Blog

Morgan Stanley: “Olieprijs gaat naar $20”
De olieprijs kan volgens Morgan Stanley tot $20 per vat dalen, zo bericht Bloomberg. Morgan Stanley analist Adam Longson schrijft in een nieuw rapport van de bank dat de prijs van een vat olie 10 tot 25 procent verder dalen bij een 5% waardestijging van de dollar. Het wereldwijde overschot aan olie heeft de olieprijs doen dalen naar $60 per vat, maar de daling van $55 naar $35 werd volgens het team van analisten van de bank voornamelijk gedreven door de appreciatie van de dollar.

“Gegeven de aanhoudende waardestijging van de dollar is een scenario van een olieprijs van $20 tot $25 mogelijk, simpelweg door een valuta-effect. De Amerikaanse dollar en andere niet-fundamentele factoren blijven de olieprijs sturen”, aldus de analisten van deze Amerikaanse zakenbank. Wereldwijd is een groot overschot aan olie, nu de OPEC landen besloten hebben de productie te maximaliseren. Door de prijsdaling besloten veel landen hun strategische olievoorraden uit te breiden, maar daarmee is geen einde gekomen aan de onbalans tussen vraag en aanbod.

Olieprijs kan volgens Morgan Stanley verder dalen door sterkere dollar (Bron: Bloomberg)

Olieprijs naar $20

Morgan Stanley is niet de eerste bank die olie naar $20 ziet dalen. Vorig jaar was Goldman Sachs de eerste die een koersdoel van $20 uitsprak voor een vat olie. Ook zij verwachten dat het overschot aan olie voorlopig boven de markt blijft hangen, zeker nu de strategische oliereserves tot een recordniveau gestegen zijn. Als alle olie-opslag vol zit moet de productie wel teruggeschroefd worden. Dat kan een nieuwe fase van prijsdalingen inluiden, zo denken veel analisten.

Lees ook:
11 januari 2016
Olieprijs sinds 1988 niet meer zo laag ten opzichte van goud

Door de daling van de olieprijs is de goud/olie ratio naar recordhoogte gestegen. Sinds 1988 kon je niet meer zoveel olie kopen met een troy ounce goud als nu. Door wereldwijde overproductie zakte de olieprijs naar het laagste niveau in meer dan 11 jaar tijd, terwijl de goudprijs de laatste dagen weer profiteert van haar status van veilige haven. Op het moment van schrijven kost een vat olie (WTI) $32,66, terwijl de goudprijs $1.099,50 per troy ounce noteert. Dat brengt de goud/olie ratio op 33,66.

Lage olieprijs

Vandaag de dag koop je dus meer dan 33 vaten olie voor een troy ounce goud, terwijl die verhouding historisch gezien gemiddeld op 15:1 ligt. De volgende grafiek van Bloomberg laat de goud/olie ratio van de afgelopen dertig jaar zien. Merk op dat een piek in deze grafiek regelmatig gevolgd werd door een grote crisis. We hebben er een tweede grafiek aan toegevoegd die nog verder terug gaat tot 1946. De afgelopen zeventig jaar was de ratio gemiddeld ongeveer 15 vaten olie per troy ounce goud.

Olie was sinds 1988 niet meer zo goedkoop in goud (Grafiek van Bloomberg)

Tussen 1946 en 2016 was de goud/olie ratio gemiddeld iets minder dan 15 (klik voor grotere grafiek)

11 januari 2016
Winstmarge hypotheken bijna verdubbeld

De winstmarges die Nederlandse banken maken op hypotheken is het afgelopen half jaar sterk toegenomen, ondanks een verdere daling van de rente. Voor een hypotheek van €200.000 betaalt de Nederlandse burger gemiddeld €75 per maand ’teveel’, in vergelijking met de gemiddelde marge die banken de afgelopen jaren hanteerden. De hypotheekrente in Nederland behoort inmiddels zelfs tot de hoogste van alle omliggende Europese landen.

