Marketupdate

Tag: freegold

  • Herwaardering goud als oplossing voor monetaire crisis?

    Centrale banken kunnen hun goudvoorraden herwaarderen om het financiële systeem te herkapitaliseren. Door goud tegen een hogere waarde op de balans te zetten kan er meer geld in omloop worden gebracht, bijvoorbeeld om de staatsschulden te verlagen, de economie te stimuleren en de bankensector te herkapitaliseren.

    Het klinkt als een mooie theorie, maar wist u dat deze begin jaren zeventig met succes in de praktijk werd gebracht? Marketupdate duikt in de geschiedenis en werkt uit hoe de ECB met een herwaardering van goud de economie van de Eurozone kan stimuleren.

    Herwaardering goud in 1972

    In mei 1972 gaf het Amerikaanse Congres goedkeuring voor een herwaardering van de Amerikaanse goudvoorraad. De officiële prijs van het edelmetaal werd verhoogd van $35 naar $38 per troy ounce, waardoor de waarde van de totale goudreserve met ongeveer $800 miljoen toenam. Het Amerikaanse ministerie van Financiën verstrekte vervolgens op basis van de hogere goudprijs nieuwe goudcertificaten aan de Federal Reserve. In ruil daarvoor kreeg ze van de centrale bank een tegoed ter waarde van eveneens ongeveer $800 miljoen. Dit tegoed werd vervolgens door de Amerikaanse overheid gebruikt als fiscale stimulering voor de economie.

    Een jaar later werd deze truc herhaald. Op 24 oktober 1973 gaf het Amerikaanse Congres toestemming voor een nieuwe herwaardering van de goudreserve, ditmaal van $38 naar $42,22 per troy ounce. De waarde van de goudvoorraad nam hierdoor met ongeveer $1,2 miljard toe, waardoor de centrale bank opnieuw een tegoed van $1,2 miljard aan de overheid kon verstrekken.

    De overheid kon dankzij de herwaardering van het goud meer geld uitgeven, zonder meer te moeten lenen of de belastingen te verhogen. Het nadeel van meer geld in de economie is dat het risico van inflatie op de loer ligt. Om dat risico te verkleinen besloot de Federal Reserve in de tweede helft van 1973 weer liquiditeit uit de markt te halen, door staatsobligaties van haar balans te halen en op de private markt aan te bieden. Met de verkoop van staatsobligaties haalde de centrale bank weer geld uit de markt, waardoor de plotselinge stijging van de geldhoeveelheid in circulatie gedeeltelijk teruggedraaid kon worden.

    Als de rente niet meer werkt

    Normaal gesproken volstaat het voor centrale banken om de rente te verhogen of te verlagen, maar vandaag de dag lijkt dit instrument door de uitzonderlijk hoge schulden op publiek én privaat niveau zo goed als uitgewerkt. Veel ruimte om de rente te verlagen is er niet meer en ook blijkt de lagere rente slechts in beperkte mate voor meer economische activiteit te zorgen. Je zou je ook af kunnen vragen hoe robuust een economisch herstel is dat volledig op schuld gedreven is.

    Ook het verhogen van de rente is vandaag de dag maar beperkt mogelijk, omdat veel overheden en huishoudens zich te diep in de schulden hebben gestoken. Een hogere rentelast op de staatsschuld betekent dat overheden meer belastinginkomsten moeten heffen of minder geld moeten uitgeven. Ook dat is niet bepaald gunstig voor de economie.

    Als een herwaardering van goud het monetaire gaspedaal is, dan zou je het op de markt brengen van staatsobligaties de monetaire rem kunnen noemen. Centrale banken zouden dit instrument opnieuw kunnen gebruiken voor een herkapitalisatie van een monetaire systeem dat dreigt te bezwijken onder haar schulden. In dit artikel beschrijven we hoe het monetaire systeem met goud geherkapitaliseerd kan worden.

    Herkapitaliseren

    Volgens de laatste cijfers heeft het Europese stelsel van centrale banken een balanstotaal van €3.672 miljard, waarvan de goudvoorraden van alle Eurolanden een waarde van €382 miljard vertegenwoordigen. Dat is de totale goudvoorraad van het Eurosysteem (ongeveer 10.800 ton), gewaardeerd tegen een goudkoers van €1.098 per troy ounce. De ECB waardeert haar goudvoorraad ieder kwartaal naar de marktwaarde, maar wat als ze het edelmetaal tegen een veel hogere waarde op de balans zet? Naar het voorbeeld van de Federal Reserve in de jaren '70 zou de ECB vandaag de dag de goudvoorraden kunnen herwaarderen naar bijvoorbeeld €3.972 per troy ounce. De totale goudvoorraad zou dan een waarde van €1.382 miljard vertegenwoordigen, dat is €1.000 miljard meer dan de huidige waarde. Dit bedrag kan de ECB verstrekken aan de overheden van alle eurolanden, vergelijkbaar met het tegoed dat de Federal Reserve in de jaren '70 verstrekte aan de Amerikaanse overheid. Dit tegoed kunnen overheden gebruiken om de economie te stimuleren. Het geld kan bijvoorbeeld gebruikt worden voor investeringen in de infrastructuur, het onderwijs, gezondheidszorg en veiligheid, waardoor nieuwe werkgelegenheid wordt gecreëerd. Het geld vloeit op die manier van de overheid door naar de private sector en zal uiteindelijk bijgeschreven worden op de banktegoeden van huishoudens en bedrijven. Dat is niet alleen gunstig voor huishoudens, maar ook voor de bankensector. Meer spaartegoeden in het financiële systeem betekent dat de kapitaalratio van banken sterker wordt. En voor zover het extra geld gebruikt wordt om schulden af te lossen kan een dergelijke vorm van monetaire stimulering ook bijdragen aan 'deleveraging' van de bankbalansen. Het lijkt een win-win situatie, maar het gevaar bestaat dat deze vorm van monetaire stimulering de inflatie aanjaagt. Om dat effect tegen te gaan kan de ECB de staatsobligaties en bedrijfsobligaties die ze de afgelopen jaren gekocht heeft weer terugbrengen naar de private markt. Met de verkoop van deze schuldpapieren kan de centrale bank een gedeelte van de extra liquiditeit weer opzuigen, zodat het inflatoire effect op de economie beperkt blijft. Figuur 1 laat zien hoe een dergelijk stimuleringsprogramma uitgevoerd kan worden en wat het effect zal zijn op de balans van de centrale bank, de overheid, de private markt en de bankensector. We zien dat de ECB in dit voorbeeld €500 miljard aan nieuw geld in de economie heeft gebracht. Figuur 2 laat de geldstromen zien die het gevolg zijn van deze monetaire en fiscale operatie.

    herwaardering-goud-totaal

    Figuur 1: Herwaardering goud in schematisch overzicht

     

    herwaardering-goud-flowchart

    Figuur 2: Herwaardering goud in schematisch overzicht

    Monetaire en fiscale stimulering

    Het verschil tussen de geldcreatie die hierboven beschreven wordt en de reguliere geldcreatie door commerciële banken is dat er nu geen rente en aflossing hoeft plaats te vinden. Het extra geld blijft permanent in de economie en is dus altijd beschikbaar, bijvoorbeeld om schulden mee af te lossen. Daarmee verlicht je de druk op een economie die nu al overladen is met schulden.

    Deze vorm van monetaire verruiming lijkt in veel opzichten op helikoptergeld, met als verschil dat er met het herwaarderen van goud wel iets van waarde tegenover staat. Het nieuwe geld op de passiva zijde van de ECB balans wordt gedekt door een toename in de waarde van het goud op de activa zijde van de balans. Per saldo verandert er dus weinig aan de 'dekkingsgraad' van alle euro's die de verschillende Europese nationale banken in de loop der jaren in omloop hebben gebracht.

    Het is bovendien nog maar de vraag of deze combinatie van monetair en fiscaal beleid tot hoge inflatie zal leiden. Volgens een onderzoek van Robeco dat vorig jaar gehouden werd zullen de meeste mensen het nieuwe geld op de spaarrekening parkeren of gebruiken om de hypotheekschuld af te lossen. Slechts een klein deel van de ondervraagden was van plan het geld uit te geven, wat betekent dat het prijsopdrijvende effect van al dat extra geld in de economie zeker op de korte termijn beperkt zal blijven.

    De ECB zou het geld ook rechtstreeks onder de bevolking kunnen uitdelen, op voorwaarde dat het wordt gebruikt om schulden af te lossen. Daardoor verdwijnt een groot deel van het geld direct uit circulatie en wordt tevens de private schuldenlast omlaag gebracht. Dat zal zeker een stimulerend effect hebben op de economie, want als mensen minder schulden hebben zullen ze sneller geneigd zijn geld uit te geven. Op het moment dat de inflatie dreigt op te lopen kan de ECB de rente weer verhogen of staatsobligaties verkopen om liquiditeit uit de markt te halen. Figuur 3 laat dit voorbeeld schematisch zien.

    herwaardering-goud-flowchart-heilkoptergeld

    Figuur 3: Directe monetaire stimulering via herwaardering goud

    Staatsschuld wegstrepen?

    De ECB kan met een herwaardering van goud dus nieuw geld in omloop brengen, maar je zou het model nog verder kunnen vereenvoudigen. De goudvoorraden zijn bezittingen van verschillende landen, terwijl de staatsschulden - de naam zegt het al - de schulden van landen zijn. Zou je deze niet tegen elkaar kunnen wegstrepen, nu ze beide op de balans van de centrale bank staan?

    Volgens de meest recente cijfers heeft de ECB momenteel €1.265 miljard aan staatsobligaties op haar balans. Zou de ECB de waarde van de goudvoorraad €1.000 miljard hoger waarderen, dan kan ze datzelfde bedrag aan staatsobligaties wegstrepen. Dat is een enorme schuldverlichting voor overheden, waar uiteindelijk iedereen van profiteert. Men zal zich minder zorgen maken over de betaalbaarheid van de staatsschulden, waardoor het risico van staatsobligaties kleiner wordt en de rente daalt. Dat betekent dat de overheid minder belastinggeld opzij hoeft te zetten om de rente op de staatsschuld te betalen. Omdat alleen de staatsobligaties op de balans van de centrale bank worden weggestreept blijven de obligatiehouders in de private sector (pensioenfondsen, spaarders en beleggers) gespaard.

    balans-ecb-staatsobligaties-goud

    Figuur 4: Schulden wegstrepen via herwaardering goud

    Kan de ECB zomaar de goudprijs verhogen?

    Nu vraagt u zich natuurlijk af hoe de ECB het goud tegen een hogere waarde op de balans kan zetten. Op het moment van schrijven is de goudprijs iets meer dan €1.100 per troy ounce, veel minder dan de prijs van bijna €4.000 per troy ounce die we in dit voorbeeld gebruiken. Hoe kan de centrale bank de goudprijs naar dit niveau brengen?

    Dat is in theorie heel eenvoudig. De ECB kan op een dag bekendmaken dat ze onbeperkt fysiek goud zal opkopen tegen een koers van €4.000 per troy ounce. Daardoor zullen particulieren meer sloopgoud inleveren en zullen beleggers winst nemen op hun goud. Maar er zullen ongetwijfeld ook mensen zijn de besluiten hun goud niet te verkopen, maar het simpelweg tegen de nieuwe koers te waarderen.

    Centrale banken zullen hun goudvoorraden zeer waarschijnlijk ook niet verkopen, maar slechts tegen de hogere waarde op hun balans zetten. Ze kunnen een herwaardering van hun goudreserve in theorie op dezelfde manier te gelde maken als de ECB dat in dit voorbeeld doet. Centrale banken zullen een groter percentage van hun reserves in fysiek goud aanhouden, waardoor er een betere spreiding is ten opzichte van de valutareserves.

    Zeer vermogende particulieren zullen waarschijnlijk ook maar in zeer beperkte mate hun goud van de hand doen. Zij kopen immers goud, sieraden en andere dure kunstobjecten om van hun 'overschot' aan geld af te komen. Zouden ze hun goud tegen de hogere koers verkopen, dan hebben ze nog meer geld dat ze niet nodig hebben.

