Marketupdate

Categorie: Laatste blogs

  • Rabobank bestuursvoorzitter Piet Moerland stapt op

    Piet Moerland legt zijn functie als bestuursvoorzitter bij de Rabobank per direct neer, zo meldt het Financieel Dagblad. Zijn voortijdige vertrekt houdt verband met de Libor affaire, waarvoor de bank onlangs een boete kreeg van ongeveer $1 miljard. Volgens ingewijden wordt Moerland tijdelijk opgevolgd door commissaris Marinus Minderhoud.

    Moerland kondigde eerder nog aan dat hij in de loop van volgend jaar met pensioen zou gaan. Toch heeft hij besloten om per direct afstand te nemen van zijn functie bij de bank. De verantwoordelijke bestuurder voor de Libor handelaren, Sipko Schat, blijft volgens het FD wel in functie.

    Piet Moerland legt zijn functie als bestuursvoorzitter bij de Rabobank neer

    Piet Moerland legt zijn functie als bestuursvoorzitter bij de Rabobank neer (Afbeelding van ANP)

  • Cartoon van de dag (28 oktober 2013)

    A picture is worth a thousand words

    Spaargeld-weg-als-je-het-nodig-hebt

  • Cartoon van de dag (25 oktober 2013)

    Hoe oneerlijk is het beleid van de Nederlandse regering ten aanzien van de huizenmarkt? Een cartoon die u absoluut gezien moet hebben!

    Scheefwonen? De huurder betaalt de rekening!

    Scheefwonen? De huurder betaalt de rekening! (Bron: @Bubbelonia)

  • Cartoon van de dag (24 oktober 2013)

    Fools-Gold

  • Rabobank krijgt $1 miljard boete in Libor zaak

    De Rabobank kan een boete van bijna $1 miljard tegemoet zien, zo schrijft de Financial Times. De bank krijgt de boete voor manipulatie van de Liborrente, de rente die banken onderling afspreken als basistarief voor de kredietverlening aan bedrijven en consumenten. Ook zou de bank gesjoemeld hebben met rentes op de interbancaire rentemarkt, aldus de Financial Times.

    De boete van bijna $1 miljard is volgens ingewijden hoger dan waar de Rabobank zelf op gerekend had. Het is zelfs de tweede hoogste boete die een financiële instelling heeft moeten betalen in dit renteschandaal. Totnogtoe hebben drie banken en één broker een boete gekregen voor manipulatie van de Liborrente en andere interbancaire rentes. Zo betaalde UBS vorig jaar een recordboete van $1,5 miljard en moesten RBS, Barclays en de broker Icap respectievelijk 390, 290 en 55 miljoen Britse pond aan boetes betalen.

    Volgens advocaten maken andere banken, die nog een schikkingsvoorstel tegemoet kunnen zien in het grote Libor schandaal, zich steeds meer zorgen over de hoogte van de boetes. “Het lijkt erop dat de boetes worden opgeschaald”.

    Rabobank betaalt hoge prijs

    Een deel van de boete die de Rabobank moet betalen gaat naar de Nederlandsche Bank, de rest wordt overgeboekt naar autoriteiten in het Verenigd Koninkrijk en de VS. Naar verwachting zal de Nederlandsche Bank maar een klein gedeelte van het boetebedrag ontvangen. De Rabobank had zich al enigszins voorbereid op een hoge boete, want eerder dit jaar zette de bank al de helft van haar winst opzij.

    Waarschijnlijk is het ook geen toeval dat de bank afgelopen week haar bonusstructuur heeft versoberd. De top van de Rabobank beseft ook dat het voor haar klanten onverkoopbaar is om hoge bonussen uit te keren na de bekendmaking van de Libor boete.

    Vorig jaar werd de Rabobank al gedagvaard in verband met het onderzoek naar de manipulatie van de liborrente. Het is de enige Nederlandse bank die in verband wordt gebracht met deze fraudezaak. Buitenlandse banken als Bank of America, Crédit Suisse, Lloyds en Société Générale kunnen ook nog een boete verwachten.

