draagvlak voor de euro altijd groot gebleven. De volgende grafiek laat zien dat 70% van de ondervraagden in de Eurozone van mening is dat de muntunie moet blijven, een relatief hoog percentage in vergelijking met de afgelopen jaren. Een opvallende ontwikkeling, gezien de kritiek op het monetaire beleid van de ECB. Sinds het voorjaar van 2015 haalt de centrale bank maandelijks voor tientallen miljarden euro’s aan obligaties uit de markt.
Lees ook: Waarom de Eurozone zal blijven
Draagvlak voor de euro blijft aanzienlijk (via Miguel Otero)
Na vijftien jaar heeft de euro zich bewezen als een stabiele valuta voor internationale handel. De laatste jaren zien we dat er ook buiten de Eurozone steeds meer belangstelling is om de euro te gebruiken als handelsmunt. De meest significante ontwikkeling was het besluit van Iran in februari 2016 om olie voortaan alleen maar in euro’s te verhandelen. Iran levert niet alleen olie aan Europa, maar ook aan grote Aziatische landen zoals India en China. Als die landen euro’s nodig hebben om olie te importeren, dan is het een logische vervolgstap om euro’s te vragen voor alle goederen die zij naar Europa exporteren.
Deze verandering kan in een stroomversnelling komen als andere grote olieproducerende landen overschakelen op de euro. De aangewezen kandidaat daarvoor is Rusland, dat met de aanleg van nieuwe pijpleidingen naar Europa steeds belangrijker wordt voor de Europese energievoorziening. Poetin heeft in 2010 al eens aangegeven dat Rusland op een dag bij de euro kan komen, terwijl Medvedev in 2012 gezegd heeft dat hij de euro wel ziet zitten als nieuwe wereldmunt. Poetin zei een aantal maanden geleden in een interview dat de Russische centrale bank nu al 30% van haar valutareserves in euro’s aanhoudt.
De komende jaren blijven we deze ontwikkelingen met veel belangstelling voor u volgen. We mogen het geopolitieke en economische belang van de euro op het wereldtoneel niet onderschatten.
Lees ook:
Euro als nieuwe wereldmunt?
De prijs van Bitcoin brak op de eerste dag van 2017 door de $1.000 en bereikte daarmee het hoogste niveau sinds november 2013. Toen schoot de prijs in ongeveer een maand tijd van minder dan $200 naar meer dan $1.000, om vervolgens ook weer hard te dalen. Onderstaande grafiek laat het koersverloop van de virtuele munt van de afgelopen jaren zien.
Waarom de prijs van Bitcoin opeens zo hard stijgt is lastig te zeggen. De virtuele munt wordt vooral gebruikt voor speculatieve doeleinden, maar krijgt ook steeds meer acceptatie als alternatief betaalmiddel. De Bitcoin is een stukje code dat rechtstreeks tussen gebruikers uitgewisseld kan worden en waarvan het maximale aanbod langzaam groeit naar een totaal van 21 miljoen stuks. Daarmee heeft de virtuele munt een aantal kenmerken gemeen met fysiek goud.
Lees ook:
Prijs van Bitcoin breekt weer door de grens van $1.000 (Bron: Coindesk)
De Duitse belastingbetaler hoeft zich geen zorgen te maken dat banken met belastinggeld overeind gehouden zullen worden. Dat zei Paul Achleitner, voorzitter van de Raad van Toezicht van Deutsche Bank, in een interview met de Frankfurter Allgemeine. Daarmee reageerde hij op de plannen van de Italiaanse overheid om Monte dei Paschi overeind te houden.
De Italiaanse regering zou van plan zijn voor in totaal €6,6 miljard aan belastinggeld in de noodlijdende bank te stoppen. Met een injectie van €4,6 miljard moet de bank weer aan alle kapitaaleisen voldoen, terwijl er ook nog eens €2 miljard aan belastinggeld gereserveerd wordt om vermogende spaarders met bankobligaties te compenseren.