    De grote vraag is of de ECB een hogere goudprijs van €4.000 per troy ounce kan verdedigen of dat de centrale bank haar belofte om goud te kopen weer in zal moeten trekken. Om de herwaardering van goud meer kans van slagen te geven zou de ECB deze kunnen coördineren met andere belangrijke centrale banken, zoals die van de Verenigde Staten, Rusland en China. Is het tijd voor een nieuwe Bretton Woods?

    gs-logo-breed

    Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

  • Rogoff: “Opkomende markten moeten goud kopen”

    Rogoff: “Opkomende markten moeten goud kopen”

    Centrale banken van opkomende markten moeten meer goud kopen, dat schrijft econoom Kenneth Rogoff in een nieuw opiniestuk voor Project-Syndicate. Hij is ervan overtuigd dat het internationale financiële systeem beter zal functioneren als deze landen meer edelmetaal aan hun reserves toevoegen.

    Zijn column is er eentje om in te lijsten, dus we hebben deze geheel voor u vertaald…

    “Opkomende economieën zouden een aanzienlijk deel van de honderden miljarden aan valutareserves die ze nu hebben moeten omzetten in goud. Zelfs als ze maar 10% van hun reserves in goud stoppen komen ze nog niet in de buurt bij veel rijke Westerse landen, die 60 tot 70 procent van hun (weliswaar kleinere) reserves in goud bewaren.

    Een lange tijd waren de rijke landen van mening dat het in het belang van iedereen was om goud te demonetiseren. We hebben nog steeds grote goudreserves, maar dat is een overblijfsel uit de goudstandaard van voor de Tweede Wereldoorlog, toen centrale banken nog een grote goudreserve nodig hadden.

    In 1999 zagen Europese centrale banken geen reden om zoveel goud aan te houden en sloten zij een overeenkomst om hun voorraad op een ordelijke wijze af te bouwen. De verkoop van goud was toen nog te verantwoorden voor de meeste deelnemende landen, want de werkelijke dekking voor hun schulden was dat ze op dat moment de ruimte hadden om de belastingen te verhogen en dat er sprake was van een politieke stabiliteit. Het 1999 pact werd periodiek herzien, maar sinds de laatste herziening in 2014 hebben de meeste rijke landen een lange pauze ingelast. Velen hebben nog steeds een extreem grote goudreserve.

    Opkomende markten bleven goud kopen, maar in een slakkengang in vergelijking met hun vraatzuchte honger voor Amerikaanse staatsobligaties en obligaties van andere rijke landen. In maart 2016 had China slechts 2% van haar reserves in goud, zat India op een aandeel van 5% en was Rusland de enige grote opkomende economie die haar goudreserve significant wist uit te breiden tot bijna 15% van de reserves.

    Opkomende markten houden reserves aan omdat ze niet de luxe hebben om zich uit een financiële crisis of een obligatiecrisis te inflateren. Simpel gezegd, zij leven in een wereld waarin een groot gedeelte van de internationale schulden – en een nog groter aandeel van de wereldhandel – wordt uitgedrukt in een harde munt. Daarom houden ze reserves van deze valuta aan als bescherming tegen fiscale en financiële rampspoed. Het zou in principe beter zijn als deze opkomende economieën op een of andere manier hun reserves konden samenvoegen, mogelijk via een faciliteit van het IMF, maar het vertrouwen om een dergelijk systeem te laten werken is er simpelweg nog niet.

    Waarom zou het systeem beter werken met een groter aandeel van de goudreserves? Het probleem met de huidige situatie is dat de opkomende markten als groep concurreren voor staatsobligaties van de rijke landen, waarmee ze de rente die ze over deze obligaties ontvangen verder omlaag drukken. Met een rente die vast zit op bijna nul procent kunnen de prijzen van deze obligaties niet veel verder meer dalen dan nu het geval is, terwijl het aanbod van staatsobligaties van de ontwikkelde landen beperkt wordt door hun capaciteit om belastingen te innen.

    Goud – dat weliswaar beperkt is aanbod – heeft dit probleem niet, omdat er geen limiet is op de goudprijs. Daar komt bij dat het goed te onderbouwen is dat goud een reserve is met een extreem laag risico en een rendement dat vergelijkbaar is met kortlopende staatsobligaties. en omdat goud een zeer liquide bezit is – een essentiële eigenschap voor een reserve – kunnen centrale banken zich permitteren verder te kijken dan de volatiliteit van de goudprijs op de korte termijn en zich richten op de rendementen op de langere termijn.

    Het is waar dat goud geen rente oplevert en dat er kosten gemoeid zijn met de opslag van goud. Maar deze kosten kunnen relatief efficiënt beperkt worden, door het goud indien nodig in het buitenland op te slaan (veel centrale banken hebben goud bij de Federal Reserve in New York liggen). Ook kan de goudprijs over de langere termijn stijgen. Om deze reden kan het systeem als geheel nooit een tekort aan monetair goud hebben.

    Ik wil niet de indruk wekken dat opkomende markten met een verschuiving van de reserves richting goud op een of andere manier de ontwikkelde economieën benadelen. Immers, de huidige situatie is dat de ontwikkelde landen nog steeds aanzienlijk meer goud hebben dan de opkomende markten. Wanneer zij systematisch hun reserves richting goud verschuiven zullen zij de prijs van goud doen stijgen. Maar dat is geen systematisch probleem, omdat een stijging van de goudprijs de kloof kan dichten tussen vraag en aanbod van veilige havens die ontstaan is doordat de rente naar een bodemniveau verlaagd is.

    Er is nooit een goede reden geweest voor opkomende markten om goud volledig te demonetiseren. En die reden is er ook nu niet.”

    Over Kenneth Rogoff

    Kenneth Rogoff is hoogleraar economie aan de universiteit van Harvard. Van 2001 tot en met 2003 was hij ook hoofdeconoom van het IMF en in 2011 won hij de Deutsche Bank prijs voor Financiële Economie. Hij publiceerde samen met Carmen M. Reinhart de bestseller ‘This Time is Different: Eight Centuries of Financial Folly‘.

  • Analysis: China marks gold reserve at market value

    Last Friday we wrote about China adding 19 tonnes of gold in the month of July. While that is an interesting development, it is just as remarkable to find out that China started marking it’s gold reserves to market value!

    In the past, the gold reserves were merely being reported in weight (troy ounces), but with the adoption of the IMF accounting rules China was required to express all reserves (including their gold hoard) in dollars. In this article we briefly explain what has changed and why it is so important to see China marking it’s gold reserves to market value from now on. Let’s take a step by step approach to this topic…

    Why did China adopt the IMF accounting principles?

    The central bank of China wants to include the yuan in the SDR, a form of reserves issued by the IMF which can be redeemed in dollars, euro’s, British pounds or Japanese yen. The SDR therefore acts as a substitute (or supplemental) gold reserve on the central bank balance sheet.

    The Chinese yuan is not included in the SDR at the moment, despite being the second largest economy in the world. China also made a lot of efforts to improve the convertibility and usability of the yuan in international trade and commerce, for example with various currency swaps and the opening of clearing houses throughout Asia and Europe. These clearing houses make it easier for trading partners to transact in yuan directly.

    China wants recognition of it’s status as a rising superpower, so it wants to hold a share in the basket of currencies which the SDR represents. But in order to get the yuan accepted by the IMF, China had to comply to certain requirements. One of them was to unveil statistics on their gold reserves and the other one was to adopt the accounting rules by the IMF, better known as the Special Data Dissemination Standards (SDDS).

    What are those Special Data Dissemination Standards?

    The SDDS is a set of accounting rules introduced by the IMF back in 1996 to get more transparency and consistency in the reporting of reserve assets by central banks. Countries which comply to these rules (73 in total, including many Western countries and most of the BRICS) have to periodically report to the IMF the size of their reserves. China does not comply to these rules yet, but plans to do so in the future. Chinese prime minister Xi Jinping showed his intention to adopt those standards during the G20 summit in Brisbane back in November 2014. Accepting the IMF accounting rules and opening up the Chinese financial markets should contribute to a broader acceptance of the yuan as an alternative worldwide trading currency to the US dollar. At the moment the US dollar still dominates in international trade settlements, but each year it is losing some of it's market share to the Chinese yuan. Especially in Russia and Africa the yuan is gaining ground as alternative currency for international trade.

    From gold weight to gold value

    Each month the Chinese central bank gave an update on the size of it's gold reserves (in troy ounces) and it's foreign exchange reserves (in dollars) on the SAFE website. It looked like this...

    china_gold_forex

    China added 19 tonnes of gold in July

    We write in past tence, because we couldn't find this table anymore on the SAFE website. The link to this file gives a blank page instead of the table shown above. The old accounting table has been replaced with a new one, which does comply to the IMF reporting standards...

    china_reserve_assets

    China no longer mentions weight, but market value of it's gold reserves on the balance sheet (h/t: @koosjansen)

    When we put these two tables side by side, we notice something interesting.. While China expanded it's gold reserves by 19 tonnes in July, the total value of the gold hoard dropped by about $3 billion... FOFOA did some calculations and came to the conclusion that China started marking it's gold reserves to market value. While the gold reserves were valued at $1.170,24 per troy ounce in June, they were valued at only $1.098,42 in July. These quotes are reasonably close to the goldprice fixing of both the last day and the last Friday of each month...

    london_fix_smaller

    Chinese gold reserves are valued at the London gold fixing

    Marked to market (MTM)

    This is quite strong evidence that China started valuing it's gold reserves at market value. But why is that so interesting?

    It is the recognition by the People's Bank of China that gold should be valued as a fully tradable reserve asset on the balance sheet, equal to the foreign exchange reserves. By adopting a mark to market gold policy, the Chinese central bank recognizes that gold should be valued by the free market and not by political force of governments trying to fix the price of gold to their currency (like in a gold standard).

    A central bank valuing it's gold to market value is a central bank recognizing the fact that currency cannot stand on equal footing to physical gold. A lesson from the history of mankind is that gold retains value over time, while currency loses value due to its expanding money supply. When you accept this fact, you realize that any attempt to fix the value of gold to currency is destined to fail sooner or later because the currency gets overvalued compared to the gold.

    Valuing gold reserves to market value is consistent with the first rule on the Central Bank Gold Agreement (CBGA), an agreement signed by 15 central banks back in 1999 (and renewed in 2004, 2009 and 2014).

    1. Gold will remain an important element of global monetary reserves.

    Eurosystem

    Euro_Gold_BarCoincidence or not, 1999 was the year of the introduction of the euro. Twelve European countries introduced a common currency, the first currency ever to be separated from both the nation state and gold. The birth of the euro was the result of lessons Europe has learned from two devastating World Wars and the failure of a monetary system based on the dollar as the new monetary anchor after the second World War.

    The member states of the euro sacrificed their sovereignty regarding monetary policy when they adopted the euro. The purpose of this was to protect the people against a new currency war between European countries. Competitive devaluations and exchange rate manipulation were thrown out of the 'toolbox' of national central banks.

    Member states of the euro zone decided to put their gold reserves on the Eurosystem balance sheet, not with the purpose of backing their the currency with gold, but in order to build a solid foundation of trust for the rest of the world.

    The success of the euro can be measured by the number of countries using the currency. Twelve countries started the euro project, now there are nineteen members! Despite all the negative articles in the media, seven countries made the decision to drop their own currency in exchange for the euro.