    Rabobank betaalt bijna $1 miljard boete in libor schandaal

    Rabobank betaalt bijna $1 miljard boete in libor schandaal

  • Vijf vragen aan Cor Wijtvliet

    Vijf vragen aan Cor Wijtvliet

    Sinds vorige week houdt de Amerikaanse ‘shutdown’ de wereldwijde financiële markten in de tang. De politieke impasse in de Verenigde Staten leidt (tijdelijk) af van alle problemen in de rest van de wereld. Japan, Italië, Griekenland maar ook ons eigen Nederland hebben het in meer of mindere mate zwaar. Gemene deler is het gebrek aan economisch herstel. Cor Wijtvliet schrijft dagelijks over deze macro-economische ontwikkelingen en stelt wekelijks een betaalde nieuwsbrief op met diepte-analyses en een modelportefeuille. Afgelopen week sprak Cor op het seminar ‘Bescherm uw toekomst’ waar hij uitgebreid aandacht gaf aan de economische uitgangspositie van Nederland.

    MU: Cor, afgelopen week schetste je de huidige economische situatie waar Nederlandse spaarders en beleggers zich in bevinden. Wat waren de reacties van het publiek?

    CW: Wat mij vooral opvalt, is dat ik in principe niets nieuws vertel voor de mensen. Niet in de zin dat ik geen nieuwe informatie met ze deel maar ik benoem een gevoel dat al bij allen leeft. We kunnen niet langer zo doorgaan. En het hebben van deze gedachte heeft verregaande implicaties voor het spaargeld, pensioen en vermogen van elke Nederlander.

    MU: Hoe kijk je aan tegen de huidige onderhandelingen tussen het kabinet en de oppositie?

    CW: Naar mijn inzien is de discussie tussen de verschillende partijen politiek geneuzel binnen de marge. Niemand is bereidt de structurele problemen onder ogen te zien en al helemaal niet bereidt om deze echt aan te pakken. Kenmerkend hiervoor zijn de lastenverzwaringen die het kabinet aan de burgers probeert te verkopen onder de noemer bezuinigingen. In de jacht op korte termijn succes brengt het kabinet onnodig veel schade toe aan vooral de binnenlandse economie. Ik heb bovendien het onprettige gevoel, dat veel politici nog steeds niet inzien hoe ingrijpend de crisis is. Die gaat veel verder dan alles wat we sinds WOII hebben meegemaakt, de crisis van de jaren tachtig incluis.

    Dat onvermogen, dat gebrek aan fundamenteel inzicht is misschien wel de grootste sta-in-de-weg voor het ontwikkelen van een adequaat beleid.

    MU: De Amerikanen hebben inmiddels een week lang te maken met een shutdown. De dag dat het schuldenplafond daadwerkelijk wordt bereikt komt steeds dichterbij. Zullen wij hier in Nederland directe gevolgen van ondervinden?

    Laten we in godsnaam niet de fout maken, zoals we die in 2008 maakten. Toen zeiden de Europeanen dat de crisis van Amerikaanse makelij was en dat die er maar mooi mee opgescheept zaten. Als het echt misloopt, dan zal heel de wereld daar de consequenties van ondervinden. Mevrouw Lagarde van het IMF heeft daar met veel nadruk op gewezen. Maar zelfs als het niet allemaal echt misgaat, dan kunnen we hier behoorlijk nadeel ondervinden. De huidige onzekerheid in de VS heeft als gevolg dat daar de rente gaat oplopen. Het is bijna een wetmatigheid, dat niet veel later de rente in Europa omhoog gaat. Ik hoef niemand uit te leggen, dat de zwakke Europese economie niet gebaat is bij oplopende rentes.

    Maar dat is nog niet alles. De Amerikaanse dollar is een van de eerste slachtoffers van het politieke gekissebis. Maar een zwakke dollar is wel positief voor het Amerikaanse bedrijfsleven op de internationale exportmarkten. Daar wordt dan de dure euro weggeconcurreerd. Tenslotte, veel Amerikaanse bedrijven hebben nauwe financiële banden met de overheid. Als die zijn rekeningen niet meer betaalt, kunnen die op hun beurt hun Nederlandse handelspartners niet meer betalen. Het zou tot een regen van onnodige faillissementen kunnen lijden.

    MU: Wat is volgens jou momenteel het grootste gevaar voor de Nederlandse economie?