Zoals we eerder al schreven is er binnen Europa veel discussie over het reddingsplan voor de Italiaanse bankensector. De Europese Commissie wil dat obligatiehouders en de vermogende spaarders aanslaan voor het herkapitaliseren van de bank, maar daar denkt de Italiaanse regering heel anders over. Die willen de rekening uitsmeren over alle belastingbetalers, waardoor vermogende spaarders en obligatiehouders worden ontzien.
Paul Achleitner laat met deze uitspraken in de Frankfurter Allgemeine zijn ongenoegen blijken over de gang van zaken in Italië. Hij wil een strikte naleving van de Europese bail-in regels die een jaar geleden werden ingevoerd.
Wat vinden jullie? Moeten vermogende spaarders en obligatiehouders van de betreffende bank opdraaien voor herkapitalisatie of is het verstandiger de verliezen over alle belastingbetalers te verdelen?
Wat is de beste manier om banken in Eurozone te herkapitaliseren? #bailout #bailin
— Frank Knopers (@frankknopers) January 1, 2017
Opvallend is dat Achleitner geopolitiek risico als het grootste risico noemt voor de financiële sector. “Dit is nu het grote thema, dat mag duidelijk zijn. Alles heeft het potentieel de financiële markten op te schudden. De gebeurtenissen in Berlijn vlak voor Kerstmis hebben laten zien dat we ook in ons eigen land met terreur te maken hebben.”
Zoals u gemerkt heeft zijn we op Marketupdate het afgelopen jaar meer gaan berichten over geopolitieke ontwikkelingen. Niet alleen omdat we dat belangrijk vinden, maar ook omdat veel van onze lezers dit soort artikelen weten te waarderen. Dat blijkt ook als we de balans opmaken van de best gelezen artikelen van het afgelopen jaar, want daarvan behoort de meerderheid tot deze categorie.
Toch werden ook verschillende economische berichten zeer goed gelezen, zoals ons artikel over de waardedaling van het honderd gulden biljet en de oproep van RBS om je voor te bereiden op een deflatoire depressie. Een artikel over de stijging van de Amerikaanse staatsschuld wist tegen onze verwachting in ook de top tien van meest gelezen artikelen te halen. We nemen de top tien van 2016 nog even kort met jullie door.
Op 25 juli was de laatste dag waarop je oude bankbiljetten van 100 gulden met het portret van Michiel de Ruyter kon inwisselen bij de Nederlandsche Bank. Dat had je overigens beter niet kunnen doen, want de verzamelwaarde van het biljet was toen al veel hoger dan de intrinsieke waarde van omgerekend iets meer dan €45. Toch werden er op die dag nog circa honderd biljetten ingeleverd bij het hoofdkantoor van de Nederlandsche Bank in Amsterdam.
We maakten een rekensom om te laten zien hoeveel waarde het bankbiljet door de jaren verloren heeft. Op basis van officiële inflatiecijfers kwamen we tot de conclusie dat je in 1970 ruim vier keer zoveel boodschappen kon kopen voor je biljet van honderd gulden dan in 2016. Omgerekend naar goud is de koopkracht van honderd gulden sinds 1970 zelfs met 95% gedaald. Niet alleen wij waren geschokt door de omvang van de inflatie!
Bankbiljet van 100 gulden is door inflatie bijna waardeloos geworden
Aantal keer gelezen: 5.673 keer
Een artikel dat veel stof deed opwaaien was onze vertaling van een verklaring van de Canadese journaliste Eva Bartlett. Ze beweerde dat de berichtgeving in de Westerse media over Syrië niet klopt en dat er helemaal geen sprake is van een burgeroorlog in Syrië. In plaats daarvan voert het regeringsleger strijd met rebellen die uit het buitenland gefinancierd worden. Om deze proxy-oorlog te winnen schakelde de Syrische leider Assad de hulp in van Rusland.
Aantal keer gelezen: 5.014 keer
Begin dit jaar voorspelde de Royal Bank of Scotland veel onheil voor de wereldeconomie en de financiële markten. Ze zeiden dat 2016 een catastrofaal jaar zou worden en dat klanten er daarom verstandig aan deden om veiligheid te zoeken in cash en staatsobligaties. Analisten van de bank hielden rekening met een verdere daling van de olieprijs tot $16 per vat en een 20% daling van de aandelenmarkten.