Volgens de Vereniging Eigen Huis (VEH) is het gebrek aan concurrentie op de Nederlandse hypotheekmarkt de voornaamste reden waarom de winstmarges zo hoog blijven. Tijdens de kredietcrisis werden ABN Amro en SNS Bank genationaliseerd en kreeg de ING staatssteun. Om concurrentievervalsing te voorkomen mochten de banken die steun kregen van de overheid niet te hard concurreren met de banken die geen steun nodig hadden, met als gevolg dat alle banken geleidelijk hun winstmarges verhoogden.

Meer winst op hypotheken
De rente op de kapitaalmarkt is door het stimulerende beleid van de ECB en door de vlucht van vermogen richting langlopend schuldpapier sterk gedaald, maar die daling wordt vrijwel niet doorberekend aan de consument. Tussen juni en november bleef de gemiddelde hypotheekrente ongeveer gelijk op gemiddeld 2,86%, terwijl banken de kosten voor het verkrijgen van het geld met 0,3 procentpunt zagen dalen. Vooral de hypotheken met een vaste renteperiode van 10 jaar zijn voor de banken interessant, want daarop weten ze de hoogste marges te behalen. Tussen juni en november 2015 steeg de winstmarge van de banken van 0,25 procentpunt naar 0,46 procentpunt. Dat is bijna een verdubbeling van de winstmarge. De hypotheekmarkt heeft volgens de VEH behoefte aan meer concurrentie. En die komt al steeds meer van Nederlandse pensioenfondsen en verzekeraars. Zij zien hypotheken als een zeer lucratieve en veilige belegging en verstrekken inmiddels al de helft van alle nieuwe hypotheken via aanbieders als Munt Hypotheken, Tellius en Attens. Voor deze institutionele beleggers zijn hypotheken een interessant alternatief voor langlopende staatsleningen, die bijna geen rente meer opleveren. Bron: Vereniging Eigen Huis

Banken verdienen nog steeds goud geld met hypotheken

11 januari 2016
Chinese beurs weer 5% onderuit

De Chinese beurs is de tweede week van het jaar opnieuw slecht begonnen, want de Shenzhen CSI 300 index van grote Chinese bedrijven verloor maandag 5% van haar waarde. Het zijn percentages waar we bijna niet meer van opkijken, nadat de Chinese beurs vorige week al twee handelsdagen een verlies van ongeveer 7% noteerde. Sinds het begin van dit jaar is de aandelenmarkt in China al bijna 15% in waarde gedaald, de slechtste start van het beursjaar dat het land ooit heeft meegemaakt.

De Chinese beurs bereikte in de zomer van 2014 een bodem van ongeveer 2.150 punten. Daarna begon een zeer sterke bull market, want in twaalf maanden tijd wist de index te stijgen tot ruim 5.300 punten. En zo snel als de beurs in de zomer te stijgen ging deze ook weer naar beneden. Met de daling van de afgelopen zes handelsdagen staat de index weer op het niveau waar de daling vorig jaar stopte. Zakt de beurs door dit steunniveau heen, dan kan de koers verder dalen richting de oude bodem van 2.150 punten.

De Shanghai CSI 300 index heeft een zeer turbulente periode achter de rug

Paniek

De daling van de Chinese beurs is het gevolg van een groeivertraging van de Chinese economie. Ook zijn er zorgen over een mogelijke devaluatie van de munt en twijfelen beleggers of China succesvol de transitie kan maken van een export gedreven groeimodel naar een economie die zwaarder leunt op consumptie en dienstverlening. De daling van de beurs wordt versterkt door beleggers die met geleend geld in aandelen zitten. Zij moeten hun posities verkopen en lokken daarmee weer nieuwe verkopen uit.