    Ik zie twee grote gevaren voor de economie. De koopkracht loopt steeds verder terug. Als de burger steeds minder te besteden heeft, dan valt en groot deel van de basis voor herstel weg. In de 2de plaats is er de gebrekkige kredietverlening. Een economie kan nooit echt herstellen en weer vaart krijgen als de kredietverlening stagneert. Dat gebeurt nu. Banken kunnen of willen niet. Ze hebben waarschijnlijk nog veel te veel dubieuze schulden op de balans staan. Zolang die schulden niet zijn weggewerkt, wordt het niet met de kredietverlening. Eigenlijk zouden banken en overheid dit probleem moeten aanpakken. De overheid voelt er echte weinig voor om nog eens talloos veel miljarden in de banken te steken. Maar zonder hulp lukt het de banken niet.

    MU: Je hamert er vaak op dat het zo niet verder kan. Hoe moet het in jouw ogen dan wel verder?

    Het belangrijkste is, dat de koopkracht van burgers en bedrijven niet langer wordt aangetast. Politici geven steeds hoog op van het belang van de export, maar ze vergeten gemakshalve dat bijna 70% van ons inkomen op de binnenlandse markt wordt verdiend. Daar worden de banen ook geschapen. In de exportsector gebeurt dat maar mondjesmaat. Met andere woorden, die € 6 miljard moeten we maar in de onderste la van de archiefkast stoppen. Ik geloof ook geen moment, dat Brussel echt moeilijk gaat doen. Nederland is van paradepaardje achterblijver geworden. Commissaris Olli Rehn zal maar wat blij zijn, dat een van zijn lievelingen weer tekenen van economisch leven gaat vertonen.

    In de tweede plaats moet het kabinet meer aandacht besteden aan het scheppen van banen. Ik vergelijk onze premier Rutte steeds met de crisispremier uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Die vergelijking gaat beslist op, behalve in een opzicht. Colijn heeft banenplannen gelanceerd. In de jaren dertig zijn heel wat parken en kanalen aangelegd. Dat was allemaal nuttig en daar hebben we nu nog steeds plezier van. Het gaf de werklozen bovendien hun zelfrespect terug. Nu zou Rutte initiatieven kunnen nemen om bijvoorbeeld de economie daadwerkelijk te vergroenen en om Nederland echt toe te rusten voor het digitale tijdperk. Om het geld hoeven we het niet te laten. De rente is nog steeds gratis. De inflatie is immers hoger dan de rente op tienjaars schatkistpapier. Opschieten dus!

    Cor Wijtvliet is binnenkort spreker op het seminar ‘Bescherm uw toekomst’. Wilt u een seminar bijwonen? Kijk dan hier verder…

    Cor Wijtvliet was 11 jaar in dienst bij F. van Lanschot Bankiers als aandelenanalist. Al aan het begin van deze eeuw publiceerde hij over de beleggingsmogelijkheden van water en soft commodities als graan en maïs. Cor staat bekend om zijn brede kritische en onafhankelijke blik, die gevoed wordt door zijn welbelezenheid. Cor is hoofdredacteur van de Crash Investor, een wekelijkse betaalde nieuwsbrief met diepte-analyses en een modelportefeuille. Daarnaast publiceert Cor dagelijks de Investment Insider, een macro-economische nieuwsbrief.

    banner_seminair_500_dark

  • Poll: Schuldenplafond VS als afleidingsmanoeuvre

    Afgelopen week vroegen we onze lezers naar hun mening over het Amerikaanse schuldenplafond. Hoe serieus is de dreiging? Kan het schuldenplafond werkelijk de aanzet zijn voor een dollarcrisis of niet? En kan de VS opnieuw een afwaardering tegemoet zien als er niet snel een akkoord bereikt wordt over de verhoging van de schuldenlimiet?

    Uit de peiling blijkt dat de meeste lezers het schuldenplafond zien als een afleidingsmanoeuvre, al is iets meer dan 30% nog steeds niet veel. Slechts een kleine 15% van de respondenten ziet in het schuldenplafond een chantagemiddel voor de oppositie. Maar weinig Marketupdate lezers zien in het schuldenplafond een bedreiging voor de kredietstatus van de Verenigde Staten, slechts 10,5% denkt dat het zover zal komen. Het is dan wel weer opvallend om te zien dat 22,6% van de respondenten in het schuldenplafond wél een aanleiding ziet voor een dollarcrisis.