    Recommended articles: 

    Gold as wealth reserve

    The ECB was the first central bank to value it's gold reserves at market value, instead of a fixed value or weight denomination. Several countries have adopted this gold policy of marking gold reserves to market value. In 2006, Russia adopted a new strategy of buying gold and putting it on the balance sheet at the market value. This year China apparently adopted a similar policy regarding gold. By valuing gold reserves at market value, these central banks join the gradual shift from the current (dollar based) international monetary system to a new (gold based) monetary system. This is a slow transition, which looks like this...

    eurosystem-reserves-gold-v2

    From currency reserves to gold reserves

    russian-reserves-1999-2015

    Russia adopted the same policy in 2006 and increased it's gold reserves

    Pro Gold Bloc

    Europe, Russia and China have aligned their gold policy. Each of these countries recognizes gold as an important element of global reserves, valuing the metal at the free market price. The Eurasian Economic Bloc also appears to be aligned regarding the function of their gold reserves. This is what Dmitry Tulin from the Central Bank of Russia told Reuters back in May:
    "As you know we are increasing our gold holdings, although this comes with market risks. The price of gold swings, but on the other hand it is a 100 percent guarantee from legal and political risks."
    Elvira Nabiullina, governor of the Central Bank of Russia, wants to increase gold holdings even further:
    "Recent experiences forced us to reconsider some of our ideas about sufficient and comfortable levels of gold reserves."
    For China, it is the much of same story. In a recent press release on the State Administration of Foreign Exchange (SAFE) website they give a clear explanation about why China has been buying gold:
    "Gold reserve has been a key part of countries' diversified international reserves and many central banks have gold as part of their international reserves. So does China. As a special asset with properties of financial assets and commodities, gold, together with other assets, is conducive to adjusting and optimizing the overall risk and return characteristics of the portfolios of international reserves.From the long-term and strategic perspectives, we will dynamically adjust the configuration of the portfolios of international reserves when necessary, to ensure the security, liquidity, value preservation and appreciation of international reserve assets."

    russian-goldbars

    Conclusion

    The fact that China started valuing gold reserves at market price is a significant step in demonetizing gold. A gold policy initiated by Europe has been adopted by both Russia and China, two rising economic superpowers on the Eurasian continent. They also recognize that gold should be valued by the free market and not at a price determined by the government. The United States on the other hand still values it's gold reserve at the historic rate of $42,22 per troy ounce. By valuing the precious metal at a ridiculously low price they neglect gold as an important element of global monetary reserves which can be used to settle international trade. This is not a surprise of course, because it is in the interest of the United States that the rest of the world keeps using (and saving) dollars instead of gold. But it is just a matter of time before countries drop the dollar and switch to a reserve that does not bear the mark of a specific country. Marking gold reserves to market value is an important step in the expected transition to a new monetary system. This transition has been on the radar of the smartest minds for decades... Recommended article: Footnote: This article is based in part on FOFOA's analysis, published on his subscription only blog www.freegoldspeakeasy.com. If you like these kind of articles, please subscribe to his blog ($110 for 6-month membership). Koos Jansen from Bullionstar discovered that China started marking gold reserves at market value, read his thoughts on this topic in his latest blogpost.

  • Analyse: China waardeert goudreserve naar marktwaarde

    Analyse: China waardeert goudreserve naar marktwaarde

    Afgelopen vrijdag schreven we al dat China in de maand juli 19 ton goud aan haar reserves heeft toegevoegd. Op zichzelf is dat al een interessant gegeven, maar minstens zo interessant is de constatering dat China haar goudvoorraad sinds kort waardeert naar de actuele goudprijs. In het verleden werd de goudreserve uitsluitend in troy ounce gerapporteerd, maar dat mag niet meer nu ze de boekhoudkundige regels van het IMF heeft overgenomen. In dit artikel leggen we uit wat er precies veranderd is en waarom het zo belangrijk is dat China haar goudreserve voortaan iedere maand waardeert tegen de goudprijs van dat moment.

    Waarom neemt China de boekhoudregels van het IMF over?

    De Chinese centrale bank wil dat de yuan wordt opgenomen in de Special Drawing Rights (SDR) van het IMF, een soort valutareserve waarvan de waarde gebaseerd is op een mandje van populaire valuta (dollars, euro’s, Britse ponden en Japanse yen). Iedere SDR vertegenwoordigt een claim op één van deze valuta en doet zich dus voor als een soort substituut (of aanvulling) op de goudreserves van landen. Wat daar precies het nut van is bespreken we binnenkort in een ander artikel.

    Feit is dat de Chinese yuan op dit moment in zijn geheel niet vertegenwoordigd is in de SDR, terwijl China de laatste jaren is uitgegroeid tot een van de grootste economieën ter wereld. Ook heeft China de laatste jaren veel werk verzet om haar munt internationaal beter verhandelbaar te maken, onder meer door valutaswaps op te zetten met belangrijke handelspartners en door over de hele wereld ‘clearing houses’ te openen (1,2) die het voor handelspartners gemakkelijker maken om rechtstreeks transacties te doen in de Chinese munt.

    China wil dat haar munt officiële erkenning krijgt en onderdeel wordt van het mandje van valuta waarop de waarde van de SDR gebaseerd is. Maar dat hield tegelijk in dat China aan een aantal voorwaarden van het IMF moest voldoen. Een van deze voorwaarden was dat China openheid zou geven over de goudreserve en een andere voorwaarde was dat China haar valutareserve en goudreserve voortaan zou waarderen volgens de internationaal geaccepteerde regels van het IMF. Deze regels kennen we als de Special Data Dissemination Standards (SDDS).

    Was zijn Special Data Dissemination Standards?

    De SDDS is een reeks van boekhoudkundige regels die het IMF in 1996 heeft opgesteld om beter inzicht te krijgen in de reserves van landen. Landen die deze regels hebben overgenomen (dat zijn er op dit moment 73, waaronder de meeste Westerse landen en de BRICS-landen) moeten op vastgestelde momenten de omvang van hun totale reserves doorgeven aan het IMF. China voldoet nog niet aan deze regels, maar heeft zich voorgenomen om dat in de toekomst wel te doen. Zo kondigde de Chinese premier Xi Jinping eind vorig jaar tijdens een G20 topoverleg in Brisbane haar voornemen aan te voldoen aan de Special Data Dissemination Standards.

    Het overnemen van de boekhoudkundige regels van het IMF en het openstellen van de Chinese financiële markten moet bijdragen aan een grotere acceptatie van de Chinese yuan als alternatieve handelsvaluta. Op het moment van schrijven domineert de dollar het internationale handelsverkeer, maar het marktaandeel van deze munt wordt ieder jaar een stukje kleiner ten gunste van de Chinese yuan. Vooral in Rusland en in Afrika wint de yuan snel aan terrein als alternatief voor de dollar.

    Van gewicht naar goudwaarde

    Op de website van het het Chinese State Administration of Foreign Exchange (SAFE) publiceert de Chinese centrale bank iedere maand de omvang van de goudreserve in troy ounces en de omvang van de valutareserve in dollars. Dat zag er als volgt uit…

    china_gold_forex

    China heeft in juli 19 ton goud aan haar reserves toegevoegd

    We schrijven verleden tijd, want dit maandstaatje is niet meer te vinden op de website van SAFE. De link die naar dit document verwees geeft nu een foutmelding. Het oude maandstaatje heeft plaats gemaakt voor een nieuwe variant die wél voldoet aan de standaard van het IMF…

    china_reserve_assets

    China zet niet langer het gewicht, maar de waarde van de goudreserve op de balans (h/t: @koosjansen)

    Leggen we deze twee overzichten naast elkaar, dan valt het volgende meteen op: Terwijl de goudvoorraad in juli 19 ton groter werd ging de waarde van de goudvoorraad met omgerekend $3 miljard omlaag… FOFOA rekende uit waar dit verschil vandaan kwam en kwam tot de conclusie dat de Chinese centrale bank haar goudreserve in de maand juni waardeerde op $1.170,24 per troy ounce en in juli tegen een veel lagere koers van $1.098,42 per troy ounce. Dat blijkt redelijk nauwkeurig overeen te komen met de goudprijs fixing van de laatste dag (en de laatste vrijdag) van iedere maand…

    london_fix_smaller

    China waardeert goudvoorraad naar de Londen fixing (via FOFOA)

    Marked to market

    We hebben hier de bevestiging dat China haar goudreserve periodiek herwaardeert naar de actuele goudkoers. Maar waarom is dat zo interessant? Het is de erkenning van de centrale banken dat goud een vrij verhandelbare reserve is. Een bezitting waarvan de waarde tot stand komt op de vrije markt en niet door politiek besluit van overheden die de waarde van hun geld aan goud proberen vast te ketenen.

    Het waarderen van de goudreserve naar de marktprijs staat gelijk aan de erkenning van een centrale bank dat valuta niet op gelijke voet staat met goud. De geschiedenis heeft ons geleerd dat papiergeld op de lange termijn altijd aan waarde verliest ten opzichte van goud en dat iedere koppeling tussen goud en geld gedoemd is te mislukken.

    Centrale banken die hun goudreserve naar de actuele marktwaarde op de balans zetten erkennen dat hun eigen munt op termijn aan waarde kan verliezen ten opzichte van goud. Ook is het de erkenning dat het edelmetaal een vrij verhandelbare en bruikbare reserve is op de balans van de centrale bank, conform de eerste regel van het Central Bank Gold Agreement (CBGA) dat in 1999 ondertekend werd door vijftien verschillende centrale banken…

    Eurosysteem

    Niet geheel toevallig was 1999 ook het jaar waarin de euro werd geïntroduceerd. Twaalf Europese landen introduceerden een nieuwe gemeenschappelijke valuta, de eerste ter wereld zonder koppeling aan goud en zonder een koppeling aan één specifiek land. De euro kwam voort uit de lessen die Europa geleerd heeft van twee grote Wereldoorlogen en het falen van het dollarsysteem dat na de Tweede Wereldoorlog naar voren werd geschoven als het nieuwe monetaire anker.

    Met de introductie van de euro hebben de deelnemende landen een deel van hun monetaire soevereiniteit opgeofferd. Dat deden ze vanuit de gedachte om de burger te beschermen tegen een nieuwe valutaoorlog op het Europese continent. Ook besloten de lidstaten van de Eurozone hun goudvoorraden samen te voegen op de balans. Niet om de waarde van iedere euro te koppelen aan een bepaald gewicht in goud, maar om een solide fundament onder de muntunie te leggen waar de rest van de wereld op kon vertrouwen.

    Het succes van de euro is zichtbaar aan het feit dat de munt nog steeds bestaat en dat het totaal aantal deelnemer sinds de introductie is toegenomen van 12 naar 19 landen. Ondanks alle negatieve berichten in de media hebben zeven landen besloten hun monetaire soevereiniteit op te geven in ruil voor de euro.

    De erkenning van goud als waardereserve

    De ECB was de eerste centrale bank die haar goudvoorraad niet langer waardeerde naar een historisch vastgestelde koers of naar het gewicht, maar naar de actuele goudwaarde. Dit model is door de jaren heen door verschillende landen overgenomen. Sinds 2006 waardeert ook Rusland de waarde van haar goudreserve maandelijks naar de marktwaarde en dit jaar is ook China daarmee begonnen. Door de goudvoorraad tegen marktwaarde te waarderen is een geleidelijke transitie mogelijk van het huidige internationale monetaire systeem (dollar als reserve) naar een nieuw monetair systeem (goud als reserve). Die transitie gaat heel langzaam en ziet er als volgt uit…

    eurosystem-reserves-gold-v2

    Van valutareserve naar goudreserve

    russian-reserves-1999-2015

    De Russen deden hetzelfde…

    Pro Goud blok

    We zien dus dat het pro-goud blok (bestaande uit het Eurosysteem, Rusland en China) inmiddels op één lijn gekomen is voor wat betreft de waardering van hun goudreserves. Ook lijken de landen op één lijn te zitten voor wat betreft de functie van de goudreserve. Uit de herziening van het Central Bank Gold Agreement blijkt dat de landen van het Eurosysteem goud nog steeds zien als een belangrijke monetaire reserve. Rusland en China beamen dat, want deze twee landen hebben de afgelopen jaren voorop gelopen in het uitbreiden van hun goudreserve.

    Dit is wat de Dmitry Tulin van de Russische centrale bank onlangs zei over de waarde van goud op de balans van de centrale bank:

    “Zoals jullie weten breiden wij onze goudreserve uit, ook al zijn daar bepaalde risico’s aan verbonden. De goudprijs fluctueert weliswaar, maar daar staat tegenover dat het honderd procent gegarandeerd vrij is van wettelijke en politieke risico’s.”

    Elvira Nabiullina, de gouverneur van de Russische centrale bank, is van mening dat Rusland de komende jaren meer goud moet kopen. In juni zei ze daar het volgende over:

    “Recent experiences forced us to reconsider some of our ideas about sufficient and comfortable levels of gold reserves.”

    Het Chinese State Administration of Foreign Exchange (SAFE) geeft in een recent persbericht een verklaring waar ook een positieve houding ten aanzien van goud blijkt. Op de vraag waarom het land haar goudvoorraad uitbreidt wordt het volgende antwoord gegeven…

    “De goudreserve is een essentieel onderdeel van de gediversifieerde internationale reserves en veel centrale banken houden goud aan als onderdeel van hun internationale reserves. Ook China doet dat. Goud is, in combinatie met andere bezittingen, bevorderlijk voor de aanpassing en optimalisatie van het risico en rendement van de portefeuille. Vanuit een lange termijn strategisch perspectief zullen we op dynamische wijze de samenstelling van de internationale reserves blijven aanpassen, met als doel de veiligheid en liquiditeit van de reserves te waarborgen en waardebehoud en waardestijging na te streven.”