Grote fondsbeheerders maakten zich zorgen over de zogeheten ‘circuit brakers’ en besloten op voorhand alvast wat aandelen te verkopen. Vorige week werd de handel op de Chinese beurs twee keer stilgelegd, omdat de koersen te snel daalden. Deze maatregel, die bedoeld was om beleggers te kalmeren, zorgde juist voor meer nervositeit.

11 januari 2016
Column: Nergens voor nodig

Door: Lou Keune

Met de feestdagen moest ik weer aan haar denken. Ivania Brooks Torres stierf in 2006, 33 jaar jong. Zij liet vijf kinderen achter waaronder een adoptief kind. Doodsoorzaak? Zij stierf aan armoede en aan ons onvermogen om dusdanige voorzieningen te treffen dat zoiets als haar is overkomen niet meer zal gebeuren.
Ik heb Ivania nooit persoonlijk ontmoet. Wel haar kinderen en ouders, en ook anderen uit haar omgeving, met wie ik lange gesprekken heb gevoerd. Dat was in 2012. Fotograaf Piet den Blanken heeft haar wel goed gekend. Over haar heeft hij een tentoonstelling gemaakt die in veel plaatsen in Nederland en België bezoekers trok. Wij besloten over haar een boek te maken.

Ivania vóór en na uitbraak AIDS

Prostitutie

Ivania heeft heel haar leven, zeker sinds zij op 15-jarige leeftijd zwanger werd, gezocht naar mogelijkheden om te overleven. Zij woonde met haar moeder en haar stiefvader in Managua, in een achterstandswijk: veel armoede en alles wat daar mee samenhangt, geweld, tienerzwangerschappen, werkloosheid. Zij was slim en zeer energiek. Maar door een op zich niet eens zo’n grote beperking aan haar ogen, en daarnaast door een maatschappelijke omgeving waarbinnen het neoliberalisme met al haar interventies in het dagelijks leven zijn gang kon gaan, kon zij moeilijk werk vinden. Van alles heeft zij ondernomen, als naaiwerk en een winkeltje aan huis. Dat mislukte steeds weer, mede ook door haar slechte ogen. Geld om een aangepaste bril te kopen was er niet. Zij kreeg er wel eens een cadeau. Maar ja, in een huisje van zo’n 25 m2 met 5 kinderen brak gemakkelijk haar bril. Haar bleef geen andere uitweg dan de prostitutie. Zij walgde van dat werk. Zoals zij meerdere malen heeft gezegd en geschreven, kon zij niet anders, er moest eten zijn voor haar kinderen, die gingen voor alles. Zoals zoveel prostituees raakte zij besmet met AIDS.