    We kijken uit naar suggesties voor de nieuwe poll die we morgen online zetten. U kunt deze doorsturen naar [email protected].

    poll-schuldenplafond

  • “Informatie over de Rabobank moet staatsgeheim zijn”

    De Rabobank wil mogelijk informatie over de bank en over haar procedures aanmerken als een staatsgeheim, zo schrijft Webwereld. Dat zou de bank kunnen doen middels een proefproces tegen de Nederlandse overheid. Op die manier zou de bank haar afspraken met de overheid kunnen afschermen voor het publiek.

    Volgens Wim Hafkamp, Chief Information Security Officer van de Rabobank, zou deze stap noodzakelijk zijn om de veiligheid van het banksysteem te garanderen. Het partnerschap dat de Rabobank op dit moment onderhoudt met het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC) is op dit moment een van de grootste risico’s die de bank loopt op het gebied van cyber security.

    Hoe zit dat precies?

    Het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC) is een overheidsorgaan dat valt onder de wet openbaarheid van bestuur (wob). Dat betekent dat derden informatie kunnen opvragen over afspraken die de Rabobank heeft met het NCSC. Hafkamp vreest dat de details over de aanpak van cyberfraude door deze alliantie in de openbaarheid kunnen komen. Niet alle informatie over de samenwerking tussen NCSC met banken is aangemerkt als staatsgeheim en dat zou volgens Hafkamp wel noodzakelijk zijn. Hij sprak hier donderdagavond over op de Universiteit Twente.

    Rabobank streeft naar geheimhouding

    Volgens Webwereld worstelt de Rabobank al langer met de wens tot meer geheimhouding. Vorig jaar wilde de Rabobank de gedetailleerde foto’s van haar datacenter, die ze eerder zelf naar buiten bracht, weer van het internet verwijderen. Ook probeerde de bank de ‘militaire status’ af te dwingen voor haar eigen datacentra, zodat die vervaagd of in zijn geheel niet zichtbaar zouden zijn op internetdiensten als Google Maps, Google Streetview en Bing Maps.

    Rabobank ziet bedreiging voor cyber security

    De Rabobank ziet bedreiging voor cyber security (Bron: Webwereld)

  • Grafieken: Dragen jongeren de rekening van deze crisis?

    Grafieken: Dragen jongeren de rekening van deze crisis?

    Het lijkt er steeds meer op dat jongeren het hardst getroffen worden door de financiële crisis. De kosten van studeren worden steeds hoger, de perspectieven op de arbeidsmarkt worden slechter en steeds meer afgestudeerden hebben moeite om een baan te vinden die aansluit bij hun opleidingsniveau en interessegebied. Een nieuw rapport van Georgetown University brengt in kaart hoe groot de verschillen op de arbeidsmarkt zijn tussen nu en 1980. Na een uitvoerige analyse van drie decennia aan cijfers over de arbeidsmarkt komen de onderzoekers tot de conclusie dat de jonge generatie het nu zwaarder heeft dan toen. We halen een aantal statistieken uit het rapport…

    • In 1980 bereikten werknemers gemiddeld op hun 26e jaar het doorsnee inkomen (mediaan). Nu bereikt de gemiddelde werknemer de mediaan pas bij een leeftijd van 30 jaar.
    • De participatiegraad in de leeftijdscategorie van 18 tot 24 jaar was in 1980 nog bijna 80%. In 2012 had slechts 65% van de beroepsbevolking in deze leeftijdscategorie een baan!
    • In gemiddelde inkomen van jonge werknemers (18 tot 29 jaar) lag in 1980 nog ongeveer op 85% van het gemiddelde inkomen van de totale beroepsbevolking. Nu is dat nog minder dan 60%!
    • Slechts één op de drie jonge twintigers heeft vandaag de dag een fulltime baan. Bij de eind twintigers stijgt dat naar ongeveer de helft. De participatiegraad van jongeren op de arbeidsmarkt staat daarmee op het laagste niveau in veertig jaar!
    • De inkomens van de oudere generatie werknemers zijn sinds 1980 veel harder gestegen dan van de werknemers aan het begin of in het midden van hun carrière.
    • Het gemiddelde netto vermogen van ‘oude’ huishoudens (55-64 jaar) was in 1984 dertien keer zo groot als dat van ‘jonge’ huishoudens (<35 jaar). Anno 2009 is dat verschil opgelopen tot 44x!