    Conclusie

    Het feit dat China haar goudvoorraad naar marktwaarde op de balans zet is een belangrijke stap richting het ‘demonetiseren’ van goud. Waar Europa mee begonnen is met de introductie van de euro wordt voortgezet door opkomende economische grootmachten als Rusland en China. Ook zij erkennen dat de waarde van goud door de markt bepaald moet worden en niet bij wet wordt vastgelegd tegen een bepaalde prijs.

    Tegenover deze ontwikkelingen kan de Verenigde Staten weinig inbrengen. Zij waarderen hun goudreserve van ruim 8.100 ton nog steeds naar de laatste historische goudkoers van $42,22 per troy ounce. Door het goud nog steeds tegen een ongeloofwaardig lage koers op de balans te zetten ontkent de VS in feite dat goud een volwaardige reserve is die als zodanig gebruikt kan worden in het internationale handelsverkeer. Dat is geheel begrijpelijk, want de VS heeft er alle belang bij dat de wereld haar dollars in plaats van het geografisch verspreide goud blijft gebruiken.

    Het is een kwestie van tijd voordat landen de dollar loslaten als monetair anker en terugkeren naar de stabiliteit en zekerheid van goud. Het erkennen van de vrije marktprijs van goud is een belangrijke stap in deze richting.

    Voetnoot: Dit artikel is gebaseerd op de analyse die FOFOA onlangs plaatste op www.freegoldspeakeasy.com (login vereist). Leest u graag meer van dit soort artikelen, meldt u zich dan via deze pagina aan voor een lidmaatschap ($110 per half jaar). Goudanalist Koos Jansen van Bullionstar ontdekte dat China haar goudreserve naar de marktprijs waardeert.

    Europa, Rusland en China erkennen de waarde van goud

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Gold Trail: De weg naar vrijgoud (Deel XXIX)

    We gaan in 2015 verder waar we eind vorig jaar gebleven waren met de vertaling van de Gold Trail. In dit gedeelte beschrijft FOA dat een belangrijke steunpilaar voor het dollarsysteem afbrokkelt, namelijk de markt van papiergoud. Met de introductie van de euro zullen Europese landen geen belangstelling meer hebben om de goudprijs omlaag te drukken. Dit schreef FOA in het jaar 2000, toen het Central Bank Agreement on Gold één jaar oud was en de euro achter de schermen werd uitgerold. Sinds 2002, het jaar waarin de euro gelanceerd werd, stopte de onderdrukking van de goudprijs en begon goud aan een sterke stijging die tenminste tien jaar zou aanhouden.

    Gold Trail: De weg naar vrijgoud (Deel XXIX)

    FOA (14 oktober 2000): De vorige keer sloot ik af door te zeggen: "Ik verwacht niet dat de wereld ten onder gaat, ik verwacht alleen dat deze zal veranderen. We zien een transitie waar handelaren het verlies van een infrastructuur zien (de papieren goudmarkt) die de opbouw van vermogen in de weg staat!" Het is een duidelijke keuze voor iedereen die de Gold Trail leest: Gebruiken we papieren derivaten van goud om meer dollars te verzamelen of houden wij fysiek goud aan om meer vermogen te vergaren? Ik geef hier mijn visie op. Dit is de wijsheid waar je zelf een beslissing over dient te nemen. Zal onze dollar weer een sterke prijsinflatie meemaken zoals in de jaren '70? Als dat zo is, en als dat op een zeer geleidelijk tempo gaat, dan blijft de huidige papieren goudmarkt functioneren. Deelnemers zullen dan de kans krijgen om uit te stappen en hun winst te nemen in dollars. Meer dollars, omdat het financiële systeem door een nieuwe cyclus van prijsinflatie gaat. Maar de laatste tijd lijkt deze strategie niet meer te werken, nietwaar? Dit is de race waar de meeste beleggers in goud op wedden. Ze wijzen op het feit dat veel goldbugs al een lange tijd een vernietiging van de dollar en een complete hyperinflatie verwachten. Maar dat gebeurde nooit! Wij, als pleitbezorgers van fysiek goud hebben in het verleden nooit gezegd dat de dollar haar status als reservemunt zou verliezen. Ook hebben we nog niet eerder gezegd dat de VS en het dollarimperium ten onder zou gaan. We kochten wat goud, maar verkochten ook wat om in te spelen op de cyclische bewegingen van de markt. Maar met het verstrijken van de tijd is de dollarschuld geëxplodeerd op een manier die niemand van ons ooit voor mogelijk heeft gehouden. In deze periode hebben mijn gesprekken met verschillende grote denkers mijn geholpen om de veranderende dynamiek van ons monetaire systeem te bevatten. Door 'Goud voor olie' en de 'politieke spelletjes' in een andere dimensie te zien leerde ik waar we op de lange termijn naartoe zullen gaan. De nationale financiële strategieën observeren we in de Gold Trail. goldprice-historicalDe transitie weg van het dollarsysteem definieerde de gebeurtenissen van het afgelopen decennium. Er is simpelweg geen andere verklaring voor de enorme dollarschuld anders dan dat de rest van de wereld op gigantische schaal de helpende hand heeft toegereikt. Tegelijkertijd was de steun voor het dollarsysteem overduidelijk een manoeuvre die de bezittingen van alle andere landen zou vernietigen. Totdat een ander systeem opgetuigd was, klaar om het stokje van de dollar over te nemen. Dit is waar de Gold Trail begint, aan het begin van de jaren negentig. Dat komt omdat de logica die voorheen achter gesloten deuren bleef toen langzaam begon uit te lekken. We zien de invloed terug van het ouderwetse 'harde geld' in de creatie van deze nieuwe fiatmunt, waarbij wem om goud terug kan vallen zodra het systeem faalt. We zien nu openlijk de langzame destructie van de steunpilaar die de dollar waarde geeft: de op dollars gebaseerde papieren goudmarkt! Dit systeem heeft overduidelijk volledige internationale ondersteuning gehad, omdat de papieren goudmarkt de illusie van waarde gaf en daarmee de vraag naar dollars ondersteunde. De daling van de goudprijs hielp niet alleen om olie goedkoop te houden, ook versterkte het de vraag naar de dollar als spaarreserve. Halverwege de jaren '90 zagen we de eerste scheuren in deze steunpilaar, omdat duidelijk werd dat de steun voor de papieren goudmarkt zou wegvallen met de introductie en het volwassen worden van de euro. Wanneer de euro op eigen benen staat zal de steun voor de dollar - in het omlaag drukken van de goudprijs - uitsluitend de verantwoordelijkheid worden van het financiële systeem van de VS. Een systeem dat ironisch genoeg zwaar leunt op de Britse LBMA. Misschien verklaart dat wel waarom men Engeland zo lang mogelijk uit de Europese muntunie wilde houden. gold-sales-european-central-banksOmdat de VS wist dat het zinloos zou zijn goud te verkopen aan de BIS - andere centrale banken zouden simpelweg al die goud opkopen - opende ze de sluizen van papiergoud op een manier die vergelijkbaar is met de manier waarop de VS dollars bijdrukte voor 1971. Vandaag de dag is het schandelijke systeem van niet-inwisselbare dollars gedekt door onvoldoende goud in de kluis vervangen door een termijncontracten waar goud als grondstof verhandeld kan worden. Iedere keer als de stress toeneemt kan de markt overspoeld worden met alsmaar meer papiergoud, zodat iedere stijging van de goudprijs in de kiem wordt gesmoord. Het is een systeem waarbij papieren claims op goud de prijs van fysiek goud dicteert. Zoals SteveH van het USAGold forum al zei, ze gebruiken deze termijnmarkt voor papiergoud om de waarde van de wereldwijde monetaire goudreserves te beïnvloeden. Is dit allemaal een verrassing? Nee, in elk geval niet voor de moderne pleitbezorgers van fysiek goud die deze gebeurtenissen de laatste jaren goed in de gaten hebben gehouden. Dit is overduidelijk het draaiboek van een geldsysteem dat op haar einde gekomen is. Je laat het aanbod van substituten voor geld wereldwijd exploderen om het banksysteem te redden, zo lang als handelaren dat accepteren. Wanneer de internationale politieke wil begint weg te lopen van jouw geldsysteem, dan ga je aan de haal met de allerlaatste vluchthaven: "je inflateert de hoeveelheid papiergoud voor wat je waard bent". Precies, je overspoelt de markt net zo lang tot die in elkaar klapt. Snap je nu waarom de grote spelers in de wereld zo voorzichtig en onzichtbaar mogelijk fysiek goud kopen? Snap je nu ook waarom ze ook nog papiergoud kopen om die markt in stand te houden engold-vault-londen de destructie ervan te vertragen? Hoe langer dit systeem stand houdt, hoe meer kleine hoeveelheden goud gekocht kunnen worden. Uiteindelijk zal een minimale hoeveelheid fysiek goud alle verliezen van de handel in papiergoud meer dan compenseren. Zie je ook waarom zelfs goudmijnen zoveel marktwaarde zullen verliezen, omdat de papieren goudprijs daalt? Als de finale destructie van de goudmarkt komt (en de goudmijnaandelen daarin mee gaan), zal de handel in alle papieren claims genationaliseerd worden. Niet het fysieke goud, maar alle papieren afgeleiden. Omdat de uitdager van het dollarsysteem haar kracht put uit een vrij functionerende fysieke goudmarkt zal ieder land in de wereld gedwongen worden om op dezelfde manier met fysiek goud om te gaan. Zij zullen geen andere keus hebben dan om goud vrij beschikbaar te maken voor hun bevolking, zelfs wanneer de goudmijnen belast worden met een zeer hoge winstbelasting. Dit alles zal gebeuren terwijl de handel in papiergoud stil ligt. Dit is mijn visie: Ik heb geen hekel aan goudmijnaandelen (ik bezit er zelf een paar) of aan goudderivaten (daar bezit ik er drie van als experiment). Mijn enige bezwaar dat ik wil geven aan handelaren van papiergoud is het volgende: "Ik plaats deze goud derivaten in het juiste perspectief in een veranderende wereld. Another heeft je uitgedaagd hetzelfde te doen" FOA/gids van de Gold Trail (Vertaling door Frank Knopers) Lees ook eerdere delen van de Gold Trail op Marketupdate:

  • Video: De flow van goud en olie

    De Amerikaanse regering produceerde in 1945 en 1947 een reeks gouden munten voor Arabian American Oil Company (Aramco). Dit bedrijf had een afspraak met de regering van Saoedi-Arabië gemaakt om $3 miljoen per jaar aan royalty’s te betalen in fysiek goud. Op dat moment was de goudprijs onder het Bretton Woods akkoord vastgelegd op $35 per troy ounce, maar als gevolg van de Tweede Wereldoorlog was de goudprijs op de vrije markt veel hoger dan die $35.

    Door de stijging van de goudprijs namen de Saoedi’s geen genoegen meer met een betaling in dollars. Door de kunstmatig lage goudprijs kregen ze te weinig goud voor hun olie, waardoor ze zich genoodzaakt voelden fysiek goud te vragen als betaling. Kon Aramco daar niet aan voldoen, dan zou de levering van olie beperkt en de prijs verhoogd worden. In de volgende video wordt de historie van deze gouden munten besproken. Ook maakt de video van ‘belangp’ de relatie tussen olie en goud inzichtelijk. Een aanrader!

  • The Gold Trail: Dollars, olie en goud (Deel II)

    Vorige week publiceerden we het eerste deel van de Gold Trail, een ander verhaal over de goudmarkt. Een verhaal dat tot de kern probeert te komen van ons monetaire systeem. Deze week vervolgen we met deel twee, waarin de relatie tussen de dollar, olie en goud wordt uitgelegd.

    Het volgende stuk werd in februari 2000 geschreven en iedere keer als er naar de ik-persoon verwezen wordt heeft dat betrekking op de persoon die schrijft onder het pseudoniem ‘FOA’. Opmerkingen ter verduidelijking van de tekst staan tussen [haakjes]. Klik hier om het eerste deel van de Gold Trail te lezen.