Kinderarbeid
Toen zij stierf was haar oudste kind, Dorlan, 16 jaar. De vijf kinderen moesten vanaf toen voor zich zelf zorgen, voorzieningen waren er niet, de grootouders woonden ergens anders en waren ook heel arm. Dat werken waren de kinderen al gewend tijdens Ivania’s ziekte. Dorlan verzorgde gedurende de laatste maanden zijn moeder, wijkverpleging of iets wat daarop lijkt, was er niet, behalve overigens enkele buurvrouwen die meehielpen. Voor zijn zorgtaak thuis moest hij zijn werk op een metaalbedrijfje laten zitten. Oudste dochter Bielka, net zo slim als haar moeder, verdiende bij met huiswerkbegeleiding voor better-to-do kinderen. Op Ivania’s sterfdag werkte het derde kind, Pedro, 12 jaar oud, bij een aannemer buiten Managua, hij sliep op zijn werk, in een vrachtwagen. De twee andere kinderen, Margina en Samantha, waren nog te klein om geld te verdienen.
Migratie
De armoede zette zich voort in de kinderen. Ook bij hen kwamen al vroeg zwangerschappen. Werk is moeilijk te vinden in Nicaragua, zeker bij zo’n hoge jeugdwerkloosheid. Niet voor niets overweegt Pedro om zijn vriendin en twee kinderen tijdelijk te verlaten om te gaan werken in een ander land. Arbeidsmigratie dus, en dan uiteraard illegaal. Wat moet je anders? Overigens waren op het moment dat ik de kinderen van Ivania bezocht de sociale omstandigheden iets verbeterd. Mede dankzij geld uit Chávez’ Venezuela was er toen, in 2012, in de wijk een gezondheidspost waar jonge moeders terecht konden, en was er ook meer geld voor het onderwijs zodat Margina en Samantha zonder veel extra geldproblemen naar school konden. Inmiddels is Chávez overleden en Venezuela in grote financiële problemen, dus einde aan Chávez’ goedgeefsheid.
Oorzaken
Had dat niet anders gekund? Had Ivania geen ander leven kunnen krijgen? Ik denk van wel, het had eigenlijk geen groot probleem moeten zijn om haar en haar kinderen bestaanszekerheid te garanderen en verschrikkelijke keuzes als prostitutie en kinderarbeid te vermijden. Er is een al decennia oud debat over de oorzaken van de armoede in de wereld. Dat debat gaat heel wat kanten uit. Een daarvan heeft te maken met de dichotomie exogeen dan wel endogeen. Komt die armoede door oorzaken van buiten of van binnen. Ik herinner mij nog de visie van onder meer Bert Hoselitz, al heel wat decennia geleden, die het zocht in de verkeerde patroonvariabelen van veel mensen in ontwikkelingslanden, bijvoorbeeld gebrekkige ondernemingszin. David McClelland had in de jaren zestig ook zo’n toen populaire theorie. Volgens hem waren veel mensen in ontwikkelingslanden te weinig achievement oriented, prestatiegericht, dus moesten mensen daarop getraind worden. Terecht werd in die tijd door André Gunder Frank erop gewezen dat juist in die landen mensen heel veel ondernamen, bijvoorbeeld migratie en opstanden, was dat dan geen ondernemingszin? Kijk ook naar mensen als Ivania en haar kinderen die alles ondernamen en ondernemen om te kunnen bestaan. In de wat oudere literatuur worden veel oorzaken van armoede gezocht in het kolonialisme. Zie o.a. boeken van Eduardo Galeano, Pandit Nehroe, Jomo Kenyatta, en Walter Rodney (How Europe Underdeveloped Africa) waarin de nefaste invloeden van het kolonialisme werden aangetoond. Wij hebben de neiging om bij de beoordeling van allerlei ontwikkelingen in ontwikkelingslanden die periodes te vergeten. Behalve dan wanneer wij weer eens met de neus op de feiten worden gedrukt. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de huidige stromen van vluchtelingen uit het Midden-Oosten, dan blijkt dat nog steeds de door Europese grootmachten vele jaren geleden kunstmatig getrokken landsgrenzen van grote invloed zijn op de ontwikkeling van failed nations aldaar. Op allerlei manieren zijn wij, Nederlanders, Europeanen, historisch gezien betrokken bij allerlei ontwikkelingen in de andere werelddelen. Dat zet zich nog steeds voort, bijvoorbeeld bij in het kader van ‘structurele aanpassingsprogramma’s’, aan ontwikkelingslanden opgelegde neoliberale beleidsmaatregelen als privatisering en vrijhandel. De nefaste gevolgen daarvan worden nu zelfs door aanstichters van dat beleid, het IMF en de Wereldbank, erkend.
Mythe van de ontwikkelingshulp
In dit verband is het relevant te wijzen op de mythe alsof ‘wij’ die landen helpen door de ontwikkelingshulp. Uiteraard zijn er van veel ontwikkelingsprojecten en programma’s positieve resultaten te noemen, als daar zijn de snelle verbetering van de gezondheid (zie bijvoorbeeld de spectaculaire daling van de kindersterfte) en het onderwijs (de enorme stijging van de graad van alfabetisme). Komt dat vooral door de internationale ontwikkelingshulp dan dat het vooral gevolg is van lokaal overheidsbeleid: veel van deze positieve ontwikkelingen vereisen nu eenmaal relatief weinig investeringen. Trouwens, is er nu echt sprake van overdrachten (al dan niet in de vorm van schenkingen, leningen en investeringen) aan ontwikkelingslanden? Al sinds jaar en dag bepleit ik oog te hebben voor wat ik de omgekeerde ontwikkelingshulp noem. Ter illustratie van dat fenomeen de volgende van Eurodad afkomstige grafiek. Die doorbreekt de illusie alsof wij netto gezien bijdragen. Interessant is ook in dit verband dat Nederland een van de populairste safe tax havens is geworden. Dat biedt vermogenden en internationale ondernemingen de mogelijkheid om maximaal belasting te ‘ontwijken’ zoals dat eufemistisch heet. Volgens Oxfam Novib verliezen ontwikkelingslanden door belastingontwijking via Nederland zo’n €460 miljoen per jaar. Zo verliest Nicaragua als gevolg van wat in de Eurodad grafiek illicit capital flight wordt genoemd (het grootste deel daarvan wordt veroorzaakt door prijsmanipulaties van internationale ondernemingen) jaarlijks ruim $300 per hoofd van de bevolking per jaar, en dat bij een per capita inkomen van iets meer dan $1.500. Stel je voor als dat geld binnen Nicaragua was gebleven, dan was de kans groter dat Ivania betere huisvesting had gehad, en een fatsoenlijke bril.