Sommige aandelenmarkten verloren begin dit jaar inderdaad meer dan twintig procent, terwijl de olieprijs een dieptepunt van minder dan $30 per vat bereikte. Maar van een deflatoire depressie was zeker geen sprake. Sterker nog, de aandelenmarkten kwamen ook dit jaar weer in een opwaartse trend. Wel neemt de onzekerheid op de obligatiemarkt toe, gezien de stijging van de rente.
Aantal keer gelezen: 4.863 keer
De Britse aandelenmarkt sluit het jaar af met een nieuw record, maar dat wil niet zeggen dat beleggers veel wijzer zijn geworden van de Brexit. De FTSE 100 index ging na de Brexit weliswaar met 15% omhoog, maar dat was alleen als je rekent in Britse ponden. Reken je het rendement om naar euro’s, dan blijkt dat de aandelen op hetzelfde niveau staan als begin dit jaar. In dollars staat de FTSE 100 index zelfs een paar procent lager dan aan het begin van het jaar.
Het besluit om de Europese Unie te verlaten heeft aandelenbeleggers in het Verenigd Koninkrijk per saldo dus niets opgeleverd. Veel meer dan een compensatie voor de waardedaling van de munt zat er dit jaar niet in. Beleggers uit de eurozone en uit het dollargebied hadden de Britse aandelen beter kunnen mijden, gezien het feit dat aandelen elders in Europa en in de Verenigde Staten het veel beter deden.
Brexit heeft beleggers dit jaar per saldo niets opgeleverd (Bron: Bloomberg)
Er heerst paniek binnen de elite van Amerika, zo concludeert Karel van Wolferen in een gesprek met Café Weltschmerz. Nu Donald Trump tegen alle verwachtingen in de verkiezingen gewonnen heeft proberen de Democraten, de gevestigde media en de Amerikaanse inlichtingendienst de schuld van de nederlaag van Hillary Clinton bij Rusland in de schoenen te schuiven.
Dat blijkt niet makkelijk, omdat steeds meer mensen door de leugens en het valse nieuws heen weten te prikken en vraagtekens zetten bij de beschuldigingen aan het adres van Poetin. Hajo Smit en Karel van Wolferen praten u in dit gesprek bij over de laatste politieke en geopolitieke ontwikkelingen.
De regering van Obama heeft nog maar drie weken te gaan, maar laat geen dag onbenut om de relatie met Rusland op scherp te zetten. Donderdag liet de regering in Washington weten dat 35 Russische diplomaten en hun families binnen drie dagen de Verenigde Staten moeten verlaten. Het gaat om medewerkers van de Russische ambassade in Washington en het Russische consulaat in San Francisco.
Volgens de Amerikaanse president hebben de Russen de verkiezingen gemanipuleerd met cyberaanvallen. Harde bewijzen blijven uit, maar als alle grote Amerikaanse media deze berichten keer op keer overnemen kunnen ze op een gegeven moment gewoon zeggen dat de bewijzen zich opstapelen. We wachten nog altijd op meer specifieke aanwijzingen dat Rusland de verkiezingscampagne gemanipuleerd zou hebben.
Het zal u niet verbazen dat Rusland woest op deze beschuldigingen en nieuwe sancties uit de Verenigde Staten gereageerd heeft. Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, gaf de volgende verklaring af.
Maria Zakharova: “Het lijkt erop dat de Amerikaanse regering nog niet de moed heeft opgegeven om voor de laatste keer nog iets slechts te doen voor de relaties met Rusland. Maar de Amerikaanse regering is waarschijnlijk al lang vergeten dat ze de relatie al verpest heeft. Deze keer gaat het om overduidelijke lekken naar de Amerikaanse massamedia, die ons bang proberen te maken met de uitbreiding van anti-Russische sancties. Met maatregelen van diplomatieke aard en zelfs met sabotage van onze computersystemen. Echter, de laatste kerstgroet van Obama’s team, dat het Witte Huis zal verlaten, is om het cynisch genoeg te laten lijken als een vergeldingsactie op een soort van cyberaanval vanuit Moskou.