    The Gold Trail - Deel 2: Eerste wandeling

    FOA (28-02-2000): In mijn vorige artikel “Fundament” hebben we verschillende vragen naar voren gebracht. Sommige waren impliciet en andere waren direct, maar allemaal werden ze genoemd om een denkpauze te creëren. Vandaag geef ik mijn gedachten op basis van een oude studie. Tegen 1971 had het overblijfsel van ons goudwisselsysteem twee krachten tegen zich werken. Ten eerste: De Verenigde Staten had veel meer dollars bijgedrukt dat het goud had om uit te keren. En dan houden we nog niet eens rekening met het feit dat Amerikanen niet in staat waren het binnenlandse aanbod van dollars in te wisselen voor goud. Het hele idee dat fysiek goud overheden ervan zou weerhouden teveel geld bij te drukken was volledig aan flarden geschoten. De realiteit van vandaag de dag dicteert dat iedere grote wereldmacht - niet alleen de Verenigde Staten – een koppeling van de geldhoeveelheid aan een vaste goudprijs met voeten kan treden. Het leek erop dat supermachten en naties, naarmate ze machtiger werden en grotere groepen mensen vertegenwoordigden, makkelijker weg konden lopen van het formele monetaire beleid. En daarmee het gunstige effect van goud op het monetaire systeem teniet konden doen. De Verenigde Staten had haar gouddekking al eens eerder aangepast, toen economische zware tijden aanbraken in de lokale economie. Toen de welvaart van bijna iedereen na de crash van 1929 werd aangetast namen we het goud gewoon weg uit het interne monetaire systeem, om het vervolgens te gebruiken als dekking voor het externe monetaire systeem (dollars in het buitenland). Inderdaad, al het Amerikaanse goud werd opgevraagd van de Amerikaanse bevolking. Voor iedereen die fysiek goud in bezit had (in hun hand), werd de historische dynamiek van goud als bescherming van het vermogen tijdens een allesomvattende schulddestructie weggehaald. Men liet niet toe dat goud haar werk zou doen, namelijk het opruimen van alle ‘dode welvaart’ die in de voorgaande periode gecreëerd werd met het inflateren van de geldhoeveelheid. Van de vele excellente schrijvers op het USAGold forum zullen sommigen inzien dat de “zware tijden” van economische contractie in eerste plaats veroorzaakt worden door het afwijken van een monetair systeem op basis van goud. Daar ben ik het mee eens, maar met de kennis van nu weten we dat de samenleving gewoon niet zal werken binnen een systeem dat slechte schulden volledig afschrijft. Zelfs niet als je de samenleving opdeelt in twee groepen: “de machthebbers” en “de rest van ons”. Ook dan is het nog steeds de manier waarop de wereld vanaf het begin gefunctioneerd heeft. Dus, mijn perceptie is dat toekomstige ontwikkelingen zullen plaatsvinden binnen de menselijke dynamiek zoals die altijd al geweest is. Ook: Nu we de regels in 1933 al één keer hadden aangepast deden we dat in 1971 nog een keer. Op dat moment werden er al zoveel dollars gecreëerd dat het toen al vrijwel zeker was dat er nog een verandering zou gaan plaatsvinden in het spel van gouddekking. Inderdaad, het was volkomen duidelijk geworden dat goud niet de wil van een grote natie kan bedwingen. Ten tweede: Als aanvulling, het hele systeem an sich legt geen enkele discipline op. Denk daar maar eens over na. Algemeen geaccepteerd beleid dicteert dat het goud van een natie in hetzelfde geografische gebied moet liggen als waar het geld wordt uitgegeven dat door dat goud gedekt zou worden. Als het goud en de ‘substituten van echt geld’ [fiatgeld] onder het dak van dezelfde gemeenschap vallen, dan is er geen onpartijdige autoriteit die toeziet op de wijze waarop geld voor goud omgewisseld kan worden! Een natuurlijke en eerlijke verhouding van X aantal dollars voor X hoeveelheid goud kan naar eigen inzicht en naar de wens van de economie aangepast worden! Om een systeem op basis van goud echt te laten werken zou een andere natie het goud moeten bewaren dan de natie die het geld creëert. Een andere natie die de conversie van die munt in goud kan beheren. Zonder deze scheiding aan te brengen kan een grote moderne natie haar eigen wetten gebruiken om het goud uit het systeem te halen [zie Roosevelt in 1933] of besluiten het goud niet meer te exporteren [zie Nixon in 1971], indien de geldhoeveelheid te snel groeit. Juist, na dat eerste kwam het tweede en dat is precies wat er gebeurde na 1971. Onze moderne samenleving bracht al snel aan het licht dat ze niet in staat was de monetaire functie van goud te behouden, zodra dat goud op enige wijze verweven wordt met fiat geld. Zelfs niet als de valuta een claimbewijs op fysiek goud in de kluis vertegenwoordigde en internationale wetgeving de inwisselbaarheid van het claimbewijs afdwong! Slechts weinig mensen kunnen volledig accepteren of waarnemen dat olie de dekking werd voor alle dollars in de wereld, nadat de koppeling met goud in 1971 werd losgelaten. Maar dat is precies wat er in theorie en praktijk gebeurd is. Aan de hand van wat ik eerder geschreven heb maak ik mijn positie duidelijk. Mijn eerdere commentaren staan tussen --- notaties. We beginnen met FOA (15-01-2000): --- Ze gebruikten dit concept niet als een door “grondstof gedekt geldsysteem” in de “perceptie van een goudstandaard”. Op dat moment kochten we in eigen land olie met ‘fiat dollars’ [sinds 1933 was privé goudbezit verboden voor Amerikaanse burgers] en buitenlandse olie met ‘goud dollars’ [inwisselbaar voor goud tegen $35/oz]. Maar – zoals je hebt aangegeven – was de productie van dollars zo veel hoger dan wat de ‘gouddekking’ toestond dat het overduidelijk was dat de Verenigde Staten hun dollarcreatie koppelden aan de welvaart die olie bracht, en dus niet aan goudreserves. Op dat moment werd het goud en de olie afgerekend in dollars en verwachtte men dat overtollige buitenlandse dollars omgewisseld zouden worden voor goud. Maar zoals we kunnen waarnemen was de kloof tussen de realiteit en de gebeurtenissen van dat moment even groot als vandaag de dag het geval is! Al het succes van de dollar werd uiteindelijk mogelijk gemaakt doordat olie zo ver beneden haar economische waarde voor de rest van de wereld geprijsd werd. Op dat moment hadden zelfs onze vrienden in het Midden-Oosten geen idee hoe nuttig olie was geworden voor het behoud van de wereldwijde economische basis. --- Dat gelezen te hebben (en in gedachte te houden) kom ik terug op de impliciete vragen uit het vorige deel: “Waarom bleven andere landen, in het bijzonder de Europese, het fiat dollarsysteem na 1971 toch ondersteunen?” Om het simpel te houden: De hele gedachte achter het gebruik van papiergeld is het vertrouwen dat we er uiteindelijk iets mee kunnen kopen…. Bier, voedsel, kleding, auto’s enzovoort… Goud zat altijd in de mix van het geld om ons ervan te verzekeren dat we deze artikelen konden krijgen tegen enigszins standaard prijzen. Het grootste deel van de maatschappij heeft een vrij directe benadering die ongeveer als volgt gaat: “Het maakt me niet uit waar het fiat geld vandaan komt en waar het door gedekt is… zeker niet als ik er iets mee kan kopen ver beneden de kostprijs en het me nu meteen een voordeel oplevert!” Hier maakt olie de sprong van ‘zomaar een grondstof’ naar ‘een noodzakelijk goed voor de wereld dat de dollar dekt en kan dekken’. Voordat de Verenigde Staten in 1971 de goudstandaard loslieten expandeerde onze complete economische structuur, omdat we profiteerden van de gigantische hefboomwerking van goedkope olie. In die tijd verbeterde olie letterlijk onze levensstijl, omdat de prijs van olie in dollars zo ongelooflijk laag was in verhouding tot wat er door de wetenschap mogelijk werd gemaakt met olie. Moderne technieken maakte olie zoveel waardevoller dan de prijs die we ervoor betaalden, dat we onze schulden tot ver in de toekomst konden extrapoleren en onze geldhoeveelheiden konden laten toenemen. De stijgende productiviteit die mogelijk werd door de zeer goedkope olie zorgde ervoor dat het allemaal uit kon. In feite baseerde de VS haar economie en de waarde van haar geld op de toekomstige waarde van de stroom van olie, niet die van goud. Hier zijn dezelfde gedachten uit mijn bericht: --- De nieuw verworven welvaart van goedkope olie werd gebruikt om de grote berg aan dollarschulden te rechtvaardigen. Zo lang een vat olie gebruikt kon worden om naar verhouding meer echte welvaart te produceren dan wat de dollar vertegenwoordigde, dan zou de dollarinflatie werken naar de enige politieke maatstaaf die telde: “Een verbetering van de levensstandaard!”--- Het enige probleem was dat als we op deze route zouden blijven er twee dingen moesten gebeuren. Als eerste zouden we gedwongen worden de goudstandaard te verlaten, omdat de geldhoeveelheid explodeerde (in verhouding tot de hoeveelheid goud). Daarnaast moesten we een nieuwe bron van olie vinden, omdat die van ons op zou raken. Nog meer uit mijn oude artikel: --- Op dat moment (voor 1971) kochten we lokale olie (intern) met ‘fiat dollars’ [vanwege de confiscatie van goud in 1933] en buitenlandse olie met ‘goud dollars’.--- --- De dollarproductie liep zo ver uit de pas met de ‘gouddekking’ dat het overduidelijk was dat de Verenigde Staten hun dollarcreatie koppelden aan de welvaart die olie bracht. Omdat olie en het goud in Londen voornamelijk in dollars werd afgerekend hield men er rekening mee dat overtollige dollars werden omgewisseld voor goud.--- In de ogen van de officiële denkers van dat moment moest de goudstandaard losgekoppeld worden om de binnenlandse economie van de Verenigde Staten te ontwikkelen. Daarom was het taak voor de Verenigde Staten om de rest van de wereld fiat dollars te laten accepteren die gedekt zijn door olie. Vervolgens was het taak meer olie te vinden die drie keer zoveel waarde had (in dollars) als wat het ons kostte om de olie te bemachtigen! Het was een verheven doel, één die een grote aanpassing vereiste. De transitie van de jaren ’70 was op zijn zachtst gezegd turbulent. Meer uit mijn artikel: --- De Verenigde Staten exporteerden al zoveel dollars dat een verdere toename de perceptie van een “leegloop van goudvoorraden” zou verergeren. Dit was voor iedereen een probleem, omdat de geïndustrialiseerde wereld nog steeds goud wilde hebben. Tegelijkertijd vond de geïndustrialiseerde wereld de “niet-inflatoire” (relatief in die tijd) expansie van de dollarbasis prima, omdat het de nieuwe olie-economie en de reële goederen die dankzij olie geproduceerd konden worden vertegenwoordigde. De Verenigde Staten wilde nieuwe ‘lokale’ oliereserves (op het Amerikaanse continent), omdat die met ‘fiat dollars’ betaald konden worden in plaats van met ‘gold dollars’. Onze buurlanden in het noorden en het zuiden vroegen zelden om goud. In dat opzicht fungeerden ze voor de Verenigde Staten als lokale olieproducenten die betaald werden met ‘fiat dollars’. Echter, om deze reserves voor ‘fiat dollars’ te krijgen moesten ze voorkomen dat de goedkope olie uit het Midden-Oosten iedereen zou voorzien als de olieprijs zou gaan stijgen.--- --- Iedereen was overrompeld toen de koppeling tussen goud en dollars verbroken werd. Zoals ik hierboven gezegd heb was de geïndustrialiseerde wereld dol op de dollarexpansie, vanwege de gepresenteerde context van olie. De rest van de wereld zat gevangen tussen wat leek op een goed systeem op basis van goedkope olie en het verlies van de levering van goud. ---- --- Zelfs toen we goud achterlieten (1971) en olie opkwam (1978) bleef het systeem gewoon werken, omdat olie wellicht $100 aan economische waarde leverde en voor $30 op de markt werd gebracht. --- Op een ietwat ingewikkelde manier, door de koppeling met goud los te laten, werd de olieprijs wereldwijd opgestuwd. Dat bevorderde de zoektocht naar nieuwe (nog steeds goedkope) olie, die betaald zou worden in dollars. Olie die nog steeds veel meer gebruikswaarde had dan de prijs die ervoor betaald werd. De G7-landen wisten dat ze aanvankelijk wat goud moesten verkopen, zodat de goudprijs geleidelijk en op een gecontroleerde manier een hoger prijsniveau kon opzoeken toen de ontkoppeling van goud met de dollar was losgelaten. Pas toen de olieproducerende landen begrepen dat de goudprijs op een redelijk niveau ‘gecontroleerd’ zou worden continueerden ze de prijsvorming van olie in dollars en was de aanvoer van olie voor enige tijd veilig gesteld. Het omwisselen van dollars voor goud op een wereldwijde markt werd toegestaan, voor zover dat noodzakelijk en gewenst was. Dit viel ook in de smaak bij de grote landen buiten de VS, omdat hiermee het ‘tweede probleem’ dat ik hierboven benoemde werd geadresseerd. Namelijk het probleem van de geografische locatie van datgene wat de munt dekt. Omdat de meeste oliereserves zich buiten de Verenigde Staten bevonden – en de Verenigde Staten langzaam door hun eigen reserves heen waren – kon olie in een zekere zin de vrije wil van de Verenigde Staten binnen de perken houden. Als de Verenigde Staten inderdaad af zou stappen van het beheren van een goedkope goudmarkt, of als ze de geldpers te hard liet draaien, dan zou men via een verhoging van de goudprijs de dollar kunnen devalueren. En nee, dat is niet het beste beleid voor de wereld, maar het een betere controle op het bijdrukken van dollars dan het goud in Fort Knox! Terugkerend naar de logica uit mijn vorige artikel “Fundament” was dit de context waarin de G7-landen gebracht werden, nadat ze hun steun kenbaar hadden gemaakt voor nieuwe fiat dollars zonder koppeling aan goud. Zoals ik zei: het alternatief was een grote puinhoop geworden. Met deze nieuwe situatie werd er tijd gekocht. Tijd om ons een beeld te vormen van een nieuwe wereld reserve structuur en die te introduceren. Deze structuur werkte een aantal jaar in een gebroken patroon. Tegen alle verwachtingen in gingen de prijzen van olie en goud niet omhoog, maar werd iedere stijging gevolgd door een daling. Centrale banken zogen zich vol met dollarreserves en voorkwamen daarmee de hyperinflatie van de dollar. Ze bleven dollars accumuleren, omdat ze wisten dat goud in staat was al het waardeverlies van dollarreserves op te vangen zodra een nieuw systeem in gebruik zou worden genomen. Landen die vandaag de dag nog steeds over weinig goudvoorraden beschikken hebben ogenschijnlijk geen idee waar dit allemaal naartoe leidt. Tot op zeker hoogte zijn ze door de Verenigde Staten gebruikt, omdat ze de dollars die ze in ontvangst namen nooit inwisselden voor goud. Ze moeten gedacht hebben dat de hoeveelheid dollars eeuwig kan blijven expanderen en nooit waarde zal verliezen! Vanuit deze gedachte hebben deze landen hun volledige sociale en economische structuur ingericht op het verkopen van goederen aan Amerika, allemaal in ruil voor een Amerikaanse droom. Nu, na al die jaren, beginnen ze eindelijk in te zien dat buitenlandse dollars waardeloos zijn, zo lang de Verenigde Staten een permanent handelstekort blijven maken dat niet zal omslaan in een overschot. Het echte risico wordt nu pas begrepen. De Amerikaanse economie zal alleen vertragen door hyperinflatie, die veroorzaakt zal worden door een verschuiving van de functie die de dollar heeft als reserve! Met gevangen dollarreserves en geen goud om daarvoor te compenseren stevenen deze landen af op regelrechte rampspoed. Opnieuw een stuk uit mijn vorige artikel ‘Fundament’: Denkers in het Euroland beginnen vandaag de dag in te zien dat ze geen dollars in hun reserves nodig hebben om marktaandeel te behouden in de Verenigde Staten. Zoals ik eerder al stelde: “Als de Verenigde Staten haar geldhoeveelheid opblaast en een bubbel produceert, dan werd de wereld overspoeld met geïnflateerd dollars die wij moesten kopen  om de wisselkoers stabiel te houden… Maar met de euro op het toneel, waarom zou ik dan nog die dollars aanhouden als legitimering voor het creëren van mijn eigen munt? Ik kan goud kopen als “waarde reserve” en vervolgens mijn eigen geld drukken. Dat is niet anders dan dat ik dollars aanhoudt als reserves, maar ik heb tenminste een reserve die… niet afkomstig is van een onomkeerbaar handelstekort!!” In betere bewoordingen: De euro is nog steeds te klein om een massieve dumping van overtollige dollars op te vangen. Inderdaad, hoe meer de VS de euro in diskrediet probeert te brengen, hoe groter het risico is van een “Washington Agreement II”, waarin de BIS / ECB hun overtollige dollarreserves gebruiken om de papieren goudmarkt te omzeilen en op grote schaal fysiek goud kopen. In feite hoeven ze slechts op beperkte schaal de markt voor fysiek goud te betreden om de papieren goudmarkt in rook op te laten gaan. Dus, waarom daalt de euro? Of stijgt de dollar omdat een liquiditeitscrisis in de euro haar bestaansrecht bedreigt? Staan we aan de vooravond van een crash in de Amerikaanse markten en in de dollar? Allemaal veroorzaakt door een transitie weg van het dollar reserve systeem? We hebben wat oude artikelen over dit onderwerp die we later zullen bespreken… FOA/ gids van de Gold Trail. (Vertaling door Frank Knopers) Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!