Interne oorzaken
Dat wil uiteraard niet zeggen dat armoede alleen maar door externe oorzaken te verklaren is. Nicaragua is een voorbeeld van een land waar de binnenlandse verhoudingen lange tijd en nog steeds grote beperkingen opleggen aan de bevolking. Zie bijvoorbeeld de gevolgen van de dominantie van de Somoza kliek waaraan de Sandinisten in de jaren zeventig en tachtig een einde maakten. Zie ook, om een ander voorbeeld te noemen dat ook van belang is bij de vele tienerzwangerschappen, de streng conservatieve opvattingen over en praktijken van geboortebeperking opgelegd door het huidige Nicaraguaanse regime en de aardsbehoudende katholieke kerk.
Vervlechting
Met deze en andere voorbeelden wil ik maar zeggen dat wij, Nederlanders, Europeanen, op allerlei manieren betrokken zijn bij de armoede in ontwikkelingslanden. Dat geldt eens te meer nu je nauwelijks nog van nationale economieën kunt spreken. Als gevolg van de sinds de jaren zestig enorm versnelde mondialisering van de wereldeconomie is ons bestaan economisch, en ook politiek en cultureel op velerlei wijzen vervlochten met dat van mensen elders in de wereld. Mensen als Ivania en haar kinderen en kleinkinderen zijn onze medeburgers. Maar dan wel met de aantekening dat de Nederlandse bevolking mondiaal gezien behoort tot de rijkste klasse, met onze inkomens zijn wij onderdeel van de rijkste twintig procent van de wereldbevolking, net als overigens de rijken van veel ontwikkelingslanden. Ivania en haar familie en buren zijn onderdeel van de mondiale onderklasse. Alleen al daarom maar ook om vele andere redenen dragen wij medeverantwoordelijkheid voor het gebrek aan bestaanszekerheid van de Ivania’s in deze wereld. Tot die andere redenen behoort onder meer dat wij ons nog veel te weinig bekommeren om de noodzaak van structurele veranderingen en verbeteringen in de wereldeconomie. Neem het voorbeeld van de illicit capital flight, hoe lang wordt er al niet door diverse sociale bewegingen, ook in Nederland, bepleit iets te doen aan het probleem van de tax havens. Daar komt eindelijk een beetje schot in, binnen de OECD liggen er nu diverse voorstellen.
Voorzieningen van bestaanszekerheid
Daar komt nog iets bij. Dat is dat het eigenlijk nergens voor nodig is dat de Ivania’s van tegenwoordig dergelijke verdrietige keuzes moeten maken. De wereld heeft intussen veel ervaringen met het treffen van voorzieningen van bestaanszekerheid. Zie bijvoorbeeld de sociale zekerheid in Nederland. Daar is natuurlijk van alles op aan te merken, zeker sinds al die neoliberale bezuinigingen van de laatste decennia. Maar in de grond is bestaanszekerheid verzekerd. Dergelijke en ook andere regelingen kennen ook vele andere landen. Het hoeft zeker in technische zin geen groot probleem te zijn om iets dergelijks wereldwijd te organiseren. Daarvoor circuleren diverse ideeën en voorstellen. Tot de bekendste daarvan behoren voorstellen voor stelsels van basisinkomens. Een ander bekend voorstel is ontwikkeld door de International Labour Organisation – ILO dat voorziet in het opbouwen van vangnetten in ontwikkelingslanden. UNICEF bepleit al vele het opzetten van vangnetten voor ‘moeder en kind’. Ook daarmee zijn ervaringen opgedaan. Kortom, wat let ons? Veel argumenten tegen dergelijke voorstellen hebben te maken met nog steeds bestaande vooroordelen en opvattingen als die van Hoselitz en McCleland. Die gaan dan dikwijls vergezeld van achterhaalde opvattingen over natiestaten. Mensen als Ivania en kinderen behoren dan tot de anderen, andere samenlevingen, andere natiestaten. Wij plaatsen hen zo buiten ons. Ja, zij behoren inderdaad tot de anderen, maar dan als behorende tot onze eigen onderklassen.
Wat kost het?
Andere bezwaren hebben te maken met de aloude vraag: wat kost het? Mij lijkt dat best mee te vallen. Ik heb wat zitten rekenen. De Wereldbank heeft in een zeer recent rapport berekend dat als je de maatstaf van $1,90 per persoon per dag ziet als de grens van extreme armoede, dat dan zo’n 900 miljoen mensen het moeten doen met bestaansmiddelen beneden die grens. Nu vind ik deze maatstaf erg aan de lage kant. Want het leven in deze moderne samenleving, en dat geldt ook voor de meeste mensen in ontwikkelingslanden, vereist onder meer dat je toegang hebt tot de digitale wereld. Dat is een basisbehoefte geworden waar je moeilijk omheen kunt. Ook de kinderen van Ivania hebben Wifi en PC nodig. Dat wordt niet meegerekend in deze maatstaf van $1,90. Toch gebruik ik ze maar. Stel dat deze ‘extreem’ armen aanvullende inkomens en voorzieningen nodig hebben ter waarde van een derde van dat bedrag om op of boven de grens van $1,90 uit te komen. Dan kost dat wereldwijd op jaarbasis, ongeveer $210 miljard. Dat is ongeveer 0,4 % van het inkomen van de rijkste landen, ook van Nederland. Dat hoeft toch geen probleem te zijn? Wat minder groei van onze (toch al) overconsumptie en een kleine belastingverhoging, en het probleem is in principe geregeld. En daar krijg je dan ook wat voor, de drang naar kinderarbeid, prostitutie en migratie wordt stukken minder. Voor meer teksten van Lou Keune zie www.loukeune.nl of www.platformdse.org.