    De volgende grafieken uit het rapport (PDF) laat treffend zien hoe de jongste generatie in de VS de aansluiting met de arbeidsmarkt lijkt te missen. Kijk en huiver!

    1. Jongeren verdienen naar verhouding steeds minder

    Jongeren van 18 tot 29 jaar verdienen in verhouding tot het gemiddelde van alle werknemers steeds minder

    2. Participatiegraad van jongeren op de arbeidsmarkt daalt

    De participatiegraad van jonge werknemers (18-24 jaar) zakte in drie decennia van 80% naar 65%

    3. Participatiegraad jongeren op laagste punt in veertig jaar

    Participatiegraad jonge werknemers (20-24 jaar) zakt naar het laagste niveau in veertig jaar!

    4. Inkomenskloof tussen jong en oud is fors toegenomen

    Inkomenskloof tussen jong en oud is fors toegenomen

    5.  Ook werkenden betalen voor de crisis. Hun inkomens blijven de laatste jaren dalen

    Inkomens blijven de laatste jaren dalen

    6. Procentueel vinden steeds minder mensen een full-time baan

    Procentueel vinden steeds minder mannen een full-time baan

    7. Vermogen oudere huishoudens groeide veel harder dan van de jongere generatie

    Vermogen van oudere huishoudens is veel harder gegroeid dan van de jongere generatie!

  • Premie op goud daalt weer in India

    De Indiase goudmarkt begint weer een beetje tot rust te komen, nadat het aanbod van goud door een nieuwe importbeperking opdroogde. Op 22 juli besloot de Indiase centrale bank dat tenminste 20% van al het geïmporteerde goud ook weer geëxporteerd moest worden, al dan niet in de vorm van sieraden. Deze maatregelen bleek niet goed uitgedacht, want de import van goud kwam abrupt tot stilstand. Dat zorgde voor tijdelijk tekort aan goud in India en voor een sterke stijging van de premie op het gele metaal, tot omgerekend meer dan $40 per troy ounce.

    Premie op goud daalt

    Nu de aanvoer van goud uit het buitenland weer op gang komt begint ook de premie op goud te dalen. In zeer korte tijd ging deze van een recordniveau van omgerekend $40 naar slechts $7 per troy ounce, een daling van 82%. Een exporteur uit de Indiase stad Calcutta kreeg onlangs weer goud binnen en kon vervolgens 100 kilogram aan gouden juwelen weer voor de export aanbieden. Goudhandelaren zijn meerdere malen in gesprek gegaan met de Reserve Bank of India (RBI) om de onduidelijkheden omtrent het importquotum op te lossen. De daling van de premie op goud komt op een belangrijk moment, want het Navratri festival staat al bijna op het punt te beginnen (5 oktober). Dit soort festivals geven altijd een impuls aan de Indiase goudmarkt, omdat men traditiegetrouw dit soort momenten aangrijpt om goud te kopen.

    De verwachting is dat de totale waarde van geïmporteerd goud weer zal toenemen, nadat deze in augustus bijna tot stilstand kwam. In deze maand werd er slechts voor $650 miljoen aan goud ingevoerd, minder dan een tiende van de import in de maand mei ($8,4 miljard) en minder dan een vierde deel van de import in de maand juli ($2,9 miljard).

    Premie op goud daalt weer in India

    Premie op goud daalt weer in India, van ongeveer $40 naar $7 per troy ounce

  • Stimulering helpt alleen de rijken

    De Fed heeft het niet aangedurfd om te stoppen met het programma voor monetaire stimulering ter waarde van $85 miljard per maand. Het programma staat bekend onder de naam quantitative easing (QE). De motivering luidde, dat de Amerikaanse economie nog te zwak was om op eigen benen te staan.