  • Prijsstabiliteit

    Maarten Verheyen twitterde vorige week het volgende…

    Ik heb het vermoeden dat Verheyen in het ‘goud is geld’ kamp zit en dat hij met deze tweet refereert naar goud als geld dat in koopkracht toeneemt. Misschien heb ik dat verkeerd begrepen, maar dat is voor de strekking van dit artikel minder belangrijk. Feit is dat steeds meer mensen de mening toebedeeld zijn dat goud geld is of dat het beter is als goud weer geld wordt.

    Een terugkeer naar goud als geld klinkt misschien fantastisch, omdat u dan kunt je ieder jaar meer kunt kopen met je spaargeld. Een terugkeer naar de klassieke goudstandaard beschermt de koopkracht van de spaarder, de koopkracht van de vermogende mensen die zich het goud kunnen veroorloven.

    Spaarders versus schuldenaren

    Maar wat men zich ook moet realiseren is dat het geldsysteem er voor iedereen moet zijn, dus ook voor de mensen die netto meer schulden dan bezittingen hebben. FOFOA beschreef op zijn blog het spanningsveld tussen spaarders en schuldenaren, een spanningsveld dat door velen al die tijd over het hoofd is gezien. Terwijl Karl Marx schreef over de eeuwige strijd tussen de arbeider en het kapitaal, zo benoemt FOFOA de strijd tussen de spaarder en de schuldenaar. Waarom? De spaarders zullen altijd strijden voor een geldsysteem dat hun vermogen beschermt, een zogeheten ‘hard geld’ systeem dat bijvoorbeeld gebaseerd is op goud. Maar de minder rijke mensen, zij die zich in de schulden moeten steken om een huis te kopen en zij die geld moeten lenen om een studie te volgen of een auto te kopen, zijn helemaal niet gebaat bij een door goud gedekte valuta. Het zou betekenen dat hun schulden in reële termen steeds duurder worden. De discipline van een goudstandaard zorgt daarmee in feite voor een overdracht van vermogen van de schuldenaren naar de spaarders. Schuldenaren zullen altijd pleiten voor ‘zacht geld’, geld dat bij wijze van spreken ‘uit het niets’ kan worden gecreëerd en dat door inflatie steeds minder waar wordt. In dit systeem zijn het de schuldenaren die de vruchten plukken, omdat hun schulden door de inflatie steeds minder waard worden. De verliezen zijn in dit geldsysteem voor de spaarders, die hun vermogen zien wegsmelten.

    Conclusie

    Willen we een duurzaam geldsysteem bouwen, dan zullen we de belangen van zowel de spaarders als de schuldenaren moeten behartigen. We moeten nadenken over een nieuw geldsysteem, een systeem dat zowel de belangen van de vermogenden als de minder vermogenden kan behartigen. Een systeem waar we op Marketupdate al vaker iets over gepubliceerd hebben heet ‘Freegold’. In de basis is dit een geldsysteem waarin papiergeld en goud naast elkaar bestaan. Geld als ultiem betaalmiddel en rekenmiddel en goud als het ultieme spaarmiddel. Dit systeem komt voort uit de kennis dat zowel een systeem op basis van papiergeld als een goudstandaard bepaalde tekortkomingen hebben. Links:
    • The Debtors and the Savers (FOFOA)
    • The Debtors and the Savers 2012 (FOFOA)
    • Freegold: Why Gold is not Money (Marketupdate)
    Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!

  • Hoe olie de werkelijke waarde van goud kan onthullen

    Hoe olie de werkelijke waarde van goud kan onthullen

    De volgende tekst is een directe vertaling van een artikel “How Iran’s Oil is set to Reveal the True Value of Physical (and paper) Gold” dat in 2012 verscheen op het weblog lcn.freedgold. Het artikel werd onlangs opnieuw gepubliceerd en trok mijn bijzondere aandacht. Het beschrijft stapje voor stapje hoe fysiek goud via olie opnieuw gewaardeerd kan worden naar een hogere marktwaarde, een proces dat op haar weg alle papieren afgeleiden van goud zal vernietigen.

    Het artikel is geschreven door Peter Trzaska (@piotrusz7).

    Hoe Iran met olie de werkelijke waarde van goud kan onthullen

    Door: Peter Trzaska / Vertaald door: Frank Knopers

    De Amerikaanse dollar functioneert als een doorvoerhaven van waarde, één die bijna iedereen gebruikt vanwege haar status als wereldreservemunt. De dollar doet dienst als een smeermiddel voor de handel, dat is alles. De munt heeft niet meer substantie dan dat en verliest haar functie weer zodra de transactie voltooid is. De werkelijke waarde zit in de fysieke bezittingen, bezittingen die gedwongen in dit overbodige medium (dollars) verhandeld worden. De prijzen van zowel olie als goud worden al meer dan veertig jaar uitgedrukt in deze elektronische dollar. Gedurende deze periode werd men ook gedwongen om aankopen van olie en goud in dollars af te rekenen. Kissinger voerde een meesterzet uit, toen hij Saoedi-Arabië er van wist te overtuigen dat het voor hun beter was de olie in dollars af te rekenen. De status van de dollar als wereldreservemunt, die na de ontkoppeling van goud in 1971 onder druk was komen te staan, werd opnieuw verzekerd toen Kissinger de goedkeuring kreeg van Saoedi-Arabië. Door de belofte dat olie enkel en alleen in dollars afgerekend zou worden kreeg de munt een nieuwe steunpilaar die het exorbitante privilege van de Verenigde Staten voor de komende decennia veilig zou stellen.

    Derivatisering

    Op basis van deze steunpilaar kon een alsmaar groeiende berg aan papieren derivaten ontstaan, papieren derivaten die zich voordeden als 'the real thing'. Maar zoals iedere berg haar een top heeft, zo heeft ook de berg van papieren derivaten in het financiële systeem een piek. Als die piek eenmaal bereikt is kan een kleine misstap alles in een vrije val brengen. En misschien heeft de Verenigde Staten die val al in gang gezet. In de meest recente poging om haar exorbitante privilege te beschermen heeft de VS Iran afgesloten van het ongegronde en niet-gerechtvaardigde elektronische dollarsysteem. De Verenigde Staten willen de wereld laten geloven dat dit de grootste straf is die een land kan overkomen. Een straf die zeer nadelige gevolgen zou hebben voor Iran... Nietwaar? Hoe erg is de straf voor Iran? Misschien kan deze stap nog beter uitgelegd worden als een geschenk! Het politieke theater is een riskant gebeuren en de consequenties kunnen groot zijn. Zij die zich ervan bewust zijn dat de berg van derivaten niet meer verder kan groeien vragen zich bijna dagelijks af hoeveel langer we de onvermijdelijke neergang nog kunnen uitstellen. Volgens sommigen is de neergang al ingezet, anderen beweren dat het spel van de papieren derivaten (juist door de manier waarop ze in elkaar is gezet) ongestoord daar kan blijven gaan. Door Iran uit te sluiten van de dollar speelt de VS de meest risicovolle hand in een poging de status van de dollar als wereldreservemunt te verdedigen. Niet langer zijn Iran en haar belangrijkste handelspartners gedwongen de dollar te gebruiken om te handelen. De Verenigde Staten schiet zichzelf in de voet, door Iran en haar handelspartners de ruimte te geven om te handelen zonder tussenkomst van de elektronische dollar. Iran kreeg de vrijheid om olie rechtstreeks voor goud te verhandelen. Dit kan verstrekkende gevolgen hebben die die wereld kunnen veranderen. Het is te hopen dat Iran en haar handelspartners van de gelegenheid gebruik zullen maken om een plan uit te rollen waar de rest van de wereld profijt van zal hebben. Een plan om de dollar los te koppelen van het internationale monetaire systeem.