11 januari 2016
UBS: “Verkoop aandelen en stap in goud”

Beleggers zouden nu uit aandelen moeten stappen en overwegen goud te kopen, dat schrijven technisch analisten Michael Riesner en Marc Müller van UBS in een nieuw 39-pagina’s tellend rapport dat vooruitblikt op de aandelenmarkt in 2016. Volgens UBS zal de goudprijs dit jaar een bodem bereiken en de basis leggen voor een nieuwe opwaartse koersbeweging die gesteund zal worden door achtereenvolgens een vlucht naar veiligheid en een waardedaling van de dollar. Een passage uit het rapport:

“Goud zit al sinds 2011 in een cyclische bear market. In 2016 verwachten we dat goud en goudmijnen de bodem zullen bereiken van een cyclus die acht jaar duurt en dat de basis gelegd zal worden voor een nieuwe bull market die meerdere jaren zal duren. In eerste instantie zien we goud profiteren van haar status als veilige haven, maar vanaf 2017 kan de goudprijs ook stijgen zodra de dollar een top bereikt en weer in waarde zal gaan dalen.”

De tijdelijke oplevingen in goud en goudmijnaandelen wisten de afgelopen jaren de negatieve trend in de markt niet te doorbreken, maar de kans is groot dat dat in 2016 wel gaat gebeuren…

“Een potentiële bodem in 2016 zou een hele sterke bodem kunnen zijn, want naast een dieptepunt in de cyclus van vier jaar zien we ook een dieptepunt in een 8-jaarlijkse cyclus”

Aandelen op hoogtepunt?

Over aandelen zijn de technisch analisten Riesner en Müller minder enthousiast geworden. De koersen zijn al heel lang gestegen en ze zien tekenen dat de markt langzaam haar top bereikt heeft. Het afgelopen jaar was het rendement van de meeste aandelenmarkten al vrij mager en dit jaar kwamen aandelen vrij slecht uit de startblokken.

Goudprijs kan in 2016 een stevige bodem neerzetten (Bron: UBS)

Aandelenkoersen mogelijk dicht bij de top? (Bron: UBS)

TIP: Goudstandaard heeft in samenwerking met Slimbeleggen een handige goudgids samengesteld. In deze goudgids heeft Goudstandaard doorgerekend wat de optimale weging is voor goud binnen uw beleggingsmix. Meer weten? Klik hier om het rapport te downloaden!

8 januari 2016
China kocht in december 19 ton goud
De Chinese centrale bank heeft in december ongeveer 19 ton goud aan haar reserves toegevoegd, zo schrijft Reuters op basis van de nieuwste cijfers van de People’s Bank of China. Daarmee komt de totale officiële goudreserve van de tweede grootste economie ter wereld uit op 1.762 ton, goed voor een vijfde plaats in de ranglijst van landen met de grootste goudvoorraden.

“De Chinese centrale bank voegt in een stabiel tempo goud aan haar reserves toe”, zo verklaarde analist Shu Jiang van de Shandong Gold Group tegenover Reuters. Volgens Jiang worden de aankopen van goud gedreven door de wens om de reserves verder te diversifiëren. “De People’s Bank of China weet dat er veel aandacht geschonken wordt aan de goudaankopen. Daarom willen ze in een zo stabiel mogelijk tempo goud kopen, zodat de impact op de goudmarkt zo klein mogelijk is”, zo voegde Jiang eraan toe.
- Lees verder bij Argentor
China heeft in de tweede helft van dit jaar al meer dan 100 ton goud gekocht (Grafiek via Argentor)
8 januari 2016
Goudprijs boven $1.100 door onrust aandelenmarkt
Door de onrust op de aandeelmarkten wereldwijd en de oplopende spanningen in het Midden-Oosten is de goudprijs gestegen tot meer dan $1.100 (€1.100) per troy ounce. Dat is in beide valuta gemeten de hoogste koers in negen weken tijd.

Sinds begin 2016 is de goudkoers in euro’s al bijna 4% gestegen, dat terwijl een index van 600 grote Europese bedrijven dit jaar al met meer dan 5% gedaald is. De Chinese aandelenmarkt spant de kroon met een verlies van ruim 12% in de eerste vier handelsdagen van dit jaar.