    Zucht van verlichting

    Die beslissing is om meerdere redenen te betreuren. Allengs wordt immers duidelijk, dat aan het beleid van bankpresident grote nadelen kleven. Een van die nadelen werd pijnlijk duidelijk, toen de discussie over al dan niet taperen, afbouwen van de stimulering, op gang kwam. Vooral opkomende landen met grote tekorten op de lopende rekening, zoals Brazilië en Turkije, zagen zich getroffen door een uitstroom van beleggingen. Dat geld was eerder naar de opkomende markten gestroomd in een zoektocht naar een beter rendement. Toen de Fed alsnog besloot niets te doen, steeg er een zucht van verlichting op in de opkomende landen en bij beleggers.

    Tekortkomingen

    Maar niet alleen buiten de VS richt QE schade aan, ook binnenlands is dat het geval. Het beleid van verruiming is er op gericht vermogens- en welvaartseffecten te scheppen. Koersen op de financiële markten moeten omhoog, evenals de huizenprijzen. Daardoor moet de consument vertrouwen in de toekomst krijgen en weer de portemonnee trekken. De consument is immers de belangrijkste pilaar onder de economische groei in het westen.

    Er zitten echter haken en ogen aan deze insteek. Studies hebben uitgewezen, dat van elke dollar waardestijging er op zijn best 3 tot 5 cent besteed wordt aan consumptie. De vermogenseffecten moeten dus enorm zijn, wil dit beleid echt zwaarwegende gevolgen hebben voor de reële economie.

    Een ander bezwaar is, dat vooral de spaarders door het huidig beleid zwaar getroffen worden. Vermogenseffecten zijn immers optimaal, wanneer de interestlasten minimaal zijn. De Fed heeft de rente naar nagenoeg 0% verlaagd. Voor de spaarders betekent dat wel, dat ze 0% interestinkomen genieten. Het belangrijkste bezwaar is misschien wel, dat vooral de rijken het meest profijt trekken van de vermogenseffecten van QE. In 201 hadden de 10% rijksten van de VS een beleggingsportefeuille van gemiddeld $ 267.500. Dat is 16x hoger dan de gemiddelde portefeuille van de overige 90%. In totaal beschikt de top 10% over vermogenstitels ter waarde van $550.000 ofwel 20x zoveel als de resterende 90%. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

    Consumptie

    Zonder overdrijving kun je stellen, dat vooral de top tien in de VS profiteren van het beleid van de Fed. Daar profiteren zij van, maar voor de rest van de samenleving is er amper of geen sprake van positieve vermogenseffecten. De doorsnee Amerikaan gaat nog steeds gebukt onder de gevolgen van de financiële crisis. Dat is af te lezen aan een reeks van cijfers. Sinds 2008 zijn bestedingen met slechts 1,1% gestegen. Nimmer was de ontwikkeling van de consumptieve vraag in de VS zo zwak sinds WOII. Aangezien consumptie goed is voor 70% van de bruto nationaal product, ligt hier de verklaring voor het zwakke presteren van de Amerikaanse economie. Het ziet er bovendien niet naar uit, dat de consument snel zijn houding gaat veranderen. De meeste Amerikanen gaan nog steeds gebukt onder een grote schuldenlast. Die beloopt ondanks alle goede bedoelingen en inspanningen nog steeds 116% van het inkomen. Nog niet zo lang geleden was dat cijfer slechts 43%. De zware schuldenlast is ook af te lezen aan de besparingen. Die zijn maar 4,3% van het inkomen tegen 9,3% in de periode 1970 – 1999.

    Scenario

    Al deze cijfers maken keer op keer duidelijk, dat het beleid van de Fed amper of geen effect heeft voor brede lagen van de bevolking. Slechts een kleine bovenlaag heeft echt profijt. Er is geen enkele reden om aan te nemen, dat die positieve effecten geleidelijk door druppelen naar beneden. Het uiteindelijke resultaat zal zijn, dat ook in de VS de groei blijft steken op een niveau tussen 1% en 2%.

    Het scenario zoals zich dat ontrolt, past precies op de situatie in Nederland en de rest van Europa. De koopkracht van de consument wordt steeds verder ondergraven in naam van het financieringstekort. Als straf voor dat foute beleid groeit de economie maar mondjesmaat of helemaal niet zelfs.

    Cor Wijtvliet

    Bron: Stephen Roach, Occupy QE. Project-syndicate. September 25 2013