    Iran produceert veel ruwe olie

    Iran produceert veel ruwe olie

    Olie voor goud

    Landen als India, China, Turkije en Rusland kunnen voortaan olie en gas uit Iran rechtstreeks afrekenen in fysiek goud. Het is te hopen dat Iran niet meer dan 1 gram goud per vat olie vraagt (dat zou betekenen dat fysiek goud een waarde heeft van 31 vaten olie, oftewel $3.100 per troy ounce). Indien Iran slechts 0,1 gram fysiek goud per vat olie vraagt (en daarmee het goud waardeert op 311 vaten olie of omgerekend $31.100), dan kan de wereld zich opmaken voor een onvoorstelbare achtbaanrit. Een dergelijke actie zou alle valse waarde van het huidige dollarsysteem doen verdampen en de werkelijke waardes van olie, goud en andere bezittingen onthullen. De markt zal de waardeloze papieren goudcontracten opnieuw waarderen tot bijna nul, waardoor de werkelijke waarde van fysiek goud zichtbaar zal worden. Velen zullen beweren dat dit geen legitiem voorbeeld is, omdat Iran zichzelf nooit zo ernstig tekort zou doen. Waarom zou een land immers 0,1 gram goud vragen voor een vat olie, als de marktprijs voor een vat olie op 2 gram ligt? Iran zou zichzelf toch in de voet schieten als ze haar olie voor 5% van de marktprijs aanbiedt? Net als ieder individu wil toch ook ieder land zoveel mogelijk goud krijgen voor haar productie? Levenslange ervaring en kennis van de complexe intriges van het financiële systeem biedt geen immuniteit tegen de belangrijke lessen die we nog aan den lijve zullen ondervinden. De afgelopen veertig jaar hebben ons niet voorbereid op simpele en niet te ontkennen lessen. Er mag geen twijfel over bestaan dat we de volgende lessende op de harde manier zullen leren:
    1. Papier is geen betrouwbare maatstaf voor werkelijke waarde
    2. Papieren markten, die losgemaakt zijn van normale vraag- en aanbodfundamenten, kunnen niet functioneren als een prijsvormingsmechanisme. Hun functie is juist om de werkelijke waarde te verhullen.
    3. De welvaart die je op papier denkt te hebben vergaard is misschien niets meer waard dan het papier waarop het geschreven is

    Papieren bezittingen

    Hoe zeker bent je er momenteel van dat je papieren bezittingen een betrouwbare weerspiegeling zijn van je vermogen? Denk er eens over na hoe je zou reageren op de informatie dat Iran olie verkoopt tegen 0,1 gram fysiek goud per vat, dus 311 vaten olie per troy ounce. Is er iemand te vinden die zich niet in de handen zou wrijven om van deze kans gebruik te maken? Hoeveel mensen zouden niet alles wat ze hebben verkopen, om maar zoveel mogelijk goud te bemachtigen aan de huidige spotprijs van ongeveer $1.300 per troy ounce op de elektronische goudmarkt? Wie van ons zou niet de rekensom maken dat hij of zij voor de prijs van één troy ounce goud ($1.300) maar liefst 311 vaten olie kan kopen? En dat iemand daar miljoenen mee kan verdienen, omdat 311 vaten olie aan de huidige olieprijs een totale waarde van ruim $31.000 heeft! Wie zou niet tot de conclusie komen dat er met deze trade miljoenen voor het oprapen liggen? Succes! De droom om ooit miljonair of miljardair te zijn zal niet langer duren dan de tijd die nodig is om een velletje papier in brand te steken. Terwijl je naar je computer rent om de goudprijs te bekijken - in de hoop dat je niet te laat bent - ben je verbaast om te zien dat de goudprijs helemaal niet is gestegen. Je dacht dat de goudprijs was gestegen, maar tot je verbazing zie je dat de prijs juist ontzettend hard onderuit gaat.

    Daling goudprijs

    Wat is er gebeurd? Is er ooit een meer tegenstrijdige beweging geweest in de goudprijs? Je bent je er nog niet van bewust, maar je bent zojuist getuige geweest van een bankrun op fysiek goud! En je hebt zojuist ontdekt wat de werkelijke waarde is van de papieren claims op goud die op de COMEX verhandeld worden. Ondertussen ben je getuige van de onthulling van de werkelijke goudprijs! Wat is de verklaring voor een daling van de goudprijs, als het nieuws dat je zoveel olie kunt kopen met zo weinig goud impliceert dat de goudprijs maar één kant op kan. Omhoog, en snel omhoog...!! Je was niet de enige die deze geweldige arbitrage mogelijkheid zag. Velen zagen het. Veel van hen hadden, net als jij, een klein stukje van de portefeuille omgezet in beleggingen in papiergoud. Een paar slimmeriken hebben, tegen het advies van de duurste en hoogst aangeschreven vermogensbeheerders in, meer dan 10% van hun vermogen omgezet in verschillende papieren goudbeleggingen. Nu willen al deze beleggers, net als jij, van de gelegenheid gebruik maken om hun goud op te vragen en in te wisselen voor 311 vaten olie per troy ounce. Fantastisch toch? Er is echter één probleempje.... Papieren goudcontracten zijn vals, misleidend en illusoir goud. Derivaten van goud die met 99% zekerheid nooit fysiek goud zullen worden. De bron van jouw papieren goudbelegging, of dat nou contracten op de termijnmarkt, claimbewijzen of aandelen van goud-ETF's zijn, dat maakt niet uit. Het papier is immaterieel. Er worden minstens honderd stukken papiergoud verkocht voor iedere troy ounce fysiek goud. (Kunnen we spreken van dubieus goud?) We kunnen er zeker van zijn dat Iran, indien ze goud voor olie wil verhandelen, geen genoegen zal nemen met een papieren claim op goud. Olie, dat exclusief aangeboden wordt in ruil voor tastbaar goud. Stel dat je een positie in papiergoud om wilt zetten naar fysiek goud, of dat nou aandelen in goud-ETF's of termijncontracten op de Comex zijn. Je zult je tijd verspillen met het lezen van de prospectus en de brochure, want uiteindelijk zul je erachter komen dat je papieren claim op goud niets meer waard is dan een claim op ander papier: dollars. Contracten worden netjes afgewikkeld in cash, want het goud is er niet.

    Aanbod fysiek goud droogt op

    Nadat je de papieren claims op goud verkocht hebt en het bedrag is bijgestort op je bankrekening ga je op internet kijken naar fysiek goud. Je klikt op de advertenties voor goud die je al die tijd genegeerd hebt, om erachter te komen dat geen enkele goudhandelaar voorraad heeft. Alles is uitverkocht! Je dacht dat je zo slim was door goud-ETF's te kopen, omdat daar een veel lagere premie per troy ounce voor berekend wordt dan voor de fysieke gouden munten en goudbaren. Die kleine besparing begint je op te breken, want het goud dat op eBay verkocht wordt wisselt voor steeds hogere bedragen van eigenaar. Je ziet nog één veiling open staan voor een gouden Krugerrand munt van 1 troy ounce. De biedingen blijven oplopen: $28.000.... $29.000.... $30.000! Het gaat volledig tegen je principes in om mee te bieden, maar zou je in dit scenario toch een bod plaatsen? Je hoeft er niet te lang over na te denken, omdat er voor jou heel veel anderen zijn die bereid zijn $30.000 of meer neer te tellen voor een troy ounce goud. Je droom om miljonair te worden met deze 'buitenkans' is aan je voorbij gegaan. Terwijl je op papier zoveel goud in bezit dacht te hebben kun je nu nog maar een fractie van dat goud bemachtigen. Je troost je met de gedachte dat je überhaupt nog geld hebt gekregen voor je papieren positie in goud, want je ziet de goudprijs op de Comex verder dalen en dalen. De beloftes op goud worden steeds verder afgewaardeerd: $325... $290... $250! Hoe is dat mogelijk? Iedereen verlaat de papieren goudmarkt en de vraag naar dit soort claimbewijzen is bijna opgedroogd. De mensen die hetzelfde plan hadden als jij (papiergoud direct of indirect omzetten naar fysiek goud) waren je te snel af. Als papier brandt, dan moet je er snel bij zijn... En al het geld dat beschikbaar komt door cash settlement wil maar één kant op, richting fysiek goud. De argumenten om fysiek goud te bezitten ging niet in rook op, zoals de prijs van het 'papiergoud'. Integendeel. Bespaar jezelf energie en laat de hoop varen dat de prijs van papiergoud weer gaat stijgen. Wacht niet langer en verkoop de resterende posities in de papieren claims op goud voor $220 per troy ounce, want de prijs gaat richting nul. Het is het einde van de papieren goudmarkt.

    Herwaardering van fysiek goud

    Fysiek goud is opnieuw gewaardeerd naar haar werkelijke waarde, naar een prijs die hoog genoeg is om het weer te laten stromen in de internationale handel. Er is geen andere keuze meer dan te accepteren dat olie de prijs van goud bepaalt en dat er een prijs tot stand is gekomen waarop olie en fysiek goud vrij kunnen bewegen. Het zou in niemand's belang zijn om de goudprijs te onderdrukken en het goud weer van het toneel te laten verdwijnen. Het zou ook geen doel dienen om een andere betaling voor olie te verzinnen, anders dan goud. En op deze manier komen we aan op onze bestemming. Een wereld waarin papier wordt gewaardeerd voor wat het werkelijk is (zonder intrinsieke waarde). Het zal overduidelijk zijn dat honderd claims op een troy ounce goud niet dezelfde waarde kunnen hebben als één troy ounce fysiek goud, indien die honderd claims maar door één troy ounce fysiek metaal gedekt worden. Het hele spel van papieren derivaten, een gigantische berg van papieren claims, zal na al die jaren met de snelheid van het licht in elkaar zakken. Ik ben ervan overtuigd dat we niet bang moeten zijn voor wat komen gaat. Sterker nog, we moeten dankbaar en zelfs optimistisch zijn, omdat deze grote reset noodzakelijk is. We keren terug naar een solide basis waarop echte goederen gekocht en verkocht kunnen worden voor hun werkelijke waarde. Waarbij we bevrijd worden van de last van talloze papieren claims waarmee alles samenhangt. De eindeloos derivatisering zal stoppen en al het papier zal weggegooid worden. De vernietiging van de frauduleuze en destructieve papieren markten is de enige weg uit deze ingewikkelde situatie. Het idee om een intrinsiek waardeloze papieren/elektronische handelseenheid (dollars) te gebruiken als dekking van werkelijke waarde (olie) blijkt een te grote verantwoordelijkheid voor de mensheid. Men kon al van tevoren zien dat dit slechts op één manier kon eindigen. Als een door en door verrot systeem. Het zou een ultieme ironische twist zijn als de toekomst uitwijst dat de boycot van Iran de katalysator is voor de ontkoppeling van olie aan de dollar. Het was immers Kissinger die ervoor zorgde dat de Amerikaanse dollar in 1973 gekoppeld werd aan olie. Het petrodollar systeem kan pas omver geworpen worden als zij die macht en rijkdom vergaarden met dit illegitieme systeem, ontdekken dat dit ongeoorloofde systeem in een oogwenk kan eindigen. Welk land heeft nog kernkoppen met verrijkt uranium nodig, indien ze reeds beschikt over olie, goud én voldoende bondgenoten om olie tegen 0,1 gram goud per vat te verhandelen? Welk land zal het in zijn hoofd halen om een verwoestende aanval op andere landen uitvoeren, indien ze in een oogwenk het huidige frauduleuze dollarsysteem kan laten instorten? Een financieel systeem waarvan de uiterste houdbaarheidsdatum al lang is verstreken.

    Speculatie?

    Het is makkelijk om het scenario dat ik hier schets in twijfel te trekken, om het af te doen als een sprookje of als speculatie. Het is dan ook te gemakkelijk om alle angst te kalmeren met misleidende zekerheid dat dit scenario geen werkelijkheid zal worden. Maar denk dan eens aan MF Global. Heb je niet meegekregen waar die rel over ging? Dan moet je dat maar snel doen! En controleer alstublieft ook de brochures, de kleine lettertjes en de algemene voorwaarden van beleggingsproducten die (letterlijk) goud beloven. Als je het niet voor mij doet, doe het dan in ieder geval voor jezelf. Onthoud goed dat de tijd ons alles zal leren. Soms komt het bewijs sneller dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden, nog voordat we de kans hebben gezien om erop te anticiperen.