“De sterke koersbeweging in goud is waarschijnlijk iets van de korte termijn, maar er is een verdere opwaartse beweging mogelijk als de overtuiging groeit dat China de wereld in een nieuwe recessie kan storten”, zo verklaarde grondstoffenanalist David Wilson van Citigroup tegenover Reuters.
- Lees verder bij Argentor
8 januari 2016
Zwitserland exporteerde in november ruim 150 ton goud naar Azië
India en Hong Kong hebben in november weer een enorme hoeveelheid goud uit Zwitserland gehaald, zo blijkt uit de laatste cijfers van de Zwitserse douane. India importeerde in deze maand 81,5 ton goud, terwijl Hong Kong bijna 52,3 ton binnenhaalde. Ook werd er weer geel metaal gekocht door China (16,5 ton), Singapore (6,3 ton) en Saoedi-Arabië (2,8 ton). Opvallend is dat ook andere landen in november veel edelmetaal uit Zwitserland importeerden, in totaal meer dan 32 ton.

Vergeleken met een maand eerder kochten vooral India en Hong Kong aanzienlijk meer goud. Exporteerde Zwitserland in oktober in totaal 100 ton goud, in november was dat bijna twee keer zo veel! Sterker nog, sinds maart exporteerde Zwitserland niet zoveel goud als in de maand november.
- Lees het hele artikel op Hollandgold
Zwitserland exporteerde in november ruim 150 ton goud naar Azië (Via Hollandgold)
8 januari 2016
Meer financiële crises sinds introductie Federal Reserve

Sinds de introductie van de Federal Reserve is het aantal bankencrises, valutacrises en defaults van overheden explosief toegenomen. Ook zijn er sindsdien veel meer periodes van hoge inflatie en beurscorrecties geweest. Dat probeert de volgende grafiek op basis van onderzoek van Reinhart en Rogoff duidelijk te maken.

Veel meer crises sinds de introductie van de Federal Reserve en het loslaten van het goudanker

Deze conclusie is opmerkelijk, omdat de Federal Reserve in 1913 juist werd opgericht als een soort vangnet om omvallende banken te kunnen redden. Waarom gebeurde dan toch het tegenovergestelde? Mogelijk heeft de komst van een centrale bank ervoor gezorgd dat banken en overheden meer risico’s zijn gaan nemen, waardoor grotere extremen (bubbels en crashes) mogelijk werden.

Het loslaten van het monetaire anker van goud in 1971 zorgde opnieuw voor extreme volatiliteit op de financiële markten. De jaren zeventig werden gekenmerkt door een zeer hoge inflatie, een oliecrisis, een stijgende goudprijs en daarna een ongebruikelijke verhoging van de rente. Zo rond het millennium leek de rust weer teruggekeerd en spraken centrale bankiers zelfs over de ‘Great Moderation’, omdat ze dachten dat ze de ultieme balans gevonden hadden van een lage werkloosheid, een lage inflatie en een groeiende economie. Maar wat ze over het hoofd zagen was de explosieve toename van de wereldwijde schulden en een inflatie die kunstmatig laag gehouden werd doordat centrale banken in de rest van de wereld de overtollige dollarreserve opdweilde.

h/t: @Silver Watchdog

8 januari 2016
Boektip: The Wikileaks Files

In september werd een boek gepubliceerd over de Wikileaks documenten. In dit boek wordt uitgebreid beschreven welke tactieken de Verenigde Staten gebruiken om hun macht in de wereld te vergroten. Aan de hand van Wikileaks cables vinden veel anekdotische verhalen, zoals John Perkins beschrijft in zijn boek ‘Confessions of an Economic Hitman‘, bevestiging. Hoe de Amerikaanse overheid op slinkse wijze bepaalde dictators ondersteund of de oppositie helpt, zo lang deze maar de economische belangen van de Verenigde Staten dienen. Wilt u meer lezen over de Wikileaks cables, dan kunnen we dit boek van harte aanbevelen!

Klik hier om een exemplaar van dit boek te bestellen. Voor de liefhebbers van John Perkins, binnenkort verschijnt een nieuw boek met nieuwe bekentenissen van een insider.

8 januari 2016