Eerlijk gezegd zijn we moe van alle leugens over Russische hackers. Leugens die van bovenaf op ons uitgestort worden. Zes maanden geleden lekte de Obama regering misinformatie om tijdens de presidentsverkiezingen in november mee te kunnen spelen met de gewenste kandidaat. Nu dat doel niet bereikt is proberen ze hun persoonlijke falen te rechtvaardigen. De wraak richting zich nu op de Russisch-Amerikaanse relatie. Nu worden er provocaties geuit door het Witte Huis, maar de waarheid van deze campagne zal vroeg of laat aan het licht komen. Dat zien we nu al gebeuren.
Op 8 december berichtten de Amerikaanse massamedia dat de staatssecretaris van de Amerikaanse staat Georgia, Brian Kemp, had gezegd dat de autoriteiten de hackaanvallen tijdens de verkiezingen hadden gevonden. De sporen bleken uiteindelijk naar een computeradres van het Amerikaanse Department van Binnenlandse Veiligheid te leiden. Wat moet ik dan nog zeggen?
Het enige wat ik er nog aan toe kan voegen is dat ze deze informatie probeerden te verhullen onder een stroom van nieuwe anti-Russische beschuldigingen, waar geen bewijs voor is. Ik wil er graag nog aan toevoegen dat het noodzakelijk is dat de mensen in het Witte Huis goed begrijpen dat als Washington nieuwe vijandige stappen onderneemt, dat ze daar een respons op zal krijgen. Als het betrekking heeft op acties tegen Russische diplomatieke missies in de Verenigde Staten, dan zal dat onmiddellijk weerkaatsen richting Amerikaanse diplomaten in Rusland. Misschien maakt het de Obama regering niet uit wat er zal gebeuren met de bilaterale relatie, maar de geschiedenis zal niet vergevingsgezind zijn voor dit soort “na ons de zondvloed” gedrag.”
Update [13:37]: Adviseurs van Poetin deden de suggestie om 35 Amerikaanse diplomaten het land uit te zetten als vergeldingsactie. Het zou gaan om 31 medewerkers van de Amerikaanse ambassade in Moskou en vier Amerikanen die werkzaam zijn bij het Amerikaanse consulaat in Sint Petersburg. Maar inmiddels is duidelijk geworden dat Poetin dit advies niet zal opvolgen en het advies naast zich neerlegt.
De gematigde rebellen in het oosten van Aleppo werkten samen met militaire eenheden uit onder meer de Verenigde Staten, Saoedi-Arabië, Israël, Turkije en Qatar. Dat zei de Syrische ambassadeur van de Verenigde Naties, Bashar Ja’afari, onlangs in een toelichting op de herovering van de stad Aleppo.
Hij noemde de namen en nationaliteiten van alle buitenlandse individuen die in het oosten van Aleppo samenwerkten met de gematigde rebellen en die probeerden de stad te ontvluchten. Dat was volgens de Syrische ambassadeur ook de reden dat de hierboven genoemde landen drie dagen lang hysterisch naar een oplossing zochten om deze mensen te laten ontsnappen uit Aleppo.
“We gaan deze mensen proberen te vangen en aan jullie te laten zien. Jullie willen ze zien, dan gaan wij ze laten zien. Dit is waarom je die hysterische acties zag van de Fransen, Britten en Amerikanen, want die willen een garantie dat ze veilig uit het oostelijke deel van Aleppo kunnen vertrekken”, aldus de ambassadeur.
Als Bashar Ja’afari kan aantonen dat militairen uit deze landen samenwerkten met de gematigde rebellen, dan bevestigt dat de eerder door Wikileaks uitgelekte e-mail waarin staat dat Saoedi-Arabië en Qatar de opstandelingen steunen.
Toch houden we nog een slag om de arm, want volgens Amerikaanse media heeft dezelfde ambassadeur eerder valse foto’s laten zien van Syrische soldaten die burgers in Aleppo helpen.
Same day #Russia calls UN rprts of Assad regime executing #Aleppo women&kids “fake news”–Syrian Amb creates his own: https://t.co/q9MBkhrwAA
— Samantha Power (@AmbassadorPower) December 15, 2016