    Centrale banken

    Sta eens wat langer stil bij de consequenties van de hierboven beschreven herwaardering van goud naar 311 vaten olie per troy ounce. Werp eens een blik op de balans van centrale banken: de ECB in het bijzonder zet goud tegen marktwaarde op de balans, goud als middel om de waarde van de munt te verdedigen. Deze goudreserve vormt momenteel ongeveer de helft van de totale reserves van het Eurosysteem. Pas dit eens toe op de balans van alle centrale banken met een goudvoorraad... Venezuela haalde haar volledige goudreserve terug uit Londen. Tegelijkertijd blijven centrale banken van onder meer Rusland, India, China, Zuid-Korea, Vietnam en zelfs Griekenland goud kopen. En toch schreeuwen ze dat niet van de daken. Nieuwe aankopen worden zonder al teveel bombarie kenbaar gemaakt en de trend wordt zelden breed uitgemeten in de media. Het lijkt er bijna op alsof niemand er belang bij heeft de papieren goudprijs te verstoren... Maar neem het volgende eens in overweging: Hoeveel gezonder zouden de balansen van centrale banken zijn als ze hun goudvoorraad waarderen naar hun werkelijke waarde, de waarde die zichtbaar wordt op het moment dat een land onbaatzuchtig bereid is olie te verkopen voor slechts 0,1 gram fysiek goud per vat... Laat al het papier branden, zodat de goudvoorraad van centrale banken kan compenseren voor de waarde die verdampt uit al hun papieren bezittingen.

    Goud voor olie

    Kan het echt zo simpel zijn? Kan de fraude van papiergoud en de derivatenmarkt op haar knieën gebracht worden met een simpele olie-voor-goud transactie zoals in dit verhaal beschreven staat? Zijn de Verenigde Staten verliezer als dit scenario zich ontvouwt en er een einde komt aan hun exorbitante privilege? Natuurlijk niet! De VS claimt in Fort Knox en bij de Federal Reserve Bank van New York met afstand de grootste goudvoorraad van alle landen in de hele wereld te hebben. Daar, diep in hun goudkluizen, zou meer dan 8.100 ton zuiver goud moeten liggen. Een actie van Iran om olie direct af te rekenen in fysiek goud, zou dus helemaal niet nadelig zijn voor de VS. Zoals je kunt zien is de VS niet de verliezer van een herwaardering van goud ten opzichte van olie. Er is geen verliezer in deze herwaardering. Het hoger gewaardeerd goud zal de fictieve waarde van papieren derivaten doen verdampen en toekomstige generaties bevrijden van een extreme schuldenlast.

    Hoe Iran goud kan herwaarderen met olie

    Hoe Iran goud kan herwaarderen met olie

  • Marketupdate volgtips voor twitter

    Marketupdate is actief op twitter en haalt via dit medium veel bezoekers naar de site. Omgekeerd komen we de meeste nieuwsitems op Marketupdate ook via twitter op het spoor. Wult u weten waar wij onze informatie (onder meer) vandaan halen? We presenteren een korte lijst van twitter kanalen die we u zeker kunnen aanraden.

    Goud

    De volgende twitter kanalen plaatsen dagelijks nieuws en interessante artikelen over edelmetalen.

    https://twitter.com/GoldCore

    https://twitter.com/GoldInvestmentG

    https://twitter.com/TheRealAssetCo

    https://twitter.com/Mineweb

    https://twitter.com/PopescuCo

    https://twitter.com/KoosJansen

    https://twitter.com/bronsuchecki

    https://twitter.com/JilNik

    Freegold

    De volgende twitteraars schrijven scherpe commentaren in minder dan 140 tekens. Al heeft Victor the Cleaner er een handje van om zijn antwoorden in minstens zes fragmenten over de schutting te gooien. Hij en @Mortymer001 hebben elk een eigen weblog waar ze geregeld artikels over goud publiceren.

    https://twitter.com/freegolds

    https://twitter.com/TroyOunce

    https://twitter.com/VictorCleaner

    https://twitter.com/mortymer001

    Huizenmarkt

    Goede tweets over de huizenmarkt, zodat het nieuws op dit vlak u niet ontgaat.  De tweede en de derde horen bij weblogs over de huizenmarkt.

    https://twitter.com/Bubbelonia

    https://twitter.com/huizenprijzen

    https://twitter.com/Woningnieuws

    Actualiteit en Nieuws

    Actualiteit en nieuws halen we ook uit alternatieve bronnen. Russian Market en VoiceofRussia houden ons op de hoogte van nieuws uit Rusland, terwijl de Bricspost regelmatig nieuws plaatst over de BRICS-landen. XHNews is het twitter kanaal van Xinhua News en belicht het nieuws vanuit de Chinese invalshoek. Cigolo en Fiatcurrency

    https://twitter.com/russian_market

    https://twitter.com/VoiceofRussia

    https://twitter.com/TheBricsPost

    https://twitter.com/XHNews

    https://twitter.com/cigolo

    https://twitter.com/fiatcurrency

     

  • Freegold: Why gold is not money

    Freegold: Why gold is not money

    Quite often we hear ‘gold bugs’ saying “gold is money”. Or that it should be money again, for example by linking the value of money to a certain amount of gold. These sentiments are characteristic for a time in which central banks provide almost unlimited amounts of liquidity to the banking system and in which banks are saved by taxpayers for billions of dollars. Yet gold bugs should understand that the monetary problems are not solved with a return to gold money.

    Gold Standard

    The idea of linking money to a fixed amount of gold has some prominent supporters. People like Ron Paul, Mike Maloney, Peter Schiff and many others are very popular among the goldbugs for their view on gold. Inspired by the Austrian school of economics they oppose the Keynesian view and plead for a return to ‘sound money’, that is money with intrinsic value. According to many gold bugs we could limit the power of the banks and governments with a return to money backed by the precious metal.

    By imposing a gold-exchange standard we could end the fractional reserve banking, forcing governments to live within their means. Expensive wars would be limited in scope and duration, because governments would not be able to finance it. A gold exchange standard would discipline both banks and governments, according to the proponents of a return to a gold-backed currency.

    Bretton Woods

    The failure of the Bretton Woods system proves that linking money to a specific amount of gold will end sooner or later. The Americans promised a dollar ‘as good as gold’ after the second World War, promising foreign countries to exchange dollars for gold at a fixed rate of $35/oz. The world started accepting  Treasuries from the United States government as a central bank reserve equal to gold. As long as those dollar reserves could be exchanged for physical yellow metal at a fixed rate, those dollar reserves would indeed be as valuable as the gold itself.

    However, the gold exchange standard of Bretton Woods did not impose a limit on credit expansion in the United States. The US could keep on living beyond their means, because other countries saw no other purpose for their dollars other than lending them back to the US. Exporting countries put dollar denominated debt on their balance sheet as backing for their own currency, like if it was a gold reserve. The US debt piled up in the rest of the world, while the dollar was still valued as if it were physical gold. It was a remarkable exorbitant privilege, which was threatened for the first time during the sixties.

    France, the Netherlands and other European countries started exchanging their dollar reserves (euro dollars) for gold at the US Treasury. Within a few years it was abundantly clear to everyone that the US couldn’t keep it’s promise to deliver gold at $35 per troy ounce. The dollar for gold exchange window had to be closed in 1971, to prevent the US running out of it’s remaining ~8100 tonnes of metal.

    Depleting US gold reserves during Bretton Woods

    Depleting US gold reserves during Bretton Woods (Source: Sunshineprofits)

    Freegold

    Linking gold to a currency is always doomed to fail. The expansion of the money supply through bank lending and government deficit spending puts pressure on a fixed gold price, a pressure which can only be released by either revaluing gold at a higher price (from $20,67 to $35 per troy ounce in 1934) or by selling gold (London Gold Pool during the sixties). There is no discipline in a gold standard which links gold to the currency, it is just a matter of time before we can all agree it has failed. How long such a gold standard can live depends on the price at which the gold is fixed, how much gold there is in the vault to back up the currency and how fast the supply of currency expands. The only certainty is that it will fail sooner of later.

    Sooner or later people will see the scam in such a gold standard and start demanding the undervalued physical gold in exchange for the vastly overvalued paper currency. This can happen on a national level, but also on a global scale as we saw in the late sixties.

    Gold is valuable

    Don’t be mistaken when I say gold is not money. It is a precious and valuable asset! The metal does not degrade, has a high liquidity and is recognized worldwide. The high stock to flow ratio means total supply of gold cannot be diluted in a short time frame. The idea that gold should be money is based on the past, when both gold and silver were used as a tradable good. Back then, goods were exchanged for goods and gold and silver were the most liquid ones available to the market. Because the value was only in the metal itself, private gold smiths could make coins with standardized weight and purity to improve the trade.

    This was the first step to money based on mutual trust. Coins with standard weight and purity could be exchanged much easier than raw pieces of precious metal, because people trusted the goldsmith and didn’t need to assess every single piece of gold as thoroughly as they would with random pieces of gold and silver.

    However, the use of gold and silver coins in trade was still a form of barter. There was a direct exchange of goods (livestock, food, tools) and services for other goods (gold, silver).

    Money is credit

    As the time passed by, people started to figure out it was much easier to exchange promises instead of gold and silver coins. Banks emerged when goldsmiths handed out unbacked gold certificates to clients, pieces of paper which were not backed by gold in the goldsmith’s vault.

    This was the turning point in the history of money, because the money evolved from asset to liability. No longer was the value of money based on the value of the precious metal, but by the knowledge that the money would be accepted as a means of payment for other goods or services. Central banks and governments guarantee the acceptance of the currency. Money evolved from a barter tool to a bookkeeping system, in which the currency is used to facilitate the exchange of goods and services. Think of it as a large scoreboard.

    Money became a claim on the productivity in the real world economy, a claim which would be guaranteed by a central bank. That’s why there is a signature of the head of the central bank on every banknote. Money nowadays is nothing more or less than the representation of a social contract, as Wim Duisenberg put it in his acceptance speech in 2002. He said the following about money:

    “We engage in an exchange of goods and services everyday by using money as the means of exchange; and we offer our labour in exchange for money, which, in itself, has no value. We only do this because we believe that we will, in turn, be able to exchange that money for more goods or services. This fact tells us much about the confidence that we place in money itself. And it tells us much more about the confidence that we place in each other. Hence, money is, in essence, a social contract.“

    FOFOA also describes money as an accounting system, symbolized by physical representations in the form of coins and notes that have almost no intrinsic value. This is what he said in one of his articles.

    “Transactional currency is simply a notional, purely symbolic token medium of exchange, much more replaceable, resource-efficient and environmentally friendly than mining stupid metals for stupid coins.”

    Gold is not money

    Money is debt, created by the banks to fulfill the demand for debt in a society. The primary goal of this debt is to improve the flow of goods and services in the economy. Money in it’s current form is an excellent unit of account and medium of exchange. Euro’s, dollars and other fiat currencies are much easier for daily transactions than gold and silver coins.

    The yellow metal is much more useful as an antipode of debt, being the currency in circulation. Gold as a physical asset that compensates for the loss of value in fiat currencies. When you take this perspective, it might be no surprise for you that gold is the number one asset on the Eurosystem balancesheet. On the opposite side of the balance sheet, we find currency in circulation.

    ECB balance sheet

    ECB balance sheet

    The gold reserve is revalued quarterly to reflect the market value of gold. An increase in the price of gold increased the value of the gold reserve, as well as the revaluation account in the liabilities side of the balance sheet. When the price of the precious metal goes down, the same amount is deducted from the revaluation account. So the price of gold can move freely in this system. The undervaluation of gold in in fixed gold standard is solved, once we stop striving for a fixed price of the precious metal in currency terms.

    Gold as wealth reserve

    While fiat currency is the most convenient instrument for daily transactions as a unit of account and a medium of exchange, physical gold is the most useful store of value. The metal has all the desirable properties for those wanting to store purchasing power for future consumption. When buying gold, you exchange your fiat currency for a piece of useless gold metal. This is beneficial for all of us, because this transaction doesn’t involve interest. The alternative is to lend money, which requires a certain amount of interest. By exchanging excess currency for gold, one makes his currency available without interest attached to the transaction.

    The possession of gold is not only being promoted in China, but also in the Eurozone with the special tax exemption on gold. It is a recognition of gold as a wealth asset, available for those producing more than they consume. Savers can protect their wealth in gold (among other tangible assets), a metal which can appreciate in value without damaging the real